Woirony | |||
Widok Voirons z Marcellaz . | |||
Geografia | |||
---|---|---|---|
Wysokość | 1480 m , Signal des Voirons | ||
Masywny | Masyw Chablais ( Alpy ) | ||
Informacje kontaktowe | 46°13′50″ północ, 6°21′19″ wschód | ||
Administracja | |||
Kraj | Francja | ||
Region | Owernia-Rodan-Alpy | ||
Departament | Górna Sabaudia | ||
Wniebowstąpienie | |||
Najprostszy sposób | Droga D50 | ||
Geologia | |||
Wiek | eocen - oligocen | ||
Skały | Skały osadowe | ||
Rodzaj | Kreta | ||
Geolokalizacja na mapie: Górna Sabaudia
| |||
W Voirons są górskie należące do Prealpy . Znajduje się w departamencie Górnej Sabaudii ( Francja ), w Chablais , około dziesięciu kilometrów na wschód od miast Annemasse (Francja) i Genewy ( Szwajcaria ).
Nazwa Voirons wywodzi się od germańskich lub celtyckich terminów Ewoeron , Evoeron lub Ewèrô, których może być błędem transmisji. Korzeń Eva, który znajduje się również w nazwie miasta Evian, odnosi się do obecności wody w górach. Termin Voirons pochodzi od koniugacji słowa patois Évoué (woda) i łacińskiego przyrostka -onem, który jest zdrobnieniem związanym z imionami własnymi . Dosłownie nazwę Voirons można zatem przetłumaczyć jako „góra wód”. To bogactwo wody uznano również bardzo wcześnie, ponieważ Rzymianie przyniósł źródło wody z otoczenia Lucinges do Genewy przez wodociągu .
Według innej hipotezy byłaby to nazwa celtycka skomponowana na rdzeniu uer „on, superior” z wyprowadzeniem lokalizacji -on . Daje coś w rodzaju „domeny najwyższego”. W religiach powszechne jest nadawanie bogom przydomków takich jak „najwyższy, wszechmocny, wielki”. Nazwy tego typu określają wiele szczytów w Alpach w różnych formach: Warens, Pointe des Verres , Varan, Véran itp.
Bardziej ludowo, termin Voirons mógłby odnosić się do faktu, że z grzbietu Voirons można obserwować panoramę rozciągającą się nad Chablais (północny wschód i południowy wschód), Faucigny (południowy zachód) i le Genevois (północ -west), a zatem "zobaczyć rundę".
Voirons stanowią pierwszy relief zachodniej części zewnętrznej granicy Prealp Chablais. Góra ma kształt półksiężyca zorientowany na południowy wschód/północny wschód. Jego boki są asymetryczne. Wschodnia flanka jest zdominowana przez las i przecinają ją cztery główne dopływy Menoge , które biegną odpowiednio z południa na północ: potok Molertaz, potok Curseilles, potok Nant de Manant i potok Rafort. Zachodnie skrzydło zorganizowano w terasy. Przedstawia silną urbanizację reprezentowaną, z południa na północ, przez gminy Lucinges , Saint-Cergues , Machilly i Bons-en-Chablais .
Grań przecinają trzy szczyty: sygnał Voirons (1480 m ), punkt Brantaz (1457 m ) i Pralère (1406 m ). Przecina go szlak turystyczny należący do GR des Balcons du Léman. W kierunku północno-wschodnim Voirons są ograniczone od północy przełęczą Saxel (D 20), podczas gdy południowo-wschodni kraniec stanowi południową śluzę Zielonej Doliny powyżej Fillinges .
Większość Voiron pokryta jest lasem mieszanym (iglasto-liściastym), który nadaje mu zniuansowany zielony odcień.
Podobnie jak inne płaskorzeźby Prealp Chablais, Voirony składają się z warstw osadowych zorganizowanych w warstwy naporowe . Pochodzą z różnych domen paleogeograficznych, z których składa się Alpejska Tetyda . Zamknięcie tego oceanu przez subdukcję, ze względu na zbieżność płyt adriatyckiej (południowej) i europejskiej (północnej) , doprowadziło do oderwania się pokryw osadowych od ich podstawy, tworząc warstwy napór, które skumulowały się w przedniej części Alp w osadowy pryzmat akrecyjny. Następnie przesunęli się na swoją obecną pozycję dzięki subdukcji płyty europejskiej .
Obrus VoironsVoirons składają się głównie z wód gruntowych Voirons należących do kompleksu Voirons-Wägital . Zwierciadło wody Voirons obejmuje również Mont Vouan , wzgórza Ludran, Tête de Char i wzgórza Allinges. Rozciąga się do Saint-Gingolph po stronie szwajcarskiej. Podobnie jak inne jednostki tworzące kompleks Voirons-Wägital, jest to krzemoklastyczna seria detrytyczna, osadzana przez prądy gęstości lub turbidyty s.l. , w głębokim środowisku morskim w dole subdukcji . Datowane są od środkowego do późnego eocenu (lub nawet wczesnego oligocenu ) przez otwornice planktonowe wydobyte z interwałów marglistych . Brzegi mają południowo-wschodnie zbocze, co wyjaśnia obecność klifu na zachodniej flance, podczas gdy wschodnia flanka jest strukturalnie nachylona.
Fliszu jest reprezentowane głównie przez tworzenie piaskowca Voirons stanowiącej wschodni bok, grzbiet i leżącej urwiska. Składa się z naprzemiennych pokładów piaskowca o grubości od centymetra do metra oraz marglistych nasypów o grubości rzadko przekraczającej dziesięć centymetrów. Formacja piaskowca Voirons reprezentuje osady proksymalne (kanały) do dystalnych (płatki) prądów gęstości. Grzbiet Voirons charakteryzuje się sporadyczną obecnością zlepieńców odpowiadających brzegom zlepieństw Krety. Wyróżnia je regularna obecność różowego granitu . Kilka kamieniołomów eksploatowało piaskowce. Obejmują one wzdłuż D20: kamieniołom Bois Genoud (lub kamieniołom Bons), dolny i górny kamieniołom Saxel oraz kamieniołom Achard (lub kamieniołom Fillinges) wzdłuż D907. Piaskowce zostały wykorzystane do budowy dróg, chodników oraz budynku, co można zobaczyć w ruinach schroniska Foges na drodze D235.
Strona wschodnia odpowiada strukturalnemu nachyleniu fliszu Voirons, to znaczy topografia podąża za zapadem warstw. Wychodnia formacji piaskowcowych Voirons w górnej połowie ustępuje miejsca formacji konglomeratu Vouan w jego dolnej połowie. Ten ostatni jest reprezentowany głównie przez Mount Vouan. Jest to nagromadzenie masywnego, wielometrycznego piaskowca do zlepieńcowania. Pozbawiony jest marlowych interwałów i opisuje proksymalne osadzanie się prądów gęstości. Był eksploatowany w kamieniołomach kamieni młyńskich lub kamienia młyńskiego, które należą do najważniejszych w Alpach. W Voirons kamień młyński Moliera reprezentuje główny kamieniołom.
Wagi tektonicznePrzemieszczenie warstw naporu sprzyjało zeskrobaniu leżącego poniżej szeregu osadów domeny helweckiej i basenu molasowego lub basenu przedpola północnoalpejskiego w postaci łusek tektonicznych lub wcześniej strzępów naporu. Istnieją dwie jednostki: flisz subalpejski i melasa kartuszowa (lub melasa subalpejska), odpowiadające odpowiednio domenie szwajcarskiej i północnoalpejskiemu basenowi molasowemu .
Flisz subalpejski wywodzi się z piaskowca Val d'Illiez, który wyrasta na południe od Prealp Chablais w rejonie Cols. Jednostka ta została zdeponowana w warunkach podobnych do fliszu Voirons, ale wyróżnia się epoką oligocenu, pochodzeniem paleogeograficznym związanym z domeną na skraju Europy oraz powtarzającą się obecnością fragmentów wulkanicznych, które czasami nadają jej zielonkawy odcień. Noszona melasa to płat najwyższej jakości melasy słodkowodnej (OSM). Są to kontynentalne osady rzeczne wieku mioceńskiego.
Wreszcie, mieszanina infrarealpine, wcześniej określana jako wildflysch , oddziela łuski tektoniczne warstwy wodonośnej Gurnigel. Jest to jednostka chaotyczna wynikająca z demontażu przez tarcie różnych jednostek geologicznych między nimi podczas obciążania zwierciadeł wód. Mieszanina z definicji charakteryzuje się obecnością fragmentów jednostki geologicznej (lub soczewki) o wielkości nieraz kilometrowej i upakowanych w osnowie gliny lub przerobionym fliszu. Ze względu na swój rozmiar soczewki te można odwzorować i zostały wymienione na arkuszu Annemasse mapy geologicznej Francji.
Flisz subalpejski, melasa chrzęstna i mieszanka podgórska stanowią dolną połowę wschodniego skrzydła Voirons. Charakteryzuje się miękkimi i czasami nierównymi reliefami mieszanki podkreślającymi obecność soczewek. Jednostki te można więc bardzo wyraźnie odróżnić na mapie topograficznej od fliszu Voirons, czyli kilkumetrowych klifów, ale ukrytych pod osłoną lasu. Obecnie są one zajmowane przez gminy Lucinges , Saint-Cergues i Machilly . W Langin wieża opiera się na skali subalpejskie fliszu.
Rzymianie faworyzowali źródła słodkiej wody do wód rzek i jezior, aby zaopatrywać miasta w wodę pitną. Tak więc Rzymianie zbudowali akwedukt z przysiółka Fontaines w Cranves-Sales dostarczyć Vicus z Genui (dziś w Genewie ). Akwedukt, o szacowanej długości jedenastu kilometrów, przeplatał ruch lotniczy i podziemny. To właśnie w Thônex podczas prac na rue de Genève wydobyto fragment podziemnego akweduktu, który dziś jest wystawiany na Place Graveson.
Voirons to starożytne miejsce kultu pogańskiego, co wciąż można zobaczyć z kamienia ofiarnego nad ruinami zamku Rocafort. W V -tego wieku , Domicjan, biskup Genewy, nakazał zniszczenie pozostałości rzymskiej świątyni.
Zamek Rocafort, na wspólnym bieżącym Boege , został zbudowany pod koniec XI XX wieku na skalistym odkrywka wschodnich podnóży Voirons. Aby chronić Hrabstwo Sabaudii , jest oblegany i splądrowali XIII th century , tylko być opuszczony w następnym stuleciu.
W 1451 lord Louis de Langin ufundował kaplicę Notre-Dame-des-Voirons , na północnym krańcu góry, na wysokości 1371 metrów nad poziomem morza; pięć lat później powstała pustelnia umożliwiająca schronienie kilku mnichom. Prosperował aż do najazdu berneńskich hugenotów, którzy podpalili go w 1536 roku . Kaplica i pustelnia przebudowano między 1595 i 1620 przez św Franciszek Salezy , zajęte przez dominikanów , ale ponownie spłonął w 1768 roku , a następnie zwolniony w czasie rewolucji francuskiej . W odbudowanej w 1894 roku kaplicy znajduje się czarna dziewica .
Budowa kaplicy Notre-Dame du Sacré-Cœur w obecnym mieście Saint-André-de-Boëge została ukończona w 1878 roku na wysokości 1170 metrów po południowo-wschodniej stronie góry. Planet . Rok wcześniej wzniesiono na wysokości 1103 metrów na południowym krańcu góry oratorium Notre-Dame du Pralère , mające odpędzić grad i burze. Legenda głosi, że dziewica rzuciłaby się w pustkę niedaleko stamtąd, aby uciec przed wytrwałością sokolnika Władcy Boëge. Ściana o wysokości 100 metrów pionowego spadku to dawne miejsce wspinaczki, przez które podczas pobytu w klasztorze przeszedł przyszły papież Pius XI .
Obecny klasztor Matki Bożej Chwały Boga , który mieści się w dawnej pustelni na wysokości 1360 metrów, został należał od 1967 do Betlejemici ; mieści katolickie zakonnice. Zamieszkiwany przez mężczyzn klasztor Przemienienia Pańskiego rozwinął się od 1978 roku do wysokości 1435 metrów.
Gospodarka produkcją leśną , która obejmuje 57% tego obszaru, koncentruje się głównie na świerku . W Voirons rozciągają gminach Saint-André-de-Boëge , Fillinges , Bonne , Lucinges , Cranves-Sales , Saint-Cergues , Bons-en-Chablais , Machilly , Saxel i Boege .
Przepaść w Partoi , znany jako Kro d'Éwerõ, znajduje się na wysokości 1300 metrów nad północno-zachodnią flankę Voirons, na terenie gminy Saint-Cergues . Jaskinie są na tej górze rzadkością. Ta przepaść ma dwa wejścia, bardziej dostępne od północy, ponieważ jest bardzo wąska i głębsza na południu. Ta mała jaskinia ma 40 metrów długości. Praktyka speleologii zarezerwowana jest dla profesjonalistów lub doświadczonych praktyków.
Masyw Voirons jest uważany za główne siedlisko rysia . 925 hektarów skupionych wokół grzbietu zostało sklasyfikowanych jako Natura 2000 na mocy dekretu z17 października 2008.