Mojżesz Cordovero

Mojżesz Cordovero Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 1522
Safed ( Palestyna )
Śmierć 27 czerwca 1570 r
Bezpieczne
Pogrzeb Stary cmentarz Safed ( d )
Zajęcia teolog , rabin
Inne informacje
Religia judaizm
Mistrz Josef Karo
Podstawowe prace
Lub Yakar ( d ) , Pardes Rimonim ( d ) , Palma Debory

Rabin Moses Cordovero (Mosze ben Yaakov Cordovero), urodzony w nieznanym miejscu w 1522 r. , zmarły27 czerwca 1570 r(23 Tammouz 5330), w Safedu ( Izrael ), znany również pseudonim Ramaq (akronim R abbi M oshe P ordovero) jest rabin i filozof , jeden z największych Kabalistów z judaizmu .

Biografia

Jego miejsce urodzenia nie jest znane, ale niewątpliwie jego rodzina została założona w Kordobie przed wypędzeniem Żydów z Hiszpanii w 1492 roku . Osiedlił się i zmarł w mieście Safed w ziemi Izraela , które wkrótce stało się, zwłaszcza z jego impulsu, znanym centrum Kabały .

Ramaq od najmłodszych lat słynie z niezwykłej erudycji, zarówno w Talmudzie, jak iw filozofii . W 1538 roku, w wieku 16 lat, był jednym z rabinów, którzy otrzymali semikha (święcenia) od rabina Jacoba Beraba, obok Josepha Karo , późniejszego autora Choulhan Aroukh i mistrza Ramaq w Halacha , Mojżesza z Trani, Joseph Sagis i Moses Alhish. Jest najmłodszym z tych mędrców, którzy wtedy wszyscy cieszą się większą reputacją niż on.

Tradycja głosi, że w 1542 roku , w wieku 20 lat, „niebiański głos” nakłania Ramaq do studiowania Kabały wraz ze swoim szwagrem Salomonem Alkabetzem , rabinem, mistykiem i poetą, autorem m.in. Lecha Dodi . Dlatego Moshe Cordovero zostaje wtajemniczony w tajemnice Zoharu i wkrótce całkowicie je opanowuje, ale ubolewa nad brakiem struktury i precyzji w naukach.
Następnie zabrał się do napisania dwóch książek, które przyniosły mu sławę: Or Yakar i Pardes Rimonim , ukończonych w 1548 roku .

Około 1550 roku Moïse Cordovero założył w Safed akademię studiów kabalistycznych, którą kierował przez 20 lat i aż do śmierci. Po przybyciu do Safed studiuje u Izaaka Lourii i ma wielkich kabalistów jako uczniów. Wśród nich są Haim Vital, który później szerzył nauki Kabały Louriańskiej, oraz Eliyahou di Vidas, autor Reshit Hochma .
Według tradycji często odwiedza go także prorok Eliasz .

Reprezentując intelektualistyczną i spekulacyjną tendencję Kabały, Cordovero pozostaje nie mniej mistykiem, praktykującym ekstatyczne i prorocze doświadczenia, naznaczone w szczególności wpływem Abrahama Aboulafii .

Jego praca

Najsłynniejsze dzieło Cordovero, Pardés Rimonim ( Sad Granatów ) jest zarówno edukacyjną prezentacją kabały, jak i próbą rozwiązania sprzeczności między wielkimi mistrzami kabały.

Lub Yaqar ( Cenne Światło ), jego komentarze na temat Sefer HaZohar stanowią monumentalną syntezę nauk Kabały.

Cordovero eksponuje etyczne znaczenie doktryny sefirot w małym traktacie zatytułowanym Tomer Debora ( Palma Debory ), znanym również w literaturze żydowskiej.

To w jego pismach, że szkoły rabiniczne, coraz bardziej liczne, które otwierają się do kabały w XVI th century, są podstawą ich nauczania. Wpływ Cordovero jest znaczny, zwłaszcza na jego ucznia Izaaka Lourię i Spinozę , a także na ruch chasydzki .

Jego nauczanie

Myśl Cordovero wyróżnia się jednoznacznym poszukiwaniem zrozumiałości źródeł literackich i motywów Kabały. Łączy metodę dyskursywną stosowaną w badaniu Talmudu z metodami kabalistycznymi.

