Charles-Emmanuel IV

Tytuł
Charles-Emmanuel IV

Król Sardynii , książę Piemontu i książę Sabaudii
14 października 1796 - 4 czerwca 1802 ( 5 lat, 7 miesięcy i 21 dni )
Poprzednik	Victor-Amédée III
Następca	Victor Emmanuel I st
Biografia
Pełny tytuł	Król Sardynii, książę Piemontu, książę Sabaudii
Dynastia	Dom Sabaudzki
Imię urodzenia	Carlo Emanuele Ferdinando Maria di Savoia Charles Emmanuel Ferdinand Marie of Savoy
Data urodzenia	24 maja 1751
Miejsce urodzenia	Turyn ( Sardynia )
Data śmierci	6 października 1819 (w wieku 68 lat)
Miejsce śmierci	Rzym ( Państwa Kościelne )
Pogrzeb	Kościół Saint-André du Quirinal
Tata	Victor-Amédée III z Sardynii
Matka	Marie Antoinette z Hiszpanii
Małżonka	Clotilde z Francji
Dziedzic	Victor Emmanuel


Monarchowie Sardynii

Charles-Emmanuel IV , urodzony 24 maja 1751 r. W Turynie i zmarł 6 października 1819 r. W Saint-André-du-Quirinal ( Rzym ), jest księciem Sabaudii. Szef rodu Sabaudzkiego po śmierci ojca został królem Sardynii , księciem Piemontu od 1796 do 1802 roku . Owdowiony w 1802 roku, abdykował na rzecz swojego brata i wstąpił do Towarzystwa Jezusowego jako prosty zakonnik w 1815 roku.

Biografia

Rodzina

Charles-Emmanuel był najstarszym ze swoich braci, powstałym w wyniku małżeństwa Victor-Amédée of Savoy i Marie-Antoinette z Hiszpanii (córki Filipa V z Hiszpanii i Elisabeth Farnese ), obchodzonego 31 maja 1751 roku w Oulx . Wśród jego braci i sióstr są Marie-Joséphine , żona Ludwika XVIII (wówczas hrabiego Prowansji); Marie-Thérèse , żona Karola X (wówczas hrabiego d'Artois); Caroline , żona Antoine I er Saksonii (wówczas spadkobierca); Victor-Emmanuel , jego następca; i Charles-Félix , ostatni bezpośredni potomek starszej gałęzi rodu Sabaudzkiego.

Ożenił się w Chambéry w dniu 6 września 1775 roku Clotilde de France (1759 † 1802), córkę Dauphin Louis de France i jego drugiej żony Marie-Josèphe de Saxe oraz siostrę Ludwika XVI . Nie mieli dzieci.

Król Sardynii, Cypru i Jerozolimy

W 1773 roku , po śmierci swojego dziadka Karola-Emmanuela III z Sardynii , został tronem Królestwa Sardynii i otrzymał tytuł księcia Piemontu.

W 1775 roku ożenił się z Clotilde de France , siostrą króla Ludwika XVI , ale para nie miała dzieci. Jego dwie siostry również wyszły za mąż za synów z Francji i mieszkają w Wersalu.

W 1796 r. Zastąpił swojego ojca, od którego Francja właśnie odebrała większość jego stanów. Pomnożył protesty przyjaźni dla Pierwszej Republiki Francuskiej .

Związany z nieszczęściami rodziny Burbonów , z którą był sprzymierzony (ożenił się z wnuczką Ludwika XV, podczas gdy dwie jego siostry wyszły za mąż za wnuków króla), Karol-Emmanuel IV podjął bezowocne wysiłki, aby okiełznać intrygi rewolucyjnych agentów z Francji w swoim królestwie. Nie przeszkodziło to generałowi Joubertowi , z pomocą miejscowych agentów francuskich, najechać i zająć kontynentalne stany Sabaudii ( Sabaudia , hrabstwo Nicei i Piemontu ) na polecenie Dyrektorium w 1798 roku .

To ostatnie wydarzenie zobowiązało go w grudniu 1798 r. , Podobnie jak królowa, jego żona, jego bracia, jego szwagierka Marie-Thérèse , jej pół-wujek i szwagier, książę Chablais i jego siostrzenica , Marie-Béatrice od kierunku Parma . Z Parmy rodzina książęca i królewska dotarła do Florencji, gdzie cieszyła się gościnnością wielkiego księcia Toskanii Ferdynanda III , który oddał Villa di Poggio Imperiale do dyspozycji władcy Sabaudii i jego krewnych .

Zaledwie kilka miesięcy później król wyruszył na dwór Sardynii na okręt flagowy floty państw Sabaudii, który przybył go szukać, w obliczu naporu wojsk francuskich w jego kontynentalnych państwach, wojsk francuskich, które d 'Gdzie indziej, nie minęło dużo czasu, zanim najechali, a następnie zajęli Toskanię z kolei, usuwając tam Wielkiego Księcia.

Ostatnie lata

Od 1800 roku król Karol Emmanuel zwrócił się do papieża Piusa VII, za pośrednictwem arcybiskupa Cagliari , o zezwolenie Towarzystwu Jezusowemu w jego królestwie na Sardynii i aby jezuici mogli tam mieszkać we wspólnotach bez żadnych innych znaków zewnętrznych niż te pochodzące z księża diecezjalni. Prośba jest przedwczesna i pozostaje bez odpowiedzi.

W 1802 roku , po śmierci królowej, jego żony (którą w 1808 roku ogłoszono Czcigodną ), abdykował na rzecz swojego brata Wiktora Emanuela I ul . Pozostaje przywiązany do Towarzystwa Jezusowego , w szczególności dzięki przyjaźni, która łączy go z Josephem Pignatelli , przewodnikiem i animatorem byłych jezuitów przebywających wówczas na wygnaniu na Sardynii .

Kiedy w 1814 roku Pius VII odrodził Towarzystwo Jezusowe , były władca poprosił o przyjęcie. Został jezuitą 11 lutego 1815 r. I odtąd mieszkał jako prosty zakonnik w nowicjacie św. Andrzeja z Kwirynału w Rzymie. Zgodnie z życzeniem został pochowany po śmierci, która nastąpiła 6 października 1819 r. , Ubrany w prostą czarną sutannę .

Charles-Emmanuel IV jest pochowany w kościele Saint-André du Quirinale w Rzymie, gdzie nadal spoczywa, pod płytą oznaczoną krzyżem Savoy wyrytym w marmurze, białym na czerwonym tle, na którym znajduje się jego imię (pozbawione wszystkich starożytnych tytułów ) iz jedyną wzmianką o Karolu Emmanuelu Sabaudzkim, Synu Świętego Kościoła Apostolskiego Rzymskokatolickiego .