Strix aluco
Strix aluco Puszczyk z okrągłą głową, ciemnymi oczami, otoczonymi krążkami twarzy (w) szarawym lub czerwonawym i białymi brwiami w kształcie litery V.Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Klasa | Aves |
Zamówienie | Strigiformes |
Rodzina | Strigidae |
Uprzejmy | Strix |
Rozkład geograficzny
LC : Najmniejsze obawy
Status CITES
Załącznik II , Rev. z dnia 12.06.2013 r.Puszczyk ( Strix aluco ) lub Cat-sowa jest to gatunek o ptaka z rodziny z Strigidae . Ten nocny ptak drapieżny jest szeroko rozpowszechniony w Eurazji , zwłaszcza w Europie .
Brzuch jest blady z ciemnymi smugami, a górne partie ciała są brązowe lub szare. Istnieje również odmiana czerwonego upierzenia. Kilka z jedenastu uznanych podgatunków ma wszystkie warianty.
Gniazdo jest zazwyczaj w otwór w korze drzewa i pomaga chronić jaja i młode przed potencjalnymi drapieżnikami. Ta sowa czy nie migrować i przywiązuje wielką wagę do swojego terytorium. Wiele młodych ptaków umiera z głodu, jeśli nie mogą znaleźć wolnego terytorium po zakończeniu opieki rodzicielskiej.
Ten drapieżny drapieżnik poluje głównie na gryzonie w nocy , zwykle spadając na ofiarę z wysokości i połykając ją całkowicie, a następnie odrzucając kule odrzucenia . Jego wzrok i słuch w połączeniu z cichym lotem pomagają mu w nocnym polowaniu. Jednak wbrew powszechnemu przekonaniu jego siatkówka nie jest bardziej wrażliwa niż siatkówka człowieka i to raczej asymetrycznie umieszczone uszy są niezbędne do polowania, ponieważ zapewniają mu doskonałe słyszenie kierunkowe. Puszczyk jest w stanie schwytać mniejsze sowy, ale sam jest podatny na ataki wielkich książąt lub jastrzębia . Red fox jest główną przyczyną śmierci wśród młodych ludzi, świeże z gniazda.
Strix aluco , nazwa naukowa puszczyka, pochodzi od greckiego στρίξ, co oznacza „sowa” i od łacińskiego ulucus, co oznacza „mała sowa”.
Puszczyk to wytrzymały ptak, mierzący zwykle od 37 do 43 cm długości, o rozpiętości skrzydeł od 81 do 105 cm i masie od 420 do 590 g . Podobnie jak gatunek z rodzaju Strix iw przeciwieństwie na przykład do puchacza nie ma czapli, a tarcza pyszczkowa wokół ciemnobrązowych oczu jest na ogół dość płaska. Zwierzę jest przedmiotem polimorfizmu i dwie formy różniące się kolorem pierze kryptyczny : jedno ciało góry czerwony i brązowy , a drugi brązowy szaro , ale może również występować na kolory pośrednie. Spód obu morfotypów jest białawy i zabarwiony na brązowo. Zgodnie z teorią ewolucji jedno z upierzeń musi zapewniać lepszy kamuflaż i narzucać jeden morfotyp. Ale w zależności od pokoleń dominuje nie ten sam morfotyp, podczas gdy ich wartość selekcyjna wydaje się bardzo różna, zjawisko to znane jest na zasadzie „ kamień-papier-nożyce” zgodnie z ewolucyjną teorią gier .
Gatunek ten wykazuje dymorfizm płciowy , samica jest około 5% większa od samca i 25% cięższa.
Przy większej wysokości i dłuższych fazach szybowania lot puszczyka odbywa się z mniejszą liczbą uderzeń skrzydeł niż w przypadku innych gatunków sów. Lot puszczyka jest dość ciężki i powolny, zwłaszcza podczas pierwszych uderzeń skrzydeł. Podobnie jak w przypadku większości sów, lot jest wyciszony przez jedwabiste pióra i obwódkę z cienkich zadziorów umieszczonych na krawędzi natarcia najbardziej wysuniętych na zewnątrz głównych lotek. Jego rozmiar, krępy kształt i szerokie skrzydła odróżniają go od innych sów znajdujących się w jego zasięgu. Wielka szara sowa , różne wielkie sowy i puszczyk uralski mają podobny kształt, ale znacznie większy.
Oczy puszczyka są umieszczone z przodu głowy, a ich pola widzenia pokrywają się od 50 do 70%, co daje im lepsze widzenie obuoczne niż drapieżników dziennych, u których to nakładanie się nie przekracza 30 do 50%. The Tawny Owl w siatkówce ma jakieś 56000 światło- czułych wędek na milimetr kwadratowy, i mimo, że hipoteza, że zwierzę mogło widzieć w podczerwieni części z widma elektromagnetycznego został odrzucony, to wciąż często słyszałem, że Puszczyk ma 10 do 100 razy doskonały wzrok ludzi w warunkach słabego oświetlenia. Jednak eksperymentalna podstawa tego twierdzenia jest prawdopodobnie błędna co najmniej o czynnik 10. Rzeczywista ostrość wzroku sowy jest w rzeczywistości tylko nieznacznie lepsza niż u ludzi, a jej zwiększona wrażliwość wynika raczej z czynników optycznych niż z większej siatkówki. wrażliwość. Ostatecznie ludzie i sowy osiągnęli granicę rozdzielczości siatkówki u kręgowców lądowych.
