Bubo bubo
Bubo bubo Puchacz trzymający kuny leśne .Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Sub-embr. | Kręgowce |
Klasa | Aves |
Zamówienie | Strigiformes |
Rodzina | Strigidae |
Uprzejmy | Dymienica |
LC : Najmniejszy niepokój
Status CITES
Załącznik II , Rev. z dnia 12.06.2013 rPuchacz ( Bubo bubo ) zwany także Grand-Owl ( Bubo bubo ) jest gatunkiem z sowy , które szczególnie spotykane w Europie . Nie należy go mylić z Wielką Rogatą Sową .
Wysoki na 75 cm puszczyk rogaty jest największym z nocnych ptaków drapieżnych w Europie: mierzy dwa razy więcej niż jego kongener, uszatka uszata .
Opisywana jako „arystokratyczna”, ma masywną sylwetkę, głowę, nakłutą dwoma dużymi czerwono-pomarańczowymi oczami, zwieńczoną czaplami o długości około 8 cm (zwykle poziomymi i lekko zagiętymi do tyłu), które ptak unosi pionowo, jeśli jest podekscytowany lub zaniepokojony. Pamiętaj, że te czaple nie odgrywają żadnej roli w słyszeniu. Płeć rozróżnia się wielkością mniejszego samca ( poziom ). Naśladujące gałęzie, jego upierzenie jest czerwonawo-brązowe u góry, nakrapiane i prążkowane czarno-brązowo. Spód jest jaśniejszy, podpalany z podłużnymi smugami i poprzecznymi paskami ciemnobrązowego koloru.
Waga samca waha się od 2 do 2,5 kg , samicy od 2,5 do 3,3 kg . Długość od 65 do 75 cm , puchacz ma rozpiętość skrzydeł od 160 do 188 cm . Może żyć ponad 20 lat .
Puchacz wypowiada słyszalne z daleka „bouhou” lub „ouhou-ou-ouhouhouhou” (stąd jego łacińska nazwa Bubo bubo ), a także wszelkiego rodzaju inne odgłosy. Mimo dużych rozmiarów ma zwinny i cichy lot, ponieważ jak większość nocnych zwierząt posiada puszyste upierzenie, bardzo elastyczne, co pozwala mu latać cicho. W locie można go łatwo rozpoznać po dużej rozpiętości skrzydeł, opartej na dużych, długich i szerokich skrzydłach, wyraźnie oddzielając dość spiczastą głowę i krótki ogon.
Pożywienie puchacza jest bardzo zróżnicowane. Żywi się wszystkimi rodzajami ofiar, od chrząszczy po jelenie płowe. W większości jego pożywienie stanowią ssaki (norniki, szczury, myszy, lisy, zające), a także wszelkiego rodzaju ptaki. Może również zużywają węże , jaszczurki , bezogonowe , ryby i kraby, jak również gryzonie , króliki , zające , jeże , ptaki ( wrony , gołębie , kuropatwy ) morskie, ptaki, nietoperze , etc. a nawet inne dzienne i nocne ptaki drapieżne. Te domowe koty mają obawiać atawistyczne . To zwierzę nie ma naturalnego drapieżnika poza ludźmi.
Puchacz występuje zarówno na równinach, jak iw górach. Szczególnie lubi klify , w pobliżu zbiorników wodnych. Bardzo dyskretny, osiada na skalnych półkach, na wałach starego zamku lub na ziemi; czasami w północnych regionach, w dziurze w drzewie, ale niewątpliwie preferuje duże klify w pobliżu zbiornika wodnego.
Pod koniec marca, na początku kwietnia, puchacz buduje gniazdo z resztkami włosów lub piórami wyrwanymi z ofiary. Samica składa tam od 2 do 4 jaj, które wysiaduje samotnie przez 32 do 37 dni , podczas gdy samiec przynosi jej pożywienie. Po wykluciu młode są chronione przez matkę przed złą pogodą i słońcem. Około półtora miesiąca później młode opuszczają gniazdo, ale pozostają w pobliżu. Po trzech miesiącach potrafią latać doskonale.
Jest szeroko rozpowszechniony w bardzo szerokim środkowym obszarze Eurazji , od Hiszpanii po Chiny, ale nie występuje w arktycznych tundrach na północy i lasach Azji Południowo-Wschodniej na południu. We Francji żyje na skalistych obszarach na wschodzie, w centrum i na południu. Występuje zarówno na równinach, jak iw górach.
W Europie od dawna jest stosowany w celu ograniczenia niektórych populacji ptaków kwalifikowanych jako „szkodniki” (sroki, wrony, kruki itp .). Był również upolowywany jako ptak nieszczęścia, ponieważ uważano, że jest chroniony przez przybicie go do wrót stodoły, zanim zdano sobie sprawę z jego wielkiej przydatności ekologicznej i rolniczej oraz że był chroniony przez prawo .
Przyczynami jego zaniku są zanik, degradacja lub fragmentacja ekologiczna jego siedliska, nielegalne odstrzeliwanie przez kłusowników (patrz ochrona poniżej), pestycydy rolnicze, trucizny stosowane przeciwko gryzoniom ( w szczególności bromadiolon ), wypadki samochodowe i zanieczyszczenie światłem , m.in. jest bardzo wrażliwy na oślepiające światło reflektorów samochodowych. Występuje również znaczna śmiertelność z powodu kolizji z napowietrznymi kablami elektrycznymi i drutami żelaznymi. Trucizny używane do niszczenia ofiary i pestycydy gromadzą się w jego ciele i mogą doprowadzić do jego śmierci.
Ponadto od lat 80. XX wieku obserwujemy spadek populacji puchaczy we Francji z powodu chorób (myksomatoza, HDV ...), które atakują ich główną ofiarę: króliki.
We Francji, w końcu XX th wieku i początku XXI -go wieku, liczba ludności rośnie, ale pozostaje poniżej poziomów historycznych.
We Francji, podczas gdy wszystkie nocne ptaki drapieżne były chronione od 1902 r. Jako ptaki użyteczne w rolnictwie, tylko puchacz został wyłączony z tej ochrony. Prawdą jest, że fakt, że koty domowe mogły znaleźć się wśród jej zdobyczy, nie działał na jej korzyść .
Skorzystał z zakazu polowań na mocy dekretu ministerialnego z dnia27 listopada 1964 dotyczące gatunków, na których polowanie jest zabronione, potwierdzone dekretem ministerialnym z dnia 24 stycznia 1972.
Puchacz jest objęty pełną ochroną na terytorium Francji od czasu dekretu ministerialnego z dnia17 kwietnia 1981odnoszące się do ptaków chronionych w całym kraju. Jest on wymieniony w załączniku I do dyrektywy ptasiej w Unii Europejskiej . Zabrania się zatem niszczenia, okaleczania, chwytania lub usuwania, celowego niepokojenia lub naturalizacji, a także niszczenia lub usuwania jaj i gniazd oraz niszczenia, zmieniania lub degradowania jego środowiska. Nieważne, czy jest żywa, czy martwa, nie wolno jej również transportować, sprzedawać, używać, trzymać, sprzedawać ani kupować. Jednak od 2006 roku, a zwłaszcza od dekretu z dniapaździernik 2009, te ograniczenia w transferze i transporcie mają obecnie zastosowanie tylko do dzikich ptaków żyjących w środowisku naturalnym. Puchacze urodzone i wyhodowane w niewoli mogą być przenoszone pod warunkiem, że są zidentyfikowane i posiadają certyfikat CIC (świadectwo wewnątrzwspólnotowe do stosowania CITES w Unii Europejskiej).
Aby uniknąć zaniku gatunku, istnieją obecnie gospodarstwa specjalizujące się w rozmnażaniu puchacza w niewoli . Hodowla w niewoli stała się bardzo powszechna, a rozmnażanie tego gatunku jest bardzo łatwe. Często sukces, jak w przypadku większości nocnych ptaków drapieżnych, przekracza wszelkie oczekiwania. Czasami konieczne jest nawet ograniczenie reprodukcji . Aby otworzyć fermę, oprócz dokumentów pochodzenia (CIC, świadectwo pochodzenia) w celu zamówienia należy uzyskać świadectwo zdolności i zezwolenie na hodowlę. Przepisy przewidują złożenie akt aplikacyjnych do Departamentowej Dyrekcji Ochrony Ludności (DDPP) w celu oceny możliwości kandydata .
Posiadacze tak pozyskanych, oswojonych okazów muszą posiadać odpowiedni dyplom. Otrzymują szkolenie i leczenie od administracji, aby utrzymać swojego Wielkiego Księcia, karmić go, opiekować się nim i szkolić go w polowaniu na kradzież. Zezwolenie na zatrzymanie w celu polowania na kradzież ma inny charakter i można je łatwiej uzyskać od DDTM (ex DDA).
Czasami używa się fałszywych puchaczy do odstraszania ptaków (aby uniknąć ich odchodów). Wręcz przeciwnie, niektóre są używane do przyciągania pewnych zwierząt, które są przyciągane przez te kukły (te ostatnie martwią niektóre zwierzęta, które podchodzą do nich z zastraszającym zachowaniem; dlatego są używane do polowania i niszczenia niektórych tak zwanych szkodliwych zwierząt (ostatnio zatwierdzone w Francja na wniosek przedstawicieli myśliwych).
Gniazduje w marcu-kwietniu w opuszczonych gniazdach Corvidae , na ziemi lub w naturalnych jamach skalnych, na stromych klifach . Samica składa 2-4 jaj, inkubacja przez 31-37 dni. Młode opuszczają gniazdo po 6 tygodniach i lecą nieco później. W ciągu roku odbywa się tylko jedno tarło.
Samica nie waha się atakować dziobem i szponami każdego intruza, który mógłby zagrozić jej młodym, z pomocą samca .