Kanał (morze)

Uchwyt
Mapa morza „Kanałowego”.
Mapa morza „Kanałowego”.
Ludzka Geografia
Kraje przybrzeżne Francja Wielka Brytania Jersey Guernsey
Tunele Tunel kanałowy
Geografia fizyczna
Rodzaj Morze epikontynentalne
Lokalizacja Ocean Atlantycki
Informacje kontaktowe 50 ° 06 północ, 1 ° 36 ′ zachód
Podziały Zatoka Sommy , Zatoka Sekwany , Zatoka Mont Saint-Michel i Zatoka Lyme
Powierzchnia 75 000  km 2
Długość 500  km
Szerokość
Maksymalny 250  km
Minimum 34  km²
Głębokość
· Średnia 54  m²
Maksymalny 180  m²
Tom 4050  km 3
Geolokalizacja na mapie: Europa
(Zobacz sytuację na mapie: Europa) Uchwyt

La Manche (w angielskim kanale La Manche , w Breton Mor Breizh , w Norman Maunche , w Kornwalii Mor Bretannek , w walijskim Môr Udd , w holenderskim Het Kanaal ) jest epikontynentalnego morze na Oceanie Atlantyckim , położone w północno-zachodniej części ' Europy i rozciąga się na powierzchni około 75.000  km 2 i oddziela Francję od Wielkiej Brytanii  ; około 530  km długości , 176 km szerokości  na zachodnim krańcu, 41  km na wschodnim krańcu i 180 m głębokości  w najgłębszym miejscu o średniej wartości 54 metrów. Kanał Wschodni wraz ze wschodnią częścią Pas de Calais jest jednym z najczęściej odwiedzanych obszarów morskich na świecie. Woda w tym rejonie jest bardzo mętna , a jednocześnie natleniona.

Nazwa kanału

Stare certyfikaty

Historia nazwy i etymologii

Morskie ramię, które oddziela Wielką Brytanię od kontynentalnej Europy, zostałoby nazwane Kanałem Brytyjskim przez metaforę z potoczną nazwą rękawa, która oznacza część garderoby, w którą wpleciono ramię . Chociaż w 1768 roku Antoine-Augustin Bruzen de La Martinière wymienił w swoim dużym słowniku geograficznym, historycznym i krytycznym ponad piętnaście Manche, użycie tego słowa w następnych stuleciach ograniczyło to słowo do prostej nazwy Manche British, pozostałe wloty nazywano cieśniną. i kanał w zależności od ich wielkości.

Geografia

Kanał należy do szelfu kontynentalnego Europy północno-zachodniej. Tworząc basen sedymentacyjny , dno morskie stanowi równinę osadową lekko nachyloną w kierunku zachodnim. Jego pokrywa mezozoiczna i kenozoiczna jest dotknięta ważnymi pęknięciami, które są uporządkowane w trzech głównych kierunkach, N 130° w Kanale Wschodnim, N 90° w Kanale Centralnym, N 70° w Kanale Zachodnim, gdzie uskoki tworzą wąską wiązkę zwaną wypadkową Alderney-Ouessant.

Trening

Pochodzenie geologiczne tej epikontynentalnej „rzeki morskiej” jest wciąż słabo poznane. Ostatnie dane geofizyczne uzyskane za pomocą sond wielowiązkowych i danych sejsmicznych o wysokiej rozdzielczości odbicia umożliwiły wykonywanie coraz bardziej szczegółowych badań dna morskiego (przez SHOM we Francji). Zaczynamy lepiej rozumieć sedymentacyjny charakter jamek, w tym środkowego kanału Kanału, który mógł mieć pochodzenie tektoniczne i/lub zostać wykopany przez  rzekę Kanał  w ostatnich fazach lodowcowych.

Aby wyjaśnić powstanie morza prawie 500 000 lat temu podczas optimum lodowcowego, postawiono dwie hipotezy: jedna dotyczy czysto hydraulicznego procesu, w wyniku którego powstała ogromna dolina rzeczna w wyniku postępującej erozji klifów. Drugi zakłada istnienie proglacjalnego jeziora utworzonego na południu Morza Północnego, które zaczęło się przelewać w okresie interglacjalnym, który nastąpił, przechodząc przez skalisty grzbiet (między Dover i Calais), tworząc wodospad o długości około 32 kilometrów, kilka kilometrów szerokości i 100 metrów wysokości, i opada do doliny stepowej poniżej.

Na Przylądku Lizard odsłonięty jest szereg ofiolitów (patrz w: Kompleks jaszczurczy ), znak szwu oceanicznego, wieku waryscyjskiego . La Hague , ze swojej strony, zawiera najstarsze skały we Francji (patrz cykl Ikartyjski ).

Limity

Z geograficznego punktu widzenia kanał La Manche nie ma ścisłej granicy z Oceanem Światowym . Łączy się z Morzem Północnym przez Pas de Calais na wschodzie i z Morzem Celtyckim na zachodzie, które otwiera się bezpośrednio na Ocean Atlantycki .

Międzynarodowa organizacja hydrograficzna definiuje granice Kanału Angielskiego, co następuje:

Kraje graniczące z kanałem La Manche to:

Prąd i hydrologia

Te prądy przenieść na ogół w kierunku wschodnim w rosnącej fali i kierunku zachodnim po „odwrócenia prądów” na fali padającego, ale równowaga między tymi dwoma przeciwstawnych ruchów pokazuje różnica na korzyść powolnym ruchem ciała woda na północy. Raz Blanchard jest najsilniejszym pływów prądu w kanale La Manche.

Główne rzeki wpływające do Kanału: Veules  ; Canche  ; Authie  ; Somme  ; Bresle  ; Seine  ; z Touques  ; z Nurkowania  ; Orne  ; Vire  ; Fosa ; SEE  ; Selune  ; Couesnon  ; Rance  ; Gouet  ; Trieux  ; Jaudy  ; Léguer  ; Dossen  ; Penzé  ; Tamara The Exe  ; dopływy Poole Harbour i Southampton Water .

Środowisko

Kilka przedmiotów badań jest przedmiotem wspólnego zainteresowania badaczy, w tym:

Bioróżnorodność

W ramach projektu Interreg IVA i IIIA CHARM, na początku 2000 roku Manche-Est był przedmiotem map zgrupowanych w atlasie siedlisk niektórych gatunków o znaczeniu komercyjnym oraz charakterystycznych (bentosowych) bezkręgowców. W tym atlasie podjęto również próbę zmapowania miejsc, w których żyją ryby, zgodnie z ich wiekiem, zwłaszcza dla młodych stadiów, w których ryby są najbardziej narażone. Badanymi bezkręgowcami były:

Kilka gatunków ryb (od larw do postaci dorosłych) i organizmów o znaczeniu halieutycznym zostało również opisanych przez ich siedliska w atlasie:

Energia

Central Nuclear de Flamanville , Paluel i Penly znajdują się na wybrzeżu Francji, w Normandii , a centrum Dungeness jest na wybrzeżu angielskiego w Kent . W Normandii we Francji działa oczyszczalnia w La Hague , odsunięta od wybrzeża.

Kabel podmorski łączy Francję z Wielką Brytanią, czyli IFA 2000 . Kolejne łącze, IFA-2 , jest w budowie. FAB Link , który wykorzysta morską energię Raz Blancharda , jest na etapie planowania. Rozwój nieciągłej energii odnawialnej prowadzi do wzmocnienia europejskich połączeń międzysystemowych .

Elektrownie wiatrowe na morzu są wybierane w pobliżu Tréport , Fécamp , Courseulles-sur-Mer , Saint-Vaast-la-Hougue i Saint-Brieuc . Po stronie brytyjskiej znajduje się farma wiatrowa Ramion  (w) . Ale mobilizacja przeciwko turbinom wiatrowym na morzu jest silna.

Marnotrawstwo

Przybrzeżne i zanieczyszczenie dna może wzrosnąć w przyszłości wokół dołów, które były wykorzystywane do specjalnego dumping z niewybuchów po wojnach światowych (w tym broni chemicznej ).

W latach 1946-1993 czternaście krajów składowało odpady radioaktywne w dole Casquets .

Centrum magazynowe Manche znajduje się obok zakładu przetwórczego La Hague.

Programy międzynarodowe

Podczas gdy Francja pisała swoją nową strategię morską i musi w szczególności zdefiniować „dobry stan ekologiczny” dla każdego ze swoich dużych obszarów morskich, kilka projektów wspieranych przez Unię Europejską ( Program INTERREG IVA ) dotyczyło kanału La Manche i Arc-Manche, których:

Wykorzystanie i zarządzanie

W celu ułatwienia analizy działań i wsparcia projektów (m.in. projekt „  CAMIS ” ( Zintegrowana strategia morska dla obszaru kanału La Manche ) utworzona została platforma współpracy w zakresie zarządzania, Arc Manche , kierowana przez region Górnej Normandii ).

Transport

Ze względu na swój status odnogi morskiej między Oceanem Atlantyckim a Morzem Północnym , Kanał La Manche jest głównym szlakiem morskim między Oceanem Atlantyckim a Europą Północną. W 2005 r. przez kanał La Manche przechodziło prawie 20% deklarowanego na świecie ruchu statków. Tam kabotaż upadł, ale można go było ożywić w kontekście „  autostrad morskich  ” proponowanych jako alternatywa mniej zanieczyszczającej drogi transportowej .

Połączenia morskie

Niektóre promy łączące Wyspach Brytyjskich iw Europie kontynentalnej od XIX -tego  wieku. Te połączenia morskie są między Anglią a Francją między następującymi portami:

Połączenia kolejowe

Od 6 maja 1994, inauguracja tunelu pod kanałem La Manche , łączy obie strony Kanału koleją , bez przerywania połączeń morskich.

Bezpieczeństwo morskie

Prądy i natężenie ruchu, a także duża liczba statków przewożących niebezpieczne produkty sprawiają, że północna część Kanału La Manche jest obszarem, na którym liczne i ważne są niebezpieczeństwa i zagrożenia dla bezpieczeństwa morskiego i cywilnego . Wprowadzono system rozdziału ruchu .

Cały Kanał (miejsce Lądowania 6 czerwca 1944oraz bitwa o Normandię ) również zostały dotknięte skutkami wojny , z setkami wraków statków i samolotów pochodzących z dwóch wojen światowych oraz licznymi zatopionymi składami amunicji konwencjonalnej i chemicznej .

W cieśninie jedne z najbardziej gwałtownych prądów na świecie utrzymują bardzo specyficzny ekosystem , czasami porównywany do gigantycznej oczyszczalni ze złożem fluidalnym , która nie może jednak wchłonąć nadmiaru azotanów i fosforanów, które dostaje tam morze, ani toksycznych . niebiodegradowalnymi.

Choć nie jest to spektakularne, bioróżnorodność jest znacząca, a jej produktywność znacznie większa. Jest to ważny obszar tarła i żerowania ryb, który oprócz znacznego zanieczyszczenia pochodzenia lądowego lub morskiego odczuwa skutki starych i intensywnych połowów , w szczególności trałowania . Jest to również bardzo ważny korytarz migracyjny dla ptaków oraz niektórych ryb i ssaków morskich.

Brzoskwinia

Kanał Wschodni, choć eksploatowany przez niewielką (i malejącą) liczbę statków rybackich (trawlery do połowów przybrzeżnych rzemieślniczych, łodzie rybackie na małą skalę), wytwarza ponad 80% produktów deklarowanych przez kraje prowadzące połowy w tym sektorze, nie bez wpływ i na zasoby.

Główne gatunki docelowe są fałdy , tym Whiting , tym dorsz i łepak łepak który ma tendencję do przemieszczania się na północ. Uprawia się tam hodowlę ostryg i małży , ale mniej intensywnie niż na Atlantyku. Boulogne-sur-Mer , na francuskim wybrzeżu , jest wiodącym francuskim portem rybackim pod względem tonażu wyładunkowego i wiodącym europejskim portem przetwórstwa owoców morza, a także dawnym miastem przemysłowym.

Rybacy stawiają czoła turbinom wiatrowym na morzu.

Historia

Przeprawy przez kanał

Pływanie

Aeronautyka

Kino

Film " Witamy" Philippe'a Lioreta (2009) opowiada historię ratownika, który postanawia pomóc młodemu irackiemu emigrantowi dotrzeć do Wielkiej Brytanii pływając.

Historyczny

  • 1785: przeprawa z Dover do Francji w balonie napompowanym wodorem przez Francuza Jean-Pierre Blancharda i fizyka Johna Jeffriesa .
  • 1875: pierwsza przeprawa pływacka przez Matthew Webba w 21  h  45  min z Dover do Calais .
  • 1909: pierwszy przelot samolotem Louisa Blériota w 38  minut z Calais do Dover na pokładzie Blériot XI.
  • 1926: Gertrude Ederle jest pierwszą kobietą, która przepłynęła kanał La Manche między Cape Griz Nez i Kingsdown w 14  h  31  min .
  • 1990: 1 st grudnia skrzyżowanie w tunelu pod kanałem .
  • 1996: pierwsza przeprawa przez Eurostar .
  • 2005: rekord przeprawy żaglowej l'Hydroptère w 34  min .
  • 2008: w sierpniu pierwsza przeprawa Wakeboardu przez Karine Baillet w 2  h  8  min .
  • 2008: 26 września, pierwszy lot latającego skrzydła Yvesa Rossy'ego , znanego jako „  człowiek Fusion  ”.
  • 2010: 18 września, Philippe Croizon (4 kończyny po amputacji) pływa po kanale La Manche.
  • 2017: 14 czerwca, pierwsze przekroczenie kanału w latającym samochodzie Pégase Mk II, Vaylon (Francja).
  • 2019: 4 sierpnia, Franky Zapata przepływa kanał z międzylądowaniem, dzięki swojemu prototypowi „  Flyboard Air  ”.

Uwagi i referencje

  1. Kanał Zachodni jest z kolei klasycznie podzielony na cztery sektory: Zatoki Angielskie, Kanał Północno-Zachodni, Kanał Armorykański, Zatoka Norman-Breto.
  2. Louis Cabioch, „  Wkład w wiedzę o populacjach bentosowych w Kanale Zachodnim  ”, Cahiers de biologie marine , t.  IX, zeszyt 5,1968, s.  493-720 ( DOI  10.1002 / iroh.19710560107 ).
  3. „  Wyniki dotyczące „Manche”  ” , na podstawie KerOfis , Office public de la langue Bretonne (konsultacja 10 kwietnia 2013 r . ) .
  4. La Manche , Encyclopædia Universalis, La Manche jest czasami klasyfikowane jako morze wewnątrzkontynentalne; jednak morze to jest dobrze połączone z Oceanem Atlantyckim przez Morze Celtyckie, co sprawia, że ​​jego klasyfikacja jako morza wewnątrzkontynentalnego jest niepewna.
  5. Batymetria
  6. Powierzchnia, objętość i średnia głębokość mórz i oceanów
  7. Renaud Morieux, Morze dla dwóch królestw: La Manche, morze francusko-angielskie , Presses Universitaires de Rennes, 2008
  8. Życie Louisa le Gros autorstwa Abbé Suger
  9. William z Newburgh, Historia królów Anglii
  10. Geoffroy de Monmouth, Historia królów Bretanii
  11. Sébastien Münster, „Anglia II Nova Tabula”.
  12. Guillaume Postel, Prawdziwy i kompletny opis królestwa Francji i jego granic ... , 1570
  13. „Théâtre de l 'Univers”, francuskie wydanie opublikowane w Antwerpii w 1587, następnie wznowione w 1598
  14. „Mapa Sussex” John Norden (1595)
  15. Szekspir , Henryk VI (1593)
  16. Nicolas Sanson, Opis Francji (1639) i „Mapa ogólna Królestwa Francji ze wszystkimi krajami sąsiednimi” (1643)
  17. Cotgrave, słownik
  18. Pierre Duval d'Abbeville, Opis Francji i jej prowincji (Pierre Duval d'Abbeville i Nicolas Langlois, Paryż, 1658), s. 43  : „Francja będąca jak w środku chrześcijaństwa Patrzy na Hiszpanię i Morze Śródziemne w kierunku Midy: Ocean w kierunku Zachodu Słońca: Morze Brytyjskie , wulgarnie Kanał, który oddziela ją od Anglii i Holandii w kierunku Septemtrionu: i w kierunku Leuant Lorraine, Franche-Comté, Sauoye i Włochy. "
  19. John Renshaw, Dokładne badanie trygonometryczne kanału brytyjskiego
  20. Patrz strony 186 i 187 Manche , praca zbiorowa wydana przez Éditions Bonneton ( ISBN  2-8625-3205-3 ) .
  21. Mapa geologiczna Francji i obrzeża kontynentalnego na 1: 1 500 000: nota wyjaśniająca , edycje BRGM,1980, s.  93.
  22. Akademii Nauk. Seria 2. Nauki o Ziemi i Planetarne, 1995, tom. 321, nr 1, s.  39-46 (25 ref.), ( ISSN  1251-8050 )
  23. (w) Sanjeev Gupta, Jenny S. Collier, David Garcia-Moreno, Francesca Oggioni Alain Trentesaux Kris Vanneste, Marc De Batist, Thierry Camelbeeck Graeme Potter, Brigitte Van Vliet CR-Lanoë & John Arthur ”  Dwuetapowe otwarcie Dover Cieśnina i pochodzenie wyspy Brytania  ” , „ Nature Communications” , tom.  8, N O  15101,2017( DOI  10.1038 / ncomms15101 ).
  24. Pointe de la Hague: Baie d'Ecalgrain i Anse du Cul Rond na geologie.discip.ac-caen.fr, stronie akademii w Caen .
  25. „  Mapa obszarów morskich metropolii  ” [JPG], na miscellanees01.files.wordpress.com
  26. Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna Granice mórz i oceanów Projekt 23 1953
  27. ECOHAM1; ECOlogical Model Morza Północnego, HAMburg, wersja 1; Moll, 1998, http://www.ifm.unihamburg . z / ~ mol. O ekologicznym modelu Morza Północnego (Ecoham)
  28. Tak więc od 1998 r. rzadsze stają się ryby takie jak smoczka ( Calionymus lyra ) i gładzica ( Limanda limanda ), podczas gdy barwena czerwona idzie na północ - Auber A., ​​Gohin F., Goascoz N. i Schlaich, I. (2017). Spadek gatunków ryb zimnowodnych w Zatoce Sommy (Kanał La Manche, Francja) w odpowiedzi na ocieplenie oceanu. Estuarine, Coastal and Shelf Science, 189: 189-202 DOI: 10.1016 / j.ecss.2017.03.010 | abstrakcyjny
  29. Fortibuoni, T., Aldighieri, F., Giovanardi, O., et al. (2015). Wpływ klimatu na włoskie rybołówstwo (Morze Śródziemne) . Regionalna zmiana środowiska, 15 (5): 931-937.
  30. Cheung WWL, Watson R & Pauly D (2013) Sygnatura ocieplenia oceanów w globalnych połowach łowisk . Natura, 497: 365–368
  31. Dewarumez J.-M., Gevaert F., Massé C., Foveau A., Grulois D., 2011. Morskie gatunki zwierząt i roślin wprowadzone do basenu Artois-Picardie . UMR CNRS 8187 LOG i Agencja Wodna Artois-Picardie. [PDF] , 140 stron.
  32. Letortu P., Costa S., Cantat O. i Planchon O. (2016). Warunki pogodowo-morskie odpowiedzialne za powodzie przez morze we francuskim kanale wschodnim . La Houille Blanche, (2), 41-46 | podsumowanie .
  33. Carpentier, A., Vaz, S., Martin, CS, Coppin, F., Dauvin, J.-C., Desroy, N., Dewarumez, J.-M., Eastwood, PD, Ernande, B., Harrop S., Kemp, Z., Koubbi, P., Leader-Williams, N., Lefèbvre, A., Lemoine, M., Loots, C., Meaden, GJ, Ryan, N., Walkey, M. , 2005. Atlas siedlisk zasobów morskich kanału wschodniego dla zarządzania zasobami morskimi (CHARM), Atlas siedlisk zasobów morskich kanału wschodniego kanału wschodniego, INTERREG IIIA, 225 s. Można pobrać ten francusko-angielski dokument zawierający 226 ilustrowanych stron (dość ciężki)
  34. „  Atlas Transmanche - Espace Manche  ” na Uniwersytecie w Caen .
  35. „  Urzędnik: Następna farma wiatrowa w Normandii będzie zlokalizowana w pobliżu Cotentin!”  » , Na actu.fr ,5 grudnia 2020 r..
  36. „  Will morskich farm wiatrowych pogorszyć bioróżnorodność w zatoce Saint-Brieuc?”  » , Na Reporterre ,2 lipca 2021.
  37. „  Turbiny wiatrowe na morzu: demonstracje w Normandii i Hauts-de-France  ” , o Wyzwoleniu ,19 czerwca 2021.
  38. "  Rybacy mobilizują się w Caen przeciwko farmom wiatrowym na morzu  " , na Le Parisien ,19 czerwca 2021.
  39. (w) Przegląd przeszłego zatapiania na morzu broni chemicznej i amunicji w obszarze morskim OSPAR - Raport OSPAR dotyczący zatopionej amunicji, wersja 2005 [PDF] ( do pobrania w formacie skompresowanym, kliknij ten link )
  40. Erwan BenezetLe 17 sierpnia 2019 o godzinie 18:00 i Zmodyfikowany 17 sierpnia 2019 w 8:17 P.M. , „  Coraz więcej odpadów radioaktywnych w kanale La Manche  ” na leparisien.fr ,17 sierpnia 2019 r.(dostęp 2 marca 2020 r. )
  41. Projekt kapitalizacji na wielu kanałach między Francją a Wielką Brytanią mający na celu promowanie efektywnego zarządzania ekosystemem kanału
  42. „Zintegrowana strategia morska dla obszaru kanału La Manche: plan działania” (październik 2013)
  43. Channel Mor: połącz siły, aby ustrukturyzować sektor MRE w obszarze Channel , portal innowacji Bretanii
  44. Informacje o kanale MOR , kanale MOR
  45. [CAMIS (interreg IV), który pragnie w szczególności opracować narzędzia zarządzania gospodarką morską oraz atlas elektroniczny. Zobacz: Prezentacja projektu CAMIS
  46. „  Transmanche Atlas-Espace Manche  ” na Uniwersytecie w Caen .
  47. http://www.dover.uk.com/channelswimming/records.php
  48. (es) El Mostrador , "  Bárbara Hernández convierte w chilijskim panowaniu w cruzar el Canal de la Mancha  " , na El Mostrador ,2 sie 2019(dostęp 5 sierpnia 2020 r. )
  49. (en-GB) „  Kobieta, która jako pierwsza przepłynie kanał cztery razy non-stop  ” , BBC News ,17 września 2019 r.( czytaj online , konsultowane 12 sierpnia 2020 )
  50. „  Wajlon  ”
  51. 2 czerwca 1910 na niebie: podwójny lot przez kanał
  52. 6 września 1910 na niebie: John Moisant przekracza kanał z pasażerem
  53. 18 września 1928 na niebie: Juan de La Cierva atakuje kanał La Manche
  54. Colomban MC-10 będzie poprzedzony jednym dniu
  55. Alain Ernoult, „  Przejechaliśmy przez kanał samochodem.  », Paryż-Mecz ,24 czerwca 2017 r., s.  80-83 ( ISSN  0397-1635 , czytaj online )

Bibliografia

  • Claude Larsonneur, Robert Horn, Jean Paul Auffret, Pierre Hommeril i Andre Moal, „  Geologia południowej części kanału centralnego  ”, Transakcje filozoficzne Royal Society of London. Seria A, Nauki Matematyczne i Fizyczne, tom. 279, nr 1288, Dyskusja o geologii kanału La Manche (24 lipca 1975), s.  145-153 (29 stron); ekstrakt .
  • National Observatory of the Sea and Coast (2015), Podsumowanie statystyczne wybrzeża Północnego Atlantyku - Kanał Zachodni , opublikowano 06.10.2015
  • Carpentier A, Martin CS, Vaz S (red.), Atlas siedlisk morskich kanału La Manche dla zarządzania zasobami morskimi, raport końcowy / Atlas siedlisk zasobów morskich kanału wschodniego, raport końcowy (CHARM faza II). Program INTERREG 3a, IFREMER, Boulogne-sur-mer, Francja, 2009
  • Charles Joseph Dumas-Vence , Zawiadomienie o portach kanału La Manche i na Morzu Północnym , Revue marine et coloniale, Ministère de la Marine et des Colonies, 1869 i 1886;
  • Charles Joseph Dumas-Vence , Atlas map, planów i widoków. Zawiadomienie o wybrzeżach Kanału i Morza Północnego , Revue marine et coloniale, Ministère de la Marine et des Colonies, 1876.

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Atlas