Pierre Fourier | |
![]() Saint Pierre Fourier (Kościół San Pietro in Vincoli) | |
Święty | |
---|---|
Narodziny |
30 listopada 1565 Mirecourt , Lotaryngia (Francja) |
Śmierć |
9 grudnia 1640 (75 lat) Szary |
Narodowość | Lotaryngia |
Zakon religijny | Augustyn |
Czczony w | Mattincourt , Lotaryngia |
Beatyfikacja |
29 stycznia 1730 Rzym przez Benedykta XIII |
Kanonizacja |
27 maja 1897 przez Leona XIII |
Czczony przez | Lotaryngii i kanoników augustianów |
Przyjęcie | 9 grudnia |
Św. Pierre Fourier , urodzony dnia30 listopada 1565w Mirecourt w Wogezach, w Lotaryngii i zmarł dnia9 grudnia 1640in Gray (wtedy w Franche-Comté Espagnole ), jest katolickim księdzem i zakonnikiem augustianem Lorrain .
Jego biografowie uważają go z jednej strony za jednego z pionierów reformacji katolickiej , w ślad za Soborem Trydenckim , z drugiej za pioniera w dziedzinie edukacji (promowanie nauczania dziewcząt i tak zwana „symultaniczna” metoda nauczania ).
Podobnie jak grawer Jacques Callot i księżna Phalsbourg , jest również uważany za wielkiego lotaryńskiego patriotę.
Beatyfikowany dnia29 stycznia 1730przez papieża Benedykta XIII i kanonizował27 maja 1897 r.przez papieża Leona XIII , liturgically on upamiętniony na 9 grudnia .
W życiu Pierre'a Fouriera nakładają się na siebie dwa kontrastujące ze sobą okresy historyczne: z jednej strony błyskotliwy i owocny okres panowania książąt lotaryńskich Karola III (1545-1608) i jego syna Henryka II (1608-1624); az drugiej strony okres potwornych nieszczęść, które nastały podczas wojny trzydziestoletniej , z zajęciem księstw przez Francję (1633-1697) i jej sojuszników (1635, rok tragiczny dla Szwedów). Taki upadek ze szczytów na płyciznę niewątpliwie wywołał dramatyczną powagę, jaka panuje w jego życiu i twórczości.
Lata jego istnienia (ostatnich dekadach XVI -tego wieku, a pierwszy z XVII -tego wieku) to te z mutacją głęboko w świecie zachodnim: ekspansję humanizm , dystrybucji książki, jako że przejście od ziemskiego społeczeństwa do społeczeństwa zurbanizowanego, od gospodarki wiejskiej do gospodarki biznesowej.
„Swoją szeroką kulturą, żarliwą troską duszpasterską, śmiałością swoich inicjatyw, zakresem i jakością swoich pism, św. Piotr Fournier wyróżnia się jako uprzywilejowany świadek reformacji katolickiej ”
Zainspirowały go dwa główne źródła: Sobór Trydencki i nauczanie Uniwersytetu Jezuitów w Pont-à-Mousson . Podczas tych lat transformacji wiedział, jak wyciągnąć niezwykłe praktyczne konsekwencje w wielu dziedzinach. Stąd jego zainteresowanie szkołą i kulturą, dla awansu kobiet w różnych sektorach działalności, dla rozwoju kredytu, dla polityki opartej nie tylko na dynastiach, ale na zasadach moralnych i skrupulatnym poszanowaniu prawa.
Syn Demenge Fouriera, kupca sukna (jego ojciec był mistrzem handlu sukiennikami od 1579 do 1581) i Anny Nacquard, urodził się dzień po Soborze Trydenckim , kiedy nastąpiła duchowa odnowa katolickiej reformy . Książę Karol III Lotaryngii , młody władca krainy silnego katolicyzmu, z zadowoleniem i stosowane bez trudności Rada dekretów w przeciwieństwie do Francji, która zawsze pozostawała zarezerwowana vis-a-vis rzymskich decyzji, ze względu na jego Gallican pozycjach. W 1572 roku, University of Pont -à-Mousson, które zostało powierzone jezuitom. Jego kuzyn Jean Fourier, członek firmy, zostanie rektorem
W 1578 roku, w wieku 14 lat, Pierre Fourier wstąpił do kolegium jezuickiego w Pont-à-Mousson, gdzie przez sześć lat studiował gramatykę i retorykę. Jego kuzyn Jean Fourier (1559-1636) był tam profesorem na wydziale teologii, zanim został rektorem uniwersytetu. W 1600 został mianowany rektorem Kolegium Chambéry w Księstwie Sabaudii . Zostanie wybrany na kierownika duchowego przez Franciszka Salezego i poprowadzi go w przygotowaniach do objęcia urzędu biskupiego (1602), a następnie nakłoni go do opublikowania Wprowadzenia do pobożnego życia w 1608 roku . Nadal będzie obecny w 1622 r. podczas agonii prałata.
Inny ojciec jezuita , Louis Richeome – nazywany „ francuskim Cyceronem ” – głęboko wyróżnia Pierre'a Fouriera swoją optymistyczną koncepcją natury ludzkiej, która łączy się z nauczaniem Soboru Trydenckiego i zapowiada pobożny humanizm .
W 1582 roku Pierre Fourier, lat 15, stracił matkę. Jej ojciec ożenił się ponownie z Michelle Guérin, byłą nianią księżniczki Christine z Lotaryngii . Księżniczka, która w 1587 roku poślubiła wielkiego księcia Ferdynanda I Toskańskiego , powierzyła mężowi swojej pielęgniarki część zarządzania jej majątkiem. Demenge Fourier został pasowany na rycerza w 1591 roku.
W 1585 roku Pierre Fourier, który miał 20 lat, wstąpił do Kanoników Regularnych św. Augustyna w Chaumousey niedaleko Épinal . Wyświęcony na kapłana w Trewirze , pod jurysdykcją biskupstwa Toul ,25 lutego 1589, odprawił swoją pierwszą mszę w opactwie Chaumousey w dniu24 czerwca. Następnie wrócił na Uniwersytet w Pont-à-Mousson, gdzie studiował teologię i prawo przez siedem lat , w kontakcie z prawnikiem Pierre'em Grégoire, założycielem „Doktrynalnej Szkoły Prawa Publicznego w Pont-à-Mousson”. Został wyszkolony w teologii św . Tomasza zaktualizowanej przez dominikańskiego Kajetana .
Lorraine przeżywała w tym czasie okres prosperity naznaczony upadkiem reżimu feudalnego i wzmocnieniem władzy państwa: ustanowienie sądownictwa, centralizacja władzy książęcej, ustanowienie Stanów Generalnych. Pojawiają się również głębokie nowinki gospodarcze: wzrost kredytów i handlu eksportowego, ustanowienie kontrolowanej gospodarki, która poprzedza Colbertism . Wrócił do opactwa Chaumousey w 1595 roku i zarządzał parafią wsi, która podlegała opactwa do 1597 roku.
W 1623 powierzono mu reformę swojego zakonu, kanoników regularnych św. Augustyna , zakonu, który popadł w pewną rozluźnienie. Wielokrotnie międzySierpień 1625 i Styczeń 1626, Pierre Fourier przebywa w opactwie Domèvre-sur-Vezouze . Założył Kongregację Naszego Zbawiciela, której został przełożonym w Księstwie Lotaryngii w 1632 roku .
W 1597 został proboszczem Mattincourt ( Wogezów ), parafii, w której zamieszkuje wiele protestanckich domów i uważanej przez władze katolickie za „zdechrystianizowaną” wioskę, której proboszczem pozostał aż do śmierci w 1640
roku. posługę przy wielkich projektach apostolskich, takich jak instytucja Kongregacji Notre-Dame , reforma kanoników regularnych i tworzenie edukacji elementarnej, którą biografowie uważają za jej podstawowe tytuły chwały.
Sobór Trydencki przypomina rolę katechezy , ale także kultury świeckiej w rozwoju duchowym chrześcijan. Pierre Fourier pisał do sióstr z Mirecourt w 1619 roku: „Zdobywanie jednej duszy w waszych szkołach… to coś więcej niż tworzenie świata” .
Aby zaspokoić zapotrzebowanie dziewcząt na edukację, założył z młodymi burżuazkami z miasta iz Romarimontaine Alix Le Clerc stowarzyszenie, które w 1628 r. przekształciło się w Kongregację Notre-Dame (czasami nazywaną także Kongregacją Saint-Augustin) i która jest przeznaczony do bezpłatnej edukacji dla dziewcząt. Pierwsza szkoła została otwarta niedaleko Mattincourt , w Poussay , gdzie odbyła się kapituła szlacheckich dam w 1598 roku . Tolerancyjny, prosi zakonnice, by przyjęły małe protestantki do szkoły, aw jednym ze swoich listów nalega, by nie robić nic, co „mogłoby zakłócić ich wiarę” .
Ten nowy zbór, ze względu na jego wyłącznego przywiązania do nauczania dziewcząt (dodanie czwartego ślubu „nauczania” do trzech tradycyjnych ślubów z zakonów ) znaki data w historii edukacji i postępu w zasadach nauczania (Recueil de Pierre Fourier, Les vrayes congégation de la congégation Notre-Dame , opublikowana dziewięć lat po jego śmierci, w 1649 r.):
Nauczanie jest dystrybuowane do grup uczniów na tym samym poziomie szkolenia. Szkoła jest podzielona na „klasy”, a każda z nich na kilka „zakładów”. Każde zamówienie kierowane przez nauczyciela składa się z piętnastu do dwudziestu uczennic. Każdy z nich korzystał z tego samego podręcznika, wszyscy w tym samym czasie uczyli się czytać. Ta nowa, racjonalna i skuteczna metoda znajdzie swoje pełne zastosowanie wraz z dystrybucją książki „niedrogo”, która ma miejsce pod koniec wieku.Jesteśmy mu winni wynalezienie tablicy i jej wprowadzenie do klasy.
Oprócz pełnienia funkcji proboszcza Mattincourt, Pierre Fourier pełnił obowiązki administracyjne.
Rzeczywiście, ówczesne obyczaje lotaryńskie przypisywały proboszczowi funkcje miejskie. Każdego roku, w niedzielę przed Świętem Środka Letniego, przewodniczył zgromadzeniu, na którym wybierano dyrektora szkoły, naczelnika kościoła, który zarządzał majątkiem kościelnym, radnego i porucznika sprawiedliwości. Z delegacji księcia Lotaryngii wymierza sprawiedliwość na niskim i średnim poziomie (w zależności od tego, czy kara jest niższa czy wyższa niż 10 soli).
Od 1627 r. edykt księcia Karola IV wymagał, aby każda osoba wjeżdżająca do miasta Księstwa posiadała zaświadczenie potwierdzające, że jest wolny od zarażenia, a w szczególności od zarazy . W korespondencji Pierre'a Fouriera znajdujemy zaświadczenie, że napisał15 września 1631 r : „ Ja, niżej podpisany Proboszcz i Szef Sprawiedliwości w Mattincourt w Lotaryngii pod zwierzchnictwem Jego Wysokości, oświadczam wszystkim, że będzie to przytrafiło się tego dnia, piętnastego września tysiąc sześćset trzydziestego pierwszego roku, Jean Mailfer, syn Huguesa Mailfer, pochodzący z Châlons-en-Champagne, wyszedł ze wspomnianego Mattaincourt, który przebywał tam około siedemnastu tygodni, do jakiego miejsca nie ma niebezpieczeństwa zarazy lub innych chorób zakaźnych. Na dowód czego podpisałem te prezenty i umieściłem na nich pieczęć naszej sprawiedliwości. Wykonano audyt Mattaincourt rok i dzień wyżej »
Oprócz swoich działań podczas epidemii dżumy, podczas głodu 1626 r. nałożył racjonowanie pszenicy, według zasady każdy według swoich potrzeb, a nie według swojego losu.
Podczas gdy Ludwik XIII i kardynał Richelieu próbowali zaanektować Księstwo Lotaryngii , jego lojalność wobec jego władcy, księcia Lotaryngii i baru Karola IV , sprawiła, że został wydalony w 1636 roku przez potężnego prałata. Znalazł schronienie w Gray w Franche-Comté, a następnie hiszpańskiej posiadłości. Miał wtedy 71 lat.
Po przybyciu znalazł na nocleg tylko mały boks o wymiarach 2,90 × 2,70 mi wysokości 2,42 m , w starym kwadratowym budynku, posiadającym tylko trzy okna do oświetlenia i stary kominek (z 1338 r.) do ogrzewania. Dostęp do obiektu odbywa się za pomocą wieży ze schodami, zbudowany w drewnianym cylindrze, który można obracać, tak aby ukryć drzwi frontowe: to z tego systemu, a nie od placu budowy, że budynek pochodzi imię. „THE Trasa Saint-Pierre-Fourier” przyznana temu miejscu.
Nawet w obliczu przeciwności pozostaje patriotą lotaryńskim, bardzo przywiązanym do rodziny książęcej. Przez trzy lata w Gray w liście zaadresowanym do księżnej Nicole zapewniał ją o swojej wierności i przywiązaniu do rodziny książęcej w tych słowach: „ Jako bardzo pokorni i bardzo wierni i bardzo posłuszni poddani, zawsze noszą swoje dobrzy książęta i znowu do ich dobrych księżniczek. To serce ludu Lotaryngii ” .
Zmarł cztery lata później w wieku 75 lat.
On jest dalekim krewnym Adolfa Fouriera Bacourt , aktywnego dyplomaty w XIX th wieku, w pobliżu Prince de Talleyrand i Dorothea .
Pierre Fourier jest archetypem patrioty lotaryńskiego. Jego portrety (witraże, posągi...) są najczęściej otoczone jego mottem, które zaczerpnął od św. Ambrożego : Obesse nemini, omnibus prodesse (nie krzywdź nikomu, bądź pożyteczny dla wszystkich).
Dziś niektóre szkoły nosić jego imię, na przykład Mirecourt , Paryża w 12 th dzielnicy, Luneville w Lotaryngii i Grey . Przedstawiająca go statua (dzieło francuskiego rzeźbiarza Louisa Noëla) zdobi jeden z filarów otaczających ołtarz z widokiem na grób apostoła św. Piotra w centrum bazyliki św. Piotra w Rzymie.
Św. Franciszek Salezy , biskup Genewy, wielki kaznodzieja, który również zostanie kanonizowany, a następnie ogłoszony doktorem Kościoła, powiedział, że żałuje tylko jednego: nie mógł spotkać się z Pierrem Fourierem.
Pierre Fourier-Alix le Clerc Foundation to francuska fundacja uznana za fundację użyteczności publicznej.
„Duszpasterstwo, edukacja, Europa chrześcijańska”, Teksty Saint Pierre Fourier, wybrane i skomentowane przez René Tavenaux.