Bóg jest pierwszą przyczyną, bytem koniecznym, zasadniczo różnym od wszystkich innych bytów, według Cordovero. W ten to zgodne z teologią negatywną w średniowiecznej filozofii żydowskiej . Twierdzi, podobnie jak Majmonides , że nie można przypisywać Bogu żadnego pozytywnego atrybutu. Cordovero wpisuje w to nauczanie Kabały w tradycję rabiniczną, talmudyczną i Majmonidów. Istnieje jednak zasadnicza różnica między kabałą a filozofią arystotelesowską, do której odwołują się mistrzowie szkoły Majmonidian, według Cordovero: różnica, która wynika ze „sposób myślenia o problemie relacji między Bogiem a światem”. To połączenie, niemożliwe dla filozofów arystotelesowskich, staje się możliwe dla kabalistów dzięki strukturze emanacji (czyli sefirot emanujących od Boga).

Cordovero próbuje ujednolicić koncepcję Boga jako bytu transcendentnego , specyficznego dla filozofii żydowskiej, z pojęciem Boga jako osoby, specyficznej dla Kabały. Podstawowym problemem jego myśli jest relacja między En Sof (boska transcendencja) i sefirot (boskie emanacje): czy łączą się one z samą istotą Boga? A może to tylko kilimy (instrumenty)?

Cordovero ustanawia rodzaj kompromisu: sefirot są jak „narzędzia, za pomocą których Bóg wykonuje swoje działania w świecie i jak naczynia zawierające boską substancję, która je przenika i daje im życie, tak jak dusza ożywia ciało ”, zauważa Gershom Scholem .

W ten sposób Cordovero dokonuje rozróżnienia między Boską transcendencją, niedostępną i niepoznawalną, a światłem emanującym z boskości, które przenika przez sefirot. Ta boska emanacja nie jest konieczna do istnienia świata, budzi ją tylko spontaniczna wola Boga, jak twierdzi Cordovero.

Boska wola odgrywa zasadniczą rolę w systemie Cordovero. Jednak pojawia się to samo pytanie, zauważa Scholem: „Jaka jest relacja między Bogiem a Jego Wolą? Odpowiedź Kordowera jest dialektyczna: wola Boża sama w sobie jest emanacją, ale wywodzi się od Boga poprzez szereg dobrowolnych aktów, które zbliżają się do samej jej istoty, jak w asymptocie .

Proces wydzielania sefirot obejmuje ruch dialektyczny, paradoksalny i dezorientujący. Aby się zamanifestować, Bóg musi się ukryć dla Cordovero. Ta symulacja warunkuje istnienie sefirot. „Manifestacja rodzi ukrycie i manifestację ras ukrycia”. Tak więc „Bóg objawia się w tym, co Go skrywa i kryje się w tym, co Go objawia”.

Proces ten tworzy się jak przepływ kołowy, zgodnie z ruchem w dół, a następnie w górę, dla Cordovero. Najwyższe myśli, otrzymane w pierwszym Sefirah ( Keter , nieznanego twórcę) i drugi ( Hokhmah , mądrość), te myśli zbyt wysokie, aby być po ludzku zrozumiałe, są zniesione zejść do trzeciego Sefirah ( Binah). Inteligencja) z którego wynika sąd, w zawsze zstępującej dynamice, aż do dziesiątej sefiry. Powstaje jednak ruch wstępujący, który wraca do pierwszej sefiry, do pierwszego „naczynia”, mobilizując cały system sefirotów.

Według Cordovero, cały świat emanacji jest ustrukturyzowany przez ten podwójny proces, proces złota yashar (światło skierowane bezpośrednio w dół) i złota hozer (światło odbite, skierowane ku górze).

Pracuje

Uwagi i referencje

  1. Abraham David ( tłum.  Dena Ordan), Przybyć na ziemię: imigracja i osiedlenie w XVI-wiecznym Erec-Israel , University of Alabama Press ,2010, 324  s. ( ISBN  978-0-8173-5643-9 , prezentacja online )
  2. Charles Mopsik , Wprowadzenie do palmy Debory , Lagrasse, Verdier, 1985
  3. D. Kahana, Moïse Cordovéro i Barouch Spinoza , w Ha-Chiloah (po hebrajsku), tom. II, 1897
  4. Gershom Scholem , La Kabbale , Le Cerf, 1998
  5. Moïse Cordovéro, cytowany przez Gershoma Scholema , La Kabbale , Le Cerf, 1998
  6. Moses Cordovero, cytowany przez Charlesa Mopsika , Moses ben Jacob Cordovero , Association Charles Mopsik online

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne