Walonia

Stopień urbanizacji w Regionie Walonii jest wysoki, według Raportu o stanie środowiska Walonii w 2014 r . tereny zurbanizowane wymienione w Planach Sektorowych stanowią w 2012 r . 15% obszaru, czyli 253 878  ha . To samo źródło podaje następnie dla głównych obszarów, które mają być niesztuczne 836 779  ha użytków rolnych (49,5% terytorium); 492 544  ha terenów leśnych (29,1%) oraz 60 533  ha terenów zielonych i przyrodniczych (4,9%). Poziom rozdrobnienia na podstawie wskaźnika Jaegera jest bardzo wysoki, ze średnią wartością wskaźnika 85  ha i medianą 15  ha . Obszar jest szczególnie rozdrobniony w regionach gliniastych i piaszczysto-gliniastych o średniej powierzchni odpowiednio 8  ha i 10  ha .

Według najnowszych badań nad belgijską hierarchią miejską przeprowadzonych w 1997 r. Region Waloński ma dwa duże miasta, Charleroi i Liège, z pięciu w kraju oraz sześć miast regionalnych z 17 miast regionalnych Belgii: Namur, Mons , Tournai, Verviers , La Louvière i Arlon . Oprócz hierarchii miejskiej Region Waloński posiada regiony miejskie (aglomeracja + przedmieścia). Istnieje sześć regionów miejskich – Liège, Charleroi, Mons, Namur, Verviers i Tournai – do których należy dodać region miejski Brukseli, rozciągający się szeroko na Brabancję Walońską. Charleroi jest najbardziej zaludnioną gminą walońską, ale jeśli weźmiemy pod uwagę aglomeracje, to Liège jest w dużej mierze najbardziej zaludnionym miastem z prawie 500 000 mieszkańców. Region miejski tego miasta obejmuje co najmniej 35 gmin . Na1 st styczeń 2017, te regiony miejskie goszczą 54% ludności Regionu Walońskiego, ale ich waga w liczbie mieszkańców zmniejsza się co najmniej od lat 80. (wówczas 56,9%) na rzecz terenów pozamiejskich, które dalej się rozwijają.

Sieć transportu lądowego w Regionie Walonii jest jedną z najgęstszych w Europie, z 502  km głównych dróg (autostrady, drogi regionalne) i 99  km linii kolejowych na 1000  km 2 . Nawet jeśli 85% objętych drogami to drogi miejskie i lokalne, większość ruchu drogowego odbywa się w sieci przeznaczonej dla ruchu głównego nurtu, który jest coraz bardziej intensywny. W latach 1990-2010 ruch w głównym nurcie wzrósł o 95%, podczas gdy długość sieci wzrosła tylko o około 15%.

Infrastrukturą sieci kolejowej zarządza Infrabel , autonomiczna spółka publiczna należąca do państwa belgijskiego. Krajowy transport pasażerski i towarowy jest zarządzany na terenie całego kraju przez Belgijskie Koleje Państwowe (SNCB), podczas gdy na terytorium Walonii międzynarodowy transport pasażerski pociągami konwencjonalnymi lub szybkimi jest również zarządzany przez SNCB, ale we współpracy z Société nationale des railroads français do Francji iz Deutsche Bahn do Niemiec. Na terytorium Walonii istnieją trzy linie dużych prędkości : LGV 1 między francuską granicą w Tournai i Brukselą, LGV 2 między Louvain i Ans oraz LGV 3 między Chênée w Liège i Walhorn .

Region Waloński posiada Walońską Regionalną Firmę Transportową , znaną komercyjnie jako TEC , która zarządza transportem publicznym. Jest to głównie sieć autobusowa w całym regionie i lekkie metro w Charleroi , jedyne w regionie. SRWT planuje stworzenie sieci tramwajowej w Liège do 2022 roku . Istnieją również trzy linie tramwajowe turystyczny w Walonii, które są zarządzane przez sektor prywatny: tramwaj turystyczny Aisne The Han tramwajowe i tramwajowe Lobbes Thuin .

Z punktu widzenia transportu lotniczego ważne są dwa porty lotnicze o dwóch różnych funkcjach – port lotniczy Charleroi-Brussels-South dla transportu pasażerskiego i port lotniczy Liège dla frachtu lotniczego – i które od wielu lat odnotowują silny wzrost. Transport pasażerski w Charleroi jest mnożona przez 30 w latach 1998 i 2013, w tym wzrost o 129% w latach 2008 i 2013. W tym samym okresie, frachtu lotniczego w Liège wzrosła o 242%, co stawia lotnisko w Liege w 8 th pozycję w Europie na przewóz towarów w 2012 roku.

Drogi wodne w Regionie Walonii stanowią sieć 450  km dróg wodnych powszechnie wykorzystywanych do żeglugi komercyjnej, z czterema autonomicznymi portami: autonomicznym portem Liège , autonomicznym portem Namur , autonomicznym portem Charleroi oraz autonomicznym portem Centre et de zachód . Port Liège o rocznym ruchu przekraczającym 21 milionów ton jest trzecim portem śródlądowym w Europie. Gęstość sieci eksploatowanych dróg wodnych wynosi około 27  km na 1000  km 2 , nieco ponad połowę średniej krajowej (50 km ), ale trzy razy więcej niż  średnia europejska (9  km ). Sieć dróg wodnych jest również otwarta dla żeglugi rekreacyjnej .

W 2011 r. przewozy towarowe z wyłączeniem transportu lotniczego stanowiły 24,9  mld t/km , z czego 82% transportem drogowym, 11% transportem kolejowym i 7% transportem rzecznym.

Fabuła

1970: Geneza

Region Waloński pojawia się w belgijskiej konstytucji dnia 24 grudnia 1970 z art. 107 ćw., który stanowi w pierwszym akapicie, że Belgia ma „trzy regiony: region Walonii, region flamandzki i region brukselski”, ale musimy poczekać na „specjalną ustawę o reformach instytucjonalnych” 8 sierpnia 1980aby ten artykuł miał zastosowanie. Niemniej jednak Region Waloński poprzedzają organizacje, zarówno specyficzne dla ruchu walońskiego, jak i później również w ramach instytucjonalnych.

Pierwsza to Rada Gospodarcza Walonii , utworzona tuż przed II wojną światową w 1938 roku. Skopiowana z Vlaams Economisch Verbond , flamandzkiej organizacji pracodawców, utworzonej w 1926 roku jako przeciwwaga dla Centralnego Komitetu Przemysłu uważanego za zbyt francuskojęzyczny i liberalny, stowarzyszenie „obronę regionu Walonii z ekonomicznego punktu widzenia” w swoim statucie sporządzonym przez Liège Walońska Liga Akcji . W czasie wojny zszedł do podziemia, zyskał uznanie w 1945 roku, kiedy rząd powierzył mu zadanie przeanalizowania przyczyn upadku walońskiej gospodarki.

Raport został przedłożony rządowi dnia 20 maja 1947, podkreśla rosnącą nierównowagę między gospodarką Północy i Południa kraju i zaleca zarówno decentralizację, jak i „ustanowienie kompleksowego planu naprawy gospodarki Walonii”. Jeśli raport ten pozostaje „martwą literą” według Pawła Delforge , Charles Bricman uważa, że dał nową dynamikę ruchu Walonii dodając wymiar społeczno-ekonomiczny do niej i że ten ostatni bierze się z impetem na skrajnej lewicy z " Andre Renard partia keynesizmu i gospodarka planowa .

Z tego samego pragnienia interwencjonizmu gospodarczego zrodziła się Rada Gospodarcza Regionu Walońskiego , poprzedniczka zgromadzenia ustawodawczego Regionu Walońskiego. Zgodnie z propozycją ministra Freddy'ego Terwagne'a w rządzie Eyskensa, który zrewidował konstytucję w:grudzień 1970obie izby głosują w lipiec 1970, prawo planowania i decentralizacji gospodarczej, znane jako Prawo Terwagne'a. Ustawa ta przewiduje również utworzenie regionalnych rad gospodarczych, spółek rozwoju regionalnego, których region waloński został sfinalizowany w 1975 r. oraz regionalnych sekcji Biura Planowania Gospodarczego , przemianowanego na Biuro Planowania .

Na szczeblu rządu państwa belgijskiego region Walonii jest reprezentowany przez Ministra ds. Walonii, zwanego następnie ministrem regionu Walonii, któremu towarzyszy co najmniej jeden sekretarz stanu.

Nie mając większości kwalifikowanej do uchwalenia specjalnej ustawy, rząd Tindemansa II uchwalił ustawę Perin-Vandekerckhove z1 st août 1974tworzenie „instytucji regionalnych, w ramach przygotowań do stosowania art. 107 k.t. konstytucji”. Prawo ustala terytorium Regionu Walonii.

1980: Stworzenie

Próba efektywnej regionalizacji Belgii, na mocy paktu Egmont w 1977 r. i porozumień ze Stuyvenberg w 1978 r., została przerwana po flamandzkiej opozycji. Została ona ostatecznie przeprowadzona latem 1980 r. wraz z czwartą rewizją konstytucji za rządów Martensa III , krótkotrwałej koalicji jedności narodowej. Ta rewizja i uchwalenie dwóch ważnych ustaw o reformach instytucjonalnych prowadzi do drugiej reformy państwa. Konstytuant z 1980 r. wprowadził art. 26 bis, który nadaje regionom uprawnienia do wydawania dekretów z mocą ustawy.

1988-1989: Pierwsze rozszerzenie umiejętności

1993: Przekształcenie w podmiot sfederowany

Polityka i administracja

ten 23 kwietnia 1993, Belgia stała się państwem federalnym, które składa się z trzech jednostek terytorialnych (zwanych w konstytucji belgijskiej regionami i posiadających atrybuty podmiotu sfederowanego ): Regionu Walonii, Regionu Flamandzkiego i Regionu Stołecznego Brukseli . Z drugiej strony, zgodnie z postanowieniami artykułu 2 Konstytucji , Belgia składa się również z trzech wspólnot ( francuskiej , flamandzkiej i niemieckojęzycznej ).

Region Waloński ma swój parlament złożony z 75 deputowanych wybieranych bezpośrednio w wyborach powszechnych . W Namur powstaje parlament Walonii . Jego rolą jest debatowanie na tematy, w których Region jest kompetentny, oraz monitorowanie rządu Walonii . W skład Parlamentu Europejskiego Regionu Stołecznego Brukseli wchodzi również 75 deputowanych walońskich, w tym 19 deputowanych francuskojęzycznych , parlament Wspólnoty Francuskiej Belgii z siedzibą w Brukseli. Wspólnota Francuska jest federacją mającą władzę nad francuskojęzyczną częścią Regionu Walońskiego w sprawach edukacji, kultury, sportu i kontroli mediów publicznych. Wspólnota Niemieckojęzyczna sprawuje takie same uprawnienia nad niemieckojęzyczną częścią Regionu Walońskiego (2% ludności, 5% terytorium).

ten 1 st August 2008, Ministerstwo Regionu Walonii MRW oraz Ministerstwo Sprzętu i Transportu MET połączyły się, tworząc Służbę Publiczną Walonii SPW , administrację Regionu Walonii.

Jak Quebec , Katalonia , Flandria , Kalifornii czy Bawarii , to korzyści w zakresie polityki międzynarodowej, „z więcej zasobów niż wielu suwerennych państw . ”

Praktyka francuskojęzycznych prawników belgijskich polega na używaniu terminu „podmioty” do oznaczania różnych społeczności i regionów. Jednak niektórzy eksperci opowiadają się za używaniem terminu „państwo”, tak jak uczynił to waloński działacz Jean-Marie Klinkenberg, członek Najwyższej Rady Języka Francuskiego już w 1992 roku w przeglądzie Toudi , wszystkie te sugestie zostały ostatecznie zaakceptowane, z wyjątkiem ten. Tak też jest w przypadku Jeana Beaufaysa.

Ewolucja wizerunku politycznego w latach 2004, 2009, 2014 i 2019

Godło, symbole i logo

Symbolem Regionu Walonii jest Hardi koguta (w walce) z czerwony (czerwony) na tle złota (żółte) zainspirowany obrazie namalowany przez Pierre Paulusa w 1913 roku na zlecenie Zgromadzenia Walonii następstwie wymagań ruchu. Walonii .

Oficjalna flaga Walonii jest oficjalnie określona dekretem Regionu Walońskiego z 23 lipca 1998 określenie dnia święta i emblematów charakterystycznych dla Regionu Walońskiego.

• Bold Rooster malowane przez Pierre Paulusa w 1913 roku.

• Oficjalna flaga regionu Walonii.

• Herb Walonii

ten 1 st April +2.010, rząd Walonii nadał konkretną formę zasadom określonym w nocie napisanej przez ministra-prezydenta Rudy'ego Demotte'a dla rozwoju sumienia walońskiego i ustanowił termin „Walonia” w miejsce terminu „Region Waloński”. W tym komunikacie prasowym rząd waloński wyraża chęć promowania, w celu rozwijania nieskrępowanej zbiorowej świadomości walońskiej iw granicach dozwolonych przez konstytucję, używania terminu Walonia zamiast terminu Region Waloński .

W celu zwiększenia widoczności, rząd postanowił ujednolicić swoje wizualizacje i „zracjonalizować widoczność walońskich instytucji regionalnych wokół jednego logo poświęconego kogutowi, najbardziej identyfikującemu symbolowi Walonii”. Od teraz to logo będzie używane w oficjalnych aktach rządu Walonii i na „papierecie” jego członków, zastąpi strzałkę W „Région wallonne” logo koguta z terminem „Walonia” jako unikalnym oficjalnym logo Regionu i stanowić będzie unikalne logo komunikacyjne dla Rządu, jego członków i administracji regionalnej. Niniejszy komunikat prasowy formalizuje zatem włączenie koguta, symbolu Walonii, do logo administracji Regionu Walońskiego. ten23 lipca 1998, parlament Walonii określa, że ​​„kwiatowym emblematem Regionu Walonii jest gaillarde lub gaillardia , czerwona i żółta”.

• Logo promujące Walonię (2013).

• Jednolite logo Regionu (2010).

• Gaillarde jest kwiatowy symbol Walonii, w odniesieniu do kolorów flagi Walonii.

Ludność i społeczeństwo

Gospodarka

Turystyka

Sport

W Walonii, podobnie jak w całej Belgii, piłka nożna jest zdecydowanie najpopularniejszym sportem. Walończycy mają cztery kluby grające w Jupiler Pro League  : Standard de Liège , który zdobył dziesięć razy mistrzostwo , R Charleroi SC , Royal Excel Mouscron i KAS Eupen . W drugiej lidze zawodowej piłki nożnej Walonia ma 1 aktywny klub AFC Tubize .

W sportach zespołowych głównymi drużynami w regionie Walonii są:

Osobowości związane z Walonią

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Walonia
• Podział uprawnień w federalnej Belgii
• Niezależność Walonii
• Reunionizm
• Historia monarchii belgijskiej
• Wymienione dziedzictwo nieruchomości Regionu Walonii

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Gemeinsame Normdatei
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • Identyfikator WorldCat
• Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach  :
  • Brockhaus Enzyklopädie
  • Encyklopedia Britannica
  • Gran Enciclopèdia Catalana
  • Encyklopedia Larousse
• Zasoby muzyczne  :
  • (pl)  MusicBrainz
• Oficjalna strona Portal Walonii.
• Oficjalna strona Służby Publicznej Walonii.
• Strona gospodarki @ Walonia.
• Oficjalna strona rządu Walonii.
• Oficjalna strona parlamentu Walonii.
• Rada Gospodarcza i Społeczna Walonii.
• Strona internetowa Związku Miast i Gmin Walonii asbl.
• Oficjalna strona planu eComptes dla Walonii.

Bibliografia

• Kluczowe wskaźniki środowiska Walonii 2014 , Jambes, Public Service of Wallonia,2014, 205  pkt. ( przeczytaj online )
• Mark Van den Wijngaert, Od jednolitej Belgii do federalnej Belgii: 40 lat ewolucji politycznej społeczności i regionów (1971-2011) , Bruksela, Vubpress,2011, 242  s. ( ISBN  978-90-5487-948-0 , czytaj online )
• Jean-Yves Huwart, Drugi upadek Walonii: opuszczenie jej , Bruksela, Racine,2007, 172  pkt. ( ISBN  978-2-87386-509-2 , przeczytaj online )

Uwagi i referencje

Notatka

1. W regionie francuskojęzycznym .
2. W regionie niemieckojęzycznym .
3. Wskaźnik uwzględniający prawdopodobieństwo, że dwa wybrane losowo punkty w regionie są połączone, to znaczy nie są oddzielone „barierą ekologiczną”
4. Region miejski to „powiększona jednostka przestrzenna, w której realizowana jest większość podstawowych aktywności społeczności miejskiej, czyli: mieszkać, pracować, uczyć się, robić zakupy, uczestniczyć w działaniach kulturalnych, bawić się. Pomiędzy tymi działaniami istnieje intensywny związek tworzący funkcjonalną całość, która jednak pozostaje w dużej mierze zorientowana na tradycyjne miasto centralne”.
5. Posłowie, którzy po raz pierwszy złożyli przysięgę w języku niemieckim, są następnie zastępowani przez zastępcę mówiącego po francusku.

Bibliografia

1. Gęstość zaludnienia . W dniu 1 stycznia 2020 r. gęstość zaludnienia Walonii wynosiła 215,7 mieszkańców na km².
2. belgostat
3. Obszar Belgii teraz trochę większy dzięki plażom , konsultacja 11 stycznia 2019 r.
4. https://www.ibz.rrn.fgov.be/fileadmin/user_upload/fr/pop/statistiques/population-bevolking-20190101.pdf
5. 8 sierpnia 1980 r. – Specjalna ustawa o reformach instytucjonalnych .
6. Dekret z 11 grudnia 1986 r. ustanawiający Namur stolicą Regionu Walońskiego .
7. Dekret z 21 października 2010 ustanawiający Namur stolicą Walonii i siedzibą regionalnych instytucji politycznych .
8. „  Portal Walonii – Stolica  ” (dostęp 19 lipca 2013 r . ) .
9. częściach Walonii z dzielnic Międzynarodowy hydrograficznej Mozy i Sekwany , Jambes, Służby Publicznej Walonii2016, 176  pkt. ( ISBN  978-2-8056-0205-4 , czytaj online [PDF] ) , s.  9
10. Walońska część Międzynarodowego Okręgu Hydrograficznego Skaldy , Jambes, Służba Publiczna Walonii,2016, 112  s. ( ISBN  978-2-8056-0207-8 , czytaj online [PDF] ) , s.  9
11. Walońska część Międzynarodowego Okręgu Hydrograficznego Renu , Jambes, Służba Publiczna Walonii,2016, 86  pkt. ( ISBN  978-2-8056-0208-5 , czytaj online [PDF] ) , s.  9
12. Frédéric Boulvain, „  Wprowadzenie do geologii Walonii  ” , na Wydziale Geologii Uniwersytetu w Liège (dostęp 25 października 2017 )
13. Frédéric Boulvain i Francis Tourneur, Kamienie i marmury w Walonii: rozpoznanie i geneza , Królewska Akademia Belgii, coll.  „Akademia w kieszeni” ( N °  69),2016, 112  s. , 17,8 × 10,9  cm ( ISBN  978-2-8031-0517-5 , czytaj online ) , s.  60
14. „  Ogólny klimat w Belgii – Atlas klimatu – temperatura powietrza  ” , na Królewskim Instytucie Meteorologicznym (dostęp 29 września 2017 )
15. .
16. „  Obserwacje w Belgii  ” , na temat Federalnej Służby ds. Zmian Klimatu (dostęp 29 września 2017 r. )
17. Isidore Plaisant, Pasinomie lub Kompletny zbiór praw, dekretów, rozporządzeń i przepisów ogólnych, na które można się powoływać w Belgii od 1788 do 1832 r. , t.  7, Bruksela,1835
18. ICEW 2014 , s.  19.
19. ICEW 2014 , s.  21.
20. Etienne Van Hecke "  Uaktualnianie hierarchii miejskich w Belgii  ", Bulletin du Credit komunalny , N O  205Marzec 1998, s.  45-76cytowany w „  Hierarchia miejska  ” , w Walońskim Instytucie Oceny, Przewidywania i Statystyki (konsultacja 31 października 2017 r. )
21. Sarah Luyten i Etienne Van Hecke, „Belgijskie regiony miejskie w 2001 r.” , w Osiedla mieszkaniowe i regiony miejskie w zurbanizowanej Belgii , SPF Economy,2009, 201  pkt. ( przeczytaj online )
22. „  Regiony miejskie  ” w Walońskim Instytucie Oceny, Prognozowania i Statystyki (konsultacja 31 października 2017 r. )
23. ICEW 2014 , s.  34.
24. ICEW 2014 , s.  37.
25. ICEW 2014 , s.  35.
26. „  Autonomiczny port w Liège  ” , w sprawie operacyjnej Dyrekcji Generalnej ds. Mobilności i Dróg Wodnych (dostęp 4 listopada 2017 r. )
27. ICEW 2014 , s.  36.
28. Paul Charlier, „Legalna inflacja i rozwój standardów” , w Le nouveau droit constitutionnel: raporty belgijskie na II Światowy Kongres Prawa Konstytucyjnego , Louvain-la-Neuve i Bruksela, Academia & Bruylandt,1987( ISBN  9782872090235 ) , s.  120.
29. Michel Dumoulin , „Belgijscy pracodawcy a europejskie budownictwo” , w: Éric Bussière, Michel Dumoulin i Sylvain Schirmann (red.), Europa zorganizowana, Europa wolnego handlu? : koniec XIX wieku-1960 , Bruksela, PIE Peter Lang, coll.  "EUROCLIO" ( N O  34)2007( 1 st  ed. 2006), 257  str. ( ISBN  9789052013862 ) , s.  150
30. Paul Delforge, „Walońska Rada Gospodarcza (1938-1971)” , w Encyclopédie du Mouvement wallon , tom.  1, Charleroi, Instytut Julesa Destrée,2000( czytaj online ) , s.  359
31. Paul Delforge, „Politique économique wallonne” , w: Mark Van den Wijngaert, Od jednolitej Belgii do federalnej Belgii: 40 lat rozwoju politycznego społeczności i regionów (1971-2011) , Bruksela, Asp sa,2011, 242  s. ( ISBN  9789054879480 ) , s.  156
32. Charles Bricman, Jak możesz być Belgiem? , Paryż, Flammarion , kol.  „  Kawiarnia Voltaire  ”,2011, 130  pkt. ( ISBN  978-2-08-125573-9 ).
33. Mark Van den Wijngaert, Od jednolitej Belgii do federalnej Belgii: 40 lat rozwoju politycznego społeczności i regionów (1971-2011) , Bruksela, Vubpress,2011, 242  s. ( ISBN  978-90-5487-948-0 , czytaj online ) , s.  150
34. Vincent Dujardin i Michel Dumoulin , Nowa historia Belgii, 1950-1970: czy unia zawsze daje siłę? , Bruksela, Le Cri,2008, 227  s. ( ISBN  978-2-87106-480-0 ) , s.  206
35. Prawo1 st août 1974 opublikowane w monitorze w dniu 24 sierpnia 1974Cytowany przez Jacques'a Brassinne de la buissière „  Regionalizacja: ustawa z dnia 1 sierpnia 1974 roku i jego realizacji (I)  ”, Courrier  Semaine du CRISP , n o 665, 1974/39 ( DOI  10,3917 / cris.665.0001 )
36. Xavier Mabille , Historia polityczna Belgii: czynniki i aktorzy zmian , Bruksela, CRISP,2000, 4 th  ed. , 500  pkt. ( ISBN  978-2-87075-072-8 ) , s.  354
37. Tamże. , P. 355.
38. Stéphane Paquin, „Działania zewnętrzne podmiotów subpaństwowych: jakie znaczenie dla polityki porównawczej i stosunków międzynarodowych? »W Revue internationale de politique comparée , 2005/2, t.  12, s.  129 do 142, 136 .
39. Obywatelstwo słów, aby to powiedzieć .
40. teoria polityczna .
41. „  Parlament Waloński: Wyniki list  ” , o wyborach2009.belgium.be (dostęp 18 kwietnia 2019 r . ) .
42. „  Parlament Waloński: Wyniki list  ” , o wyborach2009.belgium.be (dostęp 18 kwietnia 2019 r . ) .
43. „  Wyciąg z Monitora Belgijskiego – Dekret określający dzień świąteczny i emblematy charakterystyczne dla Regionu Walonii  ”
44. Przyjęto wytyczne .
45. „Region Walonii” ustępuje miejsca „Walonii”.
46. Dekret zmieniający dekret z dnia 23 lipca 1998 r. określający dzień świąteczny i charakterystyczne dla Regionu Walońskiego godła w celu sformalizowania kwiatowego godła Walonii .