Etival-Clairefontaine | |||||
Centrum widziane z Pierre d'Appel. | |||||
Herb |
Logo |
||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Wielki Wschód | ||||
Departament | Wogezy | ||||
Miasto | Saint-Dié-des-Vosges | ||||
Międzyspołeczność | Wspólnota aglomeracyjna Saint-Dié-des-Vosges | ||||
Mandat burmistrza |
Aurélien Bansept 2.020 -2.026 |
||||
Kod pocztowy | 88480 | ||||
Kod wspólny | 88165 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Stivaliens | ||||
Ludność miejska |
2618 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 97 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 48 ° 21 ′ 53 ″ na północ, 6 ° 51 ′ 58 ″ na wschód | ||||
Wysokość | 302 m Min. 285 m Maks. 591 m |
||||
Powierzchnia | 27,12 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina wiejska | ||||
Jednostka miejska | Moyenmoutier ( centrum miasta ) |
||||
Obszar atrakcji |
Saint-Dié-des-Vosges (gmina korony) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Raon-l'Étape | ||||
Ustawodawczy | Drugi okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | www.etival.fr | ||||
Étival-Clairefontaine to francuska gmina znajduje się w dziale z Wogezów w regionie East Grand .
Jej mieszkańcy są nazywane przez Stivaliens .
Étival-Clairefontaine znajduje się nad brzegiem rzeki Meurthe , u jej zbiegu z Rabodeau i Valdange . W okolicy niezwykłe są cztery formy górzyste i zalesione: wybrzeże Repy na północy, z kulminacją w Roche du Coucou (591 m ), Jumeaux za Nompatelize na południu i na drugim brzegu Meurthe, Grand Fays powyżej Saint-Blaise i masywu Haute-Pierre w Moyenmoutier . Las narodowy Ban d'Étival i las komunalny rozciągają się na zachód, po obu stronach strumienia Vieux Prés, aż do La Chipotte.
Zamożne miasteczko, które tworzy aglomerację z Moyenmoutier , znajduje się 7 km od Raon-l'Étape , 13 km od Saint-Dié-des-Vosges , 45 km od Épinal , 75 km od Nancy i 87 km od Strasburga drogą Col du Hantz (641 m ). Do Rambervillers docieramy 20 km przez Col de la Chipotte .
Sainte-Barbe | Raon-l'Etape |
Moyenmoutier (Saint-Blaise) |
Saint-Benoît-la-Chipotte |
Moyenmoutier (Rabodeau) |
|
Saint-Remy | Nompatelize | La Voivre |
Étival-Clairefontaine jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do jednostki miejskiej Moyenmoutier, międzyresortowej aglomeracji skupiającej w 2017 r. 6 gmin i 10023 mieszkańców, z których stanowi centrum miasta .
Ponadto miasto jest częścią atrakcyjnego obszaru Saint-Dié-des-Vosges , którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 47 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.
Certyfikowany pod formularzy Stivagium w 870, Estivaus XIV th stulecia pochodzi z aestivacum z wpływem Vallis „val”.
Średniowieczne łacińskie Sanctivagium , wkrótce zmienione w Stivagium, później we French Estival , nie wychodzi poza okres Merowingów w kręgach naukowych.
Jak możemy zrozumieć sanctivagium? Można zasugerować wulgarne łacińskie vagium lub vagio w znaczeniu skargi , żałosnego głosu, głosu domagającego się sprawiedliwości . Termin, zbliżony do francuskiego słowa vagissement , ma ten sam rdzeń, co łaciński czasownik vocare i jego rodzaj żeński, vox, vocis , głos. Pokrewne jest również niemieckie słowo der Vokal , czyli samogłoska . Sanctivagium byłoby więc „świętym krzykiem”, ospałym wezwaniem do głosów niebiańskich.
Początki Sanctivagium, zmieniany w średniowiecznej łacinie jako Stivagium i Estival starofrancuskiego, sięgają VII XX wieku. Życzeniem Leudinusa Bodo , patrona Ban d'Etival i znanego pod imieniem Saint Bodon lub Saint Leudin, jest wzniesienie i zaludnienie klasztoru w dolinie w pewnej odległości od wyspy na Meurthe zwanej Chiarafontana, która stała się Clairefontaine . Nie wiemy, czy mu się udało.
W epoce Karolingów w okresie zachowania wschodniej części wielkiego zakazu rozczłonkowanego przez władzę Karola Grubego po legendarnej rewolcie podatkowej. Po pokonaniu wszelkiego oporu we krwi cesarz Karol przypisuje serce krnąbrnego kraju swojej żonie Richarde . Jest to mniej więcej zakaz d'Étival, który przecina stulecia, z jego immunitetem cesarskim i statutem oraz coraz bardziej odległym autorytetem kanoniczek Andlau , dziedziczki świętego Ryszarda.
Zbuntowani żołnierze Ban d'Étival, po przejęciu ich przez wojska Karola Grubego , przeszli w 880 roku pod zwierzchnictwem jego żony Richarde . Zwiększa to poprzez czarter terytorium pozostałego zakazu, ponieważ pierwotny zakaz został już podzielony na kilka autonomicznych podmiotów. Cesarzowa Richarde zainstalowała tam dwanaście dział i proboszcza. Zapisując ten rozległy majątek Opactwu Kanoniczek Andlau, które założyła w 881 roku, została patronką i dobrodziejką klasztoru.
W miejscu, które moglibyśmy nazwać Vagium lub Vavium , istnieje już galijsko-rzymskie sanktuarium , które pozostawiło po sobie ślad toponimiczny, Vivier. Wygląda na to, że jest to peryferyjne sanktuarium Chiarafontana, Clairefontaine, wówczas tajna wyspa na Meurthe. Imię Kiara w dialekcie Wogezów lub Claire w języku francuskim pochodzi od łacińskiego słowa clara , co oznacza znakomity, znany. Celto-germańskie bóstwo wyspy, które kieruje naturalnym cyklem wody oraz transportem zwierząt i ludzi, nie mogło zostać zakłócone, z wyjątkiem wiosennego okresu jego kultu. Ale jego znakomity głos można było usłyszeć w pobliżu. Sanktuarium schrystianizowane w erze Merowingów, drobna hierofania, zachowało tę specyfikę, którą rozumieli jego prestiżowi goście z Merowingów i Karolingów. Między 912 a 920 rokiem opactwo zostało zdewastowane przez Węgrów.
Trzecia część XII -tego wieku, mnisi odmawiają być dołączony do porządku norbertanek. Zostają zmuszeni do ucieczki do Autrey, gdy premonstratensi z Flabémont zdobywają przyczółek przed zakazem między 1146 a 1147 rokiem. Bryła budynków wygląda jak fortyfikacja wzmocniona przez elementy wodne, które ją otaczają. Możesz zapoznać się z tym układem, spacerując po dziedzińcu mnichów i odkrywając stary klasztor. Ten zestaw był nadużywany podczas rewolucji 1789 roku i podczas drugiej wojny światowej.
W 1309 r. Thiébaut II , książę Lotaryngii, przyznał prawo do wysokiego, średniego i niskiego wymiaru sprawiedliwości przez cały czas trwania zakazu. Historyk Hugo twierdził, że opat Étival był biskupem w partibusie , co daje mu prawa quasi-biskupie na jego terytorium i niektórych parafiach podlegających mu.
Inne ślady przeszłości świadczą o działaniach, które naznaczyły region Étival.
Uczęszczanych w Halstatt oznacza VI p wieku, a następnie do tej Tene , w III E i II th wieków BC. AD , strona Kamień Apelacyjny w Etival - cypel z widokiem na płaskowyż dwustu metrów do doliny Meurthe i kontrolowania ścieżki Valley - jest zajęty od I st wieku pne. AD , być może z powodu zniszczeń spowodowanych przez wojska rzymskie w czasie drugiej fazy podboju Galii .
Przedmioty znalezione podczas wykopalisk Pierre d'Appel w mieszkaniach zajmowanych w La Tène oraz w okresie galijsko-rzymskim znajdują się w muzeum Saint-Dié . Na tym obszarze Côte de Repy, zajmowanym nieprzerwanie przez okres krótszy niż dwa stulecia, wciąż można dostrzec ślady celtyckich rezydencji. Ufortyfikowany obóz w Pierre d'Appel został w szczególności odkopany podczas wykopalisk archeologicznych. Archeologiem odpowiedzialnym za wykopaliska był Alain Deyber. Jego raporty i obserwacje można przeczytać w muzeum Saint-Dié. W szczególności odkopał podbudowę galijskiego drewnianego mostu, który przecinał Meurthe.
Na sąsiednich wysokościach, niektórzy amatorzy znaleźć kubki kamienie , których celem nie jest do końca sprawdzone. Budowy dla realizacji poświęceń, przeznaczone do zbierania krwi ofiar, podczas lub zbierający deszczówkę, lub nawet bardziej prozaicznie różnicowego erozji z triasowych piaskowców .
Niektórzy historycy napisali, że stara rzymska droga z Langres do Strasburga przechodzi przez Étival i Donon. Znacznie mniej prestiżowe, a być może u podstaw poprzedniego zamieszania, via salinatorum, które pierwotnie pochodzi z Charmes et Grand i wykracza poza stary zakaz w Nossoncourt , pozostawia kilka uchyłków na zakazie d'Etival. W szczególności najbardziej bezpośrednia część centralna wychodziła na Col de Trace i prowadziła prosto do Châtelles i przecinała Meurthe, aby zatrzymać się w Saint-Blaise na drugim brzegu. Częstotliwość tego przejścia między zachodem a wschodem masywu Wogezów z czasem tylko przesunęła się na południe, ostatecznie obecna trasa przełęczy Chipotte . Via Saales, a następnie Steige w Val de Villé , trasa łączyła się za Schervillé z drogą prowadzącą przez piemonckie równiny Alzacji.
W 2015 r. Budżet gminy przedstawiał się następująco:
Z następującymi stawkami podatkowymi:
Po drugiej turze wyborów prezydenckich w Étival-Clairefontaine na pierwszym miejscu znalazła się Marine Le Pen ( FN ) z 55,89% głosów. Wyprzedza Emmanuela Macrona ( En Marche! ), Który zbiera 44,11% głosów.
Marine Le Pen (Front Narodowy) również prowadziła w mieście Étival-Clairefontaine po pierwszej turze i otrzymała 41,15% głosów.
Spośród wszystkich głosujących 6,91% głosowało za pustymi, a 1,86% na zero .
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Lista burmistrzów przed 1945 rokiem
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1945 | 1947 | Henri Guidat | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1947 | 1960 | Edmond Cunin | SE | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1960 | Marzec 1977 | Paul Voinson | SE | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1977 | Marzec 1983 | François Georgel (1944-2005) | SE | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1983 | Marzec 1989 | Michel Vogelweith (od 1944) | płyta DVD | Notariusz | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1989 | Marzec 2008 | Daniel Mathieu (1946-2013) | płyta DVD | Inżynier | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 2008 | marzec 2014 | Cecile Marchal (od 1950) | płyta DVD | Pielęgniarka opieki domowej | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
marzec 2014 | Maja 2020 | Christian Fegli (1947-2020) | płyta DVD | Emerytowany oficer żandarmerii | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Maja 2020 | W trakcie | Aurélien Bansept (1988-) | SE | Inżynier leśny | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 r.
W 2018 roku miasto liczyło 2618 mieszkańców, co oznacza wzrost o 0,54% w porównaniu do 2013 roku ( Wogezy : -2,43%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1856 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,207 | 1,193 | 1,412 | 1 655 | 1,856 | 1783 | 1,814 | 1792 | 1,661 |
1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 | 1901 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,909 | 2,080 | 2 199, | 2363 | 2,468 | 2,371 | 2 427, | 2.470 | 2,543 |
1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 | 1962 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2,790 | 2 709, | 2 406, | 2,413 | 2 276, | 2 342, | 2,083 | 2 264, | 2 345 |
1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 | 2018 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2 305, | 2,240 | 2 231, | 2 328, | 2 401, | 2 405, | 2,562 | 2 601, | 2,618 |
Sport jest szczególnie reprezentowana przez damskiej drużynie tenisa stołowego , gry na poziomie krajowym i który osiągnął swój szczyt w 2011 roku przez konkurencyjne dla Pro B mistrzostw .
