SAMSARA (संसार termin sanskryt oznacza „wszystkich seriach”, stąd „wędrówkę”, w tybetańskie : འཁོར་ བ ་. , Wylie : Chor BA , THL : Khorwa ) oznacza „przejścia”, lecz także „wędrówce”, "Prąd kolejne odrodzenia ”. W buddyzmie jest to cykl kolejnych uwarunkowanych egzystencji podlegających cierpieniu, przywiązaniu i ignorancji . Te stany są uwarunkowane karmą .
Ta koncepcja istnieje w hinduizmie . W dżinizmie i sikhizmie istnieje również mówienie o cyklu kolejnych żywotów i uwarunkowaniach spowodowanych karmą.
Według Jeana Filliozata : „Pochodzenie tej doktryny o transmigracji nie jest potwierdzone przez wyraźne źródła. Dało to początek wielu przypuszczeniom, w szczególności zapożyczeniu z wierzeń rdzennych mieszkańców aryjskiego społeczeństwa bramińskiego, które osiedliło się w Indiach. „ Termin saṃsāra zaczyna się pojawiać w tekście w czasach Upaniszad .
W hinduizmie saṃsāra jest często używana do mówienia o cyklu ponownych narodzin, życia i śmierci, które następują po sobie, a wyznawca nie osiągnął wyzwolenia, światła, mokszy . Joga pomaga przełamać ten cykl.
Jednak saṃsāra może również oznaczać:
Sansara to cykl odradzania się i cierpienia, w który uwięzione są niezbudzone istoty. Cykl ten nie zaczyna się w czasie, jest on kontynuowany przez nagromadzenie karmy połączonej z pragnieniem istnienia i kończy się dla każdej istoty, gdy tylko osiągnięta zostanie nirvana . W przeciwieństwie do innych filozofii indyjskich, to nie „dusza” przechodzi przez saṃsārę, każda istota jest jedynie procesem bezosobowym : nie jest „ani tym samym, ani innym”, który się odradza. Chociaż buddyzm Theravada sprzeciwia samsary i nirwany The Mahayana utrzymuje swoją ostateczną tożsamość.
Bhavacakra „koło istnienia” jest obrazowym przedstawieniem Samsara.
Samsara odnosi się do historycznego określenia tego, że chwila obecna jest utworzona z konsekwencjami przeszłości, w szczególności działań karmicznych, począwszy od myślenia. Wzór ten oznacza kolejnych cykli wyrażających kompleks określenia wielu czynników, w tym: współpracujące modelu jest to, że z kondycjonowanej koprodukcji . Termin ten oznacza nieskończony cykl ponownych narodzin. Ludzie rodzą się, umierają i odradzają się nieustannie w nieskończonym cyklu: saṃsara . Przykuty do saṃsary , z której nie może uciec, człowiek cierpi na próżno. Siedząc pod drzewem oświecenia Budda przypomniał sobie swoje przeszłe wcielenia i stał się świadomy samsary . Podstawowym celem buddyzmu jest wygaśnięcie cierpienia, praktyka musi doprowadzić do stanu ustania tego uniwersalnego cierpienia, nirwany . Jedynie po osiągnięciu nirvany można wyzwolić się z samsary . Stan, w jakim się odrodzimy, zależy od naszych przeszłych żywotów i naszych obecnych działań, wraz ze zjawiskiem karmy.
Sansara jest również rozumiana w ramach buddyjskiej kosmologii ; jest tradycyjnie opisywany jako złożony z trzech światów ( loka ):
Światy zasadniczo odpowiadają stanom istnienia (a zatem stanom umysłu).
W dżinizmie saṃsāra to życie charakteryzujące się ponownymi narodzinami i reinkarnacjami w różnych obszarach egzystencji. Jest opisywany jako przyziemna egzystencja, pełna cierpienia i nędzy, dlatego jest uważana za niepożądaną i ma wartość wyrzeczenia. Samsara nie ma początku, a dusza pozostaje w niewoli swojej karmy od zarania dziejów. Mksa jest jedynym wyzwoleniem z samsary.
W sikhizmie dusza musi przejść transmigrację przed ostatecznym wyzwoleniem. Wola Boga, hukam, kładzie kres tym zmianom ciała. Karma odnosi się w tej religii, ale nie tak dokładnie jak w hinduizmie . Dobre uczynki przynoszą lepsze życie, ale tylko Łaska daje wyzwolenie ( mukti ), mówi Święta Księga, Guru Granth Sahib , strona 2.