Dolina Aosty | |
Heraldyka |
Flaga |
Administracja | |
---|---|
Kraj | Włochy |
Główne miasto | Aosta |
Prowincje | każdy |
Gminy | 74 |
Prezydent |
Erik Lavévaz ( Związek Doliny Aosty ) 2020-2025 |
NAKRĘTKI 1 | ITC (północno-zachodnie Włochy) |
Kod ISTAT | 007 |
ISO 3166-2 | IT-23 |
Demografia | |
Populacja | 124 472 mieszk . (31.08.2020) |
Gęstość | 38 mieszkańców/km 2 |
Geografia | |
Obszar | 326 300 ha = 3263 km 2 |
Lokalizacja | |
Znajomości | |
Stronie internetowej | regione.vda.it |
Dolina Aosty (wymowa / valedɔst / ), powszechnie nazywane Val d'Aosta (w włoskim : Valle d'Aosta , w Valdotain : Val d'outa ), jest regionem o specjalnym statusie w Włoszech znajduje się w północno-zachodniej części kraju , korzystając także z prerogatyw prowincji .
Swoją nazwę bierze od swojej stolicy, Aosty . Jej mieszkańcy nazywani są Valdôtainami . Powierzchnia Doliny Aosty wynosi 3263,25 km 2 . Jest podzielony na 74 gminy zgrupowane w osiem jednostek miejskich .
Na 31 marca 2015 r., ludność liczyła 128 032 mieszkańców, co czyni ją najsłabiej zaludnionym regionem Włoch, a także najmniej gęstym, o zagęszczeniu demograficznym 39 mieszk./km 2 .
Francuski i włoski są oba języki urzędowe regionie. Dolina Aosty, choć nieoficjalna, jest szeroko używana. Dolina Aosty jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Regionów Frankofonii (AIRF) oraz Zgromadzenia Parlamentarnego Frankofonii .
Dolina Aosty odpowiada górnej dolinie Dora Baltea . Administracyjnie przylega od północy do kantonu Valais ( dystrykt Entremont , Hérens i Visp ) w Szwajcarii , od zachodu do Pays de Savoie ( region Auvergne-Rhône-Alpes , we Francji ), od południa i od wschodu do prowincji Bielle i Vercelli oraz metropolii Turyn (region Piemont , we Włoszech ).
Konkretne witryny:
Dolinę Aosty przecina droga krajowa 26 , która kończy się na przełęczy Petit-Saint-Bernard , przy granicy z Francją z Savoy , oraz autostrada A5 , która kończy się tunelem Mont-Blanc (granica francuska z Górną Sabaudią ).
Droga krajowa 27 zaczyna się w Aoście i prowadzi do tunelu Grand-Saint-Bernard , a następnie dalej do przełęczy o tej samej nazwie ( granica szwajcarska z Valais ).
Dolinę Aosty przecina autostrada A5 zarządzana przez Société des autoroutes valdôtaines (SAV) z opłatami za przejazdy Pont-Saint-Martin , Verrès , Châtillon / Saint-Vincent , Nus i Aosta Est .
Odcinkiem od zjazdu Aosta do tunelu Mont-Blanc zarządza Société RAV.
Drogi krajowe |
---|
Trasy regionalne |
---|
Aosta | Św. Wincentego | Pont-Saint-Martin | grzywka | Tunel Mont-Blanc | Tunel Grand-Saint-Bernard | |
---|---|---|---|---|---|---|
Aosta | ----- | 21 km | 45 km² | 33 km | 43 km | 30 km |
Św. Wincentego | 21 km | ----- | 23 km | 54 km² | 64 km | 51 km |
Pont-Saint-Martin | 45 km² | 23 km | ----- | 78 km | 88 km | 75 km² |
grzywka | 33 km | 54 km² | 78 km | ----- | 76 km² | 63 km² |
Tunel Mont-Blanc | 43 km | 64 km | 88 km | 76 km² | ----- | 73 km |
Tunel Grand-Saint-Bernard | 30 km | 51 km | 75 km² | 63 km² | 73 km | ----- |
Dolina Aosty jest obsługiwana i połączona z sąsiednimi regionami przez linie Société d'Autoservices de la Vallée d'Aoste , w skrócie SAVDA, a także przez prywatną sieć autokarową TransferVallée .
Transport kolejowySieć kolejowa Doliny Aosty, podzielona między linię Chivasso - Aosta i linię Aosta - Pré-Saint-Didier , składa się z 161 kilometrów linii kolejowych i szesnastu stacji.
Linia kolejowa Chivasso-Aosta łączy Aostę z Turynem , natomiast połączenie z górną Doliną Aosty zapewnia linia Aosta-Pré-Saint-Didier .
Regionalne kierownictwo kupiło w 2009 r. siedem Menuet, aby ulepszyć usługę. Z tej perspektywy umowy z Trenitalia mają na celu decentralizację zarządzania na poziomie lokalnym. Nowe samoloty samobieżne Stadler są w służbie od 2018 roku, w barwach regionalnych z dwujęzycznymi napisami; wyróżniają się tym, że są bimodalne (3000 V ciągłe między Piemontem i Ivreą, a następnie tryb diesla między Ivreą i Aostą).
Kasy biletowe znajdują się w Aosta , Pré-Saint-Didier , Châtillon , Verrès i Pont-Saint-Martin .
Stara linia kolejowa Cogne - Eaux-Froides jest obecnie zamknięta, podobnie jak odcinek między Aostą a Pré-Saint-Didier od 2015 roku.
Transport lotniczyJedynym lotniskiem w regionie jest lotnisko w Dolinie Aosty (regionalne lotnisko Corrado Gex) położone w miejscowości Grand-Chemin de Saint-Christophe , dwa kilometry od Aosty.
Dolina Aosty jest podzielona na 74 gminy i jest domem dla ponad 1000 wiosek i 100 zamków .
Dolina Aosty to jedyny włoski region z unikalną prowincją . Brakuje uprawnień administracyjnych prowincji, które zostały połączone na poziomie regionalnym . Jest podzielony na 74 gminy , z których najludniejsze to:
Pozycja | Herb | Gmina | Ludność (liczba mieszk.) |
Wysokość (metry) |
Powierzchnia (km²) |
---|---|---|---|---|---|
1º | Aosta | 35 020 | 583 | 21,37 | |
2º | Chatillon | 4 952 | 549 | 39,77 | |
3º | Kraj Saary | 4867 | 631 | 28 | |
4º | Św. Wincentego | 4 793 | 575 | 20,81 | |
5º | Pont-Saint-Martin | 3994 | 345 | 6.88 | |
6º | Jedna czwarta | 3905 | 535 | 62 | |
7 ° | Saint-Kristophe | 3 383 | 619 | 14 | |
8 ° | Gressan | 3 357 | 626 | 25 | |
9° | Św. Pierre | 3 197 | 731 | 26 | |
10 ° | Nagi | 2 968 | 529 | 57,38 |
W języku francuskim oficjalna nazwa regionu to Région Autonome Vallée d'Aoste lub (la) Vallée d'Aoste , wymawiane [ v ä . L e . D ɔ S T ] ; przez hiperkorektę wymowę [ v ä . L e . D ɑ ɔ S t ] jest powszechne we Francji. Natomiast forma (the) Dolina Aosty [ v ä l̪ . D ɔ S T ] / [ v ä L . d̪ ɑ . Ɔ S t ] jest bardziej powszechne.
W języku włoskim oficjalna nazwa regionu to Regione Autonoma Valle d'Aosta lub (the) Valle d'Aosta [ v ä . l ː e . d̪ ä . Ɔ s ː t ä ] , ale forma Val d'Aosta [ v ä L ː . d̪ ä . Ɔ s ː t ä ] jest bardzo powszechne. Odpowiedni przymiotnik to Valdostano po francusku, Valdostano po włosku.
W Arpitan , w wariancie Doliny Aosty , nazwa regionu to (la) Vâl d'Outa [ v a l . D U t ] i rejon otonomma Val OUTA ; digrapheme ul (z Ao st e ) mogą być widoczne [ t ~ H t ~ e t ~ ç ] według dialektów, w szczególności w dolnej doliny. Odpowiedni przymiotnik to vâldoten .
W Walser , mówimy Augschtalann w Issime i Ougstalland w dwóch gminach Gressoney-Saint-Jean oraz Gressoney-La-Trinité .
Nazwa Doliny Aosty związana jest z obecnością miasta Aosta, stolicy administracyjnej i głównego miasta, którego sama nazwa pochodzi od łacińskiego Augusta Prætoria Salassorum , a następnie Augusta , miasta założonego za panowania cesarza Augusta.
Była kolonią rzymską , następnie stała się częścią Królestwa Franków , Imperium Karolingów i Królestwa Burgundii , a następnie Stanów Sabaudii , jako Księstwo Aosty (1536), zanim została włączona do Włoch w 1860 roku . W czasie rewolucyjnych podbojów był związany z Republiką Francuską w ramach dwóch kolejnych siostrzanych republik: krótkiej Republiki Piemontu proklamowanej w Turynie w 1798 r. , a następnie, po drugiej kampanii włoskiej , efemerycznej Republiki Podalpejskiej . Następnie dołączył do Francji, kiedy w 1802 r. utworzono departament Doire , stanowiący okręg Aosty aż do końca Pierwszego Cesarstwa , czyli w 1814 r .
Od dawna położona na skrzyżowaniu strategicznych wojskowych i handlowych osi między Francją, Szwajcarią i Włochami, Aosta czyli „Mały Rzym Alp” zachowuje ważne ślady swojej historii, takie jak:
Dolina Aosty to także starożytne miejsce przejścia przez Wielkiego św. Bernarda dla pielgrzymów udających się do Rzymu . Saint-Rhémy-en-Bosses , Aosta i Pont-Saint-Martin to trzy etapy Via Francigena , wymienione jako takie przez Sigérica w 990 roku.
Dolina Aosty to region o szczególnym statusie . Jej organy administracyjne cieszą się dużą autonomią w stosunku do włoskiego rządu centralnego, nie tylko w zakresie polityki regionalnej, ale także w innych wrażliwych obszarach, ściśle związanych z gospodarką tego regionu alpejskiego. W szczególności władze lokalne mają szeroką autonomię w gospodarowaniu zasobami wodnymi, energią wodną, zasobami naturalnymi i rolnictwem.
Autonomia finansowa jest bardzo szeroka: ponad 90% zebranych podatków pozostaje do dyspozycji władz lokalnych.
Junta to rząd Doliny Aosty. Prezydent został Erik Lavévaz od21 października 2020 r.
Rada Doliny Aosty jest organem ustawodawczym. Składa się z trzydziestu pięciu radnych wybieranych w wyborach powszechnych na pięcioletnią kadencję. Głosuje nad ustawami regionalnymi i wybiera juntę regionalną.
Pod koniec wyborów regionalnych we wrześniu 2020 r. większość jednoczy Związek Doliny Aosty (UV) oraz Projekt Obywatelski i Postępowy (PCP), utworzony wokół Partii Demokratycznej (PD), z których każdy ma po siedem mandatów, Sojusz Dolina Aosty (AV), która łączy Union valdôtaine progressiste (UVP), Autonomie Liberté Participation Écologie (ALPE), Stella Alpina (SA) i Italia Viva (IV) z czterema mandatami, a wreszcie United Valley of Aosta i jej trzy miejsca .
Opozycja składa się głównie z jedenastu wybranych członków Ligi Północnej i trzech wybranych przedstawicieli Pour Autonomie .
Ze względu na morfologię swojego terytorium Dolina Aosty jest nie tylko najsłabiej zaludnionym regionem we Włoszech, ale także o najmniejszej gęstości zaludnienia . Mieszkańcy są rozmieszczeni dość nieregularnie: ponad jedna trzecia koncentruje się w mieście Aosta i jego okolicach oraz w sąsiednich gminach ( Równina Aosty ). Reszta ludności mieszka głównie w dużych miastach w dolinach środkowych i dolnych (patrz poprzedni akapit), podczas gdy doliny wysokie są na ogół wyludnione, z wyjątkiem głównych ośrodków narciarskich i turystycznych.
Ze względu na pokrewieństwo językowe z Francją i francuskojęzyczną Szwajcarią , Dolina Aosty charakteryzowała się w przeszłości znaczącym zjawiskiem emigracji, w szczególności do Paryża ( w szczególności gminy Levallois-Perret ) i Genewy . Ten przepływ migracyjny, na początku sezonowy, nabiera stabilnego charakteru i masywnej całości w latach dwudziestych XX wieku, po instalacji huty stali Cogne w Aosta, związanej z eksploatacją kopalń Cogne i La Thuile i wpisanej w ramy przymusowej „italianizacji” regionu poszukiwanej przez Benito Mussoliniego . Projekt ten, mający na celu wykorzenienie języka francuskiego i francuskoprowansalskiego z Doliny Aosty, zapewnił napływ pracowników z Włoch, zwłaszcza z Veneto i Kalabrii , co skłoniło Valdôtainów do opuszczenia swojego kraju po tym, by zdać sobie sprawę, że już nie należy do nich. Ta zmiana miała długofalowe reperkusje: dziś 4% ludności Aosty pochodzi z San Giorgio Morgeto w Kalabrii . I odwrotnie, społeczność Levallois-Perret w Dolinie Aosty nadal potwierdza swoją tożsamość i utrzymuje żywe więzi z ojczyzną, przede wszystkim poprzez liczne inicjatywy organizowane przez administrację regionalną we współpracy z jej przedstawicielstwami w Paryżu ( Maison of Valle d' Aosta , niedawno otwarta, która właśnie zastąpiła Espace Valle d'Aosta ), wśród których znajduje się Spotkanie Emigrantów (organizowane co roku w innej gminie Valle d'Aosta) i choinka emigrantów z Levallois-Perret.
Należy również zwrócić uwagę na napływ migracyjny z Maghrebu , nowszy i sprzyjający znajomości języka francuskiego, który zapewnia siłę roboczą do hodowli i produkcji sera.
Na koniec 2006 r. liczba ludności wynosiła 124 812, w tym 5534 cudzoziemców (4,4%). W tym samym roku zanotowano 1250 urodzeń (10,0 ‰ ) i 1242 zgonów (10,0 ‰ ), co oznacza prawie zerowy wzrost (8 jednostek). Gospodarstwa domowe składają się przeciętnie z 2,2 członków, wskaźnik zawierania małżeństw wynosił w 2005 r. 3,4 małżeństwa na tysiąc mieszkańców, z czego 61,8% wyznaniowych.
Obcokrajowcyten 31 grudnia 2008, w regionie przebywało 7509 cudzoziemców, przy czym najliczniejsze grupy pochodzą z następujących krajów:
Więzienie regionalny znajduje się na Wyspach Brissogne .
The Secours Alpin Valdotain zapewnia usługi ratownictwa górskiego regionu.
Turyński dziennik narodowy La Stampa poświęca miejsce Dolinie Aosty dzięki obecności lokalnej redakcji. Sole 24 Ore poświęca pół strony do wiadomości gospodarczych dotyczących autonomiczny region Valle d'Aosta.
Dzienniki internetowe (głównie włoskojęzyczne) Doliny to:
W regionie Doliny Aosty istnieją również tygodniki regionalne , głównie włoskojęzyczne:
Czasopismami politycznymi i kulturalnymi są:
Dolina Aosty jako region jest członkiem Związku Prasy Francuskojęzycznej (UPF), co jest wyjątkowym przypadkiem, ponieważ państwo włoskie nie uczestniczy.
RadioProgramy i muzyka w języku francuskim są nadawane, obok programów w języku włoskim, oprócz Radia Rai , przez stacje lokalne (Radio 101, Radio 2).
TelewizjaWedług Regionalnego Komitetu ds. Komunikacji (CORECOM), państwowe telewizyjne programy informacyjne ( RAI ) są w języku włoskim (83%), a następnie francuskim (10%) i dialekcie francusko-prowansalskim (7%) .
RAI zainstalowało specjalny multipleks dla Doliny Aosty, wykorzystujący niekodowaną telewizję naziemną, w standardzie DVB-T MPEG 2 SD (MP @ML) Main profile @ Main Level. W 2022 r. multipleks ten będzie korzystał ze standardu DVB-T2 H 264, który całkowicie zastąpi standard DVB-T MPEG 2 SD. Ten multipleks ma trzy kanały francuskojęzyczne:
Dolina należy do diecezji Aosta .
W Dolinie Aosty znajduje się ponad pięćset małych hoteli od trzech do czterech gwiazdek, często rodzinnych.
Otwarty w 1947 roku „Grand Hotel Billia” w Saint Vincent obejmuje jedno z najnowocześniejszych kasyn w Europie ( 90 stołów do gry i prawie 500 jednorękich bandytów ), centrum kongresowe i teatr, w którym odbywają się spotkania kulturalne, a w szczególności Grolles d'Or , nagroda włoskiego kina telewizyjnego.
wędrówkaUprawianie turystyki pieszej jest niewątpliwie jednym z głównych aspektów letniej turystyki w Dolinie Aosty, m.in. w Parku Narodowym Gran Paradiso oraz w Regionalnym Parku Przyrody Mont Avic .
Region dotyczy w szczególności czterech tras:
Dolna Dolina Aosty jest również dotknięta trasą Via Alpina .
Na terenie znajduje się wiele schronów , stanowiących zarówno cel wędrówki, jak i etap wspinaczki.
Sporty zimoweGłówne ośrodki sportów zimowych to:
Teren poza trasami jest wyjątkowy, a praktyka heliskiingu przyciąga ślizgaczy z całej Europy. W regionie ćwiczymy również wspinaczkę na lodowych wodospadach.
Agroturystyka Zobacz linki zewnętrzne dotyczące turystyki wiejskiej w Dolinie Aosty na dole artykułuDoliny Doliny Aosty łączą w sobie tysiąc wiosek i sto rozsianych wzdłuż dolin zamków, z których najsłynniejsze: Fénis , Verrès , Saint-Pierre , są dobrze zachowane.
Dolina jest idealnym miejscem do uprawiania turystyki pieszej i koniecznością dla tych, którzy zwiedzają Mont Blanc ; korzystają z rozległej sieci otwartych schronień, letnich i zimowych, z inicjatywy Włoskiego Klubu Alpejskiego .
Od 1983 roku rozwija się agroturystyka, a około pięćdziesięciu rolników otwiera swoje podwoje dla wczasowiczów. Oferowane usługi wahają się od pojedynczej sypialni do w pełni wyposażonego niezależnego domu.
HydroterapiaWody termalne w Valle d'Aosta zostały odkryte w XVIII -tego wieku (były one znane do Rzymian). Podczas Belle Époque przyciągnęli wiele osobistości. Dwa najbardziej znane uzdrowiska znajdują się w Saint-Vincent ( Thermes de Saint-Vincent ) i Pré-Saint-Didier .
Najważniejszymi budowlami sakralnymi Doliny Aosty, świadkami wiary katolickiej w Dolinie Aosty , są:
Wiejski dom w stylu Doliny Aosty w Crétaz, przysiółku Valtournenche .
Zamek Quart .
Klasztor Saint-Jacquême w Saint-Pierre .
Dolina ma swój własny hymn : Góry Valle d'Aosta .
LingwistycznyNa wielojęzyczność Doliny Aosty składają się cztery odmiany romańskie (francuska, francuskoprowansalska, włoska, piemoncka) oraz dialekt germański ( walserdeutsch ).
Stosując przepisy prawa konstytucyjnego 26 lutego 1948, państwo włoskie uznaje francuski jako język urzędowy obok języka włoskiego na wszystkich poziomach w Dolinie Aosty, z wyjątkiem wymiaru sprawiedliwości (gdzie jednak gwarantowana jest obecność tłumacza). Val d'Aosta , lokalnie rozpoznawane i uczy się w przedszkolach i szkołach podstawowych, to odmiana Francoprovenal .
Języki francuski i włoski są traktowane na równi we włoskim regionie Valle d'Aosta na wszystkich szczeblach i we wszystkich dziedzinach, z wyjątkiem wymiaru sprawiedliwości. Francoprovenal , jeden z trzech różnych języków grupy językowej Gallo-Romans, jest historycznie język dolinie aw niektórych dolinach Piemontu . Język ten żyje m.in. dzięki działaniom Regionalnego Urzędu Etnologii i Lingwistyki (BREL) oraz inicjatywom kulturalnym.
W Dolinie Aosty oficjalne protokoły Zgromadzenia Państw, a następnie Rady Komisów zmieniły się z łaciny na francuski już w 1536 r., czyli trzy lata wcześniej w samej Francji, rozporządzenie Villers-Cotterêtsa nakazuje „pisać”. wszystkie dokumenty publiczne w „francuskim języku ojczystym”. Jednak tradycyjnym językiem Doliny jest francuskoprowansalski , w odmianie dialektu Doliny Aosty .
Dolina Aosty doświadczyła zatem długiej mieszanki językowej, zwłaszcza odkąd francuski stopniowo stał się standardem językowym w stanach Sabaudii, gdzie był to konieczny krok. Chociaż większość terytorium została włączona do pola zwrotów frankoprowansalskich, francuski był, od edyktu z Rivoli podpisanego przez Emmanuela Philiberta I st .22 września 1561, jedyny język używany w aktach pisemnych (listy, pisma urzędowe, akty notarialne itp.) i kazania.
Dolina Lys, na skraju Piemontu , jest jednak zamieszkana przez potomków niemieckojęzycznej ludności Walserów . Mieszkańcy tej doliny posługują się zatem dialektem alemańskim podobnym do szwajcarskiego tütsch , w gminach Gressoney-Saint-Jean i Gressoney-La-Trinité (gdzie ten dialekt nazywa się titsch ) oraz w gminie Issime (gdzie nazywa się töitschu). ).
Pod faszystowskiej okresie od Benito Mussoliniego , region uległ nadmiernemu Italianization.
Dopiero po II wojnie światowej Dolina Aosty uzyskała status aktualnej dwujęzyczności oficjalnej, w której język włoski i francuski są uznawane za języki urzędowe. Aby uzyskać dostęp do pracy publicznej, musisz znać francuski. Na poziomie szkoły w nauczaniu języków liczba godzin równa liczbie godzin poświęconej językowi włoskiemu jest zarezerwowana dla języka francuskiego; jednak wszystkie inne przedmioty są nauczane w języku włoskim.
W XX -go wieku, Dolina Aosty stopniowo utraciła francuską osobliwość. Na przełomie wieków 92% mieszkańców Valdôtain zadeklarowało, że jest językiem ojczystym francuskim.
Pomimo reżimu szerokiej autonomii język francuski nadal podupadał po II wojnie światowej, głównie pod wpływem mediów włoskojęzycznych. Transmisje frankofońskie, zarówno w telewizji, jak iw radiu, są dość rzadkie, zwłaszcza po śmierci Radia Mont Blanc . Audycje telewizyjne w języku francuskim i francuskoprowansalskim z Doliny Aosty koncentrują się wieczorem, po wiadomościach regionalnych.
De facto , włoski jest XXI th century najczęściej język między Dolinie Aosty.
Jednak historyczny wpływ francuskiej Doliny Aosty można zauważyć na poziomie fonetycznym: regionalny włoski z Doliny Aosty charakteryzuje się między innymi języczkową wymową („à la française”) wibrującym / r / ( np. allora [alˈloʀa, alˈloʁa]), które może być aspirowane w [h] ([alˈloha]), a nawet synkopowane w pozycji interwokalnej ([alˈloa]).
Język frankoprowansalski został uznany za język regionalny dopiero w latach 90. Niedawne prawo regionalne wprowadziło go jako język nauczania w szkołach podstawowych .
W 1998 uchwalono ustawę regionalną uznającą wspólnotę językową Walser w trzech gminach Gressoney-La-Trinité , Gressoney-Saint-Jean i Issime . W szczególności ustanawia stałą konferencję na rzecz ochrony języka i kultury Walser. Mieszkańcy tych trzech niemieckojęzycznych wysepek posiadają, zwłaszcza od pewnego wieku, pięciokrotne umiejętności językowe, mianowicie w pięciu różnych językach: francuskim, walserskim, francuskoprowansalskim, piemonckim i włoskim.
Dwujęzyczny włosko-francuski znak na stacji Aosta .
Dyfuzja francuskoprowansalskiego: niebieski: chroniony, lazurowy: region historyczny, czysty lazur: strefa przejściowa.
Dwujęzyczne znaki drogowe (francuski - Töitschu ) w Issime .
Według sondażu przeprowadzonego w 2001 roku przez fundację Émile Chanoux na podstawie zebranych 7250 kwestionariuszy, włoski jest językiem dominującym we wszystkich kontekstach, przy czym użycie francuskiego jest ograniczone do poziomu instytucjonalnego, a rodzinne używanie francuskoprowansalskiego pozostaje stabilne.
Opublikowane w 2009 roku badanie dotyczące języka ojczystego i umiejętności językowych przyniosło następujące wyniki:
język ojczysty | odsetek |
---|---|
Włoski | 71,50% |
francuskoprowansalski | 16,20% |
Francuski | 0,99% |
umiejętności językowe | odsetek |
---|---|
Włoski | 96,01% |
Francuski | 75,41% |
francuskoprowansalski | 55,77% |
trzy języki | 50,53% |
Dolina Aosty jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Regionów Frankofonii (AIRF) oraz Zgromadzenia Parlamentarnego Frankofonii .
Nazwiska rodziny Doliny AostyNajpopularniejsze nazwiska to Favre i Cerise, a następnie Bionaz, Vuillermoz, Blanc, Rosset, Perron i Pession.
Muzea GastronomiaOprócz zup , w tym faveau , najbardziej znane produkty i dania z Doliny Aosty to:
W 2014 roku Dolina Aosty gościła jednostkę filmową do hollywoodzkiego filmu Avengers: Age of Ultron . W szczególności fort Bard oraz miasta Aosta i Verrès (jako wyimaginowane bałkańskie miasto Sokovia grad ) zostały dobrze zachowane w ostatecznej wersji tego filmu.
Specjalny statut obowiązujący w Dolinie Aosty przewiduje autonomicznej sekcji ciała leśnictwa państwowego , który cieszy się szeroką możliwość samodzielnego zarządzania. Pozwala to władzom regionalnym na bardzo dogłębną kontrolę terytorium w celu zagwarantowania jego ochrony i zabezpieczenia.
Dolinę Aosty (pełna oficjalna nazwa Regionu Autonomicznego Doliny Aosty , nieoficjalna w dialekcie francusko-prowansalskim Doliny Aosty Réjón otonomma Val d'Outa ) reprezentują:
HerbFlaga autonomicznego regionu Doliny Aosty ozdobiona jest następującym napisem: Piasek ze srebrnym lwem uzbrojonym i oszalonym, tarcza wybita regionalną koroną . Dodano złoty brzeg, prawdopodobnie ze względu na krzywą interpretację. Od 1947 roku wszystkie pojazdy zarejestrowane w Dolinie Aosty noszą ten herb na swoich tablicach.
GonfanonGonfanon Doliny Aosty składa się z arkusza podzielonego na dwie części, czarną po lewej i czerwoną po prawej.
FlagaFlagę Doliny Aosty tworzy prostokąt tkaniny podzielonej na dwie części, czarną po lewej i czerwoną po prawej. Obecna wersja została zatwierdzona w 2006 roku i nie ma żadnych napisów ani symboli.