Venerque | |||||
Ratusz Venerque. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Oksytania | ||||
Departament | Haute-Garonne | ||||
Miasto | Niska ściana | ||||
Międzyspołeczność | Wspólnota gmin dorzecza Auterivain Haut-Garonnais | ||||
Mandat burmistrza |
Michel Courtiade +2.020 -2.026 |
||||
Kod pocztowy | 31810 | ||||
Kod wspólny | 31572 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Venerquois, Venerquoises | ||||
Ludność miejska |
2633 mieszk . (2018 ) | ||||
Gęstość | 181 mieszk./km 2 | ||||
Populacja aglomeracji |
9 446 mieszk. (2017) | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 43 ° 26 ′ 03 ″ na północ, 1 ° 26 ′ 40 ″ na wschód | ||||
Wysokość | Min. 157 m Maks. 272 m |
||||
Powierzchnia | 14,57 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina wiejska | ||||
Jednostka miejska |
Venerque ( centrum miasta ) |
||||
Obszar atrakcji |
Tuluza (gmina Korona) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Portet-sur-Garonne | ||||
Ustawodawczy | Siódmy okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | oficjalna strona | ||||
Venerque jest francuski gmina znajduje się w dziale z Haute-Garonne w regionie oksytańskiej .
Jego mieszkańcy nazywają się Venerquois, Venerquoises.
Gmina znajduje się 20 km na południe od Tuluzy i 15 km na południowy-wschód od Muret w zbiegu z Ariège i rzek Hyse . Jest to miasto-centrum w miejskiej jednostce części aglomeracji Tuluzy , w południowym regionie Toulouse .
Jest to ostatnie miasto Lauragais przed równiną Ariège .
Venerque graniczy z pięcioma innymi gminami.
Clermont-le-Fort | hiszpański | |
Vernet | Wydany | |
Grepiac |
Główną rzeką, która wpływa do Venerque, jest Ariège . W wiosce obok równiny sportowej do Ariège wpływa druga sztandarowa rzeka miasta, Aïse lub Hyse. Tuż przed tym ujściem Hyse jest zasilany przez Pas-Cahus, a nieco dalej w górę rzeki przez Tédèlou .
Pech-David jest tylko ulga w mieście.
Venerque ma umiarkowany klimat oceaniczny z wpływami śródziemnomorskimi i kontynentalnymi, charakteryzujący się suchym i gorącym latem, łagodną zimą i wiosną naznaczoną ulewnymi deszczami, a czasem gwałtownymi burzami.
Przeważającym wiatrem jest wiatr zachodni, który wieje średnio 86 dni w roku. To on generalnie przynosi wilgoć do Oceanu Atlantyckiego . Inne główne wiatry to, w kolejności pod względem ważności, wiatr południowo- wschodni (zwany także wiatrem autan , raczej gorący i suchy) oraz wiatr północny, znacznie rzadszy, generalnie zimny i suchy (przynoszący powietrze z zimnych mas antycyklonicznych umieszczonych nad Europą Północną ).
Miasto | Światło słoneczne | Deszcz | Śnieg | Burza z piorunami | Mgła |
---|---|---|---|---|---|
Miły | 2694 godz./rok | 767 mm / rok | 1 dzień / rok | 31 dni / rok | 1 dzień / rok |
Tuluza | 2047 godzin / rok | 655 mm / rok | 7 dni / rok | 26 dni / rok | 44 dni / rok |
Paryż | 1797 godz./rok | 642 mm / rok | 15 dni / rok | 19 dni / rok | 13 dni / rok |
Strasburg | 1637 godzin / rok | 610 mm / rok | 30 dni / rok | 29 dni / rok | 65 dni / rok |
Średnia krajowa | 1973 godz./rok | 770 mm / rok | 14 dni / rok | 22 dni / rok | 40 dni / rok |
Venerque doświadcza średnio 24 upalnych dni i 33 mroźnych dni w roku. Styczeń najbardziej marznie, a najbardziej pada śnieg. Pomiary wykonane w samej Venerque wskazują, że śnieg pada średnio przez osiem dni w roku.
Miesiąc | jot | fa | M | W | M | jot | jot | W | S | O | NIE | re | Rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Temperatury (pod osłonami, normalne 1961-1990) ° C | 5.4 | 6.8 | 8.7 | 11.3 | 14.8 | 18.4 | 21.3 | 20.8 | 18.5 | 14.4 | 8.9 | 5.9 | 12.9 |
Opady (średnia wysokość w mm, okres 1961-1990) | 55.1 | 55.2 | 57.5 | 64.4 | 73.1 | 57.8 | 41 | 47.4 | 47.7 | 51.5 | 48.8 | 55.9 | 655,7 |
Źródło: Météo France |
Najbardziej deszczowym miesiącem jest maj. Minimalne normalne temperatury występują w styczniu średnio 5,4 ° C , a w normalnej temperaturze maksimum w lipcu 21,3 ° C . Potwierdzają to pomiary przeprowadzone w Venerque nawet od lipca 1973 r. Do sierpnia 1986 r . Jednak statystyki dla tego okresu wskazują na znacznie obfitsze opady, łącznie 741 mm / rok .
Wjazd autostradą A66, zjazd 1 .
TransportMiasto ma na swoim terytorium stację Venerque-Le Vernet na linii Portet-Saint-Simon - Puigcerda , obsługiwaną codziennie przez TER Occitanie, łącząc stacje Toulouse-Matabiau , Foix i Ax-les -Therms .
Linia 318 sieci Arc-en-Ciel łączy miasto z dworcem autobusowym w Tuluzie od Mazeres .
Venerque jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Venerque , a wewnątrz resortowych aglomeracji grupowanie razem 4 gmin i 9,446 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest centralnie .
Ponadto gmina jest częścią atrakcyjnego obszaru Tuluzy , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 527 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (78,8% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (85,5%). Szczegółowy podział w 2018 roku przedstawia się następująco: grunty orne (61,9%), tereny zurbanizowane (11,4%), niejednorodne tereny rolnicze (10,7%), lasy (9,8%), użytki zielone (6,2%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Nazwa miejscowości jest poświadczona formami [Sancti Petri] Vermercensis około 960 r. W testamencie biskupa Huguesa z Tuluzy [terminio de] Venercha w 1080 r. Podczas darowizny drewna Orzvals przez hrabiego Tuluzy dla miejscowego klasztoru. . To jednak ostatnie wyznanie znajdujemy w najstarszej wzmiance z 817 r. Przy okazji wyliczenia klasztorów królestwa dokonanego podczas soboru w Aix-la-Chapelle . Występuje pod nazwą [monasterium] Venercha . Pełna lista znajduje się na przykład w dodatku do artykułu „Ordynacje klasztorne Ludwika Pobożnego ” Emile'a Lesne'a.
Lokalni historycy proponowali różne etymologie podejmowane przez publikacje nie specjalizujące się w onomastyce lub stronach internetowych. Najstarszy jest ojciec Meleta, który przywołuje Bénerkue . Ta łacińska nazwa pochodzi od Bona Arx lub Bene Arceo , co po łacinie oznacza „dobrze bronione miejsce”. Mówimy też o Benerce, ufortyfikowanym stanowisku. Samo położenie geograficzne wioski uzasadnia takie pochodzenie. Możemy również przetłumaczyć to łacińskie wyrażenie jako „ugruntowane miejsce o przyjemnym pochodzeniu”. Wreszcie pułkownik Jaubart mówi o Veneris , miejscu należącym do Wenus, które Maurice Tufféry w swojej pełnej syntezie przez Veneris Aquae „wodach Wenus”. Ta hipoteza opiera się na obecności w wiosce wielu punktów wodnych, które są znane od bardzo dawna. Na horyzoncie znajdujemy również Veneris Kar lub żadną Wenus (skałę Wenus ). Zwróć uwagę, że nie znaleziono żadnego śladu pomnika poświęconego Wenus, który potwierdzałby tę tezę. Zwrócił również uwagę na nazwę dawnych francuskich partii myśliwskich (francuskie modern vénerie ), która nawiązuje do polowań . Chwaliłby to miejsce jako słynne miejsce łowieckie ze względu na zalesiony charakter tego miejsca w tamtym czasie.
Inna hipoteza sformułowana przez Michela Roblina wiąże nazwę Venerque z Vénasque , toponimem występującym zarówno w Pirenejach, jak iw Vaucluse , którego łacińska forma to Vindausca . Przyrostek -usca jest liguryjski, a rdzeń vind- byłby celtycki lub liguryjski . Niezależnie od jednego z tych początków, według autora wskazywałoby to na starożytność osadnictwa ludzkiego w tym miejscu, co potwierdzają wykopaliska archeologiczne.
Jednak niektóre z tych wyjaśnień nie są oparte na rzeczywistości i badaniach fonetycznych starożytnych form, a inne są niekompletne. Zatem * Bona Arx lub * Bene Arceo są formami nieatestowanymi (stąd gwiazdka) i nie mają żadnego podobieństwa do form Vermercensis lub Venercha , form faktycznie wspomnianych. Poza tym powinni byli skończyć w * Bonar [c] s lub * Venarc . Druga forma Bénerkue , zakładając , że jest prawdziwie poświadczona, nie jest datowana i idzie w kierunku zdania sformułowanego poniżej przez Ernesta Nègre . Ponadto klasyczna łacińska arx nie miała zastosowania w toponimii Galii, która zna tylko łaciński arcus, który dał łuk francuski i oksytański . Jeśli chodzi o okres starej francuskiej venerie , niemożliwe jest to, że znajduje się w toponimii z langue d'oc w średniowieczu , termin ten jest formację w langue d'oïl , na podstawie czasownika starego francuskiego Vener "Chasser'a ”I sufiks -erie , i jest to poświadczone w starofrancuskim znacznie później niż najwcześniejsze wzmianki o Vénerque. Również wyjaśnienie zakończenia - którego w tym przypadku brakuje .
Niektórzy toponimiści widzieli w nim Veneri , imię rzymskiej bogini Wenus w miejscowniku , połączone z przyrostkiem -ica , stąd * Venerica ma globalne znaczenie „miejsce poświęcone Wenus”. Znajdujemy Wenus w dopełniaczu we francuskim piątku , wynikającym z Veneris diem właściwie „dzień Wenus” oraz w prowansalskim Divendres de diem Veneris , to samo znaczenie. Łaciński przyrostek -ensi od Vermercensis jest zwykle dodawany do każdego elementu (ludy, miasta itp.) W celu wskazania pochodzenia w starożytnych formach łacińskich na potrzeby tekstów napisanych w tym języku i dlatego nie należy go brać pod uwagę. w wyjaśnieniu etymologicznym . Dlatego Ernest Nègre zachowuje dla swojego wyjaśnienia jedynie radykalnego Vermerc- .
Jednak domyślnie odrzuca formę Vermercensis jako kakografię dla * Vernecensis lub coś podobnego dla * Venercensis , [m] nie będąc w stanie później zmutować się w [n]. To prawdopodobnie oznacza * Vernic-Ensis lub * Venirc-Ensis wspierać hipotezę germańskiego osobistej nazwy Bernico które stały * Benirco przez metatezy z [R], powtarzające się zjawisko w toponimii iw języku codziennym (por sercowego , często nazywany infractus ). Ponadto możliwa jest ewolucja * Venirc- > Venerc- . Po tym elemencie występowałby przyrostek -a , stąd forma * Benirca "miejsce Bernico" zapisana później * Venirca (pisana z początkiem v , ponieważ ta litera jest wymawiana [b] na początku w języku oc ), potem Venercha ( ch to stara pisownia dla qu ), później francized w Vénerque .
Jednak wszystkie powyższe podejścia można zakwestionować przez nazwę sąsiedniego miasta „le vernet”. W języku galijskim i celtyckim vern należy porównać do drzewa obecnie nazywanego olchą. Jest to zatem miejsce, w którym to drzewo powinno rosnąć ilościowo.
Można sobie wyobrazić, że w tamtym czasie Venerque była wciśnięta między rozległe wody u stóp Pech-David i Espeyrouzes po jednej stronie a nieprzenikniony las na zboczu wzgórza.
Istnieje udokumentowana obecność siedliska z dolnego paleolitu . Dowód zawdzięczamy profesorowi Jean-Baptiste Nouletowi, który odkrył prehistoryczne meble, w szczególności w wąwozie Houmenet . To nie tylko jedno z głównych złóż wioski, ale jedyne na starym mieście, gdzie naukowiec odkopuje narzędzia wykonane ręką człowieka. Znajdzie inne miejsca na obrzeżach wioski: La Trinité , Julia , Mont Saint-Charles , Pujal i Bézégnagues . Narzędzia te pochodziłyby z „warsztatu” znajdującego się w miejscu zwanym Roqueville, który obecnie znajduje się w mieście Issus . Te wykopaliska umożliwią mu prowadzenie badań nad człowiekiem prehistorycznym . Na miejscu dzisiejszej rue Guillaume de Falgar , wąwozy Pujal i Pas-Cahus to miejsca, w których dokona on innych odkryć, w tym zęba trzonowego mamuta . Wszystkie te ślady tej odległej przeszłości zachowały się w muzeum w Tuluzie, którego był dyrektorem.
Dzisiejsza dzielnica Rive d'eau byłaby najstarszym siedliskiem. Byłoby przecina ścieżkę, która pochodzących z klifów Loupsaut przez Espeyrouzès , by kontynuował swoją drogę na ścieżce grzebieniem o Pech-David dać ścieżkę do La Roche . Ten starożytny szlak prehistoryczny znajdował się prawdopodobnie tam, gdzie dziś znajduje się szlak Europy .
W najwyższym punkcie Venerque, który znajduje się na Pech-David , na skrzyżowaniu dróg Chemin de Crouzille i Cambo de l'Homme , znaleziono pozostałości palenisk, które przypisuje się prehistorycznym pożarom komunikacyjnym epoki żelaza. . W istocie należy wykluczyć starsze datowanie, ponieważ w tych odległych czasach ogień był bardzo cennym towarem, a jego wizja wkrótce zgromadziłaby rywalizujące ze sobą plemiona z okolicy. Jest bardzo prawdopodobne, że te szczątki pochodzą z cywilizacji galijskiej, gdzie dym był powszechnie używany jako technika przekazywania informacji. To nie przypadek, że Orange próbował ostatnio zainstalować antenę przekaźnikową telefonii komórkowej na tej stronie dla swojej sieci bezprzewodowej . Współcześni operatorzy bardzo często wybierają dla swoich przekaźników lokalizacje, które wcześniej były wykorzystywane do tej samej funkcji przez starsze środki komunikacji, z których najpowszechniejszym są przekaźniki telegraficzne Chappe .
Pozostałości epoki żelaza odkryto w 1965 roku na płaskowyżu La Trinité . Wszystko wskazuje na to, że byłyby to urny pogrzebowe, ponieważ jedna zawierała trochę kości, a druga biżuterię .
Z centralnego jądra mieszkań położonych na nabrzeżu Rive d'eau , miasto rozwijałoby się w kierunku Houm . Venerque byłby wówczas zakątkiem ziemi zagubionym między falami a lasem. Wieś nie znajdowała się na głównych osiach komunikacyjnych, izolowana tak jak przez zalesiony masyw Lauragais na wschodzie oraz bagna i Ariège na zachodzie. Oczywiście nie było jeszcze portu, a jedynym dostępem, długim i trudnym, był wciąż stary Chemin de la Roche, który biegnie wzdłuż Ariège z Tuluzy . Istniała również możliwość, że przez porośnięte trzciną bagna złe szlaki wieją na zachód.
Z pewnością uprawiali jęczmień , żyto i winorośl . Kunszt był reprezentowany przez kowala od ślusarstwo została opanowana i brązu był znany już chyba nie gdzie indziej jak w Galii . Niewątpliwie eksploatowano inne metale, w tym złoto czerpane z Ariège , niosącej złoto rzeki. Podkładki złota utrzymywały się z eksploatacji tego szlachetnego metalu, ale nikt nie wie, kiedy rozpoczęła się ich działalność. Ulica przypomina nam o ich istnieniu. Ojciec Jean Barthès zadedykował im wiersz Chercheurs d'or .
Miejscowość jest prawdopodobnie zamieszkana przez galijskie plemię Volques Tectosages, które wówczas mieszkało w tym regionie. Początkowo współpracują z Rzymianami, którzy następnie uważają ich za sojuszników. Następnie tubylcy ich zdradzają, wywołując gwałtowną reakcję wojskową ze strony byłych partnerów. Ich stolica Tolosa wpadła w ręce Rzymian w 106 rpne. J. - C., otwierając w ten sposób długi okres rzymskiej okupacji, który oczywiście również przejdzie w Venerque. Świadczą o tym pozostałości konstrukcji i ceramika ze starożytnej rzymskiej siedziby na Pech-David na polu przylegającym do Chemin de Crouzille . Prawdopodobnie zdominował rzekomą wioskę. Ponadto w listopadzie 1975 r. W pobliżu niego odkopano bardzo stary szkielet. To miejsce nie jest jego pierwszą katastrofalną niespodzianką, ponieważ od niepamiętnych czasów nosiło nazwę ścieżki Camino del Homé . Ta nazwa pochodzi od poprzedniego makabrycznego odkrycia! Jednak nie wiadomo, kiedy zginęli. Jedyne, co wiemy, to to, że to miejsce było kiedyś uprzywilejowane do praktykowania ofiar z czarów.
Innym śladem, który mógłby pochodzić z tego okresu, byłby słynny Pierre de Saint-Brès, który znajduje się w pobliżu młyna. Wydaje się, że przez wieki byłby miejscem kultu. Mówi się nawet, że w okresie terroru odprawiano tam masy . Ojciec Jean Barthès poświęcił mu kilka wersetów w jednym ze swoich wierszy . Zawsze wzbudzał szacunek starszych, a pułkownik Jaubart donosi, że oracz w początkach chrześcijaństwa nie mógł go ruszyć nawet z pomocą swoich wołów. To, co prawdopodobnie było legendą, szybko stało się cudem. Dla P r Noulet przez minusy, to byłoby to z terminala od rzymskiej okupacji. Ciekawa hipoteza, skoro wiemy, że Venerque znajdowało się wówczas wyraźnie daleko od wszystkich głównych szlaków komunikacyjnych. Nowsza propozycja mówi nam, że może również symbolizować miejsce rzymskiego zwycięstwa militarnego. Pokonani byliby Cimbri .
Nie wiadomo, czy znalezione w kształcie słoika silosy w centrum wsi w drugiej połowie XX th wieku Maurice'a Tufféry, data od tego czasu. Kilka podobnych witryn stwierdzono najpierw pod then- rzeźnika sklepu M. Fourio, potem trochę dalej na rue Rémusat w piwnicy domu i wreszcie przed dawnym sklepie meblowym Coustouzy. Inne zostały wykonane niezależnie pod domem w Rive d'eau i poza wioską w Ferme de la Charlette . W każdym razie ich funkcja nie jest znana. Nie są to silosy zbożowe używane przez Rzymian ani grobowce, ale mogą być miejscem przeznaczonym dla dusz zmarłych, w którym składano im ofiary. Z braku poważnych badań naukowych nie można było ich datować.
Chrześcijaństwo rozprzestrzenia się w regionie od połowy III th century ale praktycy tej nowej religii są prześladowani. To zajmie promulgację edykt mediolański w 313 przez cesarza Konstantyna I st do chrześcijaństwa być praktykowane swobodnie i jednocześnie stać się religią państwową w Imperium Rzymskiego . W ten sposób Tuluza stanie się siedzibą biskupstwa, do którego zostanie przyłączona Venerque. Ten religijny związek będzie również politycznym ogniwem, które odtąd będzie łączyć wioskę z wielkim południowym miastem.
Od tej starożytności Venerque odziedziczył to, co istotne, które będzie kształtować życie wioski na nadchodzące stulecia.
Upadek Cesarstwa Rzymskiego i wynikające z tego najazdy barbarzyńców prawdopodobnie doprowadziły do grabieży i grabieży ze wszystkich stron. Potem sytuacja się ustabilizowała i przez prawie sto lat, od 418 do 507 roku , Venerque będzie częścią Królestwa Wizygotów, dopóki Frankowie nie zdecydują się podbić regionu.
Franków wieśWłaśnie na terenie obecnej gminy rozegra się decydująca bitwa, która przypieczętuje losy wioski do królestwa Franków . Wiemy to z odkrycia cmentarza Merowingów odkopanego na szczycie wioski na zboczu Mont-Frouzi . Pod warstwą 30 cm ziemi znajdowało się około czterdziestu szkieletów mężczyzn, których pochówki były regularnie skierowane na wschód i wszyscy mieli głowy zwrócone ku zachodowi. Znaleźliśmy z nimi szczątki broni i wyposażenia, sprzączki z brązu i żelaza, różne przedmioty i biżuterię. Źródłem tych zgonów jest bitwa pod Mont-Frouzi, która miała miejsce w 507 roku . Sprzeciwiła się oddziałowi Wizygotów, którzy odłożyli swoją stolicę Tuluzę i okopali się w Venerque, wojska Thierry'ego , syna Clovisa i przyszłego króla Reims imieniem Thierry I st . Ciała obu obozów są tam razem pochowane. Lepiej zrozumiemy sytuację, przeglądając mapę 1, która podsumowuje frankoński krajobraz.
Ta bitwa nada temu miejscu nazwę Mont des Froustits (co w języku prowansalskim oznacza „zmiażdżony”). Wynik tej walki oznacza tymczasowy koniec wizygockiej okupacji Venerque, która staje się miejscem położonym blisko granicy między królestwem Franków a Septimanią , co widać na mapie 2.
Sytuacja w pobliżu źle zdefiniowanej granicy sprawia, że jest to miejsce napięć i najprawdopodobniej sporne. Sprzyja więc walce, każdemu chcącemu dochodzić swej suwerenności. Być może można tam znaleźć powód nowej bitwy później niż ta, o której właśnie mówiliśmy. Wiemy o istnieniu przez obecność drugiego nekropolii z okresu od VI TH - VII th stulecia , która została odkryta w pobliżu miejsca Rivel w 1950 roku i wydobyty w 1980 roku jest to nadal Strażacy pochowany w Merowingów okresie .
Wtedy to Arabowie zaatakowali w 721 i oblegli Tuluzę . Po odważnym oporze miasta, Eudes d'Aquitaine przybył, by stoczyć tam bitwę, którą wygrał. To uwalnia miasto, które jest teraz przyłączone do Księstwa Akwitanii . Pomimo tej klęski, ci najeźdźcy, tym razem z południa, pomnożą najazdy po tej stronie Pirenejów , opierając się na królestwie Septimanie, które właśnie podbili i którego stolicą jest Narbonne . Dopiero Karol Wielki uczynił ten region definitywnie frankońskim krajem.
Narodziny opactwa Źródła pisaneWiemy, że opactwo benedyktynów zniknęło, a którego pierwsza budowa mogła pochodzić z 814 roku , zostało odbudowane w 817 roku . Całość wymienia święty Benedykt z Aniane, który regularnie odwiedza Venerque i od razu dostrzega zainteresowanie jego geograficznym położeniem. Pojawia się na stanie klasztorów imperium z 817 roku , co jest przede wszystkim pierwszym pisemnym pojawieniem się imienia Venerque w formie Venercha . Odkrywamy tam, że jest to jeden z 19 opactw piątej kategorii, to znaczy, że cieszy się uprzywilejowaną sytuację, ponieważ zawdzięcza ani podatków ani podatków, aby umożliwić mu odzyskać zaburzenia okresach VIII th wieku . Mnichów prosi się tylko o modlitwy. Znajduje się pod nazwą św. Piotra, a klasztor jest częścią Zakonu św . Benedykta . Przynależność opactwa do tego zakonu prawdopodobnie również nie jest bez związku z przyznanym mu przywilejem, ponieważ wiemy, że ten ostatni miał duży wpływ na Louis le Débonnaire . W ten sposób opactwa jego zakonu zostałyby oszczędzone bardziej niż inne pod względem tantiem od władcy.
kreacjaTen klasztor Saint-Pierre de Venerque zostałby założony przez siostry zakonne z istniejącego już opactwa, kiedy znajdował się w galijskiej Akwitanii. Potem zostałyby przyłączone do X XX wieku w opactwie St. Gerald Aurillac przez hrabiów Tuluzy, co tłumaczyłoby pięciokątny budynek absydy i dwie absydy kościoła, który jest formą zwykle w szkole Auvergne , podczas gdy są okrągłe na południu.
LokalizacjaWedług listu ojca Jeana Gilet, cytowanego przez pułkownika Jaubarta, pozostałości opactwa zostałyby znalezione podczas rektyfikacji ścieżki z Venerque do Grépiac . Pozwalają na zlokalizowanie go między Rive d'eau a Halle . To, co obecnie jest prezbiterium , znajdowałoby się w miejscu ostatniego z pozostałości zabudowań konwentualnych, rozebranych ok. 1900 r. Opactwo to znajdowałoby się w sąsiedztwie obecnego kościoła, którego pierwsze prace rozpoczną się w 1182 r . W XII -tego wieku , wyobrazić sobie całą przestrzeń, która biegnie od kościoła do Espeyrouzes , otoczoną wysokimi ścianami obudowy. Miały z grubsza podążać za obecną rue de Pyrénées . Jego ziemie przechodzą od Julii do Rivela .
Otrzymuje część spadku Alleus biskupa Tuluzy Hugues I st na mocy testamentu spisanego w 960 r. Do śmierci jednego w 972 r . Pozostało opactwem do 1050 roku , kiedy to stało się prostym klasztorem przyłączonym do Saint-Pons-de-Thomières , który z kolei został zniesiony w 1612 roku . W międzyczasie w 1080 roku hrabia Wilhelm IV z Tuluzy podarował mu drewno Orwal .
Życie na wsiAle jak właśnie widzieliśmy, jest bardzo prawdopodobne, że założenie wioski nastąpiło przed założeniem opactwa. Nie mamy śladu związku, jaki mógł istnieć między pierwszymi prehistorycznymi mieszkańcami, atestowaną rzymską willą a budową opactwa. Czy to miejsce było nadal zamieszkane, kiedy szalały dwie bitwy Merowingów?
Językiem, którym mówimy pod koniec pierwszego tysiąclecia, jest nadal łacina narzucona przez okupanta na początku naszej ery. Ale ta łacina jest już mocno zmieniona z powodu barbarzyńskich wkładów i substytucji terminów lokalnych. Mamy przykład w przysiędze strasburskiej z 842 roku . Stamtąd rozwija XII th century i XIII th century ten język Occitan które będą szeroko rozpowszechniane przez trubadurów .
W 1209 roku wzniesiono fortyfikacje w celu obrony klasztoru, który stał się widocznie bardzo bogaty. Co sprawia, że miejsce to będzie później uważane za bastion katolicyzmu . Do tego stopnia, że podczas bitwy pod Muret w 1213 r . Wojska Simona de Monfort zawróciły wokół Venerque, nie wchodząc do niej. Tak więc, na XIII -go wieku przeniósł religijną instytucję Trójcy w dzielnicy, która wciąż nosi tę nazwę dzisiaj. Nie wyjdą przed Rewolucją , a ich majątek zostanie skonfiskowany i sprzedany jako własność narodowa .
Pojawienie się seigneuryZ kapitulnych z Quierzy z 877 , który udziela dziedziczenie urzędów i towarów jest potwierdzony tryb już znane, ale które będzie odtąd być zainstalowany naprawdę i przez długi czas, że od feudalizmu . Niewolnictwo zostaje zniesiona i zastąpiona poddaństwie. Zwyczaj jest taki, że pan chroni swoich poddanych w zamian za wykonaną pracę.
Rodzina FalgaraJednak odnalezienie pisemnej wzmianki o panu, który przejmie Venerque, zajmie prawie trzy wieki. Opactwo Saint-Pons z całą pewnością zrzekło się znacznej części swojego majątku, który następnie przejdzie w ręce panów. W 1268 r. W zbiorczym zestawieniu skarg hrabiego Alphonzena na konsulów Tuluzy po raz pierwszy wspomniano o panu Venerque w osobie Guilhaume de Falgar (lub Falgario lub Falga). Jego ziemia rozciąga się na Lacroix-Falgarde, co przypomina jego nazwę. Prawdopodobnie byli wśród nich Miremont i Goyrans . Jeden z jego potomków, Raymond, miałby umocnienia kościoła wzniesione w 1360 roku, kiedy zorganizował obronę Langwedocji przed Anglikami. Dzwonnica, której blankami dominowały północne ściany, została zbudowana w celu obrony tej strony kościoła, ponieważ łatwo było ją zaskoczyć, ponieważ znajduje się na płaskim terenie. Umożliwiło to obserwację aż do Vernet. W 1369 roku potomek noszący to samo imię służył w Carcassonne obok hrabiego Poitiers przeciwko Anglikom. Ten pierwszy władca Venerque jest w rzeczywistości bratankiem Raimonda Du Falga, który był biskupem Tuluzy i jest najbardziej znany jako inkwizytor, który energicznie ścigał heretyków . Jest to rodzina bardzo starej szlachty. Dało co najmniej 3 kapituły w Tuluzie : Armand ( 1278 ), Bernard ( 1285 ) i Raymond ( 1516 ). Ich majątek przechodzi następnie na rodzinę Montant.
W dniu 16 lutego 1474 r. Falgarowie przekazali ważną część seigneury panu Plaigne, który był bratankiem przez małżeństwo z Jeanne de Falgar.
Ta rodzina zachowa władzę nad wioską, czasami dzieląc ją, aż do 1532 roku , kiedy to przejdzie w połowie do władzy Rogera z Hiszpanii, barona de Montespana i Bertina-Pinsaguera.
Karta wolnościNa początku XIV th century jest oznaczony przez całkowitą pańszczyźnianego emancypacji, Venerque wreszcie dostaje Kartę Wolności , gdy istnieje od początku XII th wieku . Tekst ten gwarantuje wszystkim gminom Francji, posiadającym pełną wiedzę królewską i panów, ustalone zwyczaje i ważne przywileje. Terminy te są bardzo precyzyjne i zaawansowane jak na tamte czasy, ponieważ władzę wyższą równoważą wybierani konsulowie. Ten ostatni bronił podjętych zobowiązań i złożył przysięgi. Przypadki ognistego oporu znajdują się w archiwach jak w 1709 r., Kiedy konsulowie kategorycznie odmówili uznania prokuratora powołanego przez pana. Rada Konsulów skrupulatnie czuwała nad przestrzeganiem tego tekstu. Ich zgromadzenia odbywały się w niedziele i dni gongu, aby nie zakłócać pracy w polu. Najczęściej spotykali się przed kruchtą kościoła po nieszporach . Następnie będą mieli wydzielone pomieszczenie. Wyróżniał się noszeniem na ramionach czerwono-czarnego kaptura do jazdy konnej. W rzeczywistości są oni mianowani przez Pana na wniosek konsulów na miejscu. Werbowano ich spośród notabli. Podejmują decyzje administracyjne i techniczne dotyczące życia miasta. Karta ta będzie obowiązywać aż do rewolucji . W tym samym czasie powstała milicja gminna, zredukowana do „lokaja” aż do rewolucji . Wbrew powszechnemu przekonaniu władza panów jest daleka od absolutnej, choćby kontrolowanej przez konsulów.
Nie udowodniono konfliktów władzy między zamkiem a klasztorem.
Wioska startujeTo właśnie w 1316 roku powstał szpital Peyrouzes, którego nie wiemy, czy przebywał w nim trędowaci, ludzie z kamieniami, czy po prostu biedni. Przylegał do niego cmentarz. To da nazwę dzielnicy Venerque.
W dniu 13 marca 1363 roku Zakon Venerque został nagrodzony przez papieża Innocentego VI do Hugues de Saint-Martial Cardinal de Sainte-Marie du Portique przed opłatą 130 funtów ( Annate ).
Bois de Combescure stał się własnością miejską 15 stycznia 1443 roku decyzją przyszłego Ludwika XI . Zawsze potwierdzany przez władzę królewską, majątek ten powiększał się czasem z zastrzeżeniami jak 15 czerwca 1543 r. Lub z prawem do wypłaty królowi albergue . Zastosowanie Karty Wolności z 16 lutego 1474 roku potwierdza przynależność tego drewna do mieszkańców Venerque. Jednak nie wszystko pójdzie dobrze, bo to drewno budzi zazdrość i królewską decyzję, nie zawsze respektowaną przez Intendenta Prowincji. Próby mnożą się od 27 czerwca 1725 roku . Dopiero rewolucja położyła kres tym sporom, a pełna własność wróciła teraz do gminy. Ta nazwa „Combescure” pochodzi od patois „ Combo escuro ” nazwanego tak ze względu na gęsty i nieprzenikniony zagajnik, który ją uformował, oraz cienistą bruzdę, którą narysował tam strumień Ubal w najodleglejszych czasach. Drewno to stanowi, podobnie jak drewno Bourmy, to, co zostało oszczędzone przez kolejne wycinanie drewna Ortzwal przekazane mnichom w 1080 .
Pastelowy jest bogactwo kraju w tym czasie. Venerque była wówczas częścią Pays de Cocagne .
W 1532 r. Rodzina Lancefoc przejęła władzę od Falgarów. Ta bardzo stara szlachecka dynastia pozostawia w ten sposób miejsce do domu kupców, który da kilka Capitoulów .
W 1550 r. Rodzina Brunów przejęła władzę od Lancefoc aż do 1560 r. , Kiedy to Jeanne de Vidal po raz drugi poślubiła Jean de Mansencal , dom, którego ród miał pozostać na czele miasta aż do przedednia rewolucji. Po przybyciu dynastii, którą Jan jest wysoko ceniony przez François I er , Venerque staje się baronią . W ten sposób wszyscy Mansencalowie, którzy następują po sobie, zachowają ten tytuł barona . Już teraz możemy zobaczyć nazwy znanych bogatych dóbr, takich jak Maurices , Boulbènes , Bouriasse i La Trinité (należące do klasztoru Świętej Trójcy w Tuluzie), które stanowią nawet małe seigneuries. Oni z rąk do rąk kilka razy, aż do XVIII -tego wieku .
Przybycie cennych relikwiiW tym czasie miasto zostało ufortyfikowane, a wielkość jego budynków tłumaczy się faktem, że jego kościół ma najbogatszy skarb w regionie po Saint-Sernin . Są to relikwie złożone ze szczątków św. Fébade i św . Alberty . Przywieziono ich z Agen, aby umieścić je w bezpiecznym miejscu i przed grabieżą podczas Wojen Religijnych . Byli tam bezpiecznie, ponieważ w momencie Venerque była spokojna wieś, wierny religii katolickiej i dobrze chronione przez jego utrzymanie i jej umocnień. Są tak cenne, że podczas procesji zbrojni mężczyźni towarzyszą relikwiarzowi i chronią go , jak zauważył Theodore de Bèze 25 kwietnia 1562 roku . Rzeczywiście, skarb ten jest przedmiotem roszczeń po kradzieży w katedrze w Agen, a dawni właściciele mogli spróbować je odzyskać. Aby złagodzić te napięcia, część relikwii świętego biskupa zostanie im zwrócona w 1653 roku .
Pomimo tego, Venerque wtedy tylko seigneury objęte zależności Auterive który był jednym z 7 baronii w okręgu z Lauragais .
Wojny religijneW tym okresie sporów religijnych Venerque nie przyłączył się do reformacji, ale poniósł konsekwencje wojen. Tak więc w 1570 roku admirał Coligny, ścigany przez królewskie wojska katolickie, splądrował kilka wiosek w Lauragais, w tym Venerque. Następnie w 1595 r. To katolicy z Ligi pod wodzą księcia Ventadour (Anne de Levis) zajęli Venerque. Podpalili obronę, która strzegła miasta. Swój obóz założyli na obecnym terenie jarmarku, który zresztą zachował miano „księcia” jako restauracja, która istniała tam do początku tego tysiąclecia. Odrzuca François de Mansencala i niszczy mury obronne otaczające miasto, zbudowane przez Coligny'ego . Zostawia tam garnizon.
W 1612 roku zakonnicy opuścili klasztor po 800 latach obecności. Ich majątek jest wynajmowany lub sprzedawany.
Wioska, która ma 1200 mieszkańców, rozciąga się teraz do miejsca zwanego Espeyrouzès, po miejscu opuszczonym przez mnichów. Dzieli się na dwie części: na północy wieś zwana „świeckimi”, a na południu „zakonna”. Jest dostępny od zachodu promem, który kursuje do Ariège na Cap del Sérié. Port rzeczny jest bardzo dynamiczny. Przeprawiliśmy się przez Hyse przed Rive d'eau. Venerque staje się wówczas czysto seigneurial jurysdykcją w rękach Mansencalów, którzy nie są zbyt obecni w wiosce.
Nadejście Henryka IV przynosi okres spokoju i bezpieczeństwa, sprzyjający dobrobytowi.
Wszystko pójdzie dobrze, jednak akty buntu nastąpiły w odpowiedzi na podatki uznane za zbyt wysokie, tak jak 6 października 1656 r., Kiedy Sieur Pierre Durtaud bronił się z bronią w ręku przed zajęciem części jego zbiorów.