Utworzone w 1858 roku papiernie Clairefontaine znajdują się w pobliżu stacji i ramion Meurthe i są głównym pracodawcą w okolicy.
Dzielnica Clairefontaine i jej papiernie.
Rodzinny staw rybny.
Inne duże firmy to Gedimat Derrey (materiały budowlane) i Sommin (montaż i konserwacja przemysłowa).
Hodowli ryb działa kilka stawy ponad dziesięciu hektarów, z których jeden jest zarezerwowany dla rodziny połowów. Produkuje dziesięć ton pstrąga rocznie oraz opracowuje gotowe dania i przetwory.
Pierwsza papiernia została założona w 1512 roku przez księdza Fagnozela, zapowiadając rozwój przemysłu papierniczego.
Historia miasta związana jest również z przemysłem papierniczym. Już w 1512 r. Premonstratensianin stworzył pierwszą „papiernictwo” (to właśnie w tym roku powstała papiernia, która zrodziła pomysł stworzenia w tym miejscu papeterii. W 1858 r. Jean-Baptiste Bichelberger założył Clairefontaine dokumenty , które charakteryzują NIEMOŻLIWE XX th century ich laminowanej okładce i pozostają dziś te, które działają najlepiej cztery dzielnicy Saint-Die-des-Vosges jest nawet najlepsze z Francji z punktu widzenia sprzedaży, Étival-Clairefontaine nawet właścicielem część terytorium papierni Châtelles, które powstały w 1871 roku.
Étival-Clairefontaine prowadzi szkołę muzyczną związaną z Moyenmoutierem. Ale należy również zauważyć, że to miasto ma tę szczególną cechę, że mają warsztaty plastyczne, warsztaty artystyczne w bibliotece miejskiej i stowarzyszenie, w którym prowadzone są kursy językowe dla dorosłych. Étival-Clairefontaine ma również stowarzyszenie muzyczne, które w połączeniu ze swoim odpowiednikiem z Moyenmoutier tworzy orkiestrę harmonijną Étival-Moyenmoutier, która co roku organizuje koncerty (wiosną i w okresie adwentowym), a także organizuje różne imprezy Stivalian.
Écomusée d'Étival-Clairefontaine, odkrycie popularnej sztuki i tradycji, oferuje rekonstrukcję gospodarstwa rolnego z 1900 roku przy rue Sainte-Odile 11.
Od 2004 r. Na terenach targowych graniczących z halą wielofunkcyjną co roku organizowany jest targ zwany „Jarmarkiem Rakowym”.
To miasto ma dwie sale widowiskowe: ratusz i salę wielofunkcyjną. CAJS (Cercle d'Animation Jeunesse Stivalienne) organizowane jest w wielofunkcyjnej sali, w której niegdyś odbywała się impreza karnawałowa z paradą. W tej sali odbywa się Wiosenny Koncert Orkiestry Harmony, natomiast w kościele opackim odbywa się koncert adwentowy. W sąsiedztwie tej hali widowiskowej znajduje się stadion piłkarski, trybuny tenisowe i strzelnica.
Legenda głosi, że święta Odyla została ochrzczona w Étival.
Blazon : Przyjęcie: do pierwszego Azure, wodza Argenta naładowanego dwoma martletami Sable, do drugiego Gulesa obsianego kęsami Argent, do dekstrozy goździka ubranego w ruchome srebro złowrogiego i trzymającego kolbę złota osadzoną w kumplu, odbijającą się w całości . Uwagi: miasto używa herbu Charles-Hyacinthe Hugo , opata Étival w 1722 roku. Zgodnie ze zwyczajem herb jest oparty na herbach rodziny Hugo, koczkodanach i herbach opactwa Étival. , dextrochère i tyłek. Zasiew jest wątpliwy, wydaje się, że nie jest to prawdziwy zasiew, ale „w towarzystwie 13 nieuporządkowanych polan”. Możliwe, że nowoczesna wizja (zapominając lub upraszczając) przekształciła to w bardziej klasyczne i łatwiejsze do zasiania ... |