Samuel David Luzzatto

Samuel David Luzzatto Obraz w Infobox. Luzzato, wg ryciny z 1865 roku. Biografia
Narodziny 22 sierpnia 1800
Trieste
Śmierć 29 września 1865(65 lat)
Padwa
Narodowość austriacki
Zajęcia Poeta , filolog , tłumacz , profesor uniwersytecki , tłumacz Biblii , językoznawca
Dziecko Philoxenus Luzzatto ( we )
Pokrewieństwo Fiorello LaGuardia
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet w Padwie
Religia judaizm
Członkiem Wissenschaft des Judentums
Mistrz Abraham Eliezer ha-Levi ( d )

Samuel David Luzzatto ( hebr . שמואל דוד לוצאטו), urodzony w Trieście dnia20 sierpnia 1800i zmarł w Padwie dnia29 września 1865, jest włoskim żydowskim intelektualistą , poetą i członkiem-założycielem ruchu Wissenschaft des Judentums („nauka judaizmu”). Jest również znany z hebrajskiego akronimu Shadal (שד"ל).

Biografia

Wczesne uzdolnienia

Jako dziecko wstąpił do Talmud Tory w swoim rodzinnym mieście, gdzie oprócz Talmudu, którego nauczał Abraham Eliezer ha-Levi , naczelny rabin Triestu i znany pilpulista , uczył się języków starożytnych i nowożytnych, a także nauk świeckich pod okiem nauczycieli Mordechai de Cologna, Leon Vita Saraval i Raphael Baruch Segré, którego zięciem został później. Uczył się także hebrajskiego w domu u swojego ojca, który choć z zawodu był młynarzem, był także wybitnym talmudystą .

Od najmłodszych lat Luzzatto wykazywał niezwykłe zdolności, dlatego czytając Księgę Hioba w szkole, postanowił napisać do niej komentarz, uznając dotychczasowe komentarze za niekompletne. W 1811 r. Wśród swoich nagród otrzymał książkę Montesquieu „ Rozważania o przyczynach wielkości Rzymian i ich upadku ”, która w znacznym stopniu przyczyniła się do rozwoju jego zdolności krytycznych. Rzeczywiście, jego działalność literacka rozpoczęła się w tym roku, kiedy podjął się napisania gramatyki hebrajskiej w języku włoskim , przetłumaczenia życia Ezopa na hebrajski i napisania notatek egzegetycznych na temat Pięcioksięgu (por. Vessillo Israelitico, XXV. 374, XXVI. 16) ). Odkrycie niepublikowanego komentarza do Targum Onkelosa przekonuje go do studiowania języka aramejskiego (przedmowa do jego „Oheb Ger”).

W wieku trzynastu lat Luzzatto przeszedł na emeryturę, uczęszczając tylko na zajęcia z Talmudu prowadzone przez Abrahama Eliezera ha-Levi. Podczas czytania „En Ya'aḳob” z Jacob ibn Habib , on dochodzi do wniosku, że samogłoski i akcentów nie istniała w momencie Talmudists i że Zohar , mówiąc samogłosek i akcentów, które muszą zostać złożony później. Swoją teorię ujawnia w broszurze, która będzie źródłem jego późniejszej pracy „Wikkuaḥ al ha-Ḳabbalah” .

W 1814 roku rozpoczął się najbardziej bolesny okres dla Luzzatto. W tym samym roku zmarła jego matka i musiał zajmować się sprzątaniem i gotowaniem oraz pomagać ojcu w pracy tokarza. Niemniej jednak pod koniec 1815 roku skomponuje trzydzieści siedem wierszy, które są częścią jego „Kinnor Na'im” , aw 1817 roku kończy swój „Ma'amar ha-Niud” , traktat o samogłoskach . W 1818 roku zaczął pisać swoją „Torę Nidreshet” , dzieło filozoficzno-teologiczne, z którego napisał tylko dwadzieścia cztery rozdziały, z których pierwsze dwanaście zostało opublikowanych w „Kokebe Yiẓḥaḳ” , tomy. XVI.-XVII., XXI.-XXIV., XXV., a reszta zostanie później przetłumaczona na język włoski przez M. Coen-Porto i opublikowana w „Mosé” , I-II. W 1879 roku Coen-Porto opublikował tłumaczenie całej pracy w formie książkowej.

Pomimo chęci ojca, aby nauczył się zawodu, Luzzatto nie ma woli i zarabia na życie, udziela prywatnych lekcji, z wielkim trudem odnajdując swoich uczniów z powodu swojej nieśmiałości. W 1824 roku zmarł jego ojciec i znalazł się całkowicie sam. Do 1829 r. Zarabiał na życie udzielając lekcji i pisząc dla „Bikkure ha-'Ittim” , gazety należącej do zwolenników Haskali ; w tym samym roku został profesorem Szkoły Rabinów w Padwie.

