Papiery wartościowe
21 listopada 1615 - 14 maja 1643
( 27 lat, 5 miesięcy i 23 dni )
Poprzednik | Marie de Medici |
---|---|
Następca | Maria Teresa z Austrii |
18 maja 1643 - 7 września 1651
( 8 lat, 3 miesiące i 30 dni )
Tytuł |
Infantka z Hiszpanii Infantka z Portugalii Arcyksiężna Austrii Królowa Francji Królowa Nawarry Królowa wdowa |
---|---|
Dynastia | Dom Habsburgów |
Imię urodzenia | Ana María Mauricia z Austrii i Austrii |
Narodziny |
22 września 1601 Valladolid ( Hiszpania ) |
Śmierć |
20 stycznia 1666 Paryż ( Francja ) |
Pogrzeb | Nekropolia Saint-Denis |
Tata | Filip III Hiszpanii |
Matka | Małgorzata Austro-Styrii |
Małżonka | Ludwik XIII |
Dzieci |
Ludwik XIV Filip z Francji |
Rezydencja |
Palais-Royal Louvre Palace Pałac Tuileries Nowy zamek Saint-Germain-en-Laye |
Religia | katolicyzm |
Podpis
Queens of France
Anna Austriaczka (w języku hiszpańskim Ana María Mauricia de Austria y Austria-Estiria ) ' , infantki Hiszpanii, infantki z Portugalii , Arcyksiężniczka z Austrii , księżniczki z Burgundii i księżnej Niderlandów , urodzony22 września 1601w Valladolid w Hiszpanii i zmarł20 stycznia 1666w Paryżu na raka piersi , jest królową Francji i Nawarry od 1615 do 1643 roku jako żona Ludwika XIII , ówczesnego regenta tych dwóch królestw w mniejszości jej syna Ludwika XIV (od 1643 do 1651 ). Córka króla Filipa III (1578-1621), króla Hiszpanii (1598-1621) i arcyksiężnej Małgorzaty Austriacko-Styrii (1584-1611), Anna Austriacka jest matką Ludwika XIV , „Króla Słońca”, i Philippe, książę Orleanu .
Anne jest najstarszą z hiszpańskiej pary królewskiej. W przeciwieństwie do ówczesnego zwyczaju, który opowiadał się za oddzieleniem dzieci od rodziców, Anna prowadzi spokojne i uporządkowane życie, otoczone uczuciem rodziny. Otrzymuje imię Anna na pamiątkę swojej babci, królowej Anny Austrii , czwartej żony króla Filipa II , Maryi na cześć Dziewicy i Mauricii, ponieważ urodziła się w dzień św. Maurycego. Została ochrzczona dnia7 października 1601przez arcybiskupa Toledo , Bernardo de Sandoval y Rojas . Jego ojcem chrzestnym jest Ranuce I Farnese , książę Parmy, a jego matką chrzestną jest Catalina de la Cerda, żona księcia Lermy, ulubieńca króla Filipa III . Dorastała w królewskim pałacu Alcázar w Madrycie, gdzie jej bardzo pobożni rodzice udzielili jej silnego wykształcenia religijnego. Młoda Ania odwiedza klasztory i całymi dniami pochyla się nad relikwiami. Jest przywiązana do swoich braci i sióstr, a zwłaszcza do Philippe'a (przyszłego Filipa IV Hiszpanii) i Marie-Anne . Ale hiszpańska rodzina królewska przeżyła tragedię w 1611 roku : królowa Małgorzata zmarła nagle w wieku 26 lat, rodząc ósme dziecko. Mimo smutku młoda Infantka opiekuje się braćmi i siostrami, którzy nazywają ją „Mamą”. Wciąż może spocząć na uwadze, jaką poświęcił jej król, jej ojciec.
Hiszpański sąd podejmuje inicjatywę zaproponowania podwójnego małżeństwa francusko-hiszpańskiego. Henri IV, uważając Habsburgów za dziedzicznych wrogów królestwa Francji, zwleka i zamiast tego myśli o poślubieniu swojego spadkobiercy Nicole de Lorraine , spadkobiercy księstw Lotaryngii i Baru, co naturalnie dałoby Francji Wogezy jako granice (nie wspomnieć o bogatej produkcji soli). Ale po jego śmierci wdowa po nim, Marie de Médicis, wspierana przez pobożną partię, podjęła polityczne odwrócenie, czyniąc sojusz hiszpański przysięgą pokoju między dwoma wielkimi mocarstwami katolickimi. Ze swojej strony Philippe III ma nadzieję, że obecność jego córki na dworze francuskim może być atutem we wspieraniu interesów Hiszpanii i przekazuje córce tajne instrukcje.
Zaangażowane w wieku dziesięciu lat, Anne związek małżeński przez pełnomocnika w18 października 1615w Burgos , Ludwik XIII , król Francji i Nawarry ; podczas tej ceremonii Ludwik XIII jest reprezentowany przez księcia Lerme . Tego samego dnia, w Bordeaux , Elżbieta , siostra Ludwika XIII , poślubiła przez pełnomocnika niemowlęcia Filipa , reprezentowanego przez księcia Guise . Księżniczki zostały następnie „wymienione” obok wyspy Bażantów , położonej na Bidassoa , niedaleko Hendaye . Małżeństwo we Francji Anny Austriaczki i Ludwika XIII jest obchodzony w Bordeaux na następującej 21 listopada .
Chociaż nowożeńcy mieli zaledwie czternaście lat, Marie de Médicis, ówczesna regentka , nie chciała kwestionować tego związku i dążyła do natychmiastowego skonsumowania tego małżeństwa z powodów politycznych. Jednak ze względu na brak doświadczenia młodej pary, noc poślubna poszła raczej źle.
Młody król, przeżywszy tę noc jako prawdziwe upokorzenie, przez długi czas żywił urazę do swojej matki i nie utrzymywał już cielesnych stosunków z żoną przez następne cztery lata, niemniej jednak odwiedzał ją rano i wieczorem, jak chciała matka. , zwyczaj czasu.
Zainstalowany w mieszkaniach Luwru wraz z jej apartamentem, Anną Austriacką, zaniedbany, jednak otrzymuje wszelkie uwagi ze względu na jej rangę. Z jednej strony Marie de Medici nadal nosi tytuł królowej Francji z wyniosłością, bez najmniejszego szacunku dla swojej synowej. Z drugiej strony Ludwik XIII nadal traci zainteresowanie nią, choć uchodzi za piękną kobietę. Król o złożonej naturze jest nieśmiały, co nie pozwala mu się z nią zgodzić. Otoczona małym dziedzińcem, zamieszkanym przez setki Hiszpanek, nadal żyje w stylu hiszpańskim, a jej francuski wciąż się waha. Dlatego Anne ma trudności w porozumiewaniu się z nową rodziną. Wreszcie Anne Austriaczka podziela z mężem nieśmiałość i brak doświadczenia, które nie pomagają w tej sytuacji.
Zabójstwo Conciniego i zamach stanu Ludwika XIII na jego matce w 1617 r. Zmieniły tę sytuację. Świadomy problemu dyplomatyczno-dynastycznego spowodowanego obojętnością króla wobec królowej, książę Luynes , nowy faworyt, próbował temu zaradzić. Przede wszystkim wypędził Annę Austriaczkę z hiszpańskiego dworu i zastąpił czekające Hiszpanki francuskimi. Hrabina Inés de la Torre , Pierwsza Dama Honorowa , zostaje zastąpiona przez Marie de Rohan , żonę księcia Luynes (przyszłą księżną Chevreuse), nadzorującą dwór królowej . W jego świcie odnajdujemy także księżniczkę Conti , Madame du Vernet (siostrę Luynesa) i Gabrielle-Angélique de Verneuil, córkę Henryka IV i Henriette d'Entragues ). Książę organizuje kameralne spotkania Anny z królem. Pod wpływem M me Luynes królowa zaczyna się ubierać i zachowywać jak Francuzka. Jest stworzony do noszenia dekoltów. Do tej pory nosiła tylko hiszpańskie sukienki, które nie odsłaniały żadnej części ciała. Anne była również uważana za zbyt sztywną i zbyt pruderyjną. Wiosną 1619 roku Luynes zmusił króla do spania z królową. Od tego momentu stosunki między Anną a Ludwikiem XIII nadal się poprawiały, a Louis pozostawał przy jego łóżku przez długi czas podczas swojej ciężkiej choroby wStyczeń 1620. Jednak Anna nie zostaje przyjęta do Rady , a Królowa Matka tam siedzi, pozbawiając ją jakiejkolwiek roli politycznej, udaremniając życzenia jej ojca.
Miesiąc miodowy trwa krótko. Nieporozumienie ponownie ustala się między władcami. Przede wszystkim Anne kilkakrotnie poroniła, denerwując króla. Plik14 marca 1622w ciąży, nie wiedząc o tym, bawiąc się z damami dworu w słabo oświetlonych galeriach Luwru, Anne potyka się o platformę. Wieczorem lekarz mówi jej, że urodziła embrion trwający od czterdziestu do czterdziestu dwóch dni. Ludwik XIII jest na nią wściekły, ale jeszcze bardziej na M me Luynes niewybaczalny w jego oczach mógł doprowadzić królową do ciąży w tak nieroztropny sposób. Od tego czasu, podpory king bardziej opłakany wpływ zła, że M me Luynes sprawuje nad żoną. Niechęć księżnej do króla jest wzajemna i ma poważne konsekwencje dla pary królewskiej. Sytuacja pogarsza się tym bardziej, że książę Luynes , odpowiedzialny za umowę małżeńską, zmarł w zeszłym roku, a król zostaje osaczony przez wojnę z protestantami.
Król odwołuje na pewien czas Marie de Rohan, odbierając jej funkcję nadinspektora królowej. Jednak jej ponowne małżeństwo z księciem Chevreuse , członkiem potężnego rodu Lotaryngii , czyni ją nietykalną. Anne nadal spotyka się z księżną lub koresponduje z nią, kiedy zostaje zmuszona do wygnania. Księżna, która nie kocha króla, wywiera zgubny wpływ na Annę.
W 1625 r. Zawarto przymierze małżeńskie między Francją a Anglią. Plik11 majaHenrietta Maria z Francji , siostra Ludwika XIII , poślubiła przez pełnomocnika nowego angielskiego króla Karola I św . Za eskortę księżniczki odpowiada książę Buckingham , ulubieniec zmarłego króla. Zgodnie ze zwyczajem Sąd Francji towarzyszy Henrietcie do granicy. W podróży przebywa Anna Austriacka oraz Królowa Matka (Ludwik XIII pozostał w Paryżu). Podczas tej podróży Buckingham zwrócił się do Anne z pilnym sądem. Na etapie Amiens14 czerwca 1625przyjaciel królowej księżnej Chevreuse udaje się odizolować w ogrodzie arcybiskupstwa Anny i Buckinghama od reszty Dworu. Zgodnie z Pamiętników z Pierre de La Porte , valet de chambre królowej, książę jest przedsiębiorczy, Anne wydaje okrzyk. Według Historiettes de Tallemant des Réaux , książę „powalił królową i podrapał ją po udach” . Królewski apartament wpada do środka, gdy Buckingham się wymyka. Wreszcie22 czerwca 1625, książę Buckingham wyrusza do Boulogne z młodą żoną króla Karola.
Incydent w Amiens trafił do europejskich sądów i nieuchronnie wpłynął na samoocenę Ludwika XIII , podczas gdy stosunki małżeńskie pary były już napięte. Buckingham nie ma dostępu do francuskiej ziemi. Później La Rochefoucauld wymyśla w swoich wspomnieniach opowieść o stadninach ofiarowanych księciu, którymi zajmie się Alexandre Dumas w Les Trois Mousquetaires .
Nieporozumienie trwa nadal między władcami. Rzeczywiście, brak bezpośredniego spadkobiercy po szesnastu latach małżeństwa stanowi pierwszą z przyczyn nieporozumień i osłabia dynastię, ponieważ królowa matka Maria de Medici lub brat króla Francji Gastona , pozorny następca tronu, intrygują wewnątrz lub poza królestwem. Ponadto obecność bliżej króla jego ministra Richelieu , aktora w walce z Domem Austriackim , to kolejny powód. Jeśli jednak królowa nie ma wpływów politycznych (nie uczestniczy w Wielkiej Radzie), to jednak pozostaje blisko swojej hiszpańskiej rodziny i czuje do ministra wrogość, którą dzieli z pobożną partią i Wielkim królestwa.
Wciąż będąc pod wpływem księżnej Chevreuse , królowa dała się wciągnąć w opozycję, przeciwstawiając się absolutystycznej polityce kardynała Richelieu, nowego premiera króla z 1624 roku . Księżna Chevreuse naraża ją na kompromis w kilku spiskach przeciwko niemu. Kilka plotek o zdradzie jest wymierzonych w królową, ale bez żadnych faktycznych elementów, w szczególności dotyczących jej udziału w spiskach w Chalais , a następnie w Cinq-Mars .
Królowa między dwoma ogniamiW 1635 roku Francja wypowiedziała wojnę Hiszpanii, stawiając Annę Austriacką w jeszcze bardziej delikatnej sytuacji. Rzeczywiście, tajna korespondencja, którą prowadzi z królem Hiszpanii Filipem IV , jej bratem, wykracza poza zwykłe braterskie uczucie. Dwa lata później, w sierpniu 1637 roku , podejrzewano Annę. Z rozkazu Ludwika XIII przeprowadzono dochodzenie policyjne w sprawie działalności królowej. Najechaliśmy na opactwo Val-de-Grâce, gdzie Anne schroniła się. W szczytowym momencie upokorzenia Ludwik XIII zmusił go do podpisania zeznania dotyczącego tej korespondencji i jego poczta była teraz otwarta. Jej świta jest uporządkowana (zbyt niespokojna księżna Chevreuse musi uciekać do Hiszpanii), a jej wycieczki są monitorowane.
Późny poródPomimo tego klimatu nieufności, wkrótce potem królowa zaszła w ciążę. Kilku memorialists przypisuje to nieoczekiwane zbliżenie dwojga małżonków opatrznościowej burzy, która uniemożliwiając Ludwikowi XIII dołączenie do Saint-Maur , zmusiłaby go do spędzenia nocy z królową w Luwrze . Jeśli niektóre Umieścić „domniemywa się koncepcja” tygodni od Ludwika XIV w30 listopada 1637, tydzień, w którym para królewska przebywała w Saint-Germain (co byłoby sprzeczne z tą tradycją), inni twierdzą, że przyszły władca został poczęty jako 5 grudnia 1637, dokładnie dziewięć miesięcy przed jego urodzeniem ( 5 września 1638).
Niektórzy przypisują to narodziny wielu pielgrzymkom, które władca odbywał do kościoła Notre-Dame-de-Bonne-Nouvelle, z którego sama położyła pierwszy kamień w kwietniu 1628 r. , W miejscu starej kaplicy Zwiastowania zniszczonej przez League w 1591 roku .
