Grigny (Essonne)

Grigny
Ratusz.
Herb	Logo
Administracja
Kraj	Francja
Region	Ile-de-France
Departament	Essonne
Miasto	Evry
Międzywspólnotowość	Społeczność aglomeracyjna Grand Paris Sud Seine Essonne Sénart
Mandat burmistrza	Filip Rio ( PCF ) 2020 -2026
Kod pocztowy	91350
Wspólny kod	91286
Demografia
Miły	Grignois lub Grignards
Ludność miejska	28 265 mieszk  . (2018 )
Gęstość	5804  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	48°39′22″ północ, 2°23′06″ wschód′
Wysokość	Min. Maks. 32  m 84  mln
Powierzchnia	4,87  km 2
Rodzaj	Społeczność miejska
Jednostka miejska	Paryż ( przedmieście )
Obszar atrakcji	Paryż (gmina głównego bieguna)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Viry-Châtillon
Ustawodawczy	dziesiąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Île-de-France Grigny Geolokalizacja na mapie: Essonne Grigny Geolokalizacja na mapie: Francja Grigny Geolokalizacja na mapie: Francja Grigny
Znajomości
Stronie internetowej	grigny91.fr

Grigny ( wymawiane [ g ʁ i ɲ i ] ) to francuski gmina w departamencie z Essonne w regionie Île-de-France .

Jej mieszkańcy są nazywane przez Grignois ani Grignards .

Grigny był kolejno w miejscu jednego z najważniejszych przed- Merowingów nekropolii odkryta, a następnie seigneurial domeny, które przywitało protestantów Paryża w momencie podpisania edyktu Nantes , wreszcie wsi z Quarrymen .

Geografia

Sytuacja

Grigny znajduje się na skraju północno-wschodniej części obszaru przyrodniczego w Hurepoix .

Miasto graniczy na północnym wschodzie z Sekwaną , drogą krajową nr 7 i linią kolejową z Paryża do Montargis .

Dziś miasto leży między płaskowyżem na południu na wysokości około osiemdziesięciu metrów, zboczami w centrum i szeroką doliną Sekwany na wysokości około trzydziestu pięciu metrów.

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Grigny

Viry-Chatillon		Draveila
Fleury-Merogis		Ris-Orangis

Seine to naturalna granica północnego wschodu z gminą Draveil , wschodniej i południowo-wschodniej, na drodze bocznej, ścieżka Glaises, Alei 1 st  francuskiej armii Renu i Dunaju , droga de Corbeil oraz Chemin de la Tuilerie zaznacz granicę za pomocą Ris-Orangis . Na południu i południowym zachodzie znajdują się Fleury-Mérogis, a z zachodu na północ Viry-Châtillon , którego długa granica biegnie mniej więcej po alei Victor Schœlcher , rue de la Ferme Neuve, chemin des Gâtinois, zanim przepłynie jezioro od Viry-Châtillon między dorzeczem Admirała i Staw Sprawiedliwości oraz dołączyć do Sekwany.

Hydrografia

Oprócz Sekwany, która graniczy z północno-wschodnią częścią miasta, dużą część terytorium zajmuje dwie trzecie tego, co nazywa się jeziorem Viry-Châtillon na północnym wschodzie, z czego dwie trzecie znajduje się na terytorium Grigny z jeziorem Viry-Châtillon na północnym wschodzie. podziały jeziora Crossbow w stawie zielony kwadrat i stawu Sprawiedliwości .

Na południe od miasta zbudowano zbiornik retencyjny wód opadowych w dzielnicy Grigny 2 i drugi w pobliżu strefy aktywności Radarów .

Wreszcie, równolegle do trasy autostrady A6 z południowego wschodu na północny zachód, pod ziemią biegnie ważny akwedukt Vanne i Loing , który zaopatruje w wodę pitną zbiorniki Montsouris i Paryża.

Relief i geologia

Miasto Grigny znajduje się na dalekim wschodzie w Hurepoix płaskowyżu , na zachodnim stoku Sekwany doliny . Terytorium waha się od wysokości osiemdziesięciu czterech metrów na południe i trzydziestu dwóch metrów nad brzegiem rzeki na północy. Pojawiają się dwa bardzo wyraźne poziomy ze stosunkowo płaskim płaskowyżem w południowej części terytorium, a następnie stromo opadające wzgórze w centrum miasta od osiemdziesięciu pięciu metrów wzdłuż autostrady do trzydziestu sześciu metrów nad jeziorem w niewielkiej odległości ośmiuset metrów. Podglebie jest typowe dla Basenu Paryskiego z szeregiem warstw piasku i kamienia młyńskiego na płaskowyżu oraz margli i gipsu w dolinie chroniącej wapień .

Trasy komunikacyjne i transport

Terytorium Grigny przecina wiele osi komunikacyjnych, pierwszą z nich jest Sekwana, która graniczy z północno-wschodnią granicą i umożliwia transport towarów dzięki obecności portu rzecznego w sąsiedniej miejscowości Viry-Châtillon . W tej szerokiej dolinie znajduje się również kilka infrastruktur transportowych. Najbliższa jest linia Villeneuve-Saint-Georges-Montargis i jej skrzyżowanie linii Grigny-Corbeil-Essonnes, która zaczyna się w pobliżu starej stacji Grigny-Val-de-Seine i obsługuje obecną stację Grigny-Center . Te dwie koleje są dziś wykorzystywane głównie przez linię D RER Île-de-France .

Dwie główne osie drogowe biegną również wzdłuż biegu rzeki, najbliżej brzegów, stara droga krajowa nr 7 po prostu przyjmuje nazwę „Drogi Krajowej”. Na zboczu autostrada A6 jest bezpośrednio dostępna przez węzeł autostradowy . Łączy je droga resortowa 310, która stanowi miejski bulwar pomiędzy dzielnicą jeziora, centrum miasta i Grande Borne . Na północy droga departamentalna 931 odchodzi od RN 7, podążając wzdłuż nabrzeży Sekwany.

Różne linie autobusowe korzystać z tej sieci drogowej, linia TICE autobus 402 i linia TICE autobus 510 , linie DM4 , DM8 i DM22 z sieci autobusowej Daniel Meyer i linie N135 i N144 z noctilien sieci zapewniającej ciągłość RER służby nocnej. Niektóre z tych linii umożliwiają bezpośredni dostęp do lotniska Paryż-Orly, położonego zaledwie osiem kilometrów na północ, a lotnisko Paris-Charles-de-Gaulle oddalone jest o czterdzieści jeden kilometrów na północny wschód.

Pogoda

Grigny znajduje się w Île-de-France i cieszy się zdegradowanym klimatem oceanicznym .

Planowanie miasta

Typologia

Grigny jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin zwartych lub o średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Paryżu , a między resortowych aglomeracji obejmującej 411 gmin i 10,785,092 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą głównego bieguna. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.

Morfologia miejska

Gmina zajmuje obszar czterysta osiemdziesiąt siedem hektarów, z czego 53,50% zostało zurbanizowanych i zabudowanych w 2003 roku, pozostawiając tylko nieco mniej niż jedną czwartą odpowiednio niezabudowanych terenów wiejskich i miejskich, składających się z parków i obszarów leśnych lub łąk wokół jezior.

Kilka okręgów tworzą miasto, w tym dużych obszarach wrażliwych Grande Borne i Grigny 2, starego centrum miasta oraz mieszkaniowej dzielnicy na Blancs Manteaux.

Powstałe w 1930 r. miasto robotnicze jest pierwszym z większych przewrotów, w 1954 r. powstanie osiedla dla wojsk NATO , w 1960 r. przekopano rowy na autostradzie A6, następnie w latach 1967-1971 wybudowano rozległy kompleks od La Grande Borne i drugim co do wielkości kondominium w Europie, Grigny 2 .

Ta prawie wyłącznie mieszkaniowa urbanizacja , słabo kontrolowana, zapominająca o pierwotnej mieszance społecznej , pomnożona przez dziesięciokrotnie populacja Grignoise w ciągu dziesięciu lat i doprowadziła do poważnych problemów społecznych, bezpieczeństwa i ekonomicznych, o których co roku przypomina się w wiadomościach tej gminy, która wita zarówno najmłodsza i najbiedniejsza ludność w departamencie.

Miejscowości, luki i sąsiedztwo

Gmina Grigny składa się z kilku powiatów . Na dalekiej północy, między Sekwaną a drogą krajową, znajduje się rozległy obszar przemysłowy Noues de Seine. Na lewym brzegu jeziora znajduje się podmiejska dzielnica Whites Coats i dawny zamek Kuszy, a obecnie prywatna rezydencja, wzgórze zajmuje północna część historycznego śródmieścia , potocznie zwana „Wioską”, ukończona w pobliżu stacja przy dużej grupie Tuileries. Pomiędzy autostradą A6 a RD 310 powstał kolejny duży kompleks o nazwie Grigny 2 . Poza autostradą południową część miasta tworzy trójkąt La Grande Borne , dzielony z sąsiednim miastem Viry-Châtillon , strefą aktywności Radars i małym kompleksem mieszkaniowym Les Patios. Wśród tych miejsc życia kilka napotyka trudności społeczno-ekonomiczne prowadzące do klasyfikacji La Grande Borne i Grigny 2 jako wrażliwej strefy miejskiej , Grande Borne łączy ten status ze statusem miejskiej strefy wolnej dzielonej z wioską. Insee cięcia miasto na dziewięć bloków razem do informacji statystycznych jest Plaine Basse, Wiejski, trzy wyspy na 2 Grigny Grigny 2-kwadrat Surcouf i trzy bloki Grande Borne.

Uproszczone użytkowanie gruntów

W 2017 r. obszar gminy składa się z 22,26% terenów rolniczych, leśnych i przyrodniczych, 19,07% sztucznych terenów otwartych i 58,66% sztucznych terenów zabudowanych

Siedlisko

Noclegi	Liczba w 2016 r.	% w 2016 r.	liczba w 2011 r.	% w 2011
Całkowity	9 941	100%	9 817	100%
Główne rezydencje	9091	91,4%	8 939	91,1%
→ W tym HLM	3629	39,9%	3515	39,3%
Domy drugorzędne i zakwaterowanie okazjonalne	14	0,1%	38	0,4%
Wolne mieszkania	836	8,4%	840	8,6 *%
Czyje :
→ domy	1100	11,1%	1,111	11,3%
→ apartamenty	8760	88,1%	8 626	87,8%

Odsetek mieszkań socjalnych znacznie przekracza prawne minimum określone w ustawie o solidarności i odnowie miejskiej (ustawa SRU)

Toponimia

Nazwę miejscowości poświadcza herb miejscowych panów w formie Grigniacum . To miejsce jest nadal wymieniana jako Grignacum w rękopisie z XII th  wieku i XIII th  wieku, w kartulariusz króla Filipa II .

Grigny może być uformowane na słowie pochodzenia germańskiego grigner „faire des plis , des ronces”, stąd grigne „pomarszczony”, co może tutaj oznaczać nierówny teren, po którym następuje przyrostek -acum , jednak początkowa forma języka starofrancuskiego to graigner, graingnier i pierwotnie oznaczało „ zgrzytać zębami, narzekać” i pochodziło od hipotetycznego francuskiego terminu * grînan „ dąsać się”. Nie jest to tutaj właściwe ani ze względu na formę, ani na znaczenie.

Większość toponimistów widzi w pierwszym elemencie imię osobiste, albo Grinius , antroponim typu łacińskiego lub germańskiego, po którym następuje galijski sufiks lokalizacji i własności -acum . Przyrostek -acum często odnosi się do willi „wiejskiej” .

W 1793 r. powstało miasto z obecną pisownią nazwy.

Historia

Początki

Sztyletu z brązu An AX płaskim miedzi i dziurkowania kości 1869 złożono w czasie pogłębiania Seine świadczą o obecności człowieka w obszarze od brązu . Obiekty odkryte w kamieniołomach piasku w 1919 roku pochodzą z epoki kamienia, co jeszcze bardziej świadczy o działalności człowieka od tamtych odległych czasów. W 1969 roku prewencyjne wykopaliska zorganizowane przed budową stacji Grigny - Centrum ujawniły pozostałości gallo-rzymskiej willi rustica z obecnością ściany o długości dwudziestu metrów, ceramiki i metalowych przedmiotów życia codziennego datowane na II e i IV TH  wieków.

Od wsi rolniczej do kamieniołomów

Pre- Merowingów nekropolia została odkryta w 1937 roku na terenie gminy z trzydziestu siedmiu pochówków ujawniło. Druga kampania w 1948 roku pozwoliły na odzyskanie dodatkowych czterdzieści dwa groby z IV -go  wieku. W XIII th  wieku wzniesiono lekarstwo z Grigny wokół pierwszego kościoła XII -tego  wieku.

W 1534 poświęcono cmentarz otaczający kościół. W 1552 roku Guy III de l'Arbalète, Lord Corbeil, rozpoczął budowę rezydencji wiejskiej w Grigny. Od marca 1599 do stycznia 1600 roku, krótko po podpisaniu edyktu nantejskiego , lord Grigny witał protestantów z Kościoła Reformowanego w Paryżu i pozwalał im na praktykowanie kultu w zamku cesarskim.

W 1653 roku klasztor Saint-Lazare w Paryżu otrzymał jako darowiznę ziemie posiadłości Saint-Antoine. W 1670 r. kościół powiększono o zakrystię . W 1685 roku posiadłość kupił Izaak Bigot de Morogue.

W latach 1723 i 1753, Prokurator Generalny w Parlamencie Paryża i Pana Grigny Guillaume François Joly de Fleury miał Ferme Neuve zbudowany. W 1753 wybudowano także zamek Aiglons. W 1747 wybudowano rezydencję Saint-Antoine. W latach 1726 i 1752 odnowiono kościół parafialny. 14 kwietnia 1789w kościele zbiera się zgromadzenie mieszkańców dla stanów generalnych . 16 Brumaire Roku II ogłoszono dobrowolną abdykację proboszcza z Grigny.

W 1821 Ferme Neuve został sprzedany żonie księcia Raguse , w 1856 trafił do hrabiny Rigny, aw 1861 do markizy de Talhouët-Roy . W 1855 r. wybudowano pierwszy ratusz-szkołę. W 1873 r . wybudowano myjnię miejską. W 1897 roku rozpoczęto budowę w VANNE i Loing akweduktów zaczął, który następnie przeszedł pola. W 1890 roku firma Piketty zaczęła wydobywać kamień młyński i piasek na płaskowyżu, a później w jeziorze Viry-Châtillon .

Pod koniec XIX -go  wieku i początku XX th  wieku wsi Grigny, z dala od głównych dróg Seine , na linii kolejowej i drogi krajowej 7 , została poświęcona rolnictwa i ziarna do wydobycia kamienia młyńskiego i piasku do stolicy. Stosunkowo blisko i łatwo dostępna, rozwinęła się tam turystyka weekendowa, małe pawilony witają Paryżan przy dobrej pogodzie.

W sierpniu 1914 roku wielu włoskim robotnikom z Grigny zaproponowano repatriację do kraju przed rozpoczęciem konfliktu.

W latach 30. XX wieku przedsiębiorstwo górnicze Piketty zbudowało pierwsze w mieście miasto robotnicze, w którym mieszkali pracownicy kamieniołomów . Wydobycie zakończyło się w 1950 roku, ale nowi mieszkańcy pozostali. W 1931 r. wybudowano zespół szkolny Gabriel-Péri, uzupełniony o ratusz, ratusz i miejskie prysznice . W czasie II wojny światowej majątek Saint-Antoine służył jako mieszkanie dla sztabu armii niemieckiej .

Rewolucja miejska

Do 1954 roku amerykańskie Siły Powietrzne okupujące lotniska Paryż-Orly , na zlecenie NATO firma Thinet, miasto mieszkalne w Białych Płaszczach, zdolne było pomieścić pilotów i ich rodziny, którzy mieszkali tam w latach 1955-1966. W 1961 roku w Les Aiglons powstała szkoła zawodowa mechaniki lotniczej . Od 1962 r. żołnierze stopniowo wycofują się, repatrianci z Algierii masowo przenosili się do tych nowoczesnych pomieszczeń. W latach 1961-1963 podjęto pierwsze studia wykonalności dla nowej wspólnej dzielnicy mieszkalnej w Grigny i Viry-Châtillon .

Od października 1967 rozpoczęto budowę tak zwanego Grande Borne et les Patios., nowego miasta w mieście z 3981 lokalami mieszkalnymi na dziewięćdziesięciu hektarach płaskowyżu graniczącego z autostradą A6, zainaugurowanego w 1960 roku . To architekt Émile Aillaud sporządził plany, a Bouygues Construction był odpowiedzialny za realizację.

Od 1969 r. podjęto się tworzenia drugiego dużego kompleksu miasta, Grigny 2 , drugiego co do wielkości kondominium w Europie i największego we Francji, wyposażonego w centrum handlowe i stację sfinansowaną przez promotora i przeznaczonego dla ludności kadry kierowniczej .

Dzielnica Grande Borne została zakończona w roku 1971. Od tego czasu, trudności społeczne zaczęły, o czym świadczy doku-fiction zatytułowanego Święty Mikołaj jest w więzieniu przez Pierre Gautherin audycji25 grudnia 1971na ORTF , nakręcony w La Grande Borne , a pierwsze recenzje interweniowały podczas emisji filmu dokumentalnego La France désigurée na10 grudnia 1972. W 1974 roku wybudowano nowy ratusz .

Koncentracja ludności w trudnej sytuacji społecznej, te dzielnice były regularnie jeden w wiadomościach, jak podczas zamieszek miejskich w kwietniu 1993, listopad 1995, listopad 1999wrzesień 2000 i wrzesień 2001lub podczas zamieszek w listopadzie 2005 roku . Do tych trudności społecznych dodano problemy gospodarcze związane z niemożnością uzupełnienia budżetu gminy w latach 1998, 2004, 2006 i 2009, co w sumie dało w tym roku łączny dług w wysokości 15,5 mln euro, zmuszając służby prefektury do nałożenia znacznej podwyżki podatków lokalnych. na rok 2010 .

Aby przezwyciężyć te trudności, w 2000 r. gmina skorzystała z „  Projektu Wielkiego Miasta  ” (GPV), w 2001 r. z klasyfikacji jako Miejskie Strefy Rewitalizacji (ZRU) i Wrażliwe Miejskie Strefy (ZUS).

W czerwcu 2002 roku miasto było z komisarzem o Policji . W 2004 roku dworzec Grigny - Centrum został gruntownie wyremontowany. W 2007 roku uzyskała podpisanie umowy z Narodową Agencją Rewitalizacji Miast (ANRU) dla dzielnic Grande Borne i Grigny 2 działającej do 2011 roku .

Polityka i administracja

Załączniki administracyjne i wyborcze

Przed ustawą z 10 lipca 1964 miasto było częścią departamentu Seine-et-Oise . Reorganizacja regionie paryskim w 1964 roku sprawiły, że miasto należy teraz do departamentu Essonne i jego okręg évry po skutecznego przeniesienia administracyjnego1 st styczeń 1968.

Do wyboru posłów jest częścią dziesiątego okręgu wyborczego Essonne .

Była częścią kantonu Longjumeau od 1801 do 1964 roku , kiedy to dołączyła do kantonu Juvisy-sur-Orge w departamencie Seine-et-Oise. Gdy Yvelines ustalono, że jest przyłączony w 1967 w Canton Viry-Châtillon następnie w 1975 roku w Canton z Morsang-sur-Orge , zanim został w 1985 roku kapitału w Canton z Grigny . W ramach redystrybucji kantonów we Francji 2014 , Grigny integruje nowy kanton Viry-Châtillon .

Do sądowe organizacyjne związane procesujące w Grigny Sądu Rejonowego w Juvisy-sur-Orge i wysokie sądy o handlu i sądu pracy w Evry , wszystkie dołączone do Sądu Apelacyjnego w Paryżu .

Międzywspólnotowość

Grigny był członkiem społeczności miejskiej Les Lacs de l'Essonne , utworzonej pod koniec 2003 roku.1 st styczeń 2016, a następnie miasto przystąpiło do wspólnoty aglomeracyjnej Greater Paris Sud Seine-Essonne-Sénart , utworzonej w ramach wdrażania prawa MAPAM z27 stycznia 2014, który przewiduje uogólnienie międzygminności na wszystkie gminy i tworzenie wielkoskalowych wspólnot międzygminnych na większych przedmieściach Paryża, aby móc ustrukturyzować aglomerację paryską w ramach równoczesnego tworzenia metropolii aglomeracji paryskiej .

Trendy i wyniki polityczne

Tak zwana „ popularna  ” gmina,  kierowana od 1935 roku przez francuską partię komunistyczną , Grigny uważana jest za bastion lewicy .

W rzeczywistości prawie wszystkie wybory lokalne lub krajowe wygrały kandydaci lewicy, często z wysokimi wynikami. W 2001 roku burmistrz PCF Claude Vazquez został ponownie wybrany z ponad 66% głosów; co więcej, jako jedyny kandydat w wyborach kantonalnych w 2004 roku, uzyskał de facto 100% głosów. Wychodzące zastępca socjalistyczny Julien Dray uzyskano 60,52% głosów w 2002 roku, gdy Partia Socjalistyczna kandydat w tych wyborach regionalnych 2004, Jean-Paul Huchon , uzyskuje jedną ze swoich najlepszych wyników z 65,35% głosów. Głos, daleko wyprzedzając UMP kandydata , Jean-François Cope , który osiągnął zaledwie 21,76% oddanych głosów.

Jednak ta tendencja do głosowania na lewicę i na skrajną lewicę skłania się też ku głosowaniu skrajnej prawicy, jak w 2002 roku, kiedy kandydat Frontu Narodowego Jean-Marie Le Pen uzyskał w pierwszej turze 17,63% głosów. , na drugiej pozycji i prawie nie ulega erozji w drugiej rundzie. To drugie miejsce Frontu Narodowego zostało odnowione w 2004 r. podczas wyborów europejskich, gdzie kandydatka Marine Le Pen zajęła drugie miejsce z 13,04% głosów za kandydatem socjalistów Harlemem Désir . W 2007 roku lewica ponownie osiągnęła tutaj ważne wyniki, Ségolène Royal uzyskała 64,60% głosów znacznie przed kandydatem Nicolasem Sarkozy'm na kilka tygodni przed tym, jak Julien Dray poprawił swój wynik do 63,63% w wyborach parlamentarnych. W 2008 r. w wyborach samorządowych zwyciężyło dwóch kandydatów lewicy, mimo obecności dwóch prawicowych list utrzymanych w drugiej turze. W 2009 roku „niebieska fala” wyborów europejskich również odbyła się w Grigny, ponieważ to kandydat UMP Michel Barnier wygrał, siedem punktów przed kandydatem na Europejską Ekologię Danielem Cohn-Bendit . Grignois są również uważani za eurosceptyków, ponieważ w 1992 r. odrzucili traktat z Maastricht o 54,44%, aw 2005 r. odrzucili Traktat Rzymski II o 63,99%.

Wybory prezydenckie, wyniki drugiej tury

• Wybory prezydenckie 2002  : 82,91% dla Jacquesa Chiraca ( RPR ), 17,09% dla Jean-Marie Le Pen ( FN ), 73,41% udziału.
• Wybory prezydenckie 2007  : 64,60% za Ségolène Royal ( PS ), 35,40% za Nicolasa Sarkozy'ego ( UMP ), 79,96%.
• Wybory prezydenckie 2012  : 74,09% za François Hollande ( PS ), 25,91% za Nicolasa Sarkozy ( UMP ), 71,87% udział.
• Wybory prezydenckie 2017  : 78,29% dla Emmanuela Macrona ( LREM ), 21,71% dla Marine Le Pen ( FN ), 60,87% udziału.

Wybory parlamentarne, wyniki drugiej tury

• Wybory parlamentarne 2002  : 60,52% dla Juliena Dray ( PS ), 39,48% dla Francisa Decoux ( UMP ), 48,84% udziału.
• Wybory parlamentarne 2007  : 63,63% za Julien Dray ( PS ), 36,37% za Laurence Gaudin ( UMP ), 48,08% udziału.
• Wybory parlamentarne 2012  : 70,56% za Malek Boutih ( PS ), 29,44% za Marianne Duranton ( PR ), udział 38,37%.
• Wybory parlamentarne 2017  : 52,90% dla Pierre-Alaina Raphana ( LREM ), 47,10% dla Charlotte Girard ( FI ), 25,36% udziału.

Wybory europejskie, wyniki dwóch najlepszych wyników

• Wybory europejskie 2004  : 28,69% dla Harlem Désir ( PS ), 13,04% dla Marine Le Pen ( FN ), 30,79% udziału.
• Wybory europejskie w 2009 r  .: 26,21% za Michela Barniera ( UMP ), 19,35% za Daniela Cohn-Bendita ( Europe Écologie ), 42,20% udziału.
• Wybory europejskie 2014  : 31,99% dla Patricka Le Hyarica ( FG ), 19,04% dla Aymeric Chauprade ( FN ), 26,05% udziału.
• Wybory europejskie 2019  : 20,61% dla Iana Brossata ( PCF ), 17,14% dla Jordana Bardelli ( RN ), 32,29% udziału.

Wybory regionalne, wyniki dwóch najlepszych wyników

• Wybory regionalne w 2004 r  .: 65,35% za Jean-Paul Huchon ( PS ), 21,76% za Jean-François Copé ( UMP ), 54,19%.
• Wybory regionalne 2010  : 74,19% dla Jean-Paul Huchon ( PS ), 25,81% dla Valérie Pécresse ( UMP ), 32,26% udziału.
• Wybory regionalne 2015  : 59,69% za Claude Bartolone ( PS ), 25,34% za Valérie Pécresse ( LR ), 39,06% udziału.

Wybory kantonalne i resortowe, wyniki drugiej tury

• Wybory kantonalne 2004  : 100% dla Claude Vazquez ( PCF ), 53,64% udziału.
• Wybory kantonalne 2011  : 100% dla Claude'a Vazqueza ( PCF ), 25,91% udziału.
• Wybory departamentalne 2015  : 65,66% dla Paula Da Silvy ( DVG ) i Yveline Le Briand ( PCF ), 34,34% dla Jérome'a ​​Bérengera ( UMP ) i Sylvie Gibert ( MoDem ), 34,57% udziału.

Wybory samorządowe, wyniki pierwszych tur

• Wybory samorządowe 2014  : 51,25% dla Philippe'a Rio ( UG ), 18,01% dla Jean-Paul Willaume ( UMP ), 17,67% dla Sidi Bendiab ( DVG ), 13,05% dla Kouidera Oukbi ( DVD ).
• Wybory samorządowe 2020  : 50,33% dla Philippe Rio ( PCF ), 20,15% dla Kouidera Oukbi (różne), 11,55% dla Sylvie Gibert (różne), 11,02% dla Neala Sauniera (różne).

Referenda

• Referendum z 2000 r. dotyczące pięcioletniej kadencji prezydenckiej  : 77,26% za tak, 22,74% za nie, 22,86% udział.
• Referendum z 2005 r. dotyczące traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy  : 63,99% za, 36,01% za, 57,71% udziału.

Polityka lokalna

Rada miejska składa się z trzydziestu pięciu wybieranych urzędników.

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
1925	1944	René Piketty		Przemysłowo mianowany członkiem Departamentalnej Komisji Administracyjnej Seine-et-Oise w 1941 r. przez rząd Vichy
Brakujące dane należy uzupełnić.
1945	1974	Jean Miaud	PCF	Blacharz
1974	1987	André Rodriguez	PCF	Pracownik budowlany Radny Generalny w kantonie Grigny (1985 → 1992)
1987	luty 2012 (rezygnacja)	Claude Vazquez	PCF	Wykonawczy sektora społeczno-kulturalnego radny generalny w kantonie Grigny (1992 → 2015) Vice-prezes CA Les Lacs de l'Essonne
luty 2012	W toku (stan na 30.08.2019)	Filip Rio	PCF	Wiceprzewodniczący CA Grand Paris Sud (2016 →) Wybrany ponownie na kadencję 2014-2020 Wybrany ponownie na kadencję 2020-2026

Wyróżnienia i etykiety

W 2010 roku miasto otrzymało znak „  Internetowe Miasto @@@”, nagrodę potwierdzoną w 2011 roku .

Współpraca bliźniacza i współpraca

Do tej pory nie ma meczów. Jednak od 2007 r. miasto Grigny przystąpiło do Francuskiego Stowarzyszenia Gmin, Departamentów i Regionów na rzecz Pokoju (AFCDRP).

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.

W 2018 r. miasto liczyło 28 265 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,98% w porównaniu do 2013 r. ( Essonne  : + 3,41%  , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
370	527	528	449	457	443	450	458	458

Ewolucja populacji   [  modyfikuj  ] , następujące (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
470	515	491	488	492	504	537	583	580

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
704	776	797	835	1,080	1305	1,042	1007	1,132

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2011	2016
1,719	2 938	25 653	26 180	24 920	24 512	25 981	27,179	28 958

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
28 265	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Podczas pierwszego spisu ludności w 1793 r. Grigny była małą wioską liczącą trzystu siedemdziesięciu mieszkańców. On zachował tę cechę długo, poruszając się chaotycznie między czterystu oraz sześciuset mieszkańców aż do początku XX th  wieku, kiedy wzrost jest stosunkowo ciągły lecz zawarte enclencha, z nieco ponad siedemset tysięcy mieszkańców w 1901 siedemset dziewiętnaście w 1962 roku, z niewielki spadek w latach 30. i 40. XX wieku.

Od drugiej połowy lat 60. silny wzrost demograficzny w Ile-de-France dotknął również Grigny, które w 1968 r. wzrosło do dwóch tysięcy dziewięciu trzydziestu ośmiu mieszkańców, prawie dwukrotnie więcej niż sześć lat wcześniej. Lata siedemdziesiąte dosłownie przyniosły eksplozję demograficzną wraz z budową wielu dużych osiedli , ludność w ciągu siedmiu lat wzrosła niemal dziesięciokrotnie, osiągając dwadzieścia pięć tysięcy sześćset pięćdziesiąt trzy Grignois. Progresja nadal sięgała dwudziestu sześciu tysięcy stu osiemdziesięciu osób, zanim doświadczyła pierwszego ciągłego spadku między 1982 a 2006 rokiem, aby powrócić do poziomu z 1975 roku, a następnie w 2007 roku do poziomu z 1982 roku z dwudziestoma sześcioma tysiącami sześćset trzydziestymi siedmioma mieszkańcy.

Niemniej jednak w 2013 roku Philippe Rio, burmistrz 2013 roku, ponownie poprosił o nowe rachunki ludności: według obliczeń ratusza Grigny blisko 650 dzieci jest „niewidzialnych” i nie jest branych pod uwagę przez INSEE dla różnych powodów (np. rodzice mieszkający z przyjaciółmi itp.), ale rzeczywiście zamieszkali i wykształceni w Grigny. Ratusz szacuje, że rocznie brakuje prawie dwóch milionów euro. Ponadto przypadek ten ujawnia inne problemy w liczebności ogólnej populacji Grignois, w tym dorosłych i dzieci.

Imigracja konto na stosunkowo duży udział w tym wzroście od 23,5% ludności było zagranicznej w 1999 roku z podziału 3,2% Turków , 3,0% Algierczyków , z Marokańczyków i portugalskim , 1,1% Tunezyjczyków i 0,3% Hiszpanów i Włosi z całej populacji.

W 2005 roku, 71% młodych ludzi w wieku poniżej osiemnastu lat były obcego pochodzenia (co najmniej jeden imigrant dominującej) z większości młodych ludzi z północnej Afryki , Subsaharyjskiej lub tureckiego pochodzenia  ; 31% młodych ludzi było pochodzenia subsaharyjskiego, trzy razy więcej niż w 1990 roku.

Piramida wieku w 2009 r. Piramida wieku w Grigny w 2009 roku w procentach.

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,1	90 lat lub więcej	0,5
1,8	75 do 89 lat	2,8
7,3	60 do 74 lat	7,8
15,4	45 do 59 lat	14,8
22,6	30 do 44 lat	21,8
22,2	15 do 29 lat	24,0
30,5	Od 0 do 14 lat	28,3

Piramida wieku w Essonne w 2009 roku w procentach.

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,3	90 lat lub więcej	0,8
4.4	75 do 89 lat	6,7
11,3	60 do 74 lat	11,9
19,9	45 do 59 lat	20,0
21,9	30 do 44 lat	21,4
20,6	15 do 29 lat	19,2
21,7	Od 0 do 14 lat	20,0

Analiza miejskiej piramidy wieku w porównaniu do departamentu wskazuje na radykalnie odmienną reprezentację struktur populacji, przy czym piramidę wieku Grigny'ego można uznać za „wzorową”, ponieważ warstwy ludnościowe zmniejszają się proporcjonalnie do wielkości populacji. „zaawansowani w wieku.

Tak więc populacje dzieci są szeroko obecne, stanowiąc prawie jedną trzecią, przeciwnie, populacje seniorów są niedoreprezentowane, z wyjątkiem populacji kobiet w wieku powyżej 90 lat, zgodnie z populacją departamentu. Z 36% w starszej populacji mniej niż dwadzieścia lat w 1999 roku, Grigny był 26 th  najbardziej miasto „  młody  we Francji”, trzeci z miast liczących ponad 20 000 mieszkańców oraz pierwszego działu. W tym samym roku 43,1% populacji miało mniej niż 25 lat.

Edukacja

Uczniowie Grigny są związani z Akademią Wersalską .

W 2010 roku w mieście działają przedszkola Dulcie-September , Tilleuls , Minotaur , Kot w Butach , Jednorożec , Pegaz , Kopciuszek , Czerwony Kapturek , Śpiąca Królewna , Mała Syrenka i Angela-Davis , szkoły podstawowe Gabriel-Péri , l " Struś , Jean-Perrin , le Renne , Elsa-Triolet , Gérard Philipe- i szkół podstawowych Le Buffle , le Baran i Jean-Moulin .

Również w 2010 roku w mieście znajdowały się uczelnie Jean-Vilar , Pablo-Neruda i Sonia-Delaunay .

Kontynuacja badań odbywa się wtedy w szkołach w Morsang-sur-Orge lub Savigny-sur-Orge .

W 2010 roku miasto prowadziło również lokalną misję informacyjno-doradczą .

Poza okresami szkolnymi dzieci są mile widziane w ośrodkach rekreacyjnych Rez-de-Jardin, Chat Botté i Centaure dla małych dzieci oraz w Centrum Dziecięcym i Przyrodniczym dla starszych dzieci. Miasto utworzyło ośrodek przedszkolny łączący w jednym miejscu żłobek rodzinny , kolektyw i świetlicę , uzupełnioną o dwie zdecentralizowane struktury w dzielnicach Grande Borne i Grigny 2.

Zdrowie

Miasto jest gospodarzem swojego terytorium Obiekt zakwaterowania dla starszych osób pozostających na utrzymaniu Bois Joli i siedziba Miast Ogrodów.

W 2013 r. w centrum miasta, w Grigny 2 i La Grande Borne, utworzono trzy ośrodki ochrony matek i dzieci , uzupełnione o ośrodek planowania rodziny .

W 2019 r. gmina doprowadziła do powstania ośrodka zdrowia Ambroise-Croizat zlokalizowanego w dzielnicy Grande Borne, w którym na ponad 550 m 2 będzie pracowało  trzech lekarzy ogólnych, tyle samo chirurgów stomatologów, dwóch ginekologów, pediatrę, endokrynologa diabetologa oraz dietetyk dietetyk. Na wyższych kondygnacjach mieścić się będzie gminne centrum działań społecznych (CCAS) oraz centrum medyczno-psychologiczne (CMP). Państwo, region, departament i miasto sfinansowały ten sprzęt, którego koszt wynosi 1,5 mln euro

Inne usługi publiczne

Miasto posiada dwa urzędy pocztowe w centrum miasta i przy Grande Borne.

Odnotowujemy również obecność w 2010 roku punktu informacji młodzieżowej, stałego przedstawiciela Pośrednika Rzeczypospolitej , kasy głównej , dwóch oddziałów Kasy Zasiłków Rodzinnych oraz oddziału Kasy podstawowego ubezpieczenia zdrowotnego .

Również w 2010 roku o bezpieczeństwo miejsca dba komisariat policji i policyjny ośrodek wyspowy oraz główny międzygminny ośrodek ratunkowy .

Prawnik praktykowane w 2010 roku na terenie gminy.

Kultura

Grigny posiada kilka infrastruktur kulturalnych , z których najważniejszą jest centrum kultury Sidney-Bechet , oferujące dostęp do muzyki, teatru, kina, tańca i sztuk wizualnych.

Miejska biblioteka posiada główną stronę Victor Hugo i Pablo Picasso aneksu , podobnie jak oranżeria komunalnych znajduje się na rue des Petits-Pas w Grande Borne i na Ferme Neuve (sztuki plastyczne). W głównej strukturze znajdują się studia nagrań do tworzenia muzyki wspomaganej komputerowo .

Od 2016 roku Grigny rozwija projekt kulturalny o nazwie „La Croisée des Chemins”, pod egidą DRAC i we współpracy z firmą „La Constellation”. Obejmuje to, oprócz goszczenia teatralnych rezydencji i sztuki ulicznej, produkcję dzieł sztuki ulicznej w przestrzeni miejskiej. Wielu artystów o międzynarodowej renomie lub z miasta, takich jak Sifat, Émilie Aleteia, Shaka, Redone, Hervé Di Rosa , Myriam Maxo, MC Baugé-Troadec, Chris Mcclain, Vince, l'Atlas, Tank, Teurk, Surfil różne osiągnięcia.

W dziedzinie muzyki konserwatorium opracowuje projekt ścieżki muzycznej od szkoły podstawowej do końca gimnazjum w związku z edukacją narodową. Opierając się na zasadzie kolektywnej edukacji muzycznej, akcja ta korzysta z partnerstwa z Orkiestrą Massy Opera iz drugiej strony z Filharmonią Paryską. Orchestre Symphonique des Enfants de Grigny i chór Maîtrise de chant występowały już w Bercy, w Filharmonii, w Opéra de Massy i aż do „Victoires de la Musique”. Miejskie Warsztaty Sztuk Plastycznych umożliwiają dzieciom, młodzieży i dorosłym dostęp do nauczania malarstwa, rzeźby, technik ceramicznych i nauki sztuki cyfrowej. Specjalny kurs przygotowuje do egzaminów wstępnych do szkół artystycznych. Kilka teatrów interweniuje w rezydencji, w nowym miejscu kultury, Ateliers du Théâtre et des Arts ”, udostępnionym kolektywowi artystów od początku 2018 roku przez gminę.

Sporty

Gmina utworzyła na jej terenie różne obiekty sportowe , z których najważniejszym jest park sportowy wyposażony w cztery boiska do piłki nożnej , dwa boiska do rugby i kręgielnię . Ponadto istnieje stadion Jean-Miaud wyposażony w dwa boiska piłkarskie i bieżnię lekkoatletyczną , boisko do piłki nożnej Bélier, stadion tenisowy Chaulais z ośmioma kortami, z których cztery są zadaszone, hala sportowa Jean-Louis-Henry. Załącznik zawierający salę wielofunkcyjną, cztery tanecznych hale , dwie wagi - pokoje do podnoszenia i ściankę wspinaczkową , z fasola dojo z pierścienia i trzech tatami pokoi , w Meridien a labirynt sal gimnastycznych i wreszcie basenu miejskiego. Większość działań jest zgrupowana w ramach Union Sportive de Grigny. W mieście odbywają się francuskie zawody street workout .

26 maja 2020 r., w czasie ograniczeń związanych z pandemią Covid-19, nadal organizowany był mecz piłki nożnej. Burmistrz potępia zagrożenie dla innych i lekceważenie personelu pielęgniarskiego, jednocześnie przyznając, że tego zakłócenia porządku publicznego nie można poddać władzy publicznej, ponieważ spowodowałoby to jeszcze większe zakłócenie porządku publicznego.

Miejsca kultu

Katolicka parafia od Grigny jest dołączony do sektora duszpasterskiej RIS-ORANGIS-Grigny i do diecezji Evry-Corbeil-Essonnes . To ma kościołów Saint-Antoine -i- Saint-Sulpice , kościół Matki Bożej All-Joy i centrum parafialnego. Ten sektor duszpasterski i jego parafie zostały powierzone Synowi Miłosierdzia , zgromadzeniu zakonnemu specjalizującemu się w apostolacie w kręgach ludowych. W tym sektorze obecne są również dwie wspólnoty sióstr.

Znajduje się tu także kościół laotańskiej wspólnoty ewangelickiej .

Co do muzułmańskiej społeczności miasta, ma Wielkiego Meczetu Grigny (blisko Rue Saint-Exupéry), a także dwie sale modlitewne (jeden w Grigny 2 , a drugi w dzielnicy Ravin)., W Grande Borne ) .

• Kościół Saint-Antoine-et-Saint-Sulpice.

• Kościół Matki Bożej Wszystkich Radości.

• Centrum parafialne La Grande Borne.

• Wielki Meczet Grigny

Głoska bezdźwięczna

Tygodnik Le Républicain donosi lokalne wiadomości. Gmina znajduje się również w obszarze transmisji kanałów telewizyjnych France 3 Paris Île-de-France Centre , IDF1 i Téléssonne zintegrowanych z Télif .

Gospodarka

Gmina Grigny jest zintegrowany przez INSEE w tym Orly obszarze zatrudnienia , który w 2006 roku zawarte trzydziestu gmin i 469,279 mieszkańców, mieszkańcy Grignois reprezentujących 5,68% sumy dla obszaru. Miasto, głównie mieszkalne, ma jednak dwie główne strefy działalności gospodarczej ze strefą radarową na południu i strefą przemysłową Noues de Seine na północy.

Prowadziła również markę centrum handlowego Casino w pobliżu dworca kolejowego Grigny-Center. Wwrzesień 2016, grupa Casino postanawia jednak zamknąć supermarket, ponieważ według niej „kradzieże, powtarzająca się przemoc i eksplozja budżetu na bezpieczeństwo” sprawiły, że sklep jest „bardzo deficytowy”, podczas gdy według ratusza „Niepewność nie nie wyjaśnia wszystkiego, „ale że” kasyno poważnie nadwerężyło swoje obroty, ponieważ „nigdy nie dostosowało swojej strategii handlowej” do realiów Grignoise”.

Kilka firm zlokalizowanych na terenie gminy powoduje znaczne zanieczyszczenie środowiska i jest wpisanych do francuskiego rejestru emisji zanieczyszczeń, jak np. zarządzana przez Elyo centralne ogrzewanie w Grigny zaklasyfikowane pod kątem emisji dwutlenku węgla i znacznego poboru wody pitnej , Centrum kondycjonowania Coca-Cola Enterprises pod kątem emisji dwutlenku węgla , zużycia tlenu , wody pitnej i wód gruntowych oraz skład oleju CIM do pobierania próbek wody pitnej, miejsce również sklasyfikowane zgodnie z dyrektywą Seveso . W 2008 r. miasto gościło na swoim terenie dziewięćset osiemdziesiąt cztery firmy, w tym pięćset dziewięć w samym sektorze usług , co na koniec 2007 r . obejmowało sześć tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt osiem etatów . Żadne gospodarstwo nie pozostało zaledwie dwa dwu- gwiazdkowe hotele miały w sumie sto czterdzieści dziewięć pokoi. W czwartkowe i niedzielne poranki w Grande Borne odbywa się targ .

Miejsca pracy, dochody i standard życia

Ta stosunkowo duża obecność firm tworzących miejsca pracy nie pozwala na zapełnienie 11 212 aktywnych aktywów na wspólnym koncie, co skutkuje wysoką stopą bezrobocia do 18,8% w 2006 r. i zmusza 80,9% osób do pracy w innej gminie niż Grigny. Ponadto niepewność dotyczy dużej części populacji, ponieważ tylko 77,6% pracowników było urzędnikami służby cywilnej lub zatrudnionymi na umowę na czas nieokreślony. Te trudności zawodowe prowadzą do trudności ekonomicznych, ponieważ średni dochód netto gospodarstw domowych do opodatkowania w gminie wyniósł w 2007 r. tylko 14 605 euro, a tylko 38,9% ludności podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym . W rezultacie tylko 36,3% populacji Grignoise posiadało swój dom, tyle samo, co osoby wynajmujące tanie mieszkania . Mediana podatku dochodów gospodarstw domowych w 2006 roku było 9359 euro, umieszczając w Grigny 30648 e rankingu spośród 30 687 gmin z ponad pięćdziesięciu gospodarstw domowych w ostatnim rankingu metropolii i resortowych.

W 2010 r. mediana podatku dochodowego od gospodarstw domowych wyniosła 21 419  € , co plasuje w Grigny 28.719 e wśród 31 525 gmin z ponad 39 gospodarstwami domowymi we Francji metropolitalnej.

Rozkład miejsc pracy według kategorii społeczno-zawodowej w 2006 r.
	Rolnicy	Rzemieślnicy, handlowcy, liderzy biznesu	Menedżerowie i wyższe zawody intelektualne	Zawody średniozaawansowane	Pracowników	Pracownicy
Grigny	0,0%	5,3%	14,0%	28,4%	27,1%	25,3%
Obszar zatrudnienia Orly	0,1%	4,6%	15,2%	27,8%	30,3%	22,1%
Średnia krajowa	2,2%	6,0%	15,4%	24,6%	28,7%	23,2%
Rozkład miejsc pracy według sektorów działalności w 2006 roku.
	Rolnictwo	Przemysł	Budowa	Handel	Firmy usługowe	Usługi dla osób fizycznych
Grigny	0,3%	11,7%	13,6%	18,6%	13,4%	5,0%
Obszar zatrudnienia Orly	0,5%	8,1%	7,2%	15,0%	14,3%	6,3%
Średnia krajowa	3,5%	15,2%	6,4%	13,3%	13,3%	7,6%
Źródła: Insee

Lokalna kultura i dziedzictwo

Dziedzictwo środowiskowe

Parc de l'Arbalète nad jeziorem o tej samej nazwie tworzy gminę najważniejszych zieleni z centralnej równinie określonymi w dzielnicy Grande Borne. Uzupełniają je Parc du Clotay i Parc des Aiglons . W dzielnicy Blancs Manteaux założono rodzinne ogrody .

Część grignoise jeziora Viry-Châtillon oraz Bois de l'Arbalète i Blancs Manteaux zostały włączone do spisu wrażliwych obszarów przyrodniczych przez Radę Departamentu Essonne .

Grigny został nagrodzony kwiatkiem w konkursie kwitnących miasteczek i wsi, a następnie dwoma kwiatkami z 2011 roku.

Dziedzictwo architektoniczne

Zabytki w parku Château de l'Arbalète, w tym basen , kiosk i portal, zostały wpisane na listę zabytków historycznych . Wspólna pochodzący z XVII th  runda ruin starego zamku wieku zniszczone. Na kościół Saint-Antoine -i- Saint-Sulpice dnia XII th  wieku i jego dzwonnica z XIV th  century. Budynki Ferme Neuve zostały wzniesione w latach 1723-1753. W mieście nadal znajduje się kryta umywalnia z 1873 roku.

• Stara myjnia miejska.

• La Ferme Neuve.

• Stary gołębnik zamku.

• Kościół Saint-Antoine-Saint-Sulpice de Grigny

Osobowości związane z gminą

W Grigny urodziły się, zmarły lub mieszkały różne osoby publiczne :

• Pierre Du Moulin (1568-1658), teolog, był jednym z pastorów Kościoła Reformowanego w latach 1599-1603;
• Zmarł tam Joseph Canteloube (1879-1957), pianista , kompozytor i muzykolog ;
• Sidney Bechet (1897-1959), klarnecista , saksofonista i kompozytor amerykański , żył od 1950 roku do śmierci;
• tam praktykował gitarzysta Jean-Maurice Mourat (1946-) ;
• Mieszkał tam Jean-François Lécureux (1954-), scenarzysta komiksów;
• Mieszkał tam Yvon Ramazani (1961-), polityk kongijski ;
• Pracował tam Malek Boutih (1964-), polityk ;
• Mieszkała tam Sandrine Bonnaire (1967-), aktorka ;
• Mieszkała tam Delphine Batho (1973-), polityk ;
• Mieszkał tam Patrice Mian Kouassi dit Patson (1975-), humorysta ;
• Mieszka tam Patrice Quarteron (1979-), bokser ;
• Yamadou Kanoute aka Al Peco (1980-), raper , urodził się tam;
• Mieszkał tam Paul-Georges Ntep (1992-), piłkarz.

Grigny w sztuce i kulturze

• Zgodnie z lokalną tradycją to właśnie w Grigny, gdzie wówczas mieszkał, Sidney Bechet skomponował w 1952 roku swoją piosenkę Petite Fleur .
• Grigny został wykorzystany jako miejsce do filmowania filmów Święty Mikołaj w więzieniu przez Pierre Gautherin wyemitowany w 1971 roku w telewizji i Mon pote przez Marc Esposito wydany w 2010 roku .

Heraldyka i logotyp

	Broń Grigny jest emblazon  : kwartalnie, pierwsza i czwarta Vert trzy osty z pieniędzy , drugi i trzeci czerwony trzech bezants od złota . Posiada również logo .

Zobacz również

Bibliografia

• Dziedzictwo gmin Essonne - tom 1 , Paryż, Editions Flohic,2001, 1053  s. ( ISBN  2-84234-126-0 ) , "Grigny", s.  456-465
• Kolektyw autorów , La Grande Borne in Grigny: Miasto Émile Aillaud , Hachette,Styczeń 1972
• Kolektyw autorów , Grigny: Mémoire en images , Alan Sutton,1998
• Jennifer Schwartz , Kampania prezydencka nie wydarzyła się: polityka na peryferiach , Robert Laffont,2007

Powiązane artykuły

• Lista miast w Essonne
• Stacja Grigny – Centrum
• Grigny - stacja Val-de-Seine
• La Grande Borne
• Grigny 2

Linki zewnętrzne

• Strona Ratusza
• „  Pełna dokumentacja: Gmina Grigny (91286)  ” , Powszechny Spis Ludności 2016 , INSEE ,4 lutego 2020 r.(dostęp 7 lutego 2020 r . ) .
• Ewidencja organów  :
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie obszarów atrakcyjności dla miast zastąpiło m.inpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. Wolne mieszkania obejmują w szczególności nowe mieszkania, które nie są jeszcze zamieszkane, te, które ich właściciele pozostawiają bezpłatnie lub w których wykonywali prace, lub te, które są wolne między dwiema sprzedażami lub dwoma wynajmami
4. Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisu i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., tylko populacji odpowiadających wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin poniżej 10 000 mieszkańców oraz że populacje lata 2006, 2011, 2016 itd. dla gmin powyżej 10 000 mieszkańców, a także ostatnią legalną populację opublikowaną przez INSEE dla wszystkich gmin.
5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. Arkusz Grigny w oficjalnym kodzie geograficznym na stronie internetowej INSEE. Dostęp 02/2020.
2. Dziedzictwo komun Essonne - tom 1 , Paryż, Editions Flohic,2001, 1053  s. ( ISBN  2-84234-126-0 ) , "Historia", s.  457.
3. Arkusz terminala geodezyjnego WDK3-45 na terenie Ign. Dostęp w dniu 29.01.2010.
4. Arkusz terminala geodezyjnego WDK3-5 na terenie Ign. Dostęp w dniu 29.01.2010.
5. Arkusz terminala geodezyjnego WDK3-48 na terenie Ign. Dostęp w dniu 29.01.2010.
6. Arkusz terminala geodezyjnego WDK3-244 na terenie Ign. Dostęp w dniu 29.01.2010.
7. % 2FOR0076 Arkusz geologiczny Grigny na terenie Brgm. Dostęp do 21.08.2012.
8. Rozkład jazdy linii TICE 402 na oficjalnej stronie internetowej firmy. Dostęp w dniu 30.01.2010.
9. Rozkład jazdy linii 510 sieci autobusowej TICE na oficjalnej stronie internetowej firmy. Dostęp 02.01.2013.
10. Mapa linii DM4 sieci Daniel Meyer na oficjalnej stronie firmy. Dostęp w dniu 30.01.2010.
11. Mapa linii DM8 sieci Daniel Meyer na oficjalnej stronie internetowej firmy. Dostęp w dniu 30.01.2010.
12. Mapa linii DM22 sieci Daniel Meyer na oficjalnej stronie firmy. Dostęp w dniu 30.01.2010.
13. Mapa linii N135 sieci Noctilien na oficjalnej stronie internetowej firmy. Dostęp w dniu 30.01.2010.
14. Mapa linii N144 sieci Noctilien na oficjalnej stronie internetowej firmy. Dostęp w dniu 30.01.2010.
15. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 5 kwietnia 2021 r . ) .
16. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 5 kwietnia, 2021 ) .
17. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
18. „  Paris Urban Unit 2020  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
19. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
20. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
21. „  Wykaz gmin wchodzących w skład zlewni Paryża  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (zgodnie z 5 kwietnia 2021 r . ) .
22. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
23. Arkusz ZUS La Grande Borne na terenie misji międzyresortowej do Miasta. Dostęp w dniu 30.01.2010.
24. Arkusz ZUS Grigny 2 na terenie misji międzyresortowej do Miasta. Dostęp w dniu 30.01.2010.
25. Arkusz ZFU Grande Borne-Village na terenie misji międzyresortowej do Miasta. Dostęp w dniu 30.01.2010.
26. Mapa zagospodarowania przestrzennego Grigny na stronie INSEE. Dostęp 26.02.2011.
27. [PDF] Karta użytkowania gruntów komunalnych w 2017 r. (porównanie z 2012 r.) na stronie cartoviz.iau-idf.fr
28. Tabele LOG T2 i LOG T7, Powszechny Spis Ludności 2016, dokument wymieniony w linkach zewnętrznych .
29. Jean-Marie Cassagne i Mariola Korsak, Pochodzenie nazw Paryża i jego przedmieść (91-92-93-94-95) , Saint-Jean-d'Angély, Nouvelles Éditions Bordessoules, 23 kwietnia 2009, 350  pkt. ( ISBN  978-2-916344-41-6 ) , s.  186.
30. Marianne Mulon , Nazwy miejscowości Île-de-France , Bonneton , Paryż, 1997 ( ISBN  2862532207 ) .
31. Strona internetowa CNRTL: etymologia grignera
32. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Paryżu, Librairie Guénégaud, 1979( ISBN  2-85023-076-6 ) , s.  333a.
33. Ernest Negre , Ogólne Toponimia Francji , 12948. ( [1] ) .
34. Historia lokalnych wykopalisk archeologicznych na oficjalnej stronie miasta. Dostęp 02/05/2010.
35. Historia wykopalisk nekropolii na oficjalnym terenie gminy. Dostęp 02/05/2010.
36. Historia wsi Grigny na jej oficjalnej stronie internetowej. Dostęp 02/05/2010.
37. Historia protestantów w Grigny na oficjalnej stronie miasta. Dostęp 02/05/2010.
38. Historia wsi na oficjalnej stronie miasta. Dostęp 02/05/2010.
39. Historia kościoła Saint-Antoine-et-Saint-Sulpice na oficjalnej stronie miasta. Dostęp 02/05/2010.
40. Historia miasta na oficjalnej stronie internetowej. Dostęp 02/05/2010.
41. Marie-Claire Roux, wróć wszystkim! : podmiejskie miasta w czasie Wielkiej Wojny , Athis-Mons, Maison de Banlieue et de l'Architecture,październik 2018, 96  pkt. ( ISBN  978-2-9538890-8-6 ) , s. 71-72.
42. Dziedzictwo gmin Essonne – tom 1 , Paryż, Edycje Flohic,2001, 1053  s. ( ISBN  2-84234-126-0 ) , "La Grande Borne", s.  464-465.
43. Historia La Grande Borne na oficjalnej stronie miasta. Dostęp 02/05/2010.
44. Prezentacja Grigny 2 na stronie Grupy Interesu Publicznego Grigny i Viry-Châtillon. Dostęp 02/05/2010.
45. Film dokumentalny „ Święty Mikołaj” jest w więzieniu wyemitowany 25 grudnia 1971 r. na stronie Iny. Dostęp 02/05/2010.
46. Film z raportu La France oszpecony w La Grande Borne na stronie internetowej Iny. Dostęp 02/05/2010.
47. Nagranie raportu wyemitowane w gazecie Antenne 2 o godzinie 20:00 w dniu 28 kwietnia 1993 r. na stronie Iny. Dostęp 02/05/2010.
48. Nagranie raportu wyemitowane w gazecie Antenne 2 o godzinie 20:00 w dniu 28 kwietnia 1993 r. na stronie Iny. Dostęp 02/05/2010.
49. Archiwum artykułu „Grigny, zemsta rozpala zamieszki Iskra: morderstwo młodego człowieka w zeszłym tygodniu w Grande Borne. »Z dnia 1 listopada 1995 r. na stronie liberation.fr Konsultowane w dniu 02.05.2010.
50. Archiwum artykułu „Grigny-la Grande Borne: przemoc po śmierci młodego człowieka” na stronie humanite.fr Konsultacja 02/05/2010.
51. Archiwum artykułu „Śmierć młodego człowieka ożywia rany miasta Grande-Borne” z 21 września 2000 r. na stronie lemonde.fr Konsultowane 02/05/2010.
52. Archiwum artykułu „Podejrzana walizka w Grigny 2” z dnia 16 września 2001 r. na stronie leparisien.fr Konsultowano 02.05.2010.
53. Archiwum artykułu „W Grigny mieszkańcy mobilizują się w nocy, aby chronić miejsca publiczne” z 8 listopada 2005 r. na stronie lemonde.fr Konsultacje 02/05/2010.
54. Archiwum artykułu „W Grigny dzieci w wieku szkolnym przebywają w ośrodku rekreacyjnym” z dnia 21 listopada 2005 r. na stronie leparisien.fr Konsultacje w dniu 02.05.2010.
55. Archiwum artykułu "Trauma" z 21 listopada 2005 na stronie leparisien.fr Konsultacja 02/05/2010.
56. Archiwum artykułu "W 1998 już ..." z 14 maja 2004 na stronie leparisien.fr Konsultowane 02.05.2010.
57. Archiwum artykułu „Grigny, młody i w czerwieni” z 3 kwietnia 2006 na stronie liberation.fr Konsultacja 02/05/2010.
58. Archiwum artykułu „Bezprecedensowy kryzys budżetowy w Grigny” z 26 sierpnia 2009 r. na stronie europe1.fr. Konsultacja 02/05/2010.
59. Archiwum artykułu „Grigny, miasto w zatoce” z 8 października 2009 na stronie la-croix.com Konsultacja 02.05.2010.
60. Prezentacja projektu miasta Great Grigny / Viry-Châtillon na terenie misji międzyresortowej do miasta. Dostęp 02/05/2010.
61. Dekret klasyfikacyjny Grigny ZRU na terenie misji międzyresortowej do Miasta. Dostęp 02/05/2010.
62. Zarządzenie o klasyfikacji ZUS im. Grigny na terenie misji międzyresortowej do Miasta. Dostęp 02/05/2010.
63. Konwencja ANRU Grigny / Viry-Châtillon na oficjalnej stronie agencji. Dostęp 02/05/2010.
64. Konwencja ANRU Grigny 2 na oficjalnej stronie agencji. Dostęp 02/05/2010.
65. Prawo n O  64-707 z 10 lipca 1964 r reorganizacji obszaru Paryża , JORF n o  162 z 12 lipca 1964, str.  6204-6209, faksymile na temat Legifrance .
66. ze wsi Cassini do gmin dzisiaj na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
67. Organizacja sądownicza na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości. Dostęp do 31.01.2010.
68. Wyniki referendum z 1992 r. w Grigny na stronie MSW. Dostęp do 31.01.2010.
69. Wyniki wyborów prezydenckich 2002 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp do 26.07.2009.
70. Wyniki wyborów prezydenckich 2007 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp do 26.07.2009.
71. Wyniki wyborów prezydenckich 2012 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp 05/07/2012.
72. Wyniki wyborów parlamentarnych 2002 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp do 26.07.2009.
73. Wyniki wyborów parlamentarnych 2007 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp do 26.07.2009.
74. Wyniki wyborów parlamentarnych 2012 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp 21.06.2012.
75. Wyniki wyborów europejskich 2004 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp do 26.07.2009.
76. Wyniki wyborów europejskich 2009 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp do 26.07.2009.
77. Wyniki wyborów europejskich 2014 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp 12.10.2014.
78. Wyniki wyborów regionalnych 2004 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp do 26.07.2009.
79. Wyniki wyborów regionalnych 2010 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp 22.03.2010.
80. Wyniki wyborów regionalnych 2015 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp w dniu 27.12.2015.
81. Wyniki wyborów kantonalnych 2004 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp do 18.03.2008.
82. Wyniki wyborów kantonalnych 2011 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp 04/02/2011.
83. Wyniki wyborów resortowych 2015 na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp w dniu 27.12.2015.
84. Miejski Dom 2014> ESSONNE (91)> G> Wyniki otrzymane w 1 turze , na wyborach.interieur.gouv.fr .
85. Miejski Dom 2020> Essonne (91)> G> Wyniki otrzymane w 1. turze , na wyborach.interieur.gouv.fr .
86. Wyniki referendum z 2000 r. na stronie politiquemania.com Konsultacja 26.07.2009.
87. Wyniki referendum z 2005 r. na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dostęp do 26.07.2009.
88. Burmistrzowie Grigny , na mairesgenweb.org (dostęp 27 maja 2009)
89. „Od 1925 do 1944 r. René Piketty, trzeci syn Karola, był burmistrzem Grigny. " [2]
90. "  Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej. Prawa i dekrety  ” , o Gallicy ,30 stycznia 1941(dostęp 29 lipca 2020 r . ) .
91. „  Claude Vazquez przekazuje swojemu młodemu asystentowi  ”, Le Parisien, wydanie Essonne ,9 stycznia 2012( przeczytaj online ).
92. Akta na stronie Rady Generalnej Essonne (zapoznano się z 11 maja 2010 r.)
93. „  Philippe Rio na tronie burmistrza Grigny  ”, Le Parisien, wydanie Essonne ,12 lutego 2012( przeczytaj online ).
94. Florian Garcia, „  Grigny: burmistrz Philippe Rio będzie kandydatem w wyborach samorządowych 2020 roku: W najbliższy piątek, na oczach ponad 200 mieszkańców i sympatyków komunizmu, burmistrz ogłosił, że będzie ubiegał się o drugą kadencję  ”, Le Parisien , wydanie Essonne ,30 sierpnia 2019( przeczytaj online , skonsultowano 7 lutego 2020 r. ) "W lipcu zeszłego roku wybrana opozycja i radna departamentalna, Sylvie Gibert (MoDem) również ogłosiła, że ​​przystępuje do miejskiego wyścigu" .
95. "  Miejski 2020 . Philippe Rio zwycięsko z pierwszej rundy w Grigny  " , na actu.fr ,16 marca 2020 r. : „Sprzeciwiając się 4 listom, które określa jako„ antykomunizm ”, Philippe Rio zdołał utrzymać swoje stanowisko burmistrza Grigny z pierwszej tury tych wyborów samorządowych. ” .
96. Ranking Internet Cities 2010 na oficjalnej stronie stowarzyszenia. Dostęp w dniu 17.12.2009.
97. Zwycięzcy konkursu internetowego Ville 2011 na oficjalnej stronie stowarzyszenia. Dostęp 16.01.2011.
98. serwis informacyjny , „  Ville pour la Paix  ” , na Grigny (dostęp 13 lipca 2021 )
99. Organizacja spisu na insee.fr .
100. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
101. „  Prawie 650” niewidzialnych „dzieci w Grigny: Według gminy, różnica między liczbami INSEE a rzeczywistą populacją spowodowałaby niedobór 2 mln €  ”, Le Parisien , wydanie Essonne ,2 kwietnia 2013( przeczytaj online , skonsultowano 7 lutego 2020 r. ) „Kilka z tych alokacji, takich jak DSU, alokacja miejskiej solidarności lub DGF, globalna alokacja operacyjna, jest bezpośrednio ocenianych na podstawie danych INSEE. Dwa miliony w mieście o niezwykle kruchym budżecie, gdzie bezrobocie poniżej 25 roku życia wynosi około 40%, a dzieci w wieku 0-14 lat stanowią ponad 28% populacji. To „bardzo ważna suma”, kontynuuje Fatima Ogbi, socjalistyczna asystentka burmistrza” .
102. Statystyki miejskie na stronie misji międzyresortowej do Miasta. Dostęp 31.01.2010.
103. Podział ludności gminnej według narodowości na stronie internetowej INSEE. Dostęp do 31.01.2010.
104. Michèle Tribalat, Imigracja i demografia krajów przyjmujących , w Christophe Jaffrelot i Christian Lequesne L'Enjeu mondial , Presses de Sciences Po | Roczniki 2009, strony 29 do 35
105. Michèle Tribalat, Oczy szeroko zamknięte , Denoël, 2010
106. Michèle Tribalat , Młodzież obcego pochodzenia w komentarzu przeglądowym , czerwiec 2009, nr 126, s. 436
107. Piramida wieku w Grigny w 2009 roku na stronie INSEE. Dostęp 08/02/2012.
108. Piramida wieku Essonne w 2008 roku na stronie INSEE. Dostęp 07/07/2012.
109. Ranking najmłodszych miast w serwisie linternaute.com Konsultowany 04.05.2009 .
110. Lokalne dane statystyczne na terenie misji międzyresortowej do Miasta. Dostęp 31.01.2010.
111. Lista szkół w wydziale na stronie Inspektoratu Akademickiego Essonne. Dostęp 09.01.2010.
112. Mapa szkół średnich w dorzeczu Savigny-sur-Orge na stronie Inspektoratu Akademickiego Essonne. Dostęp 02.01.2010.
113. Dane kontaktowe misji informacyjnej i orientacyjnej na stronie usług publicznych w Essonne. Dostęp 02.01.2010.
114. Dane kontaktowe centrum PMI centrum na stronie Rady Generalnej Essonne. Dostęp 16.01.2013.
115. Arkusz centrum PMI w Grigny 2 na stronie Rady Generalnej Essonne. Dostęp 16.01.2013.
116. Arkusz ośrodka PMI Grande Borne na stronie Rady Generalnej Essonne. Dostęp 16.01.2013.
117. Akta centrum planowania rodziny na stronie Rady Generalnej Essonne. Dostęp 16.01.2013.
118. Florian Garcia Julien Muller, „  Grigny: jedenastu lekarzy osiedla się (w końcu) w Grande Borne: Otwarcie w poniedziałek ośrodka zdrowia Ambroise-Croizat ma na celu przeciwdziałanie pustynnieniu medycznemu, które dotknęło miasto. W najbliższą sobotę zaplanowano spotkanie praktykujących z rezydentami.  », Le Parisien , wydanie Essonne ,14 kwietnia 2019 r.( przeczytaj online , skonsultowano 7 lutego 2020 r. ).
119. Dane kontaktowe urzędu pocztowego Grigny Centre na oficjalnej stronie internetowej La Poste. Dostęp do 14.11.2010.
120. Dane kontaktowe urzędu pocztowego Grigny La Grande Borne na oficjalnej stronie internetowej La Poste. Dostęp do 14.11.2010.
121. Dane kontaktowe punktu informacji młodzieżowej na stronie usług publicznych w Essonne. Dostęp 02.01.2010.
122. Dane kontaktowe delegata Pośrednika Republiki na stronie usług publicznych w Essonne. Dostęp 02.01.2010.
123. Lista skarbów Essonne na stronie internetowej Drire d'Île-de-France. Dostęp 03/02/2010.
124. Dane kontaktowe oddziału CAF w centrum miasta na stronie usług publicznych w Essonne. Dostęp 02.01.2010.
125. Dane kontaktowe oddziału CAF Pablo-Picasso na stronie usług publicznych w Essonne. Dostęp 02.01.2010.
126. Współrzędne oddziału CPAM na terenie usług publicznych w Essonne. Dostęp 02.01.2010.
127. Organizacja sił Zakonu w Essonne na terenie prefektury. Dostęp 02/04/2010.
128. Mapa ośrodków ratunkowych w Essonne na stronie SDIS91. Dostęp 02/04/2010.
129. Dane kontaktowe prawników na stronie internetowej Naczelnej Rady Adwokackiej. Dostęp 02.01.2010.
130. „  Street workout” czyli zaktualizowane kursy zdrowia  ”, Le Parisien , edycja Essonne ,28 sierpnia 2011( przeczytaj online , skonsultowano 7 lutego 2020 r. ).
131. BFMTV , „  Grigny: nielegalny mecz piłki nożnej , w którym bierze udział ponad 300 osób  ” , w BFMTV (dostęp 27 maja 2020 r . ) .
132. Arkusz parafii na oficjalnej stronie diecezji. Dostęp w dniu 09/11/2009.
133. Katalog kościołów protestanckich w Essonne na stronie eglises.org Konsultacja 03/02/2010.
134. % 5CDL_ZE19901144.pdf Dane statystyczne dla strefy zatrudnienia Orly na stronie INSEE. Dostęp 02/05/2010.
135. Rozczarowanie w Grigny przed odejściem jedynego supermarketu , lexpansion.lexpress.fr, 4 września 2016
136. Arkusz kotłowni Elyo Grigny na terenie francuskiego rejestru emisji zanieczyszczeń. Dostęp 02/05/2010.
137. Arkusz zakładu Coca-Cola Entreprises de Grigny na terenie francuskiego rejestru emisji zanieczyszczeń. Dostęp 02/05/2010.
138. Akta składu ropy naftowej CIM na terenie francuskiego rejestru emisji zanieczyszczeń. Dostęp 02/05/2010.
139. Kartoteka składu ropy CIM utajniona na stronie Ministerstwa Ekologii. Dostęp 05.01.2010.
140. Katalog rynku na stronie Marchés de France. Dostęp do 25.04.2011.
141. % 5CCOM% 5CDL_COM91286.pdf Lokalne statystyki społeczno-ekonomiczne na stronie INSEE. Dostęp 02/05/2010.
142. Krajowe podsumowanie statystyczne gmin na stronie internetowej INSEE. Dostęp 26.10.2009.
143. " Wskaźniki  struktury i dystrybucji dochodów w 2010 r. | Insee  ” , na stronie www.insee.fr (konsultacja 30 lipca 2019 r . ) .
144. Krajowy raport statystyczny na stronie internetowej INSEE. Dostęp 07/05/2009.
145. Mapa wrażliwych obszarów przyrodniczych w mieście na stronie rady departamentu Essonne. Dostęp 01/2020.
146. Ranking departamentów na oficjalnej stronie stowarzyszenia. Dostęp 15.01.2010.
147. Arkusz Grigny'ego na oficjalnej stronie CNVVF. Dostęp 03/04/2012.
148. Wskazówka n o  IA91000413 , podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury . Dostęp 03/02/2010.
149. Dziedzictwo gmin Essonne – tom 1 , Paryż, Edycje Flohic,2001, 1053  s. ( ISBN  2-84234-126-0 ) , „Château de l'Arbalette”, s.  459.
150. Dziedzictwo gmin Essonne – tom 1 , Paryż, Edycje Flohic,2001, 1053  s. ( ISBN  2-84234-126-0 ) , „Kościół Saint-Antoine-et-Saint-Sulpice”, s.  457-459.
151. Dziedzictwo gmin Essonne – tom 1 , Paryż, Edycje Flohic,2001, 1053  s. ( ISBN  2-84234-126-0 ) , „Ferme Neuve”, s.  460.
152. Dziedzictwo gmin Essonne – tom 1 , Paryż, Edycje Flohic,2001, 1053  s. ( ISBN  2-84234-126-0 ) , „Lavoir”, s.  461.
153. „  Twoje lato: śladami Sidneya Becheta, kochanka Grigny  ”, Le Parisien , wydanie Essonne ,3 sierpnia 2015 r.( przeczytaj online , skonsultowano 7 lutego 2020 r. ).
154. Nolwenn Cosson, „  Grigny: dom, w którym mieszkał Sidney Bechet na sprzedaż: Słynny amerykański kompozytor mieszkał w tym pawilonie, położonym w pobliżu jezior, od 1950 do 1959, roku jego śmierci. Wieś stała się wtedy oazą spokoju  ”, Le Parisien , wydanie Essonne ,2 lutego 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 7 lutego 2020 r. ).
155. Dziedzictwo gmin Essonne – tom 1 , Paryż, Edycje Flohic,2001, 1053  s. ( ISBN  2-84234-126-0 ) , „Maison de Sidney Bechet”, s.  463.
156. (w) Święty Mikołaj jest w więzieniu w internetowej bazie danych filmów .
157. Lista filmów nakręconych w Grigny na stronie L2TC.com Konsultowano 23.08.2012 .
158. Blazon w miejscu Gaso, nabrzeżu herbu. Dostęp w dniu 09/11/2009.
159. Prezentacja herbu na oficjalnej stronie miasta. Dostęp 08/07/2011.