Krytyczna analiza Biblii

W Padwie Luzzatto ma znacznie szersze możliwości twórczości literackiej i większość czasu może poświęcić swojej twórczości. Wyjaśniając uczniom pewne fragmenty Biblii, spisuje swoje spostrzeżenia. Luzzatto jest pierwszym żydowskim intelektualistą, który skupił się na syryjskim , wierząc, że znajomość tego języka jest niezbędna do zrozumienia Targum. Jego list opublikowany w Karme Shomeron Kirchheima świadczy o jego głębokiej znajomości Samarytan .

Jest pierwszym Żydem, który otwarcie pozwala sobie na modyfikację tekstu Starego Testamentu ; wiele jego poprawek spotyka się z aprobatą ówczesnych krytyków. Dzięki dokładnemu badaniu Księgi Koheleta Luzzatto dochodzi do wniosku, że jego autorem nie jest Salomon , ale ktoś, kto żył kilka wieków później i nazywa się „Kohelet”. Według Luzzatto, autor przypisuje swoje dzieło Salomonowi, ale jego współcześni, odkrywszy oszustwo, zastąpili poprawną nazwę „Ḳohelet” w miejsce „Salomon”, gdziekolwiek to imię pojawiło się w książce. Chociaż pogląd, że Salomon nie był autorem książki, jest akceptowany przez współczesnych badaczy, nie przypisują oni pracy pojedynczej osobie o imieniu „Kohelet”, ale uważają go raczej za znak towarowy lub oznaczenie. Coś w rodzaju tłumaczenia Septuaginta ( grecka wersja z Tanach wykonywane przez siedemdziesięciu uczonych)

Co do Księgi Izajasza , mimo panującej opinii, że rozdziały XL.-LXVI. Zostały napisane po niewoli babilońskiej , Luzzatto utrzymuje, że cała księga została napisana przez Izajasza . Ta różnica zdań w tej kwestii jest jedną z przyczyn kłótni między Luzzatto i Rapoportem , naczelnym rabinem Pragi , choć do tego czasu prowadzili przyjacielską korespondencję. Innym powodem tego sporu z Rapoportem jest to, że Luzzatto, kiedyś w dobrych stosunkach z Isaakiem Markusem Jostem, nie może już tego znieść z powodu swojego racjonalizmu . Dlatego Luzzatto prosi Rapoporta o zakończenie relacji z Jostem, ale Rapoport, który nie zna Luzzatto osobiście, przyjmuje tę prośbę za arogancję.

Poglądy na filozofię

Luzzatto jest zdecydowanym zwolennikiem judaizmu biblijnego i talmudycznego, a jego sprzeciw wobec judaizmu filozoficznego stwarza wielu przeciwników wśród jego współczesnych. Jednak jego antagonizm wobec filozofii nie jest wynikiem fanatyzmu czy braku zrozumienia. Oświadcza, że ​​czytał od ponad dwudziestu czterech lat wszystkich starożytnych filozofów i że im więcej ich czyta, tym bardziej uważa, że ​​odbiegają od prawdy. To, co się zgadza, jest odrzucane przez drugiego; w ten sposób sami filozofowie błądzą i zwodzą swoich uczniów.

Z tego powodu Luzzatto , chwaląc Majmonidesa jako autora „Jad”, ostro krytykuje go za to, że jest zwolennikiem filozofii arystotelesowskiej , która, jak uważa, nie przynosi mu nic dobrego, a jednocześnie szkodzi innym Żydom („Penine Shadal”, s.417). Luzzatto atakuje także Abrahama ibn Ezrę , oświadczając, że prace tego ostatniego nie były dziełem umysłu naukowego, ale że w celu zapewnienia środków do życia konieczne było dla niego napisanie książki w każdym mieście, w którym przebywał; liczba jego książek odpowiada liczbie miast, które odwiedził. Treść książek Ibn Ezry jest, on zawsze oświadcza to samo, forma zmienia się czasami nieznacznie, a czasami całkowicie („Kerem Ḥemed”, IV. 131 i nast.). Pesymistyczna opinia Luzzatto na temat filozofii czyni go naturalnym przeciwnikiem Spinozy , którego kilkakrotnie atakuje.

Praca Luzzatto

W ciągu swojej ponad pięćdziesięcioletniej kariery literackiej Luzzatto napisał wiele książek, zarówno w języku hebrajskim, jak i włoskim. Ponadto był autorem artykułów do większości ówczesnych czasopism hebrajskich i włoskich. Jego korespondencja z rówieśnikami jest obszerna i pouczająca; pisał na prawie każdy temat dotyczący judaizmu.

W języku hebrajskim

Po włosku

Isaiah Luzzatto publikuje (Padwa, 1881) pod odpowiednimi tytułami w języku hebrajskim i włoskim: „Reshimat * Ma'amare SHeDaL” i „Catalogo Ragionato degli Scritti Sparsi di SD Luzzatto”, spis wszystkich artykułów, które Luzzatto napisał w różnych czasopismach.

Uwagi i odniesienia

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne