Francois de Sales

Franciszek Salezy Katolicki Saint
Zdjęcie poglądowe artykułu François de Sales
Biografia
Narodziny 21 sierpnia 1567
Sprzedaż zamek ( Thorens-Glières ), Księstwo Sabaudii
Zakon religijny ksiądz diecezjalny
Święcenia kapłańskie 18 grudnia 1593
Śmierć 28 grudnia 1622 r
Lyon , Królestwo Francji
Święty Kościoła Katolickiego
Kanonizacja 19 kwietnia 1665 rprzez papieża Aleksandra  VII
Beatyfikacja 28 grudnia 1661 rprzez papieża Innocentego  X
Biskup Kościoła Katolickiego
Konsekracja biskupia 8 grudnia 1602 rprzez
M. gr Vespasien Garibaldi
Biskup z Genewy
17 września 1602 r - 28 grudnia 1622 r
Poprzedni Claude de Granier Jean-Francois de Sales Następny
Tytularny biskup od Nicopolis
biskup koadiutor w Genewie
15 lipca 1602 r - 17 września 1602 r
Inne funkcje
Funkcja religijna
Chanoine de Genève
proboszcz kapituły katedralnej w Genewie
Herb
„Ekscyd z Nunquam”
(en) Informacja na www.catholic-hierarchy.org

François de Sales , urodzony 21 sierpnia 1567 w Château de Sales niedaleko Thorens-Glières w Sabaudii i zmarł 28 grudnia 1622 w Lyonie , jest prałatem sabaudzkim . Mianowany biskupem Genewy w 1602 roku, nigdy nie był w stanie objąć swojej siedziby, która stała się „Rzymem kalwinistów  ”, i pozostał w Annecy . Współzałożyciel z Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny został ogłoszony świętym w 1665 i doktora Kościoła w 1877 roku . Jest liturgically upamiętnione na 24 stycznia w zwykłej formie rytu rzymskiego , a na 29 stycznia w formie nadzwyczajnej .

Pochodzący ze szlacheckiej rodziny Księstwa Sabaudzkiego wybrał drogę wiary chrześcijańskiej , oddając swoje życie Bogu i zrzekając się wszelkich tytułów szlacheckich. Stał się jednym z najbardziej cenionych teologów swoich czasów. Ten wielki kaznodzieja przystąpiła do siedziby biskupa Genewy i założył, z baronową Jeanne de Chantal The zakonu Nawiedzenia . Wywarł znaczący wpływ w Kościele katolickim, a także był bardzo słuchany przez posiadaczy władzy doczesnej, w tym książąt Karola Emanuela I st i Wiktora Amadeusza I st Sabaudii , regent Sabaudzka Christine de France i królów Francji Henryka IV i Ludwik XIII .

Jako człowiek pisarstwa pozostawił po sobie ważne dzieło, które świadczy o jego wizji życia. Od 1923 r. Kościół katolicki uważa go za patrona dziennikarzy i pisarzy ze względu na posługiwanie się prasą drukarską . Jej publikacje należą do pierwszych katolickich gazet na świecie. Jego spowiednikiem był ksiądz Michel Favre.

Biografia

Młodzież

Dzieciństwo

François de Sales urodził się dnia 21 sierpnia 1567w rodzinie katolickiej szlachty sabaudzkiej , w Château de Sales niedaleko Thorens-Glières , około dwudziestu kilometrów na północ od Annecy , w Księstwie Sabaudii .

Jego ojciec, François, pan Sales, Boisy i Novel , a jego matka, Françoise, jedyna córka Melchiora Urbaina de Sionnaz, pana Thuile i Vallières, należeli do starych arystokratycznych rodów Sabaudii . Ojciec Franciszek Salezy zajęte prestiżową i lukratywny urząd kamerdynera księcia Sébastien Luksemburga-Martigues i służył jako oficer w armii króla Francji, François I er . Przyszły święty był najstarszym z sześciu braci i sióstr i musiał przyjąć tytuły swojego ojca.

Na jego chrztu na 28 sierpnia 1567 roku otrzymał imię „François” w hołdzie Franciszka z Asyżu . Do 1569 roku wychowywany był jak każde szlachetne dziecko przez pielęgniarkę, potem przez sześć lat kształcił się u rodziców, którzy mieli dla niego wielkie ambicje. Bardzo szybko nauczył się posługiwania bronią.

Od 1573 do 1575 roku był studentem książęcego kolegium Plain-Château, w La Roche-sur-Foron , a następnie, od 1575 do 1578 roku, uczył się w Chappuisien College w Annecy , gdzie spotykały się z Sabaudczyk arystokracji i nauczył się francuskiego zastępować miejscowego patois. W wieku dziesięciu lat, podobnie jak inne dzieci w jego wieku, przyjął pierwszą komunię , a wkrótce potem jej bierzmowanie . M gr Welsh Look , przyjaciel rodziny Salesów nadaje tonsurę w kościele Saint-Etienne w Clermont ,20 września 1578, Ma 11 lat.

Już w wieku jedenastu lat, około 1578 r., poprosił o przyjęcie na kapłana, ale ojciec, który zamierzał zasiadać w ławie przysięgłych , wysłał go na studia prawnicze do Paryża. Następnie kontynuował naukę w College of Clermont (kolegium jezuickie , przejęte i zastąpione dziś przez Liceum Louis-le-Grand ), pod kierunkiem swojego nauczyciela, Jeana Déage'a, w towarzystwie trzech kuzynów. Studiował retorykę , ale także łacinę , grekę , hebrajską , filozofię i teologię , wiedzę, która pozwoliła mu "nauczyć się ćwiczeń szlacheckich" .

Czerpie z tego pobytu wielkie przywiązanie do Francji, kraju często skonfliktowanego z Sabaudią, ale z którą czuje się blisko geografii, stylu życia i języka.

Studia w Paryżu

W Paryżu , w towarzystwie swojego nauczyciela, ojca Déage i trzech swoich kuzynów, François studiował „kursy artystyczne” od października 1584 do 1588 roku. Poświęcając się wówczas filozofii, matematyce, historii i muzyce, a także retoryce i gramatyce, Franciszek wykazuje również duże zainteresowanie teologią Augustyna z Hippony i Tomasza z Akwinu , ze szczególnym uwzględnieniem łaski i predestynacji.

Franciszek jest bardzo naznaczony teologią o predestynacji i łasce, szeroko dyskutowaną wówczas z powodu rozwoju protestantyzmu . Kilkadziesiąt lat wcześniej Kalwin , opierając się na pismach Augustyna z Hippony i Tomasza z Akwinu , starał się uzasadnić teologię predestynacji. Takie podejście wywołuje wielką udrękę u François de Sales, który przez dziesięć tygodni – między grudniem 1586 a styczniem 1587 – wyobraża sobie, że jest przeznaczony do piekła. Zrozpaczony modli się przed figurą Matki Boskiej w dominikańskim kościele Saint-Étienne-des-Grès , po czym czuje się wolny od tych lęków. Następnie składa ślub czystości i prowadzi życie modlitwy i pokuty . Kontynuując studia uzyskał tytuł licencjata i magistra wiosną 1588 r.

Studia we Włoszech i powrót do Savoy

W 1588 roku François będzie kontynuował studia we Włoszech w towarzystwie wielebnego Déage i jego brata Galloisa.

Jesienią 1588 przybył do Padwy , gdzie mieścił się wówczas jeden z największych uniwersytetów w Europie.

Szukając rady i pomocy, oddał się pod duchowe kierownictwo jezuity o. Antoine Posevina , który zmusił go do odprawiania Ćwiczeń Duchowych . Jak kiedyś zwierzył się przyjacielowi: „dla siebie studiowałem prawo i teologię” . Skupiając swoją uwagę na Augustynie z Hippony , Hieronima ze Stridonu , Janie Chryzostomie i Tomaszu z Akwinu , skupia się szczególnie na kwestii ludzkiej wolności, starając się dać „bardziej godne miejsce łasce i miłosierdziu Boga” . Posuwa się nawet do przeciwstawienia się Augustynowi z Hippony i Tomaszowi z Akwinu w kwestii predestynacji, która tak bardzo go dręczyła.

Odmawiając ziemskiego życia, nadal prowadzi bardzo surową egzystencję, ale poważnie choruje i wierząc, że umrze, prosi nawet o oddanie swojego ciała nauce: „że przynajmniej będę służyć społeczeństwu, ponieważ nie byłem używać w moim życiu ” . Wyzdrowiał jednak i po dwóch latach studiów w Padwie uzyskał w 1592 roku stopień doktora u słynnego Panciroli . Następnie udał się do Włoch, do Lorette , Rzymu , Wenecji, a następnie wrócił do Sabaudii.

Kiedy wrócił do La Thuile w Sabaudii w 1592 roku , jego ojciec zaoferował mu zwierzchnictwo Villaroger i podarował mu narzeczoną. François de Sales potwierdza jednak, że chce zostać księdzem. ten14 października 1592 r, po śmierci François Empereur, rektora kapituły genewskiej, niektórzy starali się o wyznaczenie François na kapelana w Rzymie, ale jego ojciec poprosił go o zarejestrowanie się jako prawnik w izbie adwokackiej , na co odpowiedział24 listopada 1592 r.

Franciszek ma jednak inną ambicję: stać się człowiekiem Kościoła. Claude de Granier , biskup Genewy (w nowej siedzibie Annecy po wprowadzeniu reformacji w Genewie), uzyskuje za François ustala położenie od Provost w rozdziale Genewy w Annecy. François de Sales zakłada sutannę10 maja 1593a następnego dnia staje się kanonem Annecy; 13 maja zrzeka się swojego pierworodztwa, a także tytułu Lord of Villaroger. Następnie przeszedł na emeryturę do Château de Sales aż do…7 czerwca 1593, walcząc z jego wątpliwościami i pokusami. Otrzymał pierwszy stopień sakramentu z zamówień , które z diakonatu , w dniu 11 czerwca 1593 roku i rozpoczął swoje wizyty do chorych i więźniów. ten18 grudnia 1593zostaje kapłanem i proboszczem Genewy.

Życie kapłańskie Franciszka

Początek życia kapłańskiego

Od czasów reformacji protestanckiej i pojawienia się kalwinizmu w Genewie siedziba biskupstwa Genewy została przeniesiona do Annecy . To tam nowy rektor określa metodę, którą zamierza zastosować wobec tych, których wielu wówczas nazywa heretykami: François wzywa do odzyskania Genewy. W sławnym przemówieniu ogłasza swój program: „To dzięki Miłosierdziu mury Genewy muszą zostać wstrząśnięte, Miłosierdzie musi być najechane, Miłosierdzie musi zostać odzyskane (…). Nie proponuję ci ani żelaza, ani tego proszku, którego zapach i smak przypomina piekielny piec (...). Musimy żyć zgodnie z regułą chrześcijańską, abyśmy byli kanonikami, to znaczy regularnymi, dziećmi Bożymi nie tylko z nazwy, ale także w efekcie”. Odmawia darowizn i dużo się spowiada, został nazwany „pensjonariuszem” diecezji.

Reformacja mający spread w Savoy Dzięki krótkim okresie dominacji na Wyżynie ( 1535 - 1564 ), przy czym Chablais trzymał nową religię. Po odzyskaniu władzy nad tym regionem książę Emmanuel-Filibert Sabaudii był bardzo tolerancyjny. Jego syn Karol Emanuel  I st jednak chce przywrócenia religii katolickiej „dobrocią, jeśli możemy, przemocą, jeśli to konieczne.” Również Charles-Emmanuel poprosił biskupa Claude'a de Granier o wysłanie misjonarzy w 1594 roku, a François de Sales zgłosił się na ochotnika.

Misje w Chablais

François liście, sam, uzbrojony tylko z Biblią i „kontrowersji” z Robert Bellarmin . Zostawił Annecy włączoną9 września 1594i ze względów bezpieczeństwa przeniósł się do twierdzy Allinges .

Z Allinges udał się do Thonon , zreformowanego miasta, gdzie głosił kazania w jedynym kościele, który pozostał katolicki. Zima 1594-1595 okazała się trudna: oprócz surowego klimatu zarządzenie publiczne zabraniało protestantom uczęszczania na kazania Franciszka Salezego, a ten ostatni był również oczerniany. Chcielibyśmy nawet go zamordować, ale zakonnicy odmawiają wszelkiej eskorty wojskowej, nie chcąc nic zawdzięczać sile broni.

Kazał drukować swoje kazania na luźnych kartkach, które rozwieszał w mieście. Jest to jeden z powodów, dlaczego Kościół katolicki będzie uczynić go patronem od dziennikarzy i pisarzy . Niektóre z jego kazań ukażą się również pod tytułem: „Kontrowersje” . François postanowił osiedlić się w Thonon , głównego miasta Chablais , ale robi się trochę dramatyczne konwersji, chyba że od prawnika Pierre Poncet, 11 kwietnia 1595. Pisał do suwerennego Karola Emanuela I st Savoie , że po roku: " my zaczął głosić tutaj, z bardzo małymi owocami ”. W Wielkanoc 1595 wyjechał do Annecy, aby wziąć udział w synodzie organizowanym przez biskupa. Wrócił do Thonon mimo pewnych trudności finansowych, wznowił dyskusje teologiczne i wizyty u chorych.

Lata 1596 i 1597 oznaczały punkt zwrotny w Chablais, wraz z pojawieniem się sprzecznych debat, zwłaszcza po nawróceniu Antoine de Saint-Michel, Pana Avully. W towarzystwie Antoine de Saint-Michel, François de Sales jedzie do Genewy, aby porozmawiać z Antoine de La Faye .

Nawrócenie Chablaisa

François de Sales udał się do Turynu, aby spotkać się z księciem Sabaudii Karolem Emanuelem, aby poprosić go o wsparcie, aby móc odprawiać msze w miejscach publicznych. Zezwolenie otrzymał w styczniu 1597 i w konsekwencji przywrócił mszę w Thonon. Może również odzyskać przedmioty liturgiczne zabezpieczone przez Zakon Saint-Maurice, który za zgodą Papieża przejął je, aby uniknąć grabieży podczas wojny, która doprowadziła do dominacji berneńskiej.

Przy wsparciu papieża Klemensa  VIII Franciszek spotyka się potajemnie z Teodorem de Bèze , następcą Kalwina , i omawia kwestie teologiczne, w szczególności znaczenie dzieł w życiu chrześcijańskim. Obecnie wspiera go w swojej misji czterech księży, których dzieli się swoim doświadczeniem: „Zapewniam, że nigdy nie używałem żądła, którego później nie żałowałem. Mężczyźni czynią więcej z miłości i miłosierdzia niż surowości i rygoru” .

Znaczna część mieszkańców Chablais powrócił do katolicyzmu między 1597 a 1598 r . Biskup Claude de Granier mianował koadiutorem François ( 1598 ), które to stanowisko przyjął. Biskup chce uczynić go swoim następcą i kieruje w tym celu prośbę do Papieża”29 sierpnia 1597.

Franciszka, który wyjechał do Thonon, aby zorganizować tam wielką uroczystość liturgiczną, odwiedza kardynał-legat Medyceuszy (przyszły papież Leon  XI ). Książę Sabaudii Karola Emanuela  I st organizuje wystawne przyjęcie w kościele św Augustyna z Thonon i tych uroczystych wydarzeń pod znakiem nawrócenia 2300 ludzi w jedenastu dni.

Następnie książę Sabaudii postanawia zastosować uogólnioną zasadę polityczno-prawną: Cujus regio, ejus religio . W związku z tym przywraca katolicyzm w Chablais, jeśli to konieczne, pod przymusem  : konfiskata i niszczenie publikacji protestanckich, wydalenie duchownych kalwińskich i zakaz wykonywania jakichkolwiek urzędów publicznych przez reformowanych. Książę sprowadza jezuitów i mnichów. Ich argumenty są wzmacniane obecnością wojsk składających się z weteranów wojen indiańskich w Meksyku, ulokowanych u opornych mieszkańców, Karola-Emmanuela z Sabaudii, zmuszając ich do wyboru między nawróceniem a wygnaniem. François de Sales nie sprzeciwia się brutalności tych metod, jego wykształcenie prawnicze z pewnością zachęca go do poszanowania władzy. Ale stara się złagodzić los przeciwników poprzez dystrybucję kaucji i odwiedza około dwudziestu wygnańców z Chablais, aby kontynuować z nimi dialog.

Anegdota

W przeciwieństwie do drastycznych metod, za pomocą których książę Sabaudii i kaznodzieje kapucyni zamierzali nawrócić ludność Chablais, o. de Sales udało się przekonać rodaków swoim spokojem, łagodnością i wymowną siłą przekonywania. Przy okazji sporów , jakie prowadzi z pastorami protestanckimi w Thonon, wykazuje ducha finezji. Podczas debaty wszyscy zgadzają się co do jednego z wersetów ewangelii: Jeśli ktoś uderzy cię w prawy policzek, nadstaw mu także drugi (Mt 5,39). Pod koniec debaty François zostaje apostrofizowany: Monsieur  l'Abbé, jeśli ktoś uderzy cię w prawy policzek, jaka jest twoja reakcja? . Odpowiada z humorem: wiem, co powinienem zrobić, ale nie wiem, co bym zrobił! .

François koadiutor

12 listopada 1598 r. biskup Claude de Granier wysłał Franciszka Salezego do papieża, aby przedstawił swoją kandydaturę na stanowisko koadiutora. Papież Klemens  VIII , wspomagany przez trzech teologów, „bada” go przed potwierdzeniem go jako koadiutora biskupa Genewy w dniu15 marca 1599, mianując go następnie biskupem Nicopolis ad Iaterum . Po powrocie z Rzymu François udał się do Turynu, aby odzyskać przedmioty liturgiczne znajdujące się w posiadaniu Zakonu Saint-Maurice i przekazać je do parafii Chablais. W ciągu następnych dwóch lat François de Sales zreorganizował diecezję genewską (administracja, ekonomia, walka z Zakonem św. Maurycego). Stara się zainstalować jezuitów w Chablais , jak również nowe zgromadzenie Oratorium , które poznał w Rzymie. Dąży również do rozwoju kultury i edukacji: „całej sztuki i nauki, liter i języków” . Ten nowy ośrodek szkoleniowy o nazwie „Alberge” jest prowadzony z trudem, ze względu na ograniczone środki finansowe, pomimo poparcia papieża Klemensa  VIII .

W 1600 roku książę Karol Emanuel  I st Savoy w konflikcie z królem Francji Henryka  IV i tym razem wojny zakończył się Traktat z Lyonu , części terytorium regionalnego następnie podejmowane przez protestantów. Henryk IV udaje się do Annecy (miasta sprzymierzonego z królem Francji i siedziby biskupstwa Chablais) i spotyka biskupa Claude'a de Granier oraz Franciszka Salezego, któremu obiecuje chronić wszystko, co zrobił w tym regionie.

W 1602 r. Claude de Granier wysłał Franciszka Salezego z misją dyplomatyczną do Paryża z królem Henrykiem IV z prośbą o zwrot dóbr skonfiskowanych podczas wojny w Sabaudii duchowieństwu. François następnie wzmacnia swoją reputację poprzez kazania, które wygłasza przed sądem, w szczególności 27 kwietnia w katedrze Notre-Dame w Paryżu , kiedy jest odpowiedzialny za wygłoszenie mowy pogrzebowej Philippe-Emmanuela de Lorraine , brata zmarłego. Królowa Francji Ludwika de Vaudémont i bohaterka wojny z Turkami.

Król Francji prosi go nawet, by został biskupem Paryża, ale on odmawia. Spędzając dziewięć miesięcy w Paryżu, spotyka mistyczkę Barbe Acarie (przyszłą błogosławioną Marię od Wcielenia) i pomaga jej w jej misji wprowadzenia Zakonu Karmelu do Francji . Po powrocie do Sabaudii dowiedział się o śmierci biskupa Genewy Claude'a de Granier.

Biskup

W dniu 8 grudnia 1602 roku , Franciszek Salezy został wyświęcony na biskupa Genewy Thorens przez M gr Wespazjana Gribaldi, emerytowanego arcybiskupa Wiednia , a metropolita Genewie (The coconsécrateurs: M gr Th Pobel , biskupa Saint-Pol-the-trzech zamków i M gr J. Maistret biskup tytularny Damaszek). Wstąpił do stolicy biskupiej Genewy na wygnaniu w Annecy, Genewa była protestancka. Nowy biskup , postanawia ustanowić katechizm w celu szerzenia, upowszechniania i zrozumienia wiary katolickiej wiernym w swojej diecezji. Jego wyznawcy nazywają go „cudownym Chrystusem z Genewy”.

W marcu 1604 Sprzedaż Franciszka proszony jest robić kazania na Wielki Post w Dijon , zgodził się. Tam spotkał dwóch swoich największych uczniów, Jacqueline Coste, byłą służącą Genewy, ale także baronową Jeanne de Chantal . Widząc to ostatnie, wydaje mu się, że rozpoznaje osobę, która ukazując mu się podczas wizji, miała założyć nowy zakon. W tym czasie rozpoczął korespondencję z kilkoma osobami, w której zachęcał do modlitwy (życia pobożnego), ale także miłosierdzia. Ta korespondencja jest źródłem jego książki Wprowadzenie do pobożnego życia .

Jakiś czas później został kierownikiem duchowym Joanny de Chantal, nakazując jej: „Wszystko musisz czynić z Miłości, a nic na siłę, posłuszeństwo musisz kochać bardziej niż lękać się nieposłuszeństwa” . François de Sales jest także wybitnym pisarzem i jednym z pierwszych, który używa w swoich pismach współczesnego francuskiego, aby zbliżyć się do swoich czytelników. W 1607 wraz z prawnikiem Antoine Favre , przewodniczącym senatu Sabaudii, założył Akademię Florimontane, skupiającą jej członków wśród intelektualnej i artystycznej elity regionu. Ta fundacja, dla której wybiera godło drzewa pomarańczowego i jego owoców oraz motto „kwiaty i owoce”, ma na celu edukowanie i instruowanie, a być może inspiruje 28 lat później utworzenie Akademii Francuskiej przez Richelieu .

W 1609 François de Sales otrzymał rozkaz przywrócenia zakonu Saint-Benoît w opactwie Talloires , co uczynił. Zaprzyjaźnił się z Jean-Pierre Camus , biskup Belley nakazał biskupowi Sierpień 30, 1609 (The coconsécrateurs były M gr Jean Lefebvre, tytularny biskup z Tarsu i M gr Robert Berthelot biskupa tytularnego Damaszku), a który później napisał jeden z jego pierwszych biografie, Duch bł. Franciszka Salezego .

Jakiś czas później papież Paweł  V wysłał go z misją dyplomatyczną do hiszpańskiej posiadłości Franche-Comté , w celu rozstrzygnięcia sporu o własność źródeł Salinów, które sprzeciwiały się duchowieństwu dynastii Habsburgów .

Wprowadzenie do pobożnego życia

W 1608 roku napisał swoje najsłynniejsze dzieło, Wprowadzenie do pobożnego życia . Początkowo François de Sales pisał do swojej kuzynki Madame de Charmoisy, która chciała nauczyć się oddania i doświadczyć życia modlitwy . Przez dwa lata François de Sales w swoich listach hojnie udzielał jej rad duchowych, które także kazała czytać innym, aż do chwili, gdy jezuita poprosił ją o ich opublikowanie. Autor zgadza się opublikować je po pewnym retuszu pod tytułem Wprowadzenie do pobożnego życia . Język i styl użyty w tej pracy są bardzo proste jak na tamte czasy, bez łacińskich czy greckich cytatów. Oferując pobożne rady mężczyznom i kobietom, jest adresowany do znacznie większej liczby odbiorców niż duchowe traktaty tamtych czasów.

Dzieło podzielone jest na pięć części, pierwsza uczy, jak przejść od pragnienia Boga do jego realizacji; druga część ma na celu poszukiwanie doskonałości  ; trzecia poświęcona jest praktykowaniu cnót  ; czwarta wskazuje na przeszkody w modlitwie; a ostatnia zastanawia się, jak odnowić zapał wiernych.

Ta książka szybko odniosła ogromny sukces; został przedrukowany ponad czterdzieści razy za życia François de Sales. Czyta go sam król Henryk  IV , a jego żona daje królowi Anglii kopię ozdobioną diamentami.

Fundacja Zakonu Nawiedzenia

Pierwsze projekty związane z Zakonem Nawiedzenia pojawiają się około 1608 roku. François de Sales prowadzi wówczas korespondencję z baronową Jeanne de Chantal , młodą wdową poznaną w 1604 roku w Dijon . Franciszek Salezy, który nie chce wejść do obiektu przed wychowanie jej dzieci jest zakończona, czeka zatem na niedzielę 06 czerwca 1610 do założenia na Zakon Nawiedzenia w Annecy , pierwsze siostry Jacqueline Favre i Jeanne-Charlotte de Bréchard , którą kieruje pod kierunkiem Joanny de Chantal . Początkowo mieściły się w skromnym „Maison de la Galerie”.

Piwnica tego budynku, która została zachowana, została przekształcona w oratorium, a kolebkę zakonu odwiedzają do dziś liczni pielgrzymi. Franciszek Salezy wybrał dla sióstr imię „  córek Nawiedzenia  ”, ponieważ odwiedzając ubogich, powinny naśladować Maryję, gdy odwiedzała Elżbietę, niosąc wielką radość, która – w jej synu – była w niej” . Poświęca im jedną ze swoich najbardziej znanych maksym: „załatwianie spraw ziemi z oczami wbitymi w niebo… Wszystko, co czyni się z miłości, jest miłością…” . W szczytowym okresie Zakon Nawiedzenia miał 87 klasztorów w całej Europie .

François de Sales przeszedł kilka trudnych chwil. Zwłaszcza w latach 1610-1613, kiedy książę Sabaudii odmówił mu opuszczenia Sabaudii, aby odpowiedzieć na zaproszenie francuskich biskupów. Rzeczywiście, książę w konflikcie z królem Francji obawia się, że zakonnicy spiskują przeciwko niemu. Ten ostatni musi wielokrotnie demonstrować swoją lojalność i niewinność.

Staramy się także splamić jego reputację, zwłaszcza gdy fałszerz naśladuje jego pismo odręczne i pisze słodką notatkę, wzbudzając podejrzenia u księcia Nemours o przykładne życie Franciszka Salezego. Wkrótce jednak został oczyszczony z zarzutów, a nawet zaczął cieszyć się pewną opinią świętości. Wielu chorych przychodzi do niego w nadziei na uzdrowienie.

Traktat o miłości Boga

W 1615 roku Franciszek Salezy podjął się napisania drugiego traktatu poświęconego modlitwie. Po wprowadzeniu do życia pobożnego napisał Traktat o miłości Bożej , jedno z jego głównych dzieł. W odróżnieniu od Wprowadzenia do życia pobożnego w swoim stylu, ta książka jest częściowo przeznaczona dla sióstr wizytek i dotyczy życia duchowego, stwierdza Franciszek: „w ten sposób mówimy do młodych uczniów, a w inny do starszych. towarzysze” .

Nieco później podjął się zreformowania opactwo Abondance , zastępując kanony przez Feuillants .

W 1619 roku dołącza do Paryża księcia Sabaudii Karola Emanuela I st który poślubił jego syn, Wiktor Amadeusz I st Savoy , z Christine Francji , córki króla Henryka IV Francji . Po raz pierwszy od dziesięciu lat François de Sales może znów głosić w Paryżu. Jego reputacja rośnie, mnoży konferencje i rady duchowe w stolicy Francji i zostaje na pewien czas ojcem duchowym Angélique Arnauld , ksieni Port-Royal des Champs . Spotyka też przyszłego św. Wincentego a Paulo , który mówi o nim, że „zapał tego sługi Bożego świecił w jego znajomych rozmowach; ci, którzy brali udział, wisieli na jego ustach. ” .

Kardynał de Retz nawet poprosił go, aby stać się jego koadiutor, tak aby odnieść sukces go później. Z Paryża François prosi o budowę sanktuarium w La Bénite Fontaine , rozpoznając w ten sposób to święte miejsce, które staje się małą sabaudzką Lourdes . Powrócił w 1620 r. do Annecy, gdzie jego brat został mianowany biskupem koadiutorem. Poprzez liczne wizyty w opactwie Sainte-Catherine de Vovray, niedaleko Annecy, François de Sales przyczynia się do reformy zakonu bernardynów .

Nieco później papież poprosił go, aby przewodniczył kapitule zakonu Feuillant w Pignerol . Następnie został zaproszony do Turynu przez księżną Mantui Małgorzatę Sabaudzką (1589-1655), córkę Karola Emanuela I st . Jednak jego zdrowie jest coraz bardziej kruche. Kiedy książę Sabaudii ponownie prosi go o towarzyszenie mu w misji dyplomatycznej do Paryża, sporządza testament i żegna się z zakonnikami z Annecy . Po drodze odwiedził różne zakony Nawiedzenia i w Lyonie widział po raz ostatni Joannę de Chantal , 12 grudnia 1622 r.

Zmarł w opinii świętości 28 grudnia 1622 r. w domu ogrodnika klasztoru Nawiedzenia Bellecour w Lyonie. Wbrew życzeniom Lyonnais jego ciało zostało przewiezione do Annecy, ale jego serce pozostało w tym domu, gdzie jest wystawione w swoim złotym relikwiarzu w jego święto.

François de Sales, bliski Wincentemu a Paulo , powiedział, że żałuje tylko jednego: nie mógł spotkać księdza lotaryńskiego Pierre'a Fouriera . Trzy założycielki żeńskich zakonów zostaną kanonizowane.

Dziedzictwo

Duchowość

Duch Franciszka Salezego i duch salezjański

Maurice d'Agaune jest patronem Sabaudii, Bernard Menthon że z Alp . Tymczasem François de Sales jest patronem diecezji Annecy , a także dziennikarzy i pisarzy. Jego nauczanie koncentruje się na pobożności w życiu codziennym. Dla odnowy duchowej, która powoduje, że w epoce wojen religijnych i bogactwie jego osobowości, Franciszek Salezy jest jedną z głównych postaci katolickiego odrodzenia na początku XVII -tego  wieku .

W ramach wielkiego ówczesnego nurtu mistycznego nikt lepiej od niego nie umiał pogodzić humanizmu z myślą chrześcijańską. François de Sales okazuje troskę zarówno o rozwój duchowieństwa, jak io nauczanie świeckich wszystkich warunków, proponując nowe formy pobożności dostępne dla wszystkich. W związku z tym zapowiada Pascala i moralistów z Wielkiej Siedli . Ta otwartość na edukację skłania go do wezwania ojca Redente Baranzano do Kolegium Chapuisien w Annecy , który naucza nowych teorii Kopernika i Galileusza , których Rzym szybko potępia jako pewność.

François de Sales wyróżnia się na tle współczesnych przede wszystkim pokojowym podejściem do protestantyzmu . Oto, co powiedział w rozdziale o katedrze:

„To dzięki miłosierdziu mury Genewy muszą zostać wstrząśnięte, dzięki miłosierdziu trzeba je najechać, dzięki miłosierdziu trzeba je odzyskać […]. Nie proponuję ci ani żelaza, ani tego proszku, którego zapach i smak przypomina piekielny piec [...]. Sami musimy odeprzeć wroga [...], przykładem i świętością naszego życia [...]. Musimy obalać mury Genewy żarliwymi modlitwami i odeprzeć atak z braterską miłością. "

Teologiczną bronią Franciszka Salezego nie był ani gniew ekskomuniki, ani nawracanie siłą, ale przekonywanie miłości. To także jedno z jej haseł: „  Nic na siłę, wszystko z miłości  ” . Ucieleśniał we wzorowy sposób, podczas często wyczerpującej egzystencji, najwyższe cnoty ewangeliczne, aż do bycia nazywanym Doktorem miłości .

Książę-biskup Genewy rezydujący w Annecy i członek arystokratycznej rodziny, został przyjęty i doceniony przez wielkie postacie swoich czasów, takie jak królowie Henryk IV i Ludwik XIII , papież Klemens VIII , Richelieu , św. Wincenty a Paulo , matka Angélique Arnaud , Pierre de Bérulle , Lesdiguières , między innymi.

François de Sales jest jednym z ostatnich wielkich autorów duchowych języka francuskiego. Ta wybitna postać katolickiej reformacji , w linii Karola Borromee, którego wziął za wzór, potrafiła w oryginalny sposób łączyć działanie i kontemplację. Jego słynne traktaty duchowe, przeznaczone dla szerokiej publiczności, proponowały urzeczywistnianie ducha życia i wolności, który według autora inspiruje pobożne życie.

Wpływ, jaki wywarł za życia, utrzymywał się nawet po jego śmierci na wielu autorów duchowych, katolików i protestantów. Byłby najczęściej publikowanym autorem katolickim na świecie, po Biblii . Pod wszystkimi tymi względami François de Sales pozostaje jedną z czołowych postaci europejskiego katolicyzmu okresu nowożytnego. Duch Salezjański nadal animować wiele instytucji religijnych dzisiaj, takich jak Salezjanów Księdza Bosko , w salezjańskich misjonarzy Maryi Niepokalanej , z Córek św Franciszka Salezego , az synami świętego Franciszka Salezego , czyli kapłanów. Od Saint Francis de Sprzedaż itp.

Uznanie Kościoła Katolickiego

Proces beatyfikacyjny Franciszka Salezego został otwarty przez Stolicę Apostolską w 1626 r. Został ogłoszony błogosławionym w 1661 r., świętym w 1665 r. , a obchodzono go 24 stycznia .

Jan Bosko wybrał Franciszka Salezego na swojego patrona dla zakonu, który założył w 1854 roku . Jej członkowie nazywani są salezjanami .

W 1877 roku Franciszek Salezy został podniesiony do godności Doktora Kościoła przez papieża Piusa  IX .

W 1923 r. papież Pius  XI skierował do biskupów encyklikę z okazji trzeciego stulecia jego śmierci: Rerum Omnium Perturbationem , czyniąc go patronem dziennikarzy.

Papież Paweł  VI powiedział okazji 300 XX  -lecie publikacji jego listu Sabaudiae Gemma  :

„Z pewnością znasz tego świętego. Jest jedną z największych postaci w Kościele iw historii. Jest obrońcą dziennikarzy i publicystów, ponieważ sam napisał pierwsze pismo. Możemy zakwalifikować jako „ekumenicznego” tego świętego, który napisał kontrowersje, aby jasno i życzliwie rozumować z kalwinistami swoich czasów. Był mistrzem duchowości, który nauczał chrześcijańskiej doskonałości we wszystkich stanach życia. To było w tych aspektach prekursorem II é  Soborze Watykańskim . Jej wielkie ideały są nadal aktualne.  "

Poświęcenie

Bardzo szybko jego relikwie zostały przeniesione do Annecy i doniesiono o cudownych uzdrowieniach. Jeśli chodzi o serce relikwiarza, to znajdowałoby się ono w kościele parafialnym Massangis .

Jego relikwie zostały przeniesione dalej2 sierpnia 1911w Bazylice Nawiedzenia w Annecy, gdzie są dziś przechowywane w pobliżu bazyliki Joanny de Chantal , z którą utrzymywał głęboką duchową przyjaźń, podobnie jak jego poprzednicy François i Claire d'Assise oraz Jourdain de Saxe i Diane d'Andalo we Włoszech, Thérèse d'Avila i Jean de La Croix w Hiszpanii lub jej współcześni Pierre Fourier i Alix Le Clerc w Lotaryngii, Vincent a Paul i Louise de Marillac we Francji.

Od 1911 do 14 czerwca 1912 r. relikwie Franciszka Salezego i Joanny de Chantal spoczywają w chórze sióstr, a następnie znajdują swoje miejsce w odpowiednio przygotowanej krypcie przyszłego kościoła. Ostatecznie od 1949 r. były one przechowywane wewnątrz bazyliki w dwóch sarkofagach z pozłacanego brązu w stylu art deco , wystawionych ku czci wiernych do 1968 r.

Ornat z Saint-François-de-Sales, haftowane przez Wizytek, jest również na wystawie w pokoju na pierwszym piętrze budynku sądu Chambéry .

Poświęcono mu kilka kościołów i parafii: katedra Saint-François-de-Sales w Chambéry i parafia Saint-François-de-Sales w Hauts-de-Chambéry, w Sabaudii , bazylika Saint-François-de-Sales w Thonon -les-Bains w Haute-Savoie , z kościoła i parafii św Franciszka Salezego w 17 th  dzielnicy Paryża , a także kościół i parafia w Genewie , kościół w Annecy , kolejna w Lyonie , kościoła i parafia w Nicei , kościoły w Grenoble , Nantes , Bandol , Nîmes , Auriac , Bozel en Savoie , parafia w Caen , kościół i parafia w Gatineau w Quebec , kościół Saint-François-de-Sales w Buffalo aux Stany Zjednoczone , kościoły w Rouyn-Noranda , Saint-François-de-Sales , L'Île-d'Orléans w Odanak i Saint-François-de-la-Rivière-du-Sud w Quebecu , kościół w Le Tampon na wyspie Reunion , kościół i parafia w Thio w Nowej Kaledonii .

Inne hołdy

Kilka z tych miejsc kultu nadało swoje nazwy gminom, w szczególności francuska gmina Saint-François-de-Sales w Sabaudii, a także kanadyjskie gminy Saint-François-de-la-Rivière-du-Sud , Saint- François-de-l'Île-d'Orléans i Saint-François-de-Sales w Quebecu .

W dziedzinie edukacji jego imię nosi kolegium i liceum Saint-François-de-Sales w Évreux , dzienna szkoła Saint-François-de-Sales w Chambéry, a także kolegium i liceum w Troyes i Alençon .

Patron dziennikarzy i pisarzy

W ramach swoich obowiązków kościelnych François de Sales zobowiązuje się pisać osobiste listy do osób, do których nie może dotrzeć. Wprowadza również innowacje, wykorzystując prasę drukarską do okresowego publikowania tekstów, które są następnie publikowane publicznie i rozpowszechniane w domach. Czasopisma te są dziś uważane za pierwsze katolickie gazety na świecie.

W zakrystii kościoła Notre-Dame des Malades, znajdującej się w starym Vichy , u stóp jego posągu, zwróconego w stronę posągu księdza z Ars, wskazano, że jest on z pewnością patronem pisarzy i dziennikarzy, ale także głusi ludzie. W rzeczywistości przez 17 lat, aż do śmierci, opiekował się głuchoniemym Marcinem, którego sam uczył i katechizował.

W 1935 r . rozebrano grożącą zawaleniem dzwonnicę Sainte-Marie d'en-Haut w Grenoble. Zawierała okazałą figurę Matki Boskiej, a po bokach wsparte rzeźby patronów Grenoble: św. Brunona , św. Huguesa , św. Ferjusza i św. Franciszka Salezego. Trzy z tych czterech rzeźb zniknęły, tylko rzeźba François de Sales została odnaleziona w 2007 roku na rue Thiers, w ogrodzie Clinique des Bains.

  • Portret François de Sales.

  • Saint François de Sales, posąg w kościele Saint-Germain de Paris, Rouffignac-Saint-Cernin-de-Reilhac, Dordogne, Francja.

  • Statua François de Sales w kościele Saint-Hippolyte de Vivoin , Sarthe.

  • Neogotycki witraż w kościele Saint-Martin de Florac: Saint François de Sales.

  • Statua François de Sales w Annecy.

  • Barokowa statua François de Sales z opactwa Ottobeuren .

  • Epizody z życia Saint-François de Sales, witraż Klaudiusza Lavergne , 1880, w kościele Saint-Nizier w Lyonie.

Pisma

Oto niewyczerpująca lista dzieł pisanych François de Sales:

  • Wprowadzenie do pobożnego życia
  • Traktat o miłości Boga
  • List otwarty do protestantów ( kontrowersje )
  • Wywiady
  • Porady duchowe - 1
  • Porady duchowe - 2
  • Mały traktat o komunii
  • Zrób dobrą spowiedź
  • Miłość do sąsiada 1
  • Miłość do sąsiada 2
  • Medytacje Tajemnic Radosnych
  • Medytacje nad tajemnicami bolesnymi
  • Traktat o głoszeniu kazań
  • Porady dla przełożonych
  • Kazanie na Ojcze nasz
  • Kazanie na słomie i belce
  • Kazanie o Przemienieniu
  • List do św. Joanny z Chantal
  • Medytacja Męki Pańskiej
  • Kazanie na św. Błażeja
  • Kazanie na Boże Narodzenie
  • Kazanie na Seksagesime 13 lutego 1594
  • Komentarz do kazania Jana XX , 11-18 z 26 lipca 1618 r.
  • Kazanie na Wielki Piątek 17 kwietnia 1620
  • Kazanie na Zwiastowanie 25 marca 1621 r.
  • Kazanie 2 lipca 1621
  • Kazanie 1 st listopad 1621
  • Kazanie św. Franciszka Salezego na Środę Popielcową 9 lutego 1622 r
  • Kazanie na I Niedzielę Wielkiego Postu 13 lutego 1622 r.
  • Kazanie 20 lutego 1622 r.

Uwagi

Biskup Genewy , zesłany w Annecy , Franciszek Salezy jest założycielem, z Jeanne Françoise de Chantal , z Zakonu Nawiedzenia . Autor licznych pism, szef dziennikarzy.

Komentarze do Ojcze nasz  :

Ojcze, źródło wszelkiej świętości

„Proszę was usilnie, Ojcze, że bądź wola Twoja we mnie i we wszystkich, bo jestem pewien, że będzie to, że wszyscy są święci. Bądź święty, bo ja jestem święty  : i: To, czego pragnę, to twoje uświęcenie (por. Kpł 19, 2 ). O źródło wszelkiej świętości, uczyń nas świętymi, bo taka jest Twoja wola. Któż zatem jest tak ślepy na inteligencję, że nie pragnie być świętym? Ojcze Święty, nie szukam, niczego innego nie pragnę, aby moje bogactwo, moje dobra, moje skarby były święte. Niech wasz zostać wykonane we mnie, że mogę być święty. Ojcze Święty, bądź wola Twoja tak na ziemi, jak w niebie (Mt 6:10).
Twą wolą jest, abym był stanowczy w wierze, pokorny w rozmowie, skromny w słowach, sprawiedliwy w moich czynach, miłosierny wobec potrzebujących, dobrze uregulowany w mojej moralności; że nikogo nie obrażam, że wspieram wszystkich ludzi, że ze wszystkim zachowuję pokój, że kocham Cię jak Ojca. Niech Twoja wola się stanie. Ojcze , tego pragnę, o co proszę, czego pragnę z całego serca, aby Twoja święta wola spełniała się we mnie. Niech spełnienie Twojej woli będzie przyjemnością, zadowoleniem, radością mojej duszy wszędzie i zawsze. "

- Św. François de Sales. „W sprawie tych słów: bądź wola Twoja” , Komentarz do Ojcze nasz, XXVI, 386, cyt. za: Jean-Luc Moens, Misjonarz naśladowania Jezusa Chrystusa , Paryż, wyd. de Emmanuel, 2007, s. 50.

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Data jego wyjazdu do Paryża (między 1578 lub 1582) była przedmiotem przypuszczeń; jednak według André Raviera wszystko wskazuje na to, że data 1578 jest najbardziej realistyczna.
  2. Ten niepokój znalazł różne wyjaśnienia jego biografów, oprócz interpretacji duchowej, niektórzy kwestionowali przepracowanie Franciszka, inni przedstawiali jego niespokojną naturę lub bardzo namiętną atmosferę środowiska studenckiego, w którym się kąpał.

Bibliografia

Główne użyte źródła
  • Maurice Henry-Coüannier, Saint François de Sales i jego przyjaźnie , Paryż, Klasztor Nawiedzenia ,1921( przedruk  1954, 1979), 390  s.
  1. str.  11-14 .
  2. str.  17 .
  3. str.  21 .
  4. str.  30 .
  5. str.  34 .
  6. str.  54 .
  7. str.  69-77 .
  8. str.  84-90 .
  9. str.  101 .
  10. str.  107 .
  11. str.  114-130 .
  12. str.  75-180 .
  13. str.  215-223 .
  14. str.  200-210 .
  15. str.  263-271 .
  16. str.  350-381 .
  • André Ravier, François de Sales, Mędrzec i święty , Nowe Miasto,Marzec 1995( przedruk  2009), 317  s. ( ISBN  2-85313-095-9 )
  1. str.  15 .
  2. str.  16 .
  3. str.  17 .
  4. str.  18 .
  5. str.  19 .
  6. str.  21 .
  7. str.  22 .
  8. s.  24 .
  9. s.  29 .
  10. str.  31 .
  11. s.  32 .
  12. str.  33 .
  13. str.  35 .
  14. s.  36 .
  15. str.  37 .
  16. str.  39 .
  17. s.  40 .
  18. str.  53 .
  19. str.  54 .
  20. s.  55 .
  21. str.  58 .
  22. str.  57 .
  23. str.  59 .
  24. str.  60 .
  25. s.  62 .
  26. s.  63 .
  27. str.  64 .
  28. str.  65 .
  29. str.  71 .
  30. str.  73 .
  31. str.  74 .
  32. str.  76 .
  33. str.  77 .
  34. str.  78 .
  35. s.  80 .
  36. str.  81 .
  37. s.  82 .
  38. str.  86 .
  39. str.  88 .
  40. s.  89 .
  41. str.  91 .
  42. str.  93 .
  43. str.  99 .
  44. s.  100 .
  45. str.  101 .
  46. s.  104 .
  47. s.  106 .
  48. str.  111 .
  49. str.  112 .
  50. str.  113 .
  51. str.  114 .
  52. s.  115 .
  • Michon, Hélène, Saint François de Sales nowy mistyk , Paris, Cerf, coll.  "Dziedzictwo",Marzec 2008, 353  s. ( ISBN  978-2-204-08409-3 )
Innych źródeł
  1. Bourg Księstwo Sabaudii , a teraz powszechne w dziale z Haute-Savoie ).
  2. Viviane Mellinghoff-Bourgerie, Frieder Mellinghoff, François de Sales - , Memini,2007, s.  158.
  3. Kanon Eustache Chappuis , były doradca księcia Karola  III i były ambasador cesarza Karola V przy królu Anglii Henryku  VIII , założył w Annecy Collège Chappuisien w 1549 roku. Dla tego zwolennika kontrreformacji ta szkoła ma konkurować z pobliską reformacją protestancką w Genewie , której wpływ rośnie w Sabaudii, poprzez wykuwanie umysłów zdolnych oprzeć się argumentom protestanckich pastorów.
  4. André Ravier, Obecność św. Franciszka Salezego w Annecy , J. Le Doaré, 1970, s.  1588 .
  5. Albin Bastard-Rosset i Michel Lefort , bogate godzin Abbey d'Entremont , Stowarzyszenie Ochrony Dziedzictwa Entremont ( repr.  1994) ( 1 st  ed. 1983), 36  , str. , s.  16.
  6. Jean Prieur , Hyacinthe Vulliez, Święci Sabaudii , La Fontaine de Siloé ,1999, 191  s. ( ISBN  978-2-84206-465-5 , czytaj online ) , s.  111.
  7. André Ravier (1905-1999), Obecność św. Franciszka Salezego w Annecy (1970) . {Dane BnF.
  8. Historia błogosławionego Franciszka Salezego , autorstwa jego siostrzeńca Karola Augusta Salezego (opublikowana ponownie w 1879 r., Vives, 2 tomy), rozdział I , s.  37 .
  9. Historia błogosławionego Franciszka Salezego , autorstwa jego siostrzeńca Karola Augusta Salezego (opublikowana ponownie w 1879 r., Vives, 2 tomy), rozdz.  ja , s.  50 .
  10. z Encyclopaedia Britannica .
  11. w Encyklopedia catholica .
  12. Życie czcigodnego sługi Bożego François de Sales , Messire Henry de Maupas de Tour, 1869, s.  81 .
  13. Rue de Vallon w Thonon-les-Bains.
  14. Antoine de Saint-Michel d'Avully .
  15. Historia błogosławionego Franciszka Salezego , autorstwa jego siostrzeńca Karola Augusta Salezego (opublikowana ponownie w 1879 r., Vivès, 2 tomy), t.  ja , s.  128-129 .
  16. Lista będzie dostępna do wglądu w archiwach Watykanu.
  17. Historia błogosławionego Franciszka Salezego , autorstwa jego siostrzeńca Karola Augusta Salezego (opublikowana ponownie w 1879 r., Vivès, 2 tomy), t.  ja , s.  214-217 .
  18. Według Charles Auguste de Sales , Historia błogosławionego Franciszka Salezego, biskupa i księcia Genewy , Paryż, Louis Vivès,1870, 5 th  ed..
  19. Historia błogosławionego Franciszka Salezego , autorstwa jego siostrzeńca Karola Augusta Salezego (opublikowana ponownie w 1879 r., Vivès, 2 tomy), t.  ja , s.  293 .
  20. Marguerite Isnard i Roger Isnard, Nowy almanach hrabstwa Nicei , Serre Éditeur,2006( czytaj online ) , s.  31.
  21. Sainte Jeanne-Françoise de Chantal. Pamiętnik o jego życiu i cnotach , Matka F.-M de Chaugy (Plon 1893), s.  42 .
  22. Życie błogosławionego pana François de Sales , o. Dom Jean de Saint-François, s.  225 .
  23. Historia błogosławionego Franciszka Salezego, autorstwa jego siostrzeńca Karola Augusta Salezego (wyd. 1879), s.  337 .
  24. Sainte Jeanne-Françoise de Chantal. Pamiętnik o jego życiu i cnotach , Matka F.-M de Chaugy (Plon 1893), s.  65-80 .
  25. "  Kim jesteśmy?"  » , Na Académie Florimontane (konsultowane 9 sierpnia 2020 r . ) .
  26. Książka Wprowadzenie do pobożnego życia została po raz pierwszy opublikowana w Lyonie, u Pierre'a Rigaud, w grudniu 1608 roku.
  27. List François de Sales do Joanny de Chantal, Œuvre de Saint François de Sales , wydanie pełne (imp. Niérat 1892-1919, t.  XV , s.  101 .
  28. Saint François de Sales i jego przyjaźnie , Maurice Henry-Coüannier , Klasztor wizytacji (opublikowany w 1921, przedruk 1979), s.  270-288 .
  29. Franciszek Salezy i jego rodzina , M gr Piccard, str.  268 .
  30. Św. Franciszek Salezy namalowany przez Damy Nawiedzenia mu współczesnych , Delorme, Lyon, 1840.
  31. André Clapasson, Opis miasta Lyon , Champ Vallon,1982, s.  47.
  32. Przez „Genewę” należy rozumieć oczywiście stolicę biskupią, zajmowaną zresztą przez samego Franciszka Salezego, ale także cały świat protestancki, którego figurantem jest Genewa.
  33. "  Saint François de Sales  " , na nominis.cef.fr ( dostęp 24 stycznia 2021 )
  34. „  Biografia św. François de Sales - Société Saint François de Sales  ” , na www.francoisdesales.com (dostęp 24 stycznia 2021 r. )
  35. (w) „  Tekst encykliki na stronie Watykanu  ” na http://www.vatican.va/index.htm (dostęp 21 lutego 2011 ) .
  36. „  Przetłumaczona wersja encykliki (tłumaczenie niepełne)  ” , http://moulins.visitation.free.fr/index.htm (dostęp 21 lutego 2011 ) .
  37. „  Według regionalnego serwisu inwentaryzacji Burgundii  ” .
  38. [PDF] [1 .pdf Historyczny zapał i ciągłość. Tłumaczenie relikwii François de Sales i Jeanne de Chantal w 1911], publikacja Archiwum Departamentalnego Górnej Sabaudii.
  39. „  Wizyta na zdjęciach Palais de Justice de Chambéry  ” , na stronie ca-chambery.justice.fr (konsultacja 15 września 2013 ) .
  40. Informacje ze strony salesien.com .
  41. Musée Dauphinois: nowe nabytki .
  42. List otwarty św. Franciszka Salezego, doktora Kościoła, do protestantów II / VI .
  43. Św. Franciszek Salezy. Wywiady .
  44. Św. Franciszek Salezy i Różaniec – Rozważanie tajemnic życia Chrystusa .
  45. Medytacja o Męce (François de Sales) .
  46. Annecy Edition, 1897, tom IX , strona 266 .
  47. Modlitwa dziennikarska .
  48. Naśladowanie Jezusa Chrystusa Misjonarza , 331  s. ( ISBN  978-2353890088 ).

Zobacz również

Bibliografia

  • Patrick de Gmeline , François de Sales, dżentelmen Boży , Omnibus, 2018 ( ISBN  978-2-258-09826-8 ) .
  • Michel Tournade, Saint François de Sales. Poszukiwacz przygód i dyplomata , Salvator, 2017 ( ISBN  978-2-706-71561-7 ) .
  • David Laurent, François de Sales i Jeanne de Chantal. Korespondencja , Desclée de Brouwer, 2016 ( ISBN  978-2-220-07807-6 ) .
  • Josette Curtil, Obrazy św. Franciszka Salezego; Pamięć i dziedzictwo Sabaudii , Presses Universitaires de Rennes, 2014.
  • Akademia Salezjańska, Św. Franciszek Salezy, portrety skrzyżowane , 2010.
  • Gilles Jeanguenin, Saint François de Sales, jego walka z demonem , Éditions de l'Emmanuel, 2009.
  • Gilles Jeanguenin, Uzdrawianie ran duszy u św. Franciszka Salezego, Éditions de l'Emmanuel, 2010.
  • Gilles Jeanguenin, Wiara, nadzieja, miłość, cnoty teologiczne według św. Franciszka , Éditions de l'Emmanuel, 2011.
  • Gilles Jeanguenin, Cnoty odkurzone przez Saint François de Sale s, Éditions de l'Emmanuel, 2012.
  • Gilles Jeanguenin, Humor i świętość w François de Sales , Salvator Editions, 2013.
  • (it) Antonio Fappani , Opera San Francesco di Sales , Enciclopedia bresciana, 2007.
  • Bernard Sésé, Małe życie François de Sales , Desclée de Brouwer, 2005 ( ISBN  2-22005-600-7 ) .
  • Claude Morel, Modlitwa 15 dni z François de Sales , Nouvelle Cité, 2003 ( ISBN  2-85313-406-7 ) .
  • Hyacinthe Vulliez, Saint François de Sales, miłość w sercu , wyd. Stare Annecy, 2002.
  • Joseph Tissot, Sztuka wykorzystywania własnych wad: z Saint François de Sales , Le Laurier, 2002 ( ISBN  2-86945-237-3 ) .
  • Angelier François, Saint François de Sales lub sir pszczół , Pigmalion, 1997 ( ISBN  2-85704-512-3 ) .
  • André Ravier, Mędrzec i święty, François de Sales , Nouvelle Cité, 1995 ( ISBN  2-85313-095-9 ) .
  • André Ravier, Modlitwa w Annecy z François de Sales , Desclée de Brouwer, 1993 ( ISBN  2-22003-435-6 ) .
  • Hélène Bordes, Jacques Hennequin, Wszechświat Salezjański: Św. Franciszek Salezy wczoraj i dziś , Honoré Champion, 1993 ( ISBN  2-85203-355-0 ) .
  • André Dodin, François de Sales, Vincent de Paul, dwaj przyjaciele , Eye, 1990 ( ISBN  2-86839-012-9 ) .
  • Geneviève Pochat, François de Sales i ubóstwo , Sos, 1988 ( ISBN  2-71850-987-2 ) .
  • Maurice Henry-Coüannier , Święty Franciszek Salezy i jego przyjaźnie , Klasztor Nawiedzenia Paryża, 1921, przedruk. 1979.
  • André Ravier i Roger Devos , Saint François de Sales - Works , Gallimard, coll. Biblioteka Plejady, 1969.
  • Étienne-Jean Lajeunie, Saint François de Sales: człowiek, myśl, działanie , red. Guy Victor, 2 tomy, 1966.
  • Étienne-Jean Lajeunie, Św. Franciszek Salezy i Duch Salezjański , Paryż, Seuil, 1962, kolekcja Mistrzów Duchowych .
  • M gr Francis Trochu , Święty Franciszek Salezy , red. Emmanuel Vitte, 2 tomy, 1942.
  • Julien Monseigneur, Saint François de Sales , Flammarion, 1934 ( ASIN  B0000DONXF ) .
  • Henry Bordeaux , Małżeństwo z miłości według św. François de Sales , Flammarion, 1933 ( ASIN  B0000DX0XN ) .
  • Julien Monseigneur, Saint François de Sales , Flammarion, 1933 ( ASIN  B0000DPGKK ) .
  • Henry Bordeaux , Saint François de Sales wprowadzenie do życia wielbiciela , Cite des Livres , 1930 ( ASIN  B0000DXQW5 ) .
  • Vincent Francis, Saint François de Sales, dyrektor ds. dusz , Beauchesne, 1923 ( ASIN  B0000DU8S4 ) .

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne