| Narodziny |
11 czerwca 1928 Eaubonne |
|---|---|
| Śmierć |
6 sierpnia 1977 r.(w wieku 49 lat) Briis-sous-Forges |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Historyk |
| Różnica | Nagroda Maxa-Barthou (1962) |
|---|
Michel Mourre , urodzony w Eaubonne dnia11 czerwca 1928i zmarł w Briis-sous-Forges dnia6 sierpnia 1977Jest historykiem i filozofem francuskim .
Michel Mourre to samotnik, bardzo wykształcony i wymagający samouk , który całkowicie poświęcił się historii. Jedyny syn i wnuk architektów, wychowany od kilku pokoleń w ateistycznej rodzinie z obłąkaną matką, którą traci na początku wojny i ojcem, który porzuca go dla swojej kochanki, po szkole miejskiej wstępuje do Janson-de-Sailly gdzie wśród swoich nauczycieli ma Paula Gutha . Podczas Wyzwolenia walczy w legalnej skrajnie prawicowej formacji Republikańskiej Partii Wolności (PRL), za co otrzymał kilka tygodni więzienia i wykluczenie ze szkoły średniej. Sam w Paryżu musiał pracować, by żyć i zaczął studiować myśl Nietzschego , Barresa , Bernanosa i Maurrasa, dzięki której zetknął się z wiarą katolicką. W 1949 roku, po rocznej służbie wojskowej w Niemczech, miał rozczarowujące doświadczenie z dominikanami z Saint-Maximin w Prowansji, a następnie z ruchem lettrycznym i wstrząsającym epizodem „ Skandalu Notre-Dame ”, co prowadzi do opublikowanie w 1951 autobiografii zatytułowanej Mimo bluźnierstwa, w której przywołuje intelektualne, polityczne i religijne debaty zakładu swojego pokolenia.
9 kwietnia 1950po udziale 15 marca pod pseudonimem Jacques Pathy w Grand Meeting des Ratés w towarzystwie Serge'a Berny , Jean-Louis Brau , Gil J. Wolman , brał udział w " aferze Notre-Dame ": czterech młodych pisarze , Serge Berna , Ghislain Desnoyers de Marbaix, Jean Rullier i Mourre udają się do katedry Notre-Dame w Paryżu podczas Mszy Wielkanocnej, gdzie Mourre w przebraniu mnicha zajmuje ambonę i wygłasza przemówienie przed wiernymi, poniższy fragment z które :
„Bóg umarł […], aby człowiek mógł wreszcie żyć. "
Czterech młodych ludzi zostało następnie aresztowanych, a wydarzenie wywołało skandal w prasie krajowej i międzynarodowej oraz w kręgach intelektualnych.
Następnie Mourre postanowił specjalizować się w historii, publikując w szczególności Lamennais , Le Monde à la mort de Socrates , Le Monde à la mort du Christ , Religions et philosophies d'Asie i L'Histoire vivante des moines . Następnie podjął się pracy encyklopedycznej, The Dictionary of Universal History , opublikowanej w ośmiu tomach w latach 1978-1982. Dziś jego nazwisko kojarzy się z tym słownikiem, zwanym czasem Encyclopédie Mourre (lub potocznie Le Mourre ), co czyni temat częste reedycje aktualizowane przez Editions Bordas .
Akademia Francuska przyznała mu nagrodę Max-Barthou w 1962 roku do jego ciała pracy.
Michel Mourre wniósł także wkład do Słownika dzieł wszechczasów i wszystkich krajów , do Słownika autorów i do Słownika znaków , opublikowanego przez Roberta Laffonta, odpowiednio w 1955, 1958 i 1960; a także do francuskiego wydania zbiorowej pracy o socjalizmie: od walki klasowej do państwa socjalistycznego , Paryż, Librairie Universelle, 1975.