Chordata

Chordés

Chordata Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Przykład akordów czterech podgałęzi niższej rangi: Tygrysa Syberyjskiego ( Vertebrata ) i Polycarpa aurata ( Tunicata ), dwóch Olfactores , a także Ooedigera peeli ( Vetulicolia ) i Lancelet ( Cephalochordata ). Klasyfikacja według ITIS
Królować Animalia
Sub-panowanie Bilateria
Infrakrólestwo Deuterostomia

Gałąź

Chordata
Haeckel , 1874

Oddziały niższego szczebla

W STRUNOWCE lub cordates ( Chordata ) tworzą gromady od zwierząt z tej Zwierzęta dwubocznie symetryczne klad i należących do super gromady z deuterostomians . Ich nazwa pochodzi od struny grzbietowej , a chrzęstnej płytki znajduje się na stronie grzbietowej zwierzęcia, najbardziej podstawową formę szkielet wewnętrzny (szkieletu wewnętrznego). Cztery podgałęzie są zjednoczone w tej grupie: Cephalochordata , Vetulicolia (obecnie wymarły ), Tunicata i Vertebrata (te dwie ostatnie grupy są zjednoczone pod kladem Olfactores ). Stanowią one jedną z najbardziej zróżnicowanych gałęzi w królestwie zwierząt z prawie 65000 gatunków po stawonogów , drugi zawierający z prawie 1500000 zarejestrowanych gatunków więcej niż 80% od znanych gatunków.

funkcje

Chordaty, których określenie przypisuje się brytyjskiemu biologowi Williamowi Batesonowi w 1885 roku, mają kilka wspólnych cech w jednym punkcie ich cyklu życia  :

Ich nazwa pochodzi od struny grzbietowej , a chrzęstnej płytki z mezodermy pochodzenia znajduje się na stronie grzbietowej zwierzęcia, ale brzuszne do rury nerwów. Odgrywa kluczową rolę podczas embriogenezy, a także wspiera i chroni rurkę nerwową u prymitywnych strunowców. U kręgowców, które stanowią podtyp strunowców, struna grzbietowa generalnie cofa się w wieku dorosłym, by zastąpić ją kręgosłupem . Jednak utrzymuje się i rozszerza w rejonie krążków międzykręgowych, gdzie tworzy jądro miażdżyste ( jądro miażdżyste , rodzaj galaretowatej masy między pierścieniem włóknistym a dwiema płytkami chrzęstnymi) w środku krążków.

Cięciwa grzbietowa jest prymitywną wewnętrzną strukturą nośną. Jest to najbardziej podstawowa forma endoszkieletu (szkielet wewnętrzny), podczas gdy egzoszkielet (szkielet zewnętrzny) jest typową strukturą u wielu bezkręgowców ( owady , skorupiaki , mięczaki ).

Szkielet wewnętrzny i zewnętrzny umożliwiają tworzenie urządzenia podpierającego, ale pełnią również funkcję zabezpieczenia mechanicznego i służenia jako punkt zaczepienia mięśni będących motorami ruchu (szkielet jest urządzeniem do przenoszenia sił, podobny do dźwigni). Endoszkielet ma pewne zalety: jest bardziej mobilny niż egzoszkielet, pozwala na ciągły wzrost i ma siłę, aby wspierać większą wysokość i mocniejsze ruchy. Ale jeśli chroni narządy wewnętrzne, nie zapewnia mechanicznej ochrony egzoszkieletu, w szczególności przed drapieżnikami . Obecność egzoszkieletu skutecznie chroni przed wysuszeniem , które jest jednym z czynników, które umożliwiły pomyślną kolonizację środowiska ziemskiego . Ale egzoszkielet ma też wady. Wraz ze wzrostem rozmiaru musi stawać się coraz grubszy, nieproporcjonalnie, aby wspierać napinanie mięśni. Uwięzienie mięśni w egzoszkielecie uniemożliwia im wzrost przy ich użyciu.

Jednak egzoszkielet pozostaje obecny w kilku STRUNOWCE: ostrakodermy agnaths mają ciało pokryte kościstym „zbroi” chroniącej je przed drapieżnikami. We współczesnej kręgowców nie jest już reprezentowany tylko przez łusek, które pokrywają skórę Ryb i skóry kości, które uczestniczą w piersiowym pasem z Gnathostomes . Ponadto duże kości czaszki ssaka można umieścić bardzo blisko powierzchni, dzięki czemu „podział na egzoszkielet i endoszkielet jest w dużej mierze konwencjonalny” .

Układ nerwowy

Ich układ nerwowy, w postaci tuby, znajduje się powyżej, w tym w ludzkim embrionie, mówi się, że Struczaki są épineuriens , w przeciwieństwie do protostomian (zwanych hiponeurami). Rurka nerwowa jest umieszczana na miejscu przez neurulację , to znaczy przez wkłucie określonego obszaru epiblastu grzbietowego.

Gardło z okienkiem

Struny strunowe charakteryzują się również gardłem (przednia część przewodu pokarmowego), poprzebijanym szczelinami skrzelowymi przynajmniej w stanie embrionalnym i który pełni rolę oddechową, gdy te szczeliny utrzymują się w wieku dorosłym: są to skrzeli .

Ta postać jest rzeczywiście synapomorfią nadrodziny z wtórouste a następnie zaginął w szkarłupni .

Układ krążenia

Narządy są zaopatrywane w tlen przez zamknięty układ krążenia, w którym krążenie krwi jest aktywowane przez serce złożone z kilku komór (od 2 do 4 u ssaków ).

Zainteresowanie ewolucyjne

Ta gałąź uległa bardzo znacznej dywersyfikacji od jego wyglądu w kambru (około 500  Ma , domniemywa się być obecne w faunie Burgess z rodzaju Pikaia ): mimo cephalochordates i urochordates pozostawały mało zróżnicowane i wyłącznie morskich, kręgowce miały olśniewającą ewolucję i podbił wszystkie środowiska planety, z pierwszymi krokami na Ziemi w górnym dewonie (około 370  milionów lat temu ). Dziś wraz z wielorybami są to największe zwierzęta, jakie kiedykolwiek nosiła Ziemia.

Lista zajęć

Wśród Chordés znajdujemy:

Urocordaty i Cefalochordaty są również objęte terminem Prochordates. Ta grupa jest parafiletyczna, ponieważ wyklucza kraniaty. W filogenezie raczej grupujemy Urocordates i Craniates pod takson Olfactores .

W klasyfikacji klasycznej Chordés składają się z:

  • superklasa Tetrapoda - Czworonogi


    • Miejsce Chordés wśród zwierząt
    WYBUCH RADIACYJNY ZWIERZĄT

    EUKARIOTY
     o ZWIERZĘTA  :

    		żywią
    się organizmami, od których
    są oddzielone
     

     ├─o Gąbki
     ├─o Ctenophora
     ├─o cnidarians
     └─o Zwierzęta dwubocznie symetryczne  :



    hydry , symetria dwustronna meduzy
        PROTOSTOMIAN DEUTORYSTY
      LOFOTROCHOZOA  :  
    Struna grzbietowa
        płazińce
    grzybice
     
        czaszka
    szkielet
    szczęki szkielet
    . szkliwo kostne
     
        podwójna
    pełzająca
    czaszka, zrogowaciały dziób
     
     
      ECDYSOZOA  : linienie skóry  

    CZTEROPODY  :

    PŁAZY       		worek owodniowy nóg i
    palców
       
     
    powłoka zewnętrzna
     
     
         
    chelicerae     		   
        jaszczurki , węże
         
    pająki ,
    skorpiony
         
      żuchwy
        PTAKI adaptacja
    lotu flight
        kraby , homary
     
      6 nóg,
    larwy     		  gl. pot ,
    kora nowa
     


    Zobacz również

    Bibliografia

    Powiązane artykuły

    Linki zewnętrzne

    Uwagi i referencje

    1. Diego C Garcia-Bellido , John R. Paterson , „  A new vetulicolia z Australii i jego wpływ na powinowactwo chordate zagadkowych grupy kambryjskiego  ”, BMC Evolutionary Biology , tom.  14,2014, s.  214 ( PMID  25273382 , PMCID  4203957 , DOI  10.1186/s12862-014-0214-z )
    2. Nielsen, C., „  Autorstwo taksonów wyższych strunowców  ”, Zoologica Scripta , tom.  41, n o  4,2012, s.  435–436 ( DOI  10.1111 / j.1463-6409.2012.00536.x )
    3. (i) BN Pandey, Vartika Mathur, Biology strunowców PHI uczenia Sp. Sp. z o.o.,2018( czytaj online ) , s.  1.
    4. (w) Frode Ødegaard, „  Ile gatunków stawonogów? Poprawiona ocena Erwina  ” , Biological Journal of the Linnean Society , tom.  71, n o  4,2000, s.  583-597 ( DOI  10.1006 / bijl.2000.0468 ).
    5. (w) William Bateson, „ Przodek Chordata” QJMS , XXVI, 1885, 535-571
    6. Eytann Beckmann i Jean-Jacques Vignaux, Nauki Podstawowe , De Boeck Supérieur,2018, s.  264.
    7. Paul Pirlot , Morfologia ewolucyjna strun , Les Presses de l'Université de Montréal,1969, s.  17.
    8. Paul Pirlot , Morfologia ewolucyjna strun , Les Presses de l'Université de Montréal,1969, s.  130.
    9. (w) Whitney Cranshaw i Richard Redak, Bugs Rule! Wprowadzenie do świata owadów , Princeton University Press,2013( czytaj online ) , s.  18.
    10. Jeanne Raccaud-Schoeller, Owady: fizjologia, rozwój , Masson,1980, s.  3.
    11. Peter H Raven, Susan R Singer, Georges B Johnson, Kenneth A Mason, Jonathan B Losos, Biology , De Boeck Superieur,2017( czytaj online ) , s.  965.
    12. André Beaumont, Pierre Cassier ,, Biologia zwierząt. Struny: anatomia porównawcza kręgowców , Dunod,2009, s.  146.
    13. Beaumont A i Cassier P, Animal Biology, tom 3 , Paryż, Uniwersytet Dunod,1987, 648  s. ( ISBN  2-04-016946-6 )
    14. Michaël Manuel, „  Filogeneza zwierząt: Synapomorfie i relacje wewnętrzne trzech wielkich kladów Bilateria  ” , na stronie www. Universalis .fr
    15. Robak pierścieniowaty morski niedawno odkryty w Portugalii (fr)