Karol II (książę Sabaudii)

Karol II
Rysunek.
Karol II Sabaudzki, Jean Clouet .
Tytuł
Książę Sabaudii
10 września 1504 - 17 sierpnia 1553
( 48 lat, 11 miesięcy i 7 dni )
Poprzednik Filibert II
Następca Emanuele Filiberto I st
Biografia
Dynastia Dom Sabaudii
Data urodzenia 10 października 1486
Miejsce urodzenia Zamek Chazey-sur-Ain ( Sabaudia )
Data zgonu 17 sierpnia 1553
Miejsce śmierci Vercelli ( Sabaudia )
Ojciec Filip II Sabaudczyk
Matka Claudine de Brosse
Wspólny Beatrycze z Portugalii
Dzieci Adrien-Jean-Amédée
Louis
Emmanuel-Philibert
Catherine
Marie
Isabelle
Emmanuel
Emmanuel
Jean-Marie
Karol II (książę Sabaudii)

Karol II , który występuje również w postaci Karola II Sabaudzkiego i określany przez niektórych autorów jako Karol III , znany jako Dobry , urodzony na zamku Chazey-en-Bugey ,10 października 1486i zmarł w Vercelli on17 sierpnia 1553, jest księciem Sabaudii i księciem Piemontu (1504-1553).

Biografia

Początki

Urodzony 10 października 1486na zamku Chazey-en-Bugey , należącym do Domu Sabaudzkiego , Karol jest pierwszym synem z drugiego małżeństwa Filipa II , księcia Sabaudii , z Claudine de Brosse .

Najmłodszy syn przyjął tytuł księcia Sabaudii w 1504 r. , po śmierci swego przyrodniego brata Philiberta le Beau , który zmarł bez potomków. Jego przyrodnia siostra Ludwika Sabaudzka , matka króla François I er .

Ślub

ten 18 października 1516Karol II nadał w małżeństwie Joanny Neapolitańskiej , córką Ferdynanda I er Aragonii , króla Neapolu , a Joanna Aragońska , królowa Sycylii . To małżeństwo nie zostało skonsumowane, poślubił26 marca 1521Beatrice Portugalska , córka Emanuela , króla Portugalii i Algarve , oraz Marii Aragońskiej i Kastylii , córki królów katolickich .

Przez to małżeństwo, jak Beatrice jest siostrą cesarzowej Izabeli Portugalskiej The wuj Franciszka staje brat Karola V .

Pierwsze trudności panowania

Nowy książę zastaje państwo obciążone długami i majątkami pomniejszonymi o ustępstwa wobec trzech wdów: Blanche de Montferrat kontroluje prawie cały Piemont , Claudine de Brosse jest właścicielem Bugey , Małgorzata Austriacka, wdowa po poprzedniku otrzymuje Bresse , Faucigny i hrabstwo Villars . Ludwika de Savoie , córka Janusa de Savoie , hrabiego Genewy , dzierży Chablais i inne apanaże.

Musi rozpocząć swoje panowanie od stawienia czoła żądaniom swojej przyrodniej siostry Ludwiki Sabaudzkiej , która chciała odziedziczyć księstwo, swojego bękarta brata René, który prosił o lenna, oraz swojego brata Filipa, który wspierał Ludwikę i René.

W 1518 roku głęboko zreformowany starą sabaudzkiej porządek z Collier, który stał się najwyższy order Najświętszego Annonciade .

Rewolta w Genewie

Po śmierci Karola de Seyssel , The13 kwietnia 1513Karol II próbuje narzucić jako biskup z Genewy , przy wsparciu papieża Leona X , ale przeciwko wybrany z kapituły kanoników katedry, jego kuzyn Jean-François Sabaudii , nieślubny syn poprzedniego biskupa i wuja Karola II , François z Sabaudii . To zajęcie Domu Sabaudzkiego wywołuje ostrą reakcję Geneńczyków, którzy sprzymierzają się traktatem o komburżuazji z kantonem Fryburga na4 lipca 1513 r. Książę wysyła René de Challanta do ambasady w Bernie w InKwiecień 1529aw 1532 r. próbując przerwać zbliżenie między miastami. Sejm Thonon w 1534 roku tylko zacieśnił sojusz między miastami szwajcarskimi. Powstanie w Genewie i książę nakłada na nie blokadę. O ucieczkę miasto zaapelowało do Berneńczyków, którzy po pewnym zwlekaniu zaatakowali10 stycznia 1536i podbij Pays de Vaud od następnego lutego

Karol II, nie mogąc zareagować, wymachuje groźbą zaangażowania cesarza Karola V , którego jest wasalem, ale ten ostatni jest blokowany w Neapolu . Na terytoriach kontrolowanych przez Berneńczyków przejście na reformację protestancką jest powszechne po ucieczce biskupa Genewy w 1527 r. , Wielki Sobór zakazuje mszy św.10 sierpnia 1535chociaż w większości była ograniczona, reformacja została narzucona, tworząc w ten sposób podział religijny, który był teraz nie do pokonania. W kraju Vaud i rejonie Genewy grupa sabaudzkich lordów, zwolenników księcia, zwana „Confrérie de la Cuiller”, wywołała terror na terytorium Genewy. W 1530 roku książę go zamknął w zamku Chillon , François Bonivard , syna lorda Księżyców, orędownika rady genewskiej, który zatonie w podziemiach twierdzy na sześć lat.

Między Francją a Świętym Cesarstwem

W 1515 roku zgodnie z szwajcarskich kantonów, książę Karol II odmówił prawa przejścia przez swoich państw do króla Francji Francois I er . Zwycięstwo tego ostatniego w bitwie pod Marignan oznacza znaczny spadek wpływów Sabaudii w północnych Włoszech. Książę traci również poparcie Leona X po śmierci Juliena de Medici , męża jego siostry. Bez armii i wielkich środków Karol II nie zdołał stworzyć spójnej polityki zagranicznej. To zmienia się regularnie sojusz między jego bratanek François  I er i jego brata Karola V . Wreszcie jako Prince of the Empire wybiera drugą.

Wykorzystując trudności z Duke Genewie, François I st Francji twierdził spuściznę matką Louise de Savoie (przyrodnia siostra księcia Karola II-III), Bresse i Faucigny . Przekroczył granicę i zajęli Chambery przez Francuzów . Seria porażek między 1530 a 1536, zanim Szwajcarzy przeszli do reformacji i Francuzi pozbawili księcia większości stanów Sabaudii , pozostawiając mu tylko hrabstwo Nicei i Dolinę Aosty . Peace Nicejski , podpisany w 1538 roku, pozbawił go przez okres 10 lat większość swoich terytoriów. Wynegocjował neutralność z Francuzami i zachował tylko niewielką część Piemontu . Francuski gubernator zostaje ustanowiony w Turynie , zmuszając Karola II do schronienia się w Nicei, która staje się jego główną twierdzą, miastem, w którym rozwija on produkcję monetarną na mocy rozporządzeńgrudzień 1541. Książę przebywał także w Vercelli w Piemoncie.

W 1543 r. Franco-Turcy oblegali Niceę drogą lądową i morską.7 września, armia odsieczy dowodzona przez Karola II i markiza Del Vasto podżega oblegających do zniesienia oblężenia. Wojska książęce stopniowo odzyskiwały kontrolę nad hrabstwem Nicei . Silne represje spadły na Niçois, którzy wybrali obóz francuski. Główną konsekwencją tego oblężenia będzie wzbudzać wśród książąt Sabaudii, w szczególności następcy Karola II, jego syn Emmanuel-Philibert ( 1528 - 1580 ), silnym pragnieniem umocnienia obronne Place de Nicei .

Śmierć i pogrzeb

Wywłaszczony z większości swoich terytoriów, Karol II zmarł w Vercelli , obleganym przez Francuzów pod panowaniem Henryka II ,16 września 1553W swojej 67 -tego  roku po nieszczęśliwym panowania 49 lat. Jego następcą został jego syn, Emmanuel-Philibert .

Jego ciało jest pochowane w katedrze św. Euzebiusza w Vercelli ( Piemont ).

Potomstwo

Karol ożenił się w Villefranche, niedaleko Nicei ,26 marca 1521Infantka Beatrice Portugalii (1504-1538) , córka Manuel I er , król Portugalii , a Mary Aragonii . Przez to małżeństwo staje się szwagrem Karola V , który poślubił Isabelle Portugalską . Oni mają :

  1. Adrien-Jean-Amédée (11 grudnia 1522 r-10 stycznia 1523), książę Piemontu, jego ciało jest pochowane w kaplicy Saint-Sébastien katedry Saint-Marie-de-l'Assomption w Ivrea;
  2. Ludwik (1523–1536);
  3. Emmanuel-Filibert (1528-1580), książę Sabaudii i książę Piemontu;
  4. Katarzyna (25 listopada 1529-maj 1536);
  5. Maria (12 czerwca 1530-1531);
  6. Izabela (maj 1532-24 września 1533);
  7. Emanuel (maj 1533, † młody) ;
  8. Emanuel (maj 1534, † młody) ;
  9. Jean Marie (3 grudnia 1537-8 stycznia 1538 r), jego ciało jest pochowane w kaplicy katedry Sainte-Marie na zamku w Nicei.

Karol II czy Karol III?

Tradycja historiograficzny trwałe i mniej świecki porządek wybiera postać Karola III Sabaudii , z XVIII th  Century, The Art of terminach kontrolnych , przez historyków Sabaudzkich "klasyków" z XIX th  century jak Victor St. -Genis Joseph Dessaix lub Claude Genoux i współczesnych, takich jak Henri Ménabréa czy Jacques Lovie, i encyklopedyczne dzieła, takie jak Michel Mourre . Ta nazwa jest również użyta przez Marie-José z Belgii w swoich badaniach nad domem Savoy lub internetową stroną genealogiczną, Foundation for Medieval Genealogy (FMG).

Jednak wielu starożytnych historyków – takich jak Eugène Caïs de Pierlas czy Georges Doublet – i współczesnych używa do nazwania tego księcia imieniem Karol II , podobnie jak numizmatycy , archeolodzy i archiwiści .

Tytuł KAROLVS SECVNDVS (Charles II) lub CAROLVS II księcia, który pojawia się na jego monetach emitowanych w całej jego trzydziestu dziewięciu lat pokazuje panowania że był stale zwanych Karol II i że nie uważa, że maleństwo. Charles Jean Amédée Savoya , który zmarł w wieku ośmiu lat, podobnie jak jego poprzednik w linii Karola Sabaudzkiego. Monety wybite w imię małego Charlesa-Jeana-Amédée nie wymieniają Karola II, ale KAROLVS IO AME DVX SABAUDIE czy nawet KIA (w skrócie Karolus Iohannes Amedeus).

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  1. MedLands , s.  Karol III zmarł 1553 ( prezentacja online ).
  2. Jean Lullin, Historyczno-topograficznego zawiadomienia o Savoy: następnie uzasadnionej genealogii Royal House tej nazwy , str.  164 .
  3. François-Gabriel Frutaz , Notatki o René de Challant . Monografia, muzeum Neuchâtel, listopad-grudzień 1904.
  4. Jacques Lovie, Książęta Sabaudii (1416-1713) , Savoy Society of History and Archeology , s.  7.
  5. Paolo Cozzo, „dynastyczny Strategia Savoie królewskiej ambicja XVI na monetach XVIII -tego  wieku” w Juliusz A. Chrościcki Mark Hengerer Gérard Sabatier, książęcej pogrzebie w Europie XVI-XVIII wieku: Tom I: Wielki teatr śmierci , Les Editions de la MSH,2015, 412  pkt. ( ISBN  978-2-73511-686-7 , czytaj online ) , s.  228-230 (mapa).
  6. Historia powszechna od początku świata do dnia dzisiejszego , Amsterdam, 1776, Liv. XXIV, rozdz. XIII, s.  128-168.
  7. Maur-François Dantine, Charles Clémencet (dom), Nicolas Viton de Saint-Allais , Ursin Durant, François Clément (dom), Maurists . Tom XVII, wyd. Arthus-Bertrand, Paryż, 1819. Rozdz. : „Karol III mówi dobrze”, s.  193-195 .
  8. Victor de Saint-Genis, History of Savoy, z dokumentów oryginalnych , Bonne, Conte-Grand & Cie Publishers, Chambéry, 1869. (3 tom.).
  9. Józef Dessaix, zabytkowy Savoy, malownicze, statystycznych i biograficzne , Slatkine ( 1 st  ed. 1854), 781  str. ( czytaj online ) , s.  463.
  10. Claude Genoux, History of Savoy , przedruk 1997, La Fontaine de Siloé, ( ISBN  284206044X ) , rozdz. : "Karol III", s.  248-270.
  11. Henri Menabréa , Historia Sabaudii , La Fontaine de Siloé , coll.  „Savoisienne”,1933( przedruk  2009) ( ISBN  978-2-84206-309-2 , czytaj online ) , s.  207, „Nieszczęśliwe panowanie Karola III Dobrego”.
  12. Jacques Lovie (profesor honorowy na Uniwersytecie Savoy), Historia w Sabaudii. Les Ducs de Savoie (1416-1713) wydane przez Société savoisienne d'histoire et d'archéologie , Chambéry, ( ISSN  0046-7510 ) , s.  7 i tabela genealogiczna s.  9.
  13. Encyclopedic Dictionary of History , 8 vol., Nowe wydanie Dictionary of Universal History , Bordas / JP Delarge, Paryż, 1978-1982. Artykuły „Karol II” i „Karol III Dobry”, Tom C, s.  889.
  14. The House of Savoy , wyd. Albina Michela, Paryż, 1956, s.  114, przypis n O  2.
  15. Eugène Caïs de Pierlas, „L'Hôtel des Monnaies w Nicei”, Biuletyn Nicejskiego Towarzystwa Nauk Przyrodniczych , Historia Geografii, 1886, s.  6 .
  16. Georges dublet, „Małżeństwo księcia Karola II i infantki Beatrycze Portugalii”, historyczny Nicea ocena n o  195, str.  105 .
  17. Nicea i jej powiat (1200-1580), świadectwa i wspomnienia, opisy i kroniki średniowieczne . Praca zbiorowa opublikowana przez Delegację Dziedzictwa Historycznego Miasta Nicei, Mémoires millénaires éditions, 2010. Stare teksty wybrane przez historyka Hervé Barelli. Josiane Rieu (Uniwersytet w Nicei Sophia-Antipolis) studiuje tekst z 1538 r. i wspomina „Księcia Sabaudzkiego Karola II” w swoim komunikacie Le poète et le prince ( s.  139 ). Blythe Alice Raviola (Uniwersytet Turyński) przywołuje „Karol II i jego syn Emmanuel-Philibert” ( s.  175 ).
  18. Luigi Simonettiego, monete italiane medioevali i Moderne , tom. 1, Casa Savoia, parte 1, Rawenna, 1967: „Carlo II” ( s.  212 do 218).
  19. Elio Biaggi, Le antiche monete piemontesi , redaktor Tipolito Melli, Borgone di Susa, 1978: „Carlo II” ( s.  24 ).
  20. Sergio Cudazzo, monete italiane regionali , Casa Savoia, Ed. Numismatica Varesi, Pawia, 2005: „  Carlo II il Buono, duca di Savoia (1504-1553)  ”, ( s.  188 do 253)
  21. Jean Duplessy (inżynier rech. Hon. CNRS), Les Monnaies française féodales , tom II. Wyd. Platt, Paryż, 2010.
  22. W swoim studium „Nice w XVI th  wieku lub stworzenia nowoczesnej twierdzy” Marc Bouiron, archeolog z Nicei, odnosi się do „panowania Karola II (1504-1553)” ( str.  11 ). To samo robi na s.  306 w swoim studium „François de Belleforest, Universal Comosgraphie”. Claude Salicis, prezes IPAAM robi to samo w: „Studium dwóch partii monet ze starożytnych wykopalisk prowadzonych na wzgórzu zamkowym w Nicei”, Mémoires de l'IPAAM, 2012, s.  379 .
  23. Archiwa departamentu Alpes-Maritimes  : "Karol II (1504-1553) między Francją a Hiszpanią" . Wręcz przeciwnie, Archiwum Miejskie w Nicei opublikowało „Inwentarz analityczny starych serii (1176-1792)”, w którym użyto nazwiska Karol III.
  24. Na przykład: złota tarcza .