Wolność religii , wolność wyznania i wolność wyznania oznacza, że indywidualne prawo kluczowych ludzi do wyboru i praktykowania religii udzielone lub żaden. W rozszerzeniu odnosi się do tekstów prawnych , deklaracji, paktów, konwencji, ustaw, różnych tekstów konstytucyjnych, które umożliwiają potwierdzenie, obronę, rozszerzenie lub ograniczenie tego prawa. Wolność religii jest obok sekularyzmu ( sekularyzmu ) jednym z podstawowych aspektów wolności sumienia .
Według Jeana Bauberota wolność myśli daje jednostce intelektualne narzędzia pozwalające jej wybierać i ćwiczyć z dyskryminacją i wolną wolą , jej wybory sumienia, religii, przekonania. W tekstach założycielskich wolność sumienia jest uważana za absolutną, odpowiada wewnętrznemu życiu osoby. Wyrażanie tej wolności sumienia w wolności wyznania, która obejmuje wolność wyznania i do której możemy również zaliczyć wolność wiary lub niewiary (zob. ateizm i agnostycyzm ), jest przedmiotem niektórych tekstów ograniczeń. ćwiczenie.
W starożytności synkretyczny punkt widzenia pozwalał społecznościom handlarzy działać zgodnie z własnymi zwyczajami. Starcia między Żydami i Grekami w Cyrenie są przykładem kosmopolitycznych miast wywołujących zamieszanie.
Gdy ustanowiony porządek czuł się zagrożony lub gdy przywódca był deifikowany, jak w Rzymie lub Persji, odmowa złożenia ofiary była utożsamiana z odmową złożenia przysięgi wierności .
W Imperium Rzymskiego , wolność religijna została przyznana chrześcijan przez Galley z edyktem z Sardes ( 311 ), a następnie przez Constantin I er z Edykt Mediolan ( 313 ).
W Indiach wolność wyznania została zawarta w pismach Ashoki .
W średniowieczu The Kościół katolicki w Europie Zachodniej odbyła wodze społeczeństw, zwłaszcza poprzez Inkwizycji, który wydał wyroki, że władze cywilne zostały zobowiązane do przeprowadzenia. Żydzi byli na przemian tolerowani i prześladowani (wypędzenie Żydów i muzułmanów z Hiszpanii w 1492 r .). We wschodnich państwach łacińskich prześladowano miejscową ludność, która nie była katolikami (np. męczennicy z Kantary ).
W 1533 , Henryk VIII Anglii został ekskomunikowany za rozwód i ponowne małżeństwo z Anną Boleyn i ustanowił Państwo Kościół z biskupami mianowanymi przez koronę ( Kościół Anglii ). Thomas More został stracony w 1535 za sprzeciw wobec Henryka VIII.
O nietolerancji wobec dysydenckich form protestantyzmu świadczy exodus Ojców Pielgrzymów, którzy szukali schronienia w Holandii, a następnie w Ameryce.
William Penn został uniewinniony za wygłoszenie kazania kwakrów , ale ława przysięgłych została uwięziona za to uniewinnienie, co miało duży wpływ na przyszłe amerykańskie i brytyjskie prawa dotyczące wolności religijnej.
W 1555 roku , Karol V tolerowane luteranizm za pośrednictwem pokoju w Augsburgu .
We Francji w 1570 r. traktat z Saint-Germain ogłosił pokój między protestantami a katolikami, ale prześladowania trwały ( masakra Saint-Barthélemy ) aż do edyktu nantejskiego , podpisanego przez Henryka IV w 1598 r. , a następnie odwołanego w 1685 r. przez Ludwika XIV .
Jeśli Ludwik XVI w swoim edykcie wersalskim z 1787 r. nie uznawał innych kultów poza katolicyzmem, to tym niemniej dawał ich wyznawcom prawo do posiadania stanu cywilnego. Rewolucja Francuska pozwoliła na wolność wyznania; tak więc Deklaracja praw człowieka i obywatela z 1789 r. w swoim artykule 10 stwierdzała: „Nikt nie powinien się martwić o swoje poglądy, nawet religijny” . Dekret z13 lutego 1790zakazał ślubów zakonnych i zniósł regularne zakony , z wyjątkiem tych odpowiedzialnych za edukację publiczną i domy miłości. Księża, którzy nie złożyli przysięgi do cywilnej konstytucji duchowieństwa w 1791 r., zwani księżmi opornymi , byli prześladowani podczas Terroru .
21 lutego 1795The Konwencja kładzie kres pięciu lat braku tolerancji protestantyzmu głosząc wolność wyznania. Odtąd państwo zezwala na uprawianie kultu według własnego wyboru, ale precyzuje, że żaden znak specyficzny dla kultu nie może być umieszczony w miejscu publicznym ani na zewnątrz i że państwo nie będzie wzywane do zapewnienia miejsc modlitwy.
W bloku wschodnim , w okresie komunizmu , wszystkie kulty religijne, uważane za „opium ludu, mające na celu alienację proletariatu dla dobra klas wyzyskiwaczy”, były albo zakazane ( Albania ), albo surowo prześladowane (większość księży i wielu wierzących zostało deportowanych z powodu ich praktykowania do lat 70., a wiele miejsc kultu zostało zburzonych lub przebudowanych) lub (po latach 70.) ściśle monitorowanych i nadzorowanych. Niewiele miejsc modlitwy pozostawiono do użytku religijnego, tylko ograniczona liczba kultów była tolerowana przez państwo, a inne wierzenia były uważane za sekty i sprzeciwiane. Sytuacja zmieniła się od 1985 roku, a wolność wyznania została przywrócona w latach 1990-91 dla uznanych religii, których liczba wzrosła wraz z końcem tych reżimów . W kilku krajach ( Polska , Węgry , kraje byłej Jugosławii i byłego ZSRR ) uznane religie zastąpiły komunizm w celu ustrukturyzowania tożsamości lokalnej.
Wolność religii i kultu dominowała w Indiach w czasach starożytnych dynastii do około 1210 roku po inwazji islamu ( en: islamskie imperia w Indiach ). Tak więc o równym traktowaniu religii mówi inskrypcja z Ashoki . Muzułmański Mughal Imperium zostało założone przez mongolskiego przywódcy Babur w 1526 roku w pierwszej bitwie pod Panipat . Jego cesarze byli ogólnie dość tolerancyjni religijnie, najbardziej znanym był Akbar (1542-1605), którego uniwersalistyczna wiara przyniosła mu oskarżenia o odstępstwo od ortodoksji. Z drugiej strony Aurangzeb (1618-1707) próbował narzucić islam jako religię wyłączną.
Chiny cieszył się aż do połowy XX -tego wieku znaczny stopień swobody religijnej wynikające różnorodność i synkretyzmu. Niemniej jednak rywalizacja niektórych frakcji prowadziła do krótkich epizodów represji ( buddyzm i inne nierodzime religie), a kontrola państwa była zawsze ważna. Religie „obce” musiały uzyskać pozwolenie na nawracanie. Ruchy uważane za zagrażające porządkowi społecznemu lub władzy były systematycznie eliminowane.
W średniowieczu , większość Kościół katolicki w Europie Zachodniej odbyła władzę polityczną, zwłaszcza z Inkwizycji , który wydał wyroki, że władze cywilne miały do naśladowania. Nie brano pod uwagę wolności wyznania, co sprzyjało prześladowaniu innych grup religijnych.
W 1965 roku z Dignitatis Humanae deklaracji z Soboru Watykańskiego II , Kościół katolicki potwierdził wolność religijną dla wszystkich. Amerykański jezuita John Courtney Murray był głównym kreślarz deklaracji.
protestantyzmW protestantyzmie pewne grupy są bardzo przywiązane do wolności religijnej dla każdej religii, podczas gdy inne wręcz przeciwnie, są jej przeciwne, na przykład niektórzy fundamentaliści chrześcijańscy .
W średniowieczu The Kościół anglikański nie tolerują innych form protestantyzmu , faworyzując exodus kilku grup chrześcijańskich, w tym purytanów , którzy wyemigrowali do Holandii i Ameryki.
Ruch anabaptystów XVI th century uznać wolność religii jako istotne, zwłaszcza przy chrzcie wierzącego , który opiera się na osobistym wyborem, dobrowolnego wiary chrześcijańskiej, jak i jego poparcie dla rozdziału kościoła i państwa . Międzynarodowy Wolność religijna Stowarzyszenie zostało założone w 1893 roku przez Kościół Adwentystów Dnia Siódmego . W 1974 roku Światowy Sojusz Ewangelicki utworzył Komisję ds. Teologicznych Zainteresowań, w szczególności w celu monitorowania wolności religijnej na całym świecie.
Teologowie islamscy cytują Koran (werset 2-256: „Nie ma przymusu w religii”, aby twierdzić, że islam daje wolność religijną. Inne wersety wskazują na ten sam kierunek: „I dyskutuj tylko w najlepszy sposób z Ludem Księgi, z wyjątkiem tych spośród nich, którzy są niesprawiedliwi, i mówią: „Wierzymy w to, co zostało zesłane do nas i do ciebie, podczas gdy nasz Bóg i wasz Bóg jest taki sam., i to mu się, że możemy przedstawić . ” w Hiszpanii, między 711 a 1492 r. mówimy o convievencia, aby opisać ten okres, kiedy muzułmanie, chrześcijanie i żydzi żyli we względnym pokoju i gdzie wymieniano idee kulturowe, przy poszanowaniu tolerancji religijnej.
Ale niektóre wersety, w szczególności te dotyczące „ wysiłku, walki ” są interpretowane przez niektórych w celu zdominowania innych (muzułmanów, wiernych innej religii lub ateistów) poprzez usprawiedliwienie się przez religię.
Orzecznictwo niektórych islamskich szkół uważa apostazję za przestępstwo karane śmiercią .
Obecnie praktyki różnią się w zależności od stanu:
Powszechna deklaracja praw człowieka gwarantuje, że „Każdy ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania; prawo to oznacza wolność zmiany religii lub przekonań, a także wolność uzewnętrzniania swojej religii lub przekonań indywidualnie lub zbiorowo, publicznie lub prywatnie, poprzez kult, nauczanie, praktyki i odprawianie obrzędów . ” .
Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych potwierdza słowa Powszechnej Deklaracji i dodaje wolność uzewnętrzniania indywidualnie lub zbiorowo, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez czczenia, wydajność rytuałów, praktyk i nauczania w odniesieniu do zdrowia publicznego, porządek i bezpieczeństwo, moralność lub prawa i wolności innych. Gwarantuje również wolność nawrócenia się na religię, a rodzicom swobodę w zakresie edukacji religijnej i moralnej swoim dzieciom.
Komitet Praw Człowieka w Komentarzu Ogólnym n ö 22: Artykuł 18 (prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania) , zauważył, że przy wykonywaniu obrzędów religijnych i zwyczajów praktyka zawarte takie jak „przestrzeganiem ograniczeń dietetycznych , noszenie ubrań religijnej lub nakrycie głowy, udział w obrzędach przejścia i posługiwanie się językiem religijnym . Ponadto przypomina, że większość społeczeństwa nie powinna przyjmować środków dyskryminujących, które w szczególny sposób ograniczają praktykowanie religii mniejszościowych.
Europejska Konwencja Praw Człowieka odbywa się w artykule 9 oraz zmieniającego, artykuł 18 Powszechnej Deklaracji: „Każdy ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania; prawo to oznacza wolność zmiany religii lub przekonań, a także wolność uzewnętrzniania swojej religii lub przekonań indywidualnie lub zbiorowo, publicznie lub prywatnie, poprzez kult, nauczanie, praktyki i odprawianie obrzędów . „ A także precyzuje ograniczenia związane z wolnością przekonań i wyznania, zmieniając ust. 3 deklaracji z 1981 r.: „Wolność uzewnętrzniania religii lub przekonań nie może podlegać ograniczeniom innym niż te, które przewidziane prawem stanowią niezbędne środki , w społeczeństwie demokratycznym, dla bezpieczeństwa publicznego, dla ochrony porządku publicznego, zdrowia lub moralności lub dla ochrony praw i wolności innych osób ” .
FrancjaWe Francji o wolności religijnej mówi artykuł 10 Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela z 1789 r .: „Nikt nie powinien martwić się swoimi poglądami, nawet religijnymi, byleby ich manifestacja nie przeszkadzała społeczeństwu. porządek ustanowiony przez prawo” .
Ustawa o rozdziale Kościołów i Państwa z 1905 r. ponownie nawiązuje do pojęcia „kultu” wprowadzonego przez konkordat z 1801 r. , co wskazuje na praktykę związaną z szeroko rozumianą wiarą. Państwo powstrzymuje się od definiowania, co jest, a co nie jest religią lub przekonaniem. Jej pierwszy artykuł stwierdza, że „Rzeczpospolita zapewnia wolność sumienia. Gwarantuje swobodne wykonywanie kultu pod jedynymi ograniczeniami uchwalonymi poniżej w interesie porządku publicznego” .
Zgodnie z art. 1 francuskiej konstytucji z 1958 r. „Francja jest niepodzielną, świecką, demokratyczną i społeczną republiką. Zapewnia równość wobec prawa wszystkich obywateli bez względu na pochodzenie, rasę czy religię. Szanuje wszystkie wierzenia” .
szwajcarskiW Szwajcarii , Konstytucja Federalna zapewnia że „wolność sumienia i gwarantuje wiara. Każdy ma prawo do swobodnego wyboru swojej religii, a także do kształtowania swoich przekonań filozoficznych i wyznawania ich indywidualnie lub zbiorowo. Każdy ma prawo wstąpić do wspólnoty religijnej lub należeć do niej oraz uczestniczyć w nauczaniu religii. Nikt nie może być zmuszany do wstępowania lub przynależności do wspólnoty wyznaniowej, do wykonywania czynności religijnych lub do katechezy” (art. 15).
Status wolności religijnej w Wirginii ( Statut Wirginii o Wolności Religijnej ) był pierwszym amerykańskim tekstem ustanawiającym wolność sumienia : został napisany w 1779 roku przez Thomasa Jeffersona i przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Wirginii w 1786 roku, w okresie kolonialnym . W 1791 roku Pierwsza Poprawka do Karty Praw głosiła: „Kongres nie będzie ustanawiał żadnego prawa preferującego jakąkolwiek religię lub zakazującego swobodnego praktykowania, ograniczającego wolność słowa, wolność prasy lub prawa obywateli do pokojowych zgromadzeń i zwracać się do państwa o zadośćuczynienie za doznane krzywdy” .
Każdego roku Narodowy Dzień Wolności Religijnej (nie) oficjalnie ogłoszone przez prezydenta USA na 16 stycznia , ale nie jest to święto. Ten dzień upamiętnia upustu cenowego przyznanego przez Centrum Wolności First (in) do Richmond na bankiecie.
Polityka religijna Chińskiej Republiki Ludowej , pod wpływem ideologii komunistycznej ateisty ściśle kontroluje praktyk religijnych. Rząd ChRL uznaje tylko pięć religii: taoizm , buddyzm , islam , protestantyzm i katolicyzm . Inne kulty są uważane za kulty i uważnie obserwowane.
Kilka organizacji monitoruje ewolucję wolności religijnych na całym świecie, w tym Pew Research Center i Obserwatorium Wolności Religijnej.
Obserwatorium Wolności Religijnej założone przez Aid to the Church in Distress szacuje, że 200 milionów chrześcijan na świecie, wszystkie tendencje razem wzięte, nie mogą swobodnie żyć swoją wiarą. Obserwatorium oferuje bazę dokumentacyjną, która dla każdego kraju zawiera dane statystyczne dotyczące religii, ustawodawstwa religijnego, a także najnowsze fakty dotyczące wolności religijnej. Ta baza danych jest aktualizowana co dwa lata.
Z punktu widzenia danej grupy religijnej wolność religijna oznacza możliwość przestrzegania zasad własnej religii bez ograniczeń we wszystkich dziedzinach i ewentualnie prozelityzm.
I odwrotnie, według państwa świeckiego wolność religijna jest przede wszystkim wolnością opinii, wolność praktykowania może być ograniczana w imię wspólnego interesu. Utrzymanie tej wolności oznacza nie faworyzowanie żadnej religii nad innymi lub niewierzącymi, zakazanie ingerencji instytucji religijnych w rząd i administrację oraz nienadanie szczególnego statusu wyznawcom niektórych religii. W związku z tym państwo świeckie narzuca prawa, które mają jednakowe zastosowanie do wszystkich, co może czasami być sprzeczne z zasadami pewnych społeczności lub zakazywać pewnych praktyk. Państwo świeckie popiera prawo do apostazji , będącej następstwem wolności opinii, podczas gdy może się zdarzyć, że religia lub prąd w religii ją potępia.
Deklaracja 25 listopada 1981ONZ stwierdził (art. 5 ust. 1): „Rodzice lub, w stosownych przypadkach, prawni opiekunowie dziecka mają prawo organizować życie w rodzinie zgodnie ze swoją religią lub światopoglądem oraz z uwzględnieniem wychowania moralnego w zgodnie z którym uważają, że dziecko powinno być wychowane” i ust. 5: „ Praktyki religii lub przekonań, w których dziecko jest wychowywane, nie mogą szkodzić jego zdrowiu fizycznemu lub psychicznemu ani jego pełnemu rozwojowi, biorąc pod uwagę art. 1 ust. 3 niniejszej Deklaracji” .
Odtąd Międzynarodowa Konwencja Praw Dziecka , znana również jako „Konwencja Nowojorska”, przyjęta przez Organizację Narodów Zjednoczonych w dniu20 listopada 1989, jest tekstem założycielskim praw dziecka na całym świecie; Artykuł 14 określa te prawa w odniesieniu do wolności wyznania:
Artykuł 18 stanowi również w paragrafie 1: „Państwa-Strony dołożą wszelkich starań, aby zapewnić uznanie zasady, że oboje rodzice ponoszą wspólną odpowiedzialność za wychowanie dziecka i zapewnienie jego rozwoju. Główna odpowiedzialność za wychowanie dziecka i zapewnienie jego rozwoju spoczywa na rodzicach lub, w stosownych przypadkach, na ich przedstawicielach prawnych. Muszą one kierować się przede wszystkim najlepiej pojętym interesem dziecka” .
We Francji komisja parlamentarna opublikowała w 1995 roku listę 173 ruchów uznanych za sekciarskie i zaproponowała zmiany legislacyjne, które doprowadziły do przyjęcia ustawy About-Picard w 2001 roku. Kryteria definiowania sekty zostały uznane przez przeciwników tej ustawy za niejasne: główne kryteria dotyczą odmowy niektórych konstytucyjnych praw i obowiązków, takich jak głosowanie, opieka medyczna świadczonej przez uniwersytecką medycynę publiczną, kontrola władz skarbowych, oświatowych, zdrowotnych czy pracy, zewnętrzne więzi społeczne ze społecznością, praktykowanie winy, moralne molestowanie lub wykorzystywanie seksualne, a także zarządzanie majątkiem wiernych.
Francuski rząd wielokrotnie przypominał, że raporty parlamentarne na temat sekt nie mają mocy prawnej: liczy się tylko prawo. Kontrowersyjna lista sekt została oficjalnie porzucona w 2005 roku.
W Belgii opublikowanie podobnego raportu w 1997 r. wywołało gwałtowne kontrowersje w parlamencie, który musiał zrezygnować z definiowania listy sekt i zaowocował wyrokiem sądu w 2005 r., który został uchylony przez Sąd Kasacyjny. W 2011 roku belgijski parlament zagłosował za nowym przestępstwem, zbliżonym do ustawy About-Picard, tłumiąc nadużywanie wrażliwości i czyniąc destabilizację psychiczną okolicznością obciążającą .