Niger

Republika Nigru

Flaga Nigru .	Herb Nigru .

HDI ( 2018 )	0,377 (niski; 189 e )
Zmiana	Frank CFA (UEMOA) ( XOF​)

Niger , oficjalnie Republika Nigru , to kraj w Afryce Zachodniej , położony między Algierią na północny-północno The Libyan północno-wschodniej, Czad na wschodzie Nigerii na południu, Benin , w południowo-południowo, Burkina Faso i Mali na zachodzie-południowym zachodzie. Stolicą jest Niamey . Mieszkańcy to Nigeryjczycy. W kraju jest wiele - etnicznych i stanowi grunt kontaktu między sub - w Afryce Subsaharyjskiej i Afryki Północnej .

Najważniejszymi zasobami naturalnymi Nigru są złoto , żelazo , węgiel , uran i ropa naftowa .

Historia

Ludzki okupacja terminach regionu powrotem do co najmniej VIII th  tysiąclecia przed naszą erą. AD (ceramika z masywu Ar ); cmentarz III th  tysiąclecia pne. AD odkryto w 2005 roku na pustyni Tenere . W I st  tysiącleciu pne. AD , że Berberowie byłby wprowadzony przez jedną z dróg trans-saharyjskiej, zepchnięcie na południu osiadłych populacji lub mieszania z nich. Na VII XX  wieku imperium Songhai powstaje. Stolica Imperium z X -go  wieku, Gao . Region stał się muzułmaninem na początku XI -tego  wieku, gdy królowie Moukia nawrócony na islam . W 1591 Cesarstwo zostało pokonane przez Saadytów . Między XVII th i XIX th  wieków Tuareg i Fulani ramach kontroli kraju, a przed tą datą Hausa dominują jego południowej części.

Obszar ten został podbity przez Francuzów w 1890 r., granica francusko-angielska (linia Say-Barroua) została przesunięta dalej na północ przez konwencję francusko-brytyjską 1898 r . Trzy misje francuskie ( Fourau-Lamy na Saharze, Voulet-Chanoine następnie Joalland-Meynier z zachodu, Émile Gentil z królestwa Kongo ), uruchomione w tym samym roku, dołączyłykwiecień 1900 19w Kusseri i zniszczył tam siły wodza Rabah, jednocząc wszystkie francuskie posiadłości w Afryce. Terytorium wojskowe od 1900 r., pacyfikowane od 1920 r., Niger został zredukowany do kolonii na13 października 1922we francuskiej Afryce Zachodniej  ; został członkiem Wspólnoty Francuskiej wgrudzień 1958republika od tego czasu jest niepodległa 3 sierpnia 1960.

Od 1960 do 1999

Niger był wówczas rządzony przez prezydenta Hamaniego Diori w systemie jednej partii cywilnej.

W 1974 r. zamach stanu pod dowództwem podpułkownika Seyni Kountché obala władzę cywilną. Ten ostatni rządził krajem z niewielką grupą żołnierzy aż do śmierci w 1987 roku. Jego następcą został jego szef sztabu, pułkownik Ali Saibou , który uwolnił kilku więźniów politycznych, zliberalizował nigeryńskie ustawodawstwo i politykę oraz ogłosił nową konstytucję.

Jednak wobec żądań społeczeństwa obywatelskiego dotyczących ustanowienia demokratycznego i wielopartyjnego reżimu, reżim ostatecznie zaakceptował je pod koniec 1990 roku. Pojawiły się nowe partie i ruchy obywatelskie, a w lipiec 1991. Prowadzi to do uchylenia Karty Narodowej, rozwiązania Zgromadzenia Narodowego i rządu. Rodzi się rząd przejścia do demokracji. Amadou Cheiffou zostaje mianowany premierem wPaździernik 1991. Tuareg bunt agitates część kraju.

W kwiecień 1993, Mahamane Ousmane zostanie prezydentem po wyborach uznane za demokratyczne. Jeśli gospodarka się pogarsza, należy podkreślić pewne osiągnięcia, takie jak udana organizacja referendum konstytucyjnego, uchwalenie ordynacji wyborczej i ordynacji wiejskiej, wreszcie przeprowadzenie serii wolnych wyborów w pokojowym klimacie i na terenie całego kraju. Wolność prasy pozwala wtedy na powstanie wielu niezależnych gazet.

