Mapa |
Historia Żydów w Włoszech , najstarszej społeczności żydowskiej z Europy zachodniej, sięga Machabeuszy buntu . Ich obecność nabiera znaczenia w63 pne J.-C.i prosperowali w Cesarstwie Rzymskim , pomimo pewnych starć związanych z przywiązaniem Żydów do ich wiary przodków i to pomimo możliwej asymilacji przez Rzymian chrześcijan z rewolucyjnymi Żydami, aż do ustanowienia „cesarstwa chrześcijańskiego”.
Przekształcenie władze do chrześcijaństwa w IV th century czyni bardziej niepewnego statusu Żydów. Jednakże brak centralnego organu V TH do XIX th century pozwala im pozostać na półwyspie i chroni je przed eksmisją. Włochy przyjmowały nawet Żydów z ziem hiszpańskich po 1492 r. Jednak to właśnie w Wenecji w 1516 r. utworzono pierwsze getto . Inne są ustalone przez władze papieskich w Rzymie i innych miastach w XVI -tego wieku.
Równość praw jest proklamowana przez Statut Albertyński i potwierdzona przez Królestwo Włoch w latach 1848-1870. To prawo z radością witają włoscy Żydzi, dumni ze swojego starszeństwa w nowym królestwie. Włochy są prawdopodobnie pierwszym państwem europejskim, które miało żydowskiego szefa rządu, Luigi Luzzatti , w 1910 roku.
Ten stan rzeczy poddaje w wątpliwość rosnący wpływ modelu Hitlera na włoski faszyzm . Okupacji niemieckiej we Włoszech podczas II wojny światowej doprowadziły do deportacji do niemieckich obozów zagłady w 9000 z 50.000 Żydów włoskich. Ocalało tylko kilku, w tym Primo Levi .
Po wojnie Włochy przyjęły wielu Żydów z Libii , Iranu i w mniejszym stopniu Europy Wschodniej . Włoska społeczność żydowska liczy obecnie 28 500 osób , głównie w Rzymie i Mediolanie .
W pierwszej Księdze Machabejskiej , Juda Machabeusz , przywódca Żydów w walce przeciwko władzy Macedonii w ziemi Izraela , wysłał w 161 roku przed naszą erą ambasadę do Senatu w Rzymie w celu negocjowania sojuszu. Proces ten jest powtarzany kilkakrotnie przez książąt hasmonejskich , w latach -146, -139 i -133. Wydaje się, że Żydzi, być może kupcy z dużej społeczności Aleksandrii , osiedlili się w Rzymie przed 139 rpne. AD ponieważ, według Valère Maxime , Żydzi zostali wygnani z Rzymu w tym roku za prozelityzm .
Społeczność żydowska w Rzymie zyskała na znaczeniu za czasów Pompejusza, który deportował tam więźniów schwytanych podczas zdobywania Jerozolimy w63 pne J.-C.i najwyraźniej szybko je wypuszcza. Obrzęd tych Żydów, nadal częściowo przestrzegany przez ich potomków i zwany minhag italki, zawiera zatem reminiscencje obrzędu praktykowanego przez Żydów z okresu Drugiej Świątyni .
Od 59 roku przed naszą erą Żydzi budzą zazdrość, o czym świadczy wrogo nastawione do Cycerona błaganie o Lucjusza Waleriusza Flaccusa : „ten tłum ludzi tutaj wiecie, jacy są silni, jak są zjednoczeni i jaką rolę odgrywają na naszych spotkaniach . W tych warunkach będę mówił cicho, żeby tylko sędziowie mogli słyszeć, bo nie brakuje ludzi, żeby podniecić tych cudzoziemców przeciwko mnie i wszystkim najlepszym obywatelom. Więc nie chcę im pomagać i ułatwiać manewrów. Każdego roku złoto było regularnie eksportowane do Jerozolimy w imieniu Żydów, Włoch i wszystkich naszych prowincji. „ Jeśli wrogość Cycerona wobec Żydów można wytłumaczyć jego ksenofobią , ten tekst mówi nam również, że Żydzi byli już stosunkowo liczni w Rzymie w tym czasie, zaledwie cztery lata po zdobyciu Jerozolimy.
Ale Żydzi, a zwłaszcza Antypater, po poparciu walki i przejęcia władzy przez Juliusza Cezara , tym z nich, znajdującym się pod panowaniem rzymskim, przyznaje statut najkorzystniejszy, pozwalający im zachować pewną autonomię administracyjną i zwolnienie podatkowe. . Statut ten obowiązuje do przybycia cesarzy chrześcijańskich, nie kwestionowany przez żydowskie bunty lat 70 i 135, z wyjątkiem ustanowienia przez Wespazjana specjalnego podatku fiscus judaicus . Według Filona z Aleksandrii , Augustus kontynuowała pozytywną politykę Cezara wobec Żydów: ci z nich, którzy mieszkają w Rzymie są obywatelami rzymskimi , mogą przekazać pieniądze dla kultu w Jerozolimie. August wymagałby również od swoich urzędników odroczenia o jeden dzień dystrybucji zboża dla Żydów, jeśli miałoby to doprowadzić ich do złamania szabatu . Filon mówi nam również, że mieszkali wtedy w dzielnicy znanej dziś jako Trastevere (zanim rozprzestrzenili się na wiele innych dzielnic) i chodzili do synagog w Szabat .
Na podstawie danych dostarczonych przez Józefa Flawiusza , szacunkowo 30 000 do 40 000 liczba Żydów w Rzymie w I st wieku. Tę dużą liczbę potwierdzają rozmiary pięciu żydowskich katakumb i tuzin synagog potwierdzonych w starożytnym Rzymie . W epitafia tych katakumbach dostarczyć nam informacji na temat wielu synagogach następnie istniejących w Rzymie, a także na ich organizację, niezwykłe dla braku rabinów , funkcja, która pojawiła się po upadku Drugiej Świątyni , a na obecność kobiet wśród swoich administratorzy. Żydzi rzymscy musieli na ogół mówić po grecku, ponieważ większość grobowców nosi greckie inskrypcje, co potwierdza przypuszczenie ich aleksandryjskiego pochodzenia ; tylko niewielka część grobów nosi łacińskie inskrypcje . Żyją głównie z handlu i wielu jest biednych, ale ruiny synagogi Ostia (najstarszej synagogi we Włoszech, tuż przed Bova Marina ) pokazują, że niektórzy handlarze mają się dobrze. Wśród Żydów są rzemieślnicy, a nawet malarze , aktorzy i poeci, ale także żebracy według Juvenala .
Od II th wieku, obecność Żydów jest potwierdzone w kilku nadmorskich południe Włoch lub od wewnątrz.
Prozelityzm i środki dyskryminacyjneŻydzi w Rzymie prowadzi prozelityzmu , a to wzbudza wrogość z II th wieku przed naszą erą. AD Według Flawiusza Józefa, w 19 po oszustwie dokonanym przez rzymskiego szlachcica , nawróconego na judaizm , którego darowizny na Świątynię Jerozolimską zostały przeznaczone na ich korzyść przez Żydów, Tyberiusz deportował żydowskich pielgrzymów (tych, którzy nie są obywateli rzymskich) na Sardynii , gdzie mają wybór między walką z bandytami a śmiercią. Dopiero 31-go, po śmierci Sejana , wygnańcy mogli powrócić do Rzymu.
