We Francji obszar mieszkalny to terytorium, na ogół możliwie najmniejsze, na którym mieszkańcy mają dostęp do tego samego sprzętu i aktualnej oferty usług.
Według Międzyresortowej Delegacji ds. Planowania Regionalnego i Atrakcyjności Regionalnej (Datar) jest to „terytorium o spójności geograficznej, społecznej, kulturowej i gospodarczej, wyrażające jednolite potrzeby w zakresie działań i usług” . Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Gospodarczych (INSEE) definiuje obszar życia jako „najmniejszy obszar, w którym mieszkańcy mają dostęp do najbardziej popularnych urządzeń i usług” .
Jego rozgraniczenie opiera się na codziennym przepływie migracyjnym ludności; w tym sensie obszar mieszkalny można przybliżyć do obszaru miejskiego . W odróżnieniu od obszaru zatrudnienia, obszar mieszkalny uwzględnia „atrakcyjność publicznych i prywatnych obiektów i usług (transport, edukacja, ochrona zdrowia, działalność społeczna)” głównego miasta. Przestrzeń mieszkalną można zatem traktować jako przestrzeń wyznaczoną przez obszar wpływów miasta.
W 2003 r. Pojęcie to stało się kategorią statystyczną INSEE. Celem instytutu jest „lepsze scharakteryzowanie przestrzeni z przewagą obszarów wiejskich ” .
Według INSEE we Francji w 2007 r. Istniało 1916 stref zakwalifikowanych jako „baseny ratunkowe”, wśród których 171 ma na biegunie aglomerację liczącą ponad 30 000 mieszkańców, podczas gdy 1745 innych stref pochodzi z terytorium uważanego za „mniejsze”. czy nawet „wiejska gmina”. Philippe Julien, kierownik studiów na ten temat, określa ten ostatni jako „obszary mieszkalne miasteczek i małych miasteczek” .
Ewolucja Francji i dopracowane kryteria zmuszają instytut statystyczny do aktualizacji obszarów mieszkalnych w 2012 roku . Ich liczba spada do 1666 (tj. 250 mniej niż osiem lat wcześniej), w tym 1287 zakwalifikowano jako wiejskie.