Niemniej jednak, są napięte stosunki między panami i konsulów, zwłaszcza na początku XVIII -go wieku . Z czasem opozycja między konsulami a panami zaostrza się. Możemy nawet mówić o skandalicznej walce w 1715 roku, w której nikt nie chce się z niczym ustąpić. Charakter Mansencalów z pewnością był po coś, ponieważ mieli już gwałtowny konflikt z baronem Grépiaca Jean-Denis de Lahillière, z morderstwem na klucz.
28 grudnia 1727 r. Zarządzenie króla dotyczące otwarcia szkoły nie zostało zrealizowane. Trzeba będzie poczekać, że XIX e wieku i pojawieniem Rzeczypospolitej.
Początek boomu handlowego3 grudnia 1730 roku postanowiono zorganizować jarmarki i targi w Venerque. To początek rozwoju gospodarczego miejscowości. Biorąc pod uwagę znaczenie, jakie gmina przywiązuje do tej decyzji, konieczna jest poprawa dostępu do Venerque. Dlatego w 1776 roku rozpoczął gruntowny remont mostów i ścieżek . Karczowanie ziemi zostało zainicjowane przez Jean-Pierre d'Assezata w celu zwiększenia produkcji, a tym samym uniknięcia głodu, jak to miało miejsce w 1751 i 1752 roku . Ta operacja potrwa do 1781 roku .
24 sierpnia 1786 r. Powołano radę do spraw zarządzania funduszami ubogich, której przewodniczył proboszcz. Nowością jest to, że ciało to jest obecnie współzarządzane przez radę i nie jest już wyłączną odpowiedzialnością proboszcza. Taka struktura jest konieczna, aby poradzić sobie z wieloma niedoborami żywności, złą pogodą i słabymi zbiorami.
Rok 1789 upłynął pod znakiem starcia proboszcza z konsulami o naprawę prezbiterium. Potem Rewolucja zmienia organizację wsi. W ten sposób zostaje zachwiana równowaga między konsulami a panami i odtąd to burmistrz będzie dbał o kierunek wioski. Ostatnim lordem jest Polastron de la Hilière, a ostatnim konsulem Jean Rouganiou, którego mandat kończy się 30 stycznia 1790 roku .
Wraz z nadejściem Republiki powstała nowa organizacja. Pierwszym burmistrzem jest Jean Sengely, były konsul. Objął stanowisko w lutym 1790 r . W tym roku przywrócono tradycyjną pielgrzymkę do Notre-Dame-des-Bois w Clermont-le-Fort . Odbywa się 25 kwietnia, w dzień Saint-Phébade. Został przerwany nie z powodu rewolucji, ale z powodu przelewów podczas „przystanków orzeźwiających”. W 1792 r . Utworzono strażnicę wiejską . Pierwszym posiadaczem jest Jean Lacroux.
Początki Republiki są trudne, a kadencje pierwszych burmistrzów nie są długie. Napięcia są wysokie. Jeśli ksiądz-obywatel manewruje umiejętnie, wybierani urzędnicy, oficjalny prokurator miejski i notabli ścierają się. W niespokojnym okresie terroru kapłan konstytucyjny prawie nie był doceniany, a na farmie Rau, położonej na skraju lasu Combescure, odbywały się potajemne msze przez księży nie nabytych przez Republikę . Do tej niestabilności dochodzą pobory do wojsk Republiki, które bronią zagrożonych granic. W tym kontekście widzimy przybycie do gminy 30 hiszpańskich więźniów, którzy trafiają do rolników. Mimo wszystko Venerque przeszedł bolesny okres terroru bez rozlewu krwi. Od 1795 r . Gminy kantonalne zastąpiły ratusze miejskie. W ten sposób burmistrza powołanego przez rewolucję zastępuje agent miejski. Joseph Chaurou i François Goulesque będą kolejno pełnić tę funkcję. W czasie kłopotów pod koniec Dyrektoriatu Dame Polastron, która wróciła do Grépiac , była jednym z przywódców powstania rojalistycznego, które dotarło na południe. Ma sztafety i wsparcie w Venerque, gdzie na farmie w Bourges organizowano tajne spotkania .
Rzeczy ustatkować z nadejściem XIX -tego wieku i ma teraz 3 Venerque dzielnice Shore wody , która jest kolebką miasta, w foirail który jest kwadratem kościół i szum . To są wycinki w lesie Combescure, które pozwalają miastu żyć.
Imperium i restauracjaWraz z nadejściem Cesarstwa i wojnami napoleońskimi do wojska wstąpiło 33% ludności. W październiku 1806 r. Następuje dokładne wyznaczenie terytorium gminy. Zatem Julia , która była enklawa z Clermont-le-Fort , poświęca się Venerque przez prefekta . Z drugiej strony przyznaje jednocześnie Le Vernet całe swoje terytorium, które posiadało na lewym brzegu Ariège . Stare granice nie były jasne, a napoleoński rygor porządkuje to wszystko. Jednak spory pozostanie Issos i Grépiac aż do 1823 roku . Utrzymanie i ulepszanie szlaków komunikacyjnych jest wówczas głównym przedmiotem troski lokalnych urzędników.
W 1814 roku w regionie znajdowały się wojska angielskie dowodzone przez księcia Wellington .
Restoration przywraca trochę spokój i ciszę. Ludwik XVIII zezwolił wówczas na budowę Młyna 20 stycznia 1821 roku . Zezwolenie na ujęcie wody dotarło dopiero 30 sierpnia 1829 r . 28 października 1829 r. Badano nowatorski jak na tamten czas projekt wywozu śmieci z gospodarstw domowych raz w tygodniu.
Rozbudowa XIX XX wieku i początku XX th wiekuXIX p wieku szczególnie oznaczony rozwoju dróg potwierdzających Venerque jako ważny styku pomiędzy Lauragais i zwykłego w Ariege . W 1841 roku otwarto dla ruchu wiszący most na Ariège, który zastąpił prom. Ten 90-metrowy jednoprzęsłowy most jest wsparty na 8 stalowych linach spoczywających na 4 obeliskach o wysokości 10 metrów. Będzie to opłata za przejazd do czasu przejęcia koncesji przez państwo w 1883 r . W 1864 r. Most wiszący został zastąpiony stałym dwutorowym mostem, a następnie obrócony na drugi most z cegły na Hyse . Te dwie konstrukcje umożliwiają bezpośredni dostęp do właśnie otwartego dworca kolejowego . Diligence Gwarantuje to transport z dworca do Saint-Leon . Sytuacja ta ustanawia komercyjny charakter na wsi . Oba mosty wytrzymały powodzie z 1875 roku . Siła fal jest taka, że przechylają platany posadzone w 1869 roku . Rozwój miasta był ważny, do tego stopnia, że w 1878 roku otwarto tu pocztę . Następnie w 1880 roku na promenadzie książęcej zbudowano tam wesołe miasteczko .
Można powiedzieć, że w tym stuleciu Venerque zabłyśnie zarówno naukowo, jak i dosłownie. Do fundamentalnych odkryć Jean-Baptiste Noulet który uruchamia prehistorii jako nauki we własnym imieniu, ale także ks Melet który wynajduje relikwie o św Alberte dodawane są wiersze księdza Jean Barthes , który przechwytuje wzrokiem, co go otaczają, aby leci do gwiazd .
Początek XX -tego wieku zaczyna się rozróżnienie Batane który wygrał pierwszą nagrodę dzwonnika .
Dwie wojny światoweZaopatrzenie w wodę pitną zostało prawie ukończone w 1914 roku , kiedy wybuchła I wojna światowa . Jak wszędzie, odwiedzi swoją procesję zmarłych we wsi dla Francji . Nikogo nie oszczędzi, nawet ojca Jeana Gilet, który zostanie wysłany na front Salonik . Na szczęście powróci cały i zdrowy i pozostanie proboszczem wioski do lat 50. Wśród jego zmobilizowanego porucznika Bertranda Casterasa, który będzie obserwatorem eskadry SAL-203 od 27 września 1918 r . , Będzie też jeden . Przeszkolony w Cazaux , będzie latał na Salmson 2 , najlepszym francuskim samolocie zwiadowczym . Wspaniały hołd dla miejscowych włochatych zostanie złożony podczas znakomitej wystawy w dniach 23-27 maja 2014 roku.
W okresie międzywojennym i aż do wkroczenia wojsk niemieckich na południową strefę w czasie II wojny światowej niewiele się wydarzyło w Venerque, z wyjątkiem przybycia w czerwcu 1940 r . Resztek rozbitej armii francuskiej. Zostawią żałosny obraz, bo żołnierze będą się bardzo źle zachowywać. To da dar owrzodzenia starej, włochatej czternastki, która nie założy rękawiczek, aby powiedzieć, co myślą, nawet wysokim rangą oficerom. Sytuacja potoczyła się źle w 1944 roku, kiedy to Venerque trafił do dywizji 2 e SS Das Reich, która właśnie przegrała bitwę pod Kurskiem . Jest to 3 th batalion 10 th firmy. Organizują z Venerque kilka wypraw przeciwko bojownikom ruchu oporu w regionie, w szczególności w Ariège , w Marsoulas (Haute Garonne), na zamku Orgeix i Justiniac . Często wspomagani przez Francuzów, schwytali wielu bojowników ruchu oporu, w tym dwóch byłych Venerquois, którzy należą do sieci Auterive . To byli dzierżawcy Loubottes , José Rodriguez i jego ojciec, który walczył w szeregach republikanów podczas hiszpańskiej wojny domowej . Mieszkańcy Venerque są ostrożni i nie martwią się. Ich komputerem PC jest restauracja Le Duc . Stamtąd planują błyskotliwą akcję przeciwko zapasom benzyny dywizji SS. M me Fontecave, właściciel Duke'a , uspokoi zapał i na pewno uniknie niepotrzebnego zabijania. Ponieważ kilka dni później to ten sam podział dokona masakry w Oradour-sur-Glane . W Wyzwoleniu nie będzie polowań na czarownice i dopiero przy organizacji pierwszych po wojnie wyborów zostaną wyzwolone pasje.
Od trzydziestu wspaniałych lat do dzisiajW 1955 roku tama została zbudowana na Hyse która miała być wyposażona w dwa zamki w roku 1967. W następnym roku, obecny post został otwarty dla publiczności. Stary budynek będzie teraz pełnił funkcję prezbiterium i skorzystamy z okazji, aby przebić się przez obecną ulicę Jean-Gilet , co pozwoli na ułatwienie ruchu tranzytowego w wiosce. Prace generowane ujawniło wiele kości, które są uważane pochodzą ze starego cmentarza w opactwie .
Również w latach 1950-60 restauracja Le Duc przeżywała swój rozkwit i była prowadzona przez „Mémé zizi” Fontecave, który był wówczas jednym z najlepszych niebieskich sznurów w regionie. Z zadowoleniem przyjmuje gwiazdy takie jak Bourvil , prezydentów Republiki, takich jak Vincent Auriol , słynnych pilotów, takich jak Léopold Galy i Marcel Doret . Ten ostatni przybył jako sąsiad ze wsi Vernet, w której mieszkał.
Plik 12 stycznia 1968płomień olimpijski przechodzi do Venerque. Lata sześćdziesiąte były przerywane przelotami samolotów z Francazal i próbami słynnego Caravelle . Jednak od 1969 roku jest to piękny biały ptak, który pojawia się na niebie Tuluzy. Piekielny hałas jest zwiastunem przejścia Concorde . A ponieważ dzieje się to bardzo szybko, musisz jak najszybciej wybiec na zewnątrz, aby mieć nadzieję, że to zobaczysz.
W 1972 roku w Sous-Roches miało miejsce osunięcie się ziemi. Wynika to z wydobycia Pech-David przez Ariège . Praktykuje się riprap, ale proces ten jest nieodwracalny, aw latach 90-tych kolejne zjawisko tego samego typu będzie występować dalej. Zagrozi to kilku domom, które będą musiały zostać definitywnie ewakuowane przez ich mieszkańców decyzją prefektury.
Plik 12 lipca 1974Tour de France przechodzi po raz pierwszy w Venerque. To właśnie podczas czternastego etapu Lodève - Colomiers wygra Jean-Pierre Genet . Zaczęło się 15 kilometrów od mety, tuż po ostatniej trudności dnia, jaką jest skromne wzgórze Saint-Léon . Wielu Venerquois gromadzi się tam, wierząc, że lepiej widzą biegaczy. Biorąc pod uwagę krótki czas trwania trudności, będzie to kompaktowy pakiet, który przejdzie przed publicznością z bardzo dużą prędkością. Zabawa potrwa tylko kilka sekund. Ta trasa nie jest trywialna, ponieważ ostatecznie wygrywa ją Eddy Merckx, który następnie podpisuje swoje piąte zwycięstwo w Grande Boucle , wyrównując tym samym rekord Jacquesa Anquetila . Dopiero w 2015 roku Tour de France powrócił do miasta podczas etapu Muret-Rodez z prawdziwym startem podanym na zjeździe z Venerque, route du Mont Saint-Charles.
Również w 1974 roku rozpoczęto budowę kanalizacji i oczyszczalni ścieków . 29 maja 1977 r . Miały miejsce powodzie, które miały być najpoważniejsze od lat pięćdziesiątych XX wieku.
W listopadzie 1980 roku zdecydowano o powiększeniu mostu nad Ariège, który jest zbyt wąski dla ruchu, który teraz stał się znaczący. Ale w tym celu musimy zburzyć ceglane parapety, a zwłaszcza dwa małe domy położone po obu stronach jezdni, na końcu mostu po stronie Le Vernet . Te dwa bardzo rzadkie małe budynki były ostatnimi świadkami wypłaty dotacji, jaką należało przejść przez most. Postęp wygrał z zachowaniem dziedzictwa historycznego. Ciekawa decyzja, kiedy wiemy, że krótko wcześniej zbudowano dwa nowe mosty: jeden w górę rzeki w Grépiac , drugi w dół rzeki w Clermont-le-Fort . W konsekwencji ruch na pewno będzie łatwiejszy, ale przede wszystkim liczniejszy, zwłaszcza dziesięciokrotnie większy niż samochodów ciężarowych. Te ostatnie, przechodzące u stóp kościoła i opadające na dno dzwonnicy, wytwarzają wibracje, które przyczyniają się do osłabienia cennej budowli. Ten problem jest teraz spotęgowany przez otwarcie zjazdu z autostrady w Nailloux, co spowodowało jeszcze większy ruch we wsi.
Jego herbem jest: Argent au pairle Azure . Venerque ma swój herb około 1005 roku, podczas pierwszej krucjaty .
|
Liczba mieszkańców w spisie z 2011 roku waha się od 2500 mieszkańców do 3499 mieszkańców, liczba radnych w wyborach w 2014 roku to dwudziestu trzech.
Gmina wchodząca w skład siódmego okręgu Haute-Garonne , wspólnoty gmin Auterivain Basin i kantonu Portet-sur-Garonne (przed redystrybucją departamentalną w 2014 r. Saint-Rome było częścią dawnego kantonu Auterive ).
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1911 | 1912 | Auguste Guilhem | - | - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1912 | 1923 | Eugene Gineste | - | - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1923 | 1944 | Auguste Pourciel | - | Mając 21 lat, to burmistrz miał najdłuższy mandat. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1944 | 1953 | Germain Meric | - | - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1953 | 1971 | Roger francazal | - | - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1971 | 1977 | Jean Desclaux | - | - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1977 | 1989 | Jean-Jacques Arnaud | PS | - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1989 | 2008 | Helene Breton | PS | Wiceprzewodniczący rady regionalnej | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2008 | 2020 | Michel duviel | PS | Prezydent wykonawczy wspólnoty gmin Lèze-Ariège-Garonne i wiceprzewodniczący Pays du Sud Toulousain |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2020 | W trakcie | Michel Courtiade | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kontynuacja listy burmistrzów i esej listy lordów
|
Jean Desclaux jest ostatnim burmistrzem, który poprowadził listę wspólnych interesów, którym udało się zgromadzić mężczyzn z prawej i lewej strony. Wybory samorządowe w 1977 r. Przyniosły „upolitycznienie” głosowania. Rzeczywiście, lewica kierowana przez socjalistyczny tandem Jean Arnaud-Marcel Rives, któremu pomagał ich komunistyczny sojusznik Édouard Czarnogóra, pokona prawo do ciężkiej walki. Po trudnej reelekcji ustępującego burmistrza w 1983 r. Z powodu usankcjonującego głosu większości parlamentarnej, wybór lewicy na czele miasta zostanie bardzo ładnie odnowiony w wyborach samorządowych w 1989 r . Ponieważ lista prowadzona przez Hélène Breton, pierwszą burmistrz Venerque, będzie miała 100% wybranych kandydatów! Tego wieczoru 19 marca 1989 r. , Po ogłoszeniu wyników, dwaj przyjaciele, J. Arnaud i M. Rives, wpadają sobie w ramiona. Mają poczucie wypełnionego obowiązku wobec swojej partii i ze spokojem opuszczają gminę. Ta seria zwycięstw zapewni, że ratusz pojawi się zdecydowanie na lewej osi, zjednoczony i zjednoczony w wyborach samorządowych w 1995 , 2001 i potwierdzonych przez Michela Duviel w marcu 2008 roku . Podczas gdy trzy listy będą obecne w wyborach w 2008 roku, na listę Michela Duviel zostanie wybranych 100% jego kandydata. Brak prawdziwego lidera po stronie miejskiej opozycji od lat 90. nie pozwala skutecznie przeciwdziałać większości, która zresztą stopniowo otwierała się na centrystów lub apolityczne osobowości.
Wybory samorządowe w 2014 roku są zdezorientowane. Dwie listy prowadzone przez panią Coffin, odchodzącą wiceburmistrza i pana Merciera, kierownika firmy, są przedstawiane jako zgromadzenie ludzi bez powiązań politycznych. Odwrotnie, pan Duviel, ustępujący burmistrz, otrzymał nominację Partii Socjalistycznej i zgromadził na jej liście osoby należące do lewicowej wrażliwości lub uznające się za takie. Pod koniec pierwszej rundy żadna lista nie uzyska większości, a lista Mercier będzie na pierwszym miejscu. W przypadku braku połączenia 3 konkurujące listy pozostaną do drugiej rundy. W tej walce łeb w łeb zwycięża ustępujący burmistrz Michel Duviel. W związku z modyfikacją sposobu głosowania, proporcjonalną większością głosów, 3 listy będą reprezentowane w Radzie Gminy: 16 miejsc na liście „Duviel”, 4 miejsca na liście „Mercier” i 3 mandaty na „liście” Trumna ”.
W dniu 26 maja 2020 r. Odbywa się instalacja za zamkniętymi drzwiami, ze względu na Covid 19 , nowej rady miejskiej, która mianuje Michela Courtiade na sześć lat nowym burmistrzem Venerque.
Zwróć uwagę, że w marcu 1983 Édouard Montenegro będzie obchodzić pierwszy chrzest cywilny , rzadką i oryginalną ceremonię, której korzenie sięgają rewolucji .
Aby uczcić dwusetną rocznicę rewolucji , 14 lipca 1989 r. Pod przewodnictwem ówczesnej burmistrz Hélène Breton posadzono drzewo wolności . Drzewo zostało zasadzone przez asystentów Jean Lestrade i Edouarda Montenegro. Został zasadzony w miejscu dwóch ważnych wydarzeń we wsi: bitwy pod Montfrouzy w 507 r. I stacji procesji z 21 października 1884 r. Przeprowadzonej na cześć ponownego odkrycia relikwii Sainte Alberte . Również z okazji dwusetnej rocznicy powstania dzieci ze szkoły podstawowej zasadziły krzewy tuż obok obecnego kortu tenisowego . W przypadku braku pielęgnacji drzewo wolności szybko umarło, te sadzone przez dzieci są w większości nadal widoczne.
Innym wydarzeniem było to zorganizowane w celu upamiętnienia przejścia do roku 2000 wraz z założeniem prowizorycznego łuku na moście Ariège, pod którym spotkali się mieszkańcy gmin Venerque i Vernet po wyjściu procesji z każdego z dwóch miast hale, na czele których stoją miejskie zespoły Hélène Breton i Jean Boccognani.
Michel Duviel wprowadzi z kolei innowacje, świętując 6 września 2014 r. Pierwsze małżeństwo dwojga osób tej samej płci, zgodnie z nowym prawem ustanawiającym małżeństwo dla wszystkich . Należy pamiętać, że ze względu na pandemię związaną z Covid i wdrożonymi środkami rządowymi Michel DUVIEL zostanie przedłużony od marca do maja 2020 r., Pomimo wyniku wyborów samorządowych z 15 marca 2020 r., Po zdefiniowaniu nowego zespołu miejskiego na okres 2020 -2026.
Ta podsekcja przedstawia sytuację finansów miejskich Venerque.
W roku budżetowym 2015 rachunek administracyjny budżetu gminy Venerque wynosi 2101 000 EUR wydatków i 2508 000 EUR dochodu :
W 2015 r. Sekcję operacyjną podzielono na 1690 000 EUR wydatków (636 EUR na mieszkańca) za 1649 000 EUR produktów (621 EUR na mieszkańca), czyli saldo ujemne w wysokości - 41 000 EUR (0,17 EUR na mieszkańca):
Poniższe stawki podatkowe są głosowane przez gminę Venerque. Te są stabilne od 2013 roku:
Na rok 2015:
Sekcja inwestycyjna jest podzielona na zastosowania i zasoby. W 2015 r. Miejsca pracy w kolejności od najważniejszych:
Zasoby inwestycyjne Venerque dzielą się głównie na:
Dług z Venerque31 grudnia 2015 r można ocenić na podstawie trzech kryteriów: niespłaconego zadłużenia, renty spłaty długu i jego zdolności do zmniejszania zadłużenia:
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 r. W 2018 r. Gmina liczyła 2633 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,05% w porównaniu z 2013 r. ( Haute-Garonne : +6, 32%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego |
według mieszkańców gminy w latach: | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2009 | 2013 |
Ranga gminy w departamencie | 54 | 63 | 61 | 64 | 70 | 74 | 76 | 84 |
Liczba gmin w departamencie | 592 | 582 | 586 | 588 | 588 | 588 | 589 | 589 |
Historycznie rzecz biorąc, rzemiosło i rolnictwo to główne obszary działalności gospodarczej miasta. W średniowieczu z pewnością rola opactwa była tam z pewnością ważna i można sobie wyobrazić, że przejęło ono niejako po opuszczeniu regionu przez rzymskich okupantów. Jego udowodnione bogactwo z pewnością znalazłoby swoje źródło właśnie tutaj. Wtedy Panowie zajmują miejsce zakonników w organizacji życia miasta. Poprawa środków komunikacji sprawi, że miejsce to stanie się ważnym miejscem handlu i zwiększy aktywność gospodarczą . Nie przejdzie to jednak do wyższego etapu i nie obejmie zwrotu przemysłowego zapoczątkowanego przez Napoleona III . Bardzo niewiele inicjatyw w tym kierunku i będzie to pierwszy trzecia XX th century , aby sprawdzić, czy rzeczywiście być pierwszy rozmiar firma stanie obsługiwać kilka rodzin. Jednak jego działalność będzie ograniczona do jednego pokolenia.
Apogeum bogactwa nastąpi oczywiście w czasie, gdy pastel uczynił ten region Krainą Kokanii , a na czele wioski stał potężny kupiec, którego imię i fortuna na zawsze będą związane z tą rośliną. Potem przyjdzie kolej na las Combescure, by przywieźć trochę surowców do wioski.
Sława niektórych rzemieślników , wszyscy specjaliści w branży gastronomicznej , zrobi zaszczyt wsi w drugiej połowie XX -go wieku .
Oprócz bardzo znanego szklarza , dziś mamy tylko oddział banku , strefę handlową i najczęściej spotykane zakłady rzemieślnicze.
Ponieważ obecnie niewiele osób utrzymuje się z pracy w mieście i tworzy się tam bardzo niewiele miejsc pracy, większość ludności musi wyjechać i pracować gdzie indziej. To właśnie w obszarze metropolitalnym Tuluzy znajdujemy głównych pracodawców obywateli Wenecji. Oprócz administracji znajdziemy tam znane nazwiska regionalnej działalności gospodarczej, takie jak Airbus , CNES , SNCF , EDF , Lacroix , Sanofi , Carrefour , Leclerc czy nawet Orange . Aż do pewnego 21 września 2001wielu czcigodnych było pracownikami AZF, który najstarszy nazywał ONIA .
Mimo wszystko wielu młodych ludzi musiało wyjechać za granicę, aby znaleźć pracę, a stolica jest najważniejszym celem podróży. Tak więc do niedawna mogliśmy znaleźć w promieniu kilkudziesięciu kilometrów na południe od Paryża trzy rodziny z tej samej ulicy de Venerque.
Wspólna tradycja zakupy , to był kiedyś domem dla dużych targach , to z XVIII -tego wieku . Dziś w czwartkowe poranki na promenadzie Duc de Ventadour nadal odbywa się cotygodniowy targ .
Kościół św Piotra i Phébade obronny, chór XII th wieku , sklasyfikowany zabytek w 1840 roku.
Jest to prawdopodobnie stare opactwo , jego budowa rozpoczyna się w XIII th wieku od chóru XI -tego wieku . To był warowny w XIII -go wieku z jego parapety i odrestaurowany XIX- th century .
Jego główne cechy to: portal gotycki z cegły czerwony, jedna apsyda podniesiony romański kamień, gargulce gotyckie, słynny dzwonnica 4 zatok, żebrowane sklepienia, kapitały powieści oparte kolumn neoromańskim, siatka chrzcielnica , kilka malowidła XIX th century.
Od 29 czerwca 1515 r. Znajduje się w nim bardzo piękna kuta brama, która zdobi chrzcielnicę . Jego bogactwo ozdobne jest porównywalne z bogactwem bazyliki Saint-Sernin w Tuluzie .
Tam pochowani są szlachcice i dostojnicy. Jest krypta, w której znajdują się Mansencal i Assézat .
Szczególną cechą jest posiadanie carillonu wyposażonego w 14 dzwonów od 1844 roku . W 1914 roku po raz pierwszy zabrzmiało tam Marsylianka . Został odnowiony i zelektryfikowany w 1961 roku .
Na pewien czas, kiedy została przyłączona do Saint-Pons-de-Thomières , kaplica Saint-Géniès de Ribonnet znajdująca się w Beaumont-sur-Lèze została przyłączona do kapituły Venerque.
Legenda wspomina o odejściu podziemnych przejść ze starego chóru . Jeśli rzeczywiście zostały one znalezione podczas budowy kanału , to wykopaliska przeprowadzone w kościele podczas niszczenia starego ołtarza nic nie przyniosły.
Zawiera on skarb religijny, który jest relikwiarz z St. Phébade sięga XIII -go wieku i św Alberte . To odkrycie zawdzięczamy ojcu Meletowi. On wie, że szef św Phébade jest nie tam, bo co pozostaje to w Agen . Ale są kości czaszki i inne kości, które oczywiście nie należą do biskupa Agen. Po dokładnym zbadaniu starych archiwów , ojciec Melet odkrył tajemnicę: są to jedyne znane pozostałości świętego Alberty, które znajdują się w katedrze Saint-Caprais w Agen . Zostały one zebrane w tej samej relikwiarz z XI -tego wieku . W następstwie tego odkrycia, 22 września 1884 r. Biskup Rodez podarował Venerque relikwię św. Foy , „aby obie siostry mogły się spotkać”. Te nowe relikwie pochodzą z sanktuarium Saint Foy, które zostało odkryte w Conques . To wydarzenie będzie powodować w dniu 21 października 1884 roku na uroczystej ceremonii w Montfrouzi przez wikariusza w Agen , opata Rumeau.
