Tytuł | uniwersalna Deklaracja Praw Człowieka |
---|---|
Skrót | DUDH |
Międzynarodowa Organizacja | Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) |
Języki urzędowe) |
Języki urzędowe ONZ : angielski , arabski , chiński , hiszpański , francuski i rosyjski 518 tłumaczeń zatwierdzonych w 2019 r .; |
Rodzaj | Deklaracja praw |
Zatkany | Międzynarodowe prawo dotyczące praw człowieka |
Pisarz (s) | 18-osobowa Rada Redakcyjna, której przewodniczy Eleanor Roosevelt |
---|---|
Przyjęcie | [1] Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych, rezolucja 217 (III) A z dnia10 grudnia 1948 |
Czytaj online
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka ( PDPCz ) została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w sprawie10 grudnia 1948w Paryżu The Palais de Chaillot , o rozdzielczości 217 (iii) . Określa podstawowe prawa człowieka . Bez rzeczywistego znaczenia prawnego jako takiego, ten tekst jest głoszenie z praw ; dlatego ma tylko wartość deklaratywną.
Czterdzieści osiem z 58 ówczesnych państw członkowskich ONZ przyjęło tę uniwersalną kartę . Żadne państwo nie głosowało przeciw, ale osiem wstrzymało się od głosu, a dwa nie wzięły udziału w głosowaniu. Wśród ośmiu osób wstrzymujących się od głosu Republika Południowej Afryki , która wówczas stosowała apartheid , odmówiła zapewnienia prawa do równości wobec prawa bez rozróżnienia urodzenia lub rasy, a Arabia Saudyjska zakwestionowała równość kobiet i mężczyzn . Polska The Czechy The Jugosławia The Związek Radziecki , Ukraina i Białoruś są sami tymczasem wstrzymujących powodu sporu o definicję podstawowej zasady powszechności , jak określono w ustępie 1 w artykule 2 . Wreszcie dwa państwa, które nie wzięły udziału w głosowaniu, to Jemen i Honduras .
Tekst określa podstawowe prawa jednostki, ich uznawanie i przestrzeganie przez prawo. Zawiera również preambułę z ośmioma uwagami uznającymi potrzebę niezbywalnego poszanowania podstawowych praw człowieka przez wszystkie kraje, narody i reżimy polityczne, a która kończy się ogłoszeniem jej zatwierdzenia i proklamacji przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych.
Treść preambuły i Deklaracji jest niezmienna, nie można jej zmienić. Jego francuska wersja, składająca się z 30 artykułów, jest oficjalnym oryginałem, podpisanym i zatwierdzonym przez członków założycieli ONZ , a nie zatwierdzonym tłumaczeniem. Jednak od 1948 r. I jego ogłoszenia termin „ prawa człowieka ” jest powszechnie używany w większości języków, na które został przetłumaczony.
W latach 1946-1948 delegaci Organizacji Narodów Zjednoczonych poświęcili się opracowaniu Deklaracji. Utworzona w 1946 r. Przez Radę Gospodarczo-Społeczną Komisja Jądrowa ds. Praw Człowieka za główny mandat nowej Komisji Praw Człowieka wyznaczyła opracowanie międzynarodowej karty.
Na początku 1947 r. Na pierwszym posiedzeniu Komisja Praw Człowieka powołała komitet redakcyjny. Początkowo składający się z przewodniczącej Eleanor Roosevelt, wiceprzewodniczącej PC Chang i sprawozdawcy Charlesa Malika , komitet redakcyjny zostanie powiększony w drugiej fazie. Składa się z następujących członków:
Komisja redakcyjna zebrała się na pierwszej sesji od 9 do 25 czerwca 1947 r., A następnie na drugiej sesji od 3 do 21 maja 1948 r. Projekt Deklaracji sporządzony przez Komitet i przekazany do dyskusji Komisji Praw Człowieka , a następnie Rada Gospodarcza i Społeczna , a wreszcie Zgromadzenie Ogólne . Wiele poprawek i propozycji będzie nadal zgłaszanych przez państwa członkowskie ONZ w ramach tych różnych organów.
Struktura, na której opiera się Deklaracja, pojawia się w jej drugiej wersji przygotowawczej, opracowanej przez René Cassina .
Odróżniając się od pierwszego szkicu Johna Petersa Humphreya , prostej listy praw zgodnej z modelem Karty Praw wielu stanów amerykańskich , tekst ten zaczyna się preambułą „po francusku” . Następnie poświęca swoje pierwsze artykuły zestawieniu ogólnych zasad, które mają służyć wykładni szczegółowych przepisów, które poprzedzają, naśladując w tym punkcie francuski kodeks cywilny , którego sześć pierwszych artykułów służy temu samemu celowi.
Struktura ta została również w porównaniu René Cassin do tej z portykiem z greckiej świątyni : kolejnych rozważań porównywalnych do kroków , cztery kolumny składa się z jednostki, rodziny, praw społecznych i politycznych oraz przyczółkiem ujednolicenia całości w tej samej wizji ludzkości, składający się z trzech ostatnich artykułów tekstu.
Niektórzy twierdzą, że najwcześniejszą znaną deklaracją praw człowieka byłaby ta wypisana na cylindrze Cyrusa , napisana przez Cyrusa Wielkiego , założyciela imperium perskiego w tym roku539 pne J.-C.
