Wybory kantonalne we Francji w 2011 r

Poprzedni 2008 2015 (wybory resortowe) następujący
Wybory kantonalne we Francji w 2011 r
Pierwsza runda : 20 marca 2011 r
Druga tura: 27 marca 2011 r
Rodzaj wyborów Kantonalny
Organ wyborczy i wyniki
Głosowanie na 1 st rundę 9 160 604,
  44,32% ▼  −19,6
Wyborcy w dwóch z wieży 7,909,826
  44,77%
Francuska partia Gauche.svg Parlamentarna lewica
Wymienianie kolejno
Partia Socjalistyczna Partia Radykalna Lewica
Różne Lewy
Front
Europa Ekologia Zieloni
Głosy w 1 st rundzie 4 487 026
48,97%  ▲  +1,2
Wieża Voice 2 E. 3 972 949,
50,23% 
Wybrane prezydencje 59 ▲  +2
Francuska strona Droite.svg Większość prezydencka
Wymienianie kolejno Związek na rzecz Ruchu Ludowego
Nowe centrum
Większość prezydencka
Różna prawica
Głosy w 1 st rundzie 2 908 667,
31,74%  ▼  −9
Wieża Voice 2 E. 2,812,339
35,56% 
Wybrane prezydencje 41 ▼  −2
Francuska partia FN.svg Front Narodowy
Głosy w 1 st rundzie 1 379 902
15,06%  ▲  +10.2
Wieża Voice 2 E. 915,504
11,57% 
Wybrane prezydencje 0 ►  0
Polityczne etykiety przewodniczących rad generalnych po wyborach do francuskich kantonów w 2011 r

W 2011 francuski wybory kantonalne odbędzie się 20 i27 marca 2011 rw celu wyboru radnych generalnych połowy francuskich kantonów (seria 1). To ostatnie wybory kantonalne. W 2015 r. Odbyły się pierwsze wybory resortowe z odmienną metodą głosowania.

Pod koniec tych wyborów lewica zdobywa trzy prezydencje rad generalnych i traci jednego, w sumie 59 na 100, podczas gdy prawa kieruje 41 departamentami.

Sposób głosowania

Wybory doradców generalnych odbywają się w pierwszej kolejności za stanowiskiem w dwóch turach , przy czym połowa mandatów w każdym departamencie jest odnawiana co trzy lata. Prawo16 grudnia 2010od reformy samorządowej zmieniają art L210-1 tego kodeksu wyborczego , poprzez zwiększenie odsetka liczby głosów sięgnąć kandydatów do pracy do drugiej rundy z 12,5% zarejestrowanych wyborców (zamiast 10% poprzednio).

Przewodniczący rad generalnych wybierani są przez wszystkich radnych generalnych w czwartek po drugiej turze wyborów kantonalnych.

Kontekst

Kontekst polityczny

Radni generalni wybrani w 2008 i 2011 roku wezmą udział w wyborach do Senatu wwrzesień 2011. Chociaż radni generalni stanowią zaledwie 2,6% składu kolegium elektorów, codzienna praca z lewicowym dyrektorem departamentu mogłaby mieć wpływ na głosowanie delegatów rad miejskich w wyborach senatorskich.

To ostatnie bezpośrednie głosowanie przed wyborami prezydenckimi w 2012 roku . Kantony są zatem kwalifikowane jako próby generalne. Marine Le Pen postrzega wybory kantonalne jako pierwszy krok w kierunku „wykonywania obowiązków”. UMP, o którym prasa mówi „bez złudzeń” co do wyborów, obawia się trójkątnego PS-UMP-FN, jak mogłoby pokazać podniesienie progu niezbędnego do utrzymania drugiej tury. Instytuty wyborcze dostosują swoje współczynniki korygujące głosowania FN zgodnie z wynikami .

Ze swojej strony lewica, stojąca na czele pięćdziesięciu ośmiu wydziałów ze stu, ma nadzieję „przekroczyć poprzeczkę sześćdziesięciu”. Europe Écologie Les Verts chce co najmniej podwoić swoją liczbę doradców generalnych i potwierdzić swoje trzecie miejsce uzyskane w wyborach regionalnych i europejskich. W lewym przednim prezentuje kandydatów w ponad 1600 kantonów, z których jedna czwarta mają poparcie NPA , i twierdzi, dążyć do „dwucyfrowy” wynik.

Ankieta przeprowadzona przez instytut Harris Interactive opublikowana w dniu15 Marcaprzyznaje lewicowym kandydatom PS, PRG i Divers 32% głosów, wobec 28% kandydatom prawicy ( większość prezydencka i prawicowi nurkowie ), 15% kandydatom FN, 10% kandydatom lewicowego Frontu, 9% dla zielonych kandydatów (w tym EELV), 2% dla kandydatów do MoDem (średnia z 400 kandydatów do MoDem wynosi około 14%), 1% dla skrajnie lewicowych kandydatów i 3% dla innych kandydatów.

Według artykułu w Figaro , przed wyborami mogły zmienić się następujące departamenty:

w prawo (przesunięcie w lewo w nawiasach):

lewo (przesunięcie w prawo w nawiasach):

Odłączona ankieta

Wybory kantonalne zbiegają się od 1992 r. Z wyborami regionalnymi i gminnymi. Jednak przesunięcie o rok wyborów samorządowych i kantonalnych drugiej serii zaplanowanych w rMarzec 2007, w środku kampanii prezydenckiej, spowodował opóźnienie. Bo jeśli wybory kantonalne w serii 1 i 2 zostały przesunięte o rok, to nie miało to miejsca w przypadku rad regionalnych zwykle odnawianych w tym samym czasie, co kantony serii 1. Opóźnienie czasowe zakończy się w 2015 r., Kiedy pierwszy departament wybory (nowa nazwa karty do głosowania).

Wyniki

Wyniki krajowe

Partie polityczne
lub koalicje 		Pierwsza runda Druga runda Całkowity
Głos % Siedzenia Głos % Siedzenia
Partia Socjalistyczna (PS) 2,284,967 24,94 150 2 802 094 35.43 670 820
Lewy przód (FG) 817,297 8,92 20 397,191 5.02 101 121
Europa Ekologia Zieloni (VEC) 752,992 8.22 0 216,144 2.73 27 27
Różne lewe (DVG) 495,822 5.41 57 437,823 5.54 137 194
Radykalna Lewica (PRG) 135,958 1.48 17 119,697 1.51 34 51
Parlamentarna lewica 4 487 026 48,97 244 3 972 949, 50.23 969 1,213
Union for a Popular Movement (UMP) 1,554,744 16.97 92 1,581,756 20.00 277 369
Różne prawa (DVD) 853,892 9.32 77 744 170, 9.41 187 264
Większość - nowe centrum (M-NC) 293,543 3.20 16 289,328 3,66 42 58
Większość (M) 206,488 2.25 21 197,085 2.49 41 62
Parlamentarne prawo 2 908 667, 31,74 206 2,812,339 35,56 547 753
Front Narodowy (FN) 1 379 902 15.06 0 915,504 11,57 2 2
Ruch Demokratyczny (MODEM) 111 887, 1.22 2 74,224 0.94 14 16
Regionaliści (REG) 48,468 0.53 2 18 280 0,23 3 5
Daleko w lewo (EXG) 53,316 0.58 0 273 0,00 0 0
Ekolodzy (ECO) 34 112, 0.37 0 16,074 0,2 2 2
Ekstremalnie w prawo (EXD) 13 673, 0,15 0 4 932, 0,06 1 1
Inne (AUT) 123,543 1.35 6 95 251, 1.20 28 34
Zarejestrowany 21 295 938, 100,00 19 015 771, 100,00
Wstrzymało się 11 856 841, 55,68 10 502 432, 55.23
Wyborcy 9,439,097 44,32 8 513 399, 44,77
Biali i manekiny 278,493 2,95 603 513, 7.09
Wyrażone 9 160 604, 97.05 7,909,826 92,91

Uwaga: powyższa tabela odpowiada „siatce niuansów politycznych wybieranych urzędników i kandydatów mającej zastosowanie do wyborów kantonalnych w 2011 r.” Utworzonej przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych . Oficjalne wyniki zostały przedstawione zgodnie z tymi danymi. Skróty w nawiasach to te, pod którymi Ministerstwo Spraw Wewnętrznych wskazuje różne partie i tendencje polityczne kandydatów.

Analiza Pierwsza runda

W pierwszej turze wstrzymało się ponad 55% zarejestrowanych, co stanowi rekord w wyborach kantonalnych . Wstrzymanie się od głosu w poszczególnych departamentach wynosi od 36% do 67%. Ta niska frekwencja potwierdza tendencję obserwowaną w wyborach europejskich w 2009 r. (59% wstrzymujących się) oraz w wyborach regionalnych w 2010 r. (54%).

W głosowaniu nastąpiła klęska prawicy, która zanotowała najgorsze wyniki w wyborach kantonalnych w V Republice . Odpływ ten dotyczy wszystkich trendów, a zwłaszcza UMP (17%), który musi polegać na dużej liczbie kandydatów „różnych praw” lub na Nowym Centrum, aby osiągnąć łącznie 32%. Głosy na prawicę są znacznie wyższe w kantonach regionu paryskiego i wschodniej Francji.

Inną ważną lekcją z pierwszej rundy jest nacisk Frontu Narodowego, któremu udaje się zebrać ponad 15% głosów oddanych na wszystkie odnawialne kantony. Partia uzyskuje ponad 20% głosów w 35 departamentach, do 27% w Var . Na koniec pierwszej tury w swoim kantonie zwyciężyło 39 kandydatów do FN, a do drugiej rundy przeszło łącznie 394, w tym 204 z kandydatem PS, 89 z kandydatem UMP, 37 z kandydatem z lewego frontu i 5 jako część trójkąta przeciwko kandydatom UMP i PS. Instytut Viavoice obliczył również, że średni wynik kandydatów na Fronty Narodowe w kantonach, w których FN przedstawił kandydatów, wyniósł 19,2%, czyli prawie 5,4 punktu więcej niż w 2004 r. (13,8%; 12,1% w kraju).

I odwrotnie, lewica jako całość rośnie, a prawie co drugi Francuz głosował na partię lewicową. Wzrost ten jest korzystny dla Europe Écologie Les Verts , która podwoiła liczbę kandydatów Zielonych w 2004 roku. PS i PRG utrzymują swoje pozycje silną obecnością na Zachodzie, podczas gdy lewicowy Front (kandydaci „COM” i „PG” ”) Nieznacznie poprawia wynik uzyskany przez PCF w wyborach kantonalnych w 2004 roku . PS, PRG, EE-LV i PCF wystosowały apel o zmobilizowanie lewicy do drugiej rundy, jednak Europe Écologie utrzymała około czterdziestu swoich kandydatów w drugiej turze.

Druga runda

Odsetek osób wstrzymujących się od głosu osiągnął 55,23%, niewiele mniej niż w pierwszej rundzie, ale znacznie powyżej 44,55% osiągniętych w 2008 roku .

FN uzyskał tylko dwa wybrane, pomimo swojego zachowania w drugiej turze w 400 kantonach i krajowej punktacji wynoszącej 11,57% głosów. W tych 400 kantonach FN widział postępy w głosowaniu w drugiej turze, ale różne instytuty wyborcze różnią się co do sposobu przekazywania głosów prawicy i lewicy.

Wyniki według działu

Pod koniec tych wyborów zmienia się prezydentura czterech departamentów:

Uwagi i odniesienia

  1. Rada Ministrów z 6 października 2010 r
  2. „Kantony, próba generalna przed 2012 r.” , Lefigaro.fr, 18 października 2010 r.
  3. „Od wyborów kantonalnych do palika krajowego” , ladepeche.fr, 14 lutego 2011 r., Przeglądano 27 lutego 2011 r.
  4. „Marine Le Pen postrzega kantony jako krok w kierunku władzy” , liberation.fr z AFP, 12 lutego 2011 r., Skonsultowano się z 27 lutego 2011 r.
  5. „Cantonales 2011: stawka sondażu” , lemonde.fr, February 14, 2011, konsultowany 27 lutego 2011.
  6. „Wynik kantonu,„ jedyne poważne badanie ”, według Mélenchona  ”, depesza AFP, 7 marca 2011 r.
  7. Henri Vernet, „  Ulubiony PS kantonu  ”, Le Parisien , 15 marca 2011.
  8. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych: Pierwsza tura wyborów kantonalnych 2011: wyniki
  9. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych: Druga tura wyborów kantonalnych 2011: wyniki
  10. Rekordowa liczba osób wstrzymujących się od głosu w kantonach , Le Monde , 20 marca 2011 r.
  11. „  Cantonal: mapa wyników według partii  ”, Le Monde , 22 marca 2011.
  12. „Cantonal. „Jeden na dwóch Francuzów głosował na lewicę” za Aubry ” , Le Télégramme , 24 marca 2011 r.
  13. Lionel Venturini, „  Cantonales. FN korzysta z sankcji prawa  ”, L'Humanité , 22 marca 2011 r.
  14. „Cantonal: prawdziwy wynik Frontu Narodowego? » , La Tribune , 21 marca 2011 r.
  15. „Kantonalny: w stronę wielu pojedynków PS-FN” , Wyzwolenie , 21 marca 2011.
  16. Matthieu Deprieck, „ Kantonalny: lewica kończy  negocjacje w bólu  ”, L'Express , 22 marca 2011.
  17. „Wybory kantonalne: PS popisuje się, a FN jest zadowolony” , La Tribune , 28 marca 2011.
  18. TF1 News, „Rise of the FN: czyja to wina? » , Lci.tf1.fr , 29 marca 2011 r.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne