Flaga (1816 - 1848) |
Herb |
Waluta | FERT |
---|---|
Hymn | S'hymnu sardu nationale , Marcia Reale |
Status | Monarchia absolutna następnie monarchia konstytucyjna (1848) |
---|---|
Stolica |
de jure : Cagliari de facto : - Turyn (1720-1798, 1814-1861) - Cagliari (1798-1814) |
Języki) |
Urzędnicy: arpitan ( sabaudzki i dolina Aosty ), francuski , włoski , liguryjski , prowansalski ( ładny , vivaro-alpejski ), piemoncki , sardyński i korsykański |
Religia | rzymskokatolicki |
Gotówka | Sardynii Scudo ( w ) , Scudo Piemontese i Sardynii Lira |
2 sierpnia 1718 | Traktat z Londynu podpisany przez poczwórną Sojuszu i stosowane w 1720 roku: Karol VI Świętego Cesarstwa ceduje Sardynia do Victor-Amédée II Sabaudii w zamian za Sycylii . Sardynia zostaje ustanowiona jako królestwo, a „ Stany Sabaudii ” stają się „ Stanami Sardynii ”. |
---|---|
24 sierpnia 1720 | Wojna poczwórnego sojuszu : nowa porażka Hiszpanii . Peace of the Hague : skuteczne przejęcie Królestwa Sardynii przez książąt Sabaudii. |
1796-1797 | Inwazja francuska : zwycięstwo Napoleona Bonaparte nad Victor-Amédée III . |
20 czerwca 1799 2 Messidor rok VII |
Wojska austro-rosyjskie odbijają Piemont i przywracają na tron Karola-Emanuela IV Sabaudzkiego , ale rok później Francuzi ponownie zajmują Turyn i tworzą Republikę Subalpejską . |
11 września 1802 24 Fructidor rok X |
Piemont został załączony do Francji, usuwając Subalpejskie Rzeczypospolitej. |
30 maja 1814 r | Traktat paryski : pierwsza abdykacja Napoleona Ier . Dom Sabaudii zostaje przywrócony do swoich praw. |
9 czerwca 1815 | Zakończenie Kongresu Wiedeńskiego : odzyskanie Piemontu , Nicei i Sabaudii oraz uzyskanie Genui i Ligurii jako państwa buforowego przeciwko Francji. |
1821 | Liberalny ruch rewolucyjny: początki zjednoczenia Włoch: „ Risorgimento ”. |
1848 | Wiosna Ludów : ruchy rewolucyjne w Europie. |
4 marca 1848 r | Król Karol-Albert z Sardynii nadaje narodowi włoskiemu konstytucję: „ Statut Albertyński ”. |
23-26 marca 1848 | Pierwsza włoska wojna o niepodległość : klęska przeciwko Austrii . |
10 listopada 1859 | Druga włoska wojna o niepodległość : zwycięstwo francusko-sardyńskie nad Austrią . Traktat z Zurychu : aneksja Lombardii . Traktat turyński : cesja Sabaudii i Nicei na Francję. |
22 marca 1860 r | Aneksja Zjednoczonych Prowincji Środkowych Włoch ( Wielkie Księstwo Toskanii , Księstwa Parmy i Modeny ) w drodze plebiscytu. |
maj - październik 1860 | Wyprawa Tysiąca : zwycięstwo Garibalda, aneksja Królestwa Obojga Sycylii . |
17 marca 1861 | „Królestwo Sardynii” staje się „ królestwem Włoch ”. |
( 1 ul ) 1720 - 1730 | Wiktor Amédée II Sabaudii |
---|---|
(D er ) 1849 - 1861 | Wiktor Emanuel II Sabaudii |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Królestwa Sardynii ( włoski : Regno di Sardegna ) to europejski stan , który istniał od 1720 do 1861 roku . Mówiąc dokładniej, chodzi o nazwę i formę, jaką stany Domu Sabaudzkiego przyjęły od wymiany wyspy Sycylii na Sardynię , aż do założenia królestwa „Włoch” . Rzeczywiście, tytuł króla Sardynii został uzyskany przez książąt sabaudzkich przeciwko przymusowej cesji Królestwa Sycylii do Austrii w 1720 roku , w wyniku traktatu londyńskiego i pokoju w Hadze . Ten stan jest początkiem powstania królestwa Włoch podczas Risorgimento, a więc i współczesnych Włoch .
Granice terytorium Królestwa Sardynii zmieniały się znacznie w ciągu jego historii. Początkowo skupiała wyspę Sardynię oraz terytorium kontynentalne, zwane stanami sardyńskimi kontynentu , obejmujące Sabaudię , Piemont , Dolinę Aosty i Hrabstwo Nicei . Sardyńskie państwa kontynentalne były częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego aż do ich podboju przez I Republikę podczas wojen Rewolucji Francuskiej . Terytorium Królestwa zostaje zredukowane do jedynej wyspy Sardynii. Po Kongresie Wiedeńskim w 1815 r. znalazł swój kontynent, oprócz aneksji Republiki Liguryjskiej . Terytorium państwowe pozostało stabilne aż do 1859 roku , kiedy nastąpiła aneksja Lombardii , Zjednoczonych Prowincji Środkowych Włoch i Królestwa Obojga Sycylii , a także cesja Sabaudii na rzecz Francji i hrabstwa Nicei.
W historiografii francuskiej Królestwo Sardynii jest często określane jako Królestwo Piemontu-Sardynia, ze względu na fakt, że jego de facto stolicą był Turyn , położony w Księstwie Piemontu . Rzeczywiście, tłumaczeniem włoskiego regno sabaudo-sardo byłoby raczej „sabaudzkie królestwo Sardynii” (od nazwy dynastii, w odróżnieniu od wcześniejszego hiszpańskiego królestwa Sardynii ). Po 1720 r. nazwa używana w języku francuskim do określania stanów Sabaudii brzmiała „Stany Sardynii” (po włosku : Stati sardi ), zwłaszcza w geografii, handlu, dyplomacji i prasie.
Regnum Sardiniæ et Corsicæ ( „Królestwo Sardynii i Korsyki”) został stworzony na4 kwietnia 1297przez papieża Bonifacego VIII w celu rozwiązania konfliktów między rodami Anjou i Aragonii o królestwo Sycylii , konflikty wywołane słynnymi Nieszporami Sycylijskimi , ludowy bunt przeciwko dominacji feudalnej. Jest to zatem królestwo odszkodowań, przypisywane Jakubowi II Sprawiedliwemu z Aragonii .
Sardynia pozostaje jednak podporządkowana potężnym panom noszącym tytuł judex („sędzia”, skąd nazwa „ sądów ” nadana czterem księstwom zainstalowanym na wyspie od końca Cesarstwa Bizantyjskiego ), oni – nawet pod wpływem miast Pizy i Genui . W 1323 roku Jacques II zawarł sojusz z katalońskim sędzią Arborei i miastem Sassari oraz kontrolował sądy Cagliari i Gallura , eliminując Pizańczyków z wyspy. Jednak kontrola królewski jest ostateczne na początku XV -go wieku , kiedy Martin Młodszego , król Sycylii i adwokat Sardynii w imieniu swojego ojca, króla Aragonii Martin Stary , pokonały ostatnich Arborée sędziów , w tym Eleonora d” Arborée , znana z innowacyjnego Karty zwanego Carta de Logu (it) , i kupił prawa do królestwa. Korsyka nie zostanie przejęta i królów Aragonii przestają zastrzeżenia go w 1479 roku , po wzmianki i Corsicae zostanie usunięty z oficjalnej nazwy królestwa. Sardynia , dołączony do korony Aragonii , idąc z nim w hiszpańskiej monarchii w XVI -tego wieku .
Królestwo pozostawała zależna od Hiszpanii aż do Wojny o sukcesję hiszpańską , która zakończyła się w 1714 roku , kiedy to przeszedł do posiadłości Habsburgów w Wiedniu , którzy wymieniali go w 1718 roku na Sycylii z księcia Sabaudii . Pokojowej w Hadze w 1720 roku potwierdza hiszpański pokonać. Książęta Sabaudii od tego czasu dzierżą tytuł „Króla Sardynii”"8 sierpnia 1720aż do proklamacji Królestwa Włoch w dniu17 marca 1861.
ten 27 listopada 1792W „dotąd Księstwo Sabaudii ” zostaje włączona do Republiki Francuskiej i ustanowił „ 84 th dział pod nazwą departamentu Mont Blanc ”.
ten 31 stycznia 1793, przyszła kolej na włączenie do Republiki „ci-devant County of Nice ”. ten4 lutego 1793Składa się w „ 85 -tego działu , pod nazwą Alpes-Maritimes ”. ten14 lutego 1793W „dotąd Księstwo Monako ” to z kolei włączone do działu z Alpes-Maritimes .
W styczniu i lutym 1793 miała miejsce inwazja na Sardynię przez rewolucyjną Francję , która doprowadziła do porażki w Cagliari i dwóch francuskich porażek, jednej w La Maddalena i drugiej w pobliżu Quartu Sant'Elena . Po tych zwycięstwach szlachta Sardynii złożyła kilka próśb do króla. Ale po jego odmowie…28 kwietnia 1794wybucha bunt, który w pierwszej kolejności skutkuje wydaleniem sabaudzkich urzędników z Cagliari. Po powrocie wicekróla lordowie z północy wyspy, w szczególności z Sassari , wykorzystują okazję do odzyskania autonomii południa. Podczas gdy szlachta z Cagliari wznieca ludową rewoltę na północy i pod groźbą jej degeneracji, Sabaudia postanawia wysłać Giovanniego Marię Angioy , oficera, który już pokonał Francuzów, z tytułem „ Alternos ”, czyli powiedzmy, przedstawiciel wicekróla w Sassari. Angioy na próżno próbuje pogodzić różne frakcje, ale mając świadomość braku wsparcia ze strony Cagliari i rządu, próbuje przekonać Francuzów do aneksji wyspy.
Victor-Amédée III został pokonany przez Napoleona Bonaparte w 1796 roku . Przybycie wojsk francuskich do Piemontu ujawnia bunt republikanów Piemontu. Z rozejmem Cherasco (26 kwietnia 1796), Victor-Amédée III stracił swoje posiadłości w Piemoncie i wkrótce potem zmarł. Jego następcą został jego syn Karol-Emmanuel IV Sardynii , mąż Klotyldy z Francji , siostra zmarłego Ludwika XVI .
Na Sardynii Giovanni Maria Angioy, tracąc wszelką nadzieję na francuskie wsparcie zewnętrzne po zawieszeniu broni w Cherasco , próbował następnie sprowokować antyfeudalną rewoltę i założył republikę sardyńską, ale został porzucony przez większość jego zwolenników prawie z Oristano , króla przyjął prośby sformułowane w 1794 roku . Angioy, nie mając partyzantów, uciekł do Paryża .
ten 10 grudnia 1798W Turynie powstała Republika Piemontu , uznana przez okupujących miasto Francuzów. Rodzina Savoyów wraz z całym dworem schroniła się w Cagliari , które stało się jedyną stolicą królestwa aż do ostatecznej restytucji państw ziemskich . ten20 czerwca 1799, wojska austro-rosyjskie zdobywają Turyn i ponownie ustanawiają na tronie Karola-Emanuela IV, ale rok później Francuzi ponownie zajmują Turyn i tworzą Republikę Subalpejską .
Republika ta emituje waluty zgodnie z systemem dziesiętnym przyjętym dla franka francuskiego - który będzie początkiem Unii Łacińskiej (unia walutowa). Dokładniej, dla upamiętnienia bitwy pod Marengo wyemitowano złotą monetę o nominale 20 franków .
ten 11 września 1802 r(24 Fructidor rok X ), francuski Senat przyjmuje „ organiczny senatus- consulte” , skupiający na terytorium Republiki Francuskiej departamenty Po , Dora , Marengo , Sésia , Stura i Tanaro . Piemont zostaje w ten sposób przyłączony do Francji przez zdławienie subalpejskiej Republiki .
Przez traktatu paryskiego , The30 maja 1814 r., Dom Sabaudzki zostaje przywrócony do swoich praw. ten4 stycznia 1815 r, wraz z Kongresem Wiedeńskim , Genua i Liguria zostają przyłączone do królestwa, jako państwo buforowe zdolne do przeciwstawienia się Francji.
