Obcy
Cudzoziemcem jest osoba, która nie posiada obywatelstwa kraju, w którym jest on w danej chwili. Stan ten może ulec zmianie w ciągu życia jednostki w takim stopniu, w jakim może ona uzyskać to obywatelstwo (w drodze procedury naturalizacji ).
Cudzoziemiec może również wyznaczyć kraj lub grupę krajów innych niż ten, z których jedno jest obywatelem.
W mniej zdrowym sensie, termin mniej lub bardziej przyjazny dla nieznajomego może być użyty do zakwalifikowania lub wskazania osoby, która jawi się jako „inna” lub „pojedyncza”, przez to, że jest postrzegana jako nie należąca lub nie. do rodziny , grupy społecznej , etnicznej , politycznej , geograficznej , nawet do współwłasności , gminy , regionu , klubu , firmy itp.
Etymologia
Słowo obcy pochodzi z obcym (łac extraneus „na zewnątrz, na zewnątrz, a nie rodziny, kraju, za granicą”), i jest obecny w niektórych tekstach z XIV th wieku .
Powiązane terminy, które należy rozróżnić
Pojęcie cudzoziemca należy odróżnić od kilku powiązanych pojęć, które nie są równoważne:
- Nie obejmuje imigranta, ponieważ można:
- cudzoziemiec, który nigdy nie wyemigrował: przypadek osób urodzonych w kraju, które tam mieszkają, ale nie zawsze posiadają obywatelstwo;
- imigrant, ale nie cudzoziemiec: przypadek osób urodzonych jako obcokrajowcy, którzy osiedlili się w kraju i mogli uzyskać jego obywatelstwo.
- Migrant jest osobą, która opuszcza swój kraj pochodzenia, aby osiedlić się na stałe w kraju, którego nie są obywatelami. Podczas gdy termin „imigrant” faworyzuje punkt widzenia kraju przyjmującego, a termin „emigrant” kraju pochodzenia, termin „migrant” uwzględnia cały proces migracyjny.
- Osoba nieposiadająca dokumentów to obcokrajowiec, który mieszka w kraju bez uzyskania do tego prawa. To oznaczenie wskazuje, że nie ma dokumentów uprawniających ją do zamieszkania w tym kraju (zezwolenie na pobyt), ale nie oznacza to, że nie posiada żadnych dokumentów tożsamości (np. Dowodu osobistego lub paszportu). „Nieudokumentowany” niekoniecznie wjeżdża do kraju nielegalnie: mógł mieć pozwolenie na wjazd na terytorium, ale nie uzyskał pozwolenia na pobyt tam.
- Tajne to osoba, która narusza zasady odnoszące się do prawa do pozostania w kraju i unika jego nadzór. Często „sans-papiers” nie działają w tajemnicy, o ile ich sytuacja jest znana administracji kraju pobytu.
- Osoba ubiegająca się o azyl to osoba, która uciekła ze swojego kraju, ponieważ padła tam ofiarą prześladowań lub się ich obawia i prosi o ochronę w kraju przyjmującym. Rozpatrzenie wniosku (we Francji przez OFPRA - francuski Urząd ds. Ochrony Uchodźców i Bezpaństwowców) prowadzi albo do uznania statusu „uchodźcy”, albo do odrzucenia (wniosek „odrzucony”).
- Nieudana osoba ubiegającą się o azyl, której wniosek o uznanie statusu „uchodźca” został odrzucony. Staje się wtedy, jeśli odmówi opuszczenia terytorium, „nieudokumentowanym” kraju, który podjął tę decyzję.
- Uchodźcą jest osoba, której państwo udziela ochrony ze względu na ryzyko prześladowań że grozi mu z powodu jego przynależności do grupy etnicznej lub społecznej, jego religii, narodowości lub jego jego opcji politycznych.
Historia
Historyk Simona Cerutti, na podstawie analizy archiwalnych Sabaudii Zjednoczonych w XVIII -tego wieku , stoi w tym czasie, że termin „ obcy ” nie może również zwrócić się do osoby z zewnątrz, i że „osoba, która została ustanowiona na bardzo dobrze można określić jako obcokrajowca: członkostwo w lokalnej sieci jest kryterium. Na przykład członkostwo jest przyznawane tym, którzy uczestniczą w instytucjach charytatywnych, podczas gdy odmawia się członkostwa biednym.
Konsekwencje tej definicji są dalekosiężne: „ Lęk przed nieznajomymi nie był uczuciem doświadczanym przez kogoś, kto był oblężony przez nieznaną i zagrażającą mniejszość, ale raczej rozproszonym strachem przed upadkiem społecznym, który może nastąpić w każdej chwili. "
We Francji
W sensie prawnym tego terminu „osoby, które nie mają obywatelstwa francuskiego, niezależnie od tego, czy posiadają obce obywatelstwo , czy też nie posiadają obywatelstwa ”, są uważane za cudzoziemców (art. L. 111-1 Kodeksu wjazdu i pobytu cudzoziemcy i prawo do azylu ).
Jednak każdy obywatel europejski może głosować w wyborach lokalnych w państwach członkowskich Unii Europejskiej :
„prawo do głosowania i prawo do kandydowania w wyborach lokalnych i europejskich w dowolnym państwie członkowskim na takich samych warunkach jak obywatele tego państwa” (art. 10 TUE, 20§2b i 22 TFUE). Na przykład Hiszpan (pod warunkiem spełnienia warunków) może głosować w wyborach samorządowych w Paryżu.
Bibliografia
-
http://www.cnrtl.fr/definition/%C3%A9trange
-
Słownik Le Petit Robert , wydanie z 1967 r.
-
„Mały przewodnik dotyczący walki z uprzedzeniami dotyczącymi migrantów”, pod redakcją organizacji La Cimade [1]
-
Simona Cerutti, Obcokrajowcy - Badanie stanu niepewności w społeczeństwie Ancien Régime, Bayard, 2012
Zobacz też
Bibliografia
- AGA (Y.), "Reflection on the windfall: wstęp do nauki o cudzoziemcach w czasach współczesnych", w BARBICHE (B.), POUSSOU (J.-P.) i TALLON (A.), Pouvoirs, spory i zachowanie we współczesnej Europie, Mélanges na cześć profesora Yves-Marie Bercé, Paryż, PUPS, 2005, s. 1021-1039.
- Mickaël Augeron i Pascal Even, reż. Cudzoziemcy w miastach portowych Atlantyku. Doświadczenia francuskie i niemieckie, XV-XIX wiek , Paryż, Les Indes savantes, 2010.
- Alteroche (Bertrand d '), Z zagranicy do seigneury za granicę do królestwa, XI-XV w. , Thesis on law, Univ. Paryża II, 2000.
-
Barbarzyńca (The), cudzoziemiec: obrazy drugiego , Materiały z konferencji zorganizowanej przez CERHI, Saint-Étienne, 14 i15 maja 2004, teksty zebrane i zaprezentowane przez D. Nourrissona i Y. Perrina, t. nr 2, Wyd. z Uniwersytetu Saint-Étienne, 2005
- Billot (Claudine), „Asymilacja cudzoziemców w królestwie Francji w XIV i XV wieku”, Revue historique , nr 548, 1983, s. 273-296.
- BOIZET (J.), Letters of naturalness under the Ancien Régime, Thesis on law, Paryż, 1943.
- „Nieznajomy w średniowieczu”. Materiały z XXX Kongresu SHMESP , Getynga, 1999, Paryż, Wyd. Sorbony, 2000
- „Cudzoziemcy na dworze Burgundii (The)”, Revue du Nord , t. 84, n ° 345-346, kwiecień-wrzesień. 2002.
-
„Od nieznajomego do dziwnego lub koniunkcji cudu” , S benefiance , nr 25, Wyd. CUERMA, Aix-en-Provence, 1988.
- Simona Cerutti, Cudzoziemcy. Badanie stanu niepewności w społeczeństwie Ancien Régime , Bayard, 2012
- CERUTTI (S.), „Kto jest właścicielem towarów, które do nikogo nie należą? Obywatelstwo i prawo do gratowania w czasach współczesnych ”, w: Annales Histoire, Sciences Sociales, 62 e rok, nr 2, marzec-kwiecień 2007, str. 355–383.
- Clochard (Olivier), Atlas imigrantów w Europie, krytyczna geografia polityk migracyjnych, Aramnd Colin 2009
- Contamine (Philippe), „Kim jest obcokrajowiec dla Francuza u schyłku średniowiecza? », Ludy średniowiecza: problemy identyfikacji , red. C. Carozzi i H. Taviani-Carozzi, Aix-en-Provence, Publikacja Uniwersytetu Prowansalskiego, 1996, s. 27-44.
- DUBOST (J.-F.), Włochy Francja: XVI-XVII wiek, Paryż, Aubier, 1997.
- DUBOST (J.-F.) i SAHLINS (P.), Co by było, gdybyśmy zapłacili obcokrajowcom? Ludwik XIV, imigranci i kilku innych, Paryż, Flammarion, 1999.
- Heran (François), Le temps des imlmigrés, esej o losach ludności francuskiej, próg 2007.
- Edmond Jabès, Dialogue with François Rachline, From Foreign to Foreigners, Preface to Discovery of the Archipelago Elie Faure (1991), opublikowana w przeglądzie Nunc , 2015.
- Le Jan (Régine), „Uwagi o cudzoziemcu we wczesnym średniowieczu”, w „Obraz innego w Europie północno-zachodniej” , red. J.-P. Jessenne, Lille, Centrum Badań nad Historią Europy Północno-Zachodniej, 1996, str. 23-32.
- Yves Lequin (reż.), La mozaika Francja, historia cudzoziemców i imigracji , Paryż, Larousse, 1988.
- MATHOREZ (J.), Cudzoziemcy we Francji w starym reżimie: historia formowania się ludności francuskiej, Paryż, Champion, 1919, 2 tomy.
- Moal (Laurence), Cudzoziemiec w Bretanii w średniowieczu. Obecność, postawy, postrzeganie , Rennes, Presses Universitaires de Rennes, 2008.
- Montandon (Alain, reż.), Księga gościnności, recepcja cudzoziemca w historii i kulturach , Paryż, red. Bayard, 2004.
- POUSSOU (JP), „Le roi du service ( XVI th century-1815)” w LEQUIN (Y.), historia cudzoziemców i imigracji we Francji, w Paryżu, Larousse, 1988, 194 i p p.151- . 226-240.
- RAIMBAUD (E.), Obcokrajowcy w Bretanii według liter naturalności (XVI-1661), praca magisterska, reż. LE PAGE (D.), Nantes, 1999.
- SAHLINS (P.), „Narodowość przed listem: praktyki naturalizacji we Francji w ramach Ancien Régime”, w: Annales Histoire, Sciences Sociales, tom 55, nr 5, 2000, str. 1081-1108.
- Simon (Gildas) Migracyjna planeta w globalizacji, Armand Colin 2008
- Ragot (Lionel), Jayet (Hubert), Rajaonarison (Dominique), Imigracja, jakie skutki ekonomiczne, przegląd ekonomii politycznej nr 4, lipiec-sierpień 2001
Powiązane artykuły