Akrobacyjne jest działalnością lotnictwa obejmujący przy użyciu statku powietrznego do wykonywania figury akrobacji lotniczej, to znaczy manewrów powietrznych niezwykłego. Figury akrobacyjne mogą być wykonywane przez samoloty lub szybowce w celach rekreacyjnych, szkoleniowych lub zawodów. Niektóre helikoptery są zdolne do wykonywania trików, takich jak pętle lub rolki . Akrobacje są również praktykowane z kilkoma samolotami, wiele cywilnych i wojskowych patroli akrobatycznych istnieje w różnych krajach.
Osiągnięcie pierwszych figur akrobacyjnych przypisuje się Adolphe Pégoud i Piotrowi Nesterovowi . Adolphe Pégoud, pilot testowy dla Louisa Blériota , wyprodukowany wwrzesień 1913seria pokazów w Juvisy-sur-Orge , podczas których wykonywany jest pierwszy lot odwrócony, zwany następnie lotem „głową w dół” i pierwsze pętle w historii lotnictwa. W tym samym czasie rosyjski pilot wojskowy Piotr Niestierow wykonał również pierwsze w historii pętle na Nieuport IV podczas demonstracji w Kijowie 9 września 1913 roku.
Piloci myśliwców wymyślili i udoskonalili pierwsze figurki powietrzne podczas I wojny światowej , aby uciec przed wrogami. Akrobacja rozwijała się wówczas najpierw jako rozrywka, a następnie w zawodach od lat 30. Pierwsze międzynarodowe zawody akrobacyjne odbyły się 9 i 10 czerwca 1934 r. w Paryżu z inicjatywy Aeroklubu Francji . Mistrzostwa przyciągnęły ponad 150 000 gości i wygrał je niemiecki kierowca Gerhard Fieseler w F2 Tiger . Kolejne mistrzostwa odbyły się w Berlinie w lipcu 1936 roku w związku z Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi w 1936 roku .
Termin „akrobacja akrobacyjna”, wcześniej nazywany „akrobacją”, pochodzi z 1938 roku i został ukuty przez generała Fleurquina , jednego z założycieli Patrouille de France .
Po II wojnie światowej najbardziej prestiżowym międzynarodowym konkursem był Lockheed Trophy (in) , organizowany corocznie w latach 1955-1965 w Wielkiej Brytanii . Od 1960 r. akrobacyjne mistrzostwa świata co dwa lata organizowane są przez Międzynarodową Federację Lotniczą . Ta konkurencja wprowadza bardziej obiektywną punktację niż ta używana do Trofeum Lockheed; Początkowo oparta na metodzie opracowanej przez François d'Huc Dresslera , ocena zawodów akrobacyjnych używa systemu Aresti od 1964 roku .
Różne figury akrobacyjne składają się z kombinacji następujących po sobie podstawowych manewrów: pętla, przewrót, skręt itp. W zawodach sędziowie oceniają darmową łyżwę, znany narzucony program i jeden lub więcej nieznanych programów za jakość wykonania i zgodność z zaplanowanymi liczbami. Figury akrobacyjne są skodyfikowane zgodnie ze standardem zwanym „ Katalog Aresti ”, nazwany na cześć jego twórcy, hiszpańskiego lotnika.
Podczas szkolenia pilot akrobacyjny przechodzi „pierwszy cykl”, a następnie „drugi cykl”. Pierwszy cykl (lub akrobacje dodatnie) umożliwia wykonanie podstawowych figur przy dodatnich współczynnikach obciążenia, z wyjątkiem zwrotów wstecznych. Podstawowe dane liczbowe zostały opisane w następnym akapicie. Drugi cykl (lub akrobacje zaawansowane i ujemne) pozwala na wykonanie wszystkich skomplikowanych figur i przy wymienionych ujemnych przyspieszeniach. W naturalny sposób prowadzi do najwyższego poziomu, gdzie najlepsi piloci sami tworzą coraz bardziej złożone i spektakularne figury.
Akrobacja jest skodyfikowana w kilku podstawowych figurach. Ich sekwencje w jednym lub drugim kierunku, w lewo lub w prawo, pozwalają na prawie nieskończone wariacje.
Niektóre zaawansowane figury to podstawowe figury wykonywane z ujemnymi przyspieszeniami (samolot na plecach). Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie podstawowe triki można wykonać przy odwróconym odlocie samolotu (negatywne przewrócenie, negatywne wyprowadzanie po upadku itp.). Jednak niektóre mają konkretną nazwę:
Inne zaawansowane figury to nowe figurki
Lub podstawowe figurki połączone ze sobą w sposób utrudniający ich wykonanie, na przykład:
Niektóre figurki są wymyślane przez najlepszych pilotów, zgodnie z ich wyobraźnią i coraz większymi możliwościami ich maszyn.
Zawodnicy rywalizują z kilkoma rodzajami programów: znanymi z góry programami, które każdy może powtarzać według własnego uznania, darmowymi programami, które każdy buduje według wspólnych zasad, ale które można potem powtórzyć, nieznanymi programami, na które każdy uruchamia. konkurencja. Te programy są oczywiście najbardziej selektywne.
W kategorii premier piloci mogą prezentować kompletnie za darmo z unikalnymi figurami, które sami sobie wyobrazili.
Podczas zawodów ewolucje muszą być wykonywane w kubaturze o boku 1000 m . Ten tom materializują się na ziemi za pomocą białych znaczników o wymiarach dziewięć na dwa metry. Ze względów bezpieczeństwa piloci nie mogą ewoluować poniżej 100 metrów. Pilot musi ukończyć swój program w tym tomie bez przekraczania jego limitów pod groźbą kary ze strony jury. Ta, trochę jak zawody w łyżwiarstwie figurowym , zwraca uwagę na symetrię i precyzję wykonania figur.
Od 1960 roku FAI organizuje Elitarne Mistrzostwa Świata w Akrobacji Akrobacyjnej, Mistrzostwa Świata w Akrobacji Lotniczej FAI . Mistrzostwa Europy w akrobacji samolotowej, Mistrzostwa Europy w Akrobacji Wodnej FAI , organizowane są od 1975 roku na przemian z mistrzostwami świata.
Zawody akrobacyjne podzielone są na kilka poziomów, od początkujących lub Hope (akrobacje pozytywne) do najwyższej kategorii jednomiejscowych: Elite lub Unlimited . We Francji istnieją trzy kategorie zawodów tandemowych:
W jednoosobowej wersji są trzy kategorie:
Aby kierowca mógł przejść z jednej kategorii do następnej wyższej kategorii w następnym roku, musi uzyskać wynik wyższy niż 7/10 w oficjalnych zawodach. Aby móc ewoluować w wyższej kategorii w tym samym roku, pilot musi uzyskać wynik wyższy niż 7,5/10.
Ta dyscyplina wymaga niezwykle mocnego i zwrotnego samolotu. Akrobacje wykorzystują samoloty akrobacyjne specjalnie zaprojektowane do lotów pod dużym obciążeniem , w locie odwróconym (tył), na trajektoriach pionowych (w górę lub w dół) itp.
Jako przykład można wymienić francuski samolot konstruktora Mudry , CAP 10 , rodzinę CAP 230 oraz niemiecki samolot Extra 300 , opracowany w 1995 roku do tej działalności. Jednym z najbardziej znanych samolotów akrobacyjnych jest Pitts Special, który dominował w konkurencyjnym świecie w latach 60. i 70. XX wieku.