Wygląda na to, że pragnienie Kaliguli, aby zainstalować swój własny posąg we wszystkich świątyniach (a zatem synagogach) Imperium, oraz odmowa Żydów, która jest pretekstem do poważnych zamieszek w Aleksandrii w 38 roku, nie wydaje się od razu zagrozić Żydom rzymskim. Ale jeśli Klaudiusz anuluje decyzje Kaliguli i uspokaja Żydów aleksandryjskich , to nakazuje również wypędzenie Żydów z Rzymu w 41 roku, nie znając prawdziwego skutku tej decyzji. Podążając za Swetoniuszem , możemy jednak również zrozumieć, że jest to jedynie wypędzenie członków zupełnie nowej sekty chrześcijańskiej lub że tylko Żydzi protestują przeciwko ustanowieniu Idumejskiego Heroda Agryppy I jako pierwszego króla Judei, a nie Mesjasz ( christos ), potomek z domu Dawida .
Nawet rodzina cesarska nie jest odporna na prozelityzm, a Flawiusz Józef cytuje cesarzową Poppeę , żonę Nerona , jako pobożną ( teosebès ).
Kilka lat później to chrześcijanie, według Tacyta , są ofiarami prześladowań Nerona , choć niektórzy autorzy uważają, że prawdziwymi ofiarami są Żydzi.
Wojna w Judei prowadzony przez Wespazjana i Tytusa wydaje się nie mieć zbyt tragiczne konsekwencje dla Żydów z Rzymu. Jednak według Flawiusza Józefa do niewoli trafiło 97 000 Żydów. Niektórzy zostali deportowani do Rzymu, o czym świadczy słynny fryz na łuku triumfalnym Tytusa na forum rzymskie lub zwiększenia liczby pochówków żydowskich w katakumbach pod Hadriana , być może związane ze śmiercią dzieci uwolnionych z żydowskich więźniów Tytusa. Pielgrzym do wizyty w Rzymie na początku XIX th wieku, zauważa, że Żydzi z miasta nadal unikać będzie pod Łuk Tytusa.
Jednak Wespazjan inauguruje politykę systematycznej wrogości wobec judaizmu , ustanawiając specjalny podatek od Żydów, fiscus judaicus, który jest odstępstwem od dziesięciny, którą Żydzi z diaspory płacą Świątyni Jerozolimskiej aż do jej upadku w 70 roku. jest wtedy przeznaczony do odbudowy świątyni Jowiszowi i dlatego jest szczególnie bolesny i upokarzający dla Żydów. Zdradza również zamiar sankcjonowania prozelityzmu. Środek ten został wzmocniony kilka lat później przez Domicjana, który połączył go z upokarzającymi praktykami weryfikującymi judaizm Żydów. Został częściowo porzucony przez jego następcę Nerwę , ale przetrwał kilkadziesiąt lat. Tę wrogość wobec konwertytów potwierdza egzekucja w 95 r. konsula Tytusa Flawiusza Klemensa i wygnanie jego żony Flavie Domitille , rodziców cesarza, którzy okazali sympatię dla judaizmu.
Pod Hadriana , obrzezanie było zabronione w całym Imperium dla Żydów i nie-Żydów, podobnie, które mogą przyczynić się do buntu Bar Kokhba (132-135). Jest ona ponownie autoryzowana dopiero za Antonina Piusa, który nie zezwala na obrzezanie konwertytów.
Udowodniono zatem, że Żydzi z pewnym powodzeniem prozelitują w dobrym społeczeństwie rzymskim, gdzie od czasu przekładu Biblii ( Septuaginty ) główne teksty żydowskie dostępne są w języku greckim. Potępiają to najsłynniejsi pisarze, Cyceron in Pour Flaccus , 66-69, Seneka i Tacyt, którzy mogą wpływać na władzę w walce z żydowskim prozelityzmem. Zakaz obrzezania konwertytów przez władze rzymskie, porzucenie go przez chrześcijaństwo i szerzej zrzeczenie się wielu obowiązków (m.in. kaszrut ) nie zapobiegają rozprzestrzenianiu się prozelityzmu do czasu przyjęcia chrześcijaństwa przez władze cesarskie.
W 212 r. edykt Karakalli daje wolnym ludziom z Cesarstwa Rzymskiego, a więc Żydom, obywatelstwo rzymskie , z którego Żydzi będą korzystać tak długo, jak będzie obowiązywać prawo rzymskie , czyli po upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego w 476 r. .
Postrzeganie Żydów przez RzymianRzymianie nie interesują się Żydami. Swetoniusz relacjonuje, że August myślał, iż Żydzi pościli w Szabat . Plutarch ( obywatel grecki i rzymski) każe jednemu ze swoich bohaterów powiedzieć, że świnia jest świętym zwierzęciem dla Żydów. Seneca Ubolewa, że zwyczaje żydowskie „są rozmnażane z taką siłą: zwyciężonych ustanowione prawem do zwycięzców . ” A Juvenal utożsamia szabatowy odpoczynek z lenistwem .
To, co najbardziej zastanawia Rzymian, to brak wizerunku boga Żydów i odmowa nazwania go. Dlatego Liwiusz pisze: „[Żydzi] nie mówią, do którego boga należy świątynia w Jerozolimie i nie ma tam żadnego wizerunku, ponieważ nie uważają, że bóstwo ma postać. „ Jeśli niektórzy, jak Tacyt, choć mało podejrzani o sympatię dla judaizmu, są raczej uwiedzeni tym filozoficznym podejściem , inni, jak Cyceron, przyswajają je bardziej do bezbożności” . Inne żydowskie obrzędy budzą potępienie Rzymian: szabat jest utożsamiany z bezczynnością, obrzezanie z kastracją , odmowa spożycia wieprzowiny jest utożsamiana przez niektórych, takich jak Petroniusz z ubóstwieniem tego zwierzęcia, podczas gdy inni, jak Tacyt, nadają Żydom szczególną cześć dla osła . Wszystko to wyjaśnia, dlaczego Cyceron mógł widzieć w judaizmie obcy przesąd ( barbara superstitio ). Co do Tacyta, jego słowa o Żydach są zbiorem absurdalnych i szkalujących uprzedzeń . Ocenia obrzydliwych Żydów ( taeterrima gens ) szczególnie za ich prozelityzm i pogardę dla innych bogów, i myli Żydów i chrześcijan tą samą wrogością.
Pod Konstantyna IV th wieku, chrześcijaństwo staje się religią przyjęta i czy wolność religijna nadal być przestrzegane, Żydzi są coraz bardziej marginalizowani : the V th century, Żydzi zostali wykluczeni z wydatków publicznych lub prawnych, chrześcijanie małżeństwa są zabronione, a także posiadania Chrześcijańscy niewolnicy . Za króla Ostrogota Teodoryka (493-526) Żydzi, podobnie jak inne grupy etniczne czy religijne, uzyskali autonomię administracyjną, która stała się wówczas normą.
Niewiele wiadomo o włoskich społecznościach żydowskich we wczesnym średniowieczu , poza tym, że istnieją one w Rzymie, Rawennie , stolicy Teodoryka i Mediolanie .
W VII th do X th stulecia włoskich miast morskich są na kupców drogowych Radhanites i jest prawdopodobne, że gminy żydowskie ją utrzymać. Są wezwani do odegrania wielkiej roli w historii judaizmu: pierwsze dobrze prosperujące wspólnoty Aszkenaz zostały założone, zgodnie z tradycją, po tym, jak Karol Wielki sprowadził do niego rodzinę Kalonymus , pochodzącą z Lukki w Toskanii . Trzy wieki później Rabbenou Tam oświadcza, że „ Tora pochodzi z Bari, a słowo Boże z Otranto ” ; Chushiel , autorytatywny tunezyjski judaizm IX th century, jest również pochodzący z Bari , który zdaje się potwierdzać istnienie talmudycznych akademiach w tych miastach.
W tym samym czasie romscy kupcy żydowscy z Bałkanów odkryli bogactwo Veneto i osiedlili się tam. W XI -tego wieku, prestiżowy jesziwy aszkenazyjskich rozwijać w regionie, a studenci stada do Grecji . Stopniowo powstawały wspólnoty romskie , zwłaszcza w Wenecji i Padwie , wnosząc swój wpływ na liturgię tego regionu.
W IX th wieku Arabowie zajęli Sycylię , gdzie Żydzi osiedlili. Tam, a także w południowych Włoszech , wciąż zależnych od Cesarstwa Bizantyjskiego, rodziło się żydowskie życie intelektualne . Sabbataj Donnolo jest najstarszym Żyda napisać traktat o medycynie i jest X th century, że w południowych Włoszech Sefer Yosippon , książka o historii Żydów, która była popularna w całym średniowieczu .
XI th do XIII th stulecia, Żydzi wiedzą dobrobytu na całym południu Włoch, zwłaszcza za panowania Fryderyka II Hohenstaufen (1220-1250), który rządzi Sycylia i Apulia i daje im monopol przemysłu jedwabnego. Rodzina z nawróconego Żyda Pierleoni daje antypapieżowi Anakletowi II (1130-1138), który budzi bardzo silny sprzeciw ze względu na jego żydowskie pochodzenie, w szczególności ze strony Bernarda z Clairvaux . Temu boomowi gospodarczemu towarzyszą również wpływy intelektualne. W Rzym, Nathan ben Yehiel (ok. 1035/06) składa się z Aroukh , słownika talmudzkiej Aramejsku , który służy również jako antologii z literatury rabinistycznej . Był on również w tym czasie zaczynają się naprawić żydowsko-włoski lub italki to będzie rozmawiał XX th wieku i włoskiego rytu , nadal używane we włoskich synagogach.
Jednak od końca XII -tego wieku, papiestwo jest wrogo do Żydów. W 1179 roku The III th Soborze Laterańskim zabronione użycie chrześcijan przez Żydów i IV th Soborze Laterańskim w 1215 nich przyrównuje do chłopów i ustanawia portu przez Żydów jest charakterystyczny znaczek na ubraniu , umożliwiając ich uznania. W połowie XIII e wieku inkwizycja osiada w Rzymie w 1278 roku w Mediolanie; Żydzi są zmuszani do uczęszczania na kazania zapraszające ich do nawrócenia przez wieki w różnych miejscach ich zamieszkania we Włoszech.
Wraz z przejęciem władzy przez dynastię Andegawenów w Neapolu w 1266 r., spokrewnioną z królem Francji i chronioną przez papieża , wrogość wobec Żydów rozprzestrzeniła się na południowe Włochy i Sycylię. Oskarżenie o morderstwo rytualne spreadów w Trani w Apulii . Szacuje się, że w latach 1266-1294 połowa ludności żydowskiej w południowych Włoszech (wówczas szacowana na 12.000-15.000 ) została zmuszona do konwersji.
Jeśli wcześniej było kilka banków lub kredytodawców wśród włoskich Żydów, co zostało potwierdzone przez Tomasza z Akwinu , na początku tej zmiany XIV th century z kilku powodów: wzrost włoskich miast wymaga pieniędzy; Oprocentowanie kredytu jest zabronione chrześcijan; Żydzi mają wtedy gotówkę, ponieważ niektórzy, szczególnie ci przybyli z południowych Włoch, musieli zrealizować swoje nieruchomości, aby uciec przed prześladowaniami, a inni zgromadzili fundusze poprzez swoją działalność handlową. Kredytodawcy z południowych Włoch i Rzymu, opuszczony przez pewien czas przez papiestwo, lub z Nadrenii zatem ugruntowaną pozycję, z ich rodzinami, dalej na północ, w których nie było wcześniej kilku Żydów, w Ferrarze , Mantui , Padwie , etc.
Aby gmina żydowska była uprawniona do wykonywania pożyczki na zastaw , konieczne jest, aby władza miejska podpisała z nią umowę ( condotta ) upoważniającą pożyczkodawcę i ustalającą roczny podatek, który należy płacić gminie, czas trwania umowy .i oprocentowanie, często od 12% do 33% w skali roku, ale generalnie okresy kredytowania są znacznie krótsze niż rok.
Osadnictwo Żydów w największych miastach następuje później, czy to w Wenecji , Genui czy Florencji . Szacuje się, że 300 wielu włoskich miast, w których Żydzi osiedlili się w połowie XV -go wieku. Włoska społeczność żydowska korzysta również z wypędzenia Żydów z Francji przez Philippe le Bel w 1306, a następnie za Karola VI w 1394. Francuscy imigranci gromadzą się w piemonckich miastach Asti , Fossano i Moncalvo, gdzie utrzymują swój własny obrządek, zwany inicjały tych miast minhag apam lub afam . Ich liturgia, pochodzenia aszkenazyjskiego, zachowała się do dziś, mimo braku jakiejkolwiek publikacji. W 1437 roku, w Florencja , Cosimo Medici de upoważniony finansistów żydowskich stworzenie banku kredytu, który wywołał Christian konkurencję z utworzeniem Mont de Piety z Perugii w 1463 r.
Taki rozwój nie może obejść się bez wielkiej aktywności literackiej i religijnej, a Włochy przyciągają wówczas uczonych żydowskich: są to czasy wielkich włoskich gramatyków i poetów , na czele których stoi Immanuel ben Salomon , przyjaciel Dantego , zajmujący się także hebrajskim i hebrajskim. włoski i łaciński . We Florencji Abraham Farissol , naukowiec urodzony w Awinionie, jest pierwszym żydowskim geografem .
Pod koniec XV -go wieku, włoski rabin Obadyjasz ben Abraham Bertinoro przyczyniając się do odrodzenia społeczności żydowskiej w Jerozolimie poprzez utworzenie szkoły i instytucje charytatywne nieodzowne.
Ale chwała Żydów we Włoszech polega na tym, że od 1470 r. wydrukowano pierwsze księgi w języku hebrajskim i judeo-aramejskim . Niemieckie korporacje, w tym drukarzy, zakazane Żydom, niemieccy drukarze żydowscy osiedlili się we Włoszech w 1465 roku. Pierwsza księga w języku hebrajskim została wydana w 1475 roku, a pierwsza Biblia hebrajska została wydana w 1482 roku w Bolonii podczas pierwszej modlitwy samogłoskowej książka, Mahzor Roma , pochodzi z 1485 roku. Najbardziej znani drukarze to dynastia Soncino , wywodząca się z Niemiec i założona w Soncino , małym miasteczku w Lombardii ; w wyniku prześladowań, migrują do Konstantynopola i Salonik do XVI -tego wieku. Drukarki te przyczyniają się do rozpowszechniania Biblii i Talmudu, a bardziej ogólnie tekstów żydowskich w całej Europie.
Modlitewnik, Mahzor Roma , 1390
Kosmografia i geografia (1793) autorstwa Abrahama ben Mordecai Farissola , pierwsze wydanie w Ferrarze w 1534
Pieczęć wydawcy Marco Antonio Giustinianiego przedstawiająca Świątynię Jerozolimską (w rzeczywistości Kopułę na Skale ), Wenecja, 1545-52
Walec Esther autorstwa (w) Salom Italia , v. 1641
Powtórzonego Prawa ( Devarim ), hebrajski i tłumaczone w judeo-arabski literami hebrajskimi, Livorno , 1894
XV th wieku pojawił się pierwszy napływ Żydów sefardyjskich , w wyniku prześladowań , które pustoszą Hiszpanię od końca XIV th wieku. Liberalne podejście do Żydów rodzin rządzących w Mantui , Gonzagach i Ferrarze , Este , kontrastuje ze znacznie bardziej zmienną postawą papieży, niektórzy ich bronią, inni przyjmują przeciwne środki antyżydowskie.
W Kościele ta antyżydowska postawa jest przede wszystkim przedmiotem troski mnichów franciszkańskich, takich jak Bernardin de Feltre, którego kazania prowadzą do oskarżenia o mord rytualny po zniknięciu dziecka Szymona z Trydentu (beatyfikowanego w 1588 r. i debeatyzowanego w 1965 r. przez Pawła VI ). Kilkudziesięciu Żydów w Trydencie było torturowanych i spalonych żywcem (lub uduszonych dla tych, którzy przyjęli nawrócenie przed egzekucją).
15 sierpnia 1474 r., w wieczór Wniebowzięcia , w miejscowości Modica na Sycylii doszło do pogromu pod nazwą „ Strage dell'Assunta” , zachęcanej przez katolickich kaznodziejów masakry Wniebowzięcia, która pochłonęła 360 ofiar. żydowska dzielnica miasta (The Giudecca ).
Za namową Cesare Galuaba, a legat od Paweł IV , wysłany do Ancona na wiosnę 1555 roku, dziesiątki marranów i krypto-Żydzi byli więzieni i torturowani przyjąć chrzest, a 25 z nich skończyło się na stosie w " Inkwizycji .
Wypędzenie Żydów z Hiszpanii dogłębnie przemienia włoską społeczność żydowską. Żydzi są zobowiązani do wyjazdu, z31 lipca 1492 rSardynia , posiadanie Aragonii , gdzie wielu Żydów prowansalskim osiadłej w XIV th i XV th stulecia. W Cagliari stanowią prawie 9% populacji. Jedni wybierają Królestwo Neapolu , inni Afrykę Północną . Podobnie na Sycylii Żydzi muszą opuścić wyspę w sierpniu i wrześniu 1492 roku i udać się do południowych Włoch lub Imperium Osmańskiego .
Wybór Neapolu szybko odkrywa fatalne, ponieważ po raz pierwszy najechał przez Francuzów i stało się posiadanie Ferdynand Aragoński na początku XVI -tego wieku. Żydzi zostali z niej wypędzeni w 1510 r., a wypędzenie to powtórzono dla wszystkich posiadłości Karola V w południowych Włoszech w 1541 r.
Hiszpańscy Żydzi również wybrali Włochy jako swoją ziemię wygnania, a wśród nich rodzinę Izaaka Abravanela, który najpierw osiedlił się w Neapolu, z którego musieli uciekać podczas inwazji francuskiej , a następnie, po kilku wędrówkach po Morzu Śródziemnym, w Wenecji . Sefardyjskiej emigracja kontynuuje XVI th i XVII th stulecia, kiedy wiele nowych chrześcijan wyemigrowali z Hiszpanii do Włoch, a zwłaszcza Wenecji.
Wraz z imigracją sefardyjską włoska społeczność żydowska nabiera bardzo oryginalnego ostatecznego składu, z koegzystencją trzech społeczności, które zachowują swoje charakterystyczne cechy: tak zwanych Żydów włoskich lub italskich , ze społeczności już istniejącej pod Cesarstwem Rzymskim, Żydów aszkenazyjskich z Niemiec i Francja w czasie wysiedleń Żydzi sefardyjscy z Hiszpanii w czasach prześladowań i wydaleniu ( XIV -go - XVII -tego wieku), a Żydzi Romaniot , pochodzi z Bałkanów . Dzięki powstaniu gett żyją i budują swoje synagogi obok siebie, często jedna na drugiej. Ich liczba również osiąga maksimum, którego później nie przekracza, około 50 000 osób.
Kaznodzieje dominikańscy, podobnie jak Hiszpanie, domagają się wypędzenia Żydów z Wenecji, której władze wybierają rozwiązanie kompromisowe, narzucając przymusowy pobyt, zwany gettem . „Żydzi będą mieszkać razem we wszystkich domach znajdujących się w getcie, niedaleko San Girolamo. Aby nie krążyły przez całą noc, postanawiamy, że po obu stronach Starego Getta zostaną umieszczone dwoje drzwi, które będą otwierane o świcie i zamykane o północy przez czterech chrześcijańskich strażników zatrudnionych w tym celu. sami Żydzi po stawce uzgodnionej przez naszą uczelnię. "
Ten dekret Senatu Wenecji z dnia29 marca 1516 rOznacza to zatem wynalezienie getta , początek przymusowego oddzielenia od innych, chrześcijan, nawet jeśli Żydzi zawsze chcieli mieszkać razem w dzielnicach, w których byli stosunkowo liczni, ale skąd nie wykluczono chrześcijan, aby być w stanie utrzymać synagogę i szkołę, zgromadzić minjan , czyli dziesięciu ludzi potrzebnych do załatwienia urzędu i do zapewnienia uboju rytualnego . Dekret ten również nie był zaskoczeniem. Żydzi przez długi czas musieli nosić charakterystyczny znak. Żydzi zostali wygnani z Hiszpanii, Prowansji, a następnie z południowych Włoch. Dekret ten może więc wydawać się „umiarkowany”, ponieważ Żydzi nadal mogą mieszkać i pracować w Wenecji.
