Vaucluse (dział)

Vaucluse
Herb Vaucluse
Administracja
Kraj Francja
Region Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Utworzenie działu 25 czerwca 1793
Główne miasto
( prefektura )
Awinion
Podprefektury Apt
Carpentras
Przewodniczący
rady wydziałowej
Dominik Santoni ( LR )
Prefekt Bertrand gaume
Kod INSEE 84
Kod ISO 3166-2 FR-84
Demografia
Miły Vauclusiens
Populacja 559 793 mieszk  . (2018)
Gęstość 159  mieszkańców/km 2
Geografia
Powierzchnia 3,520  km 2
Podziały
Dzielnice 3
Okręgi ustawodawcze 5
Kantony 17
Międzywspólnoty 13
Gminy 151
Znajomości
Stronie internetowej vaucluse.fr

Vaucluse ( / v o . K l y oo / ) to francuski departament położony w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże . INSEE i Poczta kod przypisują 84. Maksymalna wysokość wzrasta do 1912 metrów na Mont Ventoux . Jej mieszkańcy nazywani są Vauclusiens.

Nazwa i zastosowanie and

Ta nazwa jest Frenchization z prowansalskim Vau-cluso , od łacińskiego Vallis Clausa „zamkniętej dolinie”, z którego wypływa z Fontaine de Vaucluse .

Aby wyznaczyć ten dział, obecna forma jest, od czasu jej utworzenia „department of Vaucluse”; ten jest zatrudniony przez radę departamentalną Vaucluse , prefekturę Vaucluse, inspekcję akademii Vaucluse. Jednak forma przyjęta przez Krajową Komisję Nazw Geograficznych , zależny CNIG jest „Dział od Vaucluse.”

Rzeczywiście, departament bierze swoją nazwę od wioski o tej samej nazwie, Vaucluse , która dziś nazywa się Fontaine-de-Vaucluse . Sama wioska zawdzięcza swoją nazwę bardzo malowniczej głębokiej dolinie Vaucluse .

W celu ułatwienia funkcjonowania instytucjonalnego od 1945 r gmina ta nosi oficjalną nazwę „Fontaine-de-Vaucluse” .

Członkowie Konwentu (1793) zauważyli topograficzną jednorodność wokół intensywnej sieci Sorgues, która ma swój początek w zamkniętej dolinie ( po łacinie Vallis Clausa ) gminy „Vaucluse” .

Nazwa ta zatem odnosi się do pierwotnego historycznego terytorium, a nie do elementu przyrodniczego (strumienie, góry) .

Wyjątek wynikający z gminy, która nadała nazwę departamentowi, znajduje się w apelacji Territoire de Belfort  ; to samo dotyczy Paryża (kolektyw o specjalnym statusie, dawniej zarówno gmina, jak i departament). Tak samo było z francuskimi departamentami Algierii, które nosiły nazwę stolicy.

Nazwę departamentu nadano mu po przyłączeniu do Francji komitatu Venaissin i państwa papieskiego Awinionu, do którego dodano czuwanie Apt i hrabstwo Sault . Zgromadzenie Narodowe, dwukrotnie 27 sierpnia i20 listopada 1790, odmówił zadekretowania ich aneksji. „Patrioci” obu Państwa Kościelnego wybrali swoich przedstawicieli, którzy zebrali się w Bedarrides , w kościele Saint-Laurent, dnia18 sierpnia 1791i głosowali za przywiązaniem do Francji

W dniu 14 września The Konstytuanty ogłosił, że Zjednoczone Awinionie i Comtat były odtąd „integralną częścią francuskiego imperium”.

Zgodnie z dekretem z 25 czerwca 1793, powstaje wydział Vaucluse.

Geografia fizyczna

Departament Vaucluse jest częścią regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże , regionu położonego w południowo-wschodniej Francji . Graniczy z departamentami Gard na zachodzie, Ardèche na północnym zachodzie, Drôme na północy, Alpes-de-Haute-Provence na wschodzie, Var (tylko kilkaset metrów) i Bouches-du-Rhône do południe.

Vaucluse ma również część na północy, w kantonie Valréas , całkowicie zamkniętym w Drôme.

Ulga

Płaskorzeźba departamentu Vaucluse przedstawia naprzemiennie góry ( Denttelles de Montmirail , masyw Luberon , góry Vaucluse ), płaskowyże i równiny usiane wzgórzami.

Najważniejszą z tych równin, położoną na południe i zachód od Mont Ventoux , jest równina Comtat, na której koncentruje się większość ludności. Rozciąga się między Rodanem na zachodzie, Durance na południu i górami Vaucluse , których najwyższym punktem jest sygnał Saint-Pierre (1256 metrów) na wschodzie. Obszar ten jest niezwykle żyzny i jest domem dla dużej części francuskiej kultury prime. Równina Comtat graniczy od północnego wschodu z wapiennymi płaskorzeźbami, które są przedłużeniem masywu alpejskiego na jego skrajnym południowym zachodzie.

Mont Ventoux , w „Giant Prowansji”, który kulminuje na 1912 metrów, dominuje krajobraz Vaucluse. Jego szczególna flora ( flora Mont Ventoux ) i bioróżnorodność doprowadziły do wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako rezerwatu biosfery w 1990 roku. Masywy są domem głównie dla roślinności iglastej. Luberon w południowo jest domem dla różnorodnych ekosystemów, które w szczególności doprowadziło do powstania Luberon Regionalnego Parku Przyrody . Jej najwyższym punktem jest Mourre Nègre na 1125 metrach.

Rzeki wyrzeźbiły w wapiennych skałach różnorodne krajobrazy, takie jak wąwozy Nesque czy dolina Lourmarin .

Hydrografia

Pomimo suchych lat i powracających co roku susz, w dziale nie brakuje wody.

Rhône na zachodzie i Durance do południa ograniczają dział.

Pogoda

Departament Vaucluse podlega różnym typom klimatów. Rzeczywiście, jego szczególne położenie geograficzne sytuuje go na styku trzech z czterech głównych klimatów Francji: klimatem śródziemnomorskim dla jej południowej części, klimatem górskim dla jej północno-wschodniej części z wysoką rzeźbą Monts de Vaucluse i Massif des Baronnies i wreszcie bardzo względny wpływ klimatu półkontynentalnego na jego północno-zachodnią część. Jednak ta bliskość trzech głównych typów klimatu skutkuje zrównaniem ich z wyraźną przewagą klimatu śródziemnomorskiego. Dlatego część północno-zachodnia określana jest jako „klimat śródziemnomorski z wpływami półkontynentalnymi”.

Wymierzony Vaucluse Francja
Światło słoneczne 2800  h / rok 1973  godz. / rok
Deszcz 700  mm /rok
(ponad 80 dni )
770  mm /rok
Wiatr 110 dni / rok

W 1967 roku na szczycie Mont Ventoux zanotowano wiatr wiejący z prędkością 320  km/h . Jest to jeden z rekordów wysokiej prędkości wiatru zarejestrowanych we Francji kontynentalnej.

Fauna i flora wydziału

W 1990 roku UNESCO sklasyfikowało masyw Mont Ventoux jako „  rezerwat biosfery  ”. Następnie w grudniu 1997 roku masyw Luberon został również oficjalnie przyjęty przez UNESCO do światowej sieci rezerwatów biosfery (MAB).

Historia

Przed wydziałem Vaucluse

Historia terytorium departamentu Vaucluse jest stary z wielu śladów prehistorycznych zawodach. Przed przybyciem Juliusza Cezara terytorium to było zajęte przez kilka plemion celto-liguryjskich . Są ślady Cavares , Voconces i Méminiens , a także Dexsiviates , Tricastini , Vordenses i Vulgientes .

Wraz z rzymską okupacją terytorium powstało wiele zabytków. Teatry, takie jak antyczny teatr Orange , drogi i mosty, takie jak Most Juliena . Połączona z terytoriami, które go tworzą, czyli Prowansją , Comtat Venaissin i hrabstwem Orange (założonym przez Karola Wielkiego , staje się Księstwem Orange w 1181 ), reszta jego historii przeplata się z wojnami (w szczególności masakra Vaudois z Luberon , choroby (plamy i cholera) i religia ( papiestwo w Awinionie ).

Jego historia jest również silnie związana z rozwojem upraw, w tym hodowli serowarstwa czy uprawy marzanny , z eksploatacją kopalń i kamieniołomów ( kopalnie ochry , kamieniołomy). Gminy są liczne i wszystkie posiadają swoje herby .

Papieże Awinionu

Rezydencja papieska nie zawsze znajdowała się w Rzymie czy Watykanie . Od 1308 do 1378 papieże osiedlili się w ich majątku Comtat Venaissin , a następnie szybko w Awinionie . W tym okresie papiestwo miało siedmiu papieży: Klemensa V , Jana XXII , Benedykta XII , Klemensa VI , Innocentego VI , Urbaina V i Grzegorza XI .

Rewolucja Francuska i Pierwsze Cesarstwo

Wcześniej papieskie posiadłości, Awinion i Comtat Venaissin, zostały przyłączone do Francji w dniu14 września 1791. 28 marca 1792terytoria te utworzyły dwie nowe dzielnice, Avignon w Bouches-du-Rhône i Carpentras w Drôme . A później12 sierpnia 1793powstał departament Vaucluse, składający się z dystryktów Avignon i Carpentras, ale także Apt i Orange , które należały do Bouches-du-Rhône , a także kantonu Sault , który należał do Basses- Alps . W 1800 roku ostatnia modyfikacja granic departamentalnych dołączyła Suze-la-Rousse do Drôme , co spowodowało całkowite zamknięcie kantonu Vaucluse w Valréas w Drôme .

XIX th  century

Po zwycięstwie aliantów w bitwie pod Waterloo (18 czerwca 1815), departament był okupowany przez wojska austriackie od czerwca 1815 do listopada 1818 (patrz okupacja Francji pod koniec I Cesarstwa ).

Około 1835 r. sędziowie w swoich przesłuchaniach i duchowni w swoich kazaniach byli nadal zobowiązani do używania gwary prowansalskiej . Jednak w tym czasie użycie języka francuskiego stawało się coraz bardziej powszechne.

XX th  century

Ludovic Naudeau zauważył: „Jedną z cech charakterystycznych tego departamentu jest wprawdzie szalona gra, w którą grają niektórzy jego mieszkańcy. Awinion, Carpentras, Cavaillon są pełne, ku przekleństwu rodzin, w kryjówkach hazardu, gdzie duże sumy są zawsze zagrożone ”

Demografia

W 2018 r. departament liczył 559 793 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,79% w porównaniu do 2013 r. ( Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1791 1801 1806 1821 1826 1831 1836 1841 1846
- 191421 205 833 224 431 233 048 239 113 246.071 251.080 259,154
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1851 1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891
264 618 268 994 268 255 266.091 263 451 255 703 244,149 241 787 235 411
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1896 1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946
236 313 236 949 239 178 238 656 219 602 230 549 241 689 245,508 249 838
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1954 1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2011
268 318 303,536 353 966 390,446 427 343 467.075 499 685 534 291 546,630
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2016 2018 - - - - - - -
559,014 559 793 - - - - - - -
(Źródła: SPLAF - całkowita populacja departamentu od jego utworzenia do 1962 - następnie baza danych INSEE - populacja bez podwójnego liczenia od 1968 do 2006, następnie ludność gminna od 2006.) Histogram rozwoju demograficznego

W Vaucluse ludzie z Europy ( Hiszpania i Włochy ) stanowią 40% imigrantów, a osoby urodzone w Maghrebie prawie połowę. Są to głównie ludzie z Maroka .

Najludniejsze gminy

Lista dwudziestu najbardziej zaludnionych gmin w departamencie
Nazwisko Kod
INSEE
Międzywspólnotowość Powierzchnia
(km 2 )
Populacja
(ostatni legalny pop. )
Gęstość
(mieszk./km 2 )
Edytować
Awinion 84007 Rada Dyrektorów Greater Avignon 64,91 91 729 (2018) 1413
Pomarańczowy 84087 CC Zjednoczonego Kraju Orange 74,20 28 922 (2018) 390
Carpentras 84031 CA Ventoux-Comtat Venaissin 37,92 28 798 (2018) 759
Cavaillon 84035 CA Luberon Monts de Vaucluse 45,96 26198 (2018) 570
Pertuis 84089 Metropolia Aix-Marseille-Provence 66,23 20 397 (2018) 308
L'Isle-sur-la-Sorgue 84054 CC Pays des Sorgues i Monts de Vaucluse 44,57 19 706 (2018) 442
Sorgues 84129 CC Les Sorgues du Comtat 33,40 18 802 (2018) 563
Ponteta 84092 Rada Dyrektorów Greater Avignon 10,77 17 273 (2018) 1604
Bollene 84019 CC Rodan-Lez Prowansja 54.03 13 509 (2018) 250
Monteux 84080 CC Les Sorgues du Comtat 39,02 12 875 (2018) 330
Vedene 84141 Rada Dyrektorów Greater Avignon 11.18 11.131 (2018) 996
Trafny 84003 CC Pays d'Apt-Luberon 44,57 11 011 (2018) 247
Pernes-les-Fontaines 84088 CC Les Sorgues du Comtat 51.12 9975 (2018) 195
Valreas 84138 CC Enclave des Papes-Pays de Grignan 57,97 9426 (2018) 163
Thor 84132 CC Pays des Sorgues i Monts de Vaucluse 35,53 8996 (2018) 253
Morières-lès-Avignon 84081 Rada Dyrektorów Greater Avignon 10.35 8563 (2018) 827
Entraigues-sur-la-Sorgue 84043 Rada Dyrektorów Greater Avignon 16.57 8534 (2018) 515
Mazan 84072 CA Ventoux-Comtat Venaissin 37,92 6 127 (2018) 162
Sarrianie 84122 CA Ventoux-Comtat Venaissin 37,49 6088 (2018) 162
Vaison-la-Romaine 84137 CC Vaison Ventoux 26,99 5 953 (2018) 221

Podział według grup wiekowych

Ludność według grup wiekowych w 1999 r.
Zakres wieku Populacja
0 do 19 lat years 125 960
20 do 59 lat 262,219
60 lat i więcej 111 486

Podział według sektorów geograficznych

Podział według sektorów geograficznych w 1999 r.
Sektor geograficzny Populacja 1999
Aglomeracja Awinionu 269,828
Miasto Awinion 94 000
Pomarańczowy 29 527
Carpentras 29,015
Cavaillon 25 417
Vaucluse 538 902
Region PACA 4 951 388

Wzrost

W 2009 r. INSEE oszacowała liczbę mieszkańców departamentu Vaucluse na 540 065.

