Buddyzm to religia i filozofia , której początki tkwią w Indiach do VI E - V th stulecia pne. AD po przebudzeniu z Siddhartha Gautama w Bodhgaja i rozpowszechniania jego nauczania.
W 2018 r. na całym świecie jest (ale dane należy traktować ostrożnie) około 623 mln buddystów , co czyni buddyzm czwartą co do wielkości religią na świecie, za (w porządku malejącym) chrześcijaństwem , islamem i „ hinduizmem ” . Historyk religijny Odon Vallet mówi, że „jedyną wielką religią na świecie, który nie cofał się do XX th century ” , w szczególności ze względu na prześladowania prowadzone przeciwko buddyzmu przez komunistycznych reżimów w Chinach i Indochin .
Buddyzm, poprzez swoje różne szkoły , przedstawia rozgałęziony zestaw praktyk medytacyjnych , rytuałów religijnych ( modlitwy , ofiary), praktyk etycznych, teorii psychologicznych , filozoficznych , kosmogonicznych i kosmologicznych , ujętych z perspektywy bodhi , „przebudzenia”. Podobnie jak dżinizm , buddyzm jest oryginalnie tradycją śramaną , a nie bramińską jak hinduizm .
Koncepcje boga i boskości w buddyzmie są szczególne: chociaż buddyzm jest często postrzegany jako religia bez boga stwórcy, to pojęcie to jest nieobecne w większości form buddyzmu, cześć i kult historycznego Buddy Siddhartha Gautamy jako bhagavat odgrywają ważną rolę. rola w Theravada , jak również w Mahayanie , którzy widzą w tym charakterze przebudzoną istotę obdarzoną potrójnym ciałem .
Buddyzm pochodzi z Indii w tym samym czasie co Mahawira , co sprawiło, dżinizm bardziej popularne , prąd, z którym buddyzm dzieli się pewną tendencję na pytanie hinduizmu (w szczególności kapłańskiej kasty braminów. ), Jak to było praktykowane w czasie ( VI th wiek pne ). Buddyzm przejął i dostosował wiele koncepcji filozoficznych z ówczesnego środowiska religijnego (takich jak na przykład dharma i karma ).
Buddyzm wyrósł z nauk Siddharthy Gautamy („przebudzonego”), uważanego za historycznego Buddę .
Lata narodzin i śmierci Siddharthy Gautamy nie są pewne; żył w VI -tego wieku pne. AD około osiemdziesięciu lat, ale tradycje nie zgadzają się na ten temat. Najstarsza rodzi się w 623 p.n.e. AD i umiera w 543 pne. AD Tajowie rozpoczynają kalendarz buddyjski w 543 pne. AD , istnieją 543 lata różnic z kalendarzem tajskim (przykład: 2021 - 2564). Ze swej strony zachodni uczeni zajmujący się starożytną historią Indii zgadzają się umiejscowić życie Buddy raczej około 420-380 pne. J.-C.
Urodził się zgodnie z tradycją, w Lumbini w bieżącym nepalskiego Terai z Mayadevi i Suddhodana , władcy Śākyas (lub Szakja ), jego nazwisko było Gautama. Należał do klanu Szakja z kasty w Kshatriya (wojownik, szlachetny), stąd jego pseudonim Siakjamuniego , „mędrca z Sakja”. Jest to główne imię nadane mu przez tradycję mahajany – Budda Siakjamuni – i dzięki któremu różni się od innych Buddów . Nazywany jest również Siddhārtha Gautama (pāidi: Siddhattha Gotama), ponieważ w niektórych źródłach Siddhārtha występuje jako jego imię; Gautama oznacza w sanskrycie „ najbardziej bydlęcy z mądrych”.
Życie Buddy zostało wzbogacone legendami opisującymi cuda i boskie objawienia . Ale dopiero trzysta lat po jej śmierci zaczęła być znana w tekstach, wraz z jej naukami, dzięki cesarzowi Ashoce, który promował ją w swoim królestwie i wysyłał misje za granicę.
Buddyzm jest religią Indii opiera się na naukach nauczyciela i Spiritual Beggars nazwie „Budda” ( „Oświeceni”, w V TH do IV th wieku pne. ). Starożytne teksty mówią, że imię Buddy brzmi „ Gatama ” (w pali: Gotama). Szczegóły życia Buddy są wymienione w wielu starożytnych tekstach buddyjskich, ale są niespójne, a jego pochodzenie społeczne i szczegóły jego życia są trudne do udowodnienia, a dokładne daty niepewne.
Dowody ze starożytnych tekstów wynika, że Siddharta Gautama urodził się w Lumbini i wychował w Kapilawastu , miasta w Gangesu Plain , w pobliżu granicy dzisiejszego Nepalu i Indiach, i że całe życie tam., Który jest teraz nowoczesny Bihar i Uttar Pradesh . Niektóre legendy hagiograficzne wskazują, że jego ojcem był król o imieniu Suddhodana, jego matką była królowa Maja, a on urodził się w Lumbini . Jednak uczeni, tacy jak Richard Gombrich, uważają to za wątpliwe, ponieważ połączenie zeznań sugeruje, że urodził się w społeczności Sakya , która była rządzona przez małą oligarchię lub pseudorepublikańską radę, w której nie było żadnej rangi, ale starszeństwo było większe. ważny. Niektóre historie o Buddzie, jego życiu, jego naukach i twierdzeniach o społeczeństwie, w którym dorastał, mogły zostać wymyślone i umieszczone później w tekstach buddyjskich.
Według starożytnych tekstów, takich jak Ariyapariyesanā-Sutta ( „dyskurs na Noble Quest”, MN 26) i jego chiński analogowego w mA 204, Gautama został dotknięty przez cierpienia ( duhkha ) życia i śmierci, i jego niekończące się powtórzenia należytym do jego odrodzenia ( Punarbhava ). Wymyślił więc poszukiwanie wyzwolenia z tego cierpienia (znane również jako „ Nirvana ”). Starożytne teksty i biografie podają, że Gautama najpierw studiował u dwóch nauczycieli medytacji, a mianowicie Arada Kalama i Uddaka Rāmaputta , ucząc się medytacji i filozofii, a zwłaszcza medytacyjnej wiedzy o „sferze nicości” z pierwszym i „sferze bez percepcji ani nie -percepcja” w towarzystwie ostatniego ( Arūpaloka ).
Uznając te nauki za niewystarczające, aby osiągnąć swój cel, zwrócił się do praktyki skrajnej ascezy , która obejmowała ścisłą dietę z postem i różnymi formami kontroli oddechu ( Pranayāma ). Nie spełniło to wystarczająco jego oczekiwań i dlatego zwrócił się do medytacyjnej praktyki dhjany . Następnie usiadł w medytacji pod Ficus religiosa , teraz zwanym „ Drzewem Bodhi ” w mieście Bodhgaya i osiągnął „Przebudzenie” ( Bodhi ).
Według różnych starożytnych tekstów, takich jak Mahāsaccaka-sutta i Samaññaphala Sutta, po przebudzeniu Budda uzyskał wgląd w pracę karmy i jego wczesne życie, jak również wygaśnięcie profanacji umysłu (Āsavas), cierpienia i cykl odrodzenia Saṃsāry . Wydarzenie to ujawniło również pewność Drogi Środkowej , jako praktyki duchowej mającej na celu zakończenie cierpienia. To jak „w pełni przebudzony Budda” ( Buddatva ), przyciągnął uczniów i założył Saṅgha (społeczność). Spędził resztę swojego życia nauczając Dharmy , którą odkrył i umarł osiągając „ parinirwanę ” w wieku 80 lat w Kushinagar w Indiach.
Nauki Buddy rozprzestrzeniły się dzięki jego uczniom i stały się, w ciągu ostatnich stu lat pne. JC, różne szkoły myśli buddyjskiej , każda z własnymi zbiorami tekstów zawierających różne interpretacje i autentyczne nauki Buddy. Z biegiem czasu przekształcili się w wiele tradycji, z których najbardziej znane i rozległe w epoce nowożytnej są buddyzmy Theravāda , Mahayana i Vajrayana .
Buddyzm jest indywidualną ścieżką, której celem jest przebudzenie , poprzez wygaszenie egoistycznego pragnienia i iluzji, przyczyn ludzkiego cierpienia. Przebudzenie to podstawa działania altruistycznego.
Dla Theravadynów oświecenie jest doskonałym zrozumieniem i urzeczywistnieniem czterech szlachetnych prawd (patrz niżej); chodzi o przebudzenie z koszmaru kolejnych narodzin ( samsara ). Przebudzony człowiek osiąga nirwanę (oświecenie) i całkowicie unika cierpienia w chwili swojej śmierci (tzw. parinirvana , całkowite rozpuszczenie pięciu skupisk). Dlatego cykl odrodzenia i śmierci zostaje przerwany.
Z drugiej strony, dla wyznawców Mahāyāny oświecenie jest osobistą mądrością i jest używane, aby pomagać innym, poprzez przekazywanie zasług i świadomości własnej natury Buddy (podstawowej natury wszystkich istot. posiadających świadomość, każdej żywej istoty).
Uzgodniono, że mahajana pozostawia bodhisattwom (tym, którzy są przebudzeni) możliwość utrzymywania się w świecie bez wytwarzania karmy , ze względu na współczucie dla żywych istot, którą następnie poprowadzą oni z kolei w kierunku przebudzenia.
Określenie „Buddyzm” , zachodni wynalazek, jest powszechnie stosowany do wyznaczenia, w formie przekładu nieco przybliżone, w „ Dharma (nauczanie, doktrynę) o Buddzie ” ,佛教( fójiào ) w chińskim, bukkyō w języku japońskim, Nang pa śpiewa rgyas pa'i chos po tybetańsku, buddharma w sanskrycie, buddhaśasana w pali.
Dharma lub Prawo to zestaw nauk przekazanych przez Buddę, które tworzą kanon palijski . Ale definicja tego terminu może się zmieniać w zależności od kontekstu i może oznaczać „co jest ustalone”, „prawo naturalne”, „prawo prawne”, „obowiązek”, „nauczanie”, a nawet „istotę wszystkiego” lub zbiór norm i praw, społecznych, politycznych, rodzinnych, osobistych, naturalnych lub kosmicznych. ”.
„ Wprawianie w ruch Koła Prawa”, Sutra Dharmacakry Pravartana , jest pierwszym kazaniem wygłoszonym przez Buddę po osiągnięciu oświecenia.
W buddyzmie „przyjęcie schronienia w trzech klejnotach”, Budda , Dharma (zestaw nauk) i Sangha (zestaw praktykujących, patrz poniżej), jest ceremonią, dzięki której staje się buddystą.
Cztery Szlachetne Prawdy wskazują, co musi wiedzieć buddysta. Stwierdzają problem istnienia, jego diagnozę i leczenie uznane za właściwe:
Trzy cechy charakterystyczne lub znaki istnienia, trilakshana (z sanskrytu : lakṣaṇa ; pali : lakkha "a ; "znak" ) to:
Te trzy cechy uwarunkowanej egzystencji, które znajdują się również w czterech pieczęciach filozofii buddyjskiej , są uniwersalne , ważne zawsze i wszędzie, i można je rozpoznać poprzez bezpośrednią wizję rzeczywistości. Nirwana , nie są klimatyzowane, ucieka od cierpienia i nietrwałość funkcji (choć jest bezosobowy, więc nie jest „osobą” w nirwanie).
Buddyzm uważa, że istnieją trzy trucizny dla umysłu:
Niektóre szkoły dodają dwa: zazdrość i dumę .
Według Buddy przyczyny ludzkiego cierpienia można znaleźć w niemożności prawidłowego widzenia rzeczywistości. Ta ignorancja i złudzenia, które ona powoduje, prowadzą do chciwości, pragnienia posiadania więcej niż inni, do przywiązania i nienawiści do ludzi lub rzeczy.
Jego filozofia potwierdza, że cierpienie wynika z pragnienia lub zazdrości. Uwalniając się od niej, osiągnąłby nirwanę .
Z powodu trzech trucizn i współzależności ludzie podlegają saṃsarze (cyklowi odrodzenia). „Świat” ( Loka ), w którym odrodzą się po śmierci, będzie zależał od ich karmy , to znaczy od ich przeszłych czynów. To odrodzenie tylko przedłuża cierpienie w nieskończoność („ zmęczenie wypełnianiem cmentarzy ”, mówi Assu Sutta). Zgodnie z filozofią buddyjską odradza się ani ta sama, ani inna . Nie jest więc, jak w zasadzie reinkarnacji, nieśmiertelną duszą, która „reinkarnuje”. Rzeczywiście, pojęcie reinkarnacji implikuje istnienie nieśmiertelnej duszy, która wchodzi i opuszcza jedno ciało i ponownie wchodzi w drugie, ale zgodnie z buddyjskimi wierzeniami coś takiego nie istnieje.
Budda proponuje obudzić się z tego koszmaru, odeprzeć zamęt i iluzję, aby zostać oświeconym rzeczywistością. W ten sposób cierpienie i cykl karmiczny zostałyby przerwane. Definiuje „ostateczny cel” swojego nauczania jako „wyzwolenie”, „rozwiązanie”, „wyzwolenie z cierpienia” lub nirwanę .
Dwanaście współzależnych ogniw rozkłada cykl odrodzeń na zależne od siebie uwarunkowane ogniwa.
Osiem odnóg Szlachetnej Ośmiorakiej Ścieżki ( ariyāṭṭangika magga ) to:
Zamiast „dostatecznie” czytamy czasami „całkowity” lub „całkowity”.
Cztery pobożne zachowania lub uczucia ( brahmavihara w sanskrycie i pali ) są również nazywane Czterema Niezmierzonymi, ponieważ mogą być rozwijane w nieskończoność. Kultywowane bez intencji doprowadzenia wszystkich istot do ostatecznego wyzwolenia, te cztery intencje prowadzą do odrodzenia w niebiańskim świecie Brahmy ; rozwinięte z pragnieniem poprowadzenia wszystkich istot do ostatecznego wyzwolenia, cztery kanały stają się wtedy „niezmierzone” i prowadzą do „doskonałego przebudzenia”.
Istnieje kilka medytacji ( bhāvanā ), które mogą rozwinąć te cztery „moralne cechy” :
W Theravadzie pustka (Śnyata) oznacza, że żadna rzecz nie istnieje sama z siebie (wydaje się, że istnieją tylko dzięki współzależności). Istnieje medytacja vipassany, która jest kontemplacją tej pustki.
Ale pojęcie pustki, ujawnione przez tak zwaną literaturę prajnaparamita i Nagarjunę , nabiera innego znaczenia wraz z Madhjamaką . Madhjamaka uznaje naukę o współzależności, ale samo koło życia uważa za pustkę.
Pali Canon wyznacza trzy ciała Gautama Budda :
Koncepcja ta zyskuje na znaczeniu w szkole Sarvastivādin . Ale później nabiera zupełnie innego znaczenia.
Rzeczywiście, w mahajany , w trzech ciał , przejawy Buddy , nie są odrębnymi podmiotami, ale wyrażenia z takości ( tathata ), który jest jeden. Są to odpowiednio:
W buddyzmie etyka opiera się na fakcie, że działania ciała, mowy i umysłu mają konsekwencje dla nas samych i dla osób wokół nas, innych, a także naszego środowiska. Istnieją dwa rodzaje działań: działania kusala (słowo palijskie oznacza zdrowe, umiejętne, korzystne, pozytywne) i działania akusala (niezdrowe, niezdarne, niekorzystne, negatywne).
Etyka buddyjska proponuje zatem człowiekowi uświadomienie sobie stanów umysłu, w których się znajduje i z których działa, mówi, myśli, a tym samym stanie się odpowiedzialny zarówno za swoje stany umysłu, jak i za konsekwencje swoich działań. Praktykowanie etyki jest zatem oczyszczeniem ciała, słowa i ducha.
Występuje w formie wskazań (pali: sīla ) – najczęściej spotykanych jest pięć wskazań i dziesięć wskazań – które nie są absolutnymi regułami, ale zasadami, wskazówkami etycznego postępowania. Zastosowanie niektórych z nich różni się w zależności od ludzi, ale także tradycji.
Wskazania te są najczęściej przedstawiane w formie negatywnej jako nauka, aby czegoś nie robić, ale teksty kanoniczne odnoszą się również do ich pozytywnego sformułowania jako treningu do robienia czegoś przeciwnego.
Pięć wskazańTe pięć nakazów , wspólne dla wszystkich buddystów (świeckich i mnichów) wszystkich tradycji, są następujące:
Dziesięć wskazań znajduje się w kilku tekstach kanonicznych (na przykład Kûtadana Sutta, w Dīgha Nikāya ). W Japonii można je nazwać jujukai .
Sformułowanie tych dziesięciu wskazań może przybierać różne formy:
W swojej pozytywnej formie są to:
(W tych korzystnych preparatu, 6 th i 7 th „negatywne” wskazania są połączone w jeden).
W tradycji Zen 10 wskazań zostało zinterpretowanych przez Dogena w następujący sposób:
Tych dziesięciu wskazań nie należy mylić z inną listą dziesięciu wskazań, w szczególności przeznaczoną dla mnichów w tradycjach małego pojazdu (stąd jego opis w Vinaya Pitaka, a nie w suttach), która odpowiada pięciu wskazaniom plus następujące:
W przeciwieństwie do innych wskazań, te ostatnie pięć wskazań to bardziej zasady życia niż zasady etyczne.
Sangha jest wspólnotą tych, którzy podążają za nauczanie Buddy. Jest to jedno z trzech miejsc schronienia . Rozróżniamy „Szlachetną Saṅghę” (w sanskrycie Arya Saṅgha ) składającą się z istot, które osiągnęły wysoki poziom wyzwolenia oraz zwykłą Saghę, obejmującą wszystkie istoty podążające ścieżką Buddy. Termin ten jest powszechnie używany w odniesieniu do spotkań buddyjskich.
Wszystkie medytacje buddyjskie mają na celu rozwój „przebudzonej świadomości” lub „świadomości bez ego”, wykorzystując jako narzędzie koncentrację. Ale buddyzm ma wiele różnych ścieżek, z których wszystkie można prześledzić do jego trzech głównych gałęzi:
Buddhānusmṛti (en) jest praktyką, powszechną w kilku szkołach, przyjmującą Buddę za obiekt medytacji.
Fryz: Rozwój i propagowanie szkół buddyjskich (ok. 450 pne - ok. 1300 ne) | |||||||||||||||||||
450 p.n.e. | 250 pne J.-C. | 100 AD J.-C. | 500 AD J.-C. |
700 AD J.-C. |
800 AD J.-C. | 1200 AD J.-C. | |||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
|
|
|||||||||||||||||
Osiemnaście starożytnych szkół | Mahajana | Wadżrajana | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Buddyzm therawady |
|
||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Azja Środkowa (en) |
|
|
Buddyzm tybetański | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Azja Wschodnia (pl) |
Chan , Tiantai , Czysta Kraina , Nichiren | ||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
450 pne J.-C. | 250 pne J.-C. | 100 AD J.-C. | 500 AD J.-C. |
700 AD J.-C. |
800 AD J.-C. | 1200 AD J.-C. | |||||||||||||
|
Starożytny buddyzm, czasami nazywany buddyzmem hīnayāna ( sanskrycki termin oznaczający „mały pojazd”) przez zwolenników dużego pojazdu, grupuje razem kilka szkół, z których tylko jedna przetrwała do dnia dzisiejszego, buddyzm Theravãda. Podczas gdy kilka klasyfikacji jest przedmiotem dyskusji, buddyści i uczeni zasadniczo zgadzają się co do uznania osiemnastu starożytnych szkół buddyzmu .
Buddyzm Theravada (w Pali „doktryna kombatanckich sanskrytu sthavira Nikāyi ) jest dominującą formą buddyzmu w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej ( Sri Lance , Tajlandii , Kambodży , Birmy , Laosu , części Wietnamu ), wśród Chińczyków z Indonezji i Malezji jak również niektóre grupy etniczne w południowo - zachodnich Chinach . Jego powstanie na Zachodzie jest nowsze niż prądy zen czy wadżrajany .
Jak sama nazwa wskazuje, chce być spadkobiercą pierwotnej doktryny Buddy . Pod tym względem jest to związane z prądami określanymi jako hīnayāna („mały pojazd”) przez buddyzm Mahāyāna, które pojawiły się na początku ery chrześcijańskiej. Hinajany i Theravada to terminy często używane zamiennie , mimo sprzeciwów wielu praktyków Theravada. „Doktryna Starożytnych” opiera się na kanonie napisanym w języku pali zwanym Potrójny kosz lub Tipitaka , zawierającym wiele tekstów opartych na słowach Buddy, zebranych przez współczesnych, ale przepisanych znacznie później.
Mahayana to sanskrycki termin (महायान) oznaczający „wielki pojazd”. Buddyzm Mahayana pojawia się na początku ery chrześcijańskiej w Imperium Kushan oraz w północnych Indiach , skąd szybko rozprzestrzenił się na Tarim i Chiny , zanim rozprzestrzenił się na resztę Dalekiego Wschodu.
Madjamaka , Chittamatra , Chán ( Jej Korea, Zen w Japonii), przy czym Czystej Krainy , a Buddyzm Nichiren są Buddyzm Mahajana szkół.
Wadżrajany jest formą buddyzmu, zwany także buddyzm tantryczny , z których zrozumienie może być intuicyjnie lub wymaga opanowania mahajany i hinajany . Zawiera on elementy, które odnoszą się do hinduizmu , a szczególnie do Kaszmiru śiwaizm . W Tybecie wadżrajana i bon , lokalna religia, wywarły na siebie wzajemny wpływ.
Jego sanskrycka nazwa oznacza „pojazd”, yāna , wadżra , czyli „diament” (niezniszczalny i lśniący jak ostateczna rzeczywistość) oraz „błyskawica” (niszczyciel ignorancji i błyskawica). Pojazd ten nazywany jest również mantrayaną i tantrayaną , ponieważ przywołuje mantry i tantry ; znajdujemy również nazwę guhyayana „tajny pojazd”, stąd ezoteryczna (w chińskim mìzōng密宗 i japońskim mikkyō ).
To jest najczęściej praktykowane dzisiaj w rejonie Himalajów ( Tybet , Nepal , Sikkim , Bhutan , graniczące zachód i północ od Chin , na północy Indii ), a także w Japonii od VII th wieku przez szkoły, Shugendō Shingon i Tendai. Jest to forma buddyzmu, która najbardziej charakteryzuje buddyzm tybetański. Występuje także w Mongolii , aw niektórych regionach Federacji Rosyjskiej (obwodach Miłości i Czyta, Republik Tuwy , Buriacji i Kałmucji , Krai z Chabarowsk ), a także w Japonii ( Shingon i Tendai , zobacz buddyzmu w Japonii ). Chociaż ma inne pochodzenie, tybetański bon jest pod niemal każdym względem niebuddyjską wadżrajaną.
Wyznacza buddyzm Tybetański buddyzm wadżrajany, który rozwinął się w Tybecie . Obecnie istnieją cztery główne szkoły: Nyingmapa , Kagyüpa , Sakjapa , Gelugpy . Ten ostatni jest najbardziej znany na Zachodzie, ponieważ Dalajlama jest wybitnym członkiem.
Kilku europejskich myślicieli, takich jak Arthur Schopenhauer i Friedrich Nietzsche , inspirowało się myślą buddyjską (i hinduską, przez Upaniszadę ), a także szkocki filozof David Hume, a także Immanuel Kant, wśród najbardziej znanych.
W Jains , których religia jest oparta na istnienie duszy lub Atman , uważają, że buddyzm nie przestrzega niestosowania przemocy ( ahimsa ): Rzeczywiście, wielbiciel buddyjska nie może się przemocy, ale może być, na przykład, jeść ciało jednego zwierzę zabite przez innego; postawę tę potępia dżinizm , który promuje obowiązkową niestosowanie przemocy dla swoich wyznawców, żądając powstrzymania się od przemocy na dziewięć sposobów: myślą, słowem i ciałem, a za każdym razem albo osobiście ( krita ), albo nakazując to od innych ( kârita ) lub poprzez wyrażenie zgody na jej wykonanie przez innych ( anumodita ).
Jeśli różne gałęzie buddyzmu i hinduizmu uważają, że współczucie ( karuna ) jest cnotą kardynalną (wspólną zarówno dla ludzi żyjących w społeczeństwie, jak i tych, którzy wyrzekli się świata), pozostaje faktem, że „pomiędzy „buddyzmem” istnieją metafizyczne rozbieżności. i „hinduizm” (różnice, które pierwotnie nie były tak wyraźne); w ten sposób buddyzm został skrytykowany przez hinduskie filozofie Vaisheshika i Nyâya : „ Sutra Vaisheshika wydaje się być radykalnie przeciwna buddyzmowi przez swoją realistyczną i substancjalistyczną koncepcję kosmosu i człowieka”, a filozofia Nyaya uwzględnia buddyjskie pojęcie anatmana. (nie-Ja) jako nielogiczne (na przykład pamiętanie przedmiotu jest niemożliwe, jeśli nie ma trwałego âtmana (poznającego Jaźni)) i Całość jest rzeczywistością, podczas gdy buddyzm mówi coś przeciwnego:
„Podczas gdy buddyzm myśli, że całość nie istnieje, że istnieją same części – ale nie jako części! - podczas gdy doktryna wedyjska mówi, że całość jest mniej lub bardziej różna od sumy części ”
- Michel Angot , Nyâya- Sūtra z Gautamie Akshpâda i njaja-bhaszja z Akshapâda Pakshilasvâmin .
Akshapāda Pakshilasvâmin w swej Nyaya-Bhâsya obalił tezy o pustce ( Śnyata ), nietrwałości ( Anitya ) i braku jaźni ( Anatman ).
W swojej książce The Infinity in the Palm of the Hand astrofizyk Trinh Xuan Thuan przywołuje dwa punkty sporne między wizją buddyjską a naukową wizją świata.
Wyjaśnia, że wszechświat opisany przez buddyzm jest wszechświatem cyklicznym, który nie ma ani początku, ani końca i dlatego będzie przecięty przez niekończące się serie Wielkiego Wybuchu i Wielkiego Zgrzytu . Jednak nadejście wielkiego kryzysu nie jest potwierdzone aktualnymi danymi naukowymi, z których wynika, że wszechświat nie zawiera wystarczającej ilości materiału, aby go wygenerować. Obecny model jest przeciwieństwem nieskończonego rozszerzania się wszechświata, co jest sprzeczne z koncepcją wszechświata cyklicznego.
W tej samej pracy przywołuje buddyjską koncepcję powodzi świadomości współistniejących z materialnym wszechświatem wszechczasów. Wyjaśnia, że dla wielu neurobiologów świadomość jest wyłaniającą się właściwością żywej materii, która przekroczyła pewien próg złożoności. Nie udowodniono, że świadomość mogła istnieć wcześniej lub poza materią.
Zen rodzi się w Japonii przez spuścizny chan chińskim oraz w języku koreańskim i wszczepiono Bodhidharma 28 th potomek patriarcha Buddy i tym świątynie korelacji lub dojo poświęcona praktyce sztuk walki .
Po wyjeździe studyjnym do Chin Eisai (1141-1215) przywiezie do Japonii praktykę chan , buddyzm zen ze szkoły Rinzai . W 1191 powrócił do Japonii. Kiedy już skończy szkoły buddyzmu japońskiego pojawiła się w VIII th i IX th stulecia w japońskiej arystokracji (jak szkoły Tendai , Shingon lub że z czystej ziemi ). Dlatego w 1199 opuścił Kioto i udał się do miasta Kamakura, gdzie szogun i członkowie jego kasty samurajów entuzjastycznie powitali jego nauki Zen zorientowane na sztuki walki . Hojo Masako , wdowa Shogun Yoritomo Minamoto daje eisai pozwolenie na budowę pierwszego centrum Zen w Kamakura, w Jufuku-ji świątyni .
Dlatego Bodhidharma (達磨) nazywa Daruma (だるま) (który pochodzi z Dharmy ) wpisuje się w sercu Bushido kasty . Tak więc od początków okresu Edo i 250 lat pokoju ustanowionego przez szogunat Tokugawa , ścieżka szabli, którą podążały kasty samurajów, była jeszcze bardziej kształtowana w kierunku buddyzmu z Darumy. Takuan Soho (1573-1645) prałat sekty Rinzai (autor w szczególności Niezłomnego Ducha, Pism od Mistrza Zen do Mistrza Szabli ) ocierał się i miał znaczny wpływ na Yagyu Munenori ( Heiho kadensho ) i Miyamoto Musashiego ( Traktat pięć pierścieni ) najsłynniejszy dziś samuraj w Japonii należący do japońskiego skarbu narodowego , artysty i filozofa, który wielokrotnie reprezentował Daruma. Tak więc traktat o pięciu kołach, odnoszący się do pięciu elementów , godai ((五大) ziemia, woda, powietrze, ogień, pustka lub eter), które wyznaczają buddyzm, jest przywoływany na całym terytorium Japonii przez gorintō ( „ pięciopierścieniowa stupa ” ). .
Od lat 70. , podobnie jak w innych krajach, buddyzm rozwijał się we Francji w spektakularny sposób. Kilku mistrzów z różnych tradycji założyło tam ośrodki: Ryotan Tokuda , Taisen Deshimaru czy nawet Thich Nhat Hanh dla Zen i Kalu Rinpocze , Gendune Rinpocze , Dilgo Khyentse Rinpocze , Czcigodny. Tharchin Rinpocze dla buddyzmu tybetańskiego . Arnaud Desjardins przyczynił się również do nagłośnienia nauk buddyzmu we Francji. Kilka organizacji buddyjskich zostało uznanych za kongregacje religijne przez Centralne Biuro Kultu, które podlega Ministerstwu Spraw Wewnętrznych , zgodnie z prawem9 grudnia 1905odnoszące się do rozdziału Kościoła i państwa . Podobnie jak religie ustanowione we Francji od dłuższego czasu, buddyzm ma również swoje audycje w telewizji.
Według Związku Buddyjskiego Francji w 1986 roku we Francji było około 800 000 buddystów, z czego trzy czwarte jest pochodzenia azjatyckiego. Nowsze badanie, opublikowane przez TNS Sofres w kwietniu 2007 r., podaje liczbę 500 000 wyznawców buddyzmu (w wieku powyżej 15 lat), co stanowi 1% populacji Francji w tej grupie wiekowej. W 1999 roku socjolog Frédéric Lenoir oszacował na pięć milionów francuskich buddystów „sympatyków”.
Bois de Vincennes pagoda w Paryżu, wspólny głównie między praktyków Tybetu wadżrajany i Kambodży Theravada
Stupa Instytutu Karma Ling , praktykująca tybetańską wadżrajanę w Sabaudii
Chińsko-wietnamska świątynia buddyjska Linh Son chan w Joinville-le-Pont .