Lotaryngia

• Argonia
• Barrois
• Mokry szampan i Perthois
• Côtes de Moselle
• Ornois
• Suka kraj
• Kraj Wysoki
• Kraj Metz
• Kraina stawów
• Pays de Nied
• Pays de Sierc
• Kraj Thionville
• Równina Wogezów
• Płaskowyż Lotaryński
• Saintois
• Saulnois
• Steinart
• Tulois
• Wasgowia
• Verdunois
• Vermois
• Vôge i zachodnie pod-Wogezy
• Krystalicznie czyste Wogezy
• Północne Wogezy
• Niskie Wogezy z piaskowca
• Wysokie Wogezy Piaskowca
• Warndt
• Woëvre

Ta różnorodność jest jej bogactwem: lasy nizinne lub górskie, suche trawniki, jeziora i tereny podmokłe to ekosystemy, które sumują ich bogactwo.

Z drugiej strony, w latach 1995-2010 w regionie powstało kilka państw administracyjnych , których było 15 w styczniu 2014 roku.

• Barrois (z Bar-le-Duc), wybrzeża i wzgórza Mozy , Haye i Pays-Haut.

Lasy nizinne są domem dla jeleni , saren i dzików , czasami w zbyt dużej liczbie. W środowisku rolniczym występuje mniej fauny: zające , lisy , kuropatwy , wrony … a wioski witają jaskółki i jerzyki .

Stawy Mozeli i Mozy są miejscem przejścia dla wędrownych zwierząt i ostoją wielu gatunków: kaczek , czapli , pierożków , ropuch , kormoranów . Bóbr został ponownie w 1983 roku.

Wogezy tradycyjnie kojarzą się z głuszcem , zagrożonym działalnością człowieka. Są też jelenie i dziki. Kozica , wprowadzony w 1956 roku podbił ściernisko z Wogezów natomiast Boreal ryś , ponownie w 1983 roku, pozostaje dyskretny. Będąc w stanie mierzyć do 75  cm w kłębie , Ryś jest największym gatunkiem z rysia .

Wilk zniknął z obszaru na początku XX -go  wieku. W 1994 wilk zginął w Vosges , było prawdopodobnie oswojony wilk, następnie opuszczony. Wilk jednak w naturalny sposób powrócił do kantonu Jura w Szwajcarii , jest tam obecny od 2004 roku i był widywany kilkakrotnie w okolicach Montavon i Coeuve kilka kilometrów od granicy z Alzacją. Spodziewaliśmy się więc szybkiego potwierdzenia jego naturalnego ponownego pojawienia się w Jurze alzackiej i lasach Sundgauvian , co powinno otworzyć możliwość jego późniejszego powrotu w Wogezy . Minęło siedem lat za wilk oficjalnie powrócić do Vosges ,8 lipca 2011, w rejonie Ventron i Col du Bonhomme . +2.011 - 2.012 zimowy monitoring potwierdził istnienie Hautes-Vosges stałą obecność strefy rozciągającej się nad Haut-Rhin , Vosges i wydziały Haute-Saône .

Toponimia

Etymologia

Pierwszy Lotharii Regnum „królestwo Lotar” termin stał się X th  wieku „Lotaryngii” .

Lorraine bierze swoją nazwę od pierwszego króla: Lothaire II ( Lothar po niemiecku; Lotharius po łacinie).

Dało to Loth (a) r + ingen po niemiecku i Lotharing + ia po łacinie . Jest to ten sam „Lotharingen”, który z biegiem czasu nadał obecnemu „Lorraine” w języku francuskim.

Termin Lotharingie , bliższy oryginalnej pisowni, jest używany w języku francuskim na określenie prymitywnej Lorraine.

Stare wzmianki

Poświadczony w formach ducem Lothoringiae (1187); de Lorenne, de Lorainne (1214); Loheregne (1230); de Lohereigne (1250); z Lohorranne (1259); de Loyierengne (1267); Lorraine w 1302 .

Historia

Od epoki żelaza do Lotaryngii

W epoce żelaza dzisiejsza Lotaryngia jest okupowana przez Trévires na północy, Médiomatriques w Dolnej Mozeli, Leuques w Haute-Moselle, Lingons na południowym zachodzie i Séquanes na południowym wschodzie.

Jest to wtedy jedno z ognisk pojawienia się Celtów ( Cywilizacja Hallstatt ), z których znajduje się wiele stanowisk archeologicznych ( obóz celtycki Bure , Colline de Sion ...)

Podczas podboju Galii przez Rzymian Lotaryngia została włączona do Galii Belgijskiej . W okresie pokoju gallo-rzymskiego głównymi miastami są: Metz ( Divodurum Mediomatricorum ), Verdun ( Verodunum ), Toul ( Tullum Leucorum ). Po ataku Hunów z Attyli Frankowie podbili Galię Belgijską. Tworzą w szczególności królestwo Austrasia , którego stolicami będą Metz i Reims. Królestwo to pojawiło się w 511 r. wraz ze śmiercią Chlodwiga , kiedy to terytorium tego królestwa zostało podzielone między jego synów. Jednak nazwa Austrasia została wymieniona po raz pierwszy za panowania Childeberta II  ; po raz pierwszy zostało określone jako Królestwo Reims , a następnie Królestwo Metz , od nazwy jego stolic. Lotaryngia, jaką znamy dzisiaj, jest pozostałością królestwa utworzonego na mocy traktatu z Prüm (855) dla Karolinga Lotara II , Lotaryngii , podczas gdy jego bracia otrzymali królestwa Włoch i Prowansji .

Ziemia Świętego Cesarstwa Rzymskiego

W 880 r. Lotaryngia zostanie włączona do wschodniej Francji , najważniejszego królestwa i zalążka przyszłego Świętego Cesarstwa Rzymskiego (założonego w 962 r. przez Ottona I). Początkowo Księstwo Haute-Lotharingie rozciągało się wokół dorzecza Mozeli, której biskupie miasta Metz i Toul oraz nad Mozą Verdun , spadkobiercy przywilejów karolińskich, natychmiast przyznają sobie de facto niezależność. W ten sposób władza książęca stoi na czele rozległych posiadłości, bez żadnego naprawdę ważnego miasta. Książęta szybko założyli w centrum swoich posiadłości zamek, wokół którego wieś, a potem wreszcie miasto, Nancy stanie się polityczną i administracyjną stolicą ich księstwa. Chociaż są blisko powiązane, zaklęcia Trois-Évêchés oraz księstw Lotaryngii i Baru będą teraz bardzo różne.

Lotaryngia, państwo członkowskie Świętego Cesarstwa Rzymskiego , ma bezpośredni kontakt z Królestwem Francji ( granica językowa dzieli Księstwo Lotaryngii między domenę romańską i germańską ), dzięki czemu korzysta z podwójnych wpływów kulturowych.

Przez wieki królestwo Francji nie przestanie przejmować kontroli nad terytoriami Lotaryngii. Już w 1301 roku sąsiedni hrabia Bar był zmuszony oddać hołd francuskiemu władcy za lewy brzeg Mozy. Powiat Bar takiego Luksemburga zostanie podniesiony do rangi księstwa w 1354 roku przez cesarza Karola IV Świętego Cesarstwa , którzy będą ogłaszania dwa lata później w Metz Złoty Bull która będzie regulować aż do roku 1806 warunki wyborach jego następcy w imperium.

W 1420 r. Karol II Lotaryński uświęcił pokój, poślubiając swoją córkę i dziedziczkę Izabelę I Lotaryńską z dziedzicem księstwa Bar , jego sąsiadem i wrogiem, francuskim księciem René I z Anjou . Traktat z Foug stanowi, że oba księstwa będą odtąd rządzone przez tego samego suwerena, ale zachowają swoje prawa, zwyczaje i niezależność. Kilka lat później przyjął w Nancy młodą dziewczynę, która chciała „wygnać Anglików z Francji”, Joannę d'Arc , która poradziła mu, by zwolnił kochankę i odzyskał prawowitą żonę.

René II Lotaryngii przejdzie do historii jako ten, który zachował niezależność księstw. Zamknięta na terytoriach księcia Burgundii Lotaryngia była brakującym ogniwem ciągłości terytorialnej między Burgundią a Flandrią. Najechany w 1475 r. był dzielnie broniony przez młodego księcia. Karol Śmiały spotkał śmierć i porażkę w bitwie pod Nancy w dniu5 stycznia 1477. Był to koniec państwa burgundzkiego, z którego skorzystał głównie król Francji Ludwik XI i jedno z wydarzeń zamykających średniowiecze.

Między Świętym Cesarstwem a Królestwem Francji

W XVI -tego  wieku, rywalizacja Francja - Burgundia powiedzie rywalizacja Francja - Austria . Książę Antoine de Lorraine dąży do zachowania neutralności swoich księstw i dobrych stosunków z sąsiadami. Jego brat François de Guise walka o Francji, podczas gdy jego syn François , chrześniak z François I er , żonaty siostrzenica Karola V . Krótko przed jego śmiercią, na mocy traktatu norymberskiego, Lotaryngia została ogłoszona przez cesarza „wolnym i niemożliwym do uchwalenia państwem”. Jego następca François I er umiera po 363 dniach rządów. Pozostawił 2 letniego syna Karola III Lotaryngii i regencję dzieloną między jego żonę Christine z Danii , przychylną cesarzowi i jego brata Nicolasa de Lorraine , frankofil.

W 1552 roku , po zawarciu porozumienia z protestantami niemieckimi, król Francji Henryk II , podczas swojej „  podróży do Niemiec  ”, dokonał sukcesywnie aneksji trzech miast biskupich regionu Metz , Toul , Verdun, które miały być zjednoczone pod nazwą „  Trzy -Biskupstwo  ”. Z tej okazji przebywał w Nancy. Oddał regencję tylko księciu Mikołajowi, a wykształcenie młodego księcia odebrał matce, zabierając go do Paryża. Młody książę wrócił do Lotaryngii dopiero 7 lat później z francuską żoną Claude de France , młodszą córką króla. Trois-Évêchés nie zostanie oficjalnie zjednoczona z Francji do 1648 roku przez traktatów Westfalii , która położy kres wojnie trzydziestoletniej , co było bardzo trudne dla ludzi, Lotaryngia.

Rzeczywiście, w Lotaryngii, XVII th  wieku zaczyna się od sporu spadkowego. Książę Henryk II Lotaryngii zmarł w 1624 roku, pozostawiając tylko dwie córki. Pierwsza obiecana Ludwikowi XIII , najstarsza, Nicole de Lorraine , wyszła za mąż za swojego kuzyna Charlesa de Lorraine-Vaudémont . Testament księcia stwierdza, że ​​małżonkowie będą rządzić wspólnie, a Karol zachowa władzę od Nicole. Karolowi udaje się odsunąć Nicole od władzy, ale jego kapryśna polityka i otwarty sprzeciw wobec Francji spowodują nieszczęście dla jego stanów i poddanych.

W 1661 Lotaryngia przekazała Francji kilka miejscowości na mocy traktatu z Vincennes .

Księstwo Lotaryngii została zajęta przez Francję pod Ludwika XIII i Ludwika XIV , ale odzyskała niepodległość (nadzorowane) w 1697 roku z Duke Leopold I er , zakład, aby przywrócić swoje stany. Aby pokazać swoją determinację, kazał wybudować zamkową rezydencję Lunéville . Ceniony przez wszystkich książę zmarł w 1729 r., pozostawiając tron ​​swemu synowi Franciszkowi III, który wychowany w Wiedniu był potencjalnym narzeczonym dziedziczki cesarza. Francja nie mogła pogodzić się z tym, że wpływy Austrii, które posiadały wówczas dzisiejszą Belgię i Luksemburg, rozszerzyły się na Bar-le-Duc .

W 1738 cesarz Karol VI uzyskał akceptację przez Francję sankcji pragmatycznej w zamian za księstwa lotaryński i barski. Te dwa księstwa należały do ​​tego, który w 1745 r. zostanie cesarzem rzymskim Świętego Cesarstwa, Franciszka I Świętego Cesarstwa . Księstwa zostaną oddane dożywotnio zdetronizowanemu królowi Polski Stanisławowi Leszczyńskiemu, teście Ludwika XV, który poślubił swoją córkę Marię Leszczyńską . Po śmierci Stanisława w 1766 r. Francja otrzymała księstwa, które stały się prowincjami Królestwa Francji „jak za granicą”, co oznaczało, że utrzymano cła na towary przewożone z Lotaryngii do Francji. Książę Lotaryngii Franciszek I Świętego Cesarstwa otrzymał Toskanię i poślubił córkę cesarza . Będzie ojcem Marii Antoniny Austriaczki, która, zostając królową Francji, zostanie skazana na śmierć podczas Rewolucji Francuskiej .

Stanisław Leszczyński , uprzejmy, umieszczone dwa razy na tronie Polski przez obce mocarstwa i gonił dwukrotnie jego rywal Frederick Augustus I st Saksonii , natychmiast dał prawdziwą moc do zarządcy wyznaczonego przez Francję i przywłaszczył sobie Château de Lunéville które uczynił swoją ulubioną rezydencję. Był w Nancy ważnym aktorem Oświecenia . Suwerenna marionetka, po zniszczeniach wojennych Ludwika XIII i Ludwika XIV, wyposażył miasto w wyjątkowy zespół architektoniczny, Place Royale zaprojektowany na chwałę swego zięcia Ludwika XV. Ten miejski kompleks został wpisany od 1983 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO przez UNESCO . Wyróżniał się inicjatywami społecznymi wyprzedzającymi swoje czasy: szkołami, szpitalami i bibliotekami publicznymi, zbiorowymi spichlerzami, pomocą najbardziej potrzebującym i uzyskał przydomek „Bienfaisant”, podczas gdy francuski intendent Chaumont de La Galaizière zastąpił zarządców Lotaryngii. francuski, narzucił język francuski w aktach prawnych (podczas gdy część Lotaryngii była germańska) i wysłał krnąbrnych na królewskie galery.

Prowincja wschodniofrancuska

W 1769 uniwersytet założony w 1572 w Pont-à-Mousson został przeniesiony do Nancy na mocy edyktu królewskiego Ludwika XV. W 1777 Nancy stało się siedzibą nowego biskupstwa . W tym samym roku Saint-Dié – gdzie przed aneksją mieszkał prymas Lotaryngii – stało się miastem biskupim. Pierwszy biskup diecezji Saint-Die jest jednym z synów znienawidzonego zarządcy.

W 1790 r. w czasie rewolucji utworzono cztery departamenty: Meuse, Meurthe, Moselle i Vosges. Ostatnie terytoria przyłączone do Francji: Salm , Dabo i Créhange w 1793, Lixing w 1795, Hundling i Rouhling w 1797-98.

W tym samym czasie ( 1790 ) posłowie lotaryńscy domagali się utworzenia wydziału „niemieckiej Lotaryngii”, na przykład po to, aby niemieckojęzyczni obywatele nie byli administracyjnie zobowiązani do wyjazdu do francuskojęzycznych gmin, ale propozycja ta została odrzucona.

Następnie historia Lotaryngii łączy się z historią Francji aż do 1871 roku.

Między Cesarstwem Niemieckim a Francją

W 1871 roku pokój frankfurcki nadana Cesarstwa Niemieckiego terytoriów Lorraine odpowiadające części departamentu Moselle i Meurthe  : Geograficznie obejmuje aktualną Moselle które z Alzacji Reichsland Alzacji Lotaryngii do 1918 roku; dzielnicy Saint-die w departamencie Vosges jest także amputowane części dawniej załączone do Alzacji, to znaczy z kantonów Saales i Schirmeck , dlatego dołączonych do Bas-Rhin . Mieszkańcy zaanektowanych terytoriów zmuszeni są wybierać między narodowością francuską a niemiecką przed 1 października 1872 roku. Ci, którzy chcą zachować obywatelstwo francuskie, „  optanci  ”, są wydalani do Francji, podczas gdy traktat pokojowy o tym nie wspominał. Prawie 20 000 Metz opuściło swoje miasto, a wielu optantów wyemigrowało do Nancy , której populacja gwałtownie się podwoiła.

Pierwszej wojny światowej głęboko zaznaczone Lorraine, który widział jego mieszkańcy spotkania na swojej ziemi pod mundurach wroga.

Większość Moselczyków, lojalnych poddanych Cesarstwa Niemieckiego, walczy dla cesarza . W latach 1914-1918, jeśli 18 000  Alzatczyków i Mosellańczyków zaciągnęło się do armii francuskiej , 380 000  Alsaciens-Lorrains , czyli ponad 95% poborowych, walczyło o Imperium do końca wojny, często aż do ostatecznej ofiary. Ich groby są utrzymywane przez Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge . Bitwa pod Verdun , jeden z najdłuższych i najbardziej zabójczy, odbyła się w 1916 roku w Mozy . Kilka wsi , doszczętnie zniszczonych przez walki, nigdy nie zostanie odbudowanych. Ten zdewastowany region, zwany czerwoną strefą , posiada ważne pomniki, z których najsłynniejszym jest ossuarium Douaumont . Traktat wersalski z 1919 roku przywraca Alzacji-Lotaryngii do Francji. Prawo miejscowe w Alzacji i Mozeli , w tym zawierające reżim konkordatowego zniesione we Francji w 1905 roku i systemu Social Security bismarkowski, utrzymywała się w tych terenach po 1918 roku.

W okresie międzywojennym w Lotaryngii zbudowano linię Maginota , która okazała się strategicznie bezużyteczna. Moselle ponownie załączony w 1940 roku . Z'Sierpień 1942Ta de facto aneksja pozwala nazistowskim Niemcom na przymusowe wcielenie młodych mieszkańców Mozeli do armii Trzeciej Rzeszy . Wyzwolenie Lotaryngii odbywało się etapami od31 sierpnia 1944 r i zakończ w dniu 19 marca 1945. Pierwsza faza kampanii lotaryńskiej , dowodzona przez amerykańską 3. Armię , zakończyła się zwycięstwem aliantów w sektorach Nancy , Lunéville , Épinal , Saint-Dié , Thionville , Sarrebourg i Metz , gdzie operacje trwały trzy miesiące. Druga faza kampanii , dowodzona przez 7. Armię Amerykańską , przyniosła wyzwolenie terytoriów Mozeli , nadal okupowanych pogrudzień 1944. Półgłosem eksploatacji oznacza koniec walki w rejonie przodu, pozwalając na uwolnienie Forbach w13 marca 1945Od Bitche na 16 marca , a od Sturzelbronn na19 marca 1945.

Lotaryngia, region europejski

Okres powojenny okazał się okresem prosperity dla regionu, który posiadał prawie nienaruszone rezerwy surowców. Przybyło tam wielu imigrantów , głównie z Włoch i Polski . Skutkuje to wzrostem liczby ludności i pożyczki Lorraine do rangi 3 th  francuski bieguna gospodarczego. Od końca okresu Trente Glorieuses Lotaryngia, podobnie jak inne regiony przemysłowe, które przyczyniły się do powstania bogactwa narodowego, została dotknięta poważną restrukturyzacją.

Podsumowanie chronologiczne

• Około 57 pne. BC  : podbój regionu przez Juliusza Cezara.
• Około 13 pne BC  : utworzenie rzymskiej prowincji Galii Belgii, której stolicą jest Durocortorum (Reims).
• Około 280: Św. Klemens jest pierwszym biskupem Divodurum (Metz).
• W kierunku 297: Belgia Galii dzieli się na dwie prowincje: Pierwszą Belgię ze stolicą Augusta Treverorum (Trewir) i Drugą Belgię ze stolicą Durocortorum (Reims).
• 309: Wizyta Konstantyna w sanktuarium Grand.
• 366: Jovin zatrzymuje Alamanów w Scarpone (Dieulouard).
• 451: zniszczenie Metz przez Hunów.
• 496: przypuszczalna data bitwy pod Tolbiakiem (zwycięstwa Franków nad Alamanami).
• 511: po śmierci Clovis region zostaje włączony do królestwa Reims (lub królestwa Austrazji ), którego stolica zostanie przeniesiona do Metz w 566.
• 612: Święty Arnoul, przodek Karolingów, zostaje wybrany biskupem Metzu.
• 679: Dagobert II, ostatni Merowingów król Austrazji, zostaje zamordowany podczas polowania w lesie Woëvre, niedaleko Stenay.
• 749: przybliżona data założenia opactwa w Gorzu przez Chrodegang, biskupa Metz.
• 843: Traktat z Verdun prowadzący do podziału Imperium Karolingów: Zachodnia Francia przypisywana jest Karolowi Łysemu, Wschodnia Francia Ludwikowi Germańskiemu, a mediana Francia Lothaire.
• 855: po śmierci Lothaire, jego stany zostają podzielone między jego trzech synów: Lothare II otrzymuje Lotaryngię ze stolicą w Aix-la-Chapelle.
• 869: po śmierci Lotara II Karol Łysy został koronowany na króla Lotaryngii w Metzu.
• 870: na mocy traktatu z Meersen Lotaryngia zostaje podzielona między Karola Łysego i Ludwika Niemieckiego.
• 880: Traktat z Ribemont przypisuje całą Lotaryngię Ludwikowi Młodszemu, synowi Ludwika Niemieckiego.
• 911: Lotharingia łączy siły z Karolem Prostym, królem zachodniej Francji, przed powrotem do germańskiej dominacji między 923 a 925 rokiem.
• 959: Arcybiskup Brunon dzieli Lotharingie na dwa księstwa: Basse-Lotharingie (Basse-Lorraine lub Lothier, odpowiadające w przybliżeniu dzisiejszej Belgii i Holandii) i Haute-Lotharingie (Haute-Lorraine lub Mosellane, odpowiadające w przybliżeniu dzisiejszej Lotaryngii) . Separacja wejdzie w życie wraz ze śmiercią Brunona w 965 roku.
• 977: Frédéric (lub Ferry), hrabia Bar, zostaje księciem Haute-Lotharingie.
• 1033: oba księstwa są ponownie zjednoczone pod władzą Gothelon (lub Gozelona), hrabiego Verdun (do 1044).
• 1038: Louis de Scarpone zostaje pierwszym hrabią Moussona i Bara z powodu małżeństwa z Sophie de Bar.
• 1047: cesarz Henryk III przydziela Haute-Lotharingie Wojciechowi (albo Albertowi) Alzacji, hrabiemu Metz: uważany jest za pierwszego księcia Lotaryngii; jego brat Gérard zastąpił go w 1048 jako dziedziczny książę.
• 1049: Bruno (lub Brunon) z Eguisheim-Dabo, biskup Toul, zostaje wybrany na papieża pod imieniem Leon IX.
• 1061: pierwsza wzmianka o Nancy.
• 1301: Traktat z Brugii prowadzący do powstania ruchomego Barrois  : ziemie położone na zachód od Mozy przechodzą pod zwierzchnictwem króla Francji.
• 1354: hrabstwo Bar zostaje przekształcone w księstwo na rzecz Roberta, hrabiego Mousson i Bar, który odtąd będzie nazywany markizem du Pont i księciem Bar.
• 1429: Robert de Baudricourt, kapitan Vaucouleurs, upoważnia Joannę d'Arc do udania się do Chinon i zapewnia jej eskortę.
• 1431: René d'Anjou, książę Baru, zostaje księciem małżonkiem Lotaryngii jako mąż księżnej Isabelle (zmarł w 1453).
• 1473: René de Vaudémont, wnuk René d'Anjou, zostaje księciem Lotaryngii pod imieniem René II: zostanie również księciem Baru po śmierci swojego dziadka w 1480.
• 1475: Karol Śmiały, książę Burgundii, wyrusza na podbój Lotaryngii: zostanie zabity podczas bitwy pod Nancy w 1477 roku.
• 1507: wydruk pierwszej mapy przedstawiającej Amerykę w Saint-Die.
• 1525: Wojna Rustaudów: Książę Antoine de Lorraine miażdży zbuntowanych chłopów u bram Saverne.
• 1552: Henryk II, król Francji, przejmuje trzy biskupstwa Toul, Metz i Verdun, które zostaną oficjalnie przyłączone do Francji w 1648 roku.
• 1572: utworzenie Uniwersytetu Pont-à-Mousson.
• 1633: pierwsza francuska okupacja Lotaryngii (do 1661). W tym okresie Francja nabyła w szczególności Montmédy, Thionville, Sierck, Gorze, Sarrebourg i Phalsbourg.
• 1670: druga francuska okupacja Lotaryngii (do 1698).
• 1683: Jan Sobieski, król Polski i Karol V, książę Lotaryngii, zmuszają Turków do zniesienia oblężenia Wiednia.
• 1702: trzecia francuska okupacja Lotaryngii (do 1714).
• 1704: instalacja rodziny Wendel w Hayange.
• 1729: Franciszek III zastępuje swojego ojca Léopolda jako książę Lotaryngii i Baru. Poślubiwszy Marię Teresę Habsburg w 1736, został Wielkim Księciem Toskanii w 1737 i cesarzem Germanów w 1745.
• 1737: Stanisław Leszczyński, dawniej król Polski i teść Ludwika XV, zostaje dożywotnio księciem Lotaryngii i Baru.
• 1751: Senones staje się stolicą księstwa Salm-Salm, które zostanie ponownie połączone z Francją i włączone do departamentu Vosges w 1793 roku.
  • Edyktem z czerwca zlikwidowano kilka bailiwików i utworzono nowe.
• 1755: inauguracja Place Royale (obecnie Place Stanislas) w Nancy.
• 1766: po przypadkowej śmierci króla Stanisława księstwa Lotaryngii i Baru łączą się oficjalnie z Francją.
• 1768: Uniwersytet Pont-à-Mousson zostaje przeniesiony do Nancy.
• 1777: utworzenie biskupstw Nancy i Saint-Die.
• 1790: utworzenie departamentów Meuse, Moselle, Meurthe i Vosges. Masakra zbuntowanych szwajcarskich żołnierzy w Nancy.
• 1796: założenie obrazów Pellerina w Epinal.
• 1858: Wywiad Plombières między Napoleonem III a Cavourem.
• 1870: wojna francusko-niemiecka. Inwazja Alzacji i Lotaryngii. Bitwy pod Gravelotte i Saint-Privat. Kapitulacja Metza.
• 1871: na mocy traktatu frankfurckiego większość Alzacji i północno-wschodnia część Lotaryngii zostaje przekazana Niemcom. Departament Meurthe-et-Moselle powstaje z pozostawionych we Francji fragmentów dawnych departamentów Meurthe i Moselle.
• 1875: utworzenie „komitetu turystycznego” Gérardmera, który w 1919 r. przyjmie nazwę „biura turystycznego”.
• 1887: aresztowanie francuskiego komisarza Schnæbelé w Novéant-sur-Moselle powoduje silne napięcie dyplomatyczne między Francją a Niemcami.
• 1909: międzynarodowa wystawa w Nancy.
• 1911: Niemiecka Alzacja-Lotaryngia ma specjalną konstytucję .
• 1914: bitwa pod Grand Couronné . Zdobycie Saint-Mihiel przez Niemców.
• 1916: Bitwa pod Verdun .
• 1918: wyzwolenie przez Amerykanów istoty Saint-Mihiel. Rozejm z Rethondes. Wejście wojsk francuskich do Metz i Strasburga.
• 1919: Traktat Wersalski ratyfikuje powrót Alzacji-Lotaryngii (lub Alzacji-Mozeli) do Francji.
• 1930: André Maginot, francuski minister wojny, głosuje za kredytami przeznaczonymi na umocnienie granic.
• 1939: ewakuacja miejscowości niechronionych przez linię Maginota.
• 1940: Alzacja i Mozela zostają ponownie przyłączone do Niemiec.
• 1944: wyzwolenie Metzu i Strasburga.
• 1945: wyzwolenie Colmar i Forbach.
• 1964: utworzenie prefektury regionalnej w Metz. Inauguracja kanału Mozeli.
• 2016: przegrupowanie Alzacji, Szampania-Ardenów i Lotaryngii w jeden region pod nazwą Grand Est ze Strasburgiem jako stolicą.

Gospodarka

Lotaryngia była regionem silnie naznaczonym działalnością przemysłową. Wraz ze spadkiem działalności wydobywczej następuje reorientacja i jesteśmy świadkami powstawania firm z dziedziny nowych technologii (energetyka, elektronika itp.). Region korzysta z wymian granicznych z Luksemburgiem , Belgią i Niemcami . Z 44 mld euro, które gospodarka Lotaryngii produkuje 3,4% PKB w języku francuskim , który jest regionem Lorraine w 8 th  miejsce 26 byłych francuskich regionów (przed reformą rolną).

Administracja

W 2015 r. region Lotaryngii obejmował 4 departamenty , 19 okręgów , 157 kantonów i 2337 gmin .

Działy

Region

Siedziba Rady Regionalnej oraz Rady Gospodarczej, Społecznej i Ekologicznej Lotaryngii znajdowała się w Metz . W historii Metz i Nancy z kolei przyjęli dominujące role w Lorraine, czasami role uzupełniające, a czasami antagonistyczne. Spowodowało to rozdzielenie siedzib regionalnych urzędów państwa między oba miasta oraz pewną rywalizację, dziś z harmonijnym rozwojem „  Sillon lorrain  ” (znanej również jako „  Mozela bruzda  ” dwóch rozwijających się miast). w zlewni tej rzeki).

Ponadto w Épinal znajdowała się regionalna izba rachunkowa Szampanii-Ardenów i Lotaryngii . Wraz z utworzeniem nowej jednostki administracyjnej Alsace-Champagne-Ardenne-Lorraine , siedziba tej instytucji odpowiedzialnej za nowe terytorium została przeniesiona do Strasburga , ku rozczarowaniu wybranych urzędników w Lotaryngii.

Odczuwalny jest również ciężar historii, obecna Mozela (uzyskana przez rozczłonkowanie starych departamentów Mozeli i Meurthe ), która została zaanektowana w latach 1871-1918 i ponownie w latach 1940-1944 lub nawet 1945 dla niektórych wiosek, Meurthe pochłaniając prawie wszystkie Kraj Wysoka (część starego Moselle nie załączone), aby stać się Meurthe-et-Moselle . Wielu Mozelijczyków miało więc wtedy wybór, czy stawić opór, pozostając w Mozeli i stać się Niemcami (aby utrzymać francuską obecność w tym zaanektowanym departamencie) lub udać się do innego francuskiego departamentu, aby zaznaczyć swój sprzeciw wobec aneksji i pozostać Francuzem. W systemie kultu wciąż istnieją osobliwości, takie jak prawo lokalne , czy funkcjonowanie ZUS i stowarzyszeń.

W dziedzinie edukacji Mozela jest częścią Akademii Strasburga w latach 1919-1971, a następnie została włączona do Akademii Nancy-Metz w 1972 roku. To samo dotyczy uniwersytetów zjednoczonych w University Pole European .

1 stycznia 2012 r. National Polytechnic Institute of Lorraine , uniwersytety Metz, Nancy-I i Nancy-II łączą się, tworząc Uniwersytet Lorraine .

W ramach ustawy o reformie terytorialnej ogłoszonej16 stycznia 2015, Lorraine połączyła się1 st styczeń 2016z regionami Alzacji i Szampanii-Ardenów w celu utworzenia nowego samorządu lokalnego, który następnie zostanie nazwany „regionem Grand Est  ”.

Na poziomie europejskim

Region Lotaryngii jest również członkiem międzyregionalnej współpracy transgranicznej „Saar-Lor-Lux”, która obejmuje oprócz Lotaryngii, Luksemburg , niemiecki kraj związkowy Saarland, z którym stowarzyszone są w ramach Wielkiego Regionu , Nadrenia-Palatynat i Region Walonii w Belgii.

Departament Moselle jest częściowo częścią Eurodystryktu SaarMoselle ( EUWT ).

La Lorraine gaumaise narodziła się w ramach projektu interreg IV-A Grande Région w 2012 roku. Przypomina, że ​​Lorraine historycznie wykraczała poza obecne granice państwowe.

Transport

Osie transportowe Lotaryngii przebiegają w kierunku północ-południe, biegnąc wzdłuż Mozeli. Przecina go droga bursztynowa do zachodniej części Morza Śródziemnego, a następnie droga rzymska Lyon-Kolonia. Były też piony, łączące Sekwanę z Renem, jak rzymskie drogi Reims-Toul czy Verdun-Metz.

Nawet dzisiaj główną osią transportu w Lotaryngii jest bruzda Mozeli , zwana także „bruzda lotaryńska” ( Épinal , Nancy , Metz , Thionville ), która przecina wschodnią część regionu, wychodząc z masywu Wogezów na południu i otwiera się w północ do Luksemburga , Belgii i Niemiec . Na większości tej osi obok siebie znajduje się autostrada A31 ( Dijon - Luksemburg ), kanały wielkotorowe i linie kolejowe.

Uzupełnia go Europejski Magistrale Paryż-Budapeszt, z którego korzystają LGV Est , autostrada A4 i RN4 .

Sieć dróg i autostrad

Autostrady A31 przecina region z północy na południe. Dziś stwarza problemy z nasyceniem i przewidziano odciążenie go poprzez budowę autostrady A32  ; projekt ten został porzucony na rzecz ulepszeń do A31 w lipcu 2010 roku.

Główne osie poprzeczne to autostrada A4 łącząca Paryż ze Strasburgiem przez Metz oraz droga krajowa 4 łącząca Paryż ze Strasburgiem przez Nancy . Autostrady A4 zapewnia połączenie z Saarbrücken w Niemczech (przez A320 ) i Strasburgu. RN4 to najkrótsza oś między Paryżem a Strasburgiem; jednak na całej długości nie ma dwóch pasów ruchu, co pozwala na mniej bezpośrednie połączenie Paryż-Strasburg niż przez Metz na autostradzie A4.

Połączenia z Alzacją są trudniejsze na południu regionu, pomimo przełęczy Bussang i ponownego otwarcia tunelu Maurice-Lemaire, co usprawni ruch.

Połączenia z Franche-Comté i Territoire de Belfort są stosunkowo dobre poprzez drogi krajowe 57 (obecnie - 2012 - w budowie dla przejścia 2x2, a oddanie do użytku planowane jest na lato 2013) i 66 .

Lorraine Computer Science and Applications Laboratory (LORIA) współpracuje z Padam Mobility, aby zaoferować rozwiązanie wykorzystujące sztuczną inteligencję dla usług transportowych na żądanie : podróże są następnie optymalizowane przez oprogramowanie trasy. Algorytm ten jest używany na przykład przez Flex'Hop firmy transportowej w Strasburgu .

Transport kolejowy

Pierwszy pociąg w historii Lorraine związane Metz do Nancy na 10 lipca 1850 w 2 godziny i 15 minut. Tę pierwszą linię przedłużono w 1852 r. w kierunku Prus . W Alzacji i Mozeli pociągi kursują po prawej stronie na liniach dwutorowych, co jest dziedzictwem okresu Reichslandu , podczas gdy w pozostałej części regionu i na całej krajowej sieci kolejowej jeżdżą po lewej stronie .

Lotaryngia jest przecinana z zachodu na wschód przez wschodnioeuropejski LGV . Ta linia dużych prędkości, otwarta w dwóch etapach w czerwcu 2007 i lipcu 2016 , była częściowo finansowana przez były region Lotaryngii . Łączy Paryż ze Strasburgiem, obsługując Metz i Nancy oraz dwie nowe stacje TGV: stację Meuse TGV i stację TGV Lorraine . Region ma również dobre połączenia kolejowe za pośrednictwem sieci TER Lorraine o nazwie handlowej Métrolor.

Dla ruchu pasażerskiego najtrudniejsze są połączenia na południe. Linia Luksemburg - Dijon ma niekorzystną trasę i jest intensywnie wykorzystywana przez konwoje towarowe. Zbiorowym interesem spółdzielni Railcoop jest studiując Thionville - Lyon związek , który będzie służyć Metz i Nancy .

Ponadto należy ubolewać nad faktycznym brakiem połączeń kolejowych z Franche-Comté . W ramach uruchomienia TGV Ren-Rodan planuje się zatem dalszą elektryfikację linii Blainville-Damelevières-Lure poza Épinal w celu poprawy połączeń kolejowych z Belfort .

Inne projekty to prawdopodobne przeniesienie stacji TGV Lotaryngii do Vandières oraz modernizacja linii Lérouville-Saarbrücken wykorzystywanej przez TGV łączące Paryż z Frankfurtem .

Lotaryngię przecina również kilka głównych osi towarowych. Największa stacja rozrządowa we Francji znajduje się w Woippy , na północ od Metz. Ruch towarowy dotyczył 44% ruchu w 2002 r., w porównaniu z 29% w przypadku TER, 20% w przypadku dostaw sprzętu i 7% w przypadku linii głównych. W połowie 2000 roku sama Lorraine reprezentowała 22% obrotów przewozowych SNCF .

Metropolitan Express Network (REM) mógł zobaczyć światło dzienne w Lorraine Sillon w 2028 roku, i będzie również przedmiotem zainteresowania Luksemburga.

Rekultywacja linii od Nançois - Tronville do Neufchâteau jest warunkiem sine qua non dla zakończenia Cigeo warstwa głęboka geologiczne składowanie odpadów radioaktywnych projektu . Również Krajowa Komisja Debaty Publicznej (CNDP) decyzją z 13 stycznia 2021 r. wyznacza Jean-Daniela Vazelle i Luca Martina na gwarantów wstępnych konsultacji w sprawie „projektu rehabilitacji linii kolejowej Nançois-Tronville-Gondrecourt le Château miał na celu ułatwienie zakończenia prac nad projektem Cigéo i docelowo obsługę terenu” .

Transport rzeczny

Transport rzeczny jest również bardzo obecny zarówno poprzez skanalizowaną Mozelę, jak i stosunkowo gęstą sieć kanałów. Lotaryngia jest rzeczywiście przecinana wieloma kanałami: Canal des Salines de l'Est (niedokończony), kanał Marne-Rhine , utworzony w 1853 roku, łączy ważne miasta Lotaryngii, takie jak Bar-le-Duc, Toul i Nancy oraz łączy Z jednej strony region Paryża, z drugiej Alzacja i Ren. Canal Wschodniej posiada dwa oddziały: jeden nazywa się gałąź Północna łączy Benelux i porty na Morzu Północnym, podczas gdy oddział South umożliwia komunikację z Saône i Rhône. Wreszcie nad kanałem kopalnianym Saar, który odprowadza wodę na wschód od Mozeli, można zrobić skrzyżowanie z Saarbrücken. Wszystkie te kanały są, w przeciwieństwie do skanalizowanej Mozeli, rozstawem Freycinet (barka 38,5  m załadowana maksymalnie 250 ton przy 1,80  m ugięcia).

25% handlu międzynarodowego w Lotaryngii odbywa się drogą wodną. Skanalizowana Mozela już teraz obsługuje bardzo ważny ruch: 10 milionów ton towarów rocznie jest ładowanych i rozładowywanych w jej portach, co stanowi ponad 95% ruchu rzecznego w Lotaryngii. Zwiększenie wysokości w świetle między Metz a granicą francusko-luksemburską poprzez podniesienie mostów zostało przeprowadzone przez Radę Regionalną, aby zapewnić przepływ łodzi załadowanych trzema warstwami kontenerów.

W sumie region ma 700  km śródlądowych dróg wodnych i cztery główne handlowe porty rzeczne: nowy port Metz (wiodący port zbożowy we Francji i szósty co do wielkości port rzeczny we Francji), port Nancy-Frouard , port Metz-Mazerolle i port Illange (w pobliżu Thionville ). W regionie znajduje się również wiele marin.

W budowie znajduje się duży kanał między Mozelą a Saoną. Miała długość około 250  km , prowadził z Neuves-Maisons do Saint-Jean-de-Losne w Burgundii .

Transport lotniczy

Lotnisko Metz-Nancy-Lorraine jest otwarta od 1991 Położony w rzece Mosel, 25  km na południowy południe od Metz i 35  km na południowy północ od Nancy , on nie miał oczekiwany sukces.

Regularne bezpośrednie loty obsługują Lyon , Niceę , Marsylię , Tuluzę , Ajaccio i Bastia , a także Algier i Konstantyn . Latem tylko loty międzynarodowe obsługują Włochy , Maghreb , Egipt i Grecję .

Przed otwarciem Metz-Nancy-Lorraine połączenia cywilne zapewniały lotniska Nancy-Essey i Metz-Frescaty .

Pierwszy badania sięgają 1974 roku, kiedy region wybiera miejsce Louvigny jako część przygotowań do 7 -go planu. Projekt ten został zaakceptowany przez państwo w następnym roku, z bezprecedensowym, wyłącznie lokalnym finansowaniem i uruchomieniem zaplanowanym na lata 1983-1985. Proponowane są alternatywne realizacje, takie jak Phalsbourg czy Toul-Rosières , po czym w końcu projekt odchodzi w zapomnienie.

Budowa rozpoczęła się dnia 9 września 1989i nieoficjalnie zakończyła się latem 1991 roku lotem ponad 800 balonów na ogrzane powietrze z nowej platformy lotniska. Inauguracja odbyła się dnia30 września 1991o godzinie 11 . Pierwszy samolot regularnej linii wystartował28 października 1991o 6  h  30 do Marsylii. Lotnisko będzie kosztować 378 mln franków ze zniżką (wartość z 1992 r.); finansowany w 35% przez państwo, 35% przez region, 18% przez Europę, 7% przez departament Meurthe-et-Moselle, 3% przez miasto Metz i 3% przez miasto Nancy. Departament Moselle nie chciał wnosić wkładu w finansowanie. Lotnisko zarządzane jest bezpośrednio przez region administracyjny Grand Est .

Turystyka

Turystyka w Lotaryngii to działalność, która jest już bardzo stara i obecnie przeżywa renesans. Dawniej skupiała się głównie na hydroterapii ( Plombières , Contrexéville ), pielgrzymkach ( bazylika Saint-Nicolas-de-Port , bazylika Bois-Chenu w Domrémy , bazylika Saint-Pierre-Fourier w Mattincourt , bazylika Notre-Dame de Sion i bazylika Notre-Dame -de-Bon-Secours de Saint-Avold …) i turystyki militarnej ( Verdun , linia Maginota ), region stara się zdywersyfikować swoje atuty. Lorraine jest tylko 15 th  francuski region pod względem udziału w rynku na wszystkich turystyki. Jednak region był w stanie podkreślić bogate dziedzictwo, ale także różnorodne i różnorodne. Główne ośrodki turystyczne to parki przyrodnicze, muzea, obiekty militarne, zabytki ( zamki i zabytki), gastronomia i rzemiosło . Ponadto istnieje turystyka przemysłowa, dynamicznie rozwijający się sektor.

Region, dzięki Wogezom , których część została zaklasyfikowana jako światowy rezerwat biosfery przez UNESCO, korzysta również z wyjazdów turystycznych związanych ze sportami zimowymi, przy czym lato jest bardziej poświęcone zwiedzaniu obszarów przyrodniczych i historycznych, budowli sakralnych w głównych obszarach. oraz rozwój rzemiosła, zwłaszcza w Meurthe-et-Moselle i Moselle . Kraina szkła i kryształu skupia kilka gmin, które z zadowoleniem Artystyczne szkło. Możemy zwrócić uwagę na wsie Meisenthal (w którym do dziś znajduje się Muzeum Szkła i Kryształu oraz Halle Verrière de Meisenthal zrehabilitowane jako miejsce tworzenia i rozpowszechniania kultury), Goetzenbruck (gdzie sztuka witraży i przemysł szklarski są nadal obecnie), Lemberg lub Saint-Louis-lès-Bitche i Baccarat (gdzie nadal powstają słynne kryształy). Te skrzypce szczątki sztuki z kolei wiąże się z regionem Mirecourt w departamencie Wogezy .

Inne prestiżowe fabryki nadal działają. Te wielowiekowe fabryki pracują dla świata luksusu i produkują tekstylia dla Pierre'a Freya , Kenzo , Sir Eltona Johna , Tiffany & Co z Nowego Jorku, The American Friends of Versailles... i produkują własne kolekcje, które można znaleźć wszędzie świat . Wszystkie te firmy są dostępne dla zwiedzających po wcześniejszym umówieniu się, a siedziba jednej z nich, fabryki ceramiki Niderviller, założonej w 1735 r. w Mozeli, znajduje się w dodatkowym wykazie zabytków. Można również odkryć fabrykę kryształów Portieux założoną w 1705 r. w Wogezach, fabrykę kryształów Vallérysthal założoną w 1707 r. w Moselle oraz królewskie fabryki ceramiki w Lunéville i Saint-Clément założone w latach 1730 i 1758 w Meurthe-et-Moselle.

Od początku zamknięcia kopalń w Lotaryngii kwitnie turystyka przemysłowa. Muzeum górnictwa w Neufchef prezentuje różne instalacje od początku do zamknięcia kopalń żelaza w Lotaryngii.

To samo dotyczy parku wielkopiecowego U4 w Uckange . Silny symbol przemysłowego dziedzictwa doliny Fensch, chroniony przez włączenie do inwentarza zabytków , U4 jest ostatnim z sześciu wielkich pieców w zakładzie w Uckange; Obecnie jest to rzadkie ślady branży stalowej XX -go  wieku, zachowany we Francji.

W byłej Houiller Basin w Petite-Rosselle The Tile Wendel Muzeum to jedyny obiekt górniczy francuski zaprasza do odkrywania różnych technik górnictwa węgla używane do ostatniej francuskiej kopalni zamknięto w 2004 roku.

Nancy ma wiele walorów kulturowych, które sprawiają, że jest miastem niezwykłej sztuki i historii. Rankingu na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO kompleks architektoniczny z XVIII th  wieku Place Stanislas , Alliance i Place de la Carrière sprawiają, że wybór miejsca. Nancy doświadczyło również rozkwitu sztuki w okresie renesansu ( pałac Książąt Lotaryngii , rezydencje Starego Miasta, George De La Tour itp.). Nancy było także stolicą francuskiej secesji na początku XX th  wieku z utworzeniem Szkoły Nancy (Galle, Daum, Majorelle ...) i budowę ponad 50 budynków i domów nowej sztuki obecnie sklasyfikowanych.

W Metz, Centrum Pompidou-Metz , muzeum sztuki nowoczesnej, stało się od czasu swojego powstania atrakcją krajową, a nawet międzynarodową (wystawa Sol Lewitt zainaugurowana w marcu 2012 r.). Jej słynny Marché-aux-Puces jest drugim we Francji. Od 2007 roku miasto Metz rozpoczęło proces mający na celu wpisanie swojej dzielnicy cesarskiej na listę światowego dziedzictwa UNESCO . Miasto szczyci się także słynną katedrą Saint-Étienne de Metz , nie tylko katedrą we Francji o największej powierzchni przeszklonej (blisko 6500  m 2 ), ale także z największymi gotyckimi oknami w Europie.

Amnéville-les-Thermes rozwinęło centrum turystyczno-rekreacyjne w Bois de Coulange z uzdrowiskiem i kasynem. Wiele obiektów zapewnia różnorodną rozrywkę, w tym zoo i kryty stok narciarski , „  halę śnieżną Amnéville  ”, akwarium, muzeum motocykli i rowerów, a także lodowisko na basenie.

Verdun , historyczny zabytek i światowa stolica Pokoju od 1966 roku, a także pola bitewne, oferują turystom różnorodne trasy. Od 1994 roku w dawnym pałacu biskupim mieści się Światowe Centrum Pokoju . Uznanie tego dziedzictwa militarnego w Verdun, ale także w Toul, Metz i Épinal powinno stworzyć nowe możliwości rozwoju turystyki.

Bar-le-Duc, określane mianem „miasta sztuki i historii”, znajduje się w samym sercu Lotaryngii Champenoise. Jej górne miasto jest jednym z najbardziej niezwykłych obszarów miejskich we Francji w stylu renesansowym i z epoki .

Lorraine Gaume jest granica kulturowa i turystyczny utworzony przez kraj Montmédy ( Meuse ) i południowej części Gaume (terytoriów Florenville i Virton ). Na poziomie architektonicznym głównymi miejscami Lotaryngii Gaumaise są Cytadela Montmédy , Bazylika Avioth , Renesansowe miasto Marville , Zamek Louppy-sur-Loison , Opactwo Orval , Zamek Herbeumont i Zamek Montquintin . Jej położenie geograficzne, między masywem Ardenów a wybrzeżem Lotaryngii, wyjaśnia różnorodność krajobrazów.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

W latach 2006-2012 populacja Lotaryngii rosła średnio o 0,1% rocznie.

Populacja prawny Lorraine jest 2,349,816 mieszkańców w 1 st stycznia 2012. Od 1999 roku liczba ludności wzrasta regionu, po trzydziestu latach stabilności. Pod koniec lat 80. nadwyżka naturalna przeważyła nad deficytem migracyjnym. Wzrost demograficzny koncentruje się w regionie Lotaryngii, aw szczególności na obszarach podmiejskich. Z drugiej strony południe regionu, z wyjątkiem gminy Dompaire , cierpi na znaczny spadek liczby ludności .