Dźwięczna spółgłoska nosowa podniebienna

Dźwięczna spółgłoska nosowa podniebienna
Symbol API	ɲ
Numer API	118
Unicode	U + 0272
X-SAMPA	J
Kirshenbaum	n^

Dźwięczne spółgłoski podniebienne nosa jest częstym spółgłoska dźwięk w wielu językach. Symbol w międzynarodowym alfabecie fonetycznym to [ɲ] .

Charakterystyka

Oto charakterystyka dźwięcznej spółgłoski nosowej podniebiennej:

• Jego sposób artykulacji jest okluzyjny , co oznacza, że ​​jest wytwarzany przez zatykanie powietrza kanału głosowego.
• Jego punktem artykulacji jest podniebienie , co oznacza, że ​​jest zgięty środkową lub tylną częścią języka na sztywnym podniebieniu.
• Jego fonacja jest dźwięczna , co oznacza, że ​​struny głosowe wibrują podczas artykulacji.
• Jest to spółgłoska nosowa , co oznacza, że ​​powietrze może wydostawać się przez nos.
• Jest to środkowa spółgłoska , co oznacza, że ​​jest wytwarzana przez przepuszczanie powietrza przez środek języka, a nie po bokach.
• Jego mechanizm przepływu powietrza jest egresywny w płucach , co oznacza, że ​​jego artykulacja polega na przepychaniu powietrza przez płuca i przewód głosowy, a nie przez głośnię lub usta.

Po francusku

Francuski , podobnie jak większość innych języków romańskich , ma [ɲ] . W języku francuskim zapisuje się go za pomocą digram „gn”, jak w „indi gn é”. Obecnie wymawia [nj] .

W innych językach

Kilka języków romańskich ma [ɲ]. Włoski i francuski napisany z digraph <gn> spowoduje kataloński pisemnej <NY> spowoduje portugalski i prowansalski <nh>. Hiszpański jest również właścicielem i napisany z literą "  ñ  >.

Tylko niektóre wschodnio- fińskie dialekty pozwalają na palatalizację . Język standardowy nie ma spółgłoski podniebiennej .

[Ɲ] jest również bardzo często w językach słowiańskich, jak na Białorusi (<нь>, <n>) w języku polskim (<n>) w słowackim i czeskim (<n>).

Spółgłoska, a jego list są częścią alfabetów zarma (Dekret 215-99 Republiki Nigru ) w Nigrze i Bambara w Mali.

Zobacz też

• Tryb artykulacji
• Punkt artykulacji