Święty Phébade był biskupem Agen i zmarł w 400 roku . Sainte Alberte poniosła śmierć męczeńską w tym samym czasie, co jej siostra Sainte Foy w 286 roku . Relikwie, skradzione Agen , zostały znalezione w Venerque po przetrzymywaniu ich w Périgueux, gdzie ich obecność jest potwierdzona. Przybyliby do Venerque prawdopodobnie w 1562 r., Kiedy Agen wpadł w ręce hugenotów w trakcie wojen religijnych, aby umieścić ich w bezpiecznym miejscu. Venerque jako taki miał wiele zalet: poza faktem, że nie było konfliktu religijnego, było to miasto warowne. Jest jednak zdumiewające, że bractwo Saint-Phébade zostało poświadczone Venerque w 1497 r. , W którym opat Castelli napisał swoje statuty. W szczególności organizuje procesję z relikwiami na 25 kwietnia. Są eskortowani przez uzbrojonych ludzi, aby nie zostały skradzione i zabrane z powrotem do Agen . Od 1730 r. Ze środków zebranych podczas procesji zwyczajowo przeznaczano fundusze dla pokrzywdzonych. Ta tradycja ustanowiona przez opata Lasteules będzie obowiązywać do 1880 roku .
Kościół
Absyda
Wejście do kościoła
Możemy zgłosić inne miejsca brakującą cześć: Kościół Bézégnagues który został zgłoszony do XIII th wieku The Chapel sługą zamku Maurices przebudowany w 1640 roku i kaplica Matki Boskiej Pity w sąsiedztwie Peyrouses szpitalnych zburzonych podczas rewolucji w vendémiaire rok III .
Budowa hali datowana jest na 1858 rok . Po służbie jako zbożowa w 1952 roku została przekształcona w wiejską salę, a od 1954 roku służyła jako kino . Stał się wielofunkcyjnym pomieszczeniem po całkowitej renowacji w 1972 roku przez firmę kamieniarską Pavan. Od 4 kwietnia 1968 do lat 80- tych odbywał się tam targ drobiowy . Europejskie ograniczenia, które wpłynęły na sprzedaż żywych zwierząt, zniknęły. W latach 70. organizowano tam ważne karabiny . Mieli lokalną specyfikę, która polegała na tym, że jackpot był dzikiem . Wesela, konferencje , koncerty, a nawet pokazy mody następują po sobie od czasu renowacji .
Stara hala, obecnie ratusz wiejski
Dom kultury
Dom Kultury czy stary ratusz. Początek jego budowy datuje się na 7 stycznia 1831 roku . Po raz pierwszy był używany jako hala zbożowa, zanim 22 października 1950 r . Stał się ratuszem . Lokalny odzyskany po przeprowadzce ratusza, jest miejscem skupienia kilku stowarzyszeń. Dopiero Hélène Breton zdecydowała się ochrzcić go „Domem Kultury” podczas publicznego przemówienia na początku lat 90., powodując uklęknięcie ówczesnego prezydenta ACLSV, Yvana Ramosa i jego najbliższych współpracowników. Obecnie nosi imię Édouard Lacombe, w hołdzie dla lokalnego kompozytora.
Główna ulica Rémusat
Jean-Barthès Street
Kościół
Wskazane jest, aby sklasyfikować różne postacie, które oznaczyły miasto, według ich rozgłosu, ale także związku, jaki mieli z Venerque, niektórzy po prostu tam przejeżdżają, odpoczywają tam na zawsze lub po prostu jeżdżą tam regularnie, nie mieszkając tam.
Ich rozgłos jest wielki i czasami przekraczał granice. Niektórzy przeszli do historii. To kluczowe osoby w historii wioski.
NaukowcyNastępnie mamy byłych władców Venerque, którzy pochodzili głównie z Tuluzy. Niektórzy byli kapitulami . Większość nie mieszkała we wsi. Ich nazwiska można znaleźć w dwóch pracach poświęconych lokalnej historii, a wiele nazw ulic w mieście nosi ich imiona:
Venerque pozyskał dwóch radnych generalnych dla kantonu Auterive , obu socjalistów :
Inni wykonali swoje obowiązki pod innym niebem:
Po gotowaniu w XIX th century z Abbot Melet który wynalazł relikwie Alberte Święty szczególnie wiele zadań na najwyższym poziomie Jean-Baptiste Noulet drugiej połowie XX th century był płodny dla miejscowych naukowców:
Nożnej i kręgle są najstarszą istniejące praktyki sportowe do tej pory we wsi. Kort tenisowy powstał od niedawna i pozostaje stosunkowo poufny, nawet jeśli w tamtych czasach efekt Noego przyciągnął wielu licencjobiorców wśród młodych ludzi. I odwrotnie, kajakarstwo - kajakarstwo jest bardzo udane pomimo młodego wieku. Wędkarstwo i myślistwo są obecne od zarania czasu, ale ich praktyka wykazuje tendencję spadkową. Inne zajęcia zniknęły, a następnie pojawiły się ponownie, takie jak tenis stołowy, ale wszystkie mają wspólną cechę, że nie przetrwały próby czasu, takie jak piłka Lyon , rugby czy koszykówka . Inne są organizowane przez zewnętrzne kluby, takie jak jazda konna . Czasami szał na trening spowodował powstanie klubu, jak ma to miejsce w przypadku kolarstwa .
Piłka nożnaJej klub piłkarski , US Venerque, jest dobrze znany z jakości swojej szkoły. Zespół proporzec nawet osiągnęła poziom Promocja honor w 1990 pod przewodnictwem Simona SIE gdy były który grał w trzeciej lidze w AS Muret powrócił do klubu.
Miał tę szczególną cechę, że witał w latach 1970-80 byłego międzynarodowego juniora Jean Escat, capé, kiedy był członkiem klubu piłkarskiego Martigues .
To również na dawnym gruncie honoru Georges-Caucal Just Fontaine zakończy karierę po złamaniu nogi.
Niektórzy gracze z USV , tacy jak René Salvayre i Stéphane Bocognani, doświadczyli przyjemności bycia wybranymi do drużyny Midi League . Wśród młodych był Jean-Paul Nardin.
Pozostali piłkarze ze szkoły piłkarskiej karierę wykonywali w drużynach wyższego szczebla, z których najwyższa była trzecia liga . To AS Muret powitał najbardziej Venerquois, pierwszym był Guy Garrau, którego kariera została nagle przerwana w wyniku wypadku drogowego. Następnie w latach 1970-80 zespół chorągwi AS Muret miał w swoich szeregach trzech Venerquois, Alaina Cogo prosto z INF Vichy , Pierre i Jean-Claude Viguier. Następnie dotarli do fazy pucharowej Pucharu Francji w piłce nożnej . Na trawniku stadionu w Tuluzie11 lutego 1979, AS Muret straci tylko 1 do 0 przed AS Monaco , który potem grał główne role w mistrzostwach Francji. Jedynego gola tego spotkania strzelił ich słynny napastnik Delio Onnis . Muretainowie byli tylko raz niebezpieczni podczas wspaniałego zdjęcia Alaina Cogo, który zmusił Jean-Luca Ettoriego do zorganizowania bardzo pięknej parady. Za tymi trzema pionierami dołączy później Stéphane Bocognani, który po sezonie będzie wolał wrócić do swoich przyjaciół. Zauważ, że inny były czcigodny Moutafa Azzi (który nie jest byłym członkiem USV) będzie trenerem młodzieżowym AS Muret . Inny trenowany w klubie zawodnik również zagra w trzeciej lidze, ale w innej drużynie. To Jean-Luc Nicoloso będzie nosił kolory Toulouse Fontaines Club .
KręgleKręgle jest również dobrze znane. Sekcja bule USV powstała 22 sierpnia 1964 roku . Jej prezesem założycielem był Marius Médale.
TenisW tenisa gra się na dwóch polach, co roku wita oficjalny turniej. Obecnie liczy 90 członków.
Jazda roweremVenerque Eaux Vives kajak - kajak klub wzrosła od końca ubiegłego wieku. Zajmuje dawną nieużywaną rzeźnię dnia31 grudnia 1973 i od tego czasu zostało przekształcone w centrum rekreacyjne 11 lutego 1999. Wyszkolił wielu kajakarzy na dobrym poziomie, z których kilku brało udział w mistrzostwach Francji. Pierwszym z nich był Pierre Leymonerie w 1994 roku . Zawody odbyły się w Bourg-Saint-Maurice . Wziął 108 th miejsce w dół imprezy kajakowej . Był wówczas jedynym przedstawicielem regionu Midi-Pyrénées . Widzieliśmy, że zakończy karierę z wysoką oceną.
StrzałTradycyjnie we wrześniu na obrzeżach Ariege organizuje się jeździeckie zawody w skokach po gruntach zakupionych przez miasto w czerwcu 1969 roku .
ZainteresowaniaTo przede wszystkim muzyka jest sercem działań kulturalnych i jest teraz dostępna w 3 różnych strukturach. Od 1976 r. Gmina dużo zainwestowała w kulturę, którą pomogła uruchomić, a następnie sprofesjonalizować, zapewniając usługi animatorów.
Wioska zainspirowała także niektórych artystów lub była miejscem, w którym rozgrywały się sceny ich twórczości. To właśnie literatura nadała wiosce najbardziej chlubne miejsce.
LiteraturaW 1993 roku reżyser André Téchiné nakręci scenę do swojego filmu Mój ulubiony sezon w restauracji La Plage prowadzonej wówczas przez M me Carol. Pojawia się także ze swoim zespołem u boku dwóch gwiazd Daniela Auteuila i Catherine Deneuve .
MuzykaKompozytor Édouard Lacombe skomponował hymn o wiosce Salut à Bénèrquo .
MalowanieRównolegle ze środowiskiem artystycznym dokonaliśmy w mieście odkryć naukowych. Najczęściej są związane z jego historyczną przeszłością.
Guilhem Center, instytut medyczno-pedagogiczny , pogotowie ratunkowe , apteka .