Ocean Atlantycki | ||
Mapa Oceanu Atlantyckiego. | ||
Geografia fizyczna | ||
---|---|---|
Rodzaj | Ocean | |
Informacje kontaktowe | 0 ° 00 północ, 23 ° 30 ′ zachód | |
Powierzchnia | 106 000 000 km 2 | |
Szerokość | ||
Maksymalny | 6879 km | |
Minimum | 3017 km | |
Głębokość | ||
· Średnia | 3332 m² | |
Maksymalny | 8605 m² | |
Tom | 354 700 000 km 3 | |
Geolokalizacja na mapie: Świat
| ||
Ocean Atlantycki jest jednym z pięciu głównych oceanach na Ziemi . Atlantyk jest częścią Oceanu Światowego i składa się z dwóch oceanów: Atlantyku Północnego i Atlantyku Południowego . Jego powierzchnia 106 000 000 km 2 czyni go drugim co do wielkości po Oceanie Spokojnym . Powstał przez oddzielenie płyt tektonicznych około 180 milionów lat temu. Przez wiele stuleci był to pierwszy etap europejskich poszukiwań . Dziś pozostaje ważnym środkiem komunikacji dla sąsiadujących z nim krajów i oczywiście pełni ważną rolę geopolityczną .
Etymologia tego słowa jest niepewna i postawiono kilka hipotez:
V th wieku do XV -go wieku , Europejczycy nazywają morze ocean . Christophe Colomb jest więc nazywany „admirałem Morza Oceanicznego”.
Ocean Atlantycki znajduje się głównie pomiędzy kontynentem amerykańskim a Afro-Eurazją , termin określający Europę , Azję i Afrykę jako jeden byt. Schodzi jednak na kontynent antarktyczny, który zamyka go od południa. Na północy obejmuje południową Grenlandię , Islandię i obejmuje również Wyspy Owcze . Ziemia składa się z czterech oceanów tworzących jedną przestrzeń słonej wody, dlatego granice między nimi są często arbitralne i budzą pewne kontrowersje (w szczególności przypadek granic między Oceanem Atlantyckim i Arktycznym).Ocean Atlantycki nie jest wyjątkiem nie do tej zasady. Ocean Atlantycki i Pacyfik jako jedyne mają kontakt z pozostałymi dwoma (Ocean Arktyczny i Ocean Indyjski). Piąty ocean, Ocean Południowy , jest wciąż na etapie planowania.
Ilustracja w ramce tego artykułu przedstawia Ocean Atlantycki na planisferze : Atlantyk jest tam podzielony na północy i południu, wzdłuż równika. Międzynarodowa organizacja hydrograficzna (IHO) dzieli Atlantyk do mórz, zatok i cieśnin . Ograniczenia, jakie IHO wyznacza dla Północnego Atlantyku i Południowego Oceanu Atlantyckiego, nie obejmują mórz wchodzących w skład każdego z nich.
„Linie podziału między Północnym Oceanem Atlantyckim […] a […] Południowym Atlantykiem […] wyznacza równik . Południowo-wschodnią granicę między południowym Oceanem Atlantyckim a południowym Oceanem Pacyfiku stanowi południk Przylądka Horn (67°17'W.)”
- Międzynarodowe Biuro Hydrograficzne IHO
Jej cyfrowy kod rejestracyjny Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej to „A”, a jego identyfikacja w „Limicie oceanów i mórz” to „(23) i (32)” ; jego francuska nazwa w nomenklaturze obszarów morskich Krajowej Rady Informacji Geograficznej brzmi „ Ocean Atlantycki ” .
Międzynarodowa organizacja hydrograficzna definiuje granice północnego Atlantyku i South Atlantic Oceans następująco:
Ocean Północno-AtlantyckiJego cyfrowy kod rejestracyjny Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej to „01”, a jego identyfikacja w Ocean and Sea Boundary to (23); jego francuska nazwa w nomenklaturze obszarów morskich Krajowej Rady Informacji Geograficznej brzmi „ Północny Ocean Atlantycki ” .
Zachód :
Północ :
Na wschód :
Południe :
- Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna
Ocean PółnocnoatlantyckiJego cyfrowy kod rejestracyjny Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej to „04”, a jego identyfikacja w „Limicie oceanów i mórz” to (32); jego francuska nazwa w nomenklaturze obszarów morskich Krajowej Rady Informacji Geograficznej brzmi „ Południowy Ocean Atlantycki ” .
" Na południowym zachodzie :
Zachód :
Północ :
Na północny wschód :
Na południowym wschodzie:
Południe :
- Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna
Szerokość Oceanu Atlantyckiego waha się od 2848 km (między Brazylią a Liberią ) a 4830 km (między Stanami Zjednoczonymi a Marokiem ).
Obszar Oceanu Atlantyckiego wynosi 82.400.000 km na południowy 2 bez jego morzach 92.400.000 km na południowy 2 z nich. Według źródeł Ocean Arktyczny jest lub nie jest zaliczany do morza graniczącego z Oceanem Atlantyckim. Podawana jest wtedy powierzchnia 106 400 000 km 2 , biorąc pod uwagę obszar Oceanu Arktycznego (patrz Borders seas ).
Ocean | Powierzchnia | Indeks porównawczy |
---|---|---|
Ocean Atlantycki | 92 400 000 km 2 | 1 |
Pacyfik | 180 000 000 km 2 | 1,94 |
Ocean Indyjski | 75 000 000 km 2 | 0,81 |
Ocean Antarktyczny | 20 327 000 km 2 | 0,22 |
Ocean Arktyczny | 14 090 000 km 2 | 0,15 |
Ten wskaźnik porównawczy jest obliczany na podstawie obszaru Oceanu Atlantyckiego jako odniesienia.
Na marginesie mórz i mórz przyległych mórz są częścią Oceanu Atlantyckiego; jednak ze względu na ich własną konfigurację i/lub kontrowersje związane z włączeniem ich do tego zestawu, charakterystykę Oceanu Atlantyckiego czasami podaje się z morzami lub bez. Wśród tych mórz możemy wymienić Morze Śródziemne lub Zatokę Meksykańską .
Przeznaczenie | Lokalizacja | Powierzchnia | |
---|---|---|---|
Morze Karaibskie | między Ameryką Południową , Kubą i Indiami Zachodnimi | 2 640 000 km 2 | |
Zatoka Meksykańska | między Meksykiem , Kubą i Stanami Zjednoczonymi | 1 500 000 km 2 | |
Zatoka św. Wawrzyńca | Ujście rzeki św. Wawrzyńca | 226 000 km 2 | |
morze Północne | między Wyspami Brytyjskimi a Skandynawią | 575 000 km 2 | |
Morze Bałtyckie | między Europą Wschodnią a Skandynawią | 364 800 km 2 | |
Kattegat | między Danią a Szwecją | 57 500 km 2 | |
Skagerrak | między Norwegią, Szwecją i Danią | 30 000 km 2 | |
Morze Irlandzkie | między Wielką Brytanią a Irlandią | 46 000 km 2 | |
Kanał | oddziela Francję i Wielką Brytanię | 75 000 km 2 | |
morze Celtyckie | między Wyspami Brytyjskimi a Bretanią | 300 000 km 2 | |
śródziemnomorski | między Afryką a Europą | 2,510 000 km 2 | |
Morze Czarne | między Turcją , Rumunią i Ukrainą | 420 000 km 2 | |
Morze Azowskie | na północ od Morza Czarnego | 37 600 km 2 | |
Zatoka Biskajska | między Bretanią a Hiszpanią | 223 000 km 2 | |
Zatoka Gwinejska | na zachód od Afryki | 750 600 km 2 | |
Razem morza graniczne | km 2 | 10 059 500 km 2 |
Jego objętość szacuje się na 323 600 000 km 3 bez mórz granicznych i 354 700 000 km 3 z nimi.
Jej głębokość waha się od ponad 8000 m na Karaibach do niespełna 20 m na Morzu Azowskim . Jego średnia głębokość wynosi 3926 m bez graniczących mórz i 3332 m z tymi ostatnimi.
Przeznaczenie | Maksymalna głębokość |
---|---|
Morze Karaibskie | 8605 m ( Rów Milwaukee ) |
śródziemnomorski | 5 150 m w Morzu Jońskim |
Zatoka Meksykańska | 4384 m ( otchłań Sigsbee (w) ) |
Morze Czarne | 2206 m² |
morze Północne | 700 m ( Skagerrak ) |
Zatoka św. Wawrzyńca | 530 m² |
Morze Bałtyckie | 459 m² |
Kanał | 171 m² |
Morze Azowskie | 13 m² |
Otwarcie Oceanu Atlantyckiego rozpoczyna się fazą ryftowania na poziomie środkowego Atlantyku, związaną ze zjawiskami postwariskiowymi . W permie domena kontynentalna między Ameryką a północno-zachodnią Afryką ulega wypiętrzeniu, co prowadzi do początku dyslokacji tej strefy kontynentalnej. Następuje ważny wulkanizm, który prowadzi do powstania Centralnoatlantyckiej Prowincji Magmatycznej . W triasie zaczyna się faza ryftowania na obrzeżach Maroka i Nowej Szkocji . Ocean piętro akrecji zaczyna w końcu Synemur i trwa do dziś. Wreszcie otwarcie Północnego Atlantyku ma miejsce w eocenie około 50 milionów lat temu.
Otwarcie na Oceanie Atlantyckim jest wynikiem rozdrobnienia superkontynentu z Pangea i migracji z Afryki , Ameryki Południowej , Eurazji i Ameryki Północnej kontynentach podczas Meso - kenozoiku .
Pierwsze epizody ryftowania środkowego Atlantyku rozpoczęły się na obrzeżach Afryki Zachodniej i Ameryki Północnej w triasie środkowym i trwały do oceanizacji w jurze dolnej . Pierwsze fazy narastania dna oceanicznego są przedmiotem dyskusji pomiędzy Sinérmurien i Toarcien . W stratygrafii ogólnej opisanej na połączonych krawędziach północnoamerykańskich i zachodnioafrykańskich ewapory i „czerwona” sedymentacyjna seria triasu kontynentalnego pokryte są grubymi formacjami węglanów jurajskich . Otwarcie Atlantyku wiąże się również z powstaniem prowincji wulkanicznej obejmującej cały region: bazaltów centralnej prowincji magmowej atlantyckiej (bazaltów CAMP w literaturze anglojęzycznej) datowanych dokładnie na 200 ± 3 Ma ( Hettangien ).
Jego obecne tempo ekspansji wynosi około dwóch centymetrów rocznie.
Ocean Atlantycki zajmuje długi basen rozciągający się z północy na południe, ograniczony od zachodu przez obie Ameryki , od wschodu przez Europę i Afrykę . Osiąga maksymalną głębokość 8605 m w rowie Milwaukee w pobliżu Puerto Rico . Ponieważ grzbiet środkowoatlantycki jest nadal aktywny, nadal można tam zaobserwować tworzenie się dna oceanicznego ( czarni palacze , lawa w poduszkach , hydrotermalizm itp.).
Pod względem batymetrii The Mid-Atlantic Ridge pojawia się jako podwodnego łańcucha górskiego spowodowane trzech równoczesnych czynników:
Grzbiet Śródatlantycki rozciąga się od wyspy Jan Mayen na północy do około 58° szerokości geograficznej południowej, osiągając maksymalną szerokość 1600 km . Środek grzbietu zajmuje rów o głębokości ponad 1000 mi szerokości od 25 do 50 km . Po obu stronach tego rowu grzbiet wznosi się na mniej niż 1500 m poniżej poziomu morza, a kilka gór wznosi się nawet nad wodę i tworzy wyspy.
Południowy Atlantyk ma dodatkowy grzbiet, grzbiet Walvis .
Grzbiet Śródatlantycki dzieli Ocean Atlantycki na dwie duże depresje o głębokości od 3700 do 5500 metrów. Poprzeczne grzbiety dzielą je na kilka basenów.
Ocean Atlantycki obejmuje wiele archipelagów. Niektóre z nich to wyłonione części kontynentów, które z nim graniczą, inne zostały wygenerowane przez centralny grzbiet oceaniczny.
Ocean Atlantycki bezpośrednio wpływa na klimat europejski. Depresje, które krążą w Europie, w szczególności w Belgii, Szwajcarii i Francji, tworzą się na Atlantyku i krążą z zachodu na wschód, przynosząc niestabilną, wilgotną i deszczową pogodę. Wysokie ciśnienie Azorów, które występuje nad Azorami, również wpływa na pogodę europejską, przynosząc suchą i słoneczną pogodę.
Eksploracja wybrzeża Atlantyku rozpoczęła się, gdy tylko na jego wybrzeżach powstały pierwsze osady ludzkie. Ale na skrzyżowaniu oceanu, to bierze Europy Północnej boku X th century i śmiałe poszukiwania od Grenlandii przez nawigatorów Wikingów : dotrą kontynent Ameryce Północnej na wysokości Nowej Funlandii (w L'Anse aux Meadows ), ziemia one wówczas nazywano Winlandia .
Afrykańskie wybrzeże pozostaje niedostępne dla starożytnych i średniowiecznych odkrywców poza Przylądkiem Bojador ( Sahara Zachodnia ), gdzie ocean nazywany jest Morzem Ciemności . Portugalski Gil Eanes jest pierwszym przejść kurs w roku 1434 i być w stanie powrócić do swojej łodzi. Otwiera drogę do ominięcia kontynentu afrykańskiego i dotarcia do Indii .
Pierwszą nowoczesną przeprawą przez Atlantyk było przejście Krzysztofa Kolumba i jego załóg w 1492 roku .
Pierwsze zarejestrowane przeprawy morskie przedstawiały się następująco:
Drogi lotnicze Północnego Atlantyku są zmieniane codziennie, aby zminimalizować czas przeprawy
Pierwsze przeloty lotnicze przedstawiały się następująco:
Próby przeprawy przez Atlantyk drogą powietrzną pochłonęły niestety życie wielu ludzi, a ich historia została zapamiętana w annałach lotnictwa:
Wyzwaniem tych tras była i jest możliwość komunikacji drogą morską z jednego oceanu do drugiego, a tym samym zapewnienie transportu towarów i/lub pasażerów. To wielkie mocarstwa europejskie otworzyły te drogi w celu zapewnienia handlu.
Przylądek Dobrej NadzieiPrzylądek Dobrej Nadziei został odkryty w 1488 roku przez portugalskiego odkrywcę Bartolomeu Diasa . Odkrycie tego przylądka, a tym samym i drogi morskiej, umożliwiło otwarcie szlaku do Indii . Do 1869 r. i inauguracji Kanału Sueskiego był jedynym przejściem morskim między Europą a Azją .
Kanał SueskiBudowa tego kanału umożliwiła zastąpienie go Przylądkiem Dobrej Nadziei w celu dotarcia do Azji. Dopiero na początku XX th century i uogólnienie pary kosztem z welonem , aby zobaczyć ruch między Oceanem Atlantyckim i Oceanem Indyjskim skupić się na Kanale Sueskim.
Cieśnina MagellanaW 1492 roku Krzysztof Kolumb odkrył Amerykę przekraczając Atlantyk. Celem tej eksploracji nie było odkrywanie nowych lądów, ale dotarcie do Indii z Europy poprzez pokazanie, że Ziemia jest okrągła.
W 1519 roku , Fernand de Magellan wyruszył w swoją podróż dookoła świata. Biegnie wzdłuż wybrzeży Ameryki Południowej w poszukiwaniu przejścia na zachód, aby dotrzeć do Indii. WPaździernik 1520odkrywa przejście na północ od dzisiejszej Ziemi Ognistej . Ten fragment nosi teraz jego imię, Cieśnina Magellana .
To dość wąskie przejście jest obecnie używane tylko do połączeń lokalnych. Statki krążące w tym regionie przepływają przez Przylądek Horn .
Przylądek HornW maju 1615 , Jacob Le Maire , holenderski kupiec, a Willem Schouten , nawigator, postanowił znaleźć południe przejściu Cieśniny Magellana, aby przełamać monopol holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej . Ekspedycja ta odkryła Przylądek Horn, który nazwała Kapp Hoorn na cześć miasta Hoorn, które sfinansowało wyprawę.
Przylądek Horn od dawna jest obowiązkowym punktem przejścia z Atlantyku na Pacyfik. Jego izolacja geograficzna i surowe warunki klimatyczne doprowadziły do poszukiwania innych szlaków łączących dwa amerykańskie wybrzeża, w szczególności amerykańskie .
kanał Panamski Przejście Północno-Wschodnie Przejście Północno-ZachodniePrzejście Północno-Zachodnie znajduje się w północnej Kanadzie i łączy Ocean Atlantycki z Oceanem Spokojnym. Przejście to poszukiwano od wieków (od 1500 do 1900); celem jest skrócenie drogi morskiej między Europą a Dalekim Wschodem . Dopiero Norweg Roald Amundsen zobaczył to przejście po raz pierwszy w 1906 roku.
Ze względu na położenie na północy i ekstremalne warunki klimatyczne, przejście to nie jest wykorzystywane do łączenia tych dwóch oceanów. Jednak obecne globalne ocieplenie ułatwia warunki żeglugowe na tym szlaku, dlatego planowane jest przechodzenie przez to przejście szlakami morskimi.
Przełowienie spowodowało bardzo gwałtowny spadek liczby gatunków. Populacja żarłacza białego zmniejszyła się o 75%, dorsza o 99,9% na Północnym Atlantyku, podczas gdy łosoś prawie zniknął z Oceanu Atlantyckiego.
Plastikowe śmieci z całego świata zanieczyszczają wszystkie oceany; jeśli chodzi o Atlantyk, pochodzą głównie z Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych.
Około 138 100 ton odpadów radioaktywnych zostało zrzuconych na Północnym Atlantyku w latach 1946-1983 przez kilka krajów europejskich, w tym Francję.
Istnieją przepisy krajowe i międzynarodowe, a także różne klasyfikacje niektórych obszarów, takich jak morskie obszary chronione, rezerwaty biosfery, morskie parki przyrodnicze ...