Przez kilkadziesiąt lat populacja gwałtownie rosła: w latach 1975-1999 wzrosła z 381.912 do 499.685 mieszkańców, co stanowi wzrost o 31%. Wzrost ten wynika głównie z przepływów migracyjnych; 97 821 Vauclusiens pochodziło z innego departamentu lub innego kraju w 1999 roku. Ten wzrost zwalniał. Niemniej jednak Vaucluse ma współczynnik dzietności powyżej średniej francuskiej z 2,31 dziecka na kobietę.

Zatrudnienie

Prawie 43% populacji Vaucluse jest aktywnych.

Edukacja

„Trzydzieści tysięcy młodych Vauclusiens dołączyło w tym roku do jednej z 54 uczelni (41 publicznych i 13 prywatnych) wydziału”.

Uniwersytet Awinionie i Pays de Vaucluse jest jedyną uczelnią w Vaucluse. Jego historia jest bardzo stara, ponieważ została założona w2 lipca 1303przez papieża Bonifacego VIII konkurować z utworzeniem Sorbony , uważanej za zbyt bliskiej francuskiej władzy królewskiej.

Łączy 4 UFR, 1 IUT i 1 IUP i przyjmuje około 8000 studentów na wszystkich poziomach szkolenia, aż do doktoratu. Mieści około piętnastu uznanych laboratoriów badawczych.

Gospodarka

Vaucluse ma dziś ponad 15 000 sklepów, firm przemysłowych i usługowych, ponad 13 704 rzemieślników i ponad 8 000 gospodarstw rolnych.

Vaucluse od dawna było departamentem głęboko wiejskim, którego gospodarka naznaczona była rolnictwem pasterskim i przemysłem skoncentrowanym na przetwarzaniu produktów rolnych. Istnienie żyznej strefy jest historycznie katalizatorem rozwoju lokalnego, z utrzymywaniem się wciąż dynamicznego sektora ogrodnictwa rynkowego, ponieważ zaopatruje on większość francuskiej produkcji owoców (melony, wiśnie, truskawki, winogrona stołowe itp.) oraz warzyw (pomidory). itp.). Sektor ten jest jednak narażony na problemy z konkurencyjnością, związane w szczególności z konkurencją ze strony Hiszpanii.

Sektor usługowy jest zdecydowanie najbardziej dynamiczny w departamencie: na podstawie znacznej produkcji wczesnych warzyw w Vaucluse, rynek interesów narodowych (MIN) stał się strukturalnym biegunem działalności handlowej w departamencie, przejmując wiodącą rolę. na lokalnych rynkach (zwłaszcza w Carpentras ). W latach 1980-1990 rozwój handlu towarami między Północą a Południem Europy umocnił pozycję Awinionu jako centrum logistycznego i sprzyjał powstawaniu firm zajmujących się transportem i magazynowaniem odzieży oraz żywności.

Sprzedaż detaliczna oparta na modelu dystrybucji na dużą skalę rozwinęła się i ugruntowała we wszystkich miastach średniej wielkości ( Orange , Cavaillon , Carpentras itp.), ze znaczną koncentracją w obszarze metropolitalnym Awinionu.

Rolnictwo

Działalność rolnicza obraca się wokół trzech głównych produkcji: wina, owoców i warzyw, które stanowią 90% obrotu.

Vaucluse jest wiodącym producentem wiśni (przeznaczonych do bezpośredniego spożycia lub przerobu), jabłek złocistych i winogron stołowych oraz drugim co do wielkości producentem pomidorów i melonów . Wśród innych produkcji owocowo-warzywnych możemy wymienić oliwkę , truskawkę z różnymi odmianami i lokalnymi specjałami czy gruszkę .

Sektor wina cieszy się dobrą opinią dzięki Côtes du Rhône, produkowanym głównie na zboczach Châteauneuf-du-Pape , Gigondas czy Vacqueyras …). Wina Luberon i Ventoux mają tendencję do rozwijania się w szerszej gamie produktów (różowych), bardziej kojarzonych z winami prowansalskimi .

Zwierząt gospodarskich , które od dawna podstawą gospodarki górskiej żyjącego na stokach reliefów, jest marginalna działalność.

Do upraw specjalistycznych ( lawendy na płaskowyżach Monts de Vaucluse , ziół ...) rozwijać się wraz z rozszerzającym się rynku.

Przemysł

Sektor przemysłowy, historycznie na podstawie transformacji produkcji rolnej, doświadczył rozszerzenie do bardziej wyspecjalizowanych sektorów podczas XIX th  century (fabryk marzanny). Pomimo instalacji XX th  century główne centra produkcyjne, zwłaszcza w północnej części aglomeracji Avignon (Electro-ogniotrwałe - stał się z kolei SEPR i Saint-Gobain - dmuchanie SNPE, Isover Orange, etc.), przemysłowych resztki tkanin rozrzedzone, również poddawanych fale znacząca redukcje siły roboczej od lat 80. .

Lokalna sieć przemysłowa pozostaje zatem zapewniona przez MŚP, często rodzinne i mające siedzibę w przeszłości, w sektorach przetwórstwa rolnego. Budownictwo pozostaje ważnym źródłem pracy zarobkowej i rzemiosła, biorąc pod uwagę dynamikę sektora mieszkaniowego (pod podwójnym efektem napływu migrantów i presji turystycznej).

Vaucluse Izba Przemysłowo-Handlowa reprezentuje interesów handlowych, firm przemysłowych i usługowych w dziale. Niektóre z tych firm, takie jak Delta Plus Group lub Eurosilicone , oparte na Apt, rozwinęły się na arenie międzynarodowej.

Energia

Vaucluse jest również głównym producentem energii elektrycznej w kraju dzięki elektrowni jądrowej Tricastin , zaporze Donzère-Mondragon i farmie wiatrowej Bollène .

Zasoby mineralne

Wydobycie gipsu , białego kamienia (wapienia), ochry.

W Mazan znajduje się jedno z największych na świecie złóż gipsu odkrywkowego i największy w Europie kamieniołom odkrywkowy z gipsem o wyjątkowej czystości (90%).

Na zboczach Petit i Grand Luberon eksploatowane jest bogactwo skał wapiennych dzięki wielu kamieniołomom, w których wydobywa się białe kamienie (Roche d'Espeil, Pierre de Ménerbes, Estaillades).

Człowiek również eksploatował żelazne bogactwo ziem ochry na północ od Petit Luberon , w środkowej i wschodniej części doliny Calavon , ale wojny światowe, koszty produkcji i pojawienie się nowych krajów dostarczających rudę żelaza pomogły w tej działalności.

Turystyka

Turystyka zajmuje bezpośrednio (hotele, kempingi, schroniska, gastronomia, wypoczynek itp.) lub pośrednio (rzemiosło kulinarne itp.) ważną część gospodarki departamentu Vaucluse.

Departament każdego roku przyjmuje około 3 500 000 turystów. Główne kierunki to Luberon (odpoczynek, wędrówki, festiwale...) z 27,5% noclegów, Awinion ( Pałac Papieży , festiwal ...) z 26% noclegów oraz sektor Mont Ventoux ( rower itp. ) z 15,4% noclegów. Reszta jest rozłożona mniej więcej na całym Vaucluse. Francuzi są w większości i rosną (83% noclegów w 2003 r. wobec 69% w 1997 r.), ale turystyka międzynarodowa rozwija się.

Według oficjalnej strony internetowej Rady Generalnej turystyka generuje roczny obrót przekraczający 610 milionów euro.

Społeczeństwo

Tkanina asocjacyjna

W 2000 r. Vaucluse miało 9061 stowarzyszeń, podczas gdy PACA miało 70 910 (tj. 13% stowarzyszeń PACA w Vaucluse, podczas gdy jego populacja stanowiła tylko 11%).

Rozwinęły się i osiadły antykwariaty, sklepy z dekoracjami i galerie sztuki. Rynki Brocante, w tym te w L'Isle-sur-la-Sorgue (jednym z europejskich centrów towarów używanych i antykwariatów), przyciągają sprzedawców zza Atlantyku. Następnie napełniają pojemniki i wysyłają wszystko łodzią. Jednak aktywność ta uległa spowolnieniu wraz z dużymi rozpiętościami kursu wymiany dolara do euro.

Infrastruktura

Sprzęt drogowy

Vaucluse ma (dane z 2005 r.):

Stacje i koleje

Sieć kolejowa w departamencie Vaucluse koncentruje się głównie na zachód od departamentu, w którym znajdują się stare tory (TGV, pociągi towarowe itp.), a także nowe LGV Méditerranée przeznaczone wyłącznie dla TGV.

Główne stacje departamentu to Avignon TGV , Avignon Centre i Orange . OdGrudzień 2013, są one połączone przecinkiem , w połączeniu kolejowym.

Lotniska i lotniska

Awinion-Provence International Airport , Carpentras , Valréas - Visan , Saint-Christol i Pont Saint-Esprit lądowiskach . Saint-Christol jest zarezerwowane dla śmigłowców wojskowych, a Pont-Saint-Esprit jest zamknięte na stałe.

Mieszkalnictwo i urbanistyka

Wiele domów i działek zostało kupionych przez ludzi poszukujących drugiego domu lub na emeryturę. Prawdziwe szaleństwo rozprzestrzeniło się od lat 70., najpierw na Luberon , a potem na resztę departamentu, przyciągając inwestorów zmęczonych letnim przeludnieniem i betonowaniem Lazurowego Wybrzeża . Szczególnie Europejczycy, tacy jak Szwajcarzy, Niemcy, Belgowie, Holendrzy i Brytyjczycy. Chociaż przez pewien czas region ten przyciągał również Amerykanów z Ameryki Północnej, kurs wymiany dolara do euro znacznie zredukował to zjawisko.

Media i komunikacja

W 2006 roku 98% mieszkańców Vaucluse mogło mieć dostęp do szerokopasmowego łącza ADSL, kablowego, satelitarnego, lokalnej pętli radiowej (BLR) lub nawet Wi-Fi .

Kilka stacji przekaźnikowych dominuje w krajobrazie Vaucluse, na szczycie Mourre Nègre ( masyw Luberon ) i na szczycie Mont Ventoux .

Życie lokalne, polityczne i gospodarcze w Vaucluse jest głównie relacjonowane przez dzienniki Vaucluse Matin ( grupa Le Dauphiné libéré ) i La Provence oraz radio France Bleu Vaucluse .

Rada Wydziału Vaucluse wydaje bezpłatny kwartalnik w nakładzie 250 000 egzemplarzy, 84 Le Mag , który informuje Vauclusiens o działaniach gminy, podkreślając jednocześnie walory tego obszaru.

Życie polityczne

Trendy polityczne

W referendum europejskim w sprawie Traktatu z Maastricht (głosowanie20 września 1992 r.), na 309.337 zarejestrowanych, 226.725 głosowało, co stanowi 73,29% udziału w ogólnej liczbie głosów lub 26,71% wstrzymujących się. Było to zwycięstwo nie z 124,907 głosów (56,83%) w stosunku do 94,871 głosów (43.17%) wymawiane yes i 6,947 (3,06%) głosów pustych lub null.

W referendum w sprawie konstytucji europejskiej (głosowanie29 maja 2005 r.), na 350 503 zarejestrowanych, 251.325 głosowało, co stanowi 71,70% udziału w ogólnej liczbie głosów lub 28,30% wstrzymujących się. Było to zwycięstwo nie z 154,004 głosów (62,69%), 91 639 głosów (37,31%), którzy głosowali tak i 5682 (2,26%) głosów były puste lub zepsute.

W wyborach prezydenckich w 2002 r. kandydat Frontu Narodowego Jean-Marie Le Pen zwyciężył w pierwszej turze, zdobywając 25,8% głosów, podczas gdy Jacques Chirac 16,66%, a Lionel Jospin 12,58%. W drugiej turze Le Pen uzyskało 12 punktów więcej niż średnia krajowa, uzyskując 29,64% głosów.

W wyborach prezydenckich w 2007 r. w pierwszej turze na prowadzenie wysunął się Nicolas Sarkozy ( UMP ) z wynikiem 32,63%, za nim uplasował się Ségolène Royal ( PS ) z wynikiem 21,71% i François Bayrou ( UDF ) z wynikiem 21,45%, Jean-Marie Le Pen ( FN ) z 16,55%. Żaden inny kandydat nie przekroczył wówczas 4%. W drugiej rundzie znacznie wyprzedził Nicolas Sarkozy z 60,72% (wynik krajowy: 53,06%) wobec 39,28% dla Ségolène Royal (wynik krajowy: 46,94%).

W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2007 r. wyborcy z pierwszego okręgu wyborczego Vaucluse wybrali Marie-Josée Roig ( UMP ).

Wyborcy z drugiego okręgu Vaucluse wybrali Jean-Claude'a Boucheta ( UMP ). Wyborcy trzeciej dzielnicy Vaucluse wybrali Jean-Michel Ferrand ( UMP ). Ostatecznie wyborcy czwartej dzielnicy Vaucluse wybrali Thierry Mariani ( UMP ), czyli czterech z czterech na UMP .

Ostatecznie w wyborach prezydenckich w 2012 r. na czele stanęli dwaj główni kandydaci prawicy, Nicolas Sarkozy ( UMP ) i Marine Le Pen ( FN ), którzy w pierwszej turze uzyskali odpowiednio 27,45% i 27,03% głosów. Ocena Marine Le Pen jest najwyższa we Francji. W drugiej turze, podczas gdy Sarkozy zdobył 48,4% głosów na szczeblu krajowym, w Vaucluse osiągnął 56,43%.

W kolejnych wyborach parlamentarnych Vaucluse wysyła do Zgromadzenia jedynego członka Frontu Narodowego Marion Maréchal .

W rzeczywistości, jeśli weźmiemy pod uwagę najnowszą historię, możemy stwierdzić, że wyborcy Vaucluse mają tendencję do głosowania na prawicę , nawet na skrajnie prawicową stronę spektrum politycznego, ale historia polityczna departamentu jest bardziej skontrastowana. Odmienne pochodzenie historyczne okręgów departamentu, grupujących dawny Comtat Venaissin , z państwem Orange i państwem Apt, uzasadniało przez długi czas różnice zachowań politycznych. Ogólnie Apt i Avignon w mniejszym stopniu przechylały się bardziej w lewo, podczas gdy Carpentras był bardziej przychylny w prawo.

Administracja

Niektórzy znani Vaucluzowie

Osoby historyczne

Wojskowy

Zasady

Naukowcy

Artyści obrazu

Malarze

Aktorzy

Fotografowie

Artyści dźwiękowi

Śpiewacy

Kompozytorzy

Muzycy

Inny

Sportowcy

Piloci

Piłkarze

Szermierze

Piłkarze ręczni

Inny

Filozofowie, poeci, pisarze

Różnorodny

Religijny

Edycje

Inny


Zamki w Vaucluse

Przede wszystkim znajdujemy zamek Val-Seille zbudowany w 1968 roku i zrehabilitowany przez gminę Courthézon jako ratusz. Dziś jest to jeden z najpiękniejszych ratuszów we Francji.

Zamek Vaison-la-Romaine ze swej strony został zbudowany przez hrabiego Tuluzy, w XII -tego  wieku. Pierwotnie posadowiony na drewnianej wieży, potem kamiennej, celem tego zamku było zapewnienie władzy hrabiego Rajmunda VI nad miastem naprzeciw biskupstwa.

Zamek Thouzon , teraz w gruzach, został zbudowany przez mnichów benedyktyńskich w XI -tego  wieku. Służył jako klasztor.

Zamek Murs został zbudowany około 1004 przez rodzinę Agoult. Między XV th  wieku i XVI -tego  wieku, centralna część została zbudowana.

Mirabeau zamek wydaje się istnieć od XII th  wieku i został zniszczony. Obecny zamek został zbudowany między XVI th  wieku oraz XVII -tego  wieku przez Riqueti. W XVIII, XX  wieku powiększono i przebudowany ponownie między 1857 i 1896 roku.

Lourmarin Zamek z kolei jest zbudowany z XV -go  wieku przez Foulques d'Agoult. Zamek został sklasyfikowany jako zabytek historyczny w 1973 roku. Dziś zamek jest czasami nazywany Petite Villa Médicis de Provence.

Lacoste zamek został zbudowany w XI -tego  wieku, na szczycie wzgórza. Zajmował ją w pewnym momencie markiz de Sade, Louis Alphonse Donatien. Został splądrowany i zniszczony podczas Rewolucji Francuskiej.

Zamek Javon . Baroncelli zrobił zbudować silną dom we Florencji do XIII th  wieku. Rodzina nabyła później, w 1475 roku, władzę nad Javonem, poddaną dożywotnio przez papieża Leona X Baroncellom. Na ten okres przypada wzniesienie zamku.

Zamek Gordes zostały wymienione od 1031. Jej szczególności kominek jest klasyfikowany jako zabytek w 1902 roku i cały zamku w 1931 roku.

Zamek Entrechaux jest wznosi się na skalistym masy i datą X th  wieku lub XI -tego  wieku.

Zamek Ansouis które powstały przed XII th  Century pierwsza twierdza. Staje się przebywania w XII -go  wieku, książęta Sabran Pontevès. Zamek Ansouis to miejsce, które ma wiele uroku.

Wreszcie zamek Barroux jest twierdzą w XII p  wieku i przekształcony w zamieszkania XVI -tego  wieku. W 1274 przeszła w ręce papieża Rzymu. Został odrestaurowany w latach 60. XX wieku.

Dziedzictwo

Na koniec 2010 r. 501 budynków departamentu było chronionych jako zabytki (191 sklasyfikowanych i 310 zarejestrowanych) , z czego blisko jedna trzecia znajdowała się w Awinionie ze 160 budynkami . Nie wszystkie są stare jak piętnaście miejsca są również chronione na podstawie dziedzictwa XX th  wieku . Niektóre witryny są również klasyfikowane ze względu na ich typowe lub specyficzne cechy. W Vaucluse jest ich dwadzieścia jeden, takich jak rue des Teinturiers w Awinionie, wzgórze Saint-Eutrope w Orange czy menhir Vacqueyras w Gigondas.

Reprezentacja w kinie i telewizji

Kino

W dziale Vaucluse nakręcono wiele filmów, wśród nich możemy zauważyć:

Telewizja

Reality program telewizyjny  :

Mydła  :

filmy telewizyjne  :

Odcinki serialu  :

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Wymowa w standardowym francuskim transkrybowana fonemicznie zgodnie ze standardem API .
  2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. „  Historia departamentu Vaucluse  ” , na Vaucluse: Strona internetowa (konsultacja 16 października 2020 r . ) .
  2. "  Dwóch nowych prefektów w Limousin  " , na lepopulaire.fr ,10 maja 2018(dostęp 13 maja 2018 r. )
  3. Philippe Blanchet, Le Provençal: Przewodnik po rozmowach dla manekinów , First Gründ,2011, 133  pkt. ( ISBN  9782754038485 , czytaj online ) , s.  79
  4. Strona internetowa rady departamentu Vaucluse
  5. Witryna prefektury Vaucluse
  6. Witryna internetowa Vaucluse Academy Inspection
  7. ,s.  4
  8. J. Girard, Ewokacja starego Awinionu , op. cyt. , s.  87 .
  9. J. Girard, Ewokacja starego Awinionu , op. cyt. , s.  88 .
  10. J. Girard, Awinion. Historia i zabytki , op. cyt. , s.  39.
  11. Zobacz Kompletny zbiór praw od 1788 do 1830, tom 5, s.   358 ( 25 czerwca 1793 - Dekret o utworzeniu 87 th  dział pod nazwą Vaucluse. ) Na Google Books
  12. Portret wydziału na vaucluse.fr
  13. Ken Reyna, Encyklopedia Ventoux , op. cyt. , s.  98 .
  14. Regionalny Park Przyrody Atlas - Luberon
  15. http://archives.vaucluse.fr/2539-l-evolution-du-territoire.htm
  16. Abel Hugo , Malownicza Francja czyli malowniczy, topograficzny i statystyczny opis departamentów i kolonii Francji , Paryż, Delloye,1835
  17. L'Illustration , n o  4505 do 4517, 1929 i Ludovic Naudeau, La France se chodzi sam. Problem urodzenia -1931.
  18. Witryna dotycząca ludności i granic administracyjnych Francji – historyczny zapis departamentu
  19. Ludność według płci i pięcioletniego wieku od 1968 do 2013 r. – Zharmonizowane spisy powszechne – serie wydziałowe i miejskie
  20. Insee — Populacje prawne departamentu za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018
  21. http://www.insee.fr/fr/insee_regions/provence/themes/dossier/popimmigr04/Pop_immigr.pdf
  22. Vaucluse, kluczowe liczby
  23. Gérard-François Dumont i Tuerxun Yiliminuer, „ Bardzo zróżnicowana rekompozycja  terytoriów. „Piętnastka” Francji”.  », Ludność i Avenir , tom.  4, n O  7242015, s.  4-7 ( DOI  10.3917 / popav.724.0004 , przeczytany online Wymagamy rejestracji , dostęp 10 września 2015 )
  24. Oficjalna strona Rady Generalnej: Od redakcji Prezydenta
  25. Archiwa departamentalne Komisji Francuskiej, miejskie i szpitalne , Katalog ogólny kartularów archiwów departamentalnych , Royal Press,1 st styczeń 1848( przeczytaj online )
  26. . Strona prezentacji działu
  27. "  strona w kamieniołomie gipsu  " ( ArchiwumWikiwixArchive.isGoogle • Co robić? ) , Na pedagogie.ac-toulouse.fr
  28. Gospodarka wokół masywu Luberon
  29. Vaucluse i turyści, statystyki 2003 na stronie cjrosier.com
  30. Obrót turystyczny na terenie rady generalnej
  31. Transport w Vaucluse na stronie cjrosier.com
  32. lotnisko od Pont-Saint-Esprit ( kod ICAO  : LFND ) jest rzeczywiście lotnisko w departamencie Vaucluse, bo chociaż miasto Pont-Saint-Esprit znajduje się w departamencie Gard , znajduje się w miejscowości Lamotte -du-Rhône
  33. Wywiad z najstarszym agentem nieruchomości w North Luberon, 1998 dokument PDF
  34. Strona na „Szerokopasmowa” na oficjalnej stronie internetowej wydziału
  35. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych - sondaż z 20 września 1992 r.
  36. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych - sondaż z 29 maja 2005 r.
  37. Sondaż prezydencki 2007 - Mury
  38. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych – Wybory parlamentarne z czerwca 2007 r. – pierwszy okręg wyborczy
  39. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych – Wybory parlamentarne z czerwca 2007 r. – drugi okręg wyborczy
  40. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych – Wybory parlamentarne z czerwca 2007 r. – trzeci okręg wyborczy
  41. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych – Wybory parlamentarne z czerwca 2007 r. – czwarty okręg wyborczy
  42. „  Prezydencki: profil 6,4 miliona wyborców FN  ” ( ArchiwumWikiwixArchive.isGoogle • Co robić? )
  43. "  Zamki i zabytki Vaucluse  " , na notrebellefrance.com ,12 czerwca 2007 r.(dostęp 11 maja 2020 r. )
  44. „  Zamek hrabiów Tuluzy w Vaison-la-Romaine: wizyta, informacje, opinia, cena, mapa, książka  ” , na cityzeum.com (dostęp 11 maja 2020 r. )
  45. „  Thouzon  ” , na thouzon.fr (dostęp 11 maja 2020 r. )
  46. "  Château de Mirabeau: strona sklasyfikowana jako MH 3 lipca 1970  " , na chateau-fort-manoir-chateau.eu (dostęp 11 maja 2020 r. )
  47. „  Historia Chateau de Lourmarin  ” , na stronie chateau-de-lourmarin.com (dostęp 11 maja 2020 r. )
  48. http://www.lacoste-84.com/chateau-de-lacoste/
  49. „  Château de Gordes/Harmonogramy i ceny  ” , na stronie luberoncoeurdeprovence.com (dostęp 16 października 2020 r . ) .
  50. „  Château d'Ansouis - Visits, monuments, Museums in Provence  ” , na stronie provenceguide.com (dostęp 11 maja 2020 r. )
  51. http://chateau-du-barroux.com/histoire.html
  52. „  Dziedzictwo i architektura, Kluczowe liczby 2012, s. 50  ” [PDF] , Departament Studiów, Prognoz i Statystyki, Ministerstwo Kultury i Komunikacji (dostęp 7 lipca 2012 r. )
  53. Filmy kręcone w dziale Vaucluse

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne