Patronem jest święty , obrońcą miejscu lub grupy osób.
Można go dołączyć:
Ten rodzaj kultu jest w większości wyznawany przez katolików , prawosławnych (w tym słowiańskich ) oraz, w pewnym stopniu, wspólnoty anglikańskie i luteran . Większość kultów protestanckich potępia tę praktykę, uznając kult świętych i relikwii za formę bałwochwalstwa .
Sponsoring oznacza objęcie ochroną patrona natomiast impatronisation jest impatroniser działania mające na celu wprowadzenie patrona, w tym świętego tytularnego w tytularnego i patronatem miejsc kultu.
Koniec starożytności europejskiej przyniósł nadejście chrześcijaństwa, religii monoteistycznej . Popularny religia pozostały ślady politeizmu , władze religijne chciał włączyć to przekonanie, umożliwiając lokalny kult zobaczyć regionalnych patronów, jak aniołów stróżów .
To od końca średniowiecza , że zawodowi bractwa prosić o wstawiennictwo swojego patrona. Ustanowienie posiadacza lub patrona kościoła jest aktem biskupa, który przez poświęcenie kościoła wyznacza jego patrona, w porozumieniu z fundatorami kościoła lub tymi, którzy go o poświęcenie prosili.
Tryb wyboru patronów reguluje dekret Decretum Super electione Sanctorum w patronos Sacra Congregatio Rituum z Kongregacji Obrzędów , ogłoszony przez papieża Urbana VIII na23 marca 1630 r.
Hagiotoponymie tym studiując patronów, które są dedykowane miejsc kultu lub utworzone od nazw miejscowości.