René Laurentin

Ojciec René Laurentin , urodzony dnia19 października 1917w Tours ( Indre-et-Loire ) i zmarł dnia10 września 2017 r.w Paryżu  7 th , to kapłan , teolog i egzegeta po francusku , w tym specjalistycznych objawień maryjnych .

Przez długi czas był felietonistą religijnym w „ Le Figaro” . Napisał wiele książek o objawieniach maryjnych na całym świecie. Opublikował ponad sto książek.

Były ekspert Soboru Watykańskiego II , członek Papieskiej Akademii Teologicznej Pontificia Academia Mariana Internationalis w Rzymie , profesor Katolickiego Uniwersytetu Zachodniego , jest profesorem wizytującym na kilku uniwersytetach w Ameryce i we Włoszech.

Biografia

Urodzony 19 października 1917w Tours René Laurentin jest synem Maurice'a Laurentina, architekta i Marie Jactel. Jest bratem dziennikarza Menie Grégoire .

W 1934 r. wstąpił do Seminarium Karmelitów w Instytucie Katolickim w Paryżu . Tam uzyskał licencjat z filozofii tomistycznej u Jacquesa Maritaina w tym samym czasie, co licencjat z filozofii na Sorbonie w 1938 r. Utrzymywał kontakt z Henri Bergsonem , m.in. Relacjonują jego Pamiętniki .

Pod koniec pierwszego roku teologii (1937-1938) odbył służbę wojskową. Oficer piechoty w czasie wojny, w 1940 dostał się do niewoli i spędził pięć lat w niewoli, z czego część znajdowała się w twierdzy Königstein. Uczył hebrajskiego na uniwersytecie swojego oflagu, a mariologii uczył się pod kierunkiem o. Génévois, dominikanina (op).

Wyświęcony na kapłana8 grudnia 1946Swoje trzy tezy (w listach i teologii) o Maryi zaczął przygotowywać, podróżując po głównych krajach Europy (1946-1947). 7 czerwca 1952obronił dwie prace doktorskie na temat Le Sacerdoce de la Vierge Marie (Paryż, Lethielleux, 1952). 9 lutego 1953Obronił w teologii, pod przewodnictwem M gr  Blanchet: Cum laude singulari prorsus . W tym samym roku opublikował pierwsze wydanie swego Krótkiego traktatu o Maryi Panny (pięć kolejnych wydań). Został mianowany profesorem na wydziale teologii na Katolickim Uniwersytecie w Angers w 1955 roku.

Konsultant komisji teologicznej przygotowawczej Soboru Watykańskiego II (1960), następnie ekspert Soboru Watykańskiego II (1962-1965).

Zawodowy dziennikarz, napisał blisko dwa tysiące artykułów, z czego połowę w Le Figaro, gdzie jest publicystą religijnym (1963).

W 1978 roku wraz z Christianem Ravazem założył Chrétiens Magazine .

Jest mariologiem i specjalistą od objawień. Publikował obszernie w sprawie Yvonne-Aimée de Malestroit (Yvonne Beauvais), w której dekretem Świętego Oficjum zabroniono publikacji. Rzym upoważnił go w 1981 roku do ponownego otwarcia sprawy. Metodycznie kontynuuje rehabilitację.

Opinie

Ojciec Laurentin spotkał się z wieloma krytykami, w szczególności za sposób, w jaki potraktował objawienia maryjne w Medziugorju . Oskarża się go nie tylko o brak rozeznania, gdy jest przekonany, że znajduje się w obecności objawień Dziewicy lub innych, ale także o to, że nie waha się pomniejszać, a nawet ignorować lub wręcz fałszować faktów natury. te demonstracje. Podczas gdy w niektórych swoich pracach opowiada się za objawieniami lub objawieniami, Kościół później zajął stanowisko jednoznacznie potępiające te manifestacje, jak to było szczególnie w przypadku Vassuli Ryden .

Studia i stopnie naukowe

• Studia średnie w Instytucie Sainte-Marie de Cholet
• Dyplom z filozofii scholastycznej, Instytut Katolicki w Paryżu , 1938
• doktor teologii z Instytutu Katolickiego w Paryżu, 9 lutego 1953, „Cum singulari prorsus laude”
• Doktor Literatury (Sorbonne de Paris, 7 czerwca 1952, bardzo zaszczytne wyróżnienie)

Akademie

• Członek Międzynarodowej Akademii Mariologicznej Franciszkanów - Rzym (1955)
• Członek Salezjańskiej Akademii Mariologicznej (1988) - Teolog Rzymski (1989)
• Członek stowarzyszony Międzynarodowej Akademii Greci-Marino (Vercelli)
• Członek Akademii Lekarzy Państwowych

Funkcje

• Profesor na Katolickim Uniwersytecie Zachodnim
• profesor wizytujący w Instytucie Katolickim w Paryżu, na kilku uniwersytetach włoskich i amerykańskich, w tym na Uniwersytecie w Dayton w stanie Ohio i Papieskim Instytucie Katechetycznym w Arlington
• wiceprzewodniczący Francuskiego Towarzystwa Studiów Maryjnych (1962-1997)

Odznaczenia i wyróżnienia

Ojciec René Laurentin otrzymał „nagrodę za kulturę katolicką” na 25 października 1996 : „René Laurentin wywarł również głęboki wpływ na kulturę religijną Włoch, których językiem mówi, w którym jest słuchany i doceniany, podobnie jak w jego rodzinnej Francji. Swoją energię jako ksiądz katolicki poświęcił na służbę nowoczesnego apostolatu, w poszukiwaniu apologetyki dla naszych czasów. W obliczu ataków na wiarę, zarówno przez niewierzący racjonalizm, jak i przez pewien sentymentalny „duchowość”, ten chrześcijanin walczył o rozsądek wiary” .

Otrzymał również następujące wyróżnienia:

• oficer Legii Honorowej (2002);
• krzyż wojenny 1939-1945 (dwa cytaty);
• Nagroda Akademii Francuskiej  :
  • w 1954 r. nagrodę Ferrières za pracę magisterską Maria, Kościół i kapłaństwo , na egzaminie Paula Claudela ,
  • w 1958 r. Wegmann's Véga and Lods Prize , za Lourdes: dokumenty autentyczne ,
  • w 1979 r. Prix ​​du Cardinal-Grente za La vie de Bernadette (600 000 egzemplarzy),
  • w 1981 r. Nagroda Montyona za Autentyczne Życie Katarzyny Labouré ,
  • w 1983 r. Nagroda Broquette-Gonina (literatura) za Ewangelie dzieciństwa Chrystusa  ;
• Nagroda Mariańska Uniwersytetu w Dayton za pracę nad Dziewicą (1964);
• Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka (Warszawa) przyznana za dorobek (1974);
• Nagroda Ekumeniczna Sapienza (Włochy) (1984);
• Nagroda Magnificat za pracę teologiczną przyznana Manili przez M me Cori Aquino (1987);
• złote pióro przyjaźni francusko-jugosłowiańskiej (1988);
• nagroda za kulturę katolicką przyznana Bassano di Grappa (Włochy, Veneto) (25 października 1996).

30 kwietnia 2009, Benedykt XVI promuje go „  Monsignor René Laurentin, prałat Jego Świątobliwości  ” .

Dzieła Ojca Laurentina

Ojciec René Laurentin napisał prawie 160  książek.

Książki mariologiczne

• Tytuł współodkupicielki, studium historyczne, edycje Lethielleux (1951)
• Ikonografia kapłaństwa NMP , Rozprawa doktorska II stopnia w listach - niepublikowana (1952)
• Maryja, Kościół i kapłaństwo: I Studium historyczne - II Studium teologiczne - edycje Lethielleux (1953)
• Krótki traktat o Maryi Dziewicy - edycje Lethielleux (1953) - edycje François-Xavier de Guibert (2009)
• Matka Boża i Msza - edycje Desclée de Brouwer (1954)
• Tajemnica narodzin z dziewicy - druk prywatny (1955)
• Kwestia maryjna - Editions du Seuil (1963)
• Maryja Matka Boża - wyd. Desclée (1984)
• Życie Marii - edycje François-Xavier de Guibert (1987)
• Rok łaski z Marią - przyp. Wróżka (1987)
• Zdrowaś Maryjo - przyp. Desclée de Brouwer (1988)
• Życzenie Ludwika XIII - edycje François-Xavier de Guibert (1988)
• Adwent z Maryją ok. 2000 r. - wyd. Wróżka (1990)
• Powrót do Boga z Maryją: od sekularyzacji do konsekracji - edycje François-Xavier de Guibert (1991)
• Jak Matka Boża dała im wolność - edycje François-Xavier de Guibert (1991)
• Magnificat: Dziękczynienie od Maryi - wyd. Desclée de Brouwer (1991) - edycje François-Xavier de Guibert (2011)
• Czytaj Biblię z Marią - wydanie François-Xavier de Guibert (1993)
• Maryjo kluczem do chrześcijańskiej tajemnicy – przyp. Wróżka (1994)
• Autentyczne życie Maryi - L'Œuvre éditions (2008)
• Obecność Maryi historia, duchowość, podstawy doktrynalne - wyd. Zbawiciel (2011)
• Dziewica czasów ostatecznych - przyp. Salwator (2014)
• Różaniec. Ponowne odwiedziny w Twenty Mysteries – przyp. miłorzębu (2016)

Książki o objawieniach