Tuł | |||||
Katedra w Toul . | |||||
Herb |
Logo |
||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Wielki Wschód | ||||
Departament |
Meurthe-et-Moselle ( podprefektura ) |
||||
Miasto |
Tuł ( stolica ) |
||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Terres Touloises | ||||
Mandat burmistrza |
Alde Harmand ( PS ) 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 54200 | ||||
Wspólny kod | 54528 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Tulois | ||||
Ludność miejska |
15 470 mieszk . (2018 ) | ||||
Gęstość | 506 mieszk./km 2 | ||||
Populacja aglomeracji |
23 107 mieszk . (2014) | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 48 ° 40 ′ 30 ″ północ, 5° 53 ′ 30 ″ wschód | ||||
Wysokość | 300 m min. Maks. 200 m 400 m² |
||||
Powierzchnia | 30,59 km 2 | ||||
Rodzaj | Społeczność miejska | ||||
Jednostka miejska | Tuł ( centrum miasta ) |
||||
Obszar atrakcji |
Nancy (gmina korony) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy |
Kanton Toul ( biuro centralne ) |
||||
Ustawodawczy | piąty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | www.toul.fr | ||||
Toul jest francuski gmina znajduje się w dziale z Meurthe i Mozela (54). Położone w Lotaryngii miasto jest częścią regionu administracyjnego Grand Est . Były biskupiego księstwa od Świętego Cesarstwa Rzymskiego , Toul znalazł się pod kontrolą Francji w 1552 roku, podczas podróży do Niemiec , zanim zostaną ostatecznie załączony w 1648 roku , na mocy traktatu westfalskiego .
Jej mieszkańcy są nazywane przez Toulois .
Toul znajduje się na lewym brzegu Mozeli , na łokciu Mozeli (w tym momencie Mozela gwałtownie opuszcza kierunek północ-południe, aby skręcić na wschód), na zachód od Nancy , w basenie utworzonym na zachód przez wybrzeża Mozy , zwane także wybrzeżami Toul , nazwa geograficzna przypisywana słynnym szarym winom z Toul , a na wschodzie wybrzeża Mozeli .
Ufortyfikowane miasto jest przecinane z zachodu na wschód i pod ziemią przez Ingressin , jest to również ta mała rzeka w suchej dolinie Mozeli, która zasila rowy wałów.
Kłamstwa miasto u stóp dwóch wzgórz : wybrzeżu Barin (369 metrów), który jest częścią trawnikach Toul , strona sklasyfikowany Natura 2000 i Mount St. Michael (387 metrów), gdzie znajduje się fort św Michała , praca systemu Séré de Rivières .
Toul jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin zwartych lub o średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do jednostki miejskiej Toul, wewnątrzresortowej aglomeracji skupiającej w 2017 r. 4 gminy i 22 901 mieszkańców, z czego jest centrum miasta .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Nancy , której jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 353 gminy, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (51,9% w 2018 roku), pewna część identyczna z 1990 roku (51,6%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (26,2%), lasy (17,5%), tereny zurbanizowane (16,5%), heterogeniczne tereny rolne (12,5%), użytki zielone (12,3%) %), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (9,8%), wody śródlądowe (4,4%), uprawy trwałe (0,9%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Stare wzmianki: Toullon ( Ptolemeusz ), Tullum Leucorum (César, de Bello gallico, lib. I), Tullum Leucorum i Tullum ( Trasa Antonina ), Tullio ( tablica teodozjańska ), Civitas Leucorum Tullo (Notitia provinciarum et civitatum Galliæ), Tullum Oppidum ( VI XX wieku) Leucus i Leutia (tironien słownik) Tullo Civita (trzeci grosz) Leuchorum urbs (836) Leucorum oppidum (852) Leucorum civitas quae Nunc dicitur Tullensis (884) Tulla ( ix e wieku) urbs Leucha ( xii p wieku ) Tulu (1513).
Nazwa Toul jest interpretowana jako wywodząca się od prałatyńskiego rdzenia oznaczającego eminencję, górę: w tym przypadku Mont Saint-Michel.
W języku niemieckim : Tull . W Lotaryngii Romański Toue .
Wykaz mikrotoponimów zarejestrowanych w mieście Toul z map katastralnych i planów fortyfikacji (mapa).
Napotkane toponimy | Inna pisownia | Początki |
Garence (niezwykły toponim) |
Z dawnej francuskiej warance , że łacińskie średniowieczne warentia „szkarłatny barwnik” - Kultura potwierdzone do XVIII th wieku
Wokół Toul znajduje się kilka kantonów, w których rośnie Garance naturalnie; proponujemy ją pielęgnować i będziemy się komunikować sukces tego eseju dla Autorów Journal of Agriculture. |
|
Les Courbins (niezwykły toponim - patrz Brifou) | Corbins | Od łacińskiego corvinus. Zobacz starofrancuski korb i przyrostek. „Miejsce wron” |
W Saint-Jean | W pobliżu kaplicy poświęconej „ŚWIĘTYM — JEAN”, odosobniona rudera, terytorium Toul, służąca jako schronienie dla winiarzy. W pobliżu znajdowała się kaplica św. — Jean-Baptiste, zwana też pustelnią Froide-Terre. " | |
Barville | Bar Villa, Barrovilla i Barri-villa | Starożytna willa rzymska Gallo na Mount Bar ? |
Pre Saint-Mansuy | Dawne budynki gospodarcze opactwa Saint-Mansuy | |
Róże | Stare działki winnic (Cru des roses) | |
Les Chamonts (niezwykłe) | Z, dla wariantu Caumont , z łac. calvus („łysy”) i mons („góra, góra”) - Miejsce oczyszczone, bez plantacji | |
Chavigneux | Pola winnic? (posadzone winoroślą) | |
Plantierowie | Składa się z roślin i -ier. (Fem plur) częściej Plantiers (Vines) w regionach innych niż Lotaryngia | |
Hottée diabła | Tradycyjna opowieść - H. LEPAGE - Departament Meurthe. Statystyki historyczne i administracyjne, tom 2 - 1845 r | |
Jamblin jam (niezwykłe) | Od antroponimu ? | |
W Piergault (rue Pierregaul) | Piergauld | Od antroponimu ? |
W Macherin (niezwykłe) | Od antroponimu ? | |
