Underground University of Rome ( Università clandestina di Roma ) to termin określający podziemny kurs inżynierii zarezerwowany dla żydowskich studentów w Rzymie, organizowany przez matematyka Guido Castelnuovo podczas II wojny światowej , a konkretnie w latach 1941-1943.
Uchwalenie faszystowskich praw rasowych w 1938 r. Zabroniło żydowskim uczniom i nauczycielom uczęszczania i nauczania we włoskiej szkole publicznej. W 1938 r. Społeczność żydowska utworzyła szkoły specjalne, pod nadzorem komisarza ds. Lotnictwa , powołanego przez Ministero dell'Educazione Nazionale .
Problemem, który pojawia się później, pogłębiony niemożnością wyjazdu na studia za granicę z powodu wojny, jest integracja tych studentów na uczelni.
Możliwość dawania trening uniwersytet młodych Żydów doszedł do skutku w 1941 roku , kiedy Guido Coen, członek komitetu organizacji żydowskich szkół średnich, dowiedział się, że Wyższy Instytut Techniczny w Fribourg , Szwajcaria , zaprosił młodych ludzi do zarejestrowania. W jego techniczny -naukowe kursy odświeżające wiedzę bez uczęszczania na kursy przez cały rok są obowiązkowe, natomiast obowiązkowe jest jedynie uczestnictwo w egzaminach końcowych.
Po porozumieniu z dyrektorem instytutu, Guido Castelnuovo organizuje „tajne” uniwersyteckie kursy inżynierii, bardziej teoretyczne w porównaniu z kursami we Fryburgu, ale mimo to uznanymi przez ten instytut.
Castelnuovo odwołało się jak najwięcej do żydowskich profesorów, którzy stracili pracę z powodu praw rasowych, takich jak Maria Piazza w dziedzinie chemii i mineralogii, architekt Angelo Di Castro (it) , inżynier Giulio Supino (it) w konstrukcjach hydraulicznych w Bolonii i Vito Camiz, inżynier i student matematyki w Castelnuovo oraz profesor technologii materiałowej i techniki budowlanej. Castelnuovo musi także wezwać antyfaszystowskich profesorów „arian”, takich jak Giulio Ugo Bisconcini (mechanika racjonalna), Raffaele Lucaroni, asystent Castelnuovo (geometria analityczna i opisowa), Nestore Bernardo Cacciapuoti (fizyka).
Kursy pod nazwą „kursy integracyjne z kultury matematycznej” ( Corsi Integrativi di Cultura Matematica ) rozpoczynają się1 st grudzień 1941 z 25 rejestrującymi.
W 1943 roku , w oczekiwaniu na zmiany polityczne, Castelnuovo wystosował list do Ministra Edukacji Narodowej z prośbą o zatwierdzenie we Włoszech egzaminów zdawanych w Szwajcarii. Upadek faszyzmu i powołanie Pietro Badoglio na przewodniczącego Rady Włoskiej, a następnie rządu Ivanoe Bonomiego , spowodowały, że list Castelnuovo odczytał dopiero rok później nowy minister, filozof Guido De Ruggiero (it) , który uznaje dwa lata studiów dla studentów i przyjmuje ich w 1944 r. na włoskie uniwersytety.