Adaptacje do widzenia w nocy obejmują duży rozmiar oka, jego cylindryczny kształt, dużą liczbę pręcików skupionych w siatkówce oraz brak czopków , ponieważ pręciki mają wyższą wrażliwość na światło. Te pręciki zawierają tylko kilka kropelek lipidów, których obecność zmniejszyłaby natężenie światła. W przeciwieństwie do ptaków drapieżnych dobowych, sowy mają zwykle pojedynczy dołek , który jest słabo rozwinięty, z wyjątkiem myśliwych dziennych, takich jak sowa uszata .
Słuch jest ważny dla ptaków drapieżnych nocnych i podobnie jak inne Strigiformes , puszczyk ma dwoje uszu o różnej budowie i asymetrycznie rozmieszczone, aby poprawić słyszenie kierunkowe. „Przejście” przez czaszkę łączy bębenki uszne, a niewielkie różnice w czasie w dotarciu dźwięku do każdego ucha pomagają zlokalizować źródło. Otwór lewego ucha znajduje się wyżej na głowie niż większe prawe ucho, które pochyla się niżej, poprawiając wrażliwość na dźwięki z dołu. Dwa otwory na uszy są ukryte pod piórami tarczy twarzy, która jest konstrukcyjnie zaprojektowana tak, aby była „przezroczysta” dla dźwięku i jest utrzymywana przez ruchomy fałd skóry.
Wewnętrzna struktura ucha, w którym znajduje się duża liczba neuronów słyszących, daje zwierzęciu lepszą zdolność do wykrywania dźwięków o niskich częstotliwościach na odległość, takich jak szelest powodowany przez ruch ofiary w roślinności. Słuch puszczyka jest dziesięć razy lepszy niż człowieka i może polować używając tylko tego zmysłu w ciemności lasu pod zachmurzonym niebem. Jednak odgłos kropel deszczu uderzających o ziemię lub roślinność zaburza wykrywanie słabych dźwięków, a przedłużająca się deszczowa pogoda może doprowadzić zwierzę do śmierci głodowej, uniemożliwiając mu skuteczne polowanie.
Puszczyk jest nocnym ptakiem drapieżnym, ale potrafi polować w ciągu dnia. Dzięki potężnym i ostrym szponom sowa chwyta swoje ofiary w locie. Jego upierzenie pozwala mu przechodzić incognito w gałęziach i spokojnie obserwować swoje ofiary. Kiedy namierzy gryzonia, rozpościera swe wielkie skrzydła o rozpiętości prawie metra i opada na nie. W nocy puszczyk, dzięki wysoko rozwiniętemu słuchowi, wyczuwa najmniejszy szelest w otoczeniu. Puszczyk pożera swoją zdobycz dookoła. Ponieważ nie może ich w pełni strawić, wypluwa ich kości i włosy w postaci kulek odrzucenia .
Puszczyk żyje średnio 18 lat. Rekord długowieczności dzikiego ptaka wynosi 22 lata i 5 miesięcy, a ptaka żyjącego w niewoli 27 lat.
Mieszka jako para, najczęściej w lesie, ale także w miejskich ogrodach. Jest to nocny drapieżnik, który poluje na czujkę, polegając głównie na wysoko rozwiniętym słuchu do dostrzegania zdobyczy, prawie wyłącznie w nocy, krótko po zachodzie słońca aż do wschodu słońca, z wyjątkiem sezonu. Odchowu młodych tam, gdzie zaczyna się wcześniej. Nie będąc wybredną, zjada małe gryzonie, nietoperze, ryby, żaby, węże, małe ptaki i duże owady. Jego największą ofiarą jest królik europejski, najczęściej młodociany. W mieście może jeść gołębie.
Jest to najczęstszy nocny ptak drapieżny w Europie, którego populacja szacuje się na prawie 198 000 par.
Jego ulubionymi miejscami są tereny leśne i rolnicze, parki obsadzone starymi drzewami, duże ogrody, zalesione cmentarze, a czasem nawet aleje miejskie. Jest raczej ptakiem równinnym, ale ma dobrą zdolność przystosowania się do warunków swojego siedliska; występuje zatem do 3800 m w Pakistanie i północno-wschodnich Indiach .
Nie jest zbyt wymagająca dla miejsca gniazdowania i ma urozmaicony pokarm: dlatego występuje w tak wielu różnych siedliskach. Pozostaje wierny temu samemu gnieździe, które może być wydrążonym drzewem , dziurą w starej ścianie lub skale albo budką dla ptaków. Nigdy nie buduje własnego gniazda.
Puszczyk może występować w środowisku miejskim i występuje w kilku miastach, nawet dużych, takich jak Lyon, Marsylia, Tuluza czy Paryż. W Paryżu od 2010 r. projekt został całkowicie poświęcony badaniu populacji, która wydaje się gwałtownie spadać od kilkudziesięciu lat bez jasnego wyjaśnienia.
Od lutego do kwietnia samica wysiaduje samotnie od 3 do 5 jaj przez 28 do 30 dni; samiec przynosi mu pokarm, a czasem zdarza się, że przekazuje go w gnieździe. Ponieważ zaczyna inkubować zaraz po złożeniu pierwszych jaj, młode wykluwają się stopniowo. Po pierwszym wykluciu pozostaje w gnieździe jeszcze przez dziesięć dni. Samiec zaopatruje całą rodzinę, zwłaszcza drobne ssaki, nietoperze, węże, owady. Później samica mu asystuje, ale w ciągu dnia czuwa niedaleko gniazda i czasami karmi swoje młode prowiantem nocnym. Młode opuszczają gniazdo po 28-36 dniach i stoją w pobliżu, podczas gdy rodzice przynoszą im pokarm. Dopiero w wieku około pięćdziesięciu dni podjęli swój pierwszy lot.
Jej jaja mają wymiary od 43 do 51 x 35 do 43 mm i są koloru białego.
Pliki audio | |
Pieśń samicy puszczyka | |
Pieśń samca puszczyka | |
Trudności w korzystaniu z tych mediów? | |
---|---|
Sowa pohukiwała. Mężczyzna wypowiada głośne „hou-hou”, po którym następuje dłuższe „houu” od jednej do czterech sekund później. W okresie godowym jej okrzyk brzmi "Houou, hou, hououououououou" (hut), ale czasami także "Youih" lub "kouwitt".
Naukową nazwę puszczyka Strix aluco określił szwedzki przyrodnik Carl von Linnaeus w 1758 roku .
Podgatunek | Obszar dystrybucji | Opisany przez |
---|---|---|
Strix aluco aluco | Europa Północna i Środkowa : od Skandynawii po Morze Śródziemne i Morze Czarne | Linneusz, 1758 |
Strix aluco sylvatica | Europa Zachodnia z Wielką Brytanią włącznie | Shaw , 1809 |
Strix aluco nivicola , sowa śnieżna | Od Nepalu do południowo-wschodnich Chin , od południa do północnej Birmy i Tajlandii | ( Blyth , 1845) |
Strix aluco biddulphi | Północno - zachodni Pakistan i Kaszmir | Scully, 1881 |
Strix aluco willkonskii | Od Palestyny po północny Iran i Kaukaz | (Menzbier, 1896) |
Strix aluco mauritanica | Afryka Północno-Zachodnia : od Maroka po Tunezję i Mauretanię | ( Witherby , 1905) |
Strix aluco sanctinicolai | Zachodni Iran i północno-wschodni Irak | (Zarudny, 1905) |
Strix aluco ma | Północno-wschodnie Chiny i Korea | HL Clark , 1907 |
Strix aluco harmsi | Turkmenia | (Zarudny, 1911) |
Strix aluco siberiae | Rosja Centralna : od Uralu po zachodnią Syberię | Dementiew, 1933 |
Strix aluco yamadae | Tajwan | Jamaszyna, 1936 |
Interesujące jest to, że w niewoli zaobserwowano krzyżówki między puszczykiem a puszczykiem uralskim , nawet z mieszańcem płodnym. Z drugiej strony tego rodzaju zjawisko nigdy nie zostało odnotowane w przyrodzie, mimo że w niektórych regionach oba gatunki współistnieją w dużych ilościach, jak w Finlandii .
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody określa stan ochrony gatunku jako „najmniejszej troski” (LC).
Puszczyk objęty jest całkowitą ochroną na terytorium Francji od 1976 r. Zabrania się zatem jego niszczenia, okaleczania, chwytania lub usuwania, celowego zakłócania lub naturalizowania, a także niszczenia lub usuwania. , zmieniać lub degradować swoje środowisko. Żywy lub martwy, zabroniony jest również transport, sprzedaż, używanie, przechowywanie, sprzedaż lub kupowanie.
Puszczyk, podobnie jak Strigiformes , był często uważany za pechową wróżbę. William Szekspir użył go w Juliuszu Cezarze (akt I, scena 3): „A wczoraj sowa spadła na rynek w południe, pohukując i krzycząc”. John Ruskin znalazł wołanie sowy zwiastunem zagłady: „Cokolwiek mądrzy ludzie mogą o nich powiedzieć, przynajmniej uważam, że krzyk sowy zawsze jest dla mnie proroczym zgorszeniem”. William Wordsworth napisał wiersz „ Był chłopiec” na ten temat.
Bajka Jeana de La Fontaine z 1678 roku nosi tytuł Les Souris et le Chat-huant .
Puszczyk jest symbolem francuskiego magazynu La Hulotte . Olivier Messiaen zadedykował kawałek temu ptakowi, który nosi jego imię, ze swojego Katalogu ptaków .
Puszczyk jest jednym z wielu gatunków sów i sów uosobionych w serialu Strażnicy Ga'hoole of Kathryn Lasky , zaadaptowanym do kina w filmie fabularnym The Owls of Ga'Hoole i grze wideo na Wii.