Niektórzy autorzy, tacy jak Norberto Bobbio , twierdzą, że Deklaracja z 1948 r. Znajduje swoje źródła w wyłonieniu się prawa naturalnego , teorii umowy społecznej (w szczególności tej Locke'a ) oraz w indywidualizmie, który zastąpiłby holizm poprzedniego społeczności. W ten sposób istniałby bezpośredni związek między prawem naturalnym niektórych filozofii Oświecenia a przyjęciem dokumentów, takich jak angielska Karta Praw , amerykańska Karta Praw oraz Deklaracja Praw Człowieka i Obywatel francuski. Inni jednak podkreślają znaczne rozbieżności między „teoriami kontraktualistycznymi” ( Hobbes , Locke i Rousseau - teorie, które ponadto są między nimi rozbieżne, Hobbes i Rousseau można przyrównać do pozytywizmu prawnego ) a sformułowaniem Deklaracji z 1789 roku.
Podczas II wojny światowej alianci za swoje podstawowe cele w tym konflikcie przyjęli „ cztery wolności ”: wolność słowa , wolność wyznania , wolność od niedostatku i wolność od strachu . Karta Narodów Zjednoczonych potwierdza „wiarę w podstawowe prawa człowieka, w godność i wartość osoby ludzkiej” , i zobowiązuje wszystkie państwa członkowskie do promowania „powszechnego i skutecznego poszanowania praw człowieka. I podstawowych wolności dla wszystkich, niezależnie od tego, rasa, płeć, język lub religia. "
Kiedy okrucieństwa popełnione przez nazistowskie Niemcy stały się znane po drugiej wojnie światowej, w społeczności międzynarodowej panował konsensus, że Karta nie określa w wystarczającym stopniu praw, do których się odnosi. Deklaracja określająca prawa jednostki była konieczna w celu wzmocnienia zapisów Karty praw człowieka.
Po głosowaniu za Powszechną Deklaracją Praw Człowieka, która jako taka ma jedynie wartość deklaratywną, a zatem nie tworzy zobowiązań prawnych, Zgromadzenie Ogólne wezwało do przyjęcia Karty Praw Człowieka, człowieka, który miałby moc wiążącą. Jej przygotowanie powierzono Komisji Praw Człowieka ONZ. Po długich negocjacjach projekt zaowocował, w kontekście zimnej wojny, dwoma uzupełniającymi się tekstami: Międzynarodowym paktem praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych oraz Międzynarodowym paktem praw obywatelskich i politycznych .
Francuska Rada Konstytucyjna nie daje pozytywnego stanu prawnego na 1948 deklaracji, mimo że od 1789 roku została włączona do bloku konstytucyjności od 1971 roku . Z drugiej strony, o mniejszym zasięgu geograficznym, Europejska Konwencja Praw Człowieka zawiera postanowienia wiążące dla państw sygnatariuszy.
Ponadto artykuł 29.1 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka wspomina o obowiązkach osoby: na ten temat patrz artykuł Prawa człowieka .
Tekst Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka został uznany przez Księgę Rekordów Guinnessa w 2009 roku, co stanowi światowy rekord w tłumaczeniu z 370 różnymi językami i dialektami . W 2019 roku Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Praw Człowieka policzyło 518 tłumaczeń dostępnych na swojej stronie internetowej. Chociaż OHCHR dokłada wszelkich starań, aby wybrać oficjalne tłumaczenia lub najlepsze dostępne tłumaczenia i sporządzić nowe tłumaczenia w powszechnie używanych językach, OHCHR wyraża jednak zastrzeżenie co do jakości i dokładności tłumaczeń innych niż te wykonane. W sześciu językach urzędowych Organizacja Narodów Zjednoczonych : angielski , arabski , chiński , hiszpański , francuski (tutaj jest to oryginalny oficjalny język Deklaracji i jej preambuły), rosyjski .
Niniejsza Deklaracja zawiera trzy główne zarzuty.
Z jednej strony to, co dotyczy skuteczności praw człowieka, a co dotyczy pozytywnych gwarancji prawnych lub ich braku. Krytykę tę sformułowała na przykład Jeane Kirkpatrick , stała przedstawicielka Stanów Zjednoczonych przy ONZ w latach 1981-1985, która umieściła Deklarację i list do Świętego Mikołaja na tym samym poziomie .
Z drugiej strony inna krytyka dotyczy domniemanej uniwersalności tych praw człowieka. To czasami łączy się z tym, więc kiedy kraje Południa potępiają wnioski i interesy o zmiennej geometrii dla praw człowieka, według krajów, mocarstw i konfliktów. W tym drugim przypadku to nie zasada uniwersalności praw człowieka jest kwestionowana jako taka, jak czynią to zwolennicy radykalnego relatywizmu kulturowego , ale raczej domniemane zróżnicowane ich stosowanie.
Wreszcie tekst pomija karę śmierci . Artykuł 5 wspomina jedynie, że nikt nie będzie poddawany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu.
Ponadto prawa związane z wolnością prasy i ochroną źródeł informacji dziennikarzy są tam mniej rozwinięte niż w innych tekstach, takich jak Europejska Konwencja Praw Człowieka i jej słynny artykuł 10 .