Na Belle Croix (niezwykły toponim) | Z grupy 3 krzyży wymienionych na mapach Tulu i okolic ( Gallica ) - 1610 | |
W Vachevigne | Działka z uprawą winorośli w pobliżu Vacherie (grupa krów na farmę, obora) | |
W kierunku pre-au-Lait | Z pastwiska przeznaczonego dla krów mlecznych lub do hodowli cieląt pod matką | |
Au Bordel (toponim zniknął) | De borde („deska, belka”) z przyrostkiem -el. : stara chata | |
Au Chancheux (zniknął toponim) | De Chaucheur: Pressoir (Anc lorrain ) var. Chaucu " Jest z dębu, wiązu, jarzębiny lub bulw" | |
Za Clos Saint Mansuy | De Clos , kawałek ziemi otoczony żywopłotami lub murami i Ant St MANSUY : budynki gospodarcze opactwa o tej samej nazwie | |
Wspomnienia | De conclos , sm, w ciąży., Ogrodzone pastwiska? (obudowy według elizji „n”) | |
Grande Corvée (Toponim IGN - Dommartin-les-Toul ) | De Corvée : czas pracy wolnego pola | |
Chore (niezwykłe) | De Corvée : czas pracy wolnego pola | |
Mały Corvée (niezwykły) | De Corvée : czas pracy wolnego pola | |
Corvée l'Evêque (niezwykłe) | De Corvée: czas pracy na polu wolnym i kolektywnym oraz funkcja kapłańska | |
Obowiązki Brifoux | Briffou, -faulx | De Corvée : czas pracy wolnego i zbiorowego pola i toponim "Brifoux" |
Corvées Damote (niezwykły toponim) | - migdałowy | De Corvée : czas pracy wolnego i zbiorowego pola i antroponim "Damote ou Damande" |
W Franc Tul (patrz Pagney) | Frank Ass | De (re) abutment : koniec działki, terytorium miejskiego i „wolnego” (z zastrzeżeniem pewnych zasad) |
Cul du Frane (ocalały toponim IGN) | Przyczółka, końca działki, terenu gminy i regionalnego wariantu słowa „ jesion ” | |
Bedeuil | Przez analogię do (be) deuille, efemerycznych fontann w Lotaryngii? | |
W Ekolatrii | Z ecolatry (Charge, zatrudnienia uczeń.) Obecność szkoły lub dochodu z ziemi poświęcił na to? | |
Most Ferrage (Toponim IGN) | Kucie: ziemia obsiana paszą? | |
Na Clos des Greves | Od Strike teren piaszczysty, żwir czy żwir? | |
Haie Vagny (niezwykły toponim) | Haye Vanier | De Haye (anc fr.) Na żywopłot i antroponim „Vagny” (Plan de Toul 1846) |
Crachottes (La, les) | Od ang. „Spit” + zdrobnienie - otte: Mała stajnia lub stajnia | |
A la Trouille (niezwykłe) | Od starego francuskiego troilliera [2] „broyer, presser (les raisins)”, wywodzącego się z truil lub troil , „prasa do winogron” | |
Przed Barine | Vineæ in monte Barricino (870); Mons Barisnum in comitatu Tullensi (942); Mons Barrisinum (960); Vineæ montis Barrismi (971); Mons Barrisnum (971); Mons Barinum (1359) | Od starej nazwy dwóch gór TOUL „ BAR ” lub „MontBar” i wym.- jedna dla najmniejszych |
Wybrzeże Barine | Vineæ in monte Barricino (870); Mons Barisnum in comitatu Tullensi (942); Mons Barrisinum (960); Vineæ montis Barrismi (971); Mons Barrisnum (971); Mons Barinum (1359) | Od starej nazwy dwóch gór TOUL „ BAR ” lub „MontBar” i wym.- jedna dla najmniejszych |
Do celu | Od starego francuskiego „ale”, wariant „bout”. „Na końcu ścieżki” (obecna ścieżka Pont Bernon) | |
Loże Grurard (niezwykły toponim) | Geurardem? | Z "Logi": Mała chata, szopa, chata. stary francique * laubja („schronienie z liści”) i antroponim? |
Siostra Meix | De Meix , dom z ogrodem, sadem, zabudowaniami gospodarczymi; klauzura i podział na finage i "Siostra" - (relig. ref.?) | |
Łąka La Perelle | Pérèle (Wąwóz) | De perrel (od łacińskiego petralis ("kamień") i / lub pochodzi od perre z przyrostkiem -el.) Ruisseau de la Perelle lub Pérelle (Ruisseau de la Perelle (A5830360) |
Plorencja | Plorances, Florencja | De plorance, sf, łzy (od fr.): Łzy |
les Rasselins (niezwykły toponim) - szlak Rasselins | Z Raseliny ( torf po czesku)? : Miejsca wydobycia gliny? | |
Cronsarts | Gronsart | De Sart , deverbal do Sarter. (Oczyszczenie przez ogień) i Cron? lub Gron („Cron” oznacza zakrzywiony, skręcony.)? |
W Tolcomte ( nietypowe ) | Oceń liczbę | Po prostu, miasto Toul został wpisany Tol lub Tols w starofrancuskiego , dlatego ziemie należące do hrabiego Toul . |
Cecha de la Ville | De trait (orka ze zwierzętami) i Villa (wiejska część rezydencji gallo-rzymskiej) - finage majątku | |
Au Bolaivau (Toponim IGN) | Bolainvaux | De Val ( Vau anc fr.) I antroponim „Bolai” |
W Lavaux (niezwykłe) | Of vaux , liczba mnoga od val. (dolina ograniczona): „Dolina” | |
Longevaux (niezwykły) | Of vaux , liczba mnoga od val. (dolina ograniczona): „Długie doliny” | |
w Attonvaux | Of vaux , liczba mnoga od val. (dolina ograniczona) i Atton: Antroponym? - „dolina Attona” | |
W Chassinvaux | Of vaux , liczba mnoga od val. (dolina ograniczona) i Chassin: Anthroponim? - „dolina Chassin” | |
Au Panon (patrz Pagney) | Der. Pannerie (kafelek)? | |
Les Marions (niezwykły toponim) | Zdrobnienie klaczy? | |
Prebandy | Prebends | Od lat Praebenda : część dóbr pobieranych z dochodu kościoła dla jego duchownych, P ê dochód tej miejscowości |
Charognerie (niezwykłe) | Z popularnej łaciny * karonia; pochodzi od caro, carnis („ciało”). Składa się z padliny i przyrostka -erie. - lub "carnifex" kat. | |
Pod łąką jarmarków | Z miejsca, w którym odbywały się targi bydła w Toul | |
Prévoté (niezwykły toponim) | Od imienia nadanego ( proboszcz ) do różnych urzędników cywilnych, sądowych lub religijnych (Quartier Gama) | |
Zarządca (Drobny) | Od imienia nadanego ( proboszcz ) do różnych urzędników cywilnych, sądowych lub religijnych ((Quartier Gama)) | |
A la Sansotte (zniknął toponim) | Od nazwy małego strumienia? | |
Terres le Loup (niezwykłe) | Od nazwy źródła „Du Loup”, więc Ru płynie w kierunku Mozeli | |
Fosse le Loup (niezwykłe) | Od nazwy źródła „Du Loup”, więc Ru płynie w kierunku Mozeli | |
Dziewica | Od nazwy sąsiedniej kaplicy „Matki Boskiej Schronienia”, która jest mu poświęcona (ok. 1630 - 1980) | |
Taconne | Taconnet, Taconnay | Od nazwy strumienia |
Święty Jakub (rue idem) | Od tytułowego Saint | |
Opactwo Saint-Mansuy | Teren zabudowany opactwa Saint-Mansuy | |
Fort Saint-Michel | Uchwycić strukturę zbudowaną w 19 XX wieku | |
Duch Święty (niezwykły) | W odniesieniu do trylogii sakralnej ? | |
Sprawiedliwość (The) | W nawiązaniu do cypla, na którym narysowano Gibet (figura na starych mapach Tulu) | |
Saint-Èvre | Zbudowany zespół dawnego opactwa | |
La Vacherie (niezwykły toponim z wyjątkiem „Pont de chemin de fer de la Vacherie”) | zestaw krów do gospodarstwa, obory | |
Les beginki (niezwykłe) | Kobieca mnoga sympatii. (Zakonnik, który podlega zasadom monastycznym bez złożenia ślubów.) - ziemia na ich utrzymanie | |
Na Pont des Gélines | As Gélines kur - ogólniej "drób" w średniowieczu - Obecność hodowli? | |
Au szofer (patrz pagney) | Duży piec do pieczenia limonki . | |
Strajki | Crèves? | Żwir, sf, piasek, żwir? piaszczyste, żwirowe miejsce, strajk. |
Les Fricadelles (niezwykły toponim) | fricodels | Spotyka się też z wykresem. Fricodelle. „Młynarz zabił świnię na ceremonię; delektowaliśmy się subtelnie pachnącą kiełbasą „sanriotte”, grillowanym mięsem i „fricodelles” (ID., Terres lorr., 1907, s. 41).” |
Les Féveresses (niezwykłe) | Fabaria, wywodząca się z faba, „ fasola ” jest poświadczona przez Favières en meurthe i Moselle | |
Les Pramonts ( niezwykłe .) | Inc. | |
Les Rouges Bonnets ( nietypowe .) | W odniesieniu do „ sotré ”, leprechaun z Lotaryngii w czerwonej czapce? | |
Na ramieniu | Inc. | |
w Cheloup | Inc. | |
W Croix Jean-Leclerc | Inc. | |
Annessy | Inc. | |
Podłoga | Inc. | |
Cretertois (niezwykłe i wymarłe) | Inc. | |
Pre de la Madeleine | Inc. | |
Pre Saintin | Inc. | |
Le Grand Paquis (toponim IGN) | Miejsce, w którym odbywa się gra paître.Les pâquis wet.(Przedłużenie) Wszelkiego rodzaju pâturages.Terrain należące do społeczności, zastrzeżone dla stada Wspólnoty. | |
W lustrze (niezwykłe) | Inc. | |
la Hoitte Tache (niezwykłe) | Inc. | |
Île du Frane (sąsiedni toponim IGN) | Wyspa Jesionowa | |
Barre Saint-Nicolas | Inc. | |
Ziemia Saint-Léon (niezwykłe) | Parafia Saint-Léon du Toulois jest jedną z pięciu parafii w sektorze duszpasterskim Tulois | |
Les Poirières (niezwykły toponim) | Łaciński pirus , grusza: polana gruszowa | |
Château Cornu (Toponim IGN) | Rogaty: diabeł? w nawiązaniu do legendy o św. | |
Góra żłobka | Miejsce eksploatacji ogrodniczej potwierdzone na starych mapach TOUL i okolic | |
Żłobek | Miejsce eksploatacji ogrodniczej potwierdzone na starych mapach TOUL i okolic | |
Cmentarz Saint-Gengoult | Miejsce pochówku związane z opactwem o tej samej nazwie, dziś Chemin du MOULIN BAS | |
Rośliny przewiewne | Miejsce, w którym rośliny są wentylowane (z fr. Airées)? | |
W Notre-Dame (niezwykłe) | Imię, którym katolicy odnoszą się do matki Jezusa Chrystusa. „Grunt w związku z miejscem kultu” | |
Wielkie wybrzeże Szampanii | Od an. Ks. " champaigne ", lat campania "ogromna przestrzeń płaskiego kraju" (Wojsko) Teren do walki, w przeciwieństwie do fortów | |
Dno szampana | Od an. Ks. " champaigne ", lat campania "rozległy teren płaskiego kraju" (wojskowy) Teren do walki, w przeciwieństwie do fortów | |
Szampan | Od an. Ks. " champaigne ", lat campania "rozległy teren płaskiego kraju" (wojskowy) Teren do walki, w przeciwieństwie do fortów | |
A Touche Bœuf (niezwykła) wioska Regina? | Fundusze wołowe | Działka przeznaczona na gospodarstwo bydlęce? |
W raju | Górna część Côte Barine, bardzo stroma i niedostępna | |
Corbins sur Brifoux (niezwykły toponim) | Części miejscowości Brifou, P ê de Bri (inc.) i Faulx, faho ( Fagus lat: buk) Gaje bukowe | |
Basy Brifoux | Dolne części miejscowości Brifou, P ê de Bri (włącznie) I Faulx, faho ( fagus lat: buk) Buczyny? | |
Hautes Brifoux | Wysokie partie miejscowości zwane Brifou, P ê de Bri (inc.) A Faulx, faho ( łac. Fagus : Buk) Buczyny? | |
Rośliny świń (niezwykłe) | Specjalne pastwisko dla świń - obsadzone portulakami (lat Portulacaceae ) podawane świniom | |
Pré la Ville (niezwykły i wymarły) | Pastwisko w pobliżu murów obronnych lub posiadłości lub których dochód jest przeznaczany na miasto (w rozumieniu miasta lub willi) | |
Wąwóz Péréle | Pérèle, dopływ strumienia Terrouin z Perelle lub Pérelle (strumień Perelle (A5830360) | |
Vachalons | Vouachalony | Małe wydłużone doliny czy pastwisko dla małych krów? |
Plorances na vacons | Plorence, Florencja | O plorance , sf, płacz? |
Pomiędzy niską baryną | Niski punkt między dwiema płaskorzeźbami Toul, przejście starego strumienia wpadającego do Ingressin | |
Rośliny krowy (niezwykłe) | Przed abyśmy nie kosili, suchej łąki, bez wilgoci: wysyłamy tam krowy o każdej porze roku. | |
Z martwym liściem ( niezwykłe ) | Obecność drewna z liśćmi liściastymi? | |
W Manouin (Mahin) | Prawd. przez antroponim: MAHIN, MOHAIN | |
Na pokręconym Mohin | Prawd. o antroponimie | |
O Ingressin | Fluviolus Lingruscia, Flumen Angruxia, Engrusia, Engreshin, | Blisko strumienia Ingressin |
Za Saint-Mansuy | Okolica w pobliżu opactwa Saint-Mansuy (za częścią w stosunku do miasta Toul) | |
Od dołu i od góry (niezwykłe) | Odniesienie do położenia działki na końcu tzw. ścieżki „mid-hill” (aleja C TISSERAND) | |
Pod Lożą Straży | Odniesienie do wartowni „winorośli” umieszczonej na drodze Paryż - Metz | |
Górny młyn | Nawiązanie do młyna wodnego występującego na starych mapach TOUL (nie ma już drogi o tej nazwie) | |
Niski młyn | Odniesienie do młyna wodnego widniejącego na starych kartach TOUL | |
Za Moulin de Haut | Nawiązanie do młyna wodnego występującego na starych mapach TOUL (nie ma już drogi o tej nazwie) | |
Przed Moulin Saintin | Cintin | Nawiązanie do Młyna widniejącego na mapach TOUL (Gallica) oraz antroponim „Saintin” |
Chemin des Chevaux (patrz Pagney) | Odniesienie do uprzywilejowanego przejścia koni w celu uzyskania dostępu do działek rolnych przeznaczonych do eksploatacji | |
Za Saint-Urbain (clos Saint-Urbain) | Nawiązanie do kaplicy poświęconej patronce winiarzy | |
Virginotte | Odniesienie do krzyża lub Kalwarii występujące na starych mapach | |
Fajanse | Fayencerie | Odniesienie do fabryki z XVII -tego wieku ( ceramika Toul) w miejscu o nazwie Belle-Vue |
Za ceramiką | Fayencerie | Odniesienie do fabryki z XVII -tego wieku ( ceramika Toul) w miejscu o nazwie Belle-Vue |
Piaskowa wyspa | Odniesienie do piaszczystej plaży nad brzegiem Mozeli | |
Fond du Bichet (toponim zniknął) | Odniesienie do „Bichet”: dowolne zwierzę hodowlane w dialekcie lotaryńskim (lub lokalnej jednostce miary) | |
O Strażnicy Jakub | Waid, Weid | Nawiązanie do miejsca, w którym przez Mozelę przeprawiono prom lub bród (na suchą piechotę) rys, na starych mapach - Waid lub Weid (wpływ germański ) |
Petite Butte sous la Vacherie (zniknął toponim) | Ulga w pobliżu Vacherie : grupa krów na farmę, obora dla krów | |
Przed Saint-Urbain | Święty Urbain, patron winiarzy, miał dedykowaną kaplicę na wybrzeżu Barine | |
Sznur. (toponim zniknął) | Szlak sznurowy, bardzo stromy teren, stroma ścieżka | |
Dno Ingressin | Fluviolus Lingruscia, (838) Flumen Angruxia, (982) Engrusia, (1168-1193) Engreshin, (1779) | Pod strumieniem Ingressin (strumień Ingressin, który wszedł do miasta: od łacińskiego Ingredient, -gressinus) |
Prévôté (poniżej) (toponim zniknął) | Ziemia, której dochód trafił do prepozyta miasta Toul? (dzielnica Gama w Tulu) | |
Opat Saint-Èvre | -Epvre | Ziemie opactwa Saint-Èvre |
Na kukurydzy | Meix | Meix jest również dokładnie jest „wiejskie mieszkania z przybudówkami i przylegający ogród lub sad” |
Hautes Vacons ( zniknął toponim) | Voiscons | Vacon jest potwierdzony w formie Vuacon w 1011. Byłoby to germańskie imię osobiste „Wacco”, ale także WAccoN: Miejsce wypełnione kamieniami lub kamykami, nieuprawiana ziemia. |
Les Vacons ( zniknął toponim) | Voiscons | Vacon jest potwierdzony w formie Vuacon w 1011. Byłoby to germańskie imię osobiste „Wacco”, ale także WAccoN: Miejsce wypełnione kamieniami lub kamykami, nieuprawiana ziemia. |
W drodze do Chavaux | Chaveau | Prawdopodobnie pochodzi od Chavée : Du Wallon Chavèye, a więc chavoye, cha + voye, a nie Val |
Embannie (domena) | Embanny, Empanny | Embanie, sf, zakaz za ogrodzenie murów lub rezerwatów gruntów podlegających próżnemu pastwisku, na którym jest broniony przez pewien czas. Frédéric Godefroy, Leksykon starofrancuskiego ( czytaj na Wikiźródłach ) , „od é do endover” |
Valcourt |
Vallis curia Walecort, (1350) Sancta-Maria
przez Walco, (1486 ) |
VALCOURT, przysiółek. i kaplica, stożek Bicqueley (?); willa. zniszczyć; szpital i kolonia trędowatych (H LEPAGE) |
Le Jard (lokalizacja) | JARD (LE), wioska. Cne of Toul (H LEPAGE) | |
Libdeau (sytuacja) | Liebidos, (982)
Domus templariorum de Lebedos, (1229) Templi de Leubedos, (1231) Saint-Jehan de Liebedo, (1269) |
LIBDEAU, fa. miasto Toul (Dom Templariuszy, następnie komturia zakonu maltańskiego). (H LEPAGE) |
Wielkie Młyny (lokalizacja) | Molend (?) | Młyny widoczne na starych mapach (1723) |
Wielki Borne (sytuacja) | Rodzaj lokalizacji ogólnie odnoszący się do lokalizacji rzymskiego kamienia milowego na torze | |
Longeau (farma i strumień) | Vineæ apud Longam aquam (1188); Długa Woda (1286) | Od „długiego” i „wodnego” w odniesieniu do strumienia |
Gare-le-Cou (ulga) i strumień | Zaparkuj karnet | Prawd. „strażnika” i „przełęczy” (w sensie depresji doliny) przytaczane przez H LEPAGE bez dalszej precyzji |
Saussottes (niezwykłe, z wyjątkiem wiejskiej drogi zwanej des.) | Ze starego francuskiego saussaie (+ niedz -Otte) mała plantacja wierzby (Lat Salix ) | |
Grób (toponim zniknął) | Tombellum (1359) | Prawdopodobnie „grób, grób”, ponieważ w zamknięciu opactwa Saint-Evre |
Toul i okolice Mozeli skrywają miejsca starożytnych prehistorycznych osad. Tullum to galijskie miasto, stolica Leuques, położone na lewym brzegu Mozeli w pobliżu dużej wyspy. Ambitne, gallo-rzymskie miasto w swojej pierwszej palisadzie zajmuje jedenaście hektarów . Jeśli wypełnienie śródścienne przeprowadzono w pierwszych dekadach jego istnienia, jest to jedno z największych miast Galii Rzymskiej . Kontroluje przeładunek od Mozy do Mozeli, żeglownych rzek. Jej równina jest żyzna. Mimo efemerycznych podbojów Juliena miasto musi zostać ufortyfikowane przez Walentynien . Jej wybrzeże wapień słońce są pokryte winoroślą IV th century .
Historycy wyjaśnił swój fundament poprzez uzyskanie prawa do obywatelstwa galijskich ludzi z Leuques . Miały one dla sąsiadów Mediomatrics , Lingons i Sequanes . W czasie wojen galijskich wspomina się o nich tylko raz : wraz z Sekwanami i Lingonami dostarczali pszenicę Juliuszowi Cezarowi, gdy armia rzymska zatrzymała się w Vesontio ( Besançon ), aby zatankować, zanim zmierzyła się z Niemcami z Ariowista ( 58 pne ). (Cezar, De Bello Gallico , I, 40).
Archeolodzy uważają, że ich ostatnią stolicą było oppidum Boviolles . Ale co stało się z Leuques ponad półtora wieku po podboju Cezara przez Rzymian? Po pomocy w założeniu Nasium , możliwe, że przyczynili się do budowy Tulu, którym początkowo zarządzali Rzymianie.
Apollogranum , południe tworzenie legionów rzymskich i ich pomocników na koniec I st wieku , wydaje się lepiej usytuowane na skrzyżowaniu szlaków lądowych. Z powołaniem wojskowym staje się konkurencyjnym miejscem handlowym i religijnym. Ale ona odmawia podczas straszliwych wojen IV th wieku i V -go wieku.
W tych niespokojnych czasach zapanowało prymitywne chrześcijaństwo. Udostępnianie Tullum z Wielkiego w IV XX wieku siedziba wędrownego biskupa. Św. Mansuy zostaje pierwszym stałym biskupem. Kiedy pierwsi Frankowie przybyli po 456 roku, miastem, dowodzącym rozległą diecezją w kościelnej prowincji Treves, zarządzał biskup i banda barbarzyńców , czyli oddział żołnierzy. Mówi się, że po bitwie pod Tolbiac król Clovis zatrzymał się w Toul i nauczył się podstaw chrześcijaństwa od księdza, przyszłego świętego Wasasta . Bardziej prawdopodobne, Merowingów król zatwierdził utworzenie dużego powiatu w marszu ze wschodu, o nazwie powołać Królestwo Austrazji na VII XX wieku . Toul jest także przyjętą ojczyzną Saint Loup .
Decydująca i bratobójcza bitwa pomiędzy potomstwem Childeryka II miała miejsce na przedmieściach " Tullum " w 612 roku. Wojownicy Thierry'ego II, króla Burgundii , korzystając ze współudziału leudów australijskich , zmiażdżyli wierne wojska jego brata Thiberta , król Austrazji po straszliwej walce, która trwała większość dnia. Warsztat monetarny i delegowanie funkcji suwerennych charakteryzują Merowingów, a potem Karolingów Tullo civitas .
Mimo kaprysów Episkopatu doczesnej władzy do VIII th wieku i zniszczeniach koniec 889 Normanowie i Węgrów w 917 roku miasto i część diecezji następnie są regulowane przez hrabiów i biskupów do IX th wieku, a następnie przez biskupów Gauzelin i Gerard X th century. Gauzelin uzyskał w 928 r. od Henri Ier l'Oiseleura rozległe uprawnienia w hrabstwie Toul; kontroluje funkcję liczenia zajmowaną przez vidame . Ale ten ostatni emancypuje się, uzurpuje sobie władzę i staje się hrabią. Zintegrowana w Królestwie Niemiec pod panowaniem Ottona I st , największa diecezja Lotaryngii górowała pod wpływem Szampanii, Burgundii i Niemiec. Biskup Gérard rozpoczął budowę kościoła katedralnego pod wezwaniem św. Szczepana w 965 roku.
Diecezja Toul staje się aktywnym ośrodkiem reformy benedyktyńskiej . W jego przedmieściu , odpowiednio na przedmieściu na południowym zachodzie i drugim na północnym zachodzie, zainstalowano dwa opactwa, Saint-Èvre najstarsze i Saint-Mansuy ufundowane w 965 na krypcie pierwszego biskupa.
Brunon de Dagsbourg-Egisheim wyróżnił się jako biskup broniący swojego miasta Toul i Cesarstwa w obliczu roszczeń Szampanii. Ten lotaryński kuzyn cesarza przystępuje do pierwszej funkcji papieskiej w Rzymie pod papieskim imieniem Leon IX . Po śmierci został kanonizowany w Toul. Na jego cześć Augustynowie założyli w Toul opactwo św. Leona IX około 1091 r. Opactwo benedyktynów św. Gengoult zostało założone w 1105 r. z dawnej kolegiaty o tej samej nazwie przez biskupa Pibona.
Toul doświadczył jedynie umiarkowany wzrost w ciągu XII TH i XIII th stulecia prawie potrojenie jego powierzchni. Jego miejska populacja szacowana jest na 7000 mieszkańców około 1250 roku.
Fryderyk I Barbarossa przyznaje (potwierdza) biskupom Toul prawo do bicia pieniędzy na ich podobiznach, w Toul i na zamku Liverdun, którego są właścicielami. Burżua z Tulu zbuntowała się, by uzyskać prawa, ale w 1192 roku udało im się dopiero sprowokować interwencję wojskową, przywracając stary porządek, cesarza Henryka VI , obrońcy praw kapituły katedralnej.
Linia hrabiów Toul, z którą związani są Mathieu de Lorraine (zmarł w 1199), a później Jean de Lorraine, syn księcia Ferry'ego III , została wyemancypowana z władzy biskupiej. W 1261 r. utracił funkcję królewską, stłumioną przez biskupa Toul. Biskup orkiestra gra polityczna i płaci miasto w 1271. Obywatele są coraz szerokie przywileje w 1304 i 1331 roku, ale siła elit gospodarczych podważył XIV th wieku przez kryzys gospodarczy, spowodowany przez biednych sprzedaży wina regionu w konkurencji z Burgundii wina.
Trzydziestoletnie epidemie dżumy, które nastąpiły po 1349 roku, potwierdziły drastyczny i ogólny spadek populacji, rzędu jednej trzeciej w perspektywie długoterminowej. Zasypano go dopiero w okresie renesansu, około 1520 roku.
Wolne miasto Świętego Cesarstwa Rzymskiego po bulli cesarskiej z 1367 r. wydanej przez króla Karola IV , germańskie Tull od 1287 r. nadal rozładowuje wewnętrzne spory między rywalizującymi mocarstwami, z powodu braku skutecznej władzy suwerennej. Biskup, przedstawiciel cesarski, kanonicy, opaci i kapituły klasztorów w Saint Mansuy i Saint Epvre pod odpowiednią kontrolą domu Bar i Lotaryngii, gminy burżuazyjnej, grup burżuazyjnych, korporacji, ludności pracującej czasami w gniewie przeciwstawiają się sobie i po kolei. Te niesłyszące rywalizacja nadal w XVI -tego wieku .
Przykładem takiego ucisku politycznego wydaje się XIII th wieku podczas episkopatu Gilles z Sorcy . Trwa walka autorytarnego biskupa z burżuazją o podatki miesiąca versaines (kwiecień). Wybucha nieprzewidziany bunt ludowy, wypędzając biskupa i jego orszak, jak przestraszeni przywódcy burżuazyjni. Żałosny uchodźca w Nancy, papież Gilles de Sorcy jest zobowiązany do odzyskania swojego hrabstwa Toul, trzymając broń w ręku z księciem Bar i księciem Lotaryngii Ferry III . Pod koniec jego odbudowy zostaje zawarta umowa: burżua musi zapłacić 16 funtów waluty Toul na mieszkańca. Biskup jednak zgadza się zapłacić milicji i biednym swój wstęp, czyli cztery miarki wina, 800 funtów chleba, całą wołowinę gotowaną z pasternakiem. Sukcesja biskupia Gillesa de Sorcy jest jednak niespokojna. Konsultowany papież podejmuje inicjatywę powołania franciszkanina Conrada Probuta.
W 1300 roku burżuazja Tuluzy, zaniepokojona o niepodległość, zawarła układ z Philippem le Bel , suzerenem Szampanii . Ten król Francji zapewnia mu ochronę przed dwudniową służbą wojskową w roku i rocznymi tantiemami. Dumni z przynależności do miasta Imperium w 1367 roku burżuazja Tuluzy rzuciła ten królewski pakt na kolana. W 1445 nieoczekiwanie powróciły wpływy francuskie. Karol VII rości sobie do swojego skarbca zaległości z tytułu umowy o ochronę, czyli 2000 funtów rocznego czynszu. Burżua użądlony na ich cześć odmówił. Protektor zamienia się w agresora, wojska królewskie palą przedmieścia Toul. Dyplomacja wróciła na swoje prawa, a po dwóch latach zwlekania przyznano odszkodowanie stronom: Toul i jego elity ponownie zaakceptowały wpływy francuskie.
Miasto, którego prace nad katedrą Saint-Etienne ukończono w 1496 roku pod kierownictwem Jacquemonta (lub Jacquemina) de Commercy, architekta i autora wspaniałego gotyckiego portalu kościoła zbudowanego w latach 1447-1496, pozostaje jednak rynkiem. i niezbędny zakonnik południowej Lotaryngii. Kiedy książę Lotaryngii lub jego żona chcą nabyć biżuterię, sztućce, luksusowe meble lub inne prestiżowe ubrania, muszą opuścić swoją skromną rezydencję w Nancy, aby dotrzeć do miasta w pobliżu Toul, nie mając już odległego Metzu.
18 listopada 1461, składając hołd Dagobertowi i Karolowi Wielkiemu , Ludwik XI potwierdził swoją królewską ochronę kościoła w Toul patentem na listy.
W 1551 roku niemieccy książęta protestanccy, walcząc z Karolem V , szukali poparcia u króla Francji. W Lochau koło Torgau podpisano porozumienie, które przewiduje finansowy i wojskowy udział Francji w ich akcji. W Chambord15 stycznia 1552, jest podpisany traktat, który przewiduje, że król Henryk II zajmie, ze względów strategicznych, jako wikariusz Świętego Cesarstwa Rzymskiego , miasta Metz , Toul i Verdun „oraz inne miasta Cesarstwa nie mówiące po niemiecku”. „ Voyage d'Allemagne ” jest prowadzony przez króla Henryka II, „obrońcę germańskich wolności”, wspieranego przez François de Guise i kardynała Charlesa z Lotaryngii .
Toul zostało zajęte przez wojska francuskie 13 kwietnia 1552 r. Miasto, którego radnych pokrzepia młodsza gałąź Lotaryngii, książęta Guise , w służbie króla Francji, stawiało jedynie symboliczny opór. Stając przed faktem dokonanym, oddaje klucze posterunkowi Montmorency . Według historiografii francuskiej uroczysty wpis króla Henryka II miał charakter „odświętny”. W rzeczywistości król Francji poddał się pod bronią miastu Tuluzie, gdzie został przyjęty tylko przez biskupa Toussaint de Hocédy . Starosta faktycznie opuścił już swoje miasto na znak protestu dla Pont-Saint-Vincent , niedaleko miasta książęcego .
Aby zmyć ten afront, Henryk II udał się następnie do Nancy , gdzie zdymisjonował księżną-regentkę i wziął małego księcia Karola III , lat 9, jako zakładnika na francuski dwór. Król Francji poddaje następnie Metz 18 kwietnia 1552, a wreszcie Verdun w czerwcu 1552, na podobnych warunkach. Okupacja francuska zaczyna się de facto w Toul iw Trois-Évêchés . Charles Quint stara się odzyskać Trois-Évêchés . Ale oblężenie Metzu , katastrofalne dla cesarskich armii, było dzwonem śmierci dla imperialnych nadziei. Jest to początek powolnego procesu, który doprowadzi do prawnego przyłączenia Toul do Francji w 1648 r., ratyfikowanego traktatem westfalskim .
Wielkim przegranym Austrasian Ride jest Księstwo Lotaryngii , którego dobrze ukształtowane państwo pozbawione jest możliwości naturalnej ekspansji. Książęta Lotaryngii dążą następnie do utrzymania w tajemnicy biskupiej polityki doczesnej. Umieszczają swoich ludzi na kluczowych stanowiskach; ich rodzice lub zadowoleni przyjaciele przystępują do episkopatu lub do decydujących abbatów. Z bardzo korzystnych rozwiązań politycznych ze względu na słabość królewskiego pod koniec XVI -go wieku , książęta Lotaryngii udaje się trzymać biskupstw. Zmonopolizowali lub nadużywali biskupich księstw Metz , Toul , Verdun odpowiednio do 1607, 1637 i 1661.
Podczas wojen religijnych , Henri de Guise miał Toul zajęte przez Ligę . Karol III zdobywa miasta Toul i Verdun, ale musi je zwrócić w 1594 roku. Miasto ponownie staje się królewskim dopiero po wyrzeczeniu się króla Nawarry, Henryka IV . Na mocy pokoju w Folembray w 1595 roku Henryk IV, pojednawczo, mianował Franciszka de Vaudémont trzecim synem Karola III, gubernatora Toul i Verdun.
W 1602 Henryk IV wzmocnił swoją linię polityczną. Przekształca chronione miasta i starannie kontroluje biskupstwa. Biskupi podlegają przysięgi wierności, nie mogą już prosić cesarskiej inwestytury o wejście w posiadanie ich doczesnych. Nie mogą pozwolić swoim poddanym wnosić apelacji do Cesarskiego Dworu w Speyer . Obowiązek wkrótce objął mieszczan. Idea sejmu w Metzu kiełkowała w 1609 roku, ale regencja Marii de Medicis wprowadziła pauzę, a nawet wycofanie się od 1610 do 1624 roku, w królewskich zmianach prawno-administracyjnych.
W tym czasie biskupi Toul, mimo utraty władzy doczesnej, nadal noszą miecz i oszusta: pozostają w tytułach i funkcjach książąt Świętego Cesarstwa . Święte Cesarstwo wysłał swoje konwokacje i mandatów na diecie aż 1612.
Ludwik XIII i jego minister Richelieu z zapałem wznowili suwerenną kontrolę. Od 1631 do 1632 zajmowali się biskupi temporaci. Parlament Metz , utworzony w 1633 roku, obecnie zajmuje się odwołań od biskupów, ale także miasto lub burżuazyjnych sądów. Pieczęć miasta Toul, symbol autonomii, została zniesiona w 1633 roku.
Administracja francuska ruszyła w ślad za nim. 16 sierpnia 1634 Ludwik XIII utworzył ordynacją bailiwick Toul. Podatku ustala się do zapłaty wynagrodzenia sędziów.
Patentem listowym z 10 maja 1636 roku francuski parlament Lotaryngii , którego siedziba miała Metz, został przeniesiony do Toul z powodu niezgody z gubernatorem tego miejsca. Uroczystego wjazdu do Tulu dokonano 16 kwietnia 1637 r.; emigracyjny parlament przebywał tam przez 22 lata, po czym wygasła niekończąca się kłótnia z gubernatorem, który zarządził jego zesłanie. Następnie, podobnie jak rządy Lotaryngii, parlament rezyduje w Metz. Toul zachowuje swoje prezydium .
Wojna trzydziestoletnia od 1633 r. spustoszyła region Lotaryngii. Regularne grabieże żołnierzy przejeżdżających przez wieś, nieszczęścia i nieszczęścia chłopów pośrednio osłabiają gospodarkę Tuluzy, ponieważ miasto jest lepiej chronione. Ale wyludnienie, konsekwencja wyniszczających epidemii oraz ciąg biedy i nędzy, szerzy się wszędzie.
Ta część terytorium Lotaryngii, obecnie nazywana Trois-Évêchés , została oficjalnie przyłączona do Francji na mocy artykułów 72 i 73 traktatu z Munster sporządzonego w październiku 1648 roku . Obejmuje to w szczególności miasto Toul. Jest to w rzeczywistości koniec księstw cesarskich i średniowiecznego statutu miasta cesarskiego.
Ludwik XIV zachowuje jednak starożytne franczyzy miasta. Jednak na mocy indultów z 1664 i 1668 r. król oficjalnie mianował i ustanowił biskupów Lotaryngii. Utrapienia religijne wobec ludności wyznania reformowanego słabo dotykają Toul, w przeciwieństwie do południowych i wschodnich krańców jej diecezji, a zwłaszcza Metz. Od 1670 r. Toul i wszystkie Trois-Évêchés korzystały z ulg podatkowych, aby ożywić gospodarkę. Szybki rozwój tego francuskiego terytorium kontrastuje ze stagnacją Księstwa Lotaryngii i ziem Imperium.
W 1679 r. kartezjańskie zarządzanie terytorium francuskim wymusiło zgromadzenie wasali, wezwanych do stawienia się, aby złożyć hołd koronie i powrócić na łono państwa. Izba zgromadzeń w parlamencie osiągnęła w ciągu kilku lat nieproporcjonalny wzrost terytorium Trzech Biskupstw. Posiadłości Księstwa Lotaryngii i ziem Imperium sprowadzają się do najprostszych wyrazów. Francuski podatkowy charakteryzuje venality urzędów wprowadza.
Stare zniszczone umocnienia obronne Toul zostały zniszczone. Podczas tego wyrównania na światło dzienne wyszły rzymskie medale i monety. Dom Calmet jest świadkiem doniesień, że te o niewielkiej wartości z brązu były używane do zabaw dla dzieci. Inne cenne monety były przedmiotem niekończącego się ruchu i łatwo było je znaleźć na sprzedaż w popularnych straganach z pamiątkami.
W Toul i francuskiej Lotaryngii zbudowano nowe fortece. Ale pokój Ryswicka dyskutowany między 1697 a 1698 rokiem przerwał zjazdy terytorialne. Izba zgromadzeń parlamentu musi ustąpić, a nawet powrócić do status quo ante . Około roku 1700, stany Léopolda , księcia Lotaryngii, który powrócił, dokonały olśniewającej odbudowy gospodarczej dzięki polityce zachęt podatkowych i śmiałej imigracji Bardziej niż kiedykolwiek Trois-Évêchés strzegą granic wschodniej Francji. Toul został ponownie ufortyfikowany przez Vaubana w 1700 roku. Tylko Porte de Metz zachowała się w pierwotnym stanie.
Księstwa Lotaryngii staje francuski pod warunkami Traktatu Wiedeńskiego (1738) . Została włączona do Francji po śmierci króla Stanisława w 1766 roku . Nastąpiła reorganizacja rozległej diecezji Toul: biskupstwo Toul zostało przeniesione do Nancy w 1777 r. w celu utworzenia biskupstwa Nancy- Toul, amputując je z nowo utworzonej diecezji Saint-Dié .
W 1790 r. Toul został stolicą okręgu w departamencie Meurthe .
Toul, który szczyci się pięknym kamiennym mostem, był w 1800 roku subprefekturą departamentu Meurthe, 24 kilometry od prefektury Nancy . Stary pałac biskupi staje się ratuszem. Miasto zostało oblężone przez Prusaków w 1815 roku .
Toul wystartował po raz pierwszy wraz z pojawieniem się kolei w 1852 roku, na linii wschodniej z Paryża do Strasburga .
Oblężony , musi po miesiącu skapitulować przed wojskami pruskimi podczas najazdu w 1870 roku . Zabytkowych fortyfikacji zbudowano po wojnie francusko-pruskiej z 1870 - 1871 w systemie obrony Francji skierowaną na wschód, znany również pod nazwą systemu Sere Rivers , od połowy XIX th wieku. Został więc wzmocniony w 1874 r. pasem warowni . Tak więc dwanaście dzieł pojawia się na wysokościach Saint-Michel, Bruley , Lucey ( Bois-Quart ), Domgermain , Tillet, Villey-le-Sec . Frouard w dole rzeki otrzymał nawet specjalne fortyfikacje w celu odcięcia dostępu do doliny Mozeli i jak najściślejszego kontrolowania głównej sieci kolejowej poprzez urządzenia zatrzymujące.
Po oblężeniu w 1872 r . Toul liczyło tylko 6930 mieszkańców. Powrót więźniów i uchodźców ponownie zaludnił stare miasto, które specjalizowało się jedynie w handlu winem i alkoholami, ceramiką i haftem. Ma piękne budynki i dzielnicę kawalerii. Miejsce wojny III klasy, ma sąd pierwszej instancji, szkołę miejską, piękną bibliotekę, towarzystwo rolnicze.
Pod koniec I wojny światowej w 1919 r . ludność liczyła zaledwie 12 tysięcy . Najczęściej cytowana jest działalność hafciarska, nakrycia głowy, fajansu i uprawy chmielu. Północne i południowe kantony Toul mają 19 gmin, odpowiednio 18 300 i 14 300 mieszkańców.
środa 19 czerwca 1940Niemcy są blisko miasta, na które ich artyleria wysyła pierwsze pociski. 20-go rozpoczęła się bitwa i francuska piechota stawiła silny opór nacierającemu nieprzyjacielowi. Niemieckie działa wycelowały w katedrę, której dach, trafiony pociskiem 210, zapalił się. Ogień szybko podpala resztę budynku. Bloki kamienne upadku na placu, ogromne płomienie pochodzące z dużym oknem róży i wieżami, wielkiego narządu, który pochodzi z XVIII -tego wieku , jest całkowicie zużytej. 21. wojska francuskie wycofały się. Przez 3 dni pożar pustoszył południową dzielnicę miasta, a jego zabytki doznały bardzo poważnych zniszczeń (40% miasta zostało zniszczone podczas II wojny światowej). Renowacja jego zabytków jest powolna ze względu na koszty zbyt wysokie, by mogło je ponieść samo miasto. Jednak od 1999 r. podjęto znaczące wysiłki z pomocą władz państwowych oraz społeczności regionalnych i departamentalnych w celu przyspieszenia tego programu odbudowy.
1 st Wrzesień +1.944Żołnierze 3 e US Army of General Patton , od Vaucouleurs wprowadź Toul opuszczony przez Niemców w nocy, mając podpalili baraki i zbrojowni .
5 grudnia 1971Rozpoczyna się w centralnym więzieniu Ney pierwszy z serii buntów, które wstrząsają francuskim systemem więziennictwa.
Toul jest stolicą dwóch kantonów:
Oto wyniki drugiej tury wyborów prezydenckich w Toul: Emmanuel Macron ( En Marche! ) Prowadzi głosowanie, z 54,59% oddanych głosów. Marine Le Pen ( FN ) jest na drugim miejscu z 45,41% głosów.
Wśród wyborców oddano pusty głos 5,17% oraz 2,04% głosów nieważnych .
Burmistrz Toul od kwietnia 2014 r. został mianowany panem Alde Harmand na 6-letnią kadencję (2014-2020).
W skład rady miejskiej Toul wchodzi burmistrz, 32 zastępców i radni gminy (18 mężczyzn i 15 kobiet).
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących ponad 10 000 mieszkańców spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto liczyło 15 470 mieszkańców, co oznacza spadek o 4,08% w porównaniu do 2013 r. ( Meurthe-et-Moselle : + 0,34%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
8015 | 6940 | 6973 | 7535 | 7507 | 7 333 | 7037 | 7158 | 7271 |
1856 | 1861 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 | 1901 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
8191 | 7 687 | 6930 | 10 085 | 10 012 | 10 459 | 12 138 | 12 201 | 12 287 |
1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 | 1962 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
13 663 | 15 884 | 12 363 | 11 951 | 12 656 | 13 267 | 9 389 | 12 134 | 14 155 |
1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 | 2018 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
14780 | 16,454 | 17.406 | 17 281 | 16 945 | 16 617 | 16,002 | 15,707 | 15,470 |
Około 1496 r. ludność Toul liczyła około 6000 mieszkańców.
Miasto Toul ma cztery uczelnie, z których trzy są publiczne, a jeden prywatny: Admiral de Rigny, Valcourt, Croix-de-Metz i Jean-Baptiste Vatelot.
Ponadto posiada trzy szkoły średnie, dwie publiczne, w tym ogólnokształcącą i zawodową oraz prywatną, zarówno ogólną, jak i zawodową: Louis-Majorelle, Nicolas-Joseph-Cugnot i Jean-Baptiste-Vatelot.
Od dawna naznaczone obecnością wojska, miasto zostało dotknięte na początku lat 90. kilkoma restrukturyzacjami wojskowymi, które spowodowały utratę kilku tysięcy miejsc pracy. Jej tkanka przemysłowa, dość gęsta (ZI de la Croix-de-Metz), jest dziś poważnie zagrożona (zamknięcie fabryki Kléber – grupa Michelin w 2009 roku, główny pracodawca w Tulois). Działalność na poziomie wyższym pozostaje tam niedostatecznie reprezentowana, a wyższe wykształcenie nie jest oferowane (z wyjątkiem transportowego BTS).
Okolice Toul stanowią stary region uprawy winorośli, Côtes-de-toul , AOC od 1998 , gdzie produkuje się w szczególności Gris de Toul .
Fotowoltaicznej Toul-Rosières , oddana do użytku w listopadzie 2012 roku, jest największym we Francji.
Ojciec VAULTRIN, kanonik kolegiaty w Toul , w dwóch artykułach opublikowanych w Journal de l'Agriculture, du Commerce et des Finances w 1768 roku , maluje portret gospodarki rolnej Ancien Régime dla regionu Toulois .
Sektor pierwotny obejmuje, oprócz gospodarstw rolnych i hodowli, zakłady związane z leśnictwem i rybakami. Według spisu rolnego 2010 Ministerstwa Rolnictwa (Agreste), gmina Toul zorientowana była głównie na rolnictwo mieszane i mieszanej hodowli (wcześniej sam produkcyjnej) na używane użytków rolnych około 992 ha (uprawnych) stabilny obszar komunalnych od 1988 r. - Pogłowie bydła dużego spadło gwałtownie z 679 do 496 w latach 1988-2010. W gminie było jeszcze 16 (36 w 1988 r.) gospodarstw rolnych z siedzibą w gminie zatrudniających 37 szt. , (do 39 lat wcześniej), co stawiało gminę wśród nielicznych, których działalność rolnicza została utrzymana .
Dawny pałac biskupi, obecnie ratusz.
Dom Aptekarza.
Pomnik wojenny, Porte de France.
W ciąży
Fontanna Ludwika Curela.
Muzeum Sztuki i Historii , rue Gouvion-Saint-Cyr.
Tablica na pomniku upamiętniająca katastrofę lotniczą.
Kolegiata św.
Kościół Saint-Évre w Saint-Évre.
Kościół św. Pawła z krzyżem Metz.
Kaplica Notre-Dame.
Kaplica Templariuszy w Libdeau.
Kaplica Notre-Dame-de-Gare-le-Col de Bicqueley .
Kaplica szpitala św. Karola.
Dawna kaplica opactwa Saint-Mansuy.
Dawne opactwo Saint-Mansuy.
Dawny kościół św. Mansuy.
Świątynia.
Synagoga.
Dawniej Mont Saint-Michel nazywano Mont Bar; była to jaskinia diabła, który przewodniczył tam sabatom. Święty biskup Gerard postanowił wyegzorcyzmować górę, dedykując ją archaniołowi św. Michałowi, stąd jej obecna nazwa. W noc poprzedzającą ceremonię diabeł przybył z gigantycznym kapturem zrobionym przez jego demony, aby przenieść wierzchowca w inne miejsce. Ale świt zaskoczył go, gdy nie dokończył zadania: pognał z kapturem na zachód, ale potknął się i zawartość kaptura wysypała się, tworząc w ten sposób nowe wzgórze, zwane wybrzeżem Barine.
Legenda wyjaśnia zarówno nazwę Mont Saint-Michel i wybrzeża Barine (zdrobnienie od Bar), jak i fakt, że jest ona mniejsza od sąsiada, a także położenie na zachód od tego ostatniego.
Miasto ma zasady au tau d'or .
Stara broń wg herbarza D'Hoziera : Gules z literą T ze srebra (alias gold) spód wykończony fleuron .
Jego motto historyczne: „pobożne, starożytne, wierne” miasto ( pia prisca fidelis ).
W średniowieczu miasto nosił herby cesarskich miast bezpośrednio pod władzą cesarską, z obecnym herbem. Można go ozdobić w następujący sposób: „Albo piaskowym orłem z pojedynczą głową, z rozstawionym lotem naładowanym w sercu tarczą Gulesa ze złotym T.
Jednostki obecnie stacjonujące w Toul:
Jednostki stacjonujące w Toul: