Monarchia konstytucyjna

Monarchia konstytucyjna jest rodzajem reżimu politycznego , który rozpoznaje wybrany lub dziedzicznego monarchy jako głowy państwa, ale gdzie konstytucja ogranicza swoje uprawnienia.

Współczesne monarchie konstytucyjne to najczęściej monarchie parlamentarne z systemem podziału władzy, w którym monarcha jest symbolicznym zwierzchnikiem władzy wykonawczej . Uprawnienie to w praktyce przysługuje premierowi mianowanemu przez monarchę i musi mieć poparcie parlamentu , za który odpowiada wyłącznie jego rząd .

Monarcha , niezależne od partii politycznych , posiada uprawnienia konstytucyjne w celu skorzystania z jego wybitnie symboliczną rolę gwaranta konstytucji i demokracji , jedności narodowej i integralności terytorialnej, ale także jako symbol. Historycznej ciągłości państwa, co stanowi i gwarantem jej interesów za granicą. Może również mieć prawo kontroli, doradztwa i ostrzeżenia w zakresie polityki rządu, przewodniczyć posiedzeniom Rady Ministrów oraz być arbitrem w przypadku kryzysu politycznego lub rządowego. W efekcie pełni on rolę neutralną i może pełnić rolę mediatora, dlatego monarcha jest według Benjamina Constanta „siłą moderującą” . W ten sposób monarcha parlamentarny rządzi, ale nie rządzi, lub używając dokładnej formuły Adolphe Thiers  : „Król nie administruje, nie rządzi, on rządzi”. "

Dziedzicznym monarchą może być król lub królowa , jak w większości monarchii europejskich, ale także wielki książę lub wielka księżna , jak w Luksemburgu , książę , jak w Monako lub Liechtenstein , sułtan , jak w Omanie , albo cesarz , jak w Japonii .

Pochodzenie

Pojęcie to ma swoje korzenie w monarchiach absolutnych późnego średniowiecza, w których władzę sprawuje monarcha i jego rząd. Rozwój powszechnego uczestnictwa w demokracjach przesunął władzę z wybranych rządów na zgromadzenia ustawodawcze i parlamenty, tworząc bardziej demokratyczne systemy. W ten sposób monarcha rządzi, ale nie rządzi.

Teoretyczny szef zarządu

W monarchii konstytucyjnej funkcja głowy państwa jest zwykle przekazywana w rodzinie królewskiej. Głowa państwa jest teoretycznie odpowiedzialna za władzę wykonawczą , co wyjaśnia pochodzenie nazw takich jak „Rząd Jego Królewskiej Mości”. Tak jest w przypadku Kanady, jednego z 10 królestw Rzeczypospolitej pod rządami Korony Brytyjskiej, którego głową państwa jest Elżbieta II.

W niektórych krajach monarcha może służyć w rządzie, chociaż nie odgrywa roli w kształtowaniu polityki. W innych monarcha ma prawo dostępu do wszystkich spraw rządowych. Jednak niektóre konstytucje monarchiczne wykluczają monarchę z jakiegokolwiek udziału rządu. Dotyczy to w szczególności Szwecji i Japonii , których suwerenni pozostają jednak monarchami konstytucyjnymi.

Skuteczny Szef Zarządu

Nadal istnieją monarchie konstytucyjne, w których monarcha posiada realną władzę polityczną. Tak jest w przypadku Maroka czy Monako , gdzie suwerenny książę inicjuje prawa i powołuje rząd. Ten ostatni odpowiada tylko przed nim. Rzeczywiście, ścisły rozdział władzy oznacza, że ​​rząd nie wywodzi się z Rady Narodowej (jednoizbowego parlamentu Monako).

Podanie

Dziś prawie zawsze kojarzy się z demokracją przedstawicielską. Chociaż król lub królowa mogą być postrzegani jako szefowie rządu, to premier rządzi krajem. Jego władza wywodzi się bezpośrednio lub pośrednio z wyborów.

Historycznie rzecz biorąc, niektóre monarchie konstytucyjne nie zawsze były demokracjami przedstawicielskimi. Na przykład Włochy , Japonia i Hiszpania znały monarchie współistniejące z autorytarnym reżimem .

Na świecie

W Ameryce jest tylko trzech monarchów: Elżbieta II (przez 10 jej Królestw Wspólnoty Narodów ), Willem-Alexander („Antyle Holenderskie”) i Margrethe II (Grenlandia).

W Europie jest 12 monarchów, których funkcje i uprawnienia są różne.

Dawne monarchie konstytucyjne

Kilka krajów znało monarchię konstytucyjną zanim stało się republikami , wśród których możemy zacytować:

• Afganistan od 1926 do 1973 roku The Kingdom Afganistanu  ;
• RPA , od 1910 do 1961 , z Unii RPA  ;
• Albania od 1928 do 1939 z Królestwa Albanii  ;
• Austro-Węgry , w 1867 ( kompromis austro-węgierski ) w 1919 roku  ;
• Niemcy od 1871 do 1919 , z Rzeszy Niemieckiej  ;
• Brazylia , od 1822 do 1889 , przy czym Cesarstwo Brazylii  ;
• Bułgaria , w roku 1876 do 1945 z Królestwa Bułgarii  ;
• Korsyka w 1736 roku , z niezależnego Królestwa Korsyce i 1794 do 1796 z królestwa anglo-korsykański  ;
• Egipt od 1922 do 1953 z królestwa Egiptu  ;
• Etiopia od 990 do 1974 z Empire of Etiopia  ;
• Finlandia teoretycznie od 1809 do 1917 roku , Wielkie Księstwo Finlandii , ale rządzony przez cara Rosji;
• Francja The Królestwo Francji , od 1791 do 1792 , a następnie od 1804 do 1848 ( francuski Imperium , francuski Restauracji i monarchii lipcowej ) i 1852 do 1870 roku ( II Cesarstwo Francuskie );
• Grecja od 1843 do 1924 , a następnie od 1935 do 1974 z Królestwa Grecji  ;
• Hawaje od 1840 do 1893 jako Królestwo Hawajów  ;
• Węgry od 1848 do 1849 , a następnie od 1867 do 1918 roku jako Cesarstwa Austro-Węgier , a następnie 1920 do 1944 roku jako niezależnego państwa (monarcha nie zostaje ogłoszona, a kraj jest regulowana przez regenta);
• Indie od 1947 do 1950 roku The Dominion Indii  ;
• Irlandia od 1922 do 1937 , z Wolnego Państwa Irlandzkiego  ;
• Islandii od 1918 do 1944 roku jako Królestwo Islandii , w unii personalnej z duńskiej monarchii  ;
• Włochy od 1861 do 1928 , a następnie od 1943 do 1946 roku jako Królestwa Włoch  ;
• Iran aż do 1979 roku  ; Persja stała się monarchią konstytucyjną w 1906 roku  ;
• Laos od 1949 do 1975 z Królestwa Laosu  ;
• Libii od 1951 do 1969 z Królestwa Libii  ;
• Madagaskar do 1895
• Meksyk od 1863 do 1867 roku z Cesarstwa Meksyku  ;
• Czarnogóra jako Księstwo Czarnogóry od 1852 do 1910 , a następnie jako Królestwa Czarnogóry od 1910 do 1918 . Obecność konstytucji, ale absolutystyczni władcy;
• Nepal od 1959 do 2008 z Królestwa Nepalu  ;
• osmańskie od 1876 do 1878 roku, a następnie od 1908 do 1918  ;
• Pakistan od 1947 do 1956 roku The Dominion Pakistanu  ;
• Portugalia od 1820 do 1828 i od 1834 do 1910 roku , w ramach liberalnej oddział w Domu Braganza  ;
• Rumunia , 1831 do 1848 z organicznymi regulaminu Wallachii i Mołdawii; od 1859 do 1866 jako Zjednoczone Księstwa , a następnie od 1866 do 1947 jako Księstwo Rumunii, a następnie jako Królestwo Rumunii  ;
• Królestwo Piemontu-Sardynii , od 1848 do 1860 roku , data jego włączenia do Królestwa Włoch  ;
• Serbia od 1903 do 1918 (data utworzeniu Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców ), jako Królestwo Serbii  ;
• Sri Lanka od 1948 do 1972 , przy czym Dominjum Cejlon  ;
• Tunezja od 1711 do 1957 roku (w prowincji Ottomańskiego następnie pod protektoratem francuskim);
• Jugosławia jako Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców , od 1918 do 1929 roku , data powrotu absolutyzmu i utworzeniu Królestwa Jugosławii  ;
• kilka państw wchodzących w skład Cesarstwa Niemieckiego w 1871 roku było monarchiami konstytucyjnymi.

Bibliografia

• Nathan Brown, Monarchie konstytucyjne i republiki niekonstytucyjne: prawne mechanizmy sukcesji we współczesnym świecie arabskim, Egipt/świat arabski, seria trzecia, 2/2005, s. 89-104. Opublikowano 08lipiec 2008, (skonsultowano się z 4 czerwca 2021). URL: https://journals.openedition.org/ema/1061 ; DOI: https://doi.org/10.4000/ema.1061
• (en) Adrian Harvey, „  Monarchia i demokracja: postępowy program  ” , kwartalnik polityczny ,Marzec 2004, s.  34-42
• (en) Herbert Vere Evatt, Król i jego gubernatorzy Dominion: studium uprawnień rezerwowych korony w Wielkiej Brytanii i dominiów , Londyn, Cass,1967, 324  s.
• (en) Alfred Stepan, Juan J. Linz i Juli F. Minoves, „  Demokratyczne monarchie parlamentarne  ” , Journal of Democracy , tom.  25 N O  2kwiecień 2014, s.  35-51
• Raymond Fusilier, Monarchie parlamentarne: studium systemów rządów (Szwecja, Norwegia, Belgia, Holandia, Luksemburg) , Paryż, Éditions Ouvrières,1960, 604  s.

Bibliografia

1. (w) W. Elliot Bulmer Constitutional Monarchs in Parlamentary Democracies , Strömsborg, Sztokholm, Szwecja, International IDEA, Institute of Democracy and Electoral Assistance, wydanie drugie, 2017, 23 s. P. ( ISBN  9789176711125 , czytaj online ) , „Monarcha konstytucyjny w demokracji parlamentarnej jest dziedziczną symboliczną głową państwa (którą może być cesarz, król lub królowa, książę lub książę), który pełni głównie rolę przedstawicielską i obywatelską, ale nie pełni władzy wykonawczej lub sprawowanie władzy w zakresie kształtowania polityki”. (s. 3)
2. (w) Carolyn Harris (Andrew McIntosh), "  Korona  " , z The Canadian Encyclopedia , 6 lutego 2006 (zmieniony 18 marca, 2021) (dostępne na 1 st czerwiec 2021 )
3. Carolyn Harris, „  Monarchia konstytucyjna  ”, w The Canadian Encyclopedia ,31 października 2019 r.(dostęp na 1 st czerwiec 2021 )
4. (w) Rola monarchii we współczesnej demokracji: monarchie europejskie Porównanie Oxford, Hart,2020, XIV, 311  s. ( ISBN  9781509931019 )

Powiązane artykuły

• Konstytucja
• Polityka