Saint-Die-des-Vosges | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Herb |
Logo |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Administracja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Region | Wielki Wschód | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
dział |
Wogezy ( podprefektura ) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dzielnica |
Saint-Dié-des-Vosges ( stolica ) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Międzywspólnotowość |
Wspólnota aglomeracyjna Saint-Dié-des-Vosges ( siedziba ) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Mandat burmistrza |
David Valence ( MR ) 2020 -2026 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kod pocztowy | 88100 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wspólny kod | 88413 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Demografia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Miły | Deodatian | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ludność miejska |
19 724 mieszk . (2018 ) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gęstość | 427 mieszkańców/km 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Populacja aglomeracji |
77 932 mieszk . (2019) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Geografia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Szczegóły kontaktu | 48°17′06″ północ, 6°57 °00″ wschód | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wysokość | 601 m min. 310 m Max. 891 m² |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Obszar | 46,15 km 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rodzaj | Społeczność miejska | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jednostka miejska |
Saint-Dié-des-Vosges ( centrum miasta ) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Obszar atrakcji |
Saint-Dié-des-Vosges (centrum miasta) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wybory | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Oddziałowy | Kantony Saint-Dié-des-Vosges-1 i Saint-Dié-des-Vosges-2 ( centrala ) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ustawodawczy | Drugi w Wogezach | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lokalizacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Znajomości | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Stronie internetowej | saint-die.eu | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Saint-Dié-des-Vosges (zwane Saint-Dié aż 1999 [ s ɛ d j e ] , w Vosges góry [ s ɛ d ja ː ] ) to francuski gmina , stolica Deodatie i dzielnicy z działu z Wogezy . Miasto położone w historycznym i kulturalnym regionie Lotaryngii jest obecnie częścią regionu administracyjnego Grand Est . Jej mieszkańcy nazywani są Deodatianami.
Główne miasto zakazu Merowingów w niezwykłym zakolu w dolinie Meurthe , miasto Saint-Dié-des-Vosges, zostało uwiecznione przez prestiżowe chrześcijańskie klasztory i sanktuaria, witające pielgrzymów i chorych. Jeżeli XII th wieku, kościół Saint-Die, wzniesiony w rozdziale i kanony próbują zbudować miasto wokół ich studia i zaczynają otaczać ją z murami i wieżami, w następnym stuleciu, że dolna -lorraine miasto urodził się stowarzyszenia księcia Lotaryngii z kolegiatą.
Jest w Saint-Die, w gimnazjum Vosges , że Planisphere z Waldseemüller została opublikowana w 1507 roku , która zawiera pierwsze wzmianki o słowo „America” (francuska w Ameryce), nazwa nadana na cześć odkrywcy Amerigo. Vespucci , na karcie zatytułowanej „Universalis Cosmographia”. W ten sposób miasto nadal honoruje tytuł Matki Chrzestnej Ameryki .
Po pożarze 27 lipca 1757w centrum miasta, główna ulica została przebudowana za Stanisława , księcia Lotaryngii dożywotnio. Prostoliniowa francuska urbanistyka promuje arterie i mosty, takie jak rue Stanislas, rue des Trois-Villes, Grand Pont... Miasto rozwija się drogą władz francuskich. Ośrodek subdelegacji skupia administrację leśną, wymiar sprawiedliwości, a zwłaszcza biskupstwo erygowane w 1777 roku.
Miasto przeżywało boom przemysłowy w latach 1830-1890. Znane jest z wyprzedaży pod koniec września, spadkobiercy jesiennych jarmarków. Międzynarodowy Festiwal Geografia został założony w 1989 roku przez prywatnego stowarzyszenia, pod przewodnictwem burmistrza. Celem jest uczczenie dyscypliny „ geografia ” na początku października wystawami, konferencjami, wydarzeniami i nagrodami uznaniowymi, w szczególności nagrodą Vautrin-Lud wieńczącą karierę naukową i rankingami za udział w wystawie plakatów naukowych.
Miasto wzięło swoją nazwę od chrześcijańskiego świętego Die , założyciela bana i chorevishopa mnicha obrządku kolumbańskiego ( św. Kolumbana , mnicha irlandzkiego), zwanego po łacinie Deodatus , po francusku Déodat lub Dieudonné, w skrócie używanym w Dié. Baza łacińska przetrwała u Gojów. Od dawna nazywane Saint-Dié, miasto oficjalnie przyjęło obecną nazwę Saint-Dié-des-Vosges, czasami skracaną przez akronim SDDV, od29 grudnia 1999 r.. Czasami nadal używana jest stara, krótsza nazwa. Możemy również prześledzić nazwę toponimu Saint-Dié z Wogezami, do najstarszego statutu Karola Wielkiego , sporządzonego w Aix-la-Chapelle ,13 stycznia 769, gdzie po łacińskim toponimie Saint-Dié następuje wzmianka infra Vosago silva .
Miasto Saint-Dié-des-Vosges znajduje się w aluwialnej dolinie rzeki Meurthe , między Sainte-Marguerite w górę rzeki i Saint-Michel-sur-Meurthe w dół na lewym brzegu, La Voivre na prawym brzegu. Miasto rozwinęło się między skrzyżowaniami Meurthe w górę rzeki z rzeką Fave , pochodzącą z Remomeix i w dół, z Taintroué , strumieniem w dolinie Taintrux przechodzącym przez Rougiville . Na pierwszych wzgórzach Ormont miasto sąsiaduje z Nayemont-les-Fosses, następnie, poza łańcuchem Ormont, z Ban-de-Sapt i Saint-Jean-d'Ormont, a jeszcze dalej na zachód z Denipaire i Hurbache . Na szczytach Madeleine łączy się z lasem Mortagne . Kemberg i jego otoczenie są udostępniane Taintrux i Saulcy-sur-Meurthe .
Województwo Saint-Michel-sur-Meurthe |
Hurbache Denipaire |
Saint-Jean-d'Ormont Ban-de-Sapt |
Mortagne | Nayemont-les-Fosses | |
Taintrux | Saulcy-sur-Meurthe | Sainte-Marguerite |
Gmina Saint-Dié-des-Vosges, o powierzchni ponad 46 kilometrów kwadratowych, rozciąga się głównie na permskim basenie geologicznym , złożonym naprzemiennie z warstw czerwonego piaskowca – piaskowca rotliegende dawnych geologów niemieckich – oraz warstw gliny z czasem cienkimi warstwami dolomitu , wyjątkowo fluorytu . Częściej są to skały detrytyczne o podłożu wapiennym, charakterystyczne dla transgresji. Szczyty znajdujące się na różnych wysokościach w zależności od masywów, od 550 metrów na północnym wschodzie do mniej niż 400 metrów na południowym zachodzie, należą do okresu triasu , czyli początku ery drugorzędnej. Zagłębienie otoczone jest więc płaskorzeźbami w różowym piaskowcu zwieńczonym zlepieńcem na Ormont i zwartymi warstwami pstrych piaskowców , na szczycie masywnych stoków Kembergu od południa i Madeleine od zachodu.
Na północy, za Ortimont i jego piaskowcowym szczytem Vosges na 469 metrach, linia grzbietu w kierunku północno-zachodnim, najpierw niżej, zwisa faliste wzgórza warstw permu między Marzelay i Robache, zanim wznosi się na piaskowcu Vosges z Rittempierre, osiągając 611 metrów i docierając do Roche des Corbeaux na 669 metrów. Tutaj, pomiędzy Col de la Crenée i Col du Bon Dieu, dochodzi do innej linii grzbietu zorientowanej w piaskowcu Wogezów. Na zachodzie rozszerza się głęboki basen Bois de la Bure, uformowany w podkowę między Rittempierre i małym płaskowyżem Bure, kończącym się na Tête du Villé na 575 metrach, z widokiem na południe Pêcherie i na zachód Villé . Masyw wyższy na wschodzie, o rozgałęzionych i zwężających się kształtach, wykracza poza Raids de Robache i przełęcz Ortimont , zaokrąglony cypel na wysokości 571 metrów. Jest to Ormont, którego zachodnia część rozciąga się masowo i wysoko, zanim wcina się między Haut des Molières na około 600 metrów, Roche du Chapeau na 769 metrów i Roche des Fées na 751 metrów, punkty widokowe dalej na południe i otwarte. Ormont Occidental i jego przedłużenia do starych wysokich czynszów tworzą malownicze zbocze doliny Robache i blokują widok na północny wschód od miasta Saint-Dié. Obszar gminy rozciąga się od 310 m na dnie doliny do 891 m npm, najwyższy punkt na Ormont na skale Sapin Sec w konglomeratu.
Geologia permu basenu nie wpływa w żaden sposób pozwalają nam zrozumieć zarówno dużych tektoniczne przerw , które zorientowane ulgę od trzeciorzędu epoce , w ogólnym zarysie albo równolegle lub prostopadle do rowu lub alzackim rowu upadku . Dorzecze Saint-Dié jest ważną strefą osiadań, która od permu przyciągała tymczasowe lub stałe przepływy wody. Jej niskie obszary charakteryzują się dziś głównie aluwialnym wkładem Meurthe i Fave, obecnie skromnych rzek, ale z potężnymi falami ponad osiem tysięcy lat temu podczas faz lub sezonów deglacjacji wyżyn Wogezów. Materiały fluwiolodowcowe przenoszone i porzucane na kolejnych tarasach były gromadzone na imponujących wysokościach, zanim zostały oczyszczone lub zniszczone , tak więc pozostały relikty Haut d'Anould powyżej Richardville, piwnicy siedliska Roche des Fées, szczytu wzgórze Callot prowadzące pod dzielnicą Orme, wierzchołek wzgórza szpitalnego i las Grattain z kulminacją nad lotniskiem szpitalnym na wysokości 421 m lub 80 m powyżej obecnego Meurthe poniżej.
Las komunalny był jeszcze w latach pięćdziesiątych jednym z największych we Francji. Trasy wyznaczone przez Club Vosgien mogą podążać za szczytami ze skałami wyrzeźbionymi przez erozję w połowie zbocza lub pozostać na linii grzbietu. Dostępnych jest wiele punktów widzenia. Przebudowany belweder, szczególnie widoczny ze stacji, to skała Saint-Martin na początku masywu Kemberg .
Podstawę klimatyczną można dość dobrze podsumować naprzemiennym klimatem fryzyjskim (ponure chmury, deszcz i mróz przynajmniej co trzy dni, wilgotna świeżość) i bawarski klimat kontynentalny (bezchmurne niebo, słońce w dzień, silne ochłodzenie termiczne w nocy). .
Dominująca topografia i przepływy atmosferyczne wytwarzają mikroklimat. Charakteryzują się wiatrami schodzącymi z południowych płaskorzeźb, które są znacznie cieplejsze i silniejsze na niskich wysokościach, a także rzadkością zimowych mgieł dennych w porównaniu z mgłami w dolinie Meurthe w dół lub w górę rzeki. Roczne opady na wysokości 360 m (w pobliżu stacji) oscylują między 800 mm a 950 mm wody. Na szczytach, 500 metrów wyżej, mogą być ponad dwukrotnie większe.
Zanieczyszczenie, nawet w centrum miasta, jest bardzo umiarkowane. Zawietrzne zbocza schodzące od Madeleine lub odległych dolin Kemberg-Saint-Martin, w dużej mierze powyżej drogi ekspresowej, niezamieszkane, mają wodę i powietrze o bardzo wysokiej czystości.
Roczna amplituda termiczna jest zawsze ważne. Od połowy 2003 r. zanotowano niską temperaturę –17,9 °C na1 st marca 2005i maksymalnie 37,2 °C wł.13 sierpnia 2003 r..
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | móc | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | -1,8 | -1,9 | 0,7 | 2,9 | 7,3 | 10,4 | 12,3 | 11,8 | 8,7 | 5,7 | 1,7 | −0,5 | 4,8 |
Średnia temperatura (°C) | 1,5 | 2,4 | 5,8 | 9,1 | 13,6 | 16,7 | 18,8 | 18,4 | 14,6 | 10,6 | 5.4 | 2,4 | 10 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 4,8 | 6,6 | 10,9 | 15,2 | 19,8 | 23,1 | 25,3 | 25 | 20,6 | 15,6 | 9 | 5,3 | 15,1 |
Zapis zimna (° C) data zapisu |
-25 1968-13 |
-21 1986-22 |
-18 01.2005 r. |
-9,5 1986-13 |
-4,1 01.1976 |
0,2 1991-05 |
2.2 1970-18 |
1.3 1993/30 |
−3,7 1971-17 |
-7,6 1997/31 |
-13,8 1985,27 |
-21,8 24 2001 |
-25 1968 |
Ciepło zapisu (° C) data zapisu |
16,4 30.2002 |
21.2 1990-24 |
25,1 1989/27 |
29,3 26.2007 |
34,7 27.2005 |
37,1 22.2003 |
38,9 1983/31 |
39,9 2003-08 |
31,9 06.2006 |
28,8 07.2009 |
24,4 1968-01 |
19.9 1989-16 |
39,9 2003 |
Opady ( mm ) | 103 | 89,3 | 95,2 | 78,4 | 107,5 | 90,8 | 86,5 | 80,7 | 89 | 102,7 | 101,5 | 120,7 | 1145.3 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 1 mm | 12,9 | 11,7 | 12,8 | 11 | 13,3 | 11,4 | 11 | 10,4 | 10.2 | 12,1 | 12,6 | 14 | 143,3 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 5 mm | 6,7 | 6,3 | 6,6 | 5,3 | 7,1 | 6 | 5,8 | 5,5 | 5,6 | 6,9 | 6,5 | 7,5 | 75,8 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 10 mm | 3,5 | 2,8 | 3 | 2,6 | 3.4 | 2,6 | 2,9 | 2,6 | 2,9 | 3,5 | 3,3 | 4.1 | 37,2 |
Przez terytorium Saint-Dié-des-Vosges przepływa siedemnaście rzek :
Modyfikacja biotopów jest znaczna w czasie niecałego stulecia, powodując spektakularne modyfikacje flory i fauny . Zniknęły nawadniane łąki Meurthe, mokradła dawniej rozwiniętych dolin, pola i łąki wzgórz. Te antropizowane środowiska przez tysiąclecia były często porzucane na rzecz zarośli lub nieużytków leśnych lub całkowicie przejęte przez las, ale także i przede wszystkim w widoczny sposób dla urbanizacji pożerającej przestrzeń w postaci osiedli lub osiedli mieszkaniowych dostępnych drogami. Roślinność łęgowa , suchych gajów i żywopłotów na wzgórzach, utrzymuje się jednak w formie reliktowej w niejasnych przestrzeniach zapomnianych przez projektanta.
Las Vosges, składający się w 61% z jodły i w 23% z sosny, jest domem dla kilku gatunków drzew. Występują tu również mchy , rośliny cieniujące , rośliny zielne , porosty , paprocie , niektóre gatunki rosną tylko w szczelinach w skałach ... Obszar leśny skrywa różnorodność fauny, taką jak jelenie , łanie , sarny , dziki , małe drapieżniki , itp., lub ptaki takie jak głuszec , sokół wędrowny , gołębie leśne , puchacz , a także inne nocne ptaki drapieżne i awifauna . Znacznie zredukował wiele niegdyś licznie występujących gatunków ryb, a także ropuch i traszek . Ropuchy dolinowe, które zostawiają wiele ofiar przygniecionych przez koła samochodów, niewzruszenie kontynuują swoją wiosenną i jesienną wędrówkę. Ptaki z otwartych pól, takie jak gąsiorek , owady łąkowe, takie jak świerszcze na łąkach, są ofiarami porzucenia dawnych kultur. Można spotkać kilka okazów puszczyka gniazdującego w miejskich parkach lub ogrodach i przelatujących nad miastem w poszukiwaniu gryzoni do karmienia młodych. Podobnie bliskość otaczających miasto lasów skłania czasami kilka jeleni , rzadziej stada, do wypasu w pobliżu oddalonych domostw. Myszołów, które można zaobserwować na wysokich okoniach lub po charakterystycznym szybkim locie, nadal stanowią część bioróżnorodności tego terytorium. To samo tyczy się sokołów wędrownych, które nadal żerują, w szczególności przez niespodziankę goniąc stada ptaków znanych z domów.
Miasto jest miejscem zbiegu dwóch autostrad, z Nancy do Colmar i z Épinal do Strasburga . Nancy jest 85 km , Strasburg 89 km od przełęczy Saales , Colmar do 57 km przez przełęcz Bonhomme , Gerardmer do 29 km od przełęczy Martimpré i Epinal na 49 km przez kołnierz Haut Jacques . Miasto po latach 80. skorzystało z dostępu drogowego, omija go obwodnica. Jednak system czterokierunkowy pozostaje ograniczony lokalnie, pomimo ulepszeń w 2010 roku w kierunku Nancy.
Odległości drogowe
Miasto | Dystans | Przy okazji |
---|---|---|
Epinal |
49 km | 420 |
Colmar |
57 km | D 415 |
Nancy |
80 km | nr 59 |
Strasburg |
87 km | D 420 i D 1420 |
Paryż | 386 km | nr 59 oraz nr 4 |
Przejęcie STAHV ( Société de transports cars des Hautes Vosges ) przez Connex miało miejsce w 2004 roku . Ten nowy gracz planuje zmienić krajobraz sieci transportu miejskiego w Wogezach. Modyfikacje przeszły sieci Épinal , Saint-Dié-des-Vosges i Remiremont .
W Saint-Dié-des-Vosges sieć miejska wcześniej nazywana TUD (Transport Urbain Déodatien) stała się Déobus . Jest obsługiwany przez BusEst, wspólną spółkę zależną Connex i Piot, która zarządza licznymi sieciami we wschodniej Francji. Powstały nowe linie oraz rozbudowano i zmodernizowano tabor autobusowy o wprowadzenie do eksploatacji niskopodłogowych minibusów i autobusów ( Mercedes Sprinter i Irisbus Agora Line ). Pojazdy mają nowe malowanie DeoBus.
Sieć dróg gminnych jest bardzo rozwinięta. Ta sieć ścieżek świadczy o żywotności górskich wiosek, które miasto stopniowo ogarnęło.
Objazd RN 59 szybkim pasem u podnóża masywu Kemberg zmniejszył ruch drogowy w centrum miasta. Widoczny jest wpływ tego sprzętu drogowego. Efektem wywołania uwydatnił obszary dostępne z drogi ekspresowej, promując instalację i szybki rozwój obszarów działalności i usług. W ten sposób udało się odciążyć ruch ciężarówek, a na łące Hellieule nastąpił boom na działalność ze szkodą dla centrum miasta, które od dawna jest jego handlowym płucem.
Saint-Dié-des-Vosges jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin zwartych lub o średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Saint-Dié-des-Vosges , wewnątrzwspólnotowego departamentami aglomeracji obejmującym 16 gmin i 41,161 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest centralnie.
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Saint-Dié-des-Vosges , którego jest centrum miasta. Obszar ten, obejmujący 47 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.
Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowisk (56% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. ( 56,5%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (55,5%), tereny zurbanizowane (15,3%), łąki (12,7%), heterogeniczne tereny rolnicze (7,6%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (4,5%), zieleń sztuczna przestrzenie nierolnicze (2,4%), kopalnie, składowiska i place budowy (0,8%), wody kontynentalne (0,6%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (0,5%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Konieczna odbudowa miasta zdewastowanego przez wojska hitlerowskie w listopadzie 1944 roku była okazją dla architekta Le Corbusiera do zaprojektowania ogólnego planu urbanistycznego miasta, szczególnie zrywającego z organizacją przestrzeni miejskiej, np. „istniało ono przed wojną (wzorcowy projektu jest widoczny w muzeum Pierre-Noël ).
Główny urbanista ds. Odbudowy, Jacques André, zrezygnuje z pracy Październik 1945ze względu na presję polityczną i medialną na rzecz interwencji Le Corbusiera w Saint-Dié jako konsultanta urbanisty. Plan ministerialny „Le Corbusiera” nie został rozpoczęty od razu ze względu na brak dostępnych materiałów, wówczas projekt, uznany za śmiały i zbyt kosztowny, został odrzucony przez stowarzyszenia mieszkańców.
Architekt Paul Malot wykorzysta plany Jacquesa André. Plany te dostosowują się do tragicznej sytuacji gospodarki budowlanej i powolności powojennej odbudowy. Pozostawiając luki, później zagospodarowane, a czasem otrzymujące ogrody i drzewa, architekt, promowany przez niebezpieczeństwa urbanistę, powoli przerysowywał obecne miasto, widziane z nieba lub ze skał. W szczególności przyczynił się do tworzenia perspektyw i wyrównań geometrycznych.
Oś dworcowo-katedralna wynika w szczególności z przestawienia perspektyw, o które prosi architekt. Oś ta została następnie dopracowana przez najnowsze osiągnięcia. Wielu estetyków czy entuzjastów grafiki żałuje rezygnacji z powierzonego Le Corbusierowi projektu Ministerstwa Odbudowy. Przemysłowiec Jean-Jacques Duval powierzył jednak Le Corbusierowi odbudowę fabryki Claude-et-Duval , quai du Torrent oraz nadzorował budowę i jakość materiałów, za które zapłacił z własnych środków. Ta prywatna fabryka pokazuje, jak mogło wyglądać oblicze miasta.
Ludność, pogrążona w swoich konkretnych troskach, tak naprawdę nie angażowała się w wybory, które później rozpoznamy. Inni cenni architekci pracowali na zlecenie państwa i odcisnęli swoje piętno później: wspomnijmy Jeana Prouvé dla zespołu szkół Paul-Elbel, w szczególności szkoły podstawowej, Aldo Travagliniego dla nowego szpitala i Henri Ballereau dla wzniesienia dzielnicy Kellermann.
Data oświadczenia INSEE | 2017 |
---|---|
Całkowita liczba mieszkań | 11 826 |
Główne rezydencje | 80,6% |
Domy drugorzędne | 2,3% |
Wolne mieszkania | 17,1% |
Odsetek gospodarstw domowych posiadających główne miejsce zamieszkania | 42,4% |
Liczba lokali mieszkalnych należących do społecznego zasobu czynszowego u socjalnych wynajmujących również wyniosła w 2017 r. 3 132 .
W 2020 r. miasto ma 7115 beneficjentów pomocy mieszkaniowej .
Dwie dzielnice zostały sklasyfikowane jako kwalifikujące się jako priorytetowe dla polityki miasta , a mianowicie dzielnice Kellermann i Saint-Roch-L'Orme. W 2013 r. dzielnice te zamieszkiwały 5613 mieszkańców.
Prąd toponimii zachowuje ślady wielu miejscach, przysiółków i gospodarstw w pobliżu miasteczka Saint-die. Zdecydowana większość nazw świeckich, poza szlakami betonowe praw zwyczajowych używa, obiektów lub właściwości są starożytne miejsce nazwy Gallo-Roman z I st wieku, podobnie jak kraje okolic wiejskich.
Regiony południowego brzegu Meurthe otaczały przedmieścia Vieux-Marché, dawniej w sercu parafii św. Marcina: La Bolle , Foucharupt, Hellieule, Le Faing Sainte-Marguerite, Les Moîtresses, Périchamps , La Prairie, Les Tiges. Przylegały do gospodarstw: La Rouge Pierre, Cerisiers, Chartreuse, Chenal, Le Bihay, La Balonne, La Ménantille, Monplaisir, La Goutte du Rupt, Le Haut du Mont...
Regiony na północnym brzegu rzeki Meurthe otaczały miasto Saint-Dié, dawniej otoczone murami i otoczone przedmieściami, takimi jak Saint-Charles i Saint-Éloi: les Behouilles, le Breuil, Dijon, les Jardins (obszar Beaujardin), Grattain, La Fontenelle, Trois-maisons (poza faubourg Saint-Éloi), Varcosée . Gospodarstw, z których wiele istniała już w XIII th wieku były: The Gardens , Wysoki ogród , Vine-Henry, Niebo, Czyściec, Piekło, Behouille, Wood-Basselin, Tour Bayard stać Tour Malakoff ...
Trzy miasta, dekanat przyznany przez księcia Lotaryngii w ramach rekompensaty za zniszczenia wojenne kapitule Saint-Dié w 1225 r., są domeną trzech regionów ( Marzelay , Le Villé, La Pêcherie), które zawsze łączyły silną indywidualność. ... Nie wydają się należeć do zakazu Saint Die w momencie jego powstania.
Wreszcie Robache był starym ratuszem z zakazu Saint Dié, niezależnym pod Ancien Régime, obejmującym luki Rétimont , Robache, Raids de Robache i La Culotte z jego gospodarstwami: Les Behouilles , La Goule, Le Gouteau, Le Gouti, Ortimont, Saint-Roch (kaplica), Tour Bayant … Miejscowości z kapliczkami, czyli małymi figurami Dziewicy lub miejscowych świętych, od czasów średniowiecza wyznaczały toponimię. Dzielnica Orme pochodzi z jednego lub więcej wiązów Chapelotte. W pobliżu znajdowała się ścieżka z jodły Dziewicy, druga z dębu Dziewicy. Zachowanie nazw drzew nie jest niczym wyjątkowym w toponimii Wogezów, ale ogranicza się do bardzo starych świętych miejsc przejętych późno przez chrześcijaństwo.
Oficjalne kwatery przejęły dużą część tych toponimów.
W czasie Rewolucji Francuskiej miasto nazywało się Ormont .
Stary ratusz, odbudowany po pożarze w 1757 r., znajdował się na rogu rue Thiers i rue Stanislas. Jego stary fronton jest nadal widoczny w parku Jean-Mansuy, w pobliżu przestrzeni François-Mitterrand. Nowy budynek stoi teraz naprzeciwko Wieży Wolności .
Okres | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1945 | 1945 | Pierre Evrat | SE | |
1945 | 1947 | Gaston Colnat | SE | |
1947 | 1965 | Jean Mansuy | SE | Przemysłowy |
1965 | 1977 | Boże Narodzenie Piotra | CIR, a następnie PS | Nauczyciel angielskiego radny generalny w kantonie Sankt-die (1967-1979) |
1977 | 1989 | Maurice Jeanon | RPR | Wicedyrektor Banku Oszczędnościowego deputowany z Wogezów (1986-1988) radny generalny w kantonie Saint-die-Ouest (1982-1994) |
1989 | 1997 (rezygnacja) |
Christian Pierret | PS | Civil Administrator Użytkownik od 2 th dzielnica Vosges (1978/86; 1988/93) Członek z Wogezów (1986-1988, wybranych przez proporcjonalnej reprezentacji) byłego radnego z Lotaryngii (1978/88), były radca prawny w mieście Saint - Die Est (1982-1989) |
1997 | 2002 (śmierć) |
Roberta Bernarda | PS | Emerytowany dyrektor PTT |
2002 | 2014 | Christian Pierret | PS | Prawnik, były minister i były minister Delegat Były radny regionalny od Lorraine (1998-2001) |
2014 | W trakcie | David Valence | UDI - RAD - MR | Nauczyciel Radca Regionu w Wielkiej Wschodzie (od 2015 roku) 3 E wiceprezes Wschodniej Rady Regionalnej Wielkiego (od 2017) Przewodniczący CC Saint-Dié-des-Vosges (2014-2016) prezes CA Saint Die - des-Wogezy (od 2017) |
W drugiej turze wyborów prezydenckich w 2007 roku Nicolas Sarkozy ( UMP ) zdobył 53,6% głosów oddanych przeciwko Ségolène Royal ( PS ). W 2012 roku François Hollande ( PS ) uzyskał 52,8%. W 2017 roku Emmanuel Macron ( En Marche ) zdobył 63,1% głosów oddanych przeciwko Marine Le Pen ( Rajd Narodowy ).
W 2019 r. na finanse gminy składały się:
Z następującymi stawkami podatku miejskiego:
Warstwa demograficzna składa się z gmin od 20 000 do 50 000 mieszkańców należących do grupy gmin z pojedynczym opodatkowaniem zawodowym (FPU).
Saint-Dié-des-Vosges jest od 1982 roku podzielony na dwa kantony, których jest stolicą. Od 1982 do 2015 roku było to:
Wraz z redystrybucją w 2014 roku miasto pozostaje podzielone na dwa większe kantony:
Miasto Saint-Dié-des-Vosges jest miastem partnerskim:
Saint-Die-des-Vosges Arlon Friedrichshafen Lotaryngia Lowell (Massachusetts) Zakopane Meckhe Cattolica Changzhi Crikvenica |
Wzdłuż Meurthe , zalesiona i krajobrazowa trasa nosi nazwę Promenady miast partnerskich .
Miasto od 1998 roku zostało sklasyfikowane przez państwo jako miejscowość turystyczna . Posiada również etykietę Green Station .
Etykieta Trzy kwiaty w konkursie miast i wsi w rozkwicie przyznano mu.
W nagrodę za działania na rzecz ochrony pszczół od 2017 roku posiada narodową etykietę APIcité wydawaną przez Krajowy Związek Pszczelarzy Francuskich (klasyfikacja Dwie pszczoły ). Klasyfikację „wzorowe podejście” z etykietą „trzy pszczoły” uzyskuje się przez dwa lata wlistopad 2019.
Ze względu na niestosowanie pestycydów na rzecz realizacji zróżnicowanego gospodarowania terenami zielonymi, miasto otrzymało w 2019 roku klasyfikację Trzy ważki wydaną przez agencję dorzecza Renu-Mozy pod tytułem Gminna przyroda .
Od 2015 roku centrum miasta położone na prawym brzegu rzeki Meurthe, odbudowane w latach 1945-1957 (Place Général-de-Gaulle oraz ulice Dauphine, Stanislas i Thiers), korzysta z etykiety „Dziedzictwo XX wieku” .
Fabryka i-Claude Duval , zaprojektowany przez architekta Le Corbusiera , klasyfikowany jest od 2016 roku na World Heritage of UNESCO , a także sześciu innych miejscach w pracach architektonicznych Le Corbusiera .
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto liczyło 19 724 mieszkańców, co stanowi spadek o 3,65% w porównaniu do 2013 r. ( Wogezy : -2,43%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1856 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5111 | 5 346 | 6 251 | 6823 | 7707 | 7906 | 8 336 | 8 782 | 9006 |
1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 | 1901 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
9 554 | 10 472 | 12 317 | 14 511 | 15 342 | 17 145 | 18,136 | 21.396 | 21 481 |
1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 | 1962 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
22,136 | 23 108 | 20,315 | 19 389 | 19 695 | 20,315 | 15 637 | 20 952 | 23 108 |
1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 | 2018 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
25,117 | 25,423 | 23 759 | 22 635 | 22 569 | 21 642 | 21,361 | 19 748 | 19 724 |
W latach 1990-1999, ponieważ urodzenia nie wystarczały na zrekompensowanie wyjazdów, saldo migracji okazało się ujemne i wyniosło 785 mieszkańców, pomimo dodatniego skumulowanego salda naturalnego wynoszącego 719 mieszkańców .
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,2 | 0,9 | |
2,6 | 5,5 | |
5,7 | 8,3 | |
8.1 | 8,9 | |
10.1 | 10.2 | |
10,8 | 10,4 | |
9,6 | 8,8 |
Według INSEE The miejska jednostka Saint-die obejmuje sześć sąsiednich gmin: Sainte-Marguerite, Saint-Michel-sur-Meurthe, Taintrux, Nompatelize, Remomeix i Coinches. Ludność liczyła 27 392 jednostki w 1962 roku i 29 443 w 1999 roku. Obszar miejski , składający się z 34 gmin , liczył w tym samym czasie 40 231 i 45 708. Jego powierzchnia zlewni , w 2012 roku, zawiera 43 gmin , to ciągnie się od arrentès-de-corcieux do Saales .
Gmina Saint-Dié-des-Vosges zależy od akademii Nancy-Metz, a szkoły podstawowe gminy zależą od akademickiego inspektoratu Wogezów.
W kalendarzu świąt szkolnych Saint-Dié-des-Vosges znajduje się w strefie B.
W miejscowości Saint-Dié-des-Vosges działa 28 szkół: 17 szkół , pięć kolegiów i sześć szkół średnich.
Miasto, stolica okręgu, oferuje szeroką gamę instytucji edukacyjnych: średnie lub techniczne, a od niedawna także wyższe. Podmioty te tworzą ośrodek edukacyjny na usługach gminy. Państwo, aw mniejszym stopniu gmina Saint-Dié, poprzez pomoc w podróży, wspierają również struktury prywatne, dobrze reprezentowane w mieście. Należy zauważyć, pod względem atrakcyjności placówek Deodatian, że zapisy do placówek średnich uczniów z doliny Bruche , przypominające granice departamentalne sprzed 1871 r. i granicę językową , trwały do lat 80. XX wieku.
W Saint-Dié-des-Vosges znajdują się cztery publiczne licea i dwie prywatne licea:
Trzy uczelnie publiczne i dwie uczelnie prywatne:
Saint-Dié-des-Vosges obejmuje również szkołę inżynierską: INSIC ( wyższy instytut inżynierii projektowej ), uniwersytecki instytut technologii , IUT Saint-Dié-des-Vosges oraz instytut szkolenia pielęgniarek (IFSI).
Międzynarodowy Festiwal Geografia , w skrócie figurze, jest organizowany od 1990 roku . Komitet Sterujący Festiwalu w porozumieniu z gminą wybrał ostatnie cztery dni pierwszego tygodnia października. Przygotowawcze obrady naukowe często odbywają się w Paryżu. Pod koniec tygodnia festiwalowego przyznawana jest Nagroda Vautrin-Lud , uznawana przez międzynarodowe środowisko naukowe geografów jako „ Nagroda Nobla w dziedzinie geografii”. W szczególności wystawa prac naukowych jest od 1995 roku jednym z nielicznych krajowych miejsc spotkań badaczy geograficznych.
Poza popularną demonstracją wspieraną przez najwyższe gremia przedstawicielskie, komitet organizacyjny uznał nagrodę Vautrin-Lud, która wieńczy pracę emerytowanego geografa, jako najwyższe wyróżnienie w geografii, dyscyplinie, dla której nie ma Nagrody Nobla. Impreza ta została zmniejszona o jeden dzień jego 25 -tego wydania z przyczyn ekonomicznych.
Każdego roku, w ciągu pierwszych dziesięciu dni lipca, odbywa się organizowany przez gminę „Tydzień Wolności” zorganizowany wokół wielu wydarzeń na ulicach miasta lub na scenach montowanych na miejscu. Po raz pierwszy został zastąpiony przez „Les Arts en Liberté” odbywający się co roku od 9 do13 lipca. W 2015 roku , w związku ze zmianą polityki gminy, impreza ta została zlikwidowana. Rozrywka przez cały sezon letni jest teraz uprzywilejowana.
Od 2006 roku w mieście odbywa się festiwal Drop'n Rock . W zależności od roku organizowany jest w czerwcu lub lipcu w Parc des Sports.
W 2008 odbyła się w Geoparku, od 21 do 22 czerwca, trzecia edycja Aerofolies, imprezy lotniczej, która zgromadziła ponad 13 000 osób.
Na lipiec 10 , 2019 , Saint-Dié-des-Vosges odbędzie rozpoczęcia piątego etapu na Tour de France , który łączy miasto Colmar .
Ludność obszaru mieszkalnego Deodatian korzysta z obecności w mieście szpitala publicznego Saint-Charles . O pojemności 450 łóżek , ma specjalności medycznych oczekiwać od zakładu tej wielkości (kardiologii, medycyny ogólnej, macierzyństwa, endokrynologii, medycyny geriatrycznej, Pneumonologii, chirurgii, etc.).
Ośrodek szpitalny o pojemności 450 łóżek i miejsc w 2018 roku , w tym:
Te sporty déodatien był długo pod jednym parasolem, stowarzyszenia sportowe Déodatiens zgromadzonych lub DTH. Pierwotnie ochrzczony Stades reunites déodatiens , zrodził się z potrzeby, w okresie powojennym , skonkretyzowania solidarności między wszystkimi sportowcami, po pierwsze, aby utrzymać dostęp do jak największej liczby, po drugie, aby jak najlepiej dzielić się dostępnym sprzętem i minimalizować koszty zarządzania. Ta kolegialna struktura, z godnym uwagi wyjątkiem tenisa i kilku innych dyscyplin indywidualnych, zniknęła w 1996 roku.
Jako miasto począwszy od 5 th etapie 106 th edycja Tour de France , miasto, po raz pierwszy w swojej historii, gospodarzem „Wielka Pętla” w 2019 roku.
Obiekty sportoweW ciągu ostatnich czterech dekad powstało lub wyremontowano około dwudziestu obiektów sportowych, co pozwoliło na pojawienie się wielu imprez. Obiekty te podlegają standardom i wymaganiom dotyczącym praktyk sportowych, które zawsze ewoluują i są zróżnicowane.
Sprzęt dostępny lub wyposażony pod kontrolą związków sportowych pozwala na uprawianie głównych sportów zespołowych i kluczowych dyscyplin lekkoatletycznych, ale także gimnastyki artystycznej , pływania , trampoliny , tenisa stołowego , szermierki , badmintona , strzelectwa i sportów walki takich jak judo , aikido , karate , grecko-rzymskie , podnoszenia ciężarów dla początkujących i skoków okrakiem skrócony kurs ...
Klub tenisowy prowadzi wiele kursów na świeżym powietrzu lub pod wiatami. W golfiści mają miejsca ćwiczeń i kompaktowej oczywiście dziewięć-dołkowe graniczących Meurthe. Dwa razy w miesiącu odbywają się tam zawody zatwierdzone przez francuską federację golfa .
1300 m 2 skatepark znajduje się w Jean-Mansuy Park, publiczny ogród w centrum miasta.
Poza obiektami komunalnymi lub zabudowanymi w ramach partnerstwa komunalnego istnieją struktury prywatne. Geopark jest prywatną sportowe i żeglarskie skomplikowane. Istnieją również sale bilardowe i kręgielnie.
Wyniki sportoweZespół piłki nożnej z SRD Saint Die wstąpił do dywizji 2 w 1976 / 77 , przed szybko spada w latach 1980 , kiedy został zdegradowany do trzeciej ligi po zakończeniu sezonu 81/82 . Obecnie patroni dzielnicy wspierają zespół Raon-l'Étape, który korzysta z umowy zbliżeniowej z klubem Nancy .
W 2007 roku klub koszykówki i klub Rugby zostały zdegradowane do niższych lig. Rugby Club pod przewodnictwem prezydenta Colleta zdołał wybić się poza poziom regionalny, ale po jego wycofaniu Rugby Club nie był w stanie się utrzymać.
W ramach partnerstwa z Francuską Federacją Siatkówki , miasto gości francuską drużynę siatkówki kobiet . Jej kadra kierownicza, ze względu na dotychczasowe bardzo skromne wyniki, nie mogła na początku tysiąclecia uhonorować wzrostu wypożyczeń sprzętu na przedmieściach Paryża. Amatorzy siatkówki z Alzacji i Lotaryngii mogli zobaczyć kilka międzynarodowych meczów i turniejów. W szczególności w 2005 roku miasto było gospodarzem turnieju prekwalifikacyjnego do Mistrzostw Świata Seniorów Kobiet 2006 . Miasto zorganizowało we współpracy z miastem Metz ostatnią fazę Mistrzostw Europy Juniorów w 2006 roku.
W wyniku zaangażowania władz federalnych w mieście stopniowo rozwinął się kobiecy klub siatkówki „ Saint-Dié-des-Vosges Volley-ball ”, aby od sezonu 2018-2019 osiągnąć poziom „Elita kobiet” równoważny drugim poziomie krajowym.
W mieście działa także klub piłki ręcznej.
Rozwija się łucznictwo. Drużyny strzeleckie, od dawna pozbawione sprzętu po pożarze, organizują małe zawody regionalne.
Miasto ma długą tradycję w tenisie stołowym, mimo że od 2000 roku sekcja tenisa stołowego Deodatiens Reunited Stadiums rywalizowała z klubem Étival-Clairefontaine , który jest wspierany przez dużą markę papieru.
W mieście można uprawiać wiele innych sportów, takich jak bilard i bule.
Zajęcia na świeżym powietrzuŚrodowisko leśne śródgórskich masywów otaczających miasto Deodatian ( Kemberg , Madeleine , Ormont ) szczególnie sprzyja uprawianiu turystyki pieszej. Miasto ma zatem 220 kilometrów oznakowanych szlaków, w tym 533 długodystansowy szlak turystyczny łączący Mozelę Lotarynską z Wogezami. Stacja Saint-Dié stanowi punkt styczności odpowiednich tras GR de Pays de Déodatie na północ i południe.
To leśne otoczenie odpowiednie do uprawiania turystyki pieszej jest tak samo idealne do uprawiania kolarstwa górskiego lub biegania . „Szlak skał”, płatne coroczne wydarzenie przełajowe lub maraton, z stromymi spadkami, jest uważane za selektywne pod tym względem. Od kilku lat w maju pokonuje trasę wytyczoną na szlakach opracowanych przez wolontariuszy Klubu Vosgien . Zawodnicy przemierzają zalesione wzgórza otaczające masyw z piaskowca w pobliżu miasta.
Sekcja lekkoatletyczna promuje praktykę biegania. Dzięki temu w każdy wtorek wieczorem na torze wyścigowym stadionu Emile-Woehrlé można spotkać młodych ludzi z liderami biznesu. Co roku sekcja organizuje bezpłatny rodzinny bieg lub spacer wzdłuż brzegów rzeki Meurthe dla wszystkich grup wiekowych.
Od lipiec 2018, dzieci mają dostęp do dużego placu zabaw na świeżym powietrzu w samym sercu miasta z zabawnymi biczami wodnymi nad brzegiem Meurthe. Instalacje te są częścią rozwoju ogrodu Simone-Veil znajdującego się naprzeciwko parku Jean-Mansuy i wieży wolności.
Sporty niepełnosprawnychW odpowiedzi na duże zapotrzebowanie, SRD stworzyły sekcję sportową dla osób niepełnosprawnych, oferującą zajęcia ruchowe i gry w piłkę specjalnie lub dostosowane do niepełnosprawności .
Sporty motoroweCo roku w weekend wielkanocny odbywa się Otwarta Międzynarodówka Szachowa . Podobnie jak koło szachowe, lokalne kluby brydżowe i scrabble również zależą od Federacji Zjednoczonych Deodatianów Sportowych.
Strona telewizyjna Montagne d'Ormont (Saint-Dié 2) nadaje kanały TNT dla Deodatian, w tym France 3 Lorraine i Vosges Télévision.
Lokalne radiaSaint-Dié ma bogate pasmo FM od 2011 roku. Wśród tych 23 stacji radiowych jest pięć lokalnych stacji radiowych:
Krajowe radia nadające na Saint-Dié-des-Vosges to:
Istnieje również internetowa stacja radiowa o nazwie Radio Saint-Dié, uruchomiona w dniu 1 st styczeń 2018.
W Saint-Dié-des-Vosges ludność Deodatian ma katedrę, dwa kościoły (kościół Notre-Dame de Galilee przylegający do klasztoru i kościół Saint-Martin położony na lewym brzegu Meurthe), a także dwie kaplice (kaplica i kaplica Saint-Roch zwana „Petit-Saint-Dié”); świątynia protestancka, meczet i synagoga .
Kulty katolickie, reformowane i muzułmańskie są regularnie zapewniane w odpowiednich budynkach religijnych. Z kolei synagoga, odbudowana po zniszczeniu w latach,listopad 1944 był wyjątkowo używany do kultu Izraelitów od II wojny światowej.
Pod koniec XIX -go wieku, Saint-Die był małym miastem przemysłowym. Obecnie większość działalności usługowej znajduje się pod kontrolą państwa: szpitale, szkoły i publiczne lub prywatne placówki oświatowe. Kilka dużych ośrodków publicznych stało się największymi pracodawcami. Industries, które zostały przewidziane promieniowanie do miasta w drugiej połowie XX th wieku znikły lub zostały w całości lub w części, przeniósł się w krajach Europy Wschodniej. Większość niezależnych firm w śródmieściu upadła, wyparta przez sieci oraz duże firmy handlowe i dystrybucyjne . Ciężko zniżka jest rzadkie sektory ciągłego wzrostu w ciągu ostatniej dekady.
Miasto jest zwycięzcą planu rewitalizacji centrum miasta „Action coeur de ville”, obejmującego budżet krajowy przyznany przez państwo za pośrednictwem jego organizacji interwencyjnych (w szczególności ANAH i Caisse des Dépôts ) w wysokości pięciu miliardów euro. System wynika ze świadomości władz publicznych o konieczności rewaloryzacji centrów miast w sytuacji rosnącej pustostanu ich lokali handlowych, zjawiska szczególnie widocznego w średnich miastach województw. . Od 2000 roku Saint-Dié de facto cierpi z powodu erozji handlowej atrakcyjności swojego centrum miasta na rzecz stref handlowych położonych na obrzeżach terytorium gminy; ewolucja wzmocniona, ze szkodą dla demografii Deodatian, przez urbanizację mieszkaniową odległych wiosek karmionych przez populacje o bardziej dynamicznym standardzie życia. Projekt rewitalizacji śródmieścia Deodatian wyróżnia się szczególnym ukierunkowaniem na powojenne planowanie urbanistyczne . Jest to zatem szansa na jednoczesną restrukturyzację zasobów mieszkaniowych, wyposażenia i budynków użyteczności publicznej w tym samym zrujnowanym stanie, które obecnie mają być odnawiane jednocześnie. Tym samym Prezydent Rzeczypospolitej Emmanuel Macron , widząc w tym symboliczny przykład zastosowania, w dniu 18 kwietnia 2018 r. postanowił skoncentrować swoją wizytę w Saint-Dié na celach rządowego mechanizmu „Action heart of city” "do miast średniej wielkości. W tym względzie odbudowa centrum miasta centralnego, ponadto dotkniętego degradacją środowiska przemysłowego i rozwojem handlu podmiejskiego, stanowi dla władz publicznych zmianę paradygmatu, o której mówi się w kategoriach polityki publicznej. .
Saint-Dié-des-Vosges należy do miejskiej przekątnej biedy w południowo-wschodniej Lotaryngii, jest to miasto, które w 2017 roku doświadczyło najwyższej stopy bezrobocia w Grand Est. Długi upadek gospodarczy Saint-Dié jest maskowany i pojawił się dopiero niedawno, ponieważ wskaźnik urodzeń utrzymywał się w latach sześćdziesiątych na wyższym poziomie niż na południu Wogezów, których najbardziej wysunięte na zachód terytoria znajdują się na szlaku pustynnienia.
Te skumulowane prawdziwy bezrobocia i bezrobocia stawki są powyżej 20%, ale jest przede wszystkim niski poziom kwalifikacji młodych ludzi, przyspieszone starzenie się ludności, liczne emeryturę z bogatych w kierunku południowym. Z Francji, która ukarać miasto. Młode pary o wysokich dochodach przenoszą się do okolicznych rozwijających się gmin, aby uniknąć wyższych stawek podatków lokalnych. W Saint-Dié-des-Vosges ponad 55% gospodarstw objętych podatkiem nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Miasto równoważy swój budżet po części dzięki dotacjom państwowym. Utrzymanie mieszkań socjalnych, w szczególności części dachów Wogezów , jest de facto koniecznością. Należy pamiętać, że odsetek mieszkańców właściciela wynosi około 35%. Średni roczny dochód na gospodarstwo domowe w 2001 r. wyniósł 13 774 euro. To, co również charakteryzuje Saint-Dié-des-Vosges, to silna dysproporcja dochodów między mieszkańcami w porównaniu z innymi gminami.
Dane za 2015 r. | Saint-Die-des-Vosges | Aktywna populacja w wieku 15-64 lata (%) | Średnia miast (%) |
---|---|---|---|
Aktywny zawodowo | 5 963 | 73,6 | 89,0 |
Bezrobotni | 2 144 | 26,4 | 11,0 |
Nieaktywny | 3867 | 18,3 | 14,6 |
Miasto uzyskało etykietę „kurortu turystycznego” w 1998 roku , a jednym z jego priorytetów jest wzmacnianie jego walorów dziedzictwa kulturowego – oprócz atrakcyjności Wogezów . Miasto zostało nazywany „matką chrzestną Ameryce” przez dziennikarza z Nowego Jorku , Henry Charles na początku XX th wieku. Pierwsza mapa Nowego Świata została zaprojektowana przez wieczernik pięciu uczonych, nazywanych „GYMNASIUM VOSAGENSE”, w tym kartografa Martina Waldseemüllera i piśmiennych humanistów przyciągniętych w 1507 roku przez patrona kanonicznego Kolegiaty Gautiera Luda , mistrza kopalń Lotaryngii i doradca księcia lotaryńskiego René II (1473-1508). Uznając zasługę Amerigo Vespucciego, który jako pierwszy uznał, że ziemie nowo odkryte przez Krzysztofa Kolumba nie są Indiami ani Azją, ale naprawdę nową częścią świata, nazwali nowy kontynent Ameryką w niewielkiej publikacji. -Wogezy, w niedzielę25 kwietnia 1507 : Cosmographiae Introductio, które towarzyszyło dwóm mapom, olbrzymia mapa ścienna w dwunastu zadrukowanych arkuszach i drukowana tablica w dwunastu wrzecionach, którą należy wyciąć i zamocować na drewnianej kuli, aby zrobić kieszonkowy globus.
Jedyna zachowana kopia uniwersalnej mapy ściennej jest obecnie wystawiona w budynku Jeffersona Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie , obok prestiżowych dokumentów wolnościowych Deklaracji Niepodległości z 4 lipca 1776 r. i Konstytucji Stanów Zjednoczonych Ameryki. Znamy dziś cztery kopie mapy globu w dwunastu strefach: jeden na Uniwersytecie Minnesota (Stany Zjednoczone), jeden w Monachium (Staatsbibliothek), jeden w Offenburgu (Stadtbibliothek), a ostatni egzemplarz, obecnie w prywatnych rękach, został sprzedany w 2005 do Christies w Londynie.
Dziedzictwo religijneKaplica Saint-Déodat lub kaplica Petit-Saint-Die.
Kościół św. Marcina.
Kościół Notre-Dame-de-Galilee.
Świątynia.
Synagoga.
Edukacja pod kontrolą państwa przestrzegane różne wymagania krajowe. Po 1914 r. narzuciła się troska społeczna okresu międzywojennego. Jest on coraz silniej modyfikowany po wojnie, aby odpowiadał czasowej adaptacji do zmian stylu życia, a zwłaszcza czynników ekonomicznych. W latach 70. szkolnictwo techniczne zostało przejęte przez państwo, które zastąpiło kształcenie w lokalnych szkołach biznesu, np. u metalurga w Gandawie.
Życie artystyczneSzereg znanych malarzy czy zadeklarowanych pasjonatów Sztuk Pięknych, deklarując swoją indywidualność, niekiedy przepojoną religijną powagą, świadczy o estetycznym entuzjazmie pokoleń Deodatian. Małe struktury stowarzyszeń pozwoliły na wyrażenie siebie najbardziej uprzywilejowanym. Częściowo na marginesie ze względu na swoje popularne narodziny, Groupement Artistique Vosgien, stworzona i wyreżyserowana przez Alberta Ohl des Marais, ujawniła jednak bogactwo lokalnego wkładu w rzeźbę i malarstwo.
Życie społecznośćiWolontariusze kompanii spacerów śledzą, remontują i konserwują ścieżki, aeroklub Remomeix wprowadza w techniki latania w okresie międzywojennym. Rzadcy badacze-wolontariusze badają teren, badają przyrodę lub zbierają popularne wspomnienia, konfrontują się z archiwami. Rozmowy i konferencje, uznana specjalność Towarzystwa Filomatycznego Wogezów, a także teatralna deklamacja w innych miejscach spektakli lub upamiętnienia, wyznaczają te niepewne czasy lat trzydziestych, kiedy radio jest zapraszane do domów.
Apogeum wpływów filomatycznych zostało osiągnięte za prezydentury Georges'a Trimouille'a, zwłaszcza w pierwszych latach jego emerytury. Wykopaliska Bure, prowadzone w szczególności przez Georgesa Tronquarta, świadczą o tym wzroście.
Cezura na początku lat siedemdziesiątych charakteryzuje rozwój instytucji kultury. Tłumaczy się to częściowo przeprowadzonym przekazaniem między wolontariuszami a stałymi urzędnikami. Wzmocnione napływem ludzi i stałych zasobów instytucje osiągnęły szybki szczyt, zanim w latach 90. cofnęły się .
Życie muzyczneW zabytkach sakralnych miasta znajduje się siedem zabytkowych organów:
Akademia Organów Saint-Dié, założona w 1968 roku, corocznie organizuje treningi muzyczne na instrumencie oraz koncerty publiczne w lipcu.
BibliotekaSaint-Dié-des-Vosges ma mediatekę w centrum miasta i bibliotekę w aneksie w dzielnicy Saint-Roch / l'Orme. Aneks, wybudowany w dzielnicy Kellerman w 1973 r., został zamknięty w 2015 r., po przeniesieniu go do ciasnych pomieszczeń w 2011 r. Posiada nietypowe dla przeciętnego miasta zbiory dziedzictwa: 90 000 dokumentów, w tym 60 000 drukowanych książek, 1 100 rękopisów i 144 inkunabuły, a także, między innymi, rzadkie dzieła, „ Graduał kolegiaty Saint-Dié ”. Stopniowo mediateka promuje dostęp do zasobów informacyjnych poprzez swoje przestrzenie multimedialne, subskrypcje online, ale także poprzez zdalne przeglądanie swojego katalogu.
Jednak biblioteka mediów Victora-Hugo zdecydowanie zamyka swoje podwoje w październik 2019w celu przygotowania się do utworzenia dużej międzygminnej mediateki La Boussole , która przyjmie publiczność pod koniec pierwszego kwartału 2021 r., na powierzchni 4800 m 2 , w nowej siedzibie w pobliżu Tour de la Liberté, w którym wcześniej mieściła się dawna izba handlowo-przemysłowa (CCI), komisariat policji i trybunał wielkiej instancji (TGI), od 2010 r. opróżniona z wszelkiej działalności.
Mała historiaOd 1790 roku , dwóch członków zarządu w dzielnicy zażądał utworzenia biblioteki z rewolucyjnych konfiskat. Biblioteka miejska Saint-Dié istnieje już w II roku . Konsultacja zbioru książek, około 200 do 250 tomów , jest dozwolona na pisemny wniosek: pochodzą one głównie z depozytów Raon-l'Étape i Saint-Dié, bibliotek domów zakonnych kapucynów i dawnych rozdział Saint-Die. Biblioteka mieści się w dwóch salach ratusza. W roku X księgozbiór wzbogacono o część ksiąg seminarium duchownego i biskupstwa, które uległy kasacji. Dopiero w 1802 roku 6460 tom starożytnego opactwa premonstratensów z Étival zostanie wydany na polecenie prefekta Wogezów „na sucho”. Budynki Stival niedawno i w dużej mierze zdewastowane przez płomienie również tracą przy tej okazji swoją dużą stolarkę ponownie zmontowaną w Saint-Dié. W 1807 r. kontynuowano rozbudowę zbiorów , początkowo o 487 ksiąg pochodzących z benedyktyńskich opactw Moyenmoutier i Senones .
Początkowy fundusz biblioteki 6894 tomy nagrane w 1814 roku wzrosła bardzo niewiele podczas XIX th wieku, z wyjątkiem nogi Ferry Schutzenberger w 1880 roku ( 715 tomów ).
Biblioteka była obiektem dobrowolnej uwagi jej użytkowników, obrońców i organizatorów, w szczególności Towarzystwa Filomatycznego Wogezów, które w 1901 roku przekazało wszystkie swoje zbiory, tj. około 5500 woluminów. Biblioteka miejska otrzymała znaczne datki od XIX th century (Edouard Ferry Schutzenberger, Izydora Finansów , Fernand Baldensperger , etc.). Georges Baumont, wytrwały filomatysta, były prezydent na początku lat 30., przejął po wojnie stanowisko bibliotekarza Augustina Pierrota. W 1954 r . biuro Julesa Ferry'ego (meble, akta, korespondencja) zostało zdeponowane przez Sorbonę . Zbiory zostały wzbogacone o dwa fundusze surrealistyczne : zapisy Claire i Yvan Goll (książki i rękopisy) w 1977 oraz Maxime Alexandre w 1997.
Książki i czytelnicyAlbert Ronsin , bibliotekarz po 1961 r. , powiększył miejsca czytania i konsultacji, ułatwiając w ten sposób indywidualny dostęp do akt, dzięki przeprowadzce w 1966 r. z rue d'Hellieule do pomieszczeń przy rue Saint-Charles. Stara się przyciągnąć naukowców z Lotaryngii i Alzacji, jednocześnie rozwijając bibliotekę służącą wszystkim. Czytelnictwo publiczne kwitło w latach powojennych, biblioteka, po 1960 r. , zatrudniała pracowników, zachowując wsparcie wolontariuszy. Został zdecentralizowany później w robotniczych dzielnicach Kellermann i Saint-Roch.
Mieszanka stałych pracowników / okazjonalnych wolontariuszy, wymiana między czytelnikami i badaczami, publikacja arkuszy spotkań z zainstalowanym na stałe warsztatem poligraficznym, w szczególności arkusz linku „Uważaj”, pozwoliły na zwiększenie frekwencji i czytelnictwo miasta osiągnęło ogólnopolskie poziom doskonałości w latach 1977/78. Jednak powolny, a następnie gwałtowny upadek charakteryzował tę aktywność rekreacyjną, którą gmina po 1990 r. chciała jedynie popularyzować.
Muzeum Saint-DiePierwsze muzeum w Saint-Dié z inicjatywy Towarzystwa Filomatycznego Wogezów urodzone w 1875 r. zostało otwarte w 1876 r. w formie małego muzeum mineralogicznego, następnie w 1878 r. w formie muzeum sztuki w kontakcie z ministerstwem sztuk pięknych. z konstytucji. Zarządzanie jest obowiązkiem towarzystwa naukowego, a pomieszczeniami są piętra ratusza, który wspiera inicjatywę. Uporządkowane, a następnie rozproszone i zapomniane w czasie I wojny światowej kolekcje połączone w latach przedwojennych zostały zebrane, a następnie wzmocnione nowymi nabytkami miasta. Uhonorowana Legią Honorową gmina chciała na terenie swojego ratusza zachować miejsce pamięci. W rezultacie w latach 1919-1921 przeniósł bibliotekę, a także Société philomatique Vosgienne do siedziby przy rue d'Hellieule.
Muzeum miejskie zostało otwarte w 1924 roku. Postimpresjonistyczny malarz Charles Peccatte kierował muzeum sztuki i malarstwa od 1907 roku. Oddał się w służbę gminy w 1919 roku i odnowił nowe muzeum dla ratusza: został oficjalnie mianowany kustoszem w 1925 r. Jego muzeum zniknęło w wyniku działań wojennych wlistopad 1944 w przeddzień Wyzwolenia.
Nowe muzeum zostało częściowo i powoli odtworzone w następstwie zniszczenia miasta, jest wynikiem partnerstwa między gminą udostępniającą lokal przy rue d'Hellieule a wolontariuszami Société philomatique Vosgienne, między innymi. zbieraj rozproszone przedmioty lub kosztowności, zachęcaj do dobrowolnych darowizn lub proponuj gminie prestiżowe nabytki. Listy od żony prezydenta Paula Evrata świadczą o niestrudzonej działalności męża na rzecz Towarzystwa Filomatycznego i jego nowego muzeum. Stare Towarzystwo Naukowe miało głównie dużych kolekcjonerów, więc Henri Grandblaise wskazał miastu wiele możliwości i ułatwił nabycie własnej kolekcji numizmatycznej. Duże kolekcje lokalne o najwyższym znaczeniu pod względem jakości i bogactwa zostały w ten sposób zakupione przez Miasto w latach 1959-1967. Dołączyły one np. do kolekcji Ferry, która wyszła nienaruszona z działań wojennych i została uzupełniona znacznym depozytem z Sorbony. 1955.
W 1949, a następnie w 1957, Société philomatique Vosgienne przekazało w darze zebrane przez siebie dzieła i elementy i nadal udostępnia swoją wiedzę i prezentuje kolekcje. W związku z tym za zarządzanie muzeum odpowiada bibliotekarz Albert Ronsin. Na początku lat 70. zaproponował jej rozległą lokalizację obok nowej biblioteki w dawnym pałacu biskupim.
Obecny budynek, który stanie się muzeum Pierre-Noëla, został zbudowany w latach 1973-1975. Pierwsza wystawa została otwarta w 5 marca 1977kuratorem nowego muzeum miejskiego zostaje Albert Ronsin, obdarzony lokalami, zasobami i zatrudniony na stałe. Stopniowo, od 1978 r., „stałe” kolekcje były tworzone z otwarciem dla publiczności rozłożonym do 1987 r. Do tego czasu zatwierdzone „muzeum kontrolowane” przez Dyrekcję Muzeów Francji, Pierre-Noël otrzymał nowe „Musée de Francja” na etykiecie1 st październik 2003 zgodnie z ustawą o muzeach 4 stycznia 2002 r..
Muzeum „Metamorfozy” Georges-BraquePod swoimi dużymi skrzydłami Freedom Tower mieści się od 1994 roku prestiżowa kolekcja klejnotów stworzona przez mistrza lapidarium Henri-Edouarda Hegera de Loewenfeld z dzieła Georgesa Braque'a (okres Metamorfozy ). Składa się z pięćdziesięciu trzech klejnotów, z których trzynaście jest archetypami (pojedynczy egzemplarz), pozostałe to oryginały wykonane w maksymalnie ośmiu egzemplarzach.
ten 31 marca 1958Aktualna znaczek z 2,8 miliona egzemplarzy wydawane przedstawiających główne niedawno zrekonstruowane budynki miasta. Znaczek ten o nominale 18 starych franków , wykonany w trójkolorowym wklęsłodruku rotacyjnym (zielony, czarny i ultramaryna), należy do serii filatelistycznej zrekonstruowanych miast, w tym Le Havre , Maubeuge i Sète .
Od 1870 do 1918 Saint-Die było małym miastem garnizonowym. Po konflikcie 1870 r. okupanci armii pruskiej najpierw wybrali przy drodze na łące powyżej przedmieścia Saint-Martin możliwe miejsce gromadzenia ludzi i sprzętu. Landwehr, który postanowił przenieść się z powrotem do swoich jednostek na Lotaryngii30 maja 1871 r. założył tam garnizon po 5 listopada 1871 r. Zabudowa przejęły wojska francuskie po późnym odejściu NiemcówSierpień 1873. Następnie koszary i magazyny rozwinęły się, a następnie rozprzestrzeniły po małym przygranicznym miasteczku.
Przy spisie stacjonujących młodych żołnierzy liczyło 25 tys. mieszkańców, czyli w 1914 r. więcej niż obecnie. Główne jednostki wojskowe, które stacjonowały w Saint-Dié to:
Od 1919 Saint-Dié nie było już miastem garnizonowym. Po 1918 r. zabudowania terenów wojskowych Saint-Roch służyły jako mieszkania dla potrzebujących.
Po Wielkiej Wojnie elity Lotaryngii zaczęły opuszczać region. Jest wśród nich wielu byłych oficerów wojskowych, którzy z zapałem animowali życie stowarzyszeniowe. Wśród działających stowarzyszeń przeważający wpływ na uroczystości lokalnego życia miały stowarzyszenia patriotyczne.
Nieliczne oddziały kolonialne, które następnie sporadycznie znajdowały pied-à-terre w Saint-Dié, były dobrze akceptowane przez ludność. Żołnierze, często z kręconymi czarnymi włosami i śniadą karnacją, cieszyli się prestiżem munduru. Uczestniczą w życiu zbiorowym, najeżdżają wieczory taneczne. Wiele powiązań z dziewczynami i doskonałe relacje z ludnością, zwłaszcza z kupcami, zacierają rzadkie problemy zgłaszane w dziale dziennikarskim różnych faktów.
Ramiona kapituły i kolegiaty Saint-Dié były ozdobione złotem z lazurową opaską z trzema srebrnymi różami , które wciąż można zobaczyć na herbach gmin Wogezów w Destord i Nonzeville .
Dziś herb opiera się na herbie ban-księcia starożytnego miasta Saint-Die, opisanym poniżej:
1°) Lazur, do krzyża ze złota lotaryńskiego obok siebie z literami S i D tego samego, połączone wstążką wygładzającą na całości.Zieleń logo Saint-Dié-des-Vosges podkreśla zalesione otoczenie miasta; różowy, ten z piaskowca jego budynków, podczas gdy niebieski przywołuje rzekę Meurthe, która przepływa przez miasto .