Linia z Lunéville do Saint-Dié
|
Linia z Lunéville do Saint-Dié | |
 TER Lorraine na stacji Étival-Clairefontaine . | |
| Kraj | Francja |
|---|---|
| Obsługiwane miasta | Lunéville , Baccarat , Raon-l'Étape , Étival-Clairefontaine , Saint-Dié-des-Vosges |
| Historyczny | |
| Uruchomienie | 1864 |
| Elektryfikacja | 2005 |
| Dealerzy |
Wschód ( +1.863 - 1.937 ) SNCF ( 1.938 - 1997 ) RFF ( 1997 - 2014 ) SNCF (od 2015 ) |
| Charakterystyka techniczna | |
| Numer urzędowy | 067000, |
| Długość | 49,7 km |
| Rozstaw | standardowe (1435 m ) |
| Elektryfikacja | 25 kV - 50 Hz |
| Maksymalne nachylenie | 7 ‰ |
| Liczba sposobów | Pojedynczy pas |
| Oznakowanie | BAPR-VB |
| ruch drogowy | |
| Właściciel | SNCF |
| Operator (y) | SNCF |
| ruch drogowy | TGV, TER, Freight (obsługujące kamieniołomy pułapkowe Raon-l'Étape ) |
Linia z Lunéville Saint-die to francuska norma zelektryfikowanych linii kolejowej skrajni jednotorowy w Lotaryngii regionie . Stanowi odnogę kolejową obsługującą Wogezy. Pierwotnie integralna część połączenia Lunéville - Épinal przez Saint-Dié-des-Vosges , podczas którego była numerem 18, stała się z jednej strony dzięki budowie linii Transvosgian przez Col de Saâles d', a Z drugiej strony tunel Sainte-Marie-aux-Mines , północna część linii 23 łączącej Nancy i Lunéville z Sélestat przez Saint-Dié.
Ta drugorzędna linia, oceniana jako mniej strategiczna niż jej sąsiedzi i dlatego utrzymywana przez całą swoją historię jako jeden tor, została zelektryfikowana przy okazji przybycia TGV Est Européen, aby miasto Saint-Dié-des-Vosges mogło skorzystać z „jednego podróż powrotna z TGV Est dziennie.
Stanowi linię 067 000 krajowej sieci kolejowej .
Historia
Chronologia
- 17 maja 1864 r., uruchomienie Lunéville w Raon-l'Étape ,
- 15 listopada 1864 r, uruchomienie Raon-l'Étape w Saint-Die .
Pochodzenie
W latach 50. XIX w. miasta przemysłowe, które nie były przyłączone do linii kolejowej, wystąpiły o utworzenie linii umożliwiających połączenie z siecią wschodnią. Prefekt Bas-Rhin, Migneret, federuje niezadowolonych z propozycją utworzenia tanich linii o znaczeniu lokalnym poza dużymi firmami wykorzystującymi drogi lokalne jako platformę, co umożliwia korzystanie z prawa21 maja 1836 rna sąsiedztwo. Przemysłowcy zaczęli tworzyć firmy, ale ostatecznie to państwo chciało zjednoczyć sieci, co położyło kres temu projektowi.
Linia z Lunéville do Saint-Dié została uznana za użyteczności publicznej na mocy dekretu cesarskiego w sprawie 31 sierpnia 1860 rKoszt budowy szacowany jest na 9,94 MF, a dotacja w wysokości 5 MF ma zrekompensować roczny produkt brutto szacowany na 0,7 MF . W rezultacie administracja natychmiast rozpoczęła pracę na całej długości między Lunéville a Raon-l'Étape .
Linia Kompanii Wschodniej
Na mocy umowy podpisanej z Ministrem Robót Publicznych w dniu 1 st maja 1863The Railway Company Wschodnia otrzyma koncesję na linii. Konwencja ta została zatwierdzona dekretem cesarskim w sprawie11 czerwca 1863 r. Spółka przejmuje tereny otwarte przez państwo, które wydało już 2,5 MF , i najpierw kończy odcinek z Lunéville do Raon-l'Étape, na którym otwiera do eksploatacji17 maja 1864 r.. Następnie wykonuje całą budowę drugiej części Raon-l'Étape w Saint-Dié , którą otwiera15 listopada 1864 r.
Podczas wojny francusko-niemieckiej w 1870 r . most Thiaville został zniszczony przez armię francuską dnia4 październikaa dziesięć kilometrów torów jest usuwanych przez armię „pruską”, aby ponownie wykorzystać je do konserwacji torów linii z Paryża do Strasburga. WListopad 1871, szkody te są naprawiane przez Compagnie de l'Est. WWrzesień 1872, odbudowano dziewięć kilometrów torów i dobudowano bocznicę na stacji Saint-Clément .
Linia SNCF
16 września 1995Na stacji Saint-Dié montowana jest pierwsza sieć trakcyjna. Tę uroczystość, która zapowiada elektryfikację i remont linii, przeprowadza przewodniczący sejmiku wraz z dyrektorem regionalnym SNCF i szefem projektu TGV-Est. Wstyczeń 2003, plac budowy przyrządu elektrycznego został zakończony. Trwa modernizacja sygnalizacji i telekomunikacji.
Charakterystyka
Śledź i profil
Linia o długości 50 km ma profil charakteryzujący się nachyleniem w górę z Lunéville, wysokość 230 m , do Saint-Dié-des-Vosges, wysokość 343 m , gdzie maksymalne nachylenie 7 ‰ osiągane jest tuż przed przybyciem na tę pętlę .
Linia zaczyna się na stacji Lunéville , skrzyżowaniu z linią z Noisy-le-Sec do Strasbourg-Ville, od której odchodzi zakrętem w prawo w kierunku południowo-wschodnim. Założona na prawym brzegu rzeki Meurthe, równolegle do drogi departamentalnej 590, z Nancy do Schlestadt , przechodzi do starego przystanku Moncel-lès-Lunéville, a następnie pod drogą krajową 4 . Następnie drogą, prawie prostoliniową, wytyczoną na marglach wapiennych płaskowyżu Lotaryngii, obsługuje Saint-Clément-Laronxe , Chenevières , Ménil-Flin , Azeraille i wreszcie Baccarat . Następnie dolina staje się węższa z bardziej zaakcentowaną rzeźbą terenu z okolicznymi wzgórzami porośniętymi lasami. Po przejściu pod RN 59 trasa mija Bertrichamps przed pierwszym przekroczeniem Meurthe. Teraz na lewym brzegu linia obsługuje przystanek Thiaville przed połączeniem ze stacją Raon-l'Étape . Na ograniczonej przestrzeni linia przecina rzekę, a następnie biegnie wzdłuż stacji załadunkowej zbiornika balastowego Raon l'Étape. Wykonuje nowe przejście pod RN 59 przed przekroczeniem Rabodeau, aby dotrzeć do stacji Étival-Clairefontaine . Po przejściu przez las i ponownym przejściu przez rzekę Meurthe dociera do Saint-Michel-sur-Meurthe . Ostatni odcinek to ten, na którym stok jest najważniejszy, zanim ponownie przejdzie pod RN 59 tuż przed dotarciem do stacji Saint-Dié-des-Vosges .
Numeracja
Linia nosi numer 067000, na francuskiej krajowej sieci kolejowej .
Arcydzieła
Nie ma naprawdę ważnych obiektów, ale najważniejsze są trzy mosty na przeprawie przez Meurthe : 66 m , PK 415,718 , 60 m , PK 419.359 i 419,59 m , PK 425,427 oraz most na Rabodeau : 29 m , pod numerem PK 422.306.
Stacje i przystanki
Dla podróżnych, oprócz dwóch stacji końcowych, Lunéville i Saint-Dié-des-Vosges , linia ma trzy stacje: Baccarat , Raon-l'Étape i Ètival-Clairefontaine oraz siedem przystanków: Saint-Clément - Laronxe , Chenevières , Ménil- Flin , Azerailles , Bertrichamps , Thiaville i Saint-Michel-sur- Meurthe .
Bocznice
Ta jednotorowa linia ma pięć punktów przecięcia z bocznicą: Saint-Clément-Laronxe, Azerailles, Baccarat, Raon-l'Étape i Étival-Clairefontaine.
Elektryfikacja
Od 2006 roku linia na całej długości jest zelektryfikowana napięciem 25 kV - 50 Hz .
Oznakowanie
Linia wyposażona jest w blokadę automatyczną z ograniczeniami (BAPR).
Ograniczenia prędkości
Różni się w zależności od używanego taboru. Jest to w obu kierunkach: 120 km/h w szczególności dla TGV , AGC i Z2; i 110 km/h dla innych wagonów. Dodatkowo dla innego sprzętu może wynosić 80 km/h lub 60 km/h w zależności od odcinków i kierunku jazdy.
ruch drogowy
Tabor
- Corail trakcyjne ciągnionymi przez BB 15000 , pociągi Corail prowadzony już od ruchu TGV
- AGC ( X 76500 i Z 27500 )
- TER 2N NG Z 24500
- RRR holowany przez BB 16500 zastąpiony przez BB 25500
- Z 11500
- X 4750 wycofany w 2015 r.
- B84500 (Régiolis) zastępujący X 4750
The X 4300s zostały wycofane ze służby wlistopad 2007. W RRRs zostały wycofane ze służby na tej linii na koniec 2016 roku.
Uwagi i referencje
- Solidna klasyfikacja infrastruktury transportowej Mozeli str. 19 Zamów
- François i Maguy Palau, 2004 , s. 11
- François i Maguy Palau, 2004 , s. 32
- " N° 8232 - Dekret cesarski, który deklaruje użyteczności publicznej ustanowienie linii kolejowych od Mayenne do Laval, od Epinal do Remiremont i od Lunéville do Saint-Dié: 31 sierpnia 1860 ", Bulletin des lois de the French Empire , Paryż, Druk cesarski, xI, t. 16 N O 8521860, s. 827 - 828.
- " nr 11549 - Imperial Order zatwierdzanie umowy zawartej na 1 st maja 1863 roku pomiędzy Ministrem Rolnictwa, Handlu i robót publicznych, a Chemins de fer de l'Est: 11 czerwiec 1863 », Biuletyn ustawodawstw Cesarstwo Francuskie , Paryż, Imprimerie Impériale, XI, tom. 22 N O 1141,1863, s. 138 - 146 ( czytaj online ).
- Inspektor Mostów i Dróg odpowiedzialny za kontrolę, „ Sytuacja kolei ”, Sprawozdania i obrady / Rada Generalna departamentu Meurthe-et-Moselle ,18 listopada 1871, s. 766 ( przeczytaj online , skonsultowano 21 listopada 2016 r. ).
- Inspektor Mostów i Dróg odpowiedzialny za kontrolę, „ Sytuacja kolei ”, Sprawozdania i obrady / Rada Generalna departamentu Meurthe-et-Moselle ,6 września 1871 r, s. 806 ( przeczytaj online , skonsultowano 21 listopada 2016 r. ).
- André Schontz i in., 1999 , s. 60.
- „ Informacja prasowa: komitet sterujący elektryfikacji linii Wogezów ” , na stronie mc.moselle.gouv.fr ,31 stycznia 2003 r.(dostęp 21 listopada 2016 r . ) .
- François i Maguy Palau, 2004 , s. 11 i 32
- Reinhard Douté, 2011 , s. 47.
- " Lunéville - Saint-Dié ( L23 ) " , Florent Brisou ( dostęp 21 listopada 2016 ) .
Zobacz również
Bibliografia
- André Schontz, Arsène Felten i Marcel Gourlot, Le chemin de fer en Lorraine , Metz, Éditions Serpinoise,1999, 316 pkt. ( ISBN 2-87692-414-5 , zawiadomienie BNF n o FRBNF37056352 , czytać on-line ) , „Lunéville - Saint-Die”, str. 56-60.
- François Palau i Maguy Palau, Kolej we Francji: Drugie Cesarstwo , t. 3: 1864-1870 , Paryż, Palau,2004, 239 s. ( ISBN 2-9509421-3-X , informacja BNF n O FRBNF39191508 ) „7.5. Lunéville-Raon l'Étape Laneuveville i 7.20 Raon l'Étape-Saint Dié ”, s. 11 i 32.
- Reinhard Douté, 400 profili linii pasażerskich w sieci francuskiej: linie 001 do 600 , obj. 1, La Vie du Rail ,2011, 239 s. ( ISBN 978-2-918758-34-1 ) , "[067] Lunéville - St-Dié", s. 47.