Wojna poczwórnego sojuszu

Wojna poczwórnego sojuszu Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Battle of Cape Passaro , namalowany przez olej na płótnie przez Richarda Paton w 1767 roku. Ogólne informacje
Przestarzały 1718 - 1720
Lokalizacja Włochy , Ameryka Północna , Indie Zachodnie , Morze Śródziemne
Wynik Zwycięstwo czteroosobowego
pokoju w Hadze
Wojujący
Święte Cesarstwo Królestwo Francji Wielka Brytania Zjednoczone Prowincje Księstwo Sabaudii

 

 Królestwo Hiszpanii
Dowódcy
Jacques Fitz-James de Berwick
Claude Florimond de Mercy
George Byng
Victor-Amédée II of Savoy 		Bette Jean-François, markiz Lede
José Carrillo de Albornoz
James Butler ( 2 e Duke of Ormonde)
Antonio Gaztañeta
Straty
11250 Austriaków
6000 Brytyjczyków
3000 Francuzów
2250 Sardyńczyków
1500 Holendrów		 4350 zabitych i rannych

Wojna poczwórnego sojuszu

Bitwy

Wojna poczwórną Alliance jest małoletni europejski konflikt zbrojny, który miał miejsce w latach 1718 i 1720 , głównie w Włoszech , między Królestwa Hiszpanii z jednej strony, a Czteroosobowy-Alliance wynikające z Traktatu z Londynu w 1718 roku z inną, składający się z Arcyksięstwa Austrii jako państwa Świętego Cesarstwa Rzymskiego , Królestwa Francji , Wielkiej Brytanii i Zjednoczonych Prowincji .

Preludium

Wojna o sukcesję hiszpańską (1701-1714) doprowadziły do uznania Philippe de Burbon jako króla Hiszpanii, ale Brytania utraciła posiadłości we Włoszech przez Traktat w Utrechcie (1713). Księstwo Mediolanu , Królestwo Neapolu i Sardynia skończyć w rękach Habsburgów podczas Sycylia powierzono dynastii sabaudzkiej pod zwierzchnictwem księcia Victor-Amédée II , który zostaje królem.

Kraje osłabione trzynastoletnią wojną muszą zostać wzmocnione. Kardynał Jules Alberoni (1664-1752), który już w 1714 roku przygotowywał małżeństwo Filipa V i Elisabeth Farnese (1692-1766), wyróżnił się swoim działaniem w następnych latach. W 1715 r. Został osobistym doradcą królowej Hiszpanii i premierem. Pod jego rządami hiszpańska gospodarka ustabilizowała się, a finanse zostały zreformowane. Alberoni zdołał zbudować nową flotę (około 50 statków w 1718 roku) i ulepszyć armię. Philippe V mając trzech synów z pierwszego małżeństwa, którzy mogli aspirować do jego następcy, Elisabeth Farnese starała się uzyskać we Włoszech księstwa dla swoich synów. Alberoni i Philippe V popierają ten wysiłek: obaj, mając ambicję odbudowy „Wielkiej Hiszpanii”, wysuwają roszczenia do Sardynii i Sycylii.

Od śmierci Ludwika XIV (1715), Francji mieszka pod Regency od Philippe d'Orléans , kto rządzi w imieniu króla Ludwika XV, który był jeszcze nieletni. Ze względu na poglądy Hiszpanii na tronie Francji w przypadku śmierci młodego Ludwika XV, Wielka Brytania dąży do zakazania unii personalnej dwóch kontynentalnych koron Francji i Hiszpanii pod egidą Burbonów. Nawet Zjednoczone Prowincje czują się zagrożone przyszłą ekspansją Hiszpanii. Sytuacja ta prowadzi do zawarcia pomiędzy trzema mocarstwami podpisanego sojuszu4 stycznia 1717sprzeciwić się Hiszpanii.

Przebieg wojny

Działania wojenne do zawarcia poczwórnego sojuszu

W Listopad 1717, nie martwiąc się o sprzeciw Trójprzymierza, Hiszpania wysyła na Sardynię, która na mocy traktatu utrechckiego została przypisana Domowi Austrii, siły ekspedycyjne liczące 8 tys. żołnierzy.

Austriacka reakcja była słaba ze względu na zatrudnienie wojsk wiedeńskich na Bałkanach, a przewodniczący austriackiej rady wojennej książę Eugeniusz Sabaudzki (1683-1736) chciał uniknąć wybuchu konfliktu we Włoszech. Zależy mu po prostu na wzmocnieniu obrony miasta Neapolu w rękach Habsburgów, które uważa za zagrożone.

Po klęsce zadanej Turkom (5 sierpnia 1716, Bitwa pod Petrovaradinem ) przez wojska austriackie dowodzone przez księcia Eugeniusza i utrata większości terytoriów okupowanych przez Imperium Osmańskie na Bałkanach, w tym Belgradu (27 lipca 1718), mocarstwa Trójprzymierza dążą do zawarcia pokoju między Austrią a Imperium Osmańskim w celu zaangażowania Austrii w wojnę z Hiszpanią. Plik21 lipca 1718, Traktat Passarowitz zostaje zawarty między dwiema walczącymi stronami i 2 sierpnia Austria przystępuje do sojuszu antyhiszpańskiego, który w ten sposób staje się Czteroosobowym Sojuszem . Sojusz ten jest porozumieniem między państwami, które powinno było zagwarantować równowagę sił między mocarstwami europejskimi. Cesarz Karol VI zrzeka się wszelkich roszczeń do tronu Hiszpanii, zadowalając się wymianą między Sycylią w rękach Sabaudii i Sardynii oraz przybyciem do Włoch gałęzi dynastii Burbonów.

Decyzje te należy zaproponować Hiszpanii, której w przypadku odmowy grozi wypowiedzenie wojny.

Bitwy 1718 roku

Plik 3 lipca 1718pod pretekstem wrogości narodu sycylijskiego wobec Sabaudii , armia hiszpańska wylądowała na Sycylii, która niedawno należała do księstwa Sabaudii i podbiła najpierw Palermo, a następnie całą Sycylię z wyjątkiem oblężonej do września Mesyny . Kardynał Alberoni radzi Victor-Amédée II, aby zjednoczył się z Hiszpanią przeciwko Austrii i podzielił okupowane terytoria z Hiszpanią. Wielka Brytania wysyła silną eskadrę pod rozkazami admirała George'a Bynga na Morze Śródziemne, aby chronić swoje interesy handlowe. W Neapolu ten ostatni dochodzi do porozumienia z austriackim wicekrólem hrabią Daun , który informuje go o kolejnej interwencji armii austriackiej na Sycylii. Aby było to możliwe, trzeba mieć kontrolę nad morzem. Byng wyrusza na poszukiwanie hiszpańskiej floty i ostatecznie odkrywa ją na11 sierpnia 1718naprzeciwko przylądka Passero , na południowym krańcu Sycylii. Podczas późniejszej bitwy morskiej Byng prowokuje Hiszpanów na rozkaz admirała Antonia Gaztañety do oddania pierwszego strzału uzasadniającego samoobronę. Hiszpanie tracą dużą część swoich sił i nie mogą już wspierać swoich wojsk na Sardynii i Sycylii.

W międzyczasie 2 sierpnia 1718podpisano traktat sojuszu między Wielką Brytanią, Austrią i Francją, obiecując przystąpienie Zjednoczonych Prowincji do Neapolu. Utworzono małą armię austriacką, która jesienią 1718 r. Skierowała się na Sycylię po tym, jak alianci zagwarantowali cesarzowi posiadanie. Aby przenieść ten kontyngent do Milazzo , organizuje się mały przyczółek.

Plik 17 grudnia 1718Hiszpania definitywnie odsuwa warunki narzucone przez czteroosobowy sojusz i oficjalnie wypowiada wojnę. Rozszerzy się również na hiszpańskie kolonie w Ameryce Południowej, gdzie Brytyjczycy starają się rozszerzyć swoje wpływy. Pod koniec roku tylko Austria i Wielka Brytania były zaangażowane przeciwko Hiszpanii, Francji, a Zjednoczone Prowincje nie poszły na wojnę aż do 1719 roku.

Bitwy od 1719 roku do pokoju

Na początku 1719 roku Francja przystąpiła do wojny po odkryciu spisku Cellamare przeciwko księciu Orleanu. Francja wysyła wiosną 1719 r. Armię pod rozkazami marszałka Berwicka, który przekracza Bidassoa na20 kwietniai który wkracza do prowincji Basków. Ta ofensywa umożliwia podbój Fuenterrabii , Urgell i San Sebastián , ale musi zostać przerwana w listopadzie z powodu trudności z zaopatrzeniem. W koloniach amerykańskich wojska francuskie podbijają Pensacolę na Florydzie .

W roku 1719 Austrii udało się odzyskać Sycylię. Eugeniusz Sabaudzki odmówił objęcia dowództwa nad wojskami austriackimi, powierzono je Claude Florimond de Mercy (1666-1734). Plik21 czerwca, ten bez skutku atakuje miasto Francavilla, ale później udaje mu się podbić Milazzo. Odbił Mesynę i stanął przed Palermo .

Presja, jaką brytyjska flota wywiera na siły hiszpańskie, okazuje się skuteczna. W odpowiedzi Hiszpania postanowiła jeszcze niedawno ustanowić jedność Wielkiej Brytanii, wspierając szkockich jakobitów w ich działaniach niepodległościowych. Plik6 marca 1719hiszpańska flota licząca prawie 5000 ludzi opuściła port w Kadyksie, aby wylądować na szkockim wybrzeżu. Niesprzyjające warunki pogodowe i czujność floty brytyjskiej uniemożliwiły wyprawie sukces. W następnym miesiącu kolejna flota jest przygotowywana w A Coruña, gdzie zaokrętowano 300 hiszpańskich żołnierzy, którzy wylądowali na zachodnim wybrzeżu Szkocji w pobliżu zamku Eilean Donan. W czerwcu mała siła (z 1000 szkockich żołnierzy) została pokonana w bitwie pod Glen Shiel . Brytyjczycy zaatakowali, lądując w Galicji siłą prawie 4000 ludzi między wrześniem a październikiem.

W sierpniu Zjednoczone Prowincje idą na wojnę i staje się oczywiste, że Hiszpania nie będzie w stanie jednocześnie stawić czoła siłom Poczwórnego Sojuszu.

Dlatego rząd Madrytu szuka sposobu na negocjacje, ale sojusznicy stawiają warunek wstępny: kard. Alberoni musi zostać usunięty z hiszpańskiego rządu przed rozpoczęciem jakichkolwiek negocjacji. Plik5 grudnia 1719, Alberoni traci wszystkie swoje zarzuty i zostaje poproszony o opuszczenie kraju w ciągu najbliższych dwóch tygodni. Plik20 lutego 1720, zostaje podpisany pokój w Hadze, który kładzie kres wojnie. Działania wojenne w Palermo są zawieszone na mocy konwencji z Palermo.

Wojna w Ameryce

W Ameryce Północnej wojna przybrała formę konfliktu francusko-hiszpańskiego ( wojna francusko-hiszpańska z 1719 r. ), Który toczył się głównie na południu przyszłych Stanów Zjednoczonych, między francuską Luizjaną a hiszpańską Florydą . W roku 1719 , Pensacola zajęli Francuzi, którzy opuścili Luizjanę pod dowództwem gubernatora Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville . Na Zachodzie konflikt również zakończył się porażką Hiszpanów, nie udało im się położyć kresu obecności francuskich kupców infiltrowanych przez kilka plemion Nowego Meksyku , grożąc, że kopalnie srebra Nowej Hiszpanii . Wyprawa Villasur , w 1720 roku , był miażdżący hiszpański porażka przed siłami francusko-Pawnee.

Konsekwencje wojny

Philippe V musi zwrócić wszystkie okupowane miejscowości. Syn Elisabeth Farnese, Karol (1716-1788), miał otrzymać Księstwo Parmy i Piacenzy oraz Toskanii po zniknięciu linii Farnese . Amerykańskie kolonie Pensacola zostały zwrócone do Hiszpanii przez Francuzów. Habsburgowie wyrzekają się Sardynii i ostatecznie otrzymują Sycylię w zamian za zrzeczenie się wszelkich roszczeń do tronu Hiszpanii. Victor-Amédée II of Savoy jest uznawany za króla Sardynii. W pewnym sensie wojna czteroosobowego sojuszu jest kontynuacją wojny o sukcesję hiszpańską , która pozostawiła niepewność w kwestiach dotyczących mocarstw śródziemnomorskich. Jedynie konwencja z Palermo wyjaśnia tę relację. W następnych latach Hiszpania wyszła z izolacji, a wojną o sukcesję polską (1733-1738) udało się przejąć Neapol i Sycylię.

Uwagi i odniesienia

  1. Wśród nich jest przyszły pruski feldmarszałek James Keith .

Źródła i bibliografia