Międzywspólnotowość we Francji

Intercommunal we Francji odnosi się do wszystkich podmiotów oraz agencji współpracujących łączących wszystkie lub część wspólną dla wykonywania niektórych uprawnień. Zgodnie z przepisami obowiązującymi do tej kategorii należy do tej kategorii: instytucji publicznych w zakresie współpracy między gminami , mieszanych związków , słupów metropolitalnych , terytorialnych i wiejskich biegunach bilansowania i innych form współpracy między gminami, takich jak umowy, konwencje i konferencje. międzygminne.

Pierwsze związki zarządcze pojawiły się w 1890 r. i powstały w 1935, a następnie w 1955 i 1959. Od lat 50. powstawały bardziej zintegrowane formuły zarządzania i rozwoju szybko rozwijającej się przestrzeni miejskiej wraz z pojawieniem się dzielnic miejskich i czterech wspólnot miejskich. Jednak dopiero w 1992 r. nowa koncepcja międzywspólnotowości ustąpiła miejsca swobodzie negocjacji umów i swobodnemu zrzeszaniu się gmin, wraz z pojawieniem się wspólnot gminnych i wspólnot miejskich. W 1995 roku narodziła się specyficzna współpraca zorientowana na zrównoważony rozwój: kraje . W 1999 roku nastąpiła generalizacja wspólnot aglomeracyjnych i miejskich. Ustawy z 2004 r., a następnie z 2010 r. uzupełniają i racjonalizują współpracę międzygminną. W 2015 roku ustawa NOTRe ma na celu w szczególności wzmocnienie kompetencji regionów i instytucji publicznych do współpracy międzygminnej .

W 1 st kwiecień 2017działało 9711 publicznych zakładów współpracy międzygminnej (EPCI) (w tym 1268 z własnym systemem podatkowym i 8443 związków komunalnych) oraz 2790 związków mieszanych (w tym 1891 związków mieszanych otwartych i 899 związków mieszanych zamkniętych) oraz 14 ośrodków metropolitalnych.

W 1 st styczeń 2021we Francji istnieje 10 709 władz międzygminnych podzielonych na 1253 EPCI z własnym systemem podatkowym i 9465 związków lub innych grup. Na liczbę EPCI z własnym opodatkowaniem składa się 21 metropolii, 14 gmin miejskich, 223 gminy miejskie i 995 gmin gminnych.

Historyczny

We Francji gmina jest historycznie podstawowym szczeblem politycznym i administracyjnym. Jednakże, w celu przezwyciężenia tego, co zostało opisane jako „kruszenie komunalnych” i mniejszych miast na niezdolność do spełnienia swoich obowiązków, różne formy wspólnych grup zostały zaproponowane na koniec XIX -go  wieku.

1890-1956: rozwój związków kierowniczych

W ten sposób po raz pierwszy powstały związki gminne na mocy ustawy 22 marca 1890 rzarządzanie różnymi usługami publicznymi lub działalnością poza granicami terytorialnymi gmin (woda, kanalizacja, energia elektryczna, transport itp.). Te mieszane związki są tworzone przez dekret30 października 1935którego Artykuł 1 st pod warunkiem, że „departamenty, gminy, izby handlowe i instytucje publiczne mogą się spotykać jak syndykaty działać na zasadzie koncesji, usług publicznych, które są interesujące dla każdego z zaangażowanych osób prawnych”. Następnie dekret z20 maja 1955pozwala im połączyć wspólne dla działów lub innych instytucji publicznych oraz związków komunalnych wielofunkcyjnych (SIVOM) są dozwolone z rzędu n °  59-29 z5 stycznia 1959.

1959-1992: miejski fakt

Wraz z rozwojem powojennej urbanizacji , od lat 50. powstawały bardziej zintegrowane formuły zarządzania i rozwoju dynamicznie rozwijającej się przestrzeni miejskiej. Dzielnice miejskie , ustanowione zarządzeniem5 stycznia 1959. Stanowią bardziej zintegrowaną formę współpracy niż związek gmin, gdy nadano im umiejętności obowiązkowe (mieszkania, ratownictwo i ratownictwo, usługi świadczone wcześniej przez związki gmin zrzeszające te same gminy), ewentualnie uzupełnione umiejętnościami fakultatywnymi. Stają się dzielnicami, gdy prawo31 grudnia 1970rozszerza jego zastosowanie na obszary wiejskie. Otrzymują oni wtedy własne podatki, dodatkowe w stosunku do gmin członkowskich. Jednak te grupy międzygminne są nadal nieliczne: 81 w 1992 i 312 w 1994 .

Podobnie jak dzielnica wokół miast średniej wielkości, w 1963 r . DATAR zdefiniował osiem zrównoważonych metropolii  : Lyon - Saint-Étienne - Grenoble , Aix - Marsylia , Lille - Roubaix - Tourcoing , Tuluza , Bordeaux , Nantes - Saint-Nazaire , Strasburg i Nancy - Metz .

Te miasta równowagi, prawo do zarządzania N O   66-1069 z31 grudnia 1966tworzy cztery wspólnoty miejskie ( Bordeaux , Lille , Lyon , Strasburg ), a tym samym kładzie pierwszy kamień pod budowę zintegrowanego modelu międzygminnego, niemniej jednak zakres tej reformy jest ograniczony, powstrzymywany przez ukryte motywy członków rządu i ówczesny parlament. Prawo Boschera z10 lipca 1970zazwyczaj ułatwia tworzenie nowych aglomeracji poprzez grupy miejskie i wspólnotowe związki planowania. Urządzenie zostanie zakończona w 1983 roku przez nowe związki strefy miejskiej, ustanowiony przez prawo n o   83-636 z13 lipca 1983, który modyfikuje dotychczasowy reżim nowych miast. Te związki gmin, odpowiedzialne za planowanie i budowę niektórych obiektów dla nowych obszarów miejskich, jako pierwsze w pełni skorzystały z jednolitego podatku od działalności gospodarczej , a gminy członkowskie były przydzielane zgodnie z prawem13 lipca 1983 r.produkty pozostałych trzech lokalnych podatków bezpośrednich ( rezydencji podatkowej , podatku gruntowego , podatku gruntowego).

1992: powstanie projektu międzygminnego

Jednak dopiero w 1992 r. nowa koncepcja współpracy międzygminnej ustąpiła miejsca swobodzie negocjacji umów i swobodnemu zrzeszaniu się gmin. Prawo6 lutego 1992 r.tworzy dwie nowe kategorie EPCI z własnym opodatkowaniem  : „wspólnoty gmin” i „wspólnoty miast”. Grupy te mają szerokie kompetencje i są z konieczności kompetentne w zakresie planowania przestrzennego i rozwoju gospodarczego. Ustawa ta zapewnia tym nowym strukturom system podatkowy mający na celu promowanie bardziej zintegrowanej współpracy. Dla wspólnot gminnych, ale także gmin i powiatów miejskich istniejących w dniu publikacji niniejszej ustawy, dostępne są trzy reżimy:

1995: kraje, piąty poziom?

Jednocześnie organizacja terytorialna staje się bardziej złożona dzięki ustawie z dnia 4 lutego 1995 r. o orientacji w zakresie planowania i rozwoju terytorium (LOADT), znanej jako ustawa Pasqua, która określa kraje jako zgrupowania społeczności, wyraz wspólnoty interesów ich członków oraz ramy dla opracowania „wspólnego projektu zrównoważonego rozwoju”. Ich status wzmacnia nawet ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o orientacji w zakresie planowania i zrównoważonego rozwoju terytorium (LOADDT), znana jako prawo Voynet.

Podczas gdy niektóre kraje w pełni wypełniają przypisaną im rolę, inne stanowią instrument kontestacji lokalnej władzy. Ostatecznie struktury te pomagają zmienić czytelność organizacji terytorialnej, pojawiając się jako dodatkowy poziom zarządzania, piąty.

1999: gminy aglomeracyjne i gminy miejskie

W 1999 r. istniało tylko 111 ugrupowań z własnym systemem podatkowym, skupiających 1058 gmin na całym terytorium. Prawo12 lipca 1999 r.pomaga przyspieszyć tworzenie nowych struktur. Usuwa dzielnice i społeczności z miast. Ta ostatnia nie odniosła oczekiwanego sukcesu: od 1992 r. utworzono tylko pięć gmin miejskich. Stworzyła nową kategorię EPCI z własnym opodatkowaniem, „  wspólnoty aglomeracyjne  ”, zarezerwowaną dla grup powyżej 50 000 mieszkańców. Koncentruje społeczności miejskie na największych grupach ludności: 500 000 mieszkańców zamiast 20 000 wcześniej. Wreszcie poszerza uprawnienia wspólnot gmin.

Z podatkowego punktu widzenia ustawa ta rozszerza proces integracji zapoczątkowany już ustawą z 1992 r., wprowadzając jednolity podatek od działalności gospodarczej w miejsce dawnego aglomeracyjnego podatku od przedsiębiorstw. Z mocy prawa korzystają gminy miejskie i aglomeracyjne. Ze swojej strony społeczności gmin zachowują możliwość wyboru pomiędzy trzema odrębnymi reżimami, jak w systemie przewidzianym przez prawo6 lutego 1992 r. : dodatkowe opodatkowanie, strefowy podatek zawodowy i pojedynczy podatek zawodowy.

Poza tymi aspektami instytucjonalnymi i fiskalnymi, ustawa z 1999 r. ma na celu promowanie projektów międzygminnych. W ten sposób wyposaża społeczności miejskie, aglomeracyjne i gminne w zwiększone umiejętności i narzędzia w zakresie zagospodarowania i planowania przestrzennego, nadając im rolę uwzględniania interesów poza wyłącznym terytorium gminy.

2004: prawo dotyczące lokalnych wolności i odpowiedzialności

Prawo 13 sierpnia 2004 r.zawiera zbiór przepisów modyfikujących warunki funkcjonowania i rozwoju jednostek międzygminnych z własnym opodatkowaniem. Zaradza zaobserwowanym trudnościom, ale także popiera pewne praktyki, które rozwinęły się poza prawem.

W pierwszej kolejności ułatwia przekształcanie związków komunalnych we wspólnoty gmin lub aglomeracji oraz umożliwia łączenie międzygminnych placówek użyteczności publicznej różnego typu, w celu umożliwienia ustanowienia EPCI z własnym systemem podatkowym o najszerszych kompetencjach. oraz najbardziej zintegrowany system podatkowy spośród tworzących go. Określa termin dla EPCI na określenie „interesu społeczności” kompetencji dzielonych z gminami. Zawiera różne przepisy ułatwiające wycofanie się gminy z EPCI. Przede wszystkim jednak dokonuje przeglądu ekonomii systemu finansowego i podatkowego związanego z podziałem wpływów z jednolitego podatku od działalności gospodarczej między EPCI a gminami członkowskimi, a wreszcie dodatkowo łagodzi warunki wypłaty środków pomocowych między wspólnotą a gminami. gmin członkowskich, jak również wzajemne świadczenie usług.

2010: zakończenie i racjonalizacja współpracy międzygminnej

Pod koniec 2000 roku kilka raportów pokazuje wielość podmiotów w dziedzinie zarządzania publicznego, słabą czytelność organizacji terytorialnej, fragmentację umiejętności między różnymi grupami miejskimi oraz złożoność finansowania. W1 st styczeń 2008, Francja ma 2393 gminy z własnym finansowaniem i 358 „uznanych” krajów (26 jest w przygotowaniu). Jeśli dodamy do tej listy 15 636 związków międzygminnych lub mieszanych utworzonych w celu zarządzania usługami i rozwijania SCOT ( programów spójności terytorialnej ), otrzymamy zagmatwaną, wielobiegunową całość, z nakładaniem się w obwodzie, co zmniejsza wydajność zarządzania lokalnego. Wynik ten cierpi również z powodu istnienia wspólnot międzywspólnotowych, z których nie wszystkie powstały na obszarach istotnych z punktu widzenia kryteriów geograficznych i ekonomicznych.Obszary są czasami zbyt małe, aby rzeczywiście spełnić ich rację bytu, którą jest „Opracowanie wspólnych projektów rozwojowych w granicach solidarności”.

Reforma samorządowa z 2010 roku podejmie próbę udzielenia odpowiedzi na ten problem z prawem n °   2010-1563 z16 grudnia 2010 który określa trzy główne cele w odniesieniu do międzygminności: uzupełnić kartę międzygminną o: 31 grudnia 2013 r., zracjonalizować istniejące granice i uprościć obecną organizację międzygminną. Prawo nakłada na gminy obowiązek przystąpienia do związku międzygminnego nie później niż1 st styczeń 2014. Stworzyła również dwie nowe formy stowarzyszenia: metropolię , dla najważniejszych wspólnot międzygminnych, oraz biegun metropolitalny , formę związku mieszanego, skupiającego wspólnoty międzywspólnotowe z własnym opodatkowaniem.

2013-2014: w kierunku nowej karty międzygminnej

W 1 st styczeń 2014, krajowy zasięg terytorialny w strukturach międzygminnych z własnym opodatkowaniem jest prawie kompletny. Istnieje 36 614 gmin, które są członkami EPCI z własnym systemem podatkowym i skupia 62,6 mln mieszkańców. Tylko 49 gmin pozostaje odizolowanych (z wyjątkiem Paryża i Majotty). Wśród nich 41 gmin na przedmieściach Paryża i cztery wyspy składające się z jednej gminy ( ( le-de-Bréhat , Île-de-Sein , Ouessant , L'Île-d'Yeu ). Gminy te korzystały ze zwolnienia legislacyjnego, które nie wymagało ich przyłączenia do EPCI z własnym systemem podatkowym. Ale organizacja terytorialna jest wciąż złożona i przede wszystkim bardzo kosztowna.

Początkowo ustawa z 27 stycznia 2014 roku w sprawie modernizacji terytorialnym działań publicznych i afirmacja metropolii , znany jako prawo MAPTAM, ma na celu doprecyzowanie kompetencji władz lokalnych poprzez tworzenie nowych metropolii oprócz tego z Nicei. Stworzył w 2011 roku Dziesięć metropolii rządzi się prawem zwyczajowym ( Tuluza , Lille , Bordeaux , Nantes , Strasburg , Rennes , Rouen , Grenoble , Montpellier i Brest ), a trzy mają określone zasady: metropolia Wielkiego Paryża dotyczy Paryża i jego wewnętrznych przedmieść , Aix - metropolia Marsylia-Prowansja , poprzez połączenie sześciu wspólnot międzygminnych, z których co najmniej jedna gmina należy do jednostki miejskiej Marsylii i metropolii Lyon , zastępując gminę miejską Lyon poprzez wykonywanie na jej obwodzie uprawnień departamentu Rodan , zbiorowość o szczególnym statusie, w rozumieniu art. 72 Konstytucji .

W sprawie współpracy międzygminnej Prezydent zapowiada na forum opublikowanym w dniu 2 czerwca 2014że ci, którzy mają „zbyt słabe środki na realizację projektów” , będą musieli zgromadzić co najmniej 15 000 mieszkańców z1 st styczeń wykupu w 2017 r, w porównaniu do 5000 dzisiaj.

2015-2016: Nowa karta międzygminna wynikająca z ustawy NOTReRe

Prawo 7 sierpnia 2015 r.o nowej organizacji terytorialnej Rzeczypospolitej , zwanej ustawą NOTRe, podwyższa próg demograficzny dla wspólnot gmin liczących od 5 do 15 tys. mieszkańców z czterema możliwościami adaptacji:

Prefekci każdego wydziału muszą, w pierwszej fazie, zaproponować nowy wydziałowy plan współpracy międzygminnej , przed31 marca 2016. Prefekt posiada znaczące uprawnienia, które zostały już uwzględnione w ustawie z 2010 r. o reformie samorządu lokalnego: zmiany granic, fuzje, redukcje/rozwiązania związków itp. Ten schemat należy sporządzić między wrześniem apaździernik 2015, a następnie przesłane członkom zainteresowanym propozycjami przed 31 października 2015 r.. Rady będą miały wtedy dwa miesiące na naradę, między październikiem agrudzień 2015. Departmental komisja współpraca intercommunal następnie konsultowany pomiędzy styczniem amarzec 2016 oraz ma trzy miesiące na ewentualne zaproponowanie kontrprojektu większością kwalifikowaną swoich członków, tj. dwiema trzecimi.

31 marca 2016, departamentalny plan współpracy międzygminnej jest skutecznie wdrażany w każdym departamencie, reforma ma na celu zmniejszenie liczby wspólnot międzygminnych o prawie 40%, aby w przybliżeniu osiągnąć liczbę 1265 międzygminności.

Wyliczenie

Sytuacja w 1 st styczeń 2020

W 1 st styczeń 2020liczba organów międzygminnych wynosi 10 709 w podziale na:

Kategoria numer Rodzaj Numer Zgrupowane gminy
EPCI z własnym systemem podatkowym 1254 Metropolie 21 962
Społeczności miejskie (CU) 14 658
Gminy aglomeracyjne (CA) 222 7461
Gminy (CC) 997 25 883
Związki zawodowe
i inne grupy
9465 Jednokierunkowe związki międzygminne (SIVU) 5,212
Wielozadaniowe związki międzygminne (SIVOM) 1,291
Terytorialne zakłady publiczne (EPT) 11
Związki mieszane 2 803
Słupy metropolitalne 25
Bieguny równowagi terytorialnej i wiejskiej (PETR) 123

Spośród 39 468 gmin istniejących 1 stycznia 2020 r. tylko cztery nie są zgrupowane w ramach EPCI: L'Île-d'Yeu , Île-de-Bréhat , Île-de-Sein i Ouessant .

Ewolucja chronologiczna

Łączna suma
Rok EPCI do PR Związki inne
grupy
Całkowity
2007 2,588 13 309 2760 18 657
2008 2,583 13 152 2 947 18 682
2009 2,593 12 609 3063 18 265
2010 2 603 12 174 3 193 17 970
2011 2,588 11 835 3 256 17.679
2012 2,581 11 525 3257 17 363
2013 2 456 11026 3 273 16 755
2014 2 145 10198 3 194 15 537
2015 2133 9 577 3089 14 799
2016 2062 9141 3 093 14 296
2017 1266 8469 2901 12 644
2018 1,263 7 724 2861 11 848
2019 1258 7064 2 883 11,205
2020 1254 6503 2 962 10 719
EPCI z własnym systemem podatkowym
Rok odniesienia SAN Wspólnota gmin Społeczność aglomeracyjna Społeczność miejska Metropolia Całkowity
2007 5 2400 169 14 2,588
2008 5 2393 171 14 2,583
2009 5 2398 174 16 2,593
2010 5 2 402 180 16 2 603
2011 5 2377 190 16 2,588
2012 5 2 358 202 15 1 2,581
2013 4 2223 213 15 1 2 456
2014 4 1903 222 15 1 2 145
2015 3 1884 226 9 11 2133
2016 0 1,842 196 11 13 2062
2017 0 1,018 219 15 14 1266
2018 0 1009 222 11 21 1,263
2019 0 1001 223 13 21 1258
2020 0 997 222 14 21 1254
Związki
Rok SIVU SIVOM Całkowity
2007 11 843 1466 13 309
2008 11 708 1,444 13 152
2009 11 165 1,444 12 609
2010 10 780 1394 12 174
2011 10 474 1,361 11 835
2012 10 181 1,344 11 525
2013 9 721 1305 11026
2014 8 965 1 233 10198
2015 8392 1185 9 577
2016 7992 1149 9141
2017 7 384 1,085 8469
2018 6714 1,010 7 724
2019 5 882 1182 7064
2020 5,212 1,291 6503
Inne ugrupowania gmin zrzeszające gminy
Rok Związek mieszany EPT Centrum metropolitalne PETR Całkowity
2007 2760 2760
2008 2 947 2947
2009 3063 3063
2010 3 193 3193
2011 3 256 3256
2012 3 256 1 3257
2013 3,265 8 3273
2014 3 185 9 3194
2015 3025 9 55 3089
2016 2 979 11 12 91 3093
2017 2794 11 14 90 2901
2018 2719 11 19 112 2861
2019 2748 11 25 119 2883
2020 2 803 11 25 123 2962

Podmioty lokalne i zarządzanie terytorialne

Dwoma głównymi aktorami lokalnymi w ewolucji krajobrazu międzygminnego są historycznie w każdym departamencie gminy i prefekt, przedstawiciel stanu w departamencie. Z chęcią promowania od 1992 r. projektów międzygminnych, składających się z publicznych instytucji współpracy międzygminnej , akcja prefekta zyskała na znaczeniu i została wzmocniona od 2000 r . pragnieniem zracjonalizowania i uproszczenia karty międzygminnej. Stworzono nowe organy i narzędzia zarządzania terytorialnego, aby zapewnić lepsze zarządzanie.

Gminy

Jedna lub więcej gmin może podjąć inicjatywę utworzenia EPCI, kontaktując się z przedstawicielem państwa w departamencie, podejmując decyzję z prośbą o utworzenie EPCI. Rozważania te muszą określać skład przyszłej placówki, przekazywane umiejętności, zasady jej funkcjonowania, możliwość lub nie zawierania umów o świadczenie usług. Zainteresowane gminy muszą być zaangażowane w obrady.

Do rady gminne są zajęte projektu stworzenia EPCI. Większość kwalifikowana rad gmin musi zagłosować przychylnie nad dekretem prefekta o zasięgu (umowa uznana za pozytywną w przypadku braku decyzji w ciągu trzech miesięcy od zawiadomienia o dekrecie zakresowym wydanym przez prefekta) oraz nad statutami. Po spełnieniu tego warunku Prefekt może wydać zarządzenie upoważniające do utworzenia EPCI.

Prefekt

Przedstawiciel Państwa w wydziale upoważnia dekretem do utworzenia EPCI, czy to z inicjatywy gmin, czy z własnej inicjatywy, po zasięgnięciu opinii Departamentalnej Komisji Współpracy Międzygminnej . Kiedy decyduje się kontynuować projekt, prefekt ma dwa miesiące od pierwszej narady gmin, które się do niego zwróciły, na wydanie dekretu o granicach, w którym wymienione są gminy, których dotyczy. Od notyfikacji niniejszego dekretu rada gminy każdej gminy, której to dotyczy, ma 3 miesiące na podjęcie decyzji w sprawie wykazu gmin. W przypadku braku narady w tym terminie, decyzję uważa się za korzystną.

Wydziałowa komisja ds. współpracy międzygminnej

Pragnienie ustawodawcy z 1992 r., aby zachęcić do uzgodnionej refleksji na poziomie departamentów w celu promowania współpracy międzygminnej w ramach projektu, zostało nacechowane przez utworzenie departamentalnych komitetów współpracy międzygminnej (CDCI), organizacji początkowo odpowiedzialnej za opracowanie, w ścisłym porozumieniu z gminami, wydziałowy plan współpracy. Po ustanowieniu tego ostatniego CDCI jest odtąd odpowiedzialna za aktualizowanie rozwoju współpracy międzygminnej w departamencie. Może również sformułować wszelkie propozycje wzmocnienia tej współpracy iw tym celu wysłuchać, na ich wniosek, przedstawicieli zainteresowanych władz lokalnych.

Przewodniczy mu przedstawiciel państwa w departamencie i składa się z przedstawicieli wybranych gmin (60%), departamentów (15%), regionalnych (5%) i EPCI (20%).

Wydziałowy plan współpracy międzygminnej

Działów plan INTERMUNICIPAL współpracy (SDCI) ustanowiony artykułów 35 do 37 Prawa n O   2010-1563 z16 grudnia 2010jest dokumentem sporządzonym w każdym wydziale, służącym jako punkt odniesienia dla opracowania karty międzygminnej. Celem jest ustanowienie pełnego pokrycia terytorium w EPCI własnym systemem podatkowym (z wyłączeniem departamentów Paryża, Hauts-de-Seine, Seine-Saint-Denis i Val-de-Marne), wyeliminowanie enklaw i nieciągłości oraz zracjonalizować granice. W odniesieniu do związków komunalnych i związków mieszanych chodzi o zmniejszenie ich liczby i racjonalizację ich obwodów. Schemat każdego działu musiał zostać sporządzony wcześniej31 grudnia 2011. Jest aktualizowany co sześć lat. Wszelkie modyfikacje karty międzygminnej muszą uwzględniać ten plan generalny.

Konferencja Terytorialna Działań Publicznych

 Ustawą z dnia 27 stycznia 2014 r . ustanawia się nowy organ zarządzający na szczeblu regionalnym : terytorialna konferencja działań publicznych (CTAP). Organ ten jest odpowiedzialny za promowanie zgodnego wykonywania uprawnień władz lokalnych, ich grup i instytucji publicznych. Przewodniczy jej przewodniczący sejmiku i skupia przedstawicieli wszystkich władz samorządowych (regionów, wydziałów, obszarów metropolitalnych, aglomeracji), a także delegatów burmistrzów i gmin gmin oraz przedstawiciela państwa (prefekt). .

Formy międzygminne

Władze lokalne mogą łączyć siły w celu wykonywania swoich uprawnień poprzez tworzenie organów współpracy publicznej w formach i na warunkach przewidzianych w obowiązującym prawodawstwie. Istnieją dwie formy współpracy międzygminnej:

  • forma stowarzyszeniowa, która umożliwia gminom wspólne zarządzanie obiektami lub usługami publicznymi, takimi jak zbiorowa sanitacja, zaopatrzenie w wodę pitną, transport publiczny, zbieranie i przetwarzanie odpadów z gospodarstw domowych itp. Władze lokalne łączą siły z wewnątrzgminnymi związkami zawodowymi , lub mieszany, który ponadto może być zarządzany „à la carte”, gminy następnie wybierają uprawnienia, które zdecydują się przekazać związkowi;
  • forma federacyjna, która skupia gminy wokół projektu rozwoju lokalnego promującego planowanie regionalne. Federacja gmin w ramach publicznych zakładów współpracy międzygminnej (EPCI) z własnym opodatkowaniem (z wyjątkiem konsorcjum gmin), których finansowanie zapewniają produkty lokalnego opodatkowania bezpośredniego (podatki od nieruchomości, mieszkaniowe i zawodowe) nakładane przez te zakłady publiczne , które również głosują nad różnymi stawkami podatkowymi.

Z prawnego punktu widzenia Generalny Kodeks Samorządu Terytorialnego definiuje siedem typów ugrupowań jednostek samorządu terytorialnego: EPCI, związki mieszane, bieguny metropolitalne, bieguny równowagi terytorialnej i wiejskiej (utworzone przez ustawę MAPAM z27 stycznia 2014), agencje departamentalne, instytucje lub organy międzyresortowe oraz porozumienia międzyregionalne. Jedynie pierwsze cztery typy ugrupowań mieszczą się w określonym obszarze współpracy międzygminnej, do którego należy dodać porozumienia międzygminne, zjazdy i konferencje.

Publiczne placówki współpracy międzygminnej

Rodzaj Tworzenie / Odniesienie do CGCT Rozmiar i obwód Cel, powód Tryb tworzenia
Zakłady z własnym opodatkowaniem
Metropolia Ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r.
Ref CGCT: Artykuł L5217-1
Jeden kawałek i bez enklawy. W1 st styczeń 2015, przekształcają się w metropolię EPCI z własnym opodatkowaniem, które na dzień powstania metropolii tworzą grupę ponad 400 000 mieszkańców na obszarze miejskim , w rozumieniu INSEE , liczącą ponad 650 000 mieszkańców.

Z zastrzeżeniem zgody wyrażonej przez co najmniej dwie trzecie rad gmin zainteresowanych gmin reprezentujących ponad połowę ogółu tych gmin lub przez co najmniej połowę rad gmin gmin reprezentujących dwie trzecie ludności, może uzyskać status metropolii, na ich wniosek:
1° EPCI z własnym systemem podatkowym, które na dzień powstania metropolii tworzą grupę ponad 400 tys. mieszkańców i na obszarze których znajduje się ośrodek administracyjny województwa;
2 ° EPCI, ośrodki strefy zatrudnienia powyżej 400 000 mieszkańców w rozumieniu INSEE, które w dniu wejścia w życie ustawy wykonują zamiast gmin uprawnienia wymienione w I art. L5217-2 n o   2014-57 z27 stycznia 2014modernizacja terytorialnych działań publicznych i afirmacja metropolii.
Metropolie o specjalnym statusie  : Metropolia Lyon , określona ustawą z dnia 27 stycznia 2014 r. o modernizacji terytorialnego działania publicznego i afirmacji metropolii w ramach III aktu decentralizacji oraz metropolie Wielkiego Paryża i Aix-Marseille- Prowansja , utworzona w dniu1 st styczeń 2016, występują w tej kategorii i dlatego nie są EPCI .

Przestrzeń solidarności do wspólnego opracowania i prowadzenia projektu planowania i rozwoju gospodarczego, ekologicznego, edukacyjnego, kulturalnego i społecznego na ich terytorium w celu poprawy jego spójności i konkurencyjności oraz przyczynienia się do zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu rozwoju terytorium regionalnego . Promuje metropolitalne funkcje gospodarcze, swoje sieci transportowe oraz zasoby uniwersyteckie, badawcze i innowacyjne, w duchu współpracy regionalnej i międzyregionalnej oraz z troską o zrównoważony rozwój terytorialny. Dekret
Społeczność miejska Prawo 31 grudnia 1966


Nr ref. CGCGT: Artykuł L5215-1

Przestrzeń skupiająca kilka miast w jednym kawałku i bez enklawy, która w momencie powstania tworzyła grupę ponad 250 000 mieszkańców .

Powstanie gminy miejskiej w wyniku połączenia gminy miejskiej z jednym lub kilkoma innymi EPCI nie podlega progowi demograficznemu 250 tys. mieszkańców.

Przestrzeń solidarności, aby wspólnie rozwijać i prowadzić wspólny projekt rozwoju miast i planowania regionalnego. Gdy grupa obejmuje jedną lub więcej dzielnic priorytetowych polityki miasta, ten wspólny projekt zawiera część dotyczącą spójności społecznej i miejskiej, umożliwiającą określenie orientacji społeczności miejskiej w zakresie polityki miejskiej i wzmocnienie solidarności między jej członkami. gminy. Określa sposoby, zgodnie z którymi kompetencje społeczności miejskiej przyczyniają się do realizacji celów spójności społecznej i terytorialnej. Dekret prefektury
Społeczność aglomeracyjna prawo 12 lipca 1999 r.


Ref CGCT: Artykuł L5216-1

Grupa ponad 50 000 mieszkańców w jednym kawałku i bez enklawy, wokół jednego lub więcej miast z centrum powyżej 15 000 mieszkańców.
Próg demograficzny 15 000 mieszkańców nie obowiązuje, gdy gmina aglomeracyjna obejmuje stolicę departamentu lub najważniejszą gminę departamentu.
Próg demograficzny 50 tys. mieszkańców zostaje skrócony do 30 tys., gdy gmina aglomeracyjna obejmuje stolicę departamentu. Próg ten można również ocenić, biorąc pod uwagę populację zdefiniowaną w artykule L2334-2, pod podwójnym warunkiem, że ta ostatnia przekracza ten próg o co najmniej 20% i że przekracza całkowitą populację o więcej niż 50%.
Obwód gminy miejskiej nie może obejmować gminy, która jest już członkiem innego EPCI podlegającego reżimowi przewidzianemu postanowieniami art. 1609 nonies C ogólnego kodeksu podatkowego1 st styczeń 1999, jeżeli rada gminy danej gminy wydała orzeczenie niekorzystne dla dekretu ustalającego wykaz gmin lub jeżeli ponad jedna czwarta rad gmin wchodzących w skład istniejącego zakładu sprzeciwia się wystąpieniu tej gminy.
Wspólnota gmin prawo 6 lutego 1992 r.


Ref CGCT: Artykuł L5214-1

Przestrzeń grupująca kilka miast w jednym kawałku i bez enklawy.
Nowy syndykat aglomeracyjny Prawo 13 lipca 1983


Ref CGCT: Artykuł L5311-1 do L5311-4

Przedstawiciel Stanu w departamencie, w którym będzie zlokalizowana siedziba nowej aglomeracji, proponuje, po konsultacji z burmistrzami i zainteresowanymi radnymi generalnymi, listę zainteresowanych gmin oraz projekt obwodu urbanizacyjnego.

Projekt wykazu zainteresowanych gmin i tak ustalonych granic urbanizacyjnych jest przedkładany do zaopiniowania radom gmin zainteresowanych gmin, każdej radzie generalnej i odpowiedniej radzie regionalnej. Decyzję podejmuje na polecenie przedstawiciela państwa w wydziale w przypadku pozytywnej opinii każdej z rad gminnych; w przeciwnym razie decyzja jest podejmowana dekretem w Radzie Stanu.

Nowe aglomeracje przyczyniają się do lepszej równowagi społecznej, gospodarczej i ludzkiej w regionach o wysokiej koncentracji ludności dzięki możliwościom zatrudnienia i mieszkalnictwa oraz oferowanym tam obiektom publicznym i prywatnym; stanowią operacje o znaczeniu krajowym i regionalnym, których realizacja jest kontynuowana w ramach planu; korzystają z pomocy państwa; zainteresowane regiony i departamenty udzielają wsparcia, w szczególności w drodze porozumienia. Dekret prefektury
Zakłady podatków pośrednich
Konsorcjum Gmin 1890 i 1959


Ref CGCT: Artykuł L5212-1

Gminy - bez progu. Istnieją dwie kategorie związków komunalnych:
- jednozadaniowy międzygminny syndykat (SIVU) (utworzony na mocy ustawy22 marca 1890 r);
- w Związek między wielofunkcyjny (SIVOM) (utworzonej przez zarządzenia n o   59-33 w5 stycznia 1959).
Cel robót lub usług o znaczeniu międzywspólnotowym. Dekret prefektury

Związki mieszane

Rodzaj kreacja Referencyjny CGCT Własne opodatkowanie Rozmiar i obwód Cel, powód Tryb tworzenia
Zamknięty związek mieszany Artykuły L5711-1 do L5711-4 NIE Zamknięte mieszane związki mogą składać się z gmin i EPCI.

Ponieważ prawa n o   2004-809 z13 sierpnia 2004 r.odnoszące się do lokalnych wolności i obowiązków, mogą łączyć wyłącznie EPCI.
Chociaż podlegają przepisom mającym zastosowanie do EPCI i związków gmin, związki mieszane nie są, we właściwym sensie, EPCI, gdyż te ostatnie mają na celu wyłącznie jednoczenie gmin.

Prowadzenie w drodze umowy usług publicznych będących przedmiotem zainteresowania każdej z zainteresowanych osób prawnych. Zatrzymany
Otwarty związek mieszany Artykuły L5711-1 do L5711-4 NIE „Open” mieszane związki składają się z władz lokalnych, grup władz lokalnych i innych osób prawnych prawa publicznego (takich jak izby handlu i przemysłu , rolnictwa , handlu , itp).

Otwarty związek mieszany jest instytucją publiczną (artykuł L5721-1 CGCT). Jest zatem podobny do innych form przegrupowania gmin, ale niekoniecznie dzieli swój administracyjny charakter i może obejmować charakter publicznego zakładu przemysłowego i handlowego, jeżeli spełnione są łącznie kilka warunków (cel przemysłowy lub handlowy, pochodzenie zasobów, zbliżające się procedury operacyjne prywatne przedsiębiorstwo).

Zatrzymany
Centrum metropolitalne sztuka. 20 Prawa n O   2010-1563 z16 grudnia 2010 Artykuły L5731-1 do L5731-1 NIE instytucja publiczna utworzona na mocy porozumienia między EPCI z ich własnym systemem podatkowym, pod warunkiem, że jeden z nich ma więcej niż 100 000 mieszkańców , a także, w stosownych przypadkach, metropolię Lyon, w celu podjęcia działań w interesie metropolitalnym . Promowanie modelu planowania, zrównoważonego rozwoju i solidarności terytorialnej. Zatrzymany
Biegun równowagi terytorialnej i wiejskiej Prawo n O   2014-58 z27 stycznia 2014 Artykuł L5741-1 NIE Instytucja publiczna utworzona na mocy porozumienia między kilkoma EPCI z własnymi opodatkowaniem, w obrębie jednego bloku i bez enklawy.
Forma prawna związku mieszanego.
Związki mieszane składające się wyłącznie z EPCI z własnej podatku została uznana za kraj przed wejściem w życie art 51 ustawy n °   2010-1563 z16 grudnia 2010 reformy samorządu lokalnego są przekształcane w bieguny równowagi terytorialnej i wiejskiej na mocy dekretu przedstawiciela państwa w wydziale, w którym znajduje się siedziba związku mieszanego.
Jeśli chodzi o kraje (poniżej), zamiarem jest jego zastąpienie. Zatrzymany
Kraj Prawo Pasqua z 4 lutego 1995

Usunięcie możliwości utworzenia: art. 51 ustawy z dnia16 grudnia 2010.
NIE Terytorium skupiające kilka władz międzygminnych, najczęściej na poziomie obszaru pracy. Terytorium musi po prostu prezentować „spójność geograficzną, kulturową, gospodarczą lub społeczną, w skali zagłębia życia lub zatrudnienia”, co pozostawia dużą swobodę lokalnym urzędnikom wybieranym. Wybrani urzędnicy sporządzili projekt zrównoważonego rozwoju z udziałem społeczeństwa obywatelskiego, a następnie sformalizowany w postaci karty kraju. Okólnik z21 kwietnia 1995 nalegał na spójność terytorium kraju, na jego znaczenie dla prowadzenia działań na rzecz globalnego rozwoju i organizowania usług ludności, na wspólnotę interesów gospodarczych i społecznych, którą miał reprezentować, oraz na związek między przestrzeń miejska i wiejska. Zatrzymany

Inne formy współpracy międzygminnej

Porozumienia międzygminne, zjazdy i konferencje

Pierwszą formą współpracy międzygminnej były porozumienia i konferencje między gminami. Ich reżim prawny został określony przez prawo5 kwietnia 1884 r. Tekst ten transponował do gmin przepisy o porozumieniach międzyresortowych i konferencjach przewidzianych w ustawie10 sierpnia 1871 r.. Prawo n O   2004-809 z13 sierpnia 2004 r.w odniesieniu do lokalnych wolności i odpowiedzialności rozszerzył na publiczne instytucje współpracy międzygminnej (EPCI) i związki mieszane system umów i konferencji międzygminnych. W ten sposób EPCI mogą tworzyć umowy między sobą lub z mieszanymi związkami i gminami.

Umowa jest umową między dwiema lub więcej radami gmin, organami opiniodawczymi EPCI lub związkami mieszanymi, odnoszącą się do obiektów użyteczności miejskiej lub międzygminnej uwzględnionych w ich atrybucjach i będących przedmiotem zainteresowania różnych członków. Reżim prawny umów, konwencji i konferencji między gminami, EPCI i (lub) związkami mieszanymi określają artykuły L5221-1 i L5221-2 ogólnego kodeksu władz lokalnych . Na mocy artykułu L 5815-1 CGCT, postanowienia artykułów L5221-1 i L5221-2 nie mają zastosowania do gmin departamentów Moselle , Bas-Rhin i Haut-Rhin .

Aglomeracja

Projekty i umowy aglomeracyjne są określone w art. 26 Ustawy Orientacyjnej dla planowania i zrównoważonego rozwoju terytoriów 25 czerwca 1999 r.(LOADDT). Aglomeracja w rozumieniu prawa jest federacją społeczności lokalnych (gmin i EPCI), które łączą się w celu dobrowolnego rozwoju projektu aglomeracyjnego. Ten wspólny projekt polityczny ma na celu omówienie i wyjaśnienie możliwości planowania i zrównoważonego rozwoju w perspektywie średnioterminowej, na skalę, na której pojawiają się problemy i które odnoszą korzyści z rozwiązania. Dokonane wybory dotyczą sposobu rozwoju gospodarczego, zmniejszania nierówności przestrzennych w aglomeracji. Wybory te wzbogaca udział „społeczeństwa obywatelskiego”, ale odpowiedzialność za wybory spoczywa na aktorach politycznych. Rozporządzenie n O   2000-1248 z21 grudnia 2000 określa warunki stosowania art. 26 ustawy LOADDT.

Projekty i kontrakty aglomeracyjne dotyczą obszarów miejskich liczących co najmniej 50 000 mieszkańców, z których przynajmniej jedna gmina liczy powyżej 15 000 mieszkańców.

Sieci miejskie

Sieci miejskie znajdują swoją podstawę prawną w okólnikach Prezesa Rady Ministrów 17 kwietnia 1991 i 5 czerwca 2000 r.. Pozwalają średniej wielkości miastom połączyć siły wokół programu lub wspólnych projektów, aby osiągnąć próg metropolitalny lub pozwolić metropoliom na pozycjonowanie się na poziomie europejskim lub międzynarodowym. Nie mają one zastępować przewidzianych prawem lokalnych struktur współpracy, ale ich elastyczność konstytucyjna i funkcjonalna czyni je komplementarnymi dla rozwoju współpracy międzygminnej.

Utworzony w 1989 roku Klub Miast Rowerowych jest przykładem sieci „wymiany informacji i doświadczeń na temat polityki rowerowej na obszarach miejskich”. W 2014 r. reprezentowała łącznie 215 społeczności obejmujących 1404 miejscowości, siedem regionów i dwa wydziały, które zajmują się promocją ruchu rowerowego w miastach.

Współpraca zdecentralizowana

Władze lokalne i ich grupy mogą zawierać porozumienia z zagranicznymi władzami lokalnymi i ich grupami, w granicach swoich uprawnień i zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Francji. Wprowadzone w 1992 r. przepisy stanowią rzeczywistą podstawę współpracy zdecentralizowanej . Umowy te, które muszą zostać opublikowane i przesłane przedstawicielowi państwa, aby stały się wykonalne na warunkach prawa powszechnego dla aktów władz lokalnych, dotyczą wszystkich sektorów zdecentralizowanej współpracy, w tym w konsekwencji zdecentralizowanej współpracy transgranicznej. Umowy te mogą być zawierane z dowolną społecznością zagraniczną.

Uchylone formularze

Rodzaj kreacja Własne opodatkowanie Zanik Uwaga
Dzielnica miejska 1959 tak 2002 Przekształcona we wspólnotę gmin , wspólnotę aglomeracji lub wspólnotę miejską .
Społeczność miejska 1992 tak 1999 Zastąpiony przez społeczność aglomeracyjną .
Nowa społeczność aglomeracyjna 1963 tak 2010 Nieprzyjęta forma międzygminności, przeznaczona dla nowych miast.

Finansowanie współpracy międzygminnej

Struktury asocjacyjne

Stowarzyszeniowe struktury międzygminne, składające się ze związków komunalnych i związków mieszanych, nie mają własnego opodatkowania, to znaczy nie mogą głosować w sprawie lokalnych stawek podatkowych i nie mają uprawnień do zwolnienia podatkowego. Ich zasoby są trzech rodzajów:

Wkłady finansowe gmin lub innych struktur członkowskich member
  • składki budżetowe, czyli potrącenia dokonywane bezpośrednio z budżetu każdej gminy, które następnie przekazywane są do grupy międzygminnej;
  • opodatkowane składki, które są dodatkowymi opłatami nakładanymi na lokalnych podatników, którzy oprócz podatków gminnych, departamentalnych i regionalnych płacą składkę na rzecz ich zgrupowania międzygminnego. Jest to dodatek do podatków komunalnych, nakładanych na każdy z czterech lokalnych podatków bezpośrednich (dwa podatki od nieruchomości, terytorialny wkład gospodarczy, podatek mieszkaniowy) na rzecz struktury międzygminnej. statut struktury określa klucz podziału między członków;
Pomoc finansowa państwa financial
  • fundusz kompensacyjny VAT (FCTVA), który płaci z opóźnieniem dwóch lat na stałym i globalnej, płatności VAT jako grupy wsparcia na ich wydatków inwestycyjnych;
  • globalny grant na sprzęt (DGE), który jest wypłacany tylko grupom o populacji poniżej 20 000 mieszkańców (35 000 za granicą);
Inne przepisy
  • dochody z podatków, składek lub opłat pobieranych w zamian za świadczone przez nich usługi (takie jak wywóz nieczystości z gospodarstw domowych);
  • różne rodzaje pomocy (takie jak fundusze strukturalne przyznawane przez Unię Europejską).

Struktury federacyjne

Federacyjne struktury międzygminne podlegają własnemu systemowi podatkowemu, który może przybierać dwie formy: dodatkowego podatku lub pojedynczego podatku od działalności zawodowej.

Dodatkowy reżim podatkowy

W ramach tego systemu ugrupowanie międzygminne ma takie same uprawnienia podatkowe jak gmina: głosuje na stawkę i pobiera produkt z czterech lokalnych podatków bezpośrednich. Jednak jego opodatkowanie jest dodawane do tego, jakie opodatkowują gminy, które nadal pobierają podatki od czterech podatków bezpośrednich.

Pojedynczy profesjonalny system podatkowy

Dotyczy:

W ramach tego systemu EPCI stopniowo zastępuje gminy w zakresie zarządzania i pobierania, w całym zakresie, dochodów z opodatkowania działalności zawodowej. Grupa pobiera dochody z podatków gospodarczych przegrupowanych gmin, głosuje nad stawką CFE i decyduje o zwolnieniach (co oznacza utworzenie jednego CFE na całym terytorium EPCI). Gminy zachowują jednak w całości pozostałe podatki.

Przed zniesieniem podatku od działalności gospodarczej (TP) w 2010 r. system jednolitego podatku od działalności gospodarczej (TPU) doprowadził do specjalizacji podatków: podatki od gospodarstw domowych (mieszkaniowy, od nieruchomości) trafiały do ​​gmin, natomiast TP wróciła do grupy. Jednak EPCI podlegające reżimowi podatkowemu TPU miały możliwość nałożenia dodatkowego podatku od podatku mieszkaniowego, podatku od gruntów zabudowanych i podatku od gruntów niezabudowanych. Jest to zatem mieszany reżim podatkowy, który do czasu zniesienia TP prezentował się jako opcja TPU. Ustawa o finansach z 2010 r. zniosła podatek zawodowy , zastępując go terytorialnym wkładem gospodarczym, a tym samym sprawiła, że ​​mieszany system podatkowy utracił swój fakultatywny charakter poprzez uogólnienie dodatkowego opodatkowania gospodarstw domowych na rzecz społeczności objętych systemem podatkowym zawodowym.

Niepodatkowe źródła finansowania

Struktury mogą otrzymywać dotacje budżetowe od państwa:

  • globalna dotacja operacyjna dla grup gmin (lub „dotacja międzygminna”): składająca się z dotacji podstawowej i dotacji wyrównawczej. Ich wysokość obliczana jest na podstawie współczynnika konsolidacji podatkowej;
  • dotacja na rozwój obszarów wiejskich, która jest wypłacana, w określonych warunkach demograficznych, grupom gmin posiadających własne podatki, zajmujących się planowaniem przestrzennym i rozwojem gospodarczym;
  • fundusz zwrotu podatku VAT (FCTVA);
  • globalny przydział sprzętu (DGE).

Ponadto, podobnie jak struktury stowarzyszeniowe, struktury międzygminne posiadające własny system podatkowy korzystają z różnego rodzaju pomocy i własnych dochodów (dochody z podatków, opłat lub składek odpowiadających świadczonym przez nie usługom).

Funkcjonowanie instytucji międzygminnych

Wspólnota jest tworzona przez zgodne narady gmin zgodnie z zasadami większości kwalifikowanej. Od 1999 r. jego obwód musi respektować zasadę ciągłości terytorialnej. Gmina może należeć tylko do jednej gminy. Mają one cechy terytorialnych placówek publicznych, posiadają osobowość prawną i autonomię finansową.

Ich organizacja wewnętrzna jest zbliżona do władz lokalnych: organ parlamentarny, władza wykonawcza, urząd. Organ obradujący składa się z delegatów wybieranych przez rady gminne gmin członkowskich. Delegaci ci muszą być członkami rad miejskich. Będą oni wybierani w tajnym głosowaniu większość w trzech rundach, bezwzględna większość jest wymagana dla pierwszej i drugiej rundzie, względna większość wystarcza na 3 th  rundzie. Należy zauważyć, że etatowi agenci EPCI nie mogą być członkami jej zgromadzenia dyskusyjnego. Warunki kwalifikowalności, niezgodności i odrzucenia są takie same, jak te przewidziane dla gmin. Statut gminy określa również podział miejsc w jej zgromadzeniu parlamentarnym („rada gminy”).

Należy przestrzegać dwóch zasad:

  • każda gmina ma co najmniej jednego delegata;
  • gmina nie może sama posiadać więcej niż połowy miejsc w radzie gminy.

Aby przystąpić do wyboru prezydenta i wiceprzewodniczących - Prezydium - organ parlamentarny musi być kompletny, to znaczy, że wszyscy delegaci muszą być wyznaczeni lub każda reprezentowana gmina (przez burmistrza i pierwszego asystenta, jeśli dotyczy ). Ich nieobecność w dniu posiedzenia nie kwestionuje kompletności posiedzenia: posiadacze mogą być zastąpieni przez zastępców, aw przypadku braku zastępcy mogą udzielić pełnomocnictwa do głosowania innemu delegatowi. Kworum zostaje osiągnięte, jeśli większość nowo mianowanych delegatów – lub w przypadku braku burmistrza i pierwszego zastępcy – jest obecna (artykuł L2121-17 CGCT przez odniesienie do artykułu L5211-1). Prezydenta i wiceprzewodniczących oraz pozostałych członków wchodzących w skład urzędu wybiera rada gminy w głosowaniu tajnym i bezwzględną większością głosów. Jeżeli po dwóch głosowaniach żaden kandydat nie uzyska bezwzględnej większości, przeprowadza się trzecie głosowanie i wybór odbywa się większością względną. W przypadku remisu wybiera się najstarszego. Ranga wiceprzewodniczących wynika z ich powołania.

Przewodniczący przygotowuje i przeprowadza obrady organu orzekającego EPCI. Jest urzędnikiem zatwierdzającym dochody i wydatki. EPCI głosują i wykonują własny budżet. Gminy są zobowiązane do wykonywania uprawnień przymusowych określonych w ustawie, a także pewnej liczby tzw. uprawnień „opcjonalnych”, które określają w statutach przy ich tworzeniu.

Aby zapewnić sobie finansowanie, mają własne opodatkowanie (w przeciwieństwie do związków gmin), które mogą być dodatkiem do podatków pobieranych przez gminy lub przybierać formę jednolitego podatku od działalności zawodowej (TPU), w którym to przypadku gminy członkowskie nie mają. postrzegać więcej.

Główne rozróżnienie między społecznościami a władzami lokalnymi dotyczy zakresu ich uprawnień. Władze lokalne mają kompetencje ogólne, podczas gdy społeczności mają kompetencje specjalistyczne. Przeniesienie kompetencji na poziom wspólnotowy zwalnia gminy z wszelkiej interwencji w przeniesionym obszarze kompetencji (zasada wyłączności).

Formularze umowne wiążące kraje ze społecznościami i państwem

Formularze umowne wiążące kraje utworzone przez wspólny projekt rozwojowy z władzami międzygminnymi, departamentami, regionami, a nawet państwem:

Kraj

  • Karty krajów (1995), nieuznawane przez państwo, ale przez regiony;
  • Kontrakty krajowe (1995, ukończone w 2000), uznawane przez państwo.

Krytyka funkcjonowania współpracy międzygminnej

W lipiec 2005, sprawozdanie posła Hervé Maritona sporządzone w imieniu komisji śledczej w sprawie ewolucji podatków lokalnych Zgromadzenia Narodowego pokazuje, że „współpraca międzygminna byłaby istotnym czynnikiem w podnoszeniu stawek podatków lokalnych we Francji”. Oprócz niezaprzeczalnego wpływu na skumulowane stawki lokalnej presji podatkowej raport potępia inflacyjną spiralę transferów pracowników, utrzymywanie podwójnych stanowisk między gminami a władzami międzygminnymi, a także „dodatkowe” wydatki niektórych struktur międzygminnych.

Zgodnie z tym sprawozdaniem inna inicjatywa parlamentarna potwierdziła tę obserwację. W swojej Czarnej Księdze Międzywspólnotowości , opublikowanej w:wrzesień 2005, posłowie Patrick Beaudouin i Philippe Pemezec potwierdzają, że międzywspólnotowość , a przede wszystkim ramy przewidziane przez ustawę Chevènement, są poważnym źródłem niepewności prawnej. W rzeczywistości granica między kompetencjami gminnymi a kompetencjami międzygminnymi nigdy nie jest jasno określona. Mówiąc dokładniej, autorzy stwierdzają:

  • problem wyznaczania obwodów międzygminnych;
  • superpozycja wcześniej istniejących związków międzygminnych, które już w pełni wypełniły kompetencje, które zamierzają przejąć nowe EPCI z własnym opodatkowaniem;
  • powtarzające się przybliżenia i opóźnienia w określaniu interesu Wspólnoty;
  • niska swoboda wjazdu i wyjazdu gminy na obszarze międzygminnym;
  • zasada swobodnego administrowania władzami lokalnymi przekłada się w praktyce na chaotyczny system partnerstw, w których każdy stara się przywłaszczyć sobie wszystkie uprawnienia;
  • ciągła degradacja kompetencji miejskich.

Zdaniem autorów tej pracy „ustawa Chevènement sprzyjała proliferacji struktur międzygminnych, ale jej niespójności spowodowały liczne ekscesy. "

Dlatego też urzędujący w 2005 r. Minister Władz Lokalnych konkluduje, że „wszystkie te raporty, niezależnie od tego, czy pochodzą z instytucji, czy z wybieralnych urzędników narodu, dzielą tę samą diagnozę, diagnozę „kryzysu wzrostu” „międzywspólnotowości” .

Specjalne sprawozdanie publiczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące współpracy międzygminnej we Francji,23 listopada 2005, podkreśla również pewne niedociągnięcia systemu międzygminnego i wymaga w szczególności lepszego zdefiniowania obwodów międzygminnych oraz uproszczenia mapy międzygminnej. Podczas prezentacji tego raportu Philippe Séguin , pierwszy prezes Trybunału Obrachunkowego (2004-2010) zauważa zatem, że jeśli interwspólnotowość jest „niezaprzeczalnym sukcesem ilościowym, to sytuacja nie jest w pełni zadowalająca na poziomie jakościowym. "

Problem definiowania obwodów międzygminnych został szczegółowo zbadany w obszarze metropolitalnym Marsylii przez Laurenta Chalarda.

Kwestia powszechnego prawa wyborczego i reprezentatywności rady gminy”

Jest dyskutowany, głównie od 1999 roku . Przedmiotem różnych propozycji legislacyjnych (por . Ustawodawca i współpraca międzygminna ), rekomendacji sprawozdania Trybunału Obrachunkowego z 2005 r. oraz Komisji Attali wStyczeń 2008znalazło się w menu propozycji Komitetu ds. Reformy Samorządu pod przewodnictwem Édouarda Balladura . Projekt ustawy Alaina Marleixa , Ministra ds. Władz Lokalnych, powinien rozstrzygnąć o jego wprowadzeniu i zasadach.

Wprowadzenie powszechnych wyborów w międzywspólnotach, których przedstawiciele są obecnie wybierani w wyborach II stopnia, odpowiada konstytucyjnej zasadzie legitymizacji ściągania podatków, jak to ma miejsce obecnie w gminach ( EPCI with taxation clean).

Przeciwnicy tego środka wysunęli jednak ryzyko, że gminy należące do gmin są pozbawione ich substancji na rzecz „superburmistrza”, który byłby przewodniczącym gminy.

Jednak w wyborach samorządowych w 2008 r. po raz ostatni desygnowano radnych gminnych, przewodniczących i wiceprzewodniczących drugiego stopnia.

Rzeczywiście, prawo n O  2010-1563 z16 grudnia 2010reforma samorządu terytorialnego zakładała, że ​​od wyborów samorządowych w 2014 r. w powszechnych wyborach bezpośrednich będą wybierani radni gmin gmin , aglomeracji , miast oraz metropolii , reprezentujący gminy powyżej 3500 mieszkańców. », W ramach wyborów samorządowych za pomocą systemu znanego jako «strzałki». Na każdej liście kandydatów należy wskazać (strzałkami) członków listy, którzy w przypadku powodzenia zasiadają w radzie gminy. Wybór wskazanych kandydatów nie jest zatem pozostawiony wyborcom, co relatywizuje pojęcie „bezpośrednich” powszechnych wyborów. Ponadto zasiądą tylko kandydaci z listy zwycięskiej. Listy mniejszościowe nie będą miały większego dostępu do rad gminy niż przed ustawą z 2010 r. Nowy system nie powinien zatem zmieniać reprezentacji obywateli w gminach. Tak jak poprzednio, to burmistrzowie będą zasiadać z tytułem wiceprezesa (i towarzyszącymi mu dodatkami), w razie potrzeby z jednym lub kilkoma zastępcami i bez członków opozycji miejskiej.

Przedstawiciele gmin liczących mniej niż 3500 mieszkańców, których wybory samorządowe są zarządzane przez większość plurinominalną z mieszanką , pozostaliby wybierani z ich grona przez rady gminne. Jednak ten system mieszania jest mocno kwestionowany, ponieważ prawdopodobnie jest przestarzały (pochodzi z 1884 r.) i ponieważ pozwala na mieszanie rad miejskich tylko w rzadkich przypadkach. Ponadto nie umożliwia narzucenia parytetu kobiet i mężczyzn w radach miejskich danych gmin.

Po zmianie z 2012 r. ustawa17 marca 2013 r., znane jako prawo Vallsa, potwierdza głosowanie nad listami poprzez oflagowanie list, z istotnymi modyfikacjami w porównaniu z tekstem z 2010 r., i precyzuje jej terminy. Obecnie ustala próg dla głosowania na listę gmin na 1000 mieszkańców.

Reforma z 2013 r.

Jak wyborach samorządowych 2014 delegatów wspólnym 1 000 lub więcej w ramach doradztwa grup gmin , że nowe związki aglomeracji , że społeczności miejskich , te społeczności miejskich i miast są wybierani w wyborach lokalnych.

Każda gmina jest reprezentowana w radzie gminy przez liczbę przedstawicieli uwzględniającą jej ludność określoną w artykułach L. 5211-6-1 i L. 5211-6-2 kodeksu ogólnego władz lokalnych:

  • gmina licząca mniej niż 1000 mieszkańców: przedstawicielami gminy w radzie gminy są członkowie rady gminy wyznaczeni w kolejności tabeli. Nie ma zatem bezpośredniego wyboru ich przedstawicieli do rady międzygminnej, której są członkami, ale w zależności od liczby przedstawicieli przydzielonych do gminy, burmistrz, wiceburmistrzowie i ewentualnie radni są z mocy prawa członkami gminy. rada;
  • gmina licząca powyżej 1000 mieszkańców: radni gminy wybierani są w wyborach samorządowych, w tym samym czasie iz tej samej listy kandydatów co radni gminni. Karty do głosowania tych gmin zawierają po lewej stronie listę kandydatów do rady gminy, a po prawej listę kandydatów do rady gminy. Wybór kandydatów oznaczonych strzałką nie jest zatem pozostawiony wyborcom, co relatywizuje pojęcie „bezpośrednich” powszechnych wyborów, ale proporcjonalna reprezentacja z premią większościową ma teraz zastosowanie również przy ustalaniu radnych gmin reprezentujących gminy liczące 1000 i więcej mieszkańców, których opozycje są teraz reprezentowane.

W przeciwieństwie do tego, przedstawiciele gmin w EPCI bez własnego podatku ( związek komunalny jednofunkcyjny , konsorcjum mieszane , związek komunalny wielozadaniowy ) nadal są wybierani przez wszystkie zainteresowane rady miejskie, tak jak miało to miejsce przed 2014 r. we wszystkich gminach międzygminnych.

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Dane z 1 stycznia roku referencyjnego.
  2. Próg wynosił 50 000 mieszkańców w 1966 roku, miejskie społeczności Bordeaux, Lille, Lyon i Strasburg są wówczas tworzone przez władzę. Próg został podniesiony do 500 tys. mieszkańców w 1999 r., następnie obniżony do 450 tys. w 2010 r. i ostatecznie do 250 tys. mieszkańców w 2014 r. artykułem 68 ustawy o modernizacji terytorialnego działania publicznego i afirmacji obszarów metropolitalnych (tzw. ustawa MAPAM) z 27 stycznia , 2014.
  3. Polityczny aspekt miasta został wprowadzony artykułem 11 ustawy nr 2014-173 z dnia 21 lutego 2014 r. o programowaniu dla miasta i spójności miejskiej.
  4. Definicja Club des Villes Cyclables opublikowana na drugim kongresie Club des Villes Cyclables, który odbył się w Lorient w 1990 roku. Zobacz sprawozdanie z trzeciego dnia spotkania Club des Villes Cyclables, En Vélo bien dans ma ville, Tuluza , 11 i 12 października 1991.
  5. W badaniu zatytułowanym Międzygminne zasoby ludzkie , opublikowanym przez ADCF i CNFPT w 2004 r., podkreślono, że „przeniesienie personelu ma […] koszty. Nabyte korzyści, jeśli nie mogą zostać utrzymane, ponieważ prawo Chevènement czyni ich utrzymanie jedynie prostą opcją, rzadko zdarza się, aby zostały wycofane podczas przenoszenia. "

Bibliografia

  1. Międzywspólnotowość we Francji , s.  8.
  2. „  Mixed unions (Guide 2006)  ” , na http://www.collectivites-locales.gouv.fr/ (dostęp 7 czerwca 2014 )
  3. Międzywspólnotowość we Francji , s.  9.
  4. Bourjol Maurice, Dzielnice miejskie , Paryż, Berger-Levrault ,1963, 323  s.
  5. Międzywspólnotowość we Francji , s.  10.
  6. "  Rozporządzenie nr 59-29 z dnia 5 stycznia 1959 r. zmierzające do tworzenia dzielnic miejskich w dużych aglomeracjach.  » , na stronie http://www.legifrance.gouv.fr/ (konsultacja 6 czerwca 2014 r. )
  7. „  Ustawa nr 70-1297 z dnia 31 grudnia 1970 r. o gospodarce komunalnej i wolnościach komunalnych  ” , na http://www.legifrance.gouv.fr/ (konsultacja 6 czerwca 2014 r. )
  8. Od gminy do międzygminności we Francji kontynentalnej: Stan prac – wiosna 2013 , s.  56.
  9. Perspektywy zmian we współpracy międzygminnej , s.  105.
  10. "  Ustawa nr 70-610 z 10 lipca 1970 mająca na celu ułatwienie tworzenia nowych aglomeracji.  » , na http://www.legifrance.gouv.fr/ (konsultacja 7 czerwca 2014 )
  11. Intercommunality we Francji , p.  11.
  12. Międzywspólnotowość we Francji , s.  12.
  13. „  Ustawa o reformie władz lokalnych – memorandum wyjaśniające  ” , na stronie http://www.senat.fr/ (konsultacja: 7 czerwca 2014 r. )
  14. Interwencja państwa i współpraca między gminami , s. .  58.
  15. Intercommunality we Francji , p.  13.
  16. „  USTAWA nr 2004-809 z dnia 13 sierpnia 2004 r. odnosząca się do lokalnych wolności i odpowiedzialności  ” , na http://www.legifrance.gouv.fr/ (konsultacja: 7 czerwca 2014 r. )
  17. Międzywspólnotowość we Francji , s.  14.
  18. Sprawozdanie z postępów reorganizacji terytorialnej (Senat, nr 264, 2008-2009), sporządzone przez misję senatorską pod przewodnictwem pana Claude'a Belot,
    Zaufanie do wywiadu terytorialnego, raport informacyjny nr 471 (2008-2009) Pan Yves Krattinger i M mi Jacqueline Gourault w imieniu tymczasowego przypisania Senatu w sprawie organizacji i rozwoju lokalnych władz.
    „Czas podjąć decyzję”, raport komisji ds. reformy samorządowej pod przewodnictwem pana Édouarda Balladura , przedłożony prezydentowi Republiki, marzec 2009 r.
  19. „  Interwspólnotowość  ” , na http://www.infobest.eu/ (dostęp 7 czerwca 2014 )
  20. „  Pojęcie kraju  ” , na http://www.infobest.eu/ (dostęp 7 czerwca 2014 )
  21. „  Ustawa o reformie władz lokalnych – Podsumowanie  ” , na http://www.senat.fr/ (konsultacja 7 czerwca 2014 r. )
  22. Sylvie Plantevignes i Arthur Babelon, „  La carte intercommunale au 1er janvier 2014  ” , na http://www.collectivites-locales.gouv.fr/ ,Styczeń 2014(dostęp 7 czerwca 2014 )
  23. Prawo n O  2014-58 z dnia 27 stycznia 2014 r modernizacji terytorialnym działań publicznych i afirmacji metropolii (Lgifrance)
  24. Decentralizacja: Zgromadzenie musi zmienić to, co Senat pokonał , Le Monde.fr, 15.07.2013.
  25. Sybille Vincendon, „  Marylise Lebranchu: „Wielki Paryż, który idzie dalej  ” , Wielki Paryż i małe objazdy,16 lipca 2013 r.(dostęp 19 lipca 2013 )
  26. ustawy o modernizacji terytorialnego działania publicznego i afirmacji metropolii , memorandum wyjaśniające, art. 30.
  27. ustawy o modernizacji terytorialnego działania publicznego i afirmacji metropolii , memorandum wyjaśniające, art. 20.
  28. „  Nasze prawo: porozumienie ostatecznie przypieczętowane między posłami i senatorami – Courrier des maires  ” , o Courrier des maires (dostęp 16 września 2020 r . ) .
  29. "  François Hollande:" Dlatego proponuję zmniejszenie liczby regionów z 22 do 14  " , na stronie http://www.liberation.fr/ ,2 czerwca 2014(dostęp 4 czerwca 2014 )
  30. „  Główne implikacje ustawy NOTRe w sprawach międzygminnych  ” , http://www.mairieconseils.net/ ,22 września 2015 r.(dostęp 25.11.2016 ) , s.  3
  31. Reforma terytorialna. Ku Francji z 1265 wspólnotami międzywspólnotowymi, Le Télégramme, 8 kwietnia 2016 r.
  32. „  Władze lokalne w liczbach 2020 – rozdział 2.2  ” , na stronie https://www.collectivites-locales.gouv.fr/ (konsultowano 10 września 2020 r. )
  33. „  Podział gminy 1 stycznia 2020 r. – Tabela geograficznego przynależności gmin i tabele przejazdów  ” , na stronie https://www.insee.fr/ (dostęp 16 września 2020 r. )
  34. „  Władze lokalne w liczbach 2014 – rozdz. 2.2  ” , https://www.collectivites-locales.gouv.fr/ (konsultacja: 10.09.2020 )
  35. „  Władze lokalne w liczbach 2019 – rozdział 2.2  ” , na stronie https://www.collectivites-locales.gouv.fr/ (konsultacja 10 września 2020 r. )
  36. Przewodnik intercommunality , str.  25.
  37. Przewodnik po międzywspólnotowości , s.  27.
  38. Przewodnik intercommunality , str.  26.
  39. „  Departamentowe komisje ds. współpracy międzygminnej  ” , na stronie Stowarzyszenia Burmistrzów Francji ,2 czerwca 2000(dostęp 10 czerwca 2014 )
  40. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, „  Departamentalny plan współpracy międzygminnej  ” , na stronie www.interieur.gouv.fr/ (konsultacja 10.06.2014 )
  41. Delphine Gerbeau, „  9 głównych przepisów prawa metropolitalnego w szczegółach  ”, na http://www.lagazettedescommunes.com/ ,30 stycznia 2014(dostęp 10 czerwca 2014 )
  42. „  Ustawa z dnia 27 stycznia 2014 r. o modernizacji terytorialnego działania publicznego i afirmacji obszarów metropolitalnych  ” , na stronie http://www.vie-publique.fr/a ,28 stycznia 2014(dostęp 10 czerwca 2014 )
  43. "  Ogólny kodeks władz lokalnych - Współpraca lokalna.  » , na stronie http://www.legifrance.gouv.fr/ (konsultacja 8 czerwca 2014 r. )
  44. „  Kodeks ogólny władz lokalnych – Porozumienie, porozumienie i konferencja międzygminna  ” , na stronie http://www.legifrance.gouv.fr/ (ogląd w dniu 8 czerwca 2014 r. )
  45. Ustawa nr 2014-58 z dnia 27 stycznia 2014 r. o modernizacji terytorialnego działania publicznego i afirmacji metropolii.
  46. Przewodnik po międzywspólnotowości , s.  106.
  47. Przewodnik po międzywspólnotowości , s.  116.
  48. Przewodnik po międzywspólnotowości , s.  124.
  49. Przewodnik intercommunality , str.  122.
  50. Przewodnik po międzywspólnotowości 2006 , s.  136.
  51. Przewodnik po międzywspólnotowości , s.  138.
  52. „  Lista członków Club des Villes Cyclables  ” , na http://www.villes-cyclables.org/ ,2014(dostęp 6 czerwca 2014 )
  53. Maxime Huré, „  Tworzenie sieci miast: obieg, mocarstwa i terytoria  ” , na http://metropoles.revues.org/ ,czerwiec 2009(dostęp 6 czerwca 2014 )
  54. Współpraca zdecentralizowana: artykuły L1115-1 do L1115-7
  55. Przewodnik po międzywspólnotowości 2006 , s.  147.
  56. Dyrekcja Generalna Finansów Publicznych, „  Jakie zasoby dla EPCI?”  » , na http://www.maires-isere.fr/ ,2010(dostęp 11 czerwca 2014 )
  57. „  Finansowanie międzywspólnotowości  ” , http://www.vie-publique.fr/ ,2 września 2013 r.(dostęp 11 czerwca 2014 )
  58. Raport komisji śledczej na temat ewolucji podatków lokalnych na stronie assemblee-nationale.fr
  59. Czarna księga międzywspólnotowości. Niespójności w prawie Chevènement
  60. Fragment przemówienia Brice Hortefeux na kongresie Zgromadzenia Wspólnot Francji (ADCF) 6 października 2005 r.
  61. Specjalne sprawozdanie publiczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące współpracy międzygminnej we Francji.
  62. Laurent Chalard (2005). „Logika między cięcia w obszarze miejskim Marseille” geografii , n O  1518, wrzesień 2005, str.  63-81 .
  63. Art. L 5211-6 Kodeksu ogólnego samorządu terytorialnego w brzmieniu wynikającym z ustawy nr 2010-1563 z dnia 16 grudnia 2010 r. o reformie samorządu terytorialnego
  64. Historia wyborów samorządowych
  65. Ankieta pokazuje, że w Haute-Garonne, w gminach poniżej 3500 mieszkańców ... 90% rad miejskich nie jest mieszanych , na stronie villeneuve-les-bouloc.org
  66. ustawy n o  2013-403 z dnia 17 maja 2013 roku w sprawie wyboru radnych, radnych powiatowych i radnych Wspólnoty oraz zmieniające kalendarz wyborczy , a jego dekret realizacji n o  2013-938 z dnia 18 października 2013 roku , art. 27 do 39.
  67. Ustawa Vallsa: Senat ustala ramy wyboru przyszłych radnych gmin , maire-info.com .
  68. Ustawa dotycząca wyboru radnych resortowych, miejskich i gminnych: przepisy szczególne dotyczące współpracy międzygminnej , źródło AdCF
  69. Zobacz na legifrance.gouv.fr .
  70. art L. 257273-11 ordynacji wyborczej
  71. Art. R. 117-4 Kodeksu wyborczego

Zobacz również

Prace legislacyjne

Bibliografia

  • Skrzyżowane poglądy na temat mutacji międzywspólnotowych (Proceedings of the Lorraine Conference), Marie-Christine Steckel-Assouère, (reż.), L'Harmattan, coll. "Poważny",kwiecień 2014, 484 s. ( ISBN  978-2-343-03033-3 ) .
  • [PDF] Raport na temat znaczenia obrzeży gmin
  • "  Bilans intercommunal na 1 st stycznia 2008  " ( ArchiwumwikiwixArchive.isGoogle • Co robić? ) Samorządy Branch(DGCL).
  • [PDF] La Gazette , oddzielna notebook n o  2, 26/2132, 25 czerwca 2012  : plik podsumowanie Zgromadzenia Wspólnot Francji w sprawie treści i wdrażania namaj 2012 wydziałowe plany współpracy międzygminnej.
  • [PDF] 2008 mapa międzygminna, DGCL.
  • Raport o opodatkowaniu międzygminnym z własnym Senatem (Obserwatorium decentralizacji)
  • Od rozdrobnienia komunalnego w 1789 r. do rozdrobnienia międzygminnego i kontraktowego w 2000 r. , Maud Bazoche, L'Harmattan,wrzesień 2002.
  • Miasto miejskie czy międzygminne?, Od Condorcet do Nicolasa Sarkozy'ego, 1793–2009 , Maud Bazoche, L'Harmattan,luty 2010.
  • Polityka skonfiskowana, Socjologia reform i instytucji międzygminnych , Fabien Desage i David Gueranger, Croquant,marzec 2011.
  • Ministerstwo Gospodarki, Finansów i Przemysłu, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Planowania Regionalnego , Praktyczny przewodnik po międzywspólnotowości , Paryż,12 września 2006, 347  s. ( przeczytaj online )
  • Trybunał Obrachunkowy, Międzygminny we Francji , Paryż, Dzienniki Urzędowe,listopad 2005, 370  pkt. ( przeczytaj online )
  • Matthieu Houser , Interwencja państwa i współpraca między gminami , Paryż, L'Harmattan ,2009, 592  s. ( ISBN  978-2-296-10620-8 )
  • Maud Bazoche , Od gminy do międzywspólnotowości we Francji metropolitalnej: Stan prac: wiosna 2013 , Paryż, L'Harmattan ,2013, 203  pkt. ( ISBN  978-2-343-01164-6 , przeczytaj online )
  • Marie-christine Steckel-assouère , Skrzyżowane poglądy na temat mutacji interwspólnotowości : materiały międzynarodowego kolokwium Skrzyżowane poglądy na zmiany we współpracy międzygminnej zorganizowane w dniach 30 i 31 maja 2013 r. na Uniwersytecie Lotaryńskim w Paryżu, L'Harmattan ,31 marca 2014, 484  s. ( ISBN  978-2-343-03033-3 , czytaj online )
  • Jean-Claude Némery, Decentralizacja i intercommunalite we Francji i Europie , L'Harmatthan, Paryż, 2003

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne