Oblężenie Metzu (1552)

Siege of Metz - Charles V Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Rysunek pokonać oblężenie Metz przez Karola V, XVI -tego  wieku. Ogólne informacje
Przestarzały 19 października 1552 r. - 2 stycznia 1553 r
Lokalizacja Metz , Francja
Wynik Zwycięstwo Francji
Wojujący
Nowoczesny dwugłowy herb Świętego Cesarstwa. Svg Święte imperium rzymskie Nowoczesny herb Francji. Svg Królestwo Francji
Dowódcy
Herb Charles Quint.svg Charles Quint Herb książąt Guise.svg Francois de Guise
Zaangażowane siły
60 000 ludzi i 150 dział. 5000 piechoty i 700 kawalerii
Straty
30 000 ludzi nieokreślony

Dziesiąta wojna włoska

Bitwy

Współrzędne 49 ° 07 ′ 11 ″ północ, 6 ° 10 ′ 37 ″ wschód

Oblężenie Metz odbywa się odPaździernik 1552 w Styczeń 1553. Kończy się wycofania cesarskich wojsk z Karola V i okupacji Metz , a następnie aż do Wolnego Miasta Imperium , przez wojska króla Francji. Okupacja przez Francję Trois-Évêchés , Metz , Toul i Verdun została ratyfikowana dopiero w 1648 r. Traktatem Westfalskim .

„[Najpiękniejsze] miejsce, jakie kiedykolwiek było”

-  Brantome

Wycieczka do Niemiec

Przy wsparciu książąt luterańskich, sprzymierzonych z Karolem V - który w zamian za sojusz dał mu możliwość zajęcia biskupstw Cesarstwa Rzymskiego, Verdun , Metz i Toul - Henri II zorganizował swoją „  podróż do Niemiec  ”. Wyprawa przeciwko Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu. Pod rozkazami konstabla Anny de Montmorency wojska Henryka II zajmują bez walki Toul i Metz , gdzie ten ostatni korzysta z pomocy niektórych radnych frankofilskich. Henri II dokonał uroczystego wjazdu do Metz dnia18 kwietnia 1552. Messini witają go bez radości, zarzucając starostom Metzu, paraiges , że zdradzili miasto Metz. Miasto jest jednak poddane ścisłej kontroli ludzi z Montmorency. Plik22 kwietniapozostawiając 3400 ludzi w Metz, Henri II wznowił podróż w kierunku Renu, ale nie mógł zająć Strasburga. Do20 maja, zawraca, okupuje Verdun , przed powrotem do Francji. To już koniec „  Austrasian Ride  ”.

Imperialne okrążenie

Aby zmyć zniewagę luterańskich książąt i króla Francji, Karol V maszerował na Metz 1 st wrzesień 1552. Plik23 październikawojska cesarskie docierają do Thionville , miasta Luksemburg i Boulay na północ od Metz. Na początku listopada 50 000 imperialistów, uzbrojonych w sto do stu pięćdziesięciu dział, wzmocnionych przez 12 000 żołnierzy margrabiego Alberta brandenburskiego, najechało na przedmieścia Metzu. Jak pokazuje plan Sébastiena Leclerca , rozsiane wokół miasta obozowiska armii cesarskiej tworzą praktycznie nieprzekraczalną linię: Brabançons i Włosi utrzymują północny wschód, Niemcy i Czesi - wschód i południowy wschód, Hiszpanie i artyleria cesarska, strona południowa i południowo-wschodnia, oddziały margrabiego Alberta brandenburskiego , pozycje na północnym zachodzie.

Fortyfikacje francuskie

Załadowany 17 sierpnia 1552Henri II w obronie miasta , generał-porucznik François de Guise zrównał z ziemią pięć przedmieść, w tym przedmieścia Saint-Arnould i Saint-Thiébault oraz około czterdziestu budynków religijnych, w tym klasztory Saint-Clément, od Saint-Arnould, aby ułatwić obronę miasta. Zlecił także wzniesienie glinianego bulwaru artyleryjskiego po stronie Bellecroix i wykopanie rowu na brzegach Seille . Po usunięciu burżuazji z Metz z miasta na mocy rozporządzenia21 października, przechowuje żywność przed upadkiem, aby wesprzeć długie oblężenie. W listopadzie François de Guise miał mniej niż 7000 ludzi, w tym 1000 pionierów i 700 kawalerii.

Ostrzał artyleryjski i walka

Awangarda armii Karola V pod dowództwem księcia Alby otacza miasto na19 października 1552. Przez cały listopad artyleria Karola V ostrzeliwała miasto Metz na południowy wschód od fortyfikacji . Rozpoczyna się bombardowanie9 listopada 1552, wraz z przybyciem cesarza. W duchu średniowiecznych zawodów zawodnicy z Brandenburgii rzucają wyzwanie francuskim jeźdźcom, ale bez prawdziwego sukcesu. Plik17 listopada 1552w pobliżu bramy Serpenoise otwarto wyrwę o długości około czterdziestu metrów , ale podwojenie średniowiecznych murów obronnych nie pozwoliło cesarzom skorzystać z tej armaty. 27 i28 listopadastrzały uszkodziły, nieco dalej na zachód, prawie trzysta metrów wałów, które oblężeni natychmiast pospieszyli wzmocnić.

W czasie oblężenia plac otrzymał blisko 15 000 kul armatnich, bez decydującego sukcesu. Kopalnie wykopane przez cesarzy nie dały więcej rezultatów, ziemia była przesiąknięta złą pogodą i pobliskim zwierciadłem wody. Po prawie dwóch miesiącach oblężenia wojska cesarskie złożone z Niemców, Hiszpanów, Włochów, Czechów, Walonów i Flamandów cierpią na tyfus , głód i zimno. W szeregach imperialistów są liczne dezercje. KoniecGrudzień 1552, Karol V zmienia taktykę. Zirytowany i chory podnosi siedzenie1 st styczeń 1553ze zdziesiątkowaną armią i wyruszył ponownie w kierunku Thionville , gdzie dotarł do2 stycznia. Chorzy i ranni, porzuceni na miejscu przez wojska cesarskie, zostaną dyplomatycznie oszczędzeni przez wojska francuskie .

Okupacja francuska

Rozpoczyna się de facto francuska okupacja. „Ochrona” Francji nad Republiką Metz zaowocowała utworzeniem w mieście silnego garnizonu oraz zbudowaniem w 1556 r. Potężnej cytadeli , chroniącej przed artylerią. Pomimo modlitw protestantów z Metz do sejmu germańskiego, kwestia Metz nie znajdowała się już w porządku obrad zgromadzeń cesarskich po 1582 roku. Chociaż legalnie nadal jest zintegrowane ze Świętym Cesarstwem Rzymskim , miasto w rzeczywistości pozostanie w rękach Korona Francji, stając się francuskim de iure w 1648 r. , wraz z podpisaniem traktatów westfalskich . To status quo zostało jednak zakwestionowane przez traktat frankfurcki w 1871 r., Po nowym oblężeniu miasta - zwycięskim - przez wojska niemieckie.

Epilog

Oblężenie wpłynęło psychologicznie na cesarza Karola V, który powiedziałby: „szczęście to kobieta, ona woli młodego króla niż starego cesarza”. Władca wkrótce podjął decyzję o rezygnacji z władzy i stopniowo przekazywał swój majątek swoim spadkobiercom, synowi, który został królem Hiszpanii Filipem II oraz jego młodszemu bratu, który objął tron ​​cesarski pod imieniem Ferdynand I er . Książę flamandzki przeszedł na emeryturę do hiszpańskiego klasztoru. Zmarł tam w 1558 roku, oświadczając: „Gdybyśmy otworzyli moje serce, znaleźlibyśmy tam imię Metz”.

Uwagi i odniesienia

  1. René Bour, Illustrated History of Metz , Paul Nawet, Metz, 1950 (p.125-129).
  2. François-Yves Le Moigne i Gérard Michaux, Zjednoczenie Metzu z Francją (1520-1648) , Historia Metzu , 1986 (s. 220-224).
  3. Doktorowi Ambroise Paré udało się wejść do miasta w połowie grudnia, płacąc „piętnaście cens escus” włoskiemu kapitanowi. (Ambroise Paré, Voyage de Metz , 1552)
  4. Lista budynków zniszczonych w Journals of François de Lorraine, Duke of Guise, wyd. komentarza analitycznego do Kodeksu Cywilnego, Paryż (str. 159).
  5. Guy Cabourdin: Współczesne czasy, od renesansu do wojny trzydziestoletniej , Illustrated Encyclopedia of Lorraine, History of Lorraine, Presses Universitaires de Nancy , Nancy 1991 (str. 73-79)

Załączniki

Bibliografia

W porządku chronologicznym publikacji:

Powiązane artykuły