Język | francuski , łacina , hiszpański , angielski |
---|
Podpisać |
11 kwietnia 1713 oraz 13 lipca 1713 r Utrecht |
---|
Części | Królestwo Francji Monarchia hiszpańska |
Brytania |
---|
W Traktaty Utrecht (czyt /y.tʁɛɣt/ ) są dwa traktaty pokojowe podpisane w 1713 roku, która zakończyła się Wojna o sukcesję hiszpańską . Pierwsza została podpisana w Utrechcie 11 kwietnia między Królestwem Francji a Królestwem Wielkiej Brytanii , a druga została podpisana w tym samym mieście 13 lipca między Hiszpanią a Wielką Brytanią.
Wojna o sukcesję hiszpańską jest konflikt, który w przeciwieństwie kilku europejskich uprawnień od 1700 do 1714 roku Stawka była sukcesji do tronu Hiszpanii po śmierci bez potomkowie ostatniego hiszpańskich Habsburgów Karola II . Wojna o sukcesję dała początek hiszpańskiej dynastii Burbonów , która panuje do dziś.
Kongres rozpoczął się w styczniu 1712 r. Francja Ludwika XIV zdołała odzyskać inicjatywę strategiczną w Hiszpanii i na północy Francji. W obliczu tego Wielki Sojusz skupia całą Europę z wyjątkiem Hiszpanii. Zwycięstwo marszałka Villarsa w bitwie pod Denainem pozwala Francji na wynegocjowanie odpowiednich warunków in extremis .
Traktat jest pierwszym traktatem napisanym w języku francuskim : inauguruje prymat francuskiego jako języka dyplomatycznego. Będzie to trwało do traktatu wersalskiego w 1919 roku.
Hiszpania jest wielkim przegranym w wojnie. Traci wszystkie swoje europejskie posiadłości: część włoskich posiadłości ( Mediolan i Sycylia ) trafia do Księstwa Sabaudii , a południowa Holandia (obecnie Belgia ), Neapol i Sardynia do Austrii .
Nawet jej terytorium metropolitalne jest amputowane, Gibraltar i wyspa Minorka są scedowane na Wielką Brytanię (Minorka zostanie scedowana na Hiszpanię na mocy traktatu z Amiens (1801) ). Jednak wstąpienie na tron Filipa V było równoznaczne z odzyskaniem administracyjno-militarnym. Wznowienie Barcelony i koniec wojny brzmią jak początek względnej centralizacji. Filip V, wspomagany przez doradców francuskich, a następnie włoskich, przywrócił prestiż dyplomatyczny Hiszpanii, w szczególności dzięki retrocesji Habsburgów w 1738 roku, Neapolu , Sycylii i Parmy w 1745 roku.
Imperium kolonialne Francji:
W Gujanie traktat z Utrechtu ustanowił Oyapock jako granicę z portugalską kolonią Brazylii .
Traktaty te uświęcają stagnację Francji po panowaniu Ludwika XIV. Jednak Francja pozostaje wiodącą potęgą militarną w Europie. Jej potencjał demograficzny jest ogromny, ponieważ co czwarty Europejczyk pozostaje Francuzem , a Ludwik XIV na stałe osadził francuską dynastię Burbonów na tronie hiszpańskim. Wreszcie, kulturowe wpływy Francji, wprowadzone za Ludwika XIV, są jeszcze w powijakach.
Austria zastępuje Hiszpanię we Włoszech , gdzie przejmuje część Mediolanu, Mantui , Neapolu i Sardynii, które wymieni w 1719 roku przeciwko Sycylii z Sabaudią. Uzyskuje również południową Holandię ( obecną Belgię i Luksemburg ).
Ożywienie to jest jednak częściowe. Terytorialnie, od 1730 do 1738, Habsburgowie będą musieli cofnąć Neapol i Sycylię do Burbonów Hiszpanii. Transfery trafią do młodszego oddziału monarchii hiszpańskiej, bez powrotu do Hiszpanii. Wyjście Hiszpanii z Włoch jest ostateczne. Austria zastąpi ją w północnych Włoszech do czasu zjednoczenia Włoch.
Wojskowo potęga Habsburgów pozostaje zdeklasowana przez armię francuską, o czym świadczą kampanie armii francuskiej w Niemczech w latach 1712 i 1713. Ponadto Habsburgowie muszą zrzec się korony Hiszpanii, która od Karola V należała do ich dynastii , i muszą uznać za ostateczne wszystkie podboje Ludwika XIV.
Choć zwycięskie, Zjednoczone Prowincje nie czerpią z wojny prawie nic. Wpływy holenderskie podczas negocjowania traktatu są marginalne, choć odbywały się one w Utrechcie. Dyplomatyczną izolację Zjednoczonych Prowincji zauważa francuski negocjator Melchior de Polignac , wyśmiewając swoich holenderskich odpowiedników tym żartem: „od ciebie do ciebie, bez ciebie”. Po sześćdziesięciu latach wyniszczających wojen, rozpadających się pod wpływem zadłużenia, rozpoczęli upadek finansowy i handlowy, na którym skorzystała Francja, ale zwłaszcza Wielka Brytania.
Zjednoczone Prowincje uzyskują jednak zajęcie ośmiu twierdz, które stanowią barierę przeciwko Francji: Furnes, Ypres, Menin, Tournai, Mons , Charleroi , Namur i Gandawa . Warunki są uregulowane po śmierci Ludwika XIV w traktacie o barierze , podpisanym dnia15 listopada 1715w Antwerpii z Austrią. Utrzymanie tych miejsc będzie bardzo kosztowne dla holenderskich finansów.
Terytorialnie potwierdzono, że Wielka Brytania posiada Nową Fundlandię i Zatokę Hudsona. Francja ceduje Acadia i Saint-Christophe na Antyle. Francuscy osadnicy z Akadii będą mieli rok na opuszczenie swojej ziemi, ale większość z nich decyduje się zostać. W latach 1755-1763 zostali masowo wypędzeni przez „ wielkie zamieszanie ”.
Wielka Brytania uzyskuje względną przewagę na morzach graniczących z archipelagiem brytyjskim ( Morze Północne , Kanał ), kosztem Zjednoczonych Prowincji. Przewaga morska jest dodatkowo wzmocniona na Morzu Śródziemnym przez bazy Gibraltaru i Minorki, przejęte w imię króla Hiszpanii ( Karola III Habsburga ) w 1704 roku.
Artykuł XV traktatu umieszcza Irokezów pod protektoratem korony brytyjskiej. Wielka Brytania uzyskuje również na trzydzieści lat monopol na asiento (handel niewolnikami w hiszpańskich koloniach).
Ta przewaga na obszarach morskich i w Ameryce będzie jednym z czynników, które pozwolą Wielkiej Brytanii wygrać wojnę siedmioletnią (1756-1763), ale w 1715 r. w rywalizacji nie rozstrzygnięto jeszcze niczego Francja.
Oba regiony pozostają podzielone, ale uprawnienia, które jednoczą ich w XIX th century wschodzących: Prusy i Savoy.
Dynastii sabaudzkiej powraca do swojego terytorium samej nazwie , która została okupowanej Francji od początku wojny. Uzyskuje również zamożną Sycylię, wymienioną w 1718 r. na mocy traktatu londyńskiego z Domem Austriackim przeciwko Sardynii, wzniesionej jako królestwo. Wymiana ta obowiązuje w 1720 roku, pod koniec wojny poczwórnego sojuszu .
W końcu wymienia Barcelonnette na Fenestrelle i dolinę Suse ( Exilles , Bardonnèche , Oulx i Châteaudauphin ) z Francją.
Elektora brandenburskiego Fryderyka I st Hohenzollerna dostaje tytuł króla w Prusach , Górna Gelderland i Neuchâtel . Ale ceduje swoje prawa na Orange Ludwikowi XIV.
Zrzeczenie się praw do klauzuli koronnej przez Filipa V jest nie tylko niekonstytucyjne z francuskiego punktu widzenia , ale zostało to odrzucone 9 listopada 1728 przez króla Hiszpanii w parlamencie paryskim : „moim zamiarem, Panowie, jest pokazać wam, że gdyby nie daj Boże, król Ludwik XV , mój bardzo drogi brat i siostrzeniec, miał zmarł bez pozostawienia po nim następcy, twierdzę, że korzystam z prawa, jakie daje mi moje narodziny, aby go następować w koronie francuskiej, którego nigdy nie mogłem ważnie się zrzec... Jak tylko dowiem się o śmierci Król Francji... Odejdę i przejmę w posiadanie tron królów, moi ojcowie .
W uzupełnieniu do Traktatu bariery który poprzedzał go przez kilka miesięcy, traktat w Utrechcie została zakończona w roku następnym przez Traktat z Rastatt . Podpisano dnia6 marca 1714 rprzez reprezentującego cesarza marszałka de Villarsa i księcia Eugeniusza traktat określa warunki stosowania dla Francji i Cesarstwa.
Traktat Baden od7 września 1714 rozszerza swoje klauzule na wszystkie księstwa niemieckie.