Dla króla Ludwika XIII , dla królowej i przyszłego suwerennego Ludwika XIV , te długo oczekiwane narodziny są owocem wstawiennictwa brata Fiacre u Notre-Dame de Grâces, z którym kończy trzy nowenny modlitw w celu „uzyskania ” spadkobierca korony Francji ” . Nowenny są odmawiane przez zakonników od 8 listopada do5 grudnia 1637.
W styczniu 1638 roku królowa zdała sobie sprawę, że znowu jest w ciąży. Plik6 lutego 1638królowa otacza relikwię pasem Dziewicy z Puy-Notre-Dame . Następnego dnia król i królowa oficjalnie przyjmują brata Fiacre, aby porozmawiali z nim o wizjach, jakie miał na temat Matki Boskiej i obietnicy dziedzica korony. Pod koniec wywiadu król oficjalnie wyznacza zakonników, aby udali się w jego imieniu do kościoła Notre-Dame-de-Grâces de Cotignac , aby odprawili nowennę mszalną za dobre narodziny delfina .
W dniu 10 lutego, w dowód wdzięczności Dziewicy za to nienarodzone dziecko, król podpisuje Ślub Ludwika XIII , poświęcając królestwo Francji Maryi Dziewicy i czyniąc 15 sierpnia świętem państwowym w całym królestwie. W 1644 roku królowa wezwała do niej brata Fiacre i powiedziała jej: „Nie straciłem z oczu łaski wskazanej, że otrzymałeś dla mnie od Najświętszej Dziewicy, która otrzymała dla mnie syna” . I przy tej okazji powierzyła mu osobistą misję: przynieść prezent (dla Dziewicy Maryi) w sanktuarium w Cotignac , w podziękowaniu za narodziny jej syna. W 1660 r. Ludwik XIV i jego matka udadzą się osobiście do Cotignac, aby modlić się i podziękować Dziewicy, a następnie w 1661 i 1667 r. Król będzie miał dary dla kościoła w Cotignac od brata Fiacre w jego imieniu.
Po dwóch (lub czterech) poronieniach urodził się Louis Dieudonné5 września 1638, w Saint-Germain-en-Laye . Jednak te narodziny, a następnie narodziny jego brata Philippe'a , nie wystarczyły, aby przywrócić zaufanie między obojgiem małżonków.
Przyszły Ludwik XIV po prawej i jego młodszy brat Philippe d'Orléans po lewej, syn Ludwika XIII .
Anne Austrii i przyszłego króla Ludwika XIV , który nosi pióro ze ścisku , aby dopasować ją ubrać i fartuch bogato zdobione haftem i koronką.
Anne Austrii i jej dwoje dzieci, przyszły Ludwik XIV i Philippe, Duc d'Orléan
Młody Louis i jego brat Philippe.
Richelieu zmarł dalej4 grudnia 1642, A następnie Louis XIII14 maja 1643. Zgodnie z tradycją Anna Austriaczka zostaje mianowana regentką królestwa (im18 maja 1643). Jednak Ludwik XIII , który nie miał zaufania do królowej i jej brata , wcześniej zorganizował z nią Radę Regencyjną, w skład której oprócz Monsieur, Gaston de France i Henri de Condé, jako pierwszy książę krwi, w asyście ministrowie Richelieu, Mazarina , Le Bouthiller , Chavigny i Chancellor Séguier . Decyzje muszą być podejmowane wieloma głosami. Pięć dni po śmierci męża, z pomocą kanclerza , Anna zwołuje parlament Paryża w postępowaniu sądowym i unieważnia wolę Ludwika XIII , co ogranicza jego prerogatywy. Posłowie korzystają z okazji, aby stygmatyzować absolutyzm poprzedniego panowania, zapowiadając przyszłe bunty instytucji.
Regent następnie opuścił niewygodne apartamenty Luwru i przeniósł się do Palais-Cardinal, przekazanego przez Richelieu Ludwikowi XIII , aby cieszyć się ogrodem, w którym młody Ludwik XIV i jego brat mogli się bawić. Palais-Cardinal staje się Palais-Royal .
Ku powszechnemu zdumieniu mianuje kard. Mazarina , obecnego już w Radzie Regencyjnej, na swojego głównego ministra. Podejrzewa się również, że później zawarła z nim potajemne małżeństwo, bez dostarczenia jakichkolwiek przekonujących dowodów. Anne zwalnia Le Bouthilliera i jego syna Chavigny'ego, ale zatrzymuje Séguiera. Przychylność Mazarina i kontynuacja wojny przeciwko Hiszpanii wywołują rozczarowania wśród Wielkich królestwa. Anne oddala także dystans od swoich przyjaciół ( księżnej Chevreuse , Marie de Hautefort ), którzy wrócili z wygnania.
Pierwsza klika prowadzona przez księcia Beaufort zostaje pokonana przez Mazarina. Beaufort trafia do więzienia, a jego towarzysze skazani są na wygnanie.
Niedoświadczony Regent ma inteligencję, by polegać na radach swojego ministra i go wspierać. Zdając sobie sprawę, że musi zostawić swojemu synowi silne królestwo, przestrzega polityki obniżenia Domu Austrii, którą Mazarin podąża śladami Richelieu. Mazarin wspiera także edukację polityczną i wojskową młodego króla, Anne zastrzega sobie edukację religijną i moralną.
W obliczu buntu parlamentu Anne Austriaczka ma pokusę użycia siły, ale Mazarin radzi jej zachować umiar. WStyczeń 1649, królowa matka i jej 11-letni syn opuszczają Luwr przez Porte de la Conférence i udają się do Saint-Germain i pozwalają Condé zainwestować kapitał. Uspokojenie uzyskane na mocy traktatu z Saint-Germain było kruche i nie zapobiegło powstaniu książąt, a następnie sojuszowi dwóch Frondesów, który wywołał wojnę domową, która trwała do 1652 roku.
Podczas tego długiego konfliktu Anna Austriaczka towarzyszy synowi w wędrownym życiu, pozostawionym na pastwę losu wsi. Polega na Mazarinie, którego wspiera, w tym podczas dwóch dobrowolnych wygnań tego ostatniego, i to pomimo upokorzeń i perfidnych broszur, które dotyczą jej osobiście.
Plik 5 września 1651Ludwik XIV osiągnął większość ustaloną na trzynaście lat. Dwa dni później przed parlamentem Anna Austriaczka oficjalnie przekazuje suwerenne uprawnienia swojemu synowi, który odpowiada:
„Madame, dziękuję za troskę, jaką okazałaś podczas mojej edukacji i zarządzania moim królestwem. Błagam, abyś nadal udzielał mi dobrych rad i chcę, abyś był szefem mojej Rady po mnie ”Anna nadal siedziała z królem aż do śmierci Mazarina w 1661 roku.
W 1661 roku, po śmierci Mazarina , ogłosiła się głównym wsparciem Compagnie du Saint-Sacrement i regularnie udawała się na emeryturę do opactwa Val-de-Grâce , chociaż nadal czczona przez jej syna. Co więcej, oryginalność tej rodziny królewskiej w tym czasie tkwiła w uwielbieniu (przesadnym jak na ówczesnych książąt), który nosili między sobą, wzmocnionej męką Frondy. Rzeczywiście, Louis zachował swój tron dzięki swojej matce i Mazarinowi i jest tego doskonale świadomy. Dlatego poświęca im wieczne oddanie i głęboki szacunek. Ponadto Anna, w przeciwieństwie do swojej teściowej wobec Ludwika XIII , nie monopolizuje władzy. Kiedy jej syn staje się mężczyzną, z pomocą Mazarina pozostawia mu pełną odpowiedzialność za interesy. Nie lubiła już polityki i Ludwik XIV podziękował jej za to, że wiedziała, jak przejść na emeryturę we właściwym czasie.
Jednak nadal martwi się manierami swojego najstarszego syna i szybkością, z jaką porzuca żonę. Między Anną a Ludwikiem dochodzi do wielkich kłótni. Czasami, coraz rzadziej konsultowany, cierpi również na to, że król go mało słucha. To wyobcowanie jest bardziej wynikiem „luki pokoleniowej” niż braku uczucia. Ludwik XIV w sile swojej młodości, poza biznesem, myśli tylko o przyjęciach i przyjemnościach wszelkiego rodzaju, cielesnych, tanecznych, teatralnych… A Anna, czując zbliżający się koniec, staje się bardzo pobożna. Lubi też się bawić, słuchać muzyki, cieszyć się komedią (gdy nie jest to sprzeczne z religią) i chronić sztukę. Mimo kłótni więzi między Anną i jej dwoma synami są nadal silne.
Anne, która zawsze cieszyła się dobrym zdrowiem, w wieku 64 lat zdiagnozowano raka piersi i zmarła później 20 stycznia 1666. Król, który czekał w przedpokoju podczas agonii swojej matki, zemdlał, słysząc o tym.
Podczas gdy doradca próbuje pocieszyć Ludwika XIV , mówiąc mu: „Była wielką królową!” „ Louis uroczyście odpowiedział: „ Nie, panie, bardziej niż wielka królowa, była wielkim królem ” .
Współcześni również wyrażają swój podziw, jak M lle de Scuderi , autorka wersetów:
Wiedziała, jak gardzić kaprysami losu,
Patrzeć bez przerażenia na okropności śmierci, Aby
wzmocnić wielki tron i opuścić go bez trudności;
I szczerze mówiąc, żyj i umieraj jak królowa.
Krótko przed śmiercią wyraźnie prosi, aby z kościoła zabrano tylko serce, które zostało przeniesione do kaplicy Sainte-Anne (zwanej „kaplicą serc”, w której znajdują się zabalsamowane serca 45 królów i królowych Francji) z kościoła. du Val-de-Grâce . W 1793 roku , podczas zbezczeszczenia kaplicy, architekt Louis François Petit-Radel chwyta relikwiarz urny w złoceniu zawierającym serce Anny Austriackiej, sprzedaje lub wymienia tablice malarzy, którzy szukają substancji powstałej w wyniku balsamowania lub „ mumii ” - bardzo rzadkie i drogie - wówczas znane, po zmieszaniu z olejem, nadawały obrazom niezrównaną glazurę. Jego mowę pogrzebową wygłosił Cosme Roger , kapłan i liściasty mnich
Po dwudziestu dwóch latach bezpłodności Anna daje spadkobiercy królestwa Francji, a następnie drugie dziecko Ludwikowi XIII, którego kruche zdrowie i religijność wyjaśniają trudną umowę małżeńską:
32. Maksymilian I pierwszy cesarz rzymski | |||||||||||||||||||
16. Philippe I st Kastylii | |||||||||||||||||||
33. Maria z Burgundii | |||||||||||||||||||
8. Charles V | |||||||||||||||||||
34. Ferdynand II Aragonii | |||||||||||||||||||
17. Joan I ponownie Castilla | |||||||||||||||||||
35. Isabelle I ponownie Castilla | |||||||||||||||||||
4. Filip II Hiszpanii | |||||||||||||||||||
36. Ferdynand Portugalii | |||||||||||||||||||
18. Manuel I st of Portugal | |||||||||||||||||||
37. Beatrice z Portugalii | |||||||||||||||||||
9. Isabelle of Portugal | |||||||||||||||||||
38. Ferdynand II z Aragonii (= 34) | |||||||||||||||||||
19. Maria Aragońska | |||||||||||||||||||
Krystyna Zielińska 39. Isabelle I re Castilla (= 35) | |||||||||||||||||||
2. Filip III Hiszpanii | |||||||||||||||||||
40. Philippe I st Castilla (= 16) | |||||||||||||||||||
20. Ferdynand I pierwszy cesarz rzymski (= 12) | |||||||||||||||||||
41. Joan I ponownie Castilla (= 17) | |||||||||||||||||||
10. Maksymilian II Świętego Cesarstwa Rzymskiego | |||||||||||||||||||
42. Władysław IV Czech (= 26) | |||||||||||||||||||
21. Anna Jagiełło (= 13) | |||||||||||||||||||
Anna de Foix (= 27) 43. | |||||||||||||||||||
5. Anne Austrii | |||||||||||||||||||
44. Philippe I st Castilla (= 16) | |||||||||||||||||||
Karol V (= 8) | |||||||||||||||||||
45. Joan I ponownie Castilla (= 17) | |||||||||||||||||||
11. Maria Hiszpańska | |||||||||||||||||||
46. Manuel I er de Portugal (= 18) | |||||||||||||||||||
23. Izabela Portugalska (= 9) | |||||||||||||||||||
47. Maria z Aragonii (= 19) | |||||||||||||||||||
1. Marie-Anne z Austrii | |||||||||||||||||||
48. Maksymilian I pierwszy cesarz rzymski (= 32) | |||||||||||||||||||
24. Philippe I st Kastylijską (= 16) | |||||||||||||||||||
Maryja z Burgundii (= 33) | |||||||||||||||||||
12. Ferdynand I pierwszy cesarz rzymski | |||||||||||||||||||
50. Ferdynand II z Aragonii (= 34) | |||||||||||||||||||
25. Joanna I ponownie Castilla (= 17) | |||||||||||||||||||
51. Isabelle I ponownie Castilla (= 35) | |||||||||||||||||||
6. Karol II z Austro-Styrii | |||||||||||||||||||
52. Kazimierz IV Jagiełło | |||||||||||||||||||
26. Władysław IV Czech | |||||||||||||||||||
53. Elżbieta Habsburga | |||||||||||||||||||
13. Anne Jagellon | |||||||||||||||||||
54. Gaston II z Foix-Candale | |||||||||||||||||||
27. Anne de Foix | |||||||||||||||||||
55. Katarzyna z Nawarry | |||||||||||||||||||
3. Margaret Austro-Styrii | |||||||||||||||||||
56. Albert IV Bawarii | |||||||||||||||||||
28. Wilhelm IV Bawarii | |||||||||||||||||||
57. Cunegunda Austrii | |||||||||||||||||||
14. Albert V Bawarii | |||||||||||||||||||
58. Philippe I st z Baden-Sponheim | |||||||||||||||||||
29. Marie-Jacobée de Bade-Sponheim | |||||||||||||||||||
59. Elżbieta Palatynatu | |||||||||||||||||||
7. Marie-Anne z Bawarii | |||||||||||||||||||
60. Filipek I St Castilla (= 16) | |||||||||||||||||||
30. Ferdynand I pierwszy cesarz rzymski (= 12) | |||||||||||||||||||
61. Joan I ponownie Castilla (= 17) | |||||||||||||||||||
15. Anne Austrii | |||||||||||||||||||
62. Władysław IV Czech (= 26) | |||||||||||||||||||
31. Anna Jagiełło (= 13) | |||||||||||||||||||
Anna de Foix (= 27) 63. | |||||||||||||||||||
W 2010 roku w ramach programu Secrets d'Histoire , przedstawionego przez Stéphane'a Berna , poświęcono jej film dokumentalny zatytułowany Anna Austriaczka, tajemnicza matka Króla Słońca .
Dokument przedstawia główne etapy jej życia, w szczególności małżeństwo z młodym Ludwikiem XIII w wieku czternastu lat, jej pierwsze lata na dworze, podczas których pozostawała w cieniu Marii Medyceuszy lub rywalizacji z kardynałem Richelieu.