Savoie Savouè (FRP) | |
Lokalizacja Savoy w Europie | |
Szczegół |
Szczegół |
Administracja | |
---|---|
Kraj | Francja |
Aktualny stan | Działy: - Sabaudia (73) - Górna Sabaudia (74) Savoie Mont Blanc Rada ( instytucja publiczna ) |
Prefektury |
Chambery (73) Annecy (74) |
Podprefektury |
Albertville , Saint-Jean-de-Maurienne (73) Bonneville , Saint-Julien-en-Genevois , Thonon-les-Bains (74) |
Demografia | |
Miły | Savoyard , Savoisien |
Populacja | 1 250 423 mieszk . (2018) |
Gęstość | 120 mieszkańców/km 2 |
- Sabaudia (73) | 433 724 mieszk . (2018) |
- Górna Sabaudia (74) | 816 699 mieszk . (2018) |
Geografia | |
Szczegóły kontaktu | 45°34′12″ północ, 5°54′42″ wschód |
Obszar | 10 416 km 2 |
- Sabaudia (73) | 6028 km 2 |
- Górna Sabaudia (74) | 4388 km 2 |
Różny | |
Hymn | Allobroges |
Języki | francuski , francuskoprowansalski ( arpitan ), w tym Savoyard |
Wakacje | 19 lutego (wybory Księstwa Sabaudii) 22 września (święto patrona Maurycego d'Agaune ) |
Savoy ( wymowa: /sa.vwa/ w Savoyard : wyprzeć ) to kraina historyczna , obecnie francuski , położony w Alpach Północnej . Obserwatorzy, media czy instytucje czasami używają określeń „ Pays de Savoie ”, „ les Savoie ” lub „ Savoie Mont Blanc ”, aby mówić o regionie.
Savoy wzięła swoją nazwę między innymi od dawnego księstwa scedowanego przez jego książąt na Francję w 1860 roku w zamian za pomoc militarną przeciwko Cesarstwu Austriackiemu podczas drugiej włoskiej wojny o niepodległość . Teraz odpowiada terytorium dwóch francuskich departamentów w Savoie i Haute-Savoie , w regionie Owernia, Rhône-Alpes .
Terytorium i termin wywodzą się po części z Gallo-Roman Sapaudia , a następnie z Franków Saboia . Jak wskazuje kanon Adolphe Gros w swoim Słowniku etymologicznych nazw miejscowości Sabaudii (1933), na przestrzeni wieków znajdujemy różne warianty definicji terytorium Sabaudii. Istnieje zatem, Savoy antyk , o Savoy Karolingów , o Savoy średniowieczny kolebką tych panów Sabaudii , powiatu do XI -tego wieku , a następnie księstwa w 1416 roku , zanim będzie jednym z elementów Królestwa Sardynii . Księstwo zostało ponownie zjednoczone lub przyłączone do Francji na mocy traktatu turyńskiego w 1860 r., w zamian za pomoc udzieloną królowi Sardynii w projekcie zjednoczenia Włoch . Savoy składa się z sześciu bailiwicków, które stały się prowincjami: Savoy Propre , Maurienne , Tarentaise , Chablais , Genevois i Faucigny , od których czasami możemy odróżnić Savoyard Avant-Pays . Dwa obecne departamenty (Savoie i Haute-Savoie) powstałe w wyniku negocjacji między dwoma suwerenami mogą zachować nazwę historyczną w swojej nazwie, ale może to lub może również prowadzić do zamieszania w zastosowaniach.
Jej mieszkańców potocznie nazywa się Savoyards , ale określenie Savoisien jest równie poprawne. Rzadko spotykamy termin Savoyen .
Nazwa Savoy wywodzi się po części od galijsko-rzymskiej Sapaudia , a następnie od frankońskiego lub karolińskiego Saboia . Nazwa przechodzi następnie do hrabstwa , a następnie do księstwa , określając dany obszar geograficzny po zniknięciu tego ostatniego.
Nazwa oznacza więc „region i departament, dawną krainę Sabaudes”, podejmując badania prowadzone przez kanonika Adolphe Grosa . W toponym oznacza „[ziemia] jodły” pochodzący z galusowy * sapo- czyli „jod” i uidu- „drzewo, drewno”.
Kiedy w 1860 r. Księstwo Sabaudii zostało ponownie zjednoczone lub przyłączone , według obserwatorów do Francji, powstały dwa departamenty25 czerwca. Nazwa tej prowincji przechodzi następnie na dwa nowe departamenty. Historyk i specjalista tego okresu Paul Guichonnet o wyborze nazw obu wydziałów precyzuje, że istnieje tylko jedno źródło:
„Nazwy zaanektowanych departamentów nadał sam cesarz na wniosek bardzo dużej liczby Savoisienów i tym samym dał satysfakcję ogromnej większości naszych rodaków. Sytuacja nie jest taka sama jak w 1792 roku, kiedy kraj przechodził największy kryzys. Dziś nie ma rywalizacji ze starymi działami; duch narodowości jest tam tak żywy jak w każdej innej części Imperium, asymilacja jest kompletna. Léman nie mógł się zgodzić, ponieważ Genewa i jej wybrzeże nie są już francuskie; Mont-Blanc można było zastosować tylko do Haute-Savoie, a Mont-Cenis nie mogło być odpowiednie dla Savoy, ponieważ Mont-Cenis pozostawiono w większości we Włoszech. Aby utrzymać w kraju jego dawną nazwę, była to idea patriotyczna i radosna, która musi zostać zaakceptowana. "
- La Gazette de Savoie , wydanie z 22 czerwca 1860 r.
„Haute” w Górnej Sabaudii nie jest precyzją wysokości, ale położeniem na północy tego zestawu. W literaturze regionalnej, a także w użyciu wśród niektórych regionalistów w latach 70., znajdujemy również wyrażenia „Savoie du Sud” na oznaczenie Savoie i „Savoie du Nord” dla Haute-Savoie.
We francusko-prowansalskim , czasami nazywanym Arpitan, słowo „Savoie” tłumaczy się na „Savouè”.
Aby nie mylić wykorzystaniem regionu administracyjnego i historyczną, odmienną od komentatorów lub wykorzystanie instytucjonalnej drugiej połowie XX th wieku niektóre wyrażenia pochodzi.
„ Pays de Savoie ” to wyrażenie, które można znaleźć w nazwie Stowarzyszenia Przewodników Dziedzictwa Pays de Savoie, ewolucja w 1985 roku organizacji „Guides de Conflans” (1964), Orchestre des Pays de Savoie (1984), konkurs Miss Pays de Savoie , kwalifikator do wyborów Miss Francji od 1993 do 2014 roku, a następnie do wyborów Miss Rhône-Alpes od 2015 roku, konkurs Miss Prestige Pays de Savoie, utworzony w 2011 roku, kwalifikator do wyborów Miss Prestige National nazwa stacji radiowej France Bleu Pays de Savoie lub imię struktury ponaddepartamentalnej: Zgromadzenie Kraju Savoie (2001). Określenie „kraj Savoie” służył również XVIII th - XIX th stulecia do wyznaczenia ziemi książąt dynastii sabaudzkiej , zwany także Savoy Zjednoczone . Jest to zwyczajowy termin, który pojawił się w latach 80. na oznaczenie tego regionu, aby uniknąć pomyłki z nazwą departamentu i określić różnorodność terytorium.
Terminy „les Savoie” lub „les Savoies” można znaleźć w nazwie banku regionalnego Crédit Agricole , Crédit Agricole des Savoie, ale także w tytule lub oznaczeniu przez regionalne media. W tytułach artykułów lub książek użyto terminu w liczbie mnogiej: Savoies . Artykuł opublikowany w 2013 roku w regionalnym dzienniku Le Dauphiné libéré kwestionuje zastosowania. Autor artykułu powołuje się zatem na Larousse des Difficulties (1998-2001) Daniela Péchoina i Bernarda Dauphina, aby wskazać, że „nazwy geograficzne mogą przyjmować znak liczby mnogiej, pod warunkiem, że ta liczba mnoga oznacza kilka krajów, rzek… o tej samej nazwie”. , określając, że słownik przyjmuje przykład „dwóch Savoies ”.
Od 2005 roku promocja turystyczna regionu wybrała markę „Savoie Mont Blanc”, którą odnajdujemy w 2011 roku w politycznym projekcie dwóch przewodniczących rad generalnych sabaudzkich utworzenia samorządu lokalnego Savoie Mont Blanc na przykładzie Korsyki lub w 2014 roku, kiedy uczelnia wybrała nową tożsamość, University of Savoie Mont Blanc .
Terytorium historycznego regionu Sabaudii odpowiada dawnemu terytorium Księstwa Sabaudii . Canon Gros podaje opis „kraju położonego między Rodanem a Alpami, na południe od Jeziora Genewskiego i na północ od Dauphiné”. Dokładniej, jest on ograniczony przez:
Savoy tworzy więc „ solidny blok, rodzaj grubego pnia drzewa ciągnącego się z północy na południe ponad 145 km i pęczniejącego ze wschodu na zachód ponad sto, tj. obszar nieco ponad 10 000 km 2 ”. Ten kompaktowy oferty terytorium zróżnicowane krajobrazy, oznaczonych przez ślad Alpine, z Pre - Alp , niziny, aby ośnieżone szczyty Alp , połączone dużych dolin wewnątrz alpejskiego. Te ostatnie są źródłem tradycyjnego podziału prowincjonalnego.
W Sabaudii możemy wyróżnić cztery typy naturalnych regionów:
Krajobraz alpejski jest przedmiotem szczególnej ochrony w obliczu rozwoju miast i turystyki w ciągu ostatnich trzydziestu lat. Tym samym Savoie przydzielono trzy parki umożliwiające ochronę i rozwój tego delikatnego środowiska:
Inne miejsca, które nie korzystają ze specjalnego statusu, z powodzeniem utrzymują środowisko mniej naznaczone antropizacją , takie jak Beaufortain czy Chablais.
Wszystkie sabaudzkie strumienie, rzeki i rzeki wpływają bezpośrednio lub pośrednio do Rodanu i Morza Śródziemnego.
Chociaż typ górski (oparty na tryptyku o zboczu, wysokości i stoku ), klimat sabaudzki należy różnicować w zależności od sytuacji w dolinie (przedgórze / przedalpejskie / cluses na przykładzie Chambéry ), gdzie wiatr odgrywa rolę , ważne, i wysokość, czyli masywy alpejskie (stacja Chamonix ).
Prefekt departamentu Mont Blanc , Jean-Joseph de Verneilh-Puyraseau , w swoim General Statistics of France, Department of Mont Blanc (1807) stwierdza: „Często na dnie doliny podróżnik z trudem podtrzymuje zapał palącego słońca, gdy jednocześnie widzi na otaczających je górach mrozy wiecznej zimy; innym razem, po przejściu śniegu lub lodu na przełęczach górskich, schodząc na równinę spotyka najpierw lasy, potem przyjemną zieleń, pod kwiatami, a nawet owocami. (str.164) "
Górna część doliny Maurienne ilustruje słowa prefekta Verneilh poprzez swoje położenie otoczone bardzo wysokimi masywami w dużej mierze pokrytymi lodowcami i podlegającymi potężnym skutkom fenu, jest jednym z regionów Francji, gdzie opady są najmniejsze. Region ten bardzo często porównywany jest do klimatu niemal śródziemnomorskiego, jaki panuje w centralnym Wallis w Szwajcarii, w okolicach Sierre .
Savoie ma wskaźnik urbanizacji na poziomie 70%. To częściowo należący do terytorium o nazwie Raoul Blanchard , w bruździe Alpine w 1910. Obszar ten znajduje się dokładnie w długi. Depresji znajduje się w Prealpy , między Valence i Genewie , w południowo-zachodniej - Oś północ -jest. Częścią tej grupy geograficznej są zatem obszary przedgórza Sabaudii – Chambéry, Val du Bourget i Aix-les-Bains, aglomeracja Annecy oraz region przygraniczny Saint-Julien-en-Genevois w Annemasse. Dawna strona sillonalpin.com określała terytorium jako „siłę napędową wszystkich Alp Północnych, Alpejski Sillon wyznacza, między Genewą, Annecy, Chambéry, Grenoble i Valence, wstęgę miast i terytoriów, która w ciągu trzydziestu lat doświadczył spektakularnego boomu” .
Terytorium to jest od 2005 roku uznawane przez DATAR za jeden z dwóch obszarów metropolitalnych , wraz z regionem miejskim Lyonu , byłego francuskiego regionu Rodan-Alpy .
Obszary miejskie Sabaudii to w 2012 roku:
Podpis:
ranga krajowa | Obszar miejski | UA (2012) | NC | UU (2011) | KK (2011) |
---|---|---|---|---|---|
35 | Obszar miejski Genewy - Annemasse (część francuska) | 292 180 | 114 | 161 684 | 32 657 |
44 | Annecy | 221 111 | 69 | 159,124 | 51.012 |
45 | Chambery-Aix-les-Bains | 217 356 | 88 | 180 974 | 58,437 |
x | Thonon-les-Bains | 84 505 | 27 | 34 661 | |
x | Klauzule | 68 226 | 16 | 17 525 | |
x | Sallanches-Chamonix | 60 234 | 9 | 15 957 | |
x | Albertville | 40,264 | 22 | 19 271 | |
x | Bourg-Saint-Maurice | 11 488 | 4 | 7741 | |
x | Saint-Jean-de-Maurienne | 13 503 | 10 | 8067 |
Historyczny region Sabaudii odpowiada obszarowi, na który dziś składają się dwa francuskie departamenty Sabaudia i Górna Sabaudia . Terytorium to pochodzi z podziału Księstwa Sabaudzkiego , nadanego Francji w 1860 roku przez króla Sardynii Wiktora-Emanuela II , księcia dynastii Sabaudzkiej i przyszłego króla Włoch, w zamian za pomoc Napoleona III w osiągnięciu Jedność włoska .
W zależności od okresu Savoy obejmuje różne realia geograficzne i historyczne. Stary galijski kraj - „[ziemia] jodła” - romanizowana z I st century BC. AD , jest wymieniony w podziale imperium Karola Wielkiego . Sapaudia , wówczas Karolingów Saboia reprezentuje duży obszar, ale z konturów słabo znane dzisiaj. Z drugiej strony, średniowieczna Sabaudia, która je zastąpiła, została zredukowana do niewielkiej części między gminami Montmélian i Chambéry, stając się hrabstwem, którego głównym tytułem będą książęta zainstalowani w Maurienne. Przyszłe hrabiów Sabaudii od XI TH do XV -go wieku walczą, aby zwiększyć swoje terytorium i Savoy County obejmie tę rzeczywistość polityczną, ale w ruchu. Historia Sabaudii uwzględnia również inne regiony historyczne, które stopniowo przejdą pod kontrolę sabaudzkich lordów: początkowo Maurienne , kolebka rodu Sabaudii wraz z Savoy Propre , Tarentaise i Chablais , później wejdzie do opcji sojusze i zakupy Faucigny i Genevois , które utworzyły dwa potężne panowania w okresie średniowiecza.
To jądro prowincji stanowi serce terytorium Savoyów, które jednak rozszerzają swoje posiadłości okrakiem Alp, kontrolując główne przełęcze tego obszaru, w kierunku Lyonu, niemieckojęzycznej Szwajcarii i coraz bardziej w kierunku włoskiej strony Piemontu, aż do chce stać się panami półwyspu stając król Sycylii od 1713 do 1720 , potem król Sardynii w 1720 roku i ostatecznie przyjmując tytuł króla Włoch w 1861 roku, po oddał do Francji byłego księstwa Sabaudii.
„Ciekawym przeznaczeniem są kraje, które nazywamy Sabaudią: średniowieczna kraina imperium , ale od początku podzielona między urokami doliny Rodanu i doliny Padu (...) . Przez wieki kolebka dynastii języka i kultury francuskiej, której losy historii uczyniły matkę jedności Włoch w walce według czasów, przeciwko Delfinowi , przeciwko Wallis , przeciwko kalwińskiej Genewie , przeciwko mediolańczykom. , i z powodzeniem pomimo tych nieustannych wojen, wyposażyć się w ramy administracyjne niezwykłej wczesnej dojrzałości, od dawna przedmiotem niezgody między Francją a Świętym Cesarstwem , potem między Francją a Hiszpanią , wreszcie między Francją a Austrią , dziś łącznik między dwoma przyjaznymi kraje, które zajmują dwie strony Alp . "
- Przedmowa André Chamsona , dyrektora generalnego Archives de France Académie française
W okresie galijsko-rzymskim to, co dziś znane jest jako Savoie, należy do terytorium Sapaudie (po łacinie Sapaudia ). Ammianus wspomina o tym w swoim regionie galijskiej Res gestae na koniec IV XX wieku , opisując Renu: „gdzie nie ma strat przechodzi przez Sabaudii i Sequani; a po dużym awansie biegnie obok wiedeńskiego po lewej stronie, lyońskiego po prawej stronie (...) ” . Historyk Pierre Duparc w publikacji z 1958 r. przywołuje różne definicje swoich poprzedników, powołując się na historyka Camille'a Julliana, który uważa, że ten „kraj, przez który przepływa Rodan zaraz po opuszczeniu Jeziora Genewskiego i przed wejściem do regionu Bugey . " ; Szwajcarski historyk P.-E. Martin wolałby raczej obszar między Genewą a Grenoble z prawdopodobnie dolinami Tarentaise i Maurienne lub francuskim mediewistą Ferdynandem Lotem „La Sapinière (...) górzystą i leśną częścią wielkiego terytorium Allobroges” . ” . Studium tekstu Marcelina przez historyka Pierre'a Duparca prowadzi nas do zrozumienia, że cytat należy przetłumaczyć jako „przez Sapaudię, gdzie są Sekwany” . To odczytanie umożliwia zdefiniowanie terytorium w ten sposób wyznaczonego jako rozciągającego się od „doliny Rodanu od skalnej śluzy , w dół rzeki od Genewy , i prawdopodobnie rozciągałoby się aż do ujścia rzeki Ain . "
W 443 roku Sapaudia została przyznana Burgundom . Chronica Gallica (452) wspomina region opisując instalacji Burgundów w prowincji Sapaudia . „The 20 th lat panowania Teodozjusza Sapaudia jest podana do reszty Burgundów być dzielona z rodzime. » ( Sapaudia Burgondionibus data est ci un indigents dywidenda ), tj. około 443. Wyznaczone terytorium można zatem utożsamiać z dzisiejszą Sabaudią. Inne odniesień do V TH i początku VI th wieku około Burgundów i Sapaudia, ale bez podawania szczegółów dotyczących definicji obszaru geograficznego Sapaudia .
W okresie karolińskim forma Saboia pojawia się tylko raz. Ludwik syn Karola Wielkiego odziedziczył w 806 r.: „(...) z Lyonu, Saboia , Maurienne, Tarentaise, z Mont-Cenis i Val de Suse do zamków do Włoch” . Dla historyka Bernarda Demotz ten Saboia jest „rozszerzony (...) od obrzeżach Nantua do tych z Tarentaise i dolnej Maurienne. " Według Pierre Duparc, wzmianki o Saboia 806 odpowiadają w diecezji Belley Analiza Pierre Duparc, o których mowa w umowie o 858. sugeruje, że Sapaudia , od którego pochodzi nazwa Savoyu, n„miałoby żadnego związku z dzisiejsza Sabaudia.
Warunki Savoy na koniec X XX wieku oraz 1036 nie wskazują, że niewielka część terytorium odpowiadającym Sapaudia lub Saboia : jest teraz mały okręg tym terytoriów MONTMELIAN i Chambéry. W tym okresie hrabstwo Savoy jest wymienione w kilku aktach z kartulary w formach ager Savogensis , pagus Savogensis lub comitatus Savogensis .
Miasto Chambery jest stolicą Savoy Zjednoczonych aż do 1563 roku, data przeniesienia stolicy do Turynu , po francuskiej okupacji pod François I er .
Po traktacie turyńskim w 1860 roku Księstwo Sabaudii zostało „zjednoczone” lub przyłączone do Francji, stając się dwoma departamentami: Sabaudią i Górną Sabaudią .
W XX -go wieku, przemysł elektrochemiczny jest bardzo mocna dzięki gwałtownym wzrostem Ugine Steel , który produkował połowę stali nierdzewnej francuski.
Geograficzna i historyczna jednostka Savoy nie istnieje administracyjnie w Republice Francuskiej. Składa się z dwóch departamentów Savoie i Haute-Savoie , znajdujących się w regionie Auvergne-Rhône-Alpes .
Organizacja dwóch oddziałów sabaudzkich:
|
W 1983 r. na mocy ustawy z5 lipca 1972 r, znane jako „Prawo Pompidou”, rady generalne Sabaudii i Górnej Sabaudii tworzą „strukturę międzywydziałową”, zwaną Porozumieniem Regionalnym Sabaudii . Instytucją kieruje siedmiu radnych generalnych z każdego wydziału. Obszarami działania są turystyka (Maison de Savoie w Paryżu), Uniwersytet Savoie , kultura ( Orchestre des Pays de Savoie ) i rolnictwo górskie.
ten 14 lutego 2001Ententa ewoluuje, by pod egidą dwóch przewodniczących rad generalnych zrodzić Zgromadzenie Krajów Sabaudii (APS), „publiczne ustanowienie współpracy międzydepartamentalnej”.
Latem 2014 roku, podczas debaty nad ustawą dotyczącą delimitacji regionów, wyborów regionalnych i resortowych oraz modyfikacji kalendarza wyborczego , zastępca i przewodniczący Rady Generalnej Sabaudii Hervé Gaymard , wspierany przez swojego odpowiednika z Haute- Savoie, Christian Monteil , proponuje poprawkę, która pozwoliłaby na utworzenie zbiorowości terytorialnej Savoie – Mont-Blanc . Ten został odrzucony.
Savoy ma ruchy tożsamości Ponieważ 1860, jednak początki wniosku o uznanie powstającej na ekspresję nacjonalizmu w XIX -tego wieku. Savoyards podkreślają swój partykularyzm w zespole, który staje się coraz bardziej włoskojęzyczny. Nabrały one nowego dynamizmu w 1859 roku, a rok później podczas debat nad przyszłością Sabaudii, z których padł wybór częściowy: utrzymanie w przyszłym królestwie Włoch, integracja z Francją, a nawet podział i możliwość przyłączenia się do Szwajcarii północna część księstwa.
Od 1815 r., a zwłaszcza od aneksji z 1860 r., lokalne towarzystwa naukowe prowadziły prace na rzecz ochrony tożsamości i kultury sabaudzkiej.
Regionalistyczne przebudzenie polityczne nastąpiło podczas dyskusji na temat tworzenia regionów, a następnie decentralizacji na początku lat 70. Niektórzy sabaudzcy widzieli możliwość stworzenia jednostki politycznej, mającej legitymizować jedność kulturową, poprzez projekt regionu sabaudzkiego. wLipiec 1972, dwa stowarzyszenia kulturalne łączą siły, aby założyć Mouvement Région Savoie (MRS), który służy jako polityczna recepta na pragnienie niektórych zjednoczenia dwóch departamentów Savoie. Wśród głównych skutków utworzenia MRS konieczne jest utrzymanie debaty w dwóch radach departamentalnych Sabaudii na temat utworzenia regionu Sabaudii, odrębnego od regionu Rodan-Alpy lub petycji na rzecz stworzenie regionu, który skupia ponad 100 000 podpisów. Przez następne dwie dekady, mimo kontynuacji gry politycznej, ruch tracił publiczność.
Kilka lat po Igrzyskach Olimpijskich w Albertville na nowo pojawia się pytanie o przyszłość Savoy. Dwa lata później pojawia się pierwszy ruch niepodległościowy, zwany „odzaanektowanym”. Savoy League formalizuje swoje narodziny i posiada swój pierwszy kongres na26 maja 1996 r., w Albertville. Jego wpływ na politykę lokalną był znaczący zwłaszcza podczas wyborów regionalnych w 1998 r., kiedy ruch uzyskał mandat regionalny, a także poprzez spowodowanie powstania w 2001 r. Zgromadzenia Krajów Sabaudii.
Terytorium | 1776 | 1790 | 1801 | 1822 | 1838 | 1848 | 1858 | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Księstwo Sabaudii | 346 386 | 441.091 | 422,306 | 499 368 | 533 817 | 582,294 | 542,258 | ||
Dane opublikowane w książce La Savoie od rewolucji francuskiej do współczesności (1986). |
Terytorium | 1861 | 1911 | 1946 | 1975 | 1990 | 1999 | 2007 | 2012 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Departament Sabaudii | 259,181 | 237,447 | 226 053 | 305 109 | 348,261 | 373,350 | 403,500 | 421 105 | 428 204 |
Departament Górnej Sabaudii | 255 883 | 247 492 | 263 345 | 447 794 | 568,286 | 631 963 | 693 000 | 756 501 | 793 938 |
Sabaudia | 515 764 | 484 939 | 489 398 | 752.903 | 916 547 | 1 005 313 | 1 096 500 | 1 177 606 | 1 222 142 |
Liczby INSEE / Hebdo Eco des Pays de Savoie (1998) |
Histogram rozwoju demograficznego od 1776 roku :
Gęstość na jego terytorium wynosi około 100,3 osob./km² z bardzo wyraźną różnicą między departamentem Sabaudii (66,9 osob./km²) a Górną Sabaudią (157,9 osob./km²).
Savoie ma swój lokalny kanał (z relacjami częściowo Pays de Gex i częściowo Bas- Bugey oraz kantonami Genewy i częściowo Vaud ) od przygody 8 Mont Blanc , rozpoczętej w 1989 r., a teraz TV8 Mont-Blanc , obecny również na kablu i TNT.
Prasa pisemnaSabaudzkie edycje Dauphiné Libéré . Kilka tygodników: należące do grupy Presse Alpes-Jura (dawniej Socpresse ) ( Le Messager , L'Essor Savoyard , La Savoie ); L'Hebdo des Savoie (Albańczycy i Aix-les-Bains); Nowe życie ; Maurienne (dolina Maurienne ). Asocjacyjne lub instytucjonalne gazety: Le Savoisien , organem Savoy League , ziemie Savoyard (Izba Rolnicza) lub satiricals takie jak La Voix des Allobroges (Pays de sektora Savoie) lub Le Faucigny ( Arve dolina sektora ). Na północy regionu szwajcarski dziennik La Tribune de Genève .
Miesięczniki poświęcone gospodarce lub polityce w Sabaudii: Eco des Pays de Savoie , L'Essentiel des Pays de Savoie , Alpes Magazine ( Milan Presse ).
RadioStacja lokalna France Bleu, Francja Bleu Pays de Savoie . Stacje lokalne, najczęściej asocjacyjnych, w dolinach (Radio-Alto, Perrine FM , itd. ); lokalny oddział RCF . Szwajcarskie radia publiczne Couleur 3 , RSR-La Première i Espace 2 w Chablais, Faucigny i Genevois. Radia komercyjne: ODS Radio, Rouge FM , Radio Plus...
SiećKilka lokalnych serwisów informacyjnych specyficznych dla Sabaudii i jej naturalnych regionów dostarcza informacji w formie pisemnej lub wideo, bezpłatnie lub za opłatą, w zależności od struktury wydawniczej.
Kilka stron (lista niewyczerpująca): Le Dauphiné Libéré dla całego departamentu, Info-pla dla Przedgórza Sabaudii, TVNet Citoyenne dla Chambéry i Aix-les-Bains, infohautetarentaise dla Haute Tarentaise itp.
Oba departamenty sabaudzkie mają stosunkowo dynamiczną gospodarkę w porównaniu z większością departamentów francuskich. Po tradycyjnym widoku na początku XX th wieku , Departament „Savoie = dużych spółkach publicznych, energetyki i hutnictwa” oraz że z „Haute-Savoie = stężenie SME-SMI wycieczkę do Genewy i dla świata” w Sabaudczyk obliczu gospodarczego zmienił się, zwracając się do sektora usług, zwłaszcza w transporcie i turystyce. Gospodarka Górnej Sabaudii zachowuje jednak specyfikę w kierunku mechaniki i związanych z nią działań, jednocześnie wspierając rozwój zjawiska transgranicznego z regionem Genewy. W 2006 r. wzrost populacji transgranicznej wyniósł 12%.
Jeśli chodzi o liczby, według INSEE, skumulowany PKB obu departamentów w 2000 r. wyniósł 24 438 mln EUR (tj. 2% PKB metropolii).
Savoie uczestniczy w siedmiu z 67 klastrów konkurencyjności oznaczonych jako 12 lipca 2005 r., czasem we współpracy z innymi oddziałami i aglomeracjami:
Turystyka, zarówno zimowa, jak i letnia, zajmuje dużą część działalności gospodarczej w Sabaudii, opiera się głównie na mocnych stronach jego rzeźby terenu. Jednak Savoy kryje również wiele miejsc historycznych lub termalnych.
Oba departamenty Savoyard połączyły swoje umiejętności, aby promować Savoy. Ta orientacja datuje się na lata 30. XX wieku wraz z utworzeniem Komitetu Regionalnego Savoie-Mont-Blanc i założeniem Maison de Savoie w Paryżu (1934). Pod wpływem Zgromadzenia Krajów Sabaudii (APS), które nadal zarządza Maison de Savoie w Paryżu, dwie wydziałowe agencje turystyczne ponownie współpracują i tworzą nazwę „Savoie Haute-Savoie”. W 2005 roku stworzono nową markę destynacji „Savoie Mont Blanc”, a także nową wspólną strukturę Savoie Mont Blanc Tourisme.
W 2014 roku, według organizacji Savoie Mont Blanc , zdolność przyjmowania gmin oszacowano na 1 380 492 miejsc turystycznych , rozłożonych na 206 038 placówek .
Savoy należy do terytorium językowego języków gallo-romańskich, a głównie do arpitanu (lub francusko-prowansalskiego).
Podobnie jak w wielu krajach i prowincjach europejskich, gdzie współistnieją języki wehikularne (ogólnie języki władzy i administracji) oraz języki wernakularne, w Sabaudii tradycyjnie, do dziś, mówi się dwoma językami. Z jednej strony francusko-prowansalski, którego używanie zostało utrzymane przez ludność (język dziś zagrożony zanikiem, jego codzienne używanie to 2% mieszkańców na terenach wiejskich i znikome na terenach miejskich) oraz francuski , język stanu cywilnego Księstwa od XV -go wieku jest oficjalnie przez Villers-Cotterets rozporządzenia w 1539 roku, ponieważ został zajęty przez wojska francuskie. Wydaje się jednak, że zgłoszenie było bardzo przypadkowe.
Francuski był językiem kołowego użytku w XIV -go wieku i stał się językiem administracyjnej z Emanuele Filiberto po edykcie 11 lub15 lutego 1560zastępując go łaciną w aktach sądowych. Decyzja ta ma zastosowanie do Bugey i Val d'Aosta w następstwie nowego edyktu, który modyfikuje poprzednie recepty, pismem patentowym22 lutego 1561 r, określając zasady stosowania. Należy zauważyć, że włoski nigdy nie był językiem używanym przez administrację w Sabaudii. W tym samym czasie książę Sabaudii ustanowił włoski , wywodzący się z toskańskiego , jako język administracyjny na swoich ziemiach w Piemoncie. Ponadto, aby zająć królestwo Sycylii (dawniej Aragon-Sycylia) królowie francuscy zobowiązali się przejść do Italii ze swoimi armiami (w ośmiu wojnach), przejeżdżając obowiązkowo przez rabowaną Sabaudię (brak zarządzania wojskowego). ) i okupujących Piemont. W ciągu dziejów książę Sabaudii, administrator Holandii dla Habsburgów, utracił swoje ziemie sabaudzkie, zabrane przez króla Francji, zanim zobaczył je z powrotem.
Ludwik XIV następnie najechał Sabaudię, aby zmasakrować swoich protestanckich poddanych „Vaudois” (uczniów Lyonnais Pierre Valdo ), którzy udali się na wygnanie w górnej dolinie Susa. Zrobił to samo, masakrując poddanych Franche-Comtois Habsburgów, katolików, używając najemników lotaryńskich, którzy również byli katolikami) przed aneksją Franche-Comté . Masakra 3000 chłopów „Vaud” wstrząsnęła rodziną Savoyów, ponieważ król Francji zażądał od księcia wsparcia moralnego (pod groźbą sankcji wojskowych), który wzmocnił decyzję o wprowadzeniu religii katolickiej jako obowiązkowej pod groźbą surowych sankcji karnych. odmowy, z wyjątkiem okolic Genewy i niektórych punktów Doliny Aosty. Msza św. w języku francuskim. Następnie św. Franciszek Salezy , aby przeciwstawić się pismom Kalwina (reformatora pochodzącego z Noyon, a następnie uchodźcy w Genewie, który pisał po francusku, języku kultu reformowanego w przeciwieństwie do łaciny), w rzeczywistości narzucił swoje zniesławienia po francusku: z wielkim sukcesem. Nadal preferował „mówienie po francusku”.
Inną przyczyną przyjęcia francuskiego jako języka wspólnego przez Sabaudczyków był fakt, że przy nadmiarze demograficznym emigracja była silna, głównie do Francji (Paryż i Bordeaux), Bawarii i Austrii (Wiedeń), mieszkańców dolin alpejskich, którzy sprzedawali się od średniowiecza. Zaświadczenie proboszcza służyło zarówno jako dokument stanu cywilnego, jak i rekomendacja za granicą. W każdej sabaudzkiej wiosce była szkoła katolicka, w której uczyliśmy się francuskiego (do 1940 było ich jeszcze 800), msza była odprawiana także po francusku, „języku niedzielnym”. Ułatwiło to integrację 100 000 sabaudzkich mieszkających poza Sabaudią (dla populacji 500 000), ale nadal groziło wydaleniem w przypadku kryzysu gospodarczego. Pomogła także w wymianie pieniężnej emigrantów sabaudzkich z Savoyem. Z kolei chłopi pod Genewą handlowali po francusku. Zmęczony częstymi okupacjami króla Francji, książę Sabaudii przeniósł swoją stolicę z Chambéry do Turynu w Piemoncie, nieco zaniedbując Sabaudię uważaną za wojskową „glacis” przed swoim potężnym sąsiadem. Książęta przyznali jednak swoim krajom pochodzenia specjalny parlament i kodeks katastralny, sprzyjający sprawiedliwemu podziałowi podatków.
Ze swojej strony Faucigny - francuskie z pochodzenia - było przedmiotem handlu z Francją przeciwko wszystkim ziemiom sabaudzkim po drugiej stronie Rodanu. Dowód doskonałego opanowania języka francuskiego przez Sabaudczyków, Vaugelas był jednym z założycieli Akademii Francuskiej (stworzonej pierwotnie przez Richelieu w celu ujednolicenia języka prawnego dworów króla Francji).
Sabaudia pozostająca pod opieką (moralną i teoretyczną) Świętego Cesarstwa nie mogła domagać się tytułu królewskiego bez zgody papieża lub cesarza, co utrudniało jej europejskie ambicje dynastyczne wobec najbliższych sąsiadów. Ostatecznie w 1713 roku, pod koniec wojny o sukcesję hiszpańską , książę Wiktor-Amédée II Sabaudii i Piemontu otrzymał królestwo Sycylii na mocy traktatu w Utrechcie , ale w 1720 roku, na mocy pokoju w Hadze , wymienia to królestwo (które uznało Savoyards za „skąpy”) przeciwko królestwu Sardynii . Sabaudia jest wówczas uważana, podobnie jak Piemont, za prerogatywę „królestwa sardyńskiego” do 1860 roku. Jednocześnie Sardyńczycy, sojusznicy Francuzów, odpierają Austriaków z pomocą republikańskiego Garibaldiego i osiągają włoską jedność wokół Monarchia sardyńska, której władca Wiktor-Emanuel II przyjmuje tytuł króla Włoch.
W zamian za usługi wojskowe i zgodnie z porozumieniami z Plombières sprzed dwóch lat, Francja zorganizowała w 1860 aneksję Sabaudii pod podwójnym tytułem „tak” (do aneksji ) i „strefa” (przysługi fiskalne dla Jeziora Genewskiego i Dolina Arve). Francja tworzy administrację z centralnym urzędnikiem (prefektem) i ze zdziwieniem stwierdza, że ludność jest bardziej francuskojęzyczna niż średnia krajowa. Ujednolicenie języka francuskiego jest konsekwencją wojny z 1870 roku, kiedy wielu poborowych, którzy słabo mówią po francusku, nie może wykonywać poleceń swoich przełożonych. Ta sytuacja jest dla wielu strategów wojskowych jedną z przyczyn francuskiej klęski. Pod koniec konfliktu, III e Republika organizuje przyspieszony języka francuskiego z różnych regionów Francji.
Artykuł 2 Konstytucji z V -go Rzeczypospolitej określa, że „językiem Republiki jest francuski”. tak było już w świeckim przypadku w Księstwie Sabaudii, gdzie tradycyjnie francuski i francusko-prowansalski były praktykowane wspólnie, w codziennych proporcjach, co prawda różniących się między sobą, w zależności od ich grupy społecznej, do której należą lub regionu pochodzenia (przypis, na przykład, że region albański zachował użycie francusko-prowansalskiego znacznie bardziej niż region graniczący na północ od Annecy , właśnie ze względu na bliskość tego miasta, z którym wymiana handlowa z burżuazją była częstsza ).
Ta obserwacja dobrego poziomu francuskiego Savoyards prowadzi do dwóch uwag:
Według sondażu Ifop opublikowanego w Life, główną religią Sabaudii jest katolicyzm, który dotyczy od 64% do 70% mieszkańców Hauts Savoyards i od 55% do 63% Savoyards. Świadectwa o chrystianizacji Sabaudii, a przede wszystkim dla Genewy, pochodzi z IV -go wieku . Trzeba jednak poczekać do 450 do montażu pierwszego biskupa w Tarentaise i na początku VI th -wiecznej konsekracji kościoła w północnej Sabaudii. Sabaudia jest podzielona między archidiecezję Chambéry (dla Sabaudii) i diecezję Annecy (dla Haute Savoie), a te dwie diecezje są częścią kościelnej prowincji Lyon . Patronem Savoy to Saint Maurice d'Agaune , legendarny męczennikiem Valais , zaś patronem diecezji Annecy i katedry w Chambéry jest św Franciszek Salezy, rodem z Sabaudii, biskup Genewy i postacią religijną najbardziej ważne z regionu znanego na całym świecie.
Wspólnot protestanckich można również znaleźć tam: rzeczywiście, bliskość protestanckiej Rzymie, że był Genewskie i inwazję nawet przez reformowanych kantonów Genewa i Berno z Chablais i Genevois (1536) pozwoliły na pojawienie się wspólnot protestanckich, czasami nawet w większości. (Na przykład Thonon staje się miastem kalwińskim). Następnie coraz bardziej skuteczne (i pokojowe) misje św. Franciszka Salezego znacznie zmniejszyły liczbę protestantów w regionie: Chablais stopniowo powrócili do katolicyzmu. Wreszcie król Karol Emanuel z Sabaudii, katolik, pragnący zachować swój autorytet na podstawie „jednej wiary, jednego króla, jednego prawa”, użyje znacznie bardziej represyjnych środków, aby przywrócić te regiony katolicyzmowi. Pojawienie się barokowych, a nawet rokokowych kościołów, z których zdecydowana większość znajduje się w Sabaudii. Podobnie jak w Beaufortain , Tarentaise z gminy La Léchère do Val d'Isère , przeprawiając się przez Maurienne z gminy La Chambre. Te barokowe kościoły z unikalnymi ołtarzami są podkreślane przez program odkrywczy zwany Le Chemin du Baroque. W tych kościołach każdego lata odbywają się koncerty muzyki barokowej. Jest to niewątpliwie znak tej rekonkwisty w polityce kontrreformy. W rzeczywistości, wysokoalpejskie doliny, takie jak Tarentaise lub Maurienne, oraz w mniejszym stopniu niektóre odległe doliny alpejskie Faucigny w pobliżu Sabaudii, takie jak Les Contamines-Monjoie lub Chamonix, wykorzystywały zimą tak zwany system jastrzębi. Chłopi niezdolni do pracy w polu zimą wyjeżdżali na handel głównie do północnych Włoch, Bawarii i Austrii. Wiele byłych wotów, które wyróżniają Savoy, jest tak wielkim podziękowaniem składanym przez tych kupców, którzy dziękują niebiosom za ochronę ich podczas ich podróży. Przypadek Tarentaise jest ze swej strony jeszcze bardziej osobliwy, ponieważ przez bardzo długi czas był w średniowieczu własnością austriacką. Waluta handlowa była również bita w Austrii. Zwyczajową walutą był funt wiedeński. Również Tarentaise od dawna ma uprzywilejowane związki z Austrią, dlatego polityka kontrreformy wywarła pełny wpływ na dolinę i dlatego roi się od barokowych kościołów.
Wielkie podobieństwa dostrzegamy w dzwonnicach Czyżowych i Austriackich, z tzw. bulwiastym szczytem, jak w Conflans, Bozel czy Hauteluce.
Na północy Sabaudii (obecny departament Haute Savoie) mieszkańcy blisko miasta Calvin , tacy jak dolina Arve i Genevois Savoyard, zajmowali się podwykonawstwem części precyzyjnych przeznaczonych do zegarmistrzostwa w Genewie. Tak narodziła się tradycja toczenia prętów. Obecnie w krajach sabaudzkich pozostało znacznie mniej protestantów niż w przeszłości i są oni skoncentrowani głównie w Górnej Sabaudii (tuzin świątyń reformowanych w służbie, w porównaniu z zaledwie czterema w Sabaudii ze względu na wpływy Genewy. Protestanckie głównie). W dzisiejszych czasach, gdy pokój powrócił, bliskość Szwajcarii nadal ma wpływ: w tych społecznościach znajdujemy szwajcarskich emigrantów w miejscowościach przygranicznych (świątynia w Annemasse, Thonon, Évian) ... turystyka ma również duży wpływ na społeczności, wzmacniane zimą przez zagranicznych turystów z krajów protestanckich (Brytyjczyków, Szwajcarów, Amerykanów, Niemców itp.), szczególnie w ośrodkach sportów zimowych, takich jak Val d'Isère, Courchevel, czy też przy stacji Méribel, utworzonej przez Anglik. W ostatnim stuleciu wokół świątyni Chamonix zbudowano cmentarz, aby pomieścić szczątki angielskich wspinaczy, którzy zginęli podczas wspinaczki na szczyty. Wpływ ten odczuwalny był również w miastach i uzdrowiskach, takich jak Saint-Gervais, Évian , La Léchère, a nawet Brides-les-Bains . Protestantyzm w Sabaudii ma zatem wielorakie oblicze: skoncentrowany na Północy przez bliskość Genewy i oszczędzony przez kontrreformę rozpowszechnianą przez handlarzy sokolnikami poprzez handel z Europą Środkową. Ten ruch religijny jest spadkobiercą długiej historii, ale także owocem nowszych przybyszów i rozwoju turystyki. Odnotowujemy także pojawienie się wspólnot ewangelickich.
Islam w Sabaudii jest wynikiem bardziej niedawnej imigracji, a zamiast tego koncentruje się w dużych miastach, takich jak Chambéry, Annecy i obszaru Genewie ale także w obszarach zatrudnienia, takich jak Arve doliny (toczenie przemysłu) oraz basenów stalowych Tarentaise i Maurienne.
Savoy ma wielu autorów, którzy pozostawili swój ślad w literaturze. Jako takie możemy przytoczyć Henry'ego Bordeaux , Amélie Gex i wielu innych.
Możemy zauważyć pieśń folkloru sabaudzkiego, Gironfla: nawiązującą do wojny z 1703 roku między Francją a Sabaudią.
Henri Kling , waltornista i kompozytor mieszkający w Genewie ( Szwajcaria ) skomponował szereg utworów o tym regionie, w szczególności:
Wielu aktorów pochodzi z terytorium Sabaudii, jak Agnès Soral czy André Dussollier , a także kilka filmów wyprodukowanych lub nakręconych w Sabaudii .
Niektóre z nich mają konkretny temat Savoy i jego kultury, takich jak Trace lub ostatniego sezonu (więcej szczegółów, patrz Savoy w kinie , w historii, w Sabaudii kolekcji z Société Savoisienne d'Histoire i Archeologii ).
W 1999 roku powstało Cinémathèque des Pays de Savoie.
Sabaudia jest lub była również miejscem festiwali filmowych:
Gastronomia sabaudzka opiera się zasadniczo na bogatych produktach lokalnych dostosowanych do rygorów górskiego klimatu, na czele z serami i wędlinami. Wina i mocne alkohole, w tym typowe likiery genepi i goryczki, na które każda rodzina zachowuje swoją recepturę, są również integralną częścią dziedzictwa kulturowego.
Typowe dania i składniki:
Istnieje około dwudziestu różnych sabaudzkich strojów ludowych w zależności od doliny lub wsi, składających się na kobiety z szalu, halki, fartucha i nakrycia głowy (na przykład: „granica” w Tarentaise), ozdobionych biżuterią, koronką . .., a dla panów luźna koszula, kamizelka, spodnie i czapka latem kojarząca się z czapką zimą. Te stroje wydają z XVII -tego wieku i są noszone do XX th century w niektórych dolinach. Dziś nosi się je podczas występów lokalnego folkloru. Na przykład procesja15 sierpnia w Haute Maurienne, gdzie duża liczba mieszkańców ozdabia się tradycyjnymi strojami.
Flaga Sabaudii to wznowienie herbu hrabiów Sabaudii . Pierwszy wygląd tego płaszcza dat broni z powrotem do XII -tego wieku, za panowania hrabiego Amadeusza III . Składa się z białego krzyża na czerwonym tle lub heraldycznego Od przystawek do srebrnego krzyża . Dziś w obu departamentach sabaudzkich możemy zobaczyć wiele flag powiewających na frontonach ratuszów czy niektórych budynkach publicznych i zabytkowych.
Wersja ratusza Chambéry (drobny krzyż)
Wersja Château de Chambéry (duży krzyż)
Herb Sabaudii wyryty w płytkach ceramicznych na stosie mostu autostradowego Alby-sur-Chéran, Górna Sabaudia
„Odważni allobroge! Na twojej zielonej wsi
Zawsze dawaj mi azyl i bezpieczeństwo
Bo kocham oddychać czystym powietrzem twoich gór:
Jestem Wolnością! wolność ! "
Pieśń Allobroges uważana jest za hymn sabaudzki, chociaż nie została sformalizowana. Ta patriotyczna pieśń została skomponowana w 1856 roku w Chambéry, podczas wojny krymskiej, przez Josepha Dessaix , pisarza i liberalnego dziennikarza. Popularność zyskała po aneksji w 1860 roku.
ten 19 lutegojest uważane za święto narodowe przez ruchy tożsamościowe. Dzień ten odpowiada erygowaniu hrabstwa Savoy w księstwo 19 lutego 1416 roku . Wybór tego terminu ma być związany z przebudzeniem nacjonalizm Sabaudczyk XX -go wieku . W 1970 roku Cercle de l'Annonciade promowała tę datę, podejmując idee założyciela wcześniejszego ruchu Savoie Libre , Henri Denarié. Ruch Savoy również sformalizuje ten zwyczaj.
Maurice d'Agaune był patronem dawnego Księstwa Sabaudii, a następnie przez rozszerzenie Sabaudii, obchodzonego dnia22 września.
Kilka innych symboli, mniej ważnych, ale rozpowszechnionych, identyfikuje Savoy i Savoyards, a które można znaleźć w większości sklepów w obszarach turystycznych. Należą do nich charakter groteskowy z kominiarz , symbol migracji Savoy z XVII -tego wieku do XIX th wieku , a przede wszystkim dziecka.
Tartiflette ma stać się symbolem gastronomiczny tym regionie od 1980 roku. Jednak, Sabaudia cieszy się bogatą i zróżnicowaną kulturę gastronomiczną, w zależności od prowincji, które je tworzą. Od tarin crozetes , poprzez diots , pormoniers , sery receptury np. fondue. Typowe dla regionu są również napoje alkoholowe, takie jak likier genepi , z którego każda rodzina w wysokoalpejskich dolinach zazdrośnie trzyma własną recepturę.
Piosenka Étoile des neiges , która powstała w niemieckiej piosence, również stała się amerykańskim standardem w 1947 roku, z czego w 1949 roku Jacques Hélian i autor tekstów Jacques Plante stworzyli francuskie tłumaczenie. Wybrano temat Savoy. Staje się rodzajem hymnu podjętego w sosie rockowym przez założoną w 1987 roku lokalną grupę Simon et les Modanais. Grupa sprzedaje milion płyt i trafia na drugie miejsce list przebojów, zdobywając w 1988 roku złotą płytę .
Bliskość Szwajcarii oznacza, że przedstawienia łączą dwie kultury, w szczególności wokół schronisk alpejskich, psy św. Bernarda hodowane u podstawy na dwóch przełęczach, sabaudzką i szwajcarską, raclette, a także wyrażenia takie jak „Ca va ou bien” , znalezione w parodiach, zwłaszcza Les Inconnus i ich reprezentacji regionalnej gazety w czasie Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1992 roku .
Książki w odwrotnym porządku chronologicznym publikacji.
Jeśli chodzi o temat historyczny, możemy zapoznać się z Bibliografią w artykule Historia Sabaudii .