Karol Emanuel IV z Sardynii abdykował ze śmierci żony, aby przejść na emeryturę do klasztoru, jego brat i następca, Wiktor Emanuel I st Sardynii , prowadzi konserwatywną politykę. Jest on zobowiązany do abdykacji, po liberalnych ruchach rewolucyjnych z 1821 r. , początków Risorgimento , na rzecz swego brata Karola-Félixa ; jest nie mniej konserwatywny niż jego poprzednicy; zmarł bezpotomnie w 1831 roku . Korona przeszła do gałęzi Savoie-Carignan , w osobie Charlesa-Alberta , liberała, który w następstwie ruchów powstańczych w 1848 roku przyznał konstytucję, Statut albertyński .
W tym samym roku Karol-Albert wszedł w konflikt zbrojny z Austrią . Po początkowych sukcesach wojna była niekorzystna dla Sabaudii i Karol-Albert został zmuszony do abdykacji na rzecz swojego syna Wiktora-Emanuela II Sabaudzkiego ,23 marca 1849, który z pomocą swojego premiera Cavoura kontynuuje proces jednoczenia Włoch na jego korzyść.
Populacja królestwa w 1838 r. liczyła 4 650 368 osób, w tym 524 633 na Sardynii .
Przy wsparciu Francji Napoleona III królestwo Sabaudii i Sardynii rozpoczyna nową wojnę z Austrią, której rezultatem w 1860 r. jest podbój militarny, po którym nastąpiły plebiscyty i pomimo wycofania się Francji, zjednoczenie Królestwa Włochy poprzez integrację Mediolanu , Modeny , Parmy , Toskanii , Neapolu i Sycylii , Umbrii i Marche ; brakuje tylko Wenecji i Rzymu . Zjednoczenie Neapolu i Sycylii jest w dużej mierze dziełem Tysiąca Ekspedycji zorganizowanej przez Giuseppe Garibaldiego, który wraz z Camillo Cavour jest jednym z wielkich protagonistów włoskiej jedności.
Wyjeżdżając z Turynu , teraz ekscentryczny, Wiktor-Emanuel II ustanawia swój dwór i rząd we Florencji (w 1865 r. ) i17 marca 1861, królestwo Sardynii zdecydowanie zmienia nazwę na królestwo Włoch. Do królestwa nie przystąpiło jedynie Lacjum z Rzymem , pod zwierzchnictwem papieża i ochroną wojsk francuskich oraz Veneto (pod panowaniem austriackim).
W 1866 roku , po jego porażce po wojnie austriacko-pruskiej , Austria dał, przez traktat wiedeński , Veneto do Francji , który natychmiast oddał go do Włoch po plebiscytu wśród ludności.
Upadek Drugiego Cesarstwa Francuskiego w 1870 r. przyniósł odejście wojsk francuskich i podbój Państwa Kościelnego przez Włochy, po zdobyciu Rzymu , który stał się wówczas stolicą Królestwa Włoch .
Królestwo Sardynii obejmowało:
Zdjęcie | Okres | Nazwisko | |
---|---|---|---|
18 marca 1848 | 27 czerwca 1848 r. |
Cesare Balbo (1789 - 1853) |
|
27 czerwca 1848 r. | 15 sierpnia 1848 r |
Gabrio Casati (1798 - 1873) |
|
15 sierpnia 1848 r | 11 października 1848 r. |
Cesare Alfieri di Sostegno (1799 - 1869) |
|
11 października 1848 r. | 16 grudnia 1848 |
Hector Perron de Saint-Martin (1789 - 1849) |
|
16 grudnia 1848 | 21 lutego 1849 |
Vincenzo Gioberti (1801 - 1852) |
|
21 lutego 1849 | 27 marca 1849 r. |
Agostino Chiodo (1791 - 1861) |
|
27 marca 1849 r. | 7 maja 1849 |
Claude Gabriel de Launay (1786 - 1850) |
|
7 maja 1849 | 21 maja 1852 r. |
Massimo d'Azeglio (1798 - 1866) |
|
21 maja 1852 r. | 4 listopada 1852 r. |
Massimo d'Azeglio (1798 - 1866) |
|
4 listopada 1852 r. | 19 czerwca 1859 |
Camillo Cavour (1810 - 1861) |
|
19 czerwca 1859 | 21 stycznia 1860 r |
Alfonso Ferrero La Marmora (1804 - 1878) |
|
21 stycznia 1860 r | 23 marca 1861 r |
Camillo Cavour (1810 - 1861) |