Morze Azowskie

Morze Azowskie
Zdjęcie satelitarne Morza Azowskiego.
Zdjęcie satelitarne Morza Azowskiego.
Ludzka Geografia
Kraje przybrzeżne Rosja Ukraina
Geografia fizyczna
Rodzaj Morze międzykontynentalne
Lokalizacja Morze Czarne
Informacje kontaktowe 46 ° 00 ′ szerokości geograficznej północnej, 36 ° 30 ′ długości geograficznej wschodniej
Podziały Zatoka Taganrog , Syvach , Cieśnina Kerczeńska
Powierzchnia 37600  km 2
Głębokość
· Średnia 13  m
Geolokalizacja na mapie: Ukraina
(Zobacz sytuację na mapie: Ukraina) Morze Azowskie
Geolokalizacja na mapie: Europejska Rosja
(Zobacz sytuację na mapie: Europejska Rosja) Morze Azowskie
Geolokalizacja na mapie: Morze Czarne
(Zobacz lokalizację na mapie: Morze Czarne) Morze Azowskie

Morza Azowskiego [ m ɛ ʁ z ‿ ma Ż ɔ f ] (w rosyjskim  : Азовское море , Azovskoïe bardziej [ ɐ oo o f e k ə J ə m O r ʲ e ]  , w Ukraina  : Азовське море , Azovs'ke więcej  ; w języku tatarskim krymskim  : Azaq deñizi  ; w języku Adygue Khı Mıvt'e  ; w starożytnej grece  : Μαιώτιδα lub Meotis ) to płytkie morze międzykontynentalne, które rozciąga się na 37,600  km 2 . Graniczy od zachodu i północy z Ukrainą , od wschodu z Rosją, a od południa z Półwyspem Krymskim i Półwyspem Tamańskim (Rosja), obie oddzielone Cieśniną Kerczeńską, która łączy ją z Morzem Czarnym . Nazwa pochodzi od miasta Azow .

Lokalizacja

Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna określa granice Azowskiego w następujący sposób: W Kercz cieśninie , linia łącząca Cape Takil ( 45 ° 06 '00 "N 36 ° 27' 14" E ), L „południowo-wschodniej krańcach Peninsula Kerchenskii , Krym , wschodnim do Cape Panaghia ( 45 ° 08 '26 "N 36 ° 37' 59", E ), na południowo-zachodniej części półwyspu Taman .

Geografia, geomorfologia

Morze Azowskie jest w rzeczywistości największym z limanów Morza Czarnego i stanowi wspólne ujście kilku rzek, z których główną jest Don . Jeśli chodzi o pozostałe limany , jego wody są słonawe i płytkie (średnio 10 metrów), podczas gdy brzegi są na ogół niskie, podmokłe i porośnięte szuwarami i trzcinami; ponadto w czasach starożytnej Grecji nazywano go ἡ Μαιῶτις λίμνη  : „  The Palus-Méotide lub  liman Méotide  ”.

Hydrologia

Jeśli ta Liman wziął takiej proporcji, to ze względu na fakt, że na koniec ostatniego zlodowacenia Don , rzekach równinach Ukraina ( Mious , Kalmious , Molotchna ) i tych pochodzących z Kaukazu ( EIA , Beïsoug , Kouban ), spuchnięty topniejącym lodem, potknął się na wysokości Cieśniny Kerczeńskiej , na pierwszym przedgórzu łańcucha krymsko-kaukaskiego. Morze Azowskie jest ich przelewem i wspólną laguną akumulacyjną. Większość z nich tworzy teraz wtórne limany lub indywidualną deltę, która następnie wyłania się do tego wspólnego basenu.

Skażenie

Eutrofizacja z rolnictwa i obszarów miejskich jest to główne problemy regionalne: stopa azotanów w szczególności podwoiła się lub potroiła się w Morzu Azowskim i Morzu Czarnym w 1980 i 1990 roku według szacunków raportu Dobris że kontrole działań na morzu są niewystarczające. Inne problemy są związane z wprowadzeniem gatunków inwazyjnych.

Historia

W starożytności , mieszkańcy jej brzegów są nazywane „Cimmerii” ( Cymeryjczycy lub „tych z końca świata”) przez Herodota i „Meoti” ( Meotes ) przez Tacyta  : są one opisane jako od Scytów magazynie . W czasach Imperium Osmańskiego łowiono tam jesiotra i już tam produkowano kawior , eksportowany w lodzie do Rosji  ; lód był usuwany zimą z wtórnych limanów słodkowodnych i przechowywany przez resztę roku między warstwami słomy w dużych chłodniach otoczonych cienistymi topolami , na wyspecjalizowanych łowiskach zwanych kerhana . Brzegi Morza Azowskiego stały się rosyjskie w 1783 roku , wywołując wojnę rosyjsko-turecką w latach 1787-1792 .

Aspekty geostrategiczne i konflikty terytorialne

W dzisiejszych czasach wzdłuż południowo-zachodniego wybrzeża wykopano kanał ( kanał Pivinichno ), aby zapewnić przepływ łodzi do pobliskiego Dniepru . Przepływamy również z Morza Azowskiego do Morza Kaspijskiego przez kanał Don-Wołga, który łączy Don z Wołgą w górę rzeki odpowiednio od Rostowa nad Donem i Astrachania . Z drugiej strony połączenie między Morzem Azowskim a Morzem Czarnym przebiega przez Cieśninę Kerczeńską , która w związku z tym stanowi punkt wybitnie strategiczny i wyjaśnia, że ​​strzegł jej starożytny port Teodozja (lub Teodozja ). Tę płytką cieśninę można przekroczyć tylko kanałem Kerczeńskim w obszarze portowym portu o tej samej nazwie .

Niegdyś morze śródlądowe ZSRR, Morze Azowskie stało się morzem międzynarodowym graniczącym z Ukrainą i Rosją. WPaździernik 2003Rosja właśnie zbudowała groblę z drogą na barierze przybrzeżnej, łączącą półwysep Taman z wyspą Touzla . To wtedy Ukraina przypomniała sobie, że od 1970 roku wyspa ta należała do niej, ale kontrolująca wyspę kontroluje ruch morski w Cieśninie Kerczeńskiej. Niewielka głębokość cieśniny (średnio poniżej 8 metrów) powoduje, że strefa żeglowna statków znajduje się wówczas po stronie ukraińskiej: jest to kanał Kercz-Enikal w rejonie portu Kerczeńskiego . Następnie osiągnięto porozumienie w sprawie wspólnego korzystania z cieśniny i statusu Morza Azowskiego, ale spór utrzymywał się na wyspie Touzla. W 2014 roku, podczas mocowania w Republice Krymu do Rosji , wyspa Tuzli jest dołączony do Krasnodarskim , ale pozostaje po prostu jak twierdzi Krym Ukrainie .

Bibliografia

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

  1. Wymowa w języku francuskim z Francji w transkrypcji zgodnie ze standardem API .
  2. Rosyjska wymowa transkrybowana zgodnie ze standardem API .
  3. „  Granice morza i oceany, 3 rd edition  ” , międzynarodowa organizacja hydrograficzna,1953(dostęp 31 stycznia 2015 ) .
  4. Cimmerian Bosphorus.
  5. Lucien de Samosate (2015) , s.  828.
  6. Pliniusz Starszy , Historia naturalna IV, 24; VI, 6.
  7. Ocena DOBRIS Europejska Agencja Środowiska , 1994.
  8. Stare tureckie archiwa cesarskie w Stambule, w szczególności zbadane przez turkologa Gillesa Veinsteina i wspomniane w jego lekcji inauguracyjnej w College of France

Powiązane artykuły


Linki zewnętrzne