Wyniki wyborów parlamentarnych z 1995 roku prowadzą do kohabitacji prezydenta z jego rywalem, byłym premierem, a ostatecznie do paraliżu rządu. Pułkownik Ibrahim Baré Maïnassara powołał Radę Ocalenia Narodowego w 1996 roku i poprowadził sześciomiesięczne przejście do projektu konstytucji Czwartej Republiki. Baré zorganizował wybory prezydenckie w lipcu tego samego roku, ale w trakcie głosowania zastąpił członków Komisji Wyborczej i został przez nią ogłoszony zwycięzcą. Sfałszowane wybory parlamentarne, które odbyły się w listopadzie następnego roku, dały mu większość 57% miejsc. Ten zamach stanu zmusza zagranicznych darczyńców do odejścia, co skłania prezydenta Baré do szukania pomocy w Libii w celu wsparcia gospodarki Nigerii. Jednocześnie jesteśmy świadkami powtarzających się naruszeń praw człowieka .

Pozostaje jednak pozytywny punkt tych dni konferencji krajowej z 1991 roku. Inicjatywa poszukiwania pokoju rozpoczęła się wraz z pierwszym buntem Tuaregów i Toubou, umożliwiając podpisanie porozumienia pokojowego wKwiecień 1995. W Tuaregowie są twierdząc większą autonomię nad ich terytorium, a także korzyści ekonomicznych z działalności górniczej, które odbywają się na ich terytorium. Na przykład proszą o pracę w tych kopalniach. Dotyczy to także postulatów społecznych i politycznych. Tuaregowie potępiają swoją marginalizację i domagają się większej autonomii od władzy. Rząd Nigerii odpowiedział bronią, za pośrednictwem armii narodowej.

Od 1999 do 2009

9 kwietnia 1999, Baré zginął w zamachu stanu dowodzonym przez dowódcę Daouda Malam Wanké , który ustanowił reżim przejściowy na rzecz powrotu do demokracji. Podczas wyborów parlamentarnych i prezydenckich w październiku iListopad 1999Wybory wygrywa koalicja Narodowego Ruchu na rzecz Społeczeństwa Rozwoju (MNSD) i Konwentu Demokratyczno-Społecznego (CDS) pod przewodnictwem Mamadou Tandji .

Nowa Konstytucja Nigru zostaje zatwierdzona w lipiec 1999. Przywraca system półprezydencki konstytucji z 1992 roku, w którym prezydent jest wybierany w powszechnych wyborach na 5 lat i mianuje premiera, z którym dzieli władzę wykonawczą. W Zgromadzeniu Narodowym, śledząc ewolucję demograficzną kraju, liczba członków wzrasta do 171 deputowanych , również wybieranych większością głosów na 5 lat .

Nowe mocarstwo musi stanąć w obliczu buntu wojskowego w sierpniu 2002 roku na południowym wschodzie kraju. Ogłaszany jest stan wyjątkowy, ale buntownicy są szybko sprowadzani z powrotem do koszar lub aresztowani przez oddziały lojalne wobec rządu.

Ustawodawca wybrany w grudzień 2004gości siedem różnych partii politycznych. Mamadou Tandja zostaje ponownie wybrany prezydentem wgrudzień 2004i ponownie wybiera Hama Amadou na premiera. Mahamane Ousmane , szef CDS, został ponownie wybrany na przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego przez swoich rówieśników.

W czerwiec 2007, Seyni Oumarou zostaje mianowany premierem po tym, jak wotum nieufności obala rząd Hama Amadou. Jednak w latach 2007-2008 w północnym Nigrze doszło do drugiej rebelii Tuaregów , która pogorszyła perspektywy gospodarcze kraju i ponownie zamknęła stronę postępu politycznego.

4 sierpnia 2009prezydentowi Mamadou Tandji udało się dokonać zamachu stanu podczas referendum konstytucyjnego uznanego za nielegalne przez Trybunał Konstytucyjny i zakwestionowanego przez opozycję polityczną. Referendum to ma na celu zatwierdzenie zmiany konstytucji Nigerii. Dwie główne zmiany, jakie on powoduje, to nieograniczona liczba kadencji prezydenckich oraz przejście z reżimu półprezydenckiego do reżimu prezydenckiego. Mamadou Tandja korzysta z wyjątkowego przedłużenia swojego mandatu o 3 lata, aby „dokończyć podjęte projekty”. Przeprowadzenie referendum poprzedza i następuje po wielkich demonstracjach i protestach.

Od 2009

18 lutego 2010w stolicy Niamey na obrzeżach pałacu prezydenckiego odbywa się zamach stanu . Powstańcy aresztują prezydenta i powołana zostaje Naczelna Rada Przywrócenia Demokracji (CSRD) pod przewodnictwem Salou Djibo , dowódcy eskadry armii nigeryjskiej. poniedziałek1 st marca 2010, Naczelna Rada Przywrócenia Demokracji ma rząd 20 członków, w tym pięciu żołnierzy. Mahamadou Danda zostaje mianowany premierem. Siódma Republika zostaje ogłoszona przez przywódcę transformacji na25 listopada 2010.

Po wyborach uznanych przez różnych obserwatorów za wolne i przejrzyste, w marcu i kwiecień 2011, Mahamadou Issoufou został zaprzysiężony w czwartek7 kwietnia 2011. Tego samego dnia powołał na stanowisko premiera Brigi Rafini .

Mahamadou Issoufou został ponownie wybrany w wyborach prezydenckich w marcu 2016 r. na drugą kadencję jako Prezydent Republiki. Uzyskał 92,51% oddanych głosów, opozycja zbojkotowała wybory. Jej główny przeciwnik, Hama Amadou, musi udać się na wygnanie do Francji.

Jednak sytuacja bezpieczeństwa na pograniczach z Mali , Burkina Faso i Nigerią nadal się pogarsza .

W pierwszej turze wyborów prezydenckich dnia27 grudnia 2020 r., Mohamed Bazoum otrzymuje 39,33% głosów, a następnie były prezydent Mahamane Ousmane, który zbiera 16,99% głosów. Druga runda trwa21 lutego 2021 i wygrywa Mohamed Bazoum z 55,75% głosów, według wstępnych wyników.

Próba zamachu stanu miała miejsce w nocy z 30 na 31 marca 2021 roku, na kilka dni przed inauguracją Mohameda Bazouma.

2 kwietnia 2021 r. Mohamed Bazoum zostaje zaprzysiężony i obejmuje urząd.

Polityka

Podziały

Niger jest podzielony na 8 regionów: Agadez , Diffa , Dosso , Maradi , Niamey , Tahoua , Tillabéri , Zinder . Każdy region nosi nazwę swojej stolicy.

Od 2012 roku regiony zostały podzielone na 63 wydziały, na czele których stoją starostowie.

Stolica, Niamey , jest odrębną społecznością miejską. Miasto Niamey składa się z 5 gmin.

Geografia

Położenie geograficzne Nigru sprawia, że ​​jest to skrzyżowanie handlowe między Afryką Północną a Afryką na południe od Sahary. Znajduje się w Afryce Zachodniej pomiędzy podobieństw 11 ° 37 i 23 ° 33 szerokości geograficznej północnej, z jednej strony, a południków 16 ° długości geograficznej wschodniej i 10 ° 0 geograficznej zachodniej drugiej strony, Niger rozciąga się ponad 1267 000  km 2 . Jest to największy kraj w Afryce Zachodniej i zajmuje 6 th na poziomie kontynentalnym (po Algierii The Demokratyczna Republika Konga The Sudan The Libyan i Czad ). Niger obejmuje strefę południową o klimacie sudańskim i południowym Sahelu. Na północ od linii Filingué-Tahoua-Tanout ustępuje klimatowi północno-sahelijskiemu, a następnie klimatowi saharyjskiemu na północy, masywowi Aïr i otaczającym go równinom . Rzeźba kraju jest dość zróżnicowana. Dolina Nigru ma koryto usiane wyspami, otoczone basenami, otoczone klifami z piaskowca. Południowe regiony prezentują płaskorzeźbę tabelaryczną tworzącą niskie laterytyczne płaskowyże, poprzecinane zagłębieniami, takimi jak Dallol Bosso i Dallol Maouri , suche dopływy Nigru: płaskowyże Damergou i Ader, pokryte skorupą laterytyczną zapadającą na zachodzie pod piaskowcami środkowego Nigru . Azawad ogromna zwykły zamulone, przejście szerokimi płytkimi dolinami; Aïr, grupa skalistych masywów poprzecinanych wąskimi dolinami, w których życie jest bardziej aktywne. Wschodnia część kraju, na północ od Czadu , to region piaszczysty: obejmuje wielki erg Ténéré , utworzony z żywych wydm poprzecinanych gliniastymi zagłębieniami Kaouar i Agram. Niger wchodzi w stan, do którego daje jej nazwę przez Rapids Labbézenga. Odbiera tylko drugorzędne dopływy (Gorouol, Sirba, Goroubi, Mekrou) i tylko na prawym brzegu. Dopływy Czadu interesują kraj tylko nieznacznie; z Komadougou Yobe formy, ponad 15  km na południowy granica z Nigerii ; to tylko cienki strumień. Zawarty w całości w strefie klimatycznej Sahelu i Sahary, kraj ma dwie pory roku, suchą i mokrą, wyraźnie zróżnicowaną; na północy opady są rzadkie.

Terytorium Nigru składa się w 80% z Sahary i Sahelu . Jedynie pas na południu kraju jest zielony. Dostęp do wody jest problemem dla dużej części populacji, nawet jeśli w miastach stopniowo pojawiają się wieże ciśnień.

Pustyni rośnie o 200.000  ha rocznie. Rządowe programy ponownego zalesiania są utrudnione przez częste susze i rosnące zapotrzebowanie na drewno i grunty rolne. Od 1990 roku las stracił jedną trzecią swojej powierzchni i zajmuje tylko 1% powierzchni kraju. Tylko 8% terytorium otrzymuje ponad 400 milimetrów deszczu rocznie, co pozwala na satysfakcjonujące rolnictwo. W 2015 roku kraj znajduje się w sytuacji strukturalnego niedoboru żywności.

Dzięki zbiorowi naturalnej regeneracji zarządzanej przez rolników, ponad 5 milionów hektarów ziemi w Nigrze wykazuje oznaki regeneracji roślinności w 2005 r. w porównaniu z latami 70. Degradacja gleby została znacznie zmniejszona, erozja zmniejszyła się, wzrosła żyzność i poprawiła się wydajność rolnictwa dramatycznie.

Niektóre zwierzęta, takie jak słonie , lwy i żyrafy , są zagrożone wyginięciem z powodu niszczenia lasów i kłusownictwa . Ostatnie stado żyraf żyjących na wolności w Afryce Zachodniej ewoluuje wokół wioski Kouré, 60  km od stolicy Niamey. Z kolei park noszący nazwę „  Park Narodowy W du Niger  ” (ze względu na zakola rzeki Niger w tym miejscu) znajduje się na terenie trzech krajów: Nigru, Beninu i Burkina Faso. W rzece Niger hipopotamy są chronione i rozmnażają się do tego stopnia, że ​​stają się zagrożeniem dla lokalnych populacji. O zmroku nierzadko dewastują plony nad rzeką.

Demografia

Z 3 milionami mieszkańców w 1960, populacja Nigru szacowana jest na 20 milionów mieszkańców w 2018 roku.

Różne grupy etniczne to:

• hausa (55,4% populacji), którzy mieszkają w centrum i na wschodzie kraju z szerokiego obszaru kulturalnego w Nigerii  ;
• Zarmas (18,2%) i Songhaïs (4,0%), którzy zajmują zachodzie kraju i stanowią drugą grupę kraju;
• Tuaregowie (11%)
• Peuls (10%) rozłożone na całym obszarze z silnej koncentracji w obszarze Tillabéri  ;
• Kanouris (4,2%) i Boudoumas na Dalekim Wschodzie;
• the Gourmantchés (0,3%) na południowym zachodzie kraju.
• Toubous (0,1%)
• że Arabowie (0,04%), rozprowadzane głównie na północy i w stolicy
• Boudoumas

Emigracja

W 2015 r. Unia Europejska podjęła decyzję o powstrzymaniu migrantów z południa. Zgromadzeni w stolicy Malty przedstawiciele krajów członkowskich wyobrażają sobie, jak zlecić walkę z imigracją z pomocą niektórych państw afrykańskich. W zamian za pomoc ekonomiczną w wysokości kilkuset milionów euro władze Nigerii zgadzają się na delegalizację wjazdu migrantów.

Od tego czasu każdy, kto zezwoli migrantowi na nielegalnie wjazd lub opuszczenie terytorium w zamian za korzyści finansowe lub materialne, podlega karze od pięciu do dziesięciu lat więzienia i grzywnie w wysokości do 5 milionów franków CFA (7630 euro). Kto pomaga mu podczas pobytu, nie korzystając z tego – kto go umieszcza, karmi, dostarcza ubrania – podlega karze od dwóch do pięciu lat więzienia.

Proste przypuszczenie może wystarczyć, aby odwieźć osobę z powrotem na południe kraju, czasami po krótkim pobycie w więzieniu. Według specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. praw człowieka migrantów: „Brak jasności tekstu i jego represyjne wdrażanie – zamiast dążenia do ochrony ludzi – spowodowały kryminalizację wszystkich migracji i zmusiły migrantów do ukrywania się, czyniąc są bardziej narażone na łamanie i łamanie praw człowieka ”,

Płodność

Kraj ma najwyższy wskaźnik dzietności na świecie, średnio 7,6 dzieci na kobietę. W 2015 r. co druga osoba miała mniej niż 15 lat . Według Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (Unicef) 30% dziewcząt wychodzi za mąż przed 15 rokiem życia, a 75% przed 18 rokiem życia. Takie małżeństwa często skutkują przerwaniem edukacji dziewcząt. Dzienny nakład pracy wiejskiej kobiety wynosi od 16 do 18 godzin i pozostawia jej bardzo mało czasu dla dzieci. Prawie 60% kobiet uważa, że ​​bicie żony przez mężczyznę może być usprawiedliwione.

Ta galopująca demografia tłumaczy się zarówno wagą tradycji patriarchalnych, jak i religii, ale także przekonaniem, że dzieci zapewniają darmową pracę rolniczą. Jednak pod wpływem presji demograficznej i globalnego ocieplenia ziemia uprawna staje się coraz rzadsza i przynosi mniejsze plony. Podczas gdy populacja wciąż jest zagrożona podwojeniem w ciągu dwóch dekad, pod koniec 2010 roku rząd uruchomił programy uświadamiające kobietom w zakresie antykoncepcji.

Tylko co druga dziewczyna chodzi do szkoły podstawowej, co dziesiąta do gimnazjum, a co dziesiąta do liceum.

Języki

Językiem urzędowym Nigru jest francuski . Niger jest członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Frankofonii oraz Międzynarodowej Organizacji Frankofonii .

W 2010 roku najczęściej używanymi językami są:

• hausa (47,2%), język mianem semito-chamickiej , wypowiedziane w Afryce Zachodniej i Środkowej.
• Zarma i Songhai (18,2%), język Nilo-saharyjskiej Afryki  ;
• fulani lub Fulfulde (8,3%), język niger-Kongo  ;
• Songhai (5,2%), język Nilo subsaharyjskiej;
• Amazigh (4,8%), język semito-chamickiej;
• kanuri (4,2%), język Nilo subsaharyjskiej;
• algierski arabski (3,4%), język mianem semito-chamickiej;
• Moré lub Mossi (0,9%), język niger-Kongo;
• Tamasheq (0,7%), język semito-chamickiej;
• Dendi (0,5%), język Nilo subsaharyjskiej Afryki.

Powinniśmy również dodać Gourmantché , Toubou i Boudouma, które są językami używanymi również przez niewielką część populacji. Angielski jest obecny, ponieważ hausa Nigerii rozliczane w Nigrze i wymiany między dwoma krajami są ważne.

Niger ma osiem języków narodowych: hausa , Zarma , Tamajaq , Peul , Kanouri , arabskie , Gourmantché , Toubou .

Religie

Niger jest państwem świeckim, którego społeczeństwo składa się z 95 do 99% muzułmanów . Niger jest krajem członkowskim Organizacji Współpracy Islamskiej .

59% do 95% muzułmanów to sunnici, a 5% do 7% to szyici . Ponadto 47% to członkowie bractwa sufickiego , głównie Sufi Tijaniyya .

Reszta społeczeństwa składa się z chrześcijan i animistów .

Chrześcijaństwo jest słabo zakorzenione w Nigrze z powodu starożytnej islamizacji różnych regionów i późnego przybycia chrześcijańskich misjonarzy podczas kolonizacji kraju. Chrześcijańskie populacje Nigru znajdują się głównie w regionie Doutchi i Téra, który również skupia silną społeczność animistów. Chrześcijan, zwłaszcza katolików , często określa się mianem „kreolów”, w odniesieniu do kolonizacji francuskiej, ponieważ w kraju islam ma charakter tożsamościowy, zwłaszcza w okresie dekolonizacji. W 2016 r. w Nigrze było 70 tys. chrześcijan, katolików i protestantów . Animistów jest około 50 000 i prawie wszyscy są skoncentrowani w regionie Téra, Dogondoutchie, Konni i Gaya.

Na tożsamość narodową duży wpływ mają również Hausa z północnej Nigerii, która pozostaje bardzo wpływowa dla Hausa z Nigru, którzy reprezentują większość populacji kraju.

Gospodarka

Niger jest członkiem Unii Gospodarczej i Walutowej Afryki Zachodniej .

Z grudzień 2004The ONZ ostrzega przed prawdopodobnym głodu do roku 2005, spowodowane przez suszę i chleba najazdów . Uważa się, że około 33% populacji Nigerii (3,5 miliona osób) jest dotkniętych niedoborem żywności. Pod koniec 2005 r. i bez pomocy finansowej, o którą poprosił ONZ, dotknęło to 2,4 mln Nigeryjczyków.

Eksport do Francji z uranu od Arlit kopalniach od dawna stanowiły ważną część tego kraju dochodowego zewnętrzny. Wstyczeń 2009, rząd Nigru i prezes zarządu Arevy podpisują strategiczną umowę wydobywczą przyznającą francuskiej grupie jądrowej koncesję na eksploatację złoża Imouraren, prezentowanego przez Arevę jako „najważniejsza kopalnia uranu wszechczasów. Afryka i druga na świecie ”za rzeką McArthur w Kanadzie. Kiedy kopalnia będzie w pełnym rozkwicie, Niger stanie się drugim co do wielkości producentem uranu na świecie po Kanadzie .

Kopalnie węgla w regionie Tchirozérine są odkrywkowe.

Niger ma kilka rezerw ropy naftowej. Region Agadez, Zinder, Tahoua i Diffa obfituje w ropę. Według amerykańskiej Agencji Informacji Energetycznej (EIA) produkcja rozpoczęła się pod koniec 2011 r. W 2012 r. produkcja wynosiła 20 000 baryłek dziennie. W 2014 roku powinna osiągnąć 80 tys. baryłek dziennie.

Z powodu braku dobrej jakości i masowej infrastruktury turystyka jest słabo rozwinięta. Niektóre „utwardzone” drogi nie są utrzymywane (częste wypadki). Jest w budowie linia kolejowa i tylko dwa międzynarodowe lotniska w Niamey i Agadez . Jedynie północna część jest trochę otwarta dla turystów szukających pustyni. Chociaż Niger jest jednym z największych producentów uranu na świecie, należy do ostatnich na świecie pod względem rozwoju społecznego (źródło ONZ).

Oprócz uranu, zagraniczne firmy zostały upoważnione do poszukiwania innych zasobów na pustyni, takich jak kanadyjskie SEMAFO, które prowadzi kopalnię złota . Od końca 1990 ,   Kanadyjska „ Mniejsze firmy ”, które zainwestowały w ponad 8000 właściwościach górniczych, w ponad 100 krajach, w większości nadal w fazie planowania, zostały zwiększając swoje kontrakty z krajów afrykańskich. Gdy bieda podkopała kraj, a rząd odmówił pełnego inwestowania na terenach znajdujących się pod kontrolą Tuaregów , koczownicy zbuntowali się.

PKB Nigru wzrósł w 2009 r. o 2%. W tym samym czasie wyniósł 10,45 mld USD. Rolnictwo zajmowało 39%, sektor usługowy 44%, a sektor przemysłowy 17% PKB w 2001 roku. Rolnictwo jest również sektorem gospodarki, który mobilizuje najwięcej ludności (90%). PKB na mieszkańca wynosi 1200 USD.

Kultura

Siłą społecznej spójności w Nigrze jest niewątpliwie „  pokrewieństwo żartów  ” lub „kuzyństwo żartów”, które pozwalają różnym grupom na gładką krytykę. Jest to doskonały sposób na rozwiązywanie problemów międzyetnicznych i sprawia, że ​​społeczeństwo Nigerii staje się społeczeństwem tolerancyjnym.

Sieć Bibliotek Czytania Publicznego w Nigrze obejmuje około trzydziestu bibliotek. Ponadto istnieje sieć bibliotek uniwersyteckich.

Sztuka i archeologia

• Toumast , grupa muzyczna;
• Oyiwan , grupa muzyczna;
• nigeryjski hip-hop .