Jean-Pierre Thiollet

Jean-Pierre Thiollet Opis obrazu Jean-Pierre Thiollet.jpg. Kluczowe dane
Narodziny 9 grudnia 1956
Poitiers
Podstawowa działalność pisarz, dziennikarz
Autor
Język pisania Francuski
Gatunki esej, biografia, wspomnienia

Podstawowe prace

Jean-Pierre Thiollet , urodzony dnia9 grudnia 1956w Poitiers w Wiedniu jest francuskim dziennikarzem i pisarzem .

Biografia

Studia

Po studiach w liceach René-Descartes i Marcelin-Berthelot w Châtellerault , Jean-Pierre Thiollet studiował w Khâgne , w Lycée Camille-Guérin w Poitiers, a następnie na uniwersytetach Paris I , Paris III i Paris IV . W 1978 roku został przyjęty do Saint-Cyr (Coëtquidan). Posiada dyplom z prawa, literatury, sztuki, historii i języka angielskiego („ DES , magister, licencja…”).

Kariera dziennikarska i literacka

Od 1980 do 1994 roku , był częścią grupy Quotidien pod przewodnictwem Philippe Tesson . Był redaktorem naczelnym w Quotidien de Paris Od 1988 do 1994 roku.

W latach 80- tych pisał także do magazynów La Vie française , Vogue Hommes , Paris Match , do L'Amateur d'Art , recenzji Michela Boutina , do miesięcznika Théâtre Magazine , z Paulem Chambrillonem jako dyrektorem redakcyjnym i Monegasque Michel Pastor jako redaktor i otwarta szkoła .

W 1995 roku wraz z wydawcą Jean-Cyrille Godefroyem i reklamodawcą Patrice Gelobter zainicjował projekt „gazety niedzielnej”. Również w połowie 1990 kierował redakcją Présidentielle Infos , pracował w dzienniku Impact Médecin (grupa Bertelsmann ) jako szef wiadomości politycznych i zawodowych oraz przy publikacji kilku książek z zakresu ekonomii i zarządzania ( La Dynamique du client - W stronę rewolucji usługowej Richarda C. Whiteleya i Gérarda Mullieza , Wspólne przedsiębiorstwo? - Inna praktyka stosunków społecznych , wyd. Maxima-Laurent du Mesnil Éditeur). Jest także prezesem Cercle Victor Eresko i uczestniczy w uruchomieniu domu haute-couture Shine H.

Na początku XXI wieku był dyrektorem ds. Kolekcji w Axiome éditions i sekretarzem generalnym Mea Publications Limited, wydawcy magazynu Ici Londres i strony Ici-londres.com , po tym, jak w 1999 r. Był koproducentem pełnego zestawu badań autorstwa Chopin (pianista: Radoslav Kvapil ).

W 2004 roku napisał przedmowę do Willy , Colette et moi autorstwa Sylvaina Bonmariage (jako część reedycji książki).

W Kwiecień 2006wraz z Patrice Gelobterem reprezentuje jedną z trzech spraw przejęcia dziennika France-Soir przed sądem handlowym w Lille, który ostatecznie wybiera plan biznesmena Jean-Pierre'a Brunoisa i dziennikarza Oliviera Reya .

W latach 2009-2012 pełnił różne funkcje redaktora naczelnego i delegacji pracowników do France-Soir.

Kariera polityczna

W Marzec 1982W tym wypowiedzieć zniszczenia teatru miejskiego w Chatellerault i opowiadają się za odbudowę budynku wzniesionym w połowie XIX th  wieku przez architekta Ludwika Renaudet budynków i przedsiębiorca Michel Delage, to niezależni kandydaci wybory kantonalne: on otrzymuje blisko 10% głosów.

W latach 1982-1986 jego łączność telefoniczna z Jeanem-Edernem Hallierem była przedmiotem licznych nielegalnych podsłuchów ( sprawa podsłuchów Elysée ).

W grudniu 2013 r. Publicznie zdziwił się, że „gmina Poitiers mogła zignorować fakt, że projektantem teatru miejskiego w Poitiers był nie kto inny jak architekt Édouard Lardillier  ” , po decyzji o sprzedaży podjętej przez burmistrza w ramach kontrowersyjna akcja promocji nieruchomości, polegająca na przekształceniu budynku w pasaż handlowy, biura i mieszkania.

W październiku 2016 r. , Po zadedykowaniu książki poświęconej Jean-Edernowi Hallierowi „młodzieży ze strefy F Eurolandu, ofierze starej, zbrodniczej politycznej klasy pokojowej”, w wywiadzie dla Causeura potępia „zbrodnię francuską, popełnioną przez rządzącą klasę polityczną, czy to lewicową, czy prawicową ”.

Plik 1 st marca 2017, jest inicjatorem projektu Cercle InterHallier.

Inne czynności i funkcje

Pod koniec lat 80. Jean-Pierre Thiollet był wiceprezesem Światowego Stowarzyszenia Inwestycji i Budownictwa w Nieruchomości (Amiic) z siedzibą przy rue du Rhône w Genewie (organizacja rozwiązana w 1997 r.) I był gospodarzem kilku międzynarodowych konferencji w Brukseli. , Genewa, Paryż, Marbella .

Jest członkiem GHAMU założonej przez profesora uniwersytetu oraz historyka sztuki i architektury Daniela Rabreau .

Od lat 90. jest jednym z krajowych urzędników Europejskiej Konfederacji Niepodległości .

Od 2007 roku należy do Big World Family of Lebanon .

W marzec 2010, przyznał nagrodę France-Soir (Jean Cabrol, Quinté Plus) Thierry'emu Duvaldestinowi , kierowcy i trenerowi Piombino.

W czerwiec 2010, jest jednym z sygnatariuszy petycji popierającej Romana Polańskiego, ogłoszonej dzień po aresztowaniu reżysera w Szwajcarii.


Pracuje

Uwagi i odniesienia

  1. Improvisation so piano , JP Thiollet, Neva Éditions, 2017 , s. 277. ( ISBN  978-2-35055-228-6 )
  2. J.-P. Thiollet, Nazywam się Byblos , H & D, 2005, str. 265.
  3. J.-P Thiollet, 88 nut na fortepian solo , Neva Ed, 2015 , s. 365. ( ISBN  978-2-35055-192-0 ) (uwaga BnF n o  FRBNF44332668 ) .
  4. Dz.U. , 24 czerwca i 20 lipca 1978 r .; Redakcja Biznes przewodnik , Editions Jean-François Doumic, 4 th  edition, 1994, s. 183.
  5. Przewodnik dla dziennikarzy ekonomicznych , Editions Jean-François Doumic, 4 th  edition, 1994, s. 183
  6. J.-P. Thiollet, Improvisation so piano , Neva Éditions, 2017 , s. 277, ( ISBN  978-2-35055-228-6 ) .
  7. „  Francja / Światowa historia nazwy: Thiollet  ” na Lanouvellerepublique.fr ,30 czerwca 2014. Zobacz data.bnf.fr .
  8. http://www.monacohebdo.mc/13550-ladieu-michel-pastor
  9. „Historia słynnego kryzysu”, Jean-Pierre Thiollet, Open School , nr 85, luty 1982, http://doc.cnac.fr/ListRecord.htm?list=link&xRecord=19102592157919207749
  10. Philippe Bonnet, „  Nowe gazety otwarte w niedziele  ” , na Liberation.fr ,10 sierpnia 1995.
  11. La Correspondance de la Presse n ° 11719 z 24 sierpnia 1995.
  12. Biblioteka Narodowa Francji , notatka nr FRBNF 37125116.
  13. Zobacz na duedil.com .
  14. Pełne studia Fryderyka Chopina op. 10, op. 25, op. posth., Radoslav Kvapil, CD, Jean-Pierre Thiollet / CPG / AMAT, 1999.
  15. Zobacz na idref.fr .
  16. "  France Soir zostaje przejęty przez Rey i Brunois i strajkuje  " , na Avmaroc.com ,12 kwietnia 2006.
  17. Isabelle Hanne, „  France-Soir: tajemnica ciemnego pokoju  ” , Wyzwolenie , 4 grudnia 2012.
  18. Jean-Pierre Thiollet, 88 nut na fortepian solo , Neva Éditions, 2015 , s. 365 ( ISBN  978 2 3505 5192 0 ) .
  19. Teraz ochrzczony „Théâtre Blossac  ” i zrehabilitowany w 2013 roku, zobacz „Châtellerault znajdzie klejnot teatru” , Centre Presse , 22 października 2013.
  20. Jean-Marie Pontaut i Jérôme Dupuis, Uszy Prezydenta , Fayard, 1996, str. 275.
  21. „Jean-Edern Hallier znowu gryzie” , słowa zebrane przez Sébastien Bataille , Chateur , 8 października 2016 r.
  22. Clara Carlesimo, „  Carole Bouquet: Why François Mitterrand zdecydował się jej posłuchać  ” , na closermag.fr ,4 marca 2020 r(dostęp na 1 st września 2020 ) .
  23. Zobacz w Centre Presse , 10 grudnia 2013.
  24. Zobacz na centre-presse.fr .
  25. "  Jean-Edern Hallier znowu gryzie!" - talker  " na Talker ,8 października 2016 r(dostęp na 1 st września 2020 ) .
  26. Letter A , 21 lutego 2017 r., Https://www.lalettrea.fr/medias_groupes/2017/02/21/thiollet-loue-edern-hallier,108212725-brl
  27. Zobacz na monetas.ch .
  28. International Amiic Tribune (Genewa), 1988-1989, International property business (Genewa), 1989
  29. https://www.ghamu.org/le-ghamu/les-membres/?s=
  30. Zobacz na cedifrance.com .
  31. Zobacz na rjliban.com .
  32. Equidia , 27 marca 2010.
  33. „  Polański: petycja  ” , na Laregledujeu.org ,7 czerwca 2010
  34. „„ Kiedy muzyka jest dostarczana ”, Cedi Infos , nr 45, grudzień 2011.

Linki zewnętrzne