Rzeka Morlaix

Rzeka Morlaix
(Dosenn)
Rysunek
Dosenn wpływa do portu Morlaix .
Zasadniczo wiadukt .
Charakterystyka
Długość 24,3  km
Umywalka zbiorcza Rzeka Morlaix
Zajęcia
Usta Kanał
Geografia
Kraje skrzyżowane Francja
Regiony skrzyżowane Bretania

Morlaix rzeka jest przybrzeżnych rzek w Bretanii o długości 24,3  km , która rozciąga się od zbiegu Queffleut i Jarlot do morza. To oddziela kraj Leon , na zachód, TREGOR , na wschodzie. Jego nazwa Breton jest Dosenn dawniej Dossen .

Geografia

Morlaix rzeka jest ujście utworzona przez Dosenn, urodzony od zbiegu z Jarlot i Queffleut , na dnie której jest miasto-most od Morlaix , także port na dole ujścia, dostępny przez pływów kanału , wysokie. Jego usta nazywają Morlaisians „Bas de la Rivière”. Otrzymuje znaczący dopływ na prawym brzegu  : Dourduff i jeden na lewym brzegu  : strumień Donant lub Pennelé.

Przez długi czas wiele palues (palues ​​Trébeza, Lannuguy, Saint-François, Marant, Pennelé na lewym brzegu; Quirio, Nécoat, Kanroux, Kosiou na prawym brzegu) było bardzo niezdrowy; zostali uzdrowieni i przekształcony murawy dla wielu z nich w drugiej połowie XVIII -tego  wieku.

Rzeka Morlaix została w ten sposób opisana przez Adolphe Joanne i Élisée Reclus około 1900 r. „Dossen” lub „Rivière de Morlaix” została utworzona w samym mieście Morlaix przez spotkanie Queffleuth i Jarlot , Riviérettes gromadzące razem tłum strumieni i potoków o celtyckich nazwach: „Relec”, „Coatlosquet”, „Bodister”, „Trémorgan” itp. Gdy tylko rzeka uformowała się, jej woda, która już podnosi się przez przypływ, przechodzi pod okazałym wiaduktem Morlaix o wysokości 58 metrów, długości 284 metrów, w dwóch nałożonych na siebie rzędach arkad, najpiękniejsze dzieło kolei paryskiej do Brześcia  ; przewozi łodzie o masie od 300 do 400 ton, a rzeka zamienia się w fiord, który staje się zatoką od Locquénolé do ujścia Dourdu (czyli „czarnej wody”). Od Morlaix do zatoki jest 6 kilometrów, do otwartego morza 12; oraz od Morlaix do źródła najdłuższego strumienia w dorzeczu, około 30 kilometrów, w dorzeczu o  powierzchni 36 000 hektarów. Jeśli chodzi o Dourdu (lub Dourduff), jego długość wynosi 20 kilometrów. "

Ledwo stanowiła rzeka Morlaix staje się sztucznie pod ziemią, przechodząc pod ratuszem , a następnie w miejscach Otages, Cornic i generał de Gaulle, w związku z kolejnym zasypanie opracowania parkingów w centrum miasta w nurcie XX th  wieku .

Rzeka Morlaix oddziela Trégor (na prawym brzegu) od Léon (na lewym brzegu), nawet w środku miasta Morlaix, o czym świadczą nazwy jej nabrzeży: Quai de Tréguier i Quai du Léon.

Warunki żeglugi

Dossen lub Rivière de Morlaix jest żeglowny po pełnym morzu od portu Morlaix do ujścia do kanału La Manche . Projekt został tradycyjnie bardzo ograniczony: od 2 do 3 metrów podczas martwych pływów wodnych, 4,5 metrów podczas przypływów wodnych; ruch został ograniczony (50 000 ton rocznie w połowie XIX th  century . Onezym Reclus mówi w 1899 roku port Morlaix może pomieścić statki o 400 ton, który jest niski.

„Odwrócenie” Dossen odpowiada momentowi, w którym kierunek wody jest odwrócony, siła rosnącego przypływu przeważa nad odpływem wody przynoszonym razem przez Queffleuth i Jarlot. Siła prądów pływowych pełni rolę „wypłukiwania” ograniczającego zamulanie. W 1522 r. Wystarczyło kilka ściętych drzew, przerzuconych przez rzekę Morlaix, aby zatopić port i cały szczyt Dossen, a wielka fala przypływu odbywająca się co dwa dni nie była już w stanie przynieść pełnego efektu. Następnie łodzie musiały tymczasowo rozładowywać swoje ładunki w Zatoce Morlaix lub Roscoff .

Historia

Plik 27 grudnia 1535, łódź pełna ludzi zatonęła przed Cuburien i prawie wszyscy pasażerowie zginęli (101).

Skrzyżowano wydziały i główne miasta

Hydrografia

Główne dopływy

Mieć

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. Pike okonia , "  arkusz Oczywiście Woda - Jarlot (J26-0300)  " (dostęp 12 maja 2013 ),
  2. Guillaume Marie Lejean, Miejska historia Finistère. (Część pierwsza.) Polityczna i miejska historia miasta i społeczności Morlaix, od czasów starożytnych do rewolucji francuskiej 1846, dostępna pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5789163j/ f264.image .r = Pennel% C3% A9.langFR
  3. Adolphe Joanne and Élisée Reclus , „Geographical and Administrative Dictionary of France and its Colonies”, 1890-1905, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k733913/f156.image.r=Locquenole. langFR
  4. Ernest Grangez, „Historyczne i statystyczne podsumowanie dróg wodnych Francji i części Belgii”, 1855, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k112891x/f204.image.r = Dossen.langFR
  5. Onésime Reclus, „Najpiękniejsze królestwo pod niebem”, 1899, Hachette, Paryż, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k1031624/f662.image.r=Dossen.langFR
  6. Jean Pommerol, „De Morlaix au Guadalquivir”, La Revue de Paris, lipiec 1907, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k17502x/f574.image.r=Dossen.langFR