Żydzi wciąż gromadzą się, aby znaleźć schronienie w Wenecji i pomimo wysokich budynków, które nadal ją charakteryzują, getto zwane Ghetto Novo musi zostać powiększone przez aneksję nowej dzielnicy, Ghetto Vecchio , a jeszcze później, Getto Novissimo . Kilka synagog jest otwartych, reprezentujących różne obrządki obecne we Włoszech.
Autodafés, prześladowania, wypędzeniaSytuacja Żydów we Włoszech dodatkowo się pogarsza wraz z kontrreformacją nietolerującą wszystkiego, co niekatolickie i popieraną przez Sobór Trydencki trwający od 1545 do 1563 roku. W 1553 roku w Rzymie i w Cremonie organizowane są autodafie książek żydowskich . 21 października 1553 r. spłonął Talmud na Placu św. Marka w Wenecji.
W 1555 papież Paweł IV opublikował bullę Cum nimis absurdum, na mocy której w Państwach Kościelnych ustanowiono getta . Inne artykuły w tej bańce zabraniają posiadania nieruchomości, budowy nowych synagog i praktykowania przez Żydów działalności innej niż handel starymi szmatami. Na mocy bulli Hebraeorum lud świętego Piusa V w 1569 r. Żydzi zostali wygnani z Państwa Kościelnego z wyjątkiem gett w Rzymie i Ankonie . Wygnanie zostało potwierdzone w 1593 r. przez Klemensa VIII w bulli Ceca i Obdurata . Przymusowo nawracani Żydzi z Półwyspu Iberyjskiego często stają się Marrani zwanymi również Ponentini (od Ponent ). Getta powstają w Republice Weneckiej , Padwie , Toskanii, Florencji i Sienie , Genui i Turynie .
Antyżydowskie prześladowania kontynuowana przez cały XVII -tego wieku (aw rzeczywistości przestają z przybyciem Francuzów we Włoszech w 1796 roku ): w 1597 roku, Philip II Hiszpanii wydalony Żydów z Księstwa Mediolanu ; w 1682 r. zamknięto banki żydowskie w Rzymie; w 1684 r. splądrowano getto w Padwie. Tu, jak i gdzie indziej, od Żydów wymaga się czasem uczestnictwa w kazaniu w sobotę i bicia, jeśli są nieuważni, a także w Wielki Piątek , podczas modlitw Oremus i pro perfidis Judaeis , co może wywołać zamieszki ludności przeciwko nim.
|
Choć instytucja getta była wynikiem polityki nietolerancji i wykluczenia, odbywała się w kontekście wypędzeń, zakazów pobytu na ziemiach hiszpańskich, francuskich i angielskich oraz masakr w Polsce. Włoski judaizm cieszy się zatem spokojnym życiem w porównaniu z krajem, w którym Kościół , uznając Żydów za świadków swojej historii, nie życzy sobie ich zniknięcia. Pozwala to, pomimo życia w getcie, na niezwykłą aktywność intelektualną małej społeczności, która jest częścią włoskiego społeczeństwa.
Od 1502 Judah Abravanel opublikował swoje dialogi miłości , pracy Neoplatonist który wpłynął na wielu pisarzy XVI -tego wieku, od Cervantesa do Montaigne . Rabin Menahem Azariah da Fano rozsławia na Zachodzie dzieło kabalistów Josepha Caro i Mosesa Cordovero . Ovadii Sforno , egzegeta i lekarz XVI th wieku publikuje komentarze do Tory i innych tekstów biblijnych, które same w sobie, są nadal przedmiotem badań. Azaria di Rossi wprawia w zamieszanie świat żydowski, publikując Meor Einayim , w którym po raz pierwszy pisze krytykę niektórych klasyków judaizmu rabinicznego. W 1555 r. pierwsza sztuka napisana po hebrajsku została opublikowana przez Juda Leone Sommo, pisarza i reżysera teatralnego.
Żydzi z Włoch, podobnie jak całego basenu Morza Śródziemnego, pod wpływem wielu Kabaliści są dotykane, w XVI E i XVII E wieków, przez który ruchów mesjańskich ogłosić rychłe odkupienie. W 1532 roku fałszywy mesjasz Salomon Molkho został żywcem spalony w Mantui za odstępstwo. W XVII th century, jeden z najsilniejszych zwolenników Szabetaj Cewi , Natan z Gazy starają się przekonać społeczności Wenecji i Livorno o słuszności swojej sprawy. W 1593 roku, Ferdinand I er pozwala zagranicznych kupców i tym marrani portugalskiej Settle swobodnie w Livorno . Jest to początek rozwoju społeczności żydowskiej Livorno która sięga 5000 osób na koniec XVIII e wieku i których obywatele ustalone później w Tunezji są znane pod nazwą grana . Handel towarami takimi jak koral, wino, kawa itp. wykonane handlowców fortunę Livornese aż do XIX th wieku, kiedy zniknięcie przywilejów Leghorn rosnącej konkurencji ze strony innych portów. To właśnie w Livorno urodził się w 1784 r. Mojżesz Montefiore , prekursor syjonizmu i założyciel pierwszej dzielnicy żydowskiej poza murami Starego Miasta w Jerozolimie .
W XVII th century, Simone Luzzatto i Leon Modena , dwa weneckie rabini się wydawać innowacyjne prace, które są adresowane nie tylko do Żydów i judaizmu mają bardziej nowoczesny sposób. Simone Luzzato (opisana jako „demagog” przez Żydowską Encyklopedię ) publikuje swój Discorso circa il stato degli Ebrei (Dyskurs o państwie Hebrajczyków), który porusza życie polityczne i społeczne Żydów w nieżydowskim środowisku. Leon z Modeny jako pierwszy wprowadził chór do synagogi w Ferrarze i wydał Historię obrzędów żydowskich przetłumaczoną na francuski, angielski i holenderski.
Istniejące do dziś liczne via degli Ebrei , via dei Giudei czy via getto świadczą o powstaniu niektórych z tych społeczności, szczególnie licznych w Veneto. Ulice południowych Włoch (gdzie jest ich wiele via Giudecca lub ulica żydowska ), Sardynii i Królestwa Neapolu , dawnych posiadłości hiszpańskich, świadczą o istnieniu społeczności wysiedlonych w latach 1492 i 1501 na mocy dekretu Alhambry .
SynagogiOd XVI TH do XVIII th Żydzi włoski zbudować wiele synagog dziś uważany klejnotów architektury synagogi. Odzwierciedlając ambiwalencję życia w getcie, zawsze podlegające kaprysom książąt, są dyskretne, trudno odróżnić przechodnia od sąsiednich domów. Są małe, bo społeczności nigdy nie są bardzo duże, a mały rozmiar getta nie pozwala na budowanie dużych. Jest ich wiele, ponieważ w dużych miastach, takich jak Wenecja, Rzym czy Padwa, konieczne są synagogi oferujące usługi dla każdej ze wspólnot obecnych we Włoszech, w tym dla Aszkenazyjczyków , Sefardyjczyków i „Włochów” . Sala modlitewna jest prawie zawsze na górze, otwarta dużymi oknami. Ale są bardzo bogato umeblowane. Ich wystrój odzwierciedla smak czasie i jest silnie naznaczona barokowej sztuki , z platform często otoczone przez kolumny, przypominający proporcjonalnie The baldachim przez Berniniego na Placu Świętego Piotra w Rzymie . Być może klejnotem jest Scola Grande Tedesca lub Wielka Synagoga Aszkenazyjska w Wenecji.
W getcie rzymskim brak miejsca w połączeniu z różnorodnością tradycji daje początek Piazza delle Cinque Scuole i budynku, w którym mieści się pięć nałożonych na siebie synagog, a raczej pięć oratoriów o różnych tradycjach.
W 1781 r. edykt tolerancyjny Józefa II częściowo wyzwolił Żydów z posiadłości cesarskich, do których należał Triest . Ale to francuskie oddziały Napoleona Bonaparte – partie do walki z Austriakami, którzy następnie okupują północne Włochy – przynoszą wolność włoskim Żydom w 1796 roku. Drzwi gett są wyburzane i spalone, żydowscy notable mogą siedzieć w gminy. Ludność żydowska szacowana jest obecnie na 30 000 na początku XIX -go wieku .
Włoscy Żydzi są zapraszani do udziału w Zgromadzeniu Notabli, a następnie w Wielkim Sanhedrynie zwołanym przez Napoleona. Wśród francuskich Żydów uczestniczą wybitni rabini, tacy jak Abraham Vita de Cologna, który był naczelnym rabinem Francji w latach 1812-1826, oraz zwykli notable, tacy jak Abraham Tedesco, kupiec z Wenecji.
Wraz z upadkiem Napoleona stan Żydów staje pod znakiem zapytania: katoliccy Włosi utożsamiali Żydów z francuskimi ateistami. Żydzi stają się wtedy ofiarami zamieszek antyżydowskich, podczas gdy wraca się do starych praw, które ich dotyczą, szczególnie w państwach papieskich, gdzie ponownie zakłada się getto rzymskie. Jak wszędzie w kraju, a zwłaszcza za Piusa VI , Żydzi mają obowiązek uczestniczyć w kazaniu w soboty przed pójściem do synagogi.
Odwiedzając Rzym w 1832 r. chrześcijański pielgrzym Joseph d'Avenel relacjonuje: „Wkrótce przybyłem na Pole Kwiatów, które wydaje się tak wezwane, aby wydobyć to, co złowrogie w nazwach placów i ulic getta. Ulicę kwiatów, zamiast Łez zyskujemy ( p Iazza del Pianto )... W Saint-Michel przez długi czas dominikanin był Żydem dwutygodnikowym kazaniem po włosku; zaczął od wersetu z Biblii, który przetłumaczył z hebrajskiego. Trzystu Żydów zostało zmuszonych do uczęszczania na jego kazania; ale były bezpłodne: ustały. Często zdarza się, że Żydom niosącym trupa na cmentarz towarzyszą gwizdy ludu rzymskiego... Każdego wieczoru drzwi getta zamykają się przed Żydami jak na zaparkowanym stadzie. Prawie wszyscy tutaj sprzedają stare ubrania, a ulice getta są nimi pokryte dywanem. Kilka lat temu poprosili o powiększenie zbyt ciasnego sąsiedztwa; ale Transteverini pomaszerowali w kierunku getta z drewnem na opał i ogniem, i tylko z wielkim wysiłkiem uratowano je z pożogi. "
Z drugiej strony, gdzie indziej, zwłaszcza w Mediolanie i posiadłościach austriackich, ale także w Toskanii, Żydzi są teraz częścią średniej burżuazji iw pełni uczestniczą w życiu społecznym i politycznym.
4 marca 1848 r. w ówczesnym ruchu liberalnym król Karol-Albert nadał królestwu Piemont-Sardynia konstytucję , w której proklamowano równość wszystkich wobec prawa, a kulty inne niż katolicyzm, wyznanie państwowe , są tolerowane:
„Statut Albertyna z 4 marca 1848 r. o Prawach i Obowiązkach Obywateli, Artykuł 24: Wszyscy poddani królestwa, bez względu na ich tytuł lub rangę, są równi wobec prawa. Wszyscy mają równe prawa obywatelskie i polityczne i kwalifikują się do opłat cywilnych i wojskowych, z wyjątkami przewidzianymi przez prawo. "
To właśnie emancypacja Żydów tego królestwa została wyraźnie potwierdzona dekretem królewskim z 29 marca 1848 roku:
„Dekret z dnia 29 marca 1848 r., nr 688 […]: Poddani żydowscy Królestwa będą w chwili obecnej korzystać ze wszystkich praw obywatelskich oraz z możliwości uzyskiwania stopni uniwersyteckich, […]. "
W Rzymie i w Państwach Kościelnych Pius IX nakazał zburzenie murów getta, ale upadek Republiki Rzymskiej , przy pomocy wojsk II e Republiki Francuskiej , wywołuje gwałtowną reakcję ludności, która sprowadza Żydów w papieskich gettach.
W 1858 r. w Bolonii wybuchła afera Mortara , nazwanej na cześć chłopca porwanego przez władze papieskie z jego żydowskiej rodziny pod pretekstem, że pracownik rodziny potajemnie ochrzcił go ( niewątpliwie ) podczas choroby; pomimo wszelkich międzynarodowych środków, papież Pius IX nigdy się nie podda, a młody Mortara zostanie katolickim księdzem już jako dorosły. Między innymi z powodu tej afery powstaje Uniwersalny Sojusz Izraelitów (IAU).
W latach 1859-1870 dynastia Savoy rozszerzyła swoją władzę na całe Włochy, w tym na Rzym, a tamtejsi Żydzi cieszyli się, podobnie jak w pozostałej części Królestwa Włoch, pełnym obywatelstwem.
Emancypacja prowadzi do bardzo szybkiej asymilacji Żydów we Włoszech. Vittorio Segre, izraelski historyk włoskiego pochodzenia, może napisać: „Wiwatowali za emancypacją. Byli zaciekle lojalni wobec Domu Sabaudzkiego z powodu konstytucji Karola Alberta. […] W ciągu 30 lat zapomnieli […] o wartościach i wierze przodków. " Społeczność żydowska przyłączył się do ruchu, który doprowadzi do zjednoczenia Włoch . W ten sposób była szczególnie aktywna w 1848 roku w Wenecji w Republice Saint-Marc, gdzie Isacco Pesaro Maurogonato, członek Fraterna Generale Israelita , został ministrem finansów i poczty, podczas gdy przywódca republiki Daniele Manin głosił „doskonałość równość praw obywatelskich i politycznych” .
„Udział Żydów w sprawie Risorgimento był entuzjastyczny, a żydowscy bankierzy sfinansowali antyaustriackie powstania już w 1830 roku. By zacytować jeden z najsłynniejszych przypadków, Isacco Artom z zamożnej rodziny z Piemontu zgłosił się na ochotnika w 1848 r. przeciw Austrii został prywatnym sekretarzem hrabiego Cavour . Kiedy jakaś stara peruka sabaudzkie zaatakowała go w sprawie wyboru tego współpracownika, Cavour otrzymał pogardliwą odpowiedź… Obaj mężowie stanu byli ponadto zrobieni z tego samego materiału… „Gdzie byli Żydzi, podczas Risorgimento , tym silniejsza była nienawiść do obcego ucisku, do tego stopnia, że w oczach policji Żyd stał się synonimem włoskiego ” – można przeczytać w tekście wciąż tętniącym słuszną dumą. W 1871 r. jedenastu posłów żydowskich zasiadało w pierwszym parlamencie nowych Włoch, przy ośmiu w Wielkiej Brytanii, sześciu we Francji i czterech w Prusach”.
Ta emancypacja jest całkowitym sukcesem: „Nieprzypadkowo judaizm włoski dostarczył […] ministra wojny, pierwszego w nowożytnej historii Izraelitów ( Giuseppe Ottolenghi ), dwóch premierów ( Luigi Luzzatti i jego poprzednik). Sidney Sonnino , choć ten ostatni miał tylko żydowskiego ojca) i sekretarza generalnego w MSZ” . Oprócz nich Ernesto Nathan był burmistrzem Rzymu w latach 1907-1913, a na innym obszarze malarz Amedeo Modigliani (1884-1920), pochodzący z żydowskiej rodziny w Livorno, jest jednym z najsłynniejszych przedstawicieli szkoły paryskiej .
Tradycyjne życie żydowskie toczyło się równolegle z Samuelem Davidem Luzzatto (1800-1865), jednym z ojców Wissenschaft des Judentums ("nauki judaizmu") i dyrektorem jesziwy w Padwie, przeniesionym później do Florencji, a następnie do Rzymu. Filozof Élie Benamozegh (1823-1900) rehabilituje Kabałę . Kierując się zaufaniem do społeczeństwa włoskiego, Żydzi budowali monumentalne synagogi w Turynie , potem we Florencji i Rzymie, a nawet w mniejszym miasteczku w Vercelli . W 1912 r. w podobny sposób zbudowali jedną z największych synagog w Europie , żydzi z Triestu, a następnie z Austro-Węgier, ale których ludność była w dużej mierze włoska .
W 1911 r. Włochy podbiły Cyrenajkę i Trypolitanię z Imperium Osmańskiego, gdzie mieszkała dziesiątki tysięcy społeczności żydowskiej. Podobnie jak w innych krajach Afryki Północnej , Żydzi libijscy wykorzystują tę nową sytuację do emancypacji społecznej i ekonomicznej oraz zbliżenia się do europejskiego stylu życia.
Zmobilizowani w Wielkiej Wojnie Żydzi włoscy interpretują to jako finał Risorgimento, które dałoby im uznanie jako obywateli państwa włoskiego. Po raz pierwszy w historii Europy Żydzi angażują się w walkę między nimi a innymi żydowskimi żołnierzami służącymi w szeregach wroga.
W rzeczywistości około 5000 Żydów we włoskich siłach zbrojnych znalazło na polach bitew 350 000 Żydów należących do armii austro-węgierskiej (w tym duża liczba z regionów Triestu i Fiume ), 600 000 żołnierzy żydowskich służących w armii rosyjskiej , 50 000 Żydów w szeregi Brytyjczyków , 50 000 francuskich Żydów i 100 000 innych zaciągniętych do armii niemieckiej (z czego 12 000 zginie podczas wojny).
Żydowscy filantropi i społeczność żydowska we Włoszech dokładają wszelkich starań, aby zaspokoić potrzeby religijne żydowskich żołnierzy. Komisje specjalne ułatwienia dostawy koszernej żywności i przedmiotów rytualnych oraz modlitewniki, mowy pęcherzyków i szale modlitewne ( Talit ), aby umożliwić żołnierzy do przestrzegania tradycji żydowskiej.
Włoski faszyzm , który doszedł do władzy w 1922 roku z Mussolinim nie od razu grożą Żydów, nawet jeśli był fundamentalnie wrogie jakiejkolwiek mniejszości. Niektórzy żydowscy deputowani, tacy jak Aldo Finzi , popierają faszyzm i żydowskie pochodzenie Margherity Sarfatti , jednej z kochanek Mussoliniego, są publicznie znane. W 1929 r. Mussolini ponownie wyjaśnił: „ Żydzi byli w Rzymie od czasów królów… Pod rządami Augusta było pięćdziesiąt tysięcy i poprosili o opłakiwanie szczątków Juliusza Cezara . Zostawimy ich w spokoju”. "
Sytuacja zmieniła się dramatycznie, gdy Włochy zbliżyły się do nazistowskich Niemiec pod koniec 1936 r. i wraz z oficjalną wizytą Hitlera we Włoszech w maju 1938 r. Jesienią 1938 r. opublikowano kilka dekretów ustanawiających prawa rasowe „ Manifesto della razza ”: Żydzi są wtedy wykluczeni ze służby publicznej, a tym samym z edukacji, małżeństwa między Żydami i Aryjczykami oraz zatrudnianie aryjskich służących jest zabronione; Majątek i firmy żydowskie zostają skonfiskowane; wtedy jest to zakaz wydawania gazety, posiadania radia itp. . Nawet szkoła jest zabroniona dzieciom żydowskim. Nowy żydowski dowód osobisty jest oznaczony dużymi drukowanymi literami napisem „ Juden” . Włoscy naukowcy, intelektualiści i osobistości występują publicznie przeciwko swoim żydowskim współobywatelom.
Wielu Żydów przeszło wówczas na chrześcijaństwo ; naukowcy, tacy jak Enrico Fermi, którego żona była Żydówką i który właśnie otrzymał 10 grudnia 1938 r. Nagrodę Nobla z fizyki , wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych 2 stycznia 1939 r. Liczba odnotowanych Żydów wzrosła z 47 485 w 1931 r. do 35 156 w 1939 r. Mimo wszystko społeczność żydowska stawiała czoła i organizowała wzajemną pomoc.
Włochy w stanie wojny (1940-1943)Wraz z przystąpieniem do wojny Włoch w maju 1940 r. sytuacja uległa dalszemu pogorszeniu. Żydzi nie nazywają się już Ebrei, ale Giudei naznaczeni pejoratywnym akcentem. Dla obywateli wrogich krajów utworzono obozy internowania, w których więziono Żydów z zagranicy, którzy schronili się we Włoszech, a także niektórych Żydów włoskich.
Mimo wszystko władze włoskie nie biorą udziału w ostatecznym rozwiązaniu : odmawiają wydania Żydów, w tym swoich tunezyjskich obywateli , policji niemieckiej, francuskiej czy chorwackiej, a Włosi ilustrują ratowanie Żydów. Włoska strefa okupacyjna we Francji, głównie Nicea, służyła jako schronienie dla wielu Żydów z Francji do września 1943 r. Angelo Donati i ksiądz Marie-Benoît organizowali tam akcje ratunkowe, które częściowo się powiodły.
Pod okupacją niemiecką (1943-1945)We wrześniu 1943 r. Włochy poddały się aliantom, ale terytorium włoskie, w dużej mierze jeszcze nie zajęte przez aliantów, zostało zajęte przez Niemców, którzy kontrolowali Rzym i północne Włochy, gdzie mieszkali Żydzi. ten16 października 1943tysiąc rzymskich Żydów zostało schwytanych w getcie rzymskim i deportowanych do Auschwitz . Kilku Żydów ratuje doktor Giovanni Borromeo, który ukrywa ich w szpitalu Fatebenefratelli i mówi się, że wypędził Niemców, mówiąc, że zostali dotknięci wysoce zaraźliwą chorobą, zespołem K.
Papież Pius XII na próżno interweniował, aby zapewnić, że władze niemieckie nie przeprowadzają deportacji. Kolejne łapanki odbywają się w głównych włoskich miastach. Niemcy utworzyli obóz koncentracyjny w Fossoli, z którego deportowano 5 tys. osób, w tym połowę Żydów. Latem 1944 r. otworzono kolejny obóz w Bolzano, a drugi w Trieście w młynie ryżowym San Sabba, gdzie zainstalowano komorę gazową. Podczas gdy kilku Żydom udało się schronić za liniami aliantów, wielu uratowało się ukrywając się wśród nieżydowskich Włochów.
Sam papież Pius XII, którego wielu krytykuje za brak publicznego stanowiska potępiającego deportacje Żydów, chronił Żydów, w szczególności nakazując schronienie uchodźców politycznych i Żydów w rzymskim klasztorze Santi Quattro Coronati. Ponadto Izrael Zolli , Naczelny Rabin z Rzymu od 1940 do 1944 roku, przeszedł na katolicyzm w 1945 roku i wybrał Eugenio Pio, jak jego imię chrzcielne, hołd dla Piusa XII z powodu jego działania dla rzymskich Żydów w czasie II wojny. Globalny. Zolli pisze w szczególności: „Promienna miłość papieża, opierającego się na wszystkich nieszczęściach wywołanych przez wojnę, jego życzliwość dla ściganych moich współwyznawców, były dla mnie huraganem, który zmiótł moje skrupuły, aby zostać katolikiem” .
Ostatecznie podczas Holokaustu zniknęło około 7750 włoskich Żydów . Niektórzy wracają z obozów zagłady, m.in. Primo Levi (który popełni samobójstwo), którego książka Se questo è un uomo jest klasykiem literatury Holokaustu .
Wyzwolenie pozwala odkryć w San Nicandro Garganico w Apulii grupę chłopów podających się za judaizm od lat 30. Po oficjalnym nawróceniu podczas obrzezania zbiorowego, większość wyemigrowała do Mandatu Palestyny przed końcem lat 40. XX wieku.
Wraz z wyzwoleniem Włoch, a następnie nazistowskimi obozami zagłady, wielu ocalałych Żydów starało się dotrzeć do Palestyny przez Włochy. Ten epizod jest upamiętniony w Muzeum Pamięci i Gościnności w Santa Maria al Bagno .
Po wojnie włoska społeczność żydowska walczyła o utrzymanie się pomimo napływu uchodźców (z których większość ostatecznie zdecydowała się na emigrację do Izraela w latach 1948-1952) i przybycia 2000 żydowskich uchodźców z Libii , byłej kolonii włoskiej. Osiedlali się głównie w Rzymie, gdzie stworzyli nową synagogę i stanowili jedną trzecią gminy żydowskiej, a także w Mediolanie i, nawiasem mówiąc, w Livorno.
Głównymi ośrodkami współczesnego włoskiego judaizmu są Rzym i Mediolan. Wskaźnik urodzeń jest niski, a małżeństwa mieszane są liczne. Włoskie społeczności żydowskie są zgrupowane w ramach UCEI ( Unie delle Comunità Ebraiche Italiane ), która w 2009 roku stworzyła stronę internetową moked / מו internet prowadzoną w szczególności przez Marco Ascoli Marchetti, prezesa Comunità ebraica , oraz nowy miesięcznik Pagine Ebraiche . Witryna Morasha poświęcona włoskiej kulturze żydowskiej oferuje wysokiej jakości artykuły. Istnieją żydowskie szkoły elementarne, szkoła ORT i dwie jesziwy w Rzymie i Turynie. Naczelnym rabinem Rzymu jest od 2002 r. Riccardo Di Segni , który jest również radiologiem, a przewodniczącym UCEI jest od 2006 r. prawnik Renzo Gattegna. W 2006 roku dawna synagoga przekształcona na pięć wieków w kościół, Santa Maria in Scolanova powróciła do kultu żydowskiego w Trani .
Społeczność żydowska została naznaczona trzema atakami terrorystycznymi, przeciwko synagodze w Rzymie , 9 października 1982 r., gdzie ginie dziecko, przeciwko włoskiemu liniowcowi Achille Lauro , wPaździernik 1985, gdzie zostaje zamordowany amerykański żydowski pasażer i pasażer na stanowisku El Al na lotnisku w Rzymie,27 grudnia 1985, który zabija szesnaście. Zbezczeszczenie cmentarza żydowskiego, podobnie jak w Rzymie wlipiec 2002 społeczność żydowska i diaspora przytłoczona.
Najbardziej niezwykłym ostatnim wydarzeniem pozostaje wizyta papieża Jana Pawła II w synagodze w Rzymie 13 kwietnia 1986 roku, gdzie został przyjęty przez Naczelnego Rabina Rzymu Elio Toaffa . Podczas tej pierwszej wizyty Papieża w synagodze, Papież zwraca się do Żydów mówiąc: „Jesteście naszymi ulubionymi braćmi i, w pewnym sensie, naszymi starszymi braćmi. » Benedykt XVI ponowił taką wizytę 17 stycznia 2010 r. w trudniejszym kontekście, zgodnie z planem beatyfikacji Piusa XII. W swoim przemówieniu Papież przypomina, że Pius XII ratował Żydów „w sposób często ukryty i dyskretny”, podczas gdy przewodniczący gminy żydowskiej w Rzymie Riccardo Pacifici przypomniał, że „milczenie Piusa XII podczas Zagłady ” pozostaje bolesne. ten17 stycznia 2016Papież Franciszek jest z kolei przyjmowany w synagodze w Rzymie.
Sukces Beppe Grillo w wyborach parlamentarnych w lutym 2013 r. niepokoi włoskich i francuskich Żydów do tego stopnia, że wywołał komunikat prasowy CRIF potępiający rasistowskiego i antysemickiego demagoga. Polityka antyimigracyjna wprowadzona przez rząd, który doszedł do władzy w czerwcu 2018 roku, niepokoi włoskie organizacje żydowskie, które obawiają się, że klimat polityczny może sprzyjać antysemitom.