Tora

Tora (w języku hebrajskim : תּוֹרָה „instrukcja”; w starożytny grecki : Νόμος / nomos , „Prawo”) jest, zgodnie z tradycją judaizmu , Boskiego nauczania przekazanego przez Boga Mojżeszowi ( תּוֹרַת-מֹשֶׁה - Torat Moshe ) na Synaj i przekazywane za pośrednictwem swoich pięciu książek (hebr Joe - Ḥamishā Ḥoumshē Tory ) i wszystkich nauk, które wynikowych.

Składa się z pięciu ksiąg oznaczonych w języku hebrajskim jednym z pierwszych słów tekstu i tradycyjnie w języku francuskim: Genesis ( Berēshīṯ : Au Commencement), Exodus ( Shemōṯ : Imiona), Kapłańska ( Vayyiqrā : I wezwał), Liczby ( Bamiḏbar : Na pustyni) i Powtórzonego Prawa ( Devarim : Słowa). Zawiera ona, zgodnie z żydowską tradycją rabiniczną, 613 przykazań i obejmuje, oprócz komponentu pisanego ( hebr . rtl , Tōrā sheBikhtā : : „Tora spisana”), wymiar ustny (hebr. rtl , Tōrā szeBeʿal Pe : „ Tora ustna ” ). ), opracowaną później w Talmudzie i literaturze midraszowej, w przeciwieństwie do tradycji Żydów karaimskich, która uwzględnia jedynie pisaną Torę.

Chrześcijaństwo nazywa Pięcioksiąg książek tradycyjnie przypisane do Mojżesza, termin pochodzenia greckiego Πεντάτευχος / Pentáteukhos którym środki „Pięć Książki” . Uznaje je za integralną część Pisma kanonicznego („ Stary Testament ”), chociaż częściowo porzucił jego rytualne nakazy i nie uznaje żadnego autorytetu w naukach rabinicznych. Chrześcijaństwo rzeczywiście utrzymuje, że przesłanie Chrystusa rozpowszechniane przez Nowy Testament prowadzi do wypełnienia Tory (Mt 5,17-20), odtąd będącej przedmiotem uwewnętrznionego przestrzegania i alegorycznej interpretacji, o czym świadczy pisma Pawła. z Tarsu od połowy I st wieku ( Pierwszy List do Koryntian ).

Torę uznaje także islam , zgodnie z którą zostałaby jednak sfałszowana.

Prezentacja

Tora oznacza stricto sensu pierwszą część Tanach – pierwszych pięciu ksiąg Biblii Hebrajskiej – ale termin ten jest również używany do oznaczenia zarówno prawa pisanego ( Tōrā sheBikhtāv ), jak i prawa ustnego ( Tōrā sheBeʿal Pe ), które zawiera ustawić żydowskie nauki religijne, w tym Talmud (studium), sam utworzony z Miszny (powtórzenie), Gemara , Midrasz (opowiadanie) i inne.

Kompozycja

Tora, zgodnie z tradycją, została podyktowana Mojżeszowi przez Boga na górze Synaj . Dla Żydów było to tradycyjnie przyjmowane jako takie: dosłowne słowo Boże do całego narodu żydowskiego na górze Synaj.

Jednak to twierdzenie jest kwestionowana z XII th century , w tym niektórych uczonych i filozofów, takich jak Isaac ibn Yashush , Majmonidesa i Abraham ibn Ezra , który notować „post-Mosaica” - tekstów lub elementów pisanych po mozaice czasu - nie podważając otrzymana tradycja. Jednak pierwszym, który odrzucił pomysł, że Mojżesz napisał pięć ksiąg, jest Andreas Bodenstein (1486-1541), teolog protestancki, który również bada w swojej pracy możliwość, że Ezdrasz był prawdziwym autorem Pięcioksięgu i ostatecznie go odrzucił. Krok ten podejmuje Baruch Spinoza w swoim Tractatus theologico-politicus, w którym podkreśla organiczną jedność między Torą a księgami „historycznymi” (od Jozuego do królów ) i przypisuje pismo Ezdraszowi .

Dzisiaj, po osiągnięciu konsensusu w latach 70. wokół hipotezy dokumentu , pojawiły się różne inne teorie wyjaśniające pochodzenie Tory, w tym teoria fragmentów i teoria dopełnień. Jednak pomimo różnic, teorie te zgadzają się, że Tora jest zbiorem tekstów zebranych przez skrybów z okresu wygnania i po nim. Publikację tej literatury kompromisu, która nie stara się zatrzeć rozbieżności opcji teologicznych, można rozumieć jako ustanowienie matrycy tożsamości rodzącego się judaizmu , odpowiedź na przemiany polityczne, gospodarcze i religijne, z jakimi jest on skonfrontowany .

Biblijny radykalna krytyka otrzymuje niewielkie wsparcie wśród ortodoksyjnych Żydów . Krytyka ksiąg biblijnych poza Torą ( Neviim i Ketuvim ) jest tolerowana, aczkolwiek z niejasnym poglądem, ale zastosowanie jej do samej Tory jest postrzegane jako błędne, a nawet heretyckie . Hipoteza dokumentalny , kwestionowane przez uczonego Umberto Cassuto , jest jednak przedmiotem komentarzem Malbim i Rabin Samson Raphael Hirsch .

Nauka Tory

Etymon słowa „Tora” jest taki sam jak słowa Morre , מורה, „nauczyciel”: Līrōṯ , לירות, „strzelać”, w sensie „celowania w cel”.

Wśród nauk związanych z Tanach możemy znaleźć:

Świat został stworzony w sześć dni i siódmego dnia (szabatu) Bóg przerwał wszelkie tworzenie i uświęcił je. (Geneza)
Na początku Bóg ocenia, że jego stworzenie jest doskonałe. (Geneza)
Bóg jest czasami określany imieniem Elohim ( „On-bogowie” według tłumaczenia Rav Askenazi ), czasami pod tetragramem YHWH, a czasami pod innymi imionami, takimi jak El Shaddai, El Elyon, itp.
Adam , który odnosi się w poza oryginalnych par przed ograniczeniem Man , jest zainstalowany w Gan Eden (ogród rozkoszy), ale zostaje wypędzony za przekroczenie jedynego zakazu. Następnie ludzkość rozpada się do tego stopnia, że Bóg postanawia wymazać ziemskie stworzenie, połykając je pod wodami mórz i niebios. (Geneza)
Potomkowie Noego , jedynego ocalałego z rodziną, błądzą z kolei, z wyjątkiem jednego z nich, Abrahama , który na nowo odkrywa swoją wiarę i żyjąc zgodnie z nią, będzie wzorem życzliwości i szczerości. Bóg zawiera z nim przymierze , którego obrzezanie będzie demonstracyjnym rytualnym aktem poddania się Bogu, utrwalającym się w nowych pokoleniach potomków, którzy będą liczni jak gwiazdy. Jego syn Izaak będzie wzorem rygoru, jego syn Jakub wzorem miłosierdzia. Mimo ludzkich słabości i niedociągnięć udaje im się doskonalić i żyć w cnocie, a także ich potomków, co prowadzi jednego z nich, Józefa , ze statusu niewolnika do sługi faraona .
Ludność w Egipcie jest szczęśliwa, dopóki faraon nie postanawia nie wierzyć . Następnie objawiając się Mojżeszowi, który żył jako mistrz w Egipcie i będzie przewodnikiem potomków Izraela, Bóg uwalnia lud Mojżesza, aby służył im w ziemi Kanaan , gdzie żył Abraham. ( Exodus )

Potomkowie Izraela jednak będą się nim cieszyć jedynie służąc mu, przestrzegając jego nakazów, w przeciwnym razie zostaną wyrzuceni, tak jak Adam został wyrzucony z Ogrodu Eden. Możemy (sztucznie) podzielić usługę na:

recepty wobec Elohima , Boga stwórcy: rozpoznać go i głosić, co prowadzi do odrzucenia politeizmu i bałwochwalstwa, respektowania tygodniowego dnia odpoczynku , uświęcania jego pożywienia poprzez spożywanie tylko „czystych” zwierząt , uświęcania stosunków małżeńskich poprzez odmowę związków, które są zabronione (np. kazirodztwo) lub „nienaturalne” (homoseksualizm, bestialstwo itp.), zachowaj dla niego pierwociny zbiorów, owoce, wino itp.
recepty wobec ' Adō-nā , opatrznościowego Boga i gwaranta wolnej woli : szacunek i miłość do bliźniego i do obcego, rygorystyczne postępowanie moralne i etyczne, odmowa ekscesów (nadmiar „nadmiar” jako nadmiar „domyślnie”) , odmowa osobistego wzbogacenia się, jeżeli zubaża drugą osobę lub nie uczestniczy w zbiorowym wzbogaceniu itp.
Jednak ten podział jest całkowicie sztuczny, „Adō-nā to Elohim, on jest” Adō-nāï Elohim, i nie jest przypadkiem, że wyrażenie „Jestem” Adō-nāï waszym B-giem tak bardzo podkreśla przepisy. społecznych” niż recepty „rytualne i kapłańskie”. Jest to również wyrok ogłaszany dwa razy dziennie albo „ Słuchaj Izraelu, 'Adō-nā jest (naszym) Bogiem', Adō-nā jest Jednym lub po hebrajsku Shemaʿ, Izrael, 'Adō-nā Elohenou, 'Adō-nā Ehad' „ : wszystko inne następuje, bo ktokolwiek zastanawia się nad tymi słowami, w tym „kochaj bliźniego swego jak siebie samego” : twoim bliźnim jest człowiek, ale jest to także, zawsze i wszędzie, wszechobecny i wieczny Bóg.

Ludzie wierzący, że Mojżesz nie żyje, niewielka część ludzi czyni nowego pośrednika złotym cielcem. Przede wszystkim trudno umierają nawyki nabyte w Egipcie: podczas gdy Mojżesz przebywa na Synaju, część ludu chce zbudować złotego cielca, aby czcić go jako boga. Trzeba będzie wędrować po pustyni przez 40 lat, czas śmierci pokolenia, które znało Egipt, aż do samego Mojżesza, kiedy Izrael nauczy się żyć zgodnie z Torą. Mojżesz woli mu o tym przypomnieć na progu Kanaanu, zanim umrze w nieokreślonym miejscu.

Pięć ksiąg zawiera zatem system praw i etyki, zarówno kompletny, jak i uporządkowany (zgodnie z tradycją rabiniczną Tora zawiera 613 odrębnych „przykazań”, pozytywnych – „rób” – lub negatywnych – „nie”, każde zwane micwą , „receptę”), a także historyczny opis początków tego, co miało stać się judaizmem .

Pięć ksiąg (zwłaszcza Bereszit / Księga Rodzaju, pierwsza część Szemot / Wyjścia i znaczna część Bamidbar / Liczb) na pierwszy rzut oka wydaje się raczej zbiorem pozornie historycznych narracji niż wyliczeniem praw; jednak w tych „opowiadaniach” zawarte jest wiele pojęć, idei i przykazań torajskich do tego stopnia, że niektórzy podważają ich historyczność (por. infra).

Powtórzonego różni się od poprzednich książkach jest napisane w pierwszej osobie. Jest to w rzeczywistości, jak wskazano powyżej w ostatnim przemówieniu i ostatnich zaleceniach Mojżesza skierowanych do „dzieci Izraela” przed śmiercią.

Wiele przepisów, jednakże nie są bezpośrednio wymienione w Torze: były wywnioskować z niego przez egzegezy i ustnej tradycji, zanim zostaną skompilowane w Miszny , w Talmudzie , w Mekhilta z Rabin Izmaela i innych rzadziej badanych traktaty. Karaimi nie uznają autorytetu rabbanim (masters), po prostu nie przestrzegają tych przepisów.

Z drugiej strony, przynajmniej zgodnie z tradycją rabiniczną, opowiadania w Torze niekoniecznie rozgrywają się w porządku chronologicznym, ale czasami w porządku pojęciowym (np. „przyszłość wyjaśniająca przeszłość”). Pogląd ten podsumowuje maksyma talmudyczna (traktat Pesachim 7a): „ Ein moukdam ou'meou'har baTora ” „[Nie ma]„ [wcześniej ”i„ [później] ”w [Trze] ”.

Tworzenie i używanie Tory

Księga Tory istnieje w dwóch różnych formach w zależności od jej zastosowania:

Jeśli jest to rytualna, to znaczy do czytania podczas nabożeństw , forma księgi jest taka, jaka pochodzi z Tory: pergamin przymocowany do dwóch drewnianych uchwytów, który rozwija się w miarę upływu czasu i podczas czytania ( i który, biorąc pod uwagę większą wygodę trzymania i rozwijania tego zwoju za pomocą prawej ręki, przy większości ludzi praworęcznych, czyta się od prawej do lewej). Ten zwój nazywa się Sefer Tora („Księga [z] Tory”).
Z prasy drukarskiej tekst Tory został przemysłowo odtworzony do użytku codziennego i prywatnego. Te drukowane wersje znane są jako Houmash (mn. Houmashim ) („Piąta z pięciu ksiąg ”). Są na ogół zawierają tłumaczenia na francuski , angielski , niemiecki , rosyjski , etc., a także uwag na marginesie: klasycznie, o Houmash zawiera Targum z Onkelos i komentarzem z Rashi . Niektóre Houmashim , zawierające kilka klasycznych komentarzy (Raszi, Rashbam, Rambam , Ramban , Ibn Ezra , Keli Yakar , Sforno itd.) nazywane są Miqraot Guedolot („Wielkie Odczyty”).

Pisanie Sifrē Tōrā , lub Sefārīm , odbywa się według niezwykle restrykcyjnych i precyzyjnych reguł, dlatego powierza się je tylko wysoko wykwalifikowanym zawodowym skrybom . To dzięki tym regułom ten wielowiekowy tekst dotarł do nas w niezmienionej postaci, a kopie sprzed kilku stuleci, a nawet tysiącleci są praktycznie identyczne. Nacisk położono na tę troskę o precyzję do tego stopnia, że można powiedzieć, że każde słowo, każda litera, nawet każdy znak ma boskie pochodzenie, a gdyby któregoś zabrakło, świat by się zawalił.

Prawdą jest, że w języku hebrajskim niektóre litery są bardzo podobne, a wokalizacja może zmienić znaczenie słowa. W systemie opartym na analizie najsubtelniejszych niuansów tych słów błędne odczytanie może prowadzić do niezrozumienia i wypaczenia przekazu. Wielokrotnie wspominano o analogii z najnowszym pojęciem kodu genetycznego .

Sefārīm są uważane za jeden z największych skarbów społeczności, a nabycie nowego jest pretekstem do uroczystych obchodów. Cała Sifrē Tōrā jest przechowywana w najświętszym miejscu synagogi , Świętej Arce (אֲרוֹן הקֹדשׁ aron hakodesz po hebrajsku) zwanej Hēkhāl .

Drukowane wersje Tory są traktowane z wielkim szacunkiem, ale ich świętość jest uważana za gorszą niż Sefārīm : na przykład wymazana litera czyni Sefēr Tōrā niezdatną do użytku ( passoul ), co nie ma miejsca w przypadku Ḥoummashīm .

Tora, serce judaizmu

Tora jest dokumentem, wokół którego artykułowany jest judaizm : jest źródłem wszystkich przykazań biblijnych w ramach etycznych. Znajduje się w centrum cotygodniowego nabożeństwa: w każdy Szabat , w synagodze czytany jest fragment, a wierni walczą o zaszczyt przeczytania akapitu. Ceremonia Bar Micwa jest podobnie skupiona na czytaniu parszy .

Zgodnie z tradycją żydowską księgi te zostały objawione Mojżeszowi przez Boga , a część z nich na górze Synaj .

W literaturze rabinicznej krążą różne opinie co do tego, kiedy została ona objawiona w całości:

dla niektórych została podana w jednym bloku na górze Synaj. W tej tak zwanej „maksymalistycznej” wizji Mojżesz nie tylko posiadał wiedzę o wszystkich słowach Boga ( „i Bóg powiedział do Mojżesza” ), ale także o wszystkich późniejszych wydarzeniach na górze Synaj aż do swojej śmierci, a nawet później;
inne źródła wierzą, że Tora została objawiona na Synaju aż do samego Synaju, a reszta nadeszłaby „epizodowo” i nie skończyłaby się aż do śmierci Mojżesza;
inną szkołą myślenia (której najbardziej znanym posiadaczem jest Rav Abraham ibn Ezra , ale poprzedzał go w ten sposób od czasów starożytnych) jest to, że Tora, chociaż prawie w całości została spisana przez Mojżesza, została ukończona po jego śmierci przez Jozuego .

Ogólnie rzecz biorąc, zwolennicy ortodoksyjnego judaizmu zgadzają się co do całkowicie (lub prawie całkowicie) mojżeszowego i całkowicie boskiego pochodzenia Tory. Z drugiej strony judaizm masorti (czyli konserwatywny) akceptuje krytykę biblijną, podkreślając, że jeśli Tora nie została napisana w całości przez Mojżesza, to mimo wszystko ma boskie pochodzenie, ponieważ skrybowie byli natchnieni przez Boga.

Zgodnie z tą samą tradycją przesłanie Tory jest nieskończone, nie zatrzymując się na słowach. Najmniejszy list, najmniejszy przyimek, nawet haczykiem na literę Jud ( koutzo Shel youd קוצו של יוד The jud oznacza literę י), znaki ozdobne, powtórzenia słów, zostały tam umieszczone przez Boga, aby ukryć nauczanie. To obowiązuje wszędzie tam, gdzie się pojawia.

Przykłady:

w przypadku koutzo szel youd yud pojawia się w „Jestem Panem twoim Bogiem” lub często powtarzającym się zjawiskiem „i Bóg przemówił do Mojżesza” .
mówi się, że rabin Akiwa wydedukował nowe prawo ze wszystkich wystąpień cząstki ett (את) w Torze ( Talmud , traktat Pesachim 22b); jednak ett to biernik bez właściwego znaczenia. Jednak „jeśli nie zostało napisane” stworzył Boga i nieba i i ziemię „można by pomyśleć, że” niebo «to imię Boga» mówi w Haguiga traktacie (14a). Ale nie, odpowiada rabin Ismael , „ a niebiosa obejmują wszystko, co tam jest, gwiazdy i sfery niebieskie, a ziemię obejmuje to, co ludzie” . Innymi słowy, ett oznacza „istotę rzeczy”.

Kontrprzykłady:

Talmud, donosi ( Mena'hot 49), że Mojżesz, mieszkający na Synaju, widzi Boga, który dodaje znaki graficzne do liter Tory, które nie zmieniają ich czytania. Zdumiony tą pozorną bezsensownością usłyszał własną odpowiedź, że za kilka stuleci mędrzec imieniem Akiva ben Joseph wydedukuje znaczenie i zasady.

Spełniając modlitwę Mojżesza, aby to zrozumiał, Bóg posyła go do ósmego rzędu jesziwy rabina Akiwy, gdzie właśnie naucza tych praw. W obliczu żmudnej prezentacji Mojżesz czuje się wyczerpany, gdy uczeń odważy się zapytać, skąd rabin Akiwa czerpie te lekcje. A on odpowiedział: „To jest prawo dane Mojżeszowi na Synaju”!

chociaż nie omawiamy ważności koutzo shel youd , stało się ono synonimem słowa „vétille” w języku francuskim. Stwierdzenie , że ktoś jest szelkiem koutzo youd, jest jednym z najsilniejszych sformułowań pogardy.

Kabalistyczna interpretacja tej zasady uczy, że Tora była tylko jednym długim Imieniem Boga, które zostało podzielone na słowa, aby ludzkie umysły mogły je zrozumieć. Co więcej, chociaż ten sposób łamania Imienia jest skuteczny, skoro udaje nam się je pojąć, to nie jest jedyny.

Tora spisana i Tora ustna

Według rabbańskich Żydów, potomków faryzeuszy, których ideologię wiernie podtrzymują ortodoksyjni Żydzi, wraz z prawem pisanym ( Tora SheBeKtav ), jak sugerowano, dano ludowi prawo ustne ( Tora SzeBe'al Pe ) . , zwłaszcza Przyk 25.40 . Było to prawdopodobnie pierwotnie, oprócz objaśnień recept, ustnych parafraz tekstu, objaśnienia takiego słowa, dyskusji wokół takiej idei w takim wersecie, ale w każdym razie ściśle powiązanej z prawem pisanym i uzupełnienia go: wiele pojęć nie jest jasno zdefiniowanych w tekście. To pragnienie zapamiętania słów mistrzów szło w parze ze skrupulatną dokładnością w poszanowaniu i stosowaniu praw.

Ten równoległy materiał został pierwotnie przekazany Mojżeszowi z Synaju, a od Mojżesza do Izraela ustnie. W celu podtrzymania żywotności judaizmu i uniknięcia błędnych interpretacji zabroniono zapisywania tradycji ustnych. Jednak w obliczu nagromadzenia materiału, różnic interpretacyjnych, które czasami wynikały z jednej strony z drobnych niuansów, az drugiej z powodu zniszczenia Judei przez Babilończyków, wysokiego tempa asymilacji itp., zakaz został zniesiony, gdy stało się jasne, że pisanie staje się jedynym sposobem na zachowanie ustnego dziedzictwa starożytnych.

Pierwszym, który usystematyzował prawa w kategorie, był rabin Akiwa . Ogromnie przyczynił się do tego jego uczeń rabin Meir . Jednak większość pracy jest wykonywana przez rabina Judaha Hanassiego , który ukończył tę kompilację i nazwał ją Miszną („Powtórzenie”). Tradycje nie zawarte w Misznie zostały zapisane jako Baraitot („zewnętrzne” [nauki]) lub w Tosefta („Suplement”). Późniejsze tradycje zostały również skodyfikowane jako midrasze .

W ciągu następnych czterech wieków ten niewielki zbiór praw i nauk etycznych wystarczył, aby zapewnić znaki i kodeksy niezbędne do zapewnienia ciągłości nauczania tradycji mojżeszowych, przy jednoczesnym zachowaniu ich dynamiki i przekazu społecznościom głównie rozproszonym między Babilon i ziemia Izraela (obecnie rzymska prowincja Syria Palestyna ).

Jednak okoliczności historyczne zmusiły najpierw społeczności galilejskie, a następnie Babilończyków do zebrania zbioru komentarzy do Miszny, w tym aluzji, lekcji, tradycji itp. zsyntetyzowane w kilkuset stronach zostały rozwinięte w tysiące stron, nazwane Gemara . Ważna zmiana, podczas gdy Tora i Miszna są napisane po hebrajsku (chociaż hebrajski w Misznie nie jest już tym samym, co hebrajski biblijny), Gemara jest po aramejsku , skompilowana w Babilonie. Pojęcie Gemary jest z grubsza równoważne z Talmudem w języku hebrajskim, który jest znacznie lepiej znany.

Istnieją dwie „wersje” Talmudu, Talmud Babiloński i Talmud jerozolimski, które są w rzeczywistości wynikiem kompilacji dyskusji prowadzonych w akademiach babilońskich z jednej strony, a w Galilei z drugiej. Talmud Jerozolimski, ukończony pospiesznie, pod presją okoliczności historycznych, dwa wieki przed Babilonem, to ten ostatni zwycięża, gdy oba są sobie sprzeczne (w tym dwie różne wersje nauczania Rebe).

Praktykujący Żydzi (rabbanici) postępują zgodnie z tradycyjnymi wyjaśnieniami tych tekstów. Karaimi kierują się tylko Miqrą, czyli Torą.

Inne poglądy na Torę i jej przekłady

Chrześcijański punkt widzenia

Chrześcijaństwo twierdzi, że toraniques prawa są boskiego pochodzenia, ale on na nowo interpretuje według zasad przypisanych do samego Chrystusa spadkobierca proroczej mocy judaizmu, podkreślając duchowej aplikację i moralne wewnętrzna legalizmu.

Stanowiska chrześcijańskie można podsumować w szczególności w następujący sposób:

Nowy Testament wskazuje, że Jezus zawarł nowe przymierze między sobą a swoim ludem (Hebrajczyków 8; chrześcijańska interpretacja Jeremiasza 31:31-34) i że jest w nim powiedziane, że Tora jest wyryta w sercu jednostki.
Ogłosił, że wszystkie pokarmy są „czyste” (Mk 7:14-23), co zostało zinterpretowane jako zniesienie praw żywieniowych . Niektórzy chrześcijanie mają tendencję do powrotu do zasad „ uświęcenia życia” (lub, jak mówią niektórzy, higieny ), w tym przepisów dotyczących diety.
Według Pawła ofiary i kapłaństwo zwiastują śmierć Jezusa na krzyżu jako ofiarę przebłagalną, co niektórzy interpretują jako zaproszenie do porzucenia po nim żydowskich obrzędów i rytuałów. (Hebrajczyków 8:5; 9:23-26; 10:1).

Jednak Nowy Testament nakazuje chrześcijanom prawa z Tory, w tym „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego” (Księga Kapłańska 19:18; porównaj ze Złotą Regułą ), „Kochaj Boga swego całym sercem, duszą i siłą” ( inspirowany Księgą Powtórzonego Prawa 6:4, czyli Shema Israel ) oraz wszystkimi przykazaniami Dekalogu (Wj 20:1-17). A Mateusz (5:17) wyraźnie stwierdza, że „nie przyszedł znieść prawa”, ale go wypełnić („by żyć w pełni”).

W Kościele anglikańskim The Westminster Wyznanie Wiary (1646), na przykład, dzieli prawa Mozaika w kategoriach obywatelskich, moralnych i ceremonialnych, jedyne obowiązkowe nich są te moralne. Jeśli chrześcijański rekonstrukcjonizm chciał przywrócić je wszystkie z myślą o zbudowaniu nowoczesnej teokracji , to inni uważają, że żadne prawo cywilne nie ma do nich zastosowania, ponieważ zostały one opracowane w minionych czasach i okolicznościach, a nie w przypadku zobowiązań moralnych ani zasad religijnych.

Od końca XX -go wieku, niektóre grupy chrześcijańskie, inspirowane mesjańskiej judaizmu , powiedział, że prawa Tory musiały być przestrzegane przez chrześcijan, myślą i perspektywy chrześcijańskiej. Przepisy żywieniowe , siódmy dzień i biblijne święta są przestrzegane (patrz kwartodecymanizm ), ale z pewnymi zmianami w obrzędach żydowskich, ale z tego powodu, że Jezus został ukrzyżowany w tym dniu ).

Ci chrześcijanie nie widzą w Torze środka do dokonania odkupienia, ale jako środek pełniejszego posłuszeństwa Bogu.

Islamski punkt widzenia

Tawrat (Tora) jest wraz z Injil ( Ewangelii ) i Zabur ( Psalmy Dawida ), jednej z trzech książek, które zostały objawione przez Boga przed Koranu , który ma służyć jako „przypomnienie” tych trzech książek. Słowo Tawrat pojawia się w wielu miejscach w Koranie i oznacza zbiór ksiąg objawionych Mojżeszowi.

Islam Tak mówi Mojżesz otrzymał objawienie, Tory. Islam jednak potępia modyfikacje Które zostałyby wprowadzone przez osoby odpowiedzialne za zachowanie pism oraz przez niektórych skrybów i kaznodziejów , aby „służyć ich celom” . Zgodnie z wiarą islamską, obecne Pisma Żydowskie nie byłyby zatem oryginalnym objawieniem danym Mojżeszowi, ale zawierałyby kilka zmian.

Punkt widzenia Samarytanina

Tora jest jedyną częścią Biblii hebrajskiej, którą Samarytanie uważają za boską władzę, z możliwym wyjątkiem Księgi Jozuego . Wszystkie inne księgi w żydowskiej Biblii są odrzucane. W Samarytanie również odrzucają żydowską tradycję doustną (wyrażoną w Misznie , następnie Gemary i Talmud ). Pięcioksiąg Samarytanina zawiera około 2000 różnych wersetów z wersji masoreckiej .

Biblia Samarytańska jest napisana w samarytańskim abżadzie , wczesnej formie alfabetu hebrajskiego , znanego jako proto-kananejski , który Judejczycy porzucili na rzecz asyryjskiego pisma kwadratowego . Uważa się, że alfabet ten jest wierny temu używanemu przed niewolą babilońską.

Uwagi i referencje

Stephen M. Wylen, ze srebra: Wprowadzenie do judaizmu , Paulist Press, 2001, str. 16 . Jednak adekwatność pojęć greckiego i hebrajskiego jest przedmiotem dyskusji: zob. Philip Birnbaum (en) , Encyclopedia of Jewish Concepts , Hebrew Publishing Company, 1964, s. 630; RJ Coggins, Introducing the Old Testament , Oxford University Press, 1990, s. 3.
Tora w Żydowskiej Bibliotece Wirtualnej
Encyklopedii żydowskich pojęć , str. 630.
TB Makkot 23b.
RJ Coggins, Introducing the Old Testament , Oxford, Oxford University Press , 1990, s. 1.
John L. Esposito, Co każdy musi wiedzieć o islamie , Nowy Jork, Oxford University Press, 2002, s. 7-8.
Jean-Daniel Macchi, Wprowadzenie do TA , s. 68
Albert de Pury i Thomas Römer, Pentateuch, o którym mowa: pochodzenie i skład pierwszych pięciu ksiąg Biblii w świetle ostatnich badań , Labor and Fides ,2002, 429 s. ( ISBN 978-2-8309-1046-9 , czytaj online ) , s. 13
Paula Goder, Pięcioksiąg. Historia początków , wyd. Międzynarodowa Grupa Wydawnicza Continuum, 2005, s. 10-11
Jean-Daniel Macchi, Wprowadzenie do TA , s. 68; patrz także Roger Norman Whybray, Wprowadzenie do Pięcioksięgu , Wm.B. Eerdmans Publishing, 1995, s. 12-28
Thomas Römer, Wstęp do AT , s. 150-153
Félix García López, Jak czytać Pięcioksiąg , Pracy i Fides ,2005, s. 9
Louis Jacobs ( tłum. z angielskiego), Religia bez rozsądku , Paryż, A. Michel ,2011, 200 pkt. ( ISBN 978-2-226-22044-8 )
„ Al-Baqara-53, Sourete La vache Verse-53 / The Holy Quran (czytaj Koran po francusku, słuchaj Koranu) ” , na The Holy Quran (czytaj Koran po francusku, słuchaj Koranu) (dostęp 26 grudnia 2019 r. )

Zobacz również

Bibliografia

Jean-Christophe Attias , Żydzi i Biblia , Fayard, 2012
Albert de Pury (red.) i Thomas Römer (red.), The Pięcioksiąg, o którym mowa: pochodzenie i skład pierwszych pięciu ksiąg Biblii w świetle ostatnich badań , Labor and Fides ,2002, 429 s. ( ISBN 978-2-8309-1046-9 , przeczytaj online )
Israel Finkelstein i Thomas Römer , Początki Tory. Nowe spotkania, nowe perspektywy , Bayard ,2019, 262 s.

Félix García López , Jak czytać Pięcioksiąg , Pracy i Fides ,2005, 377 s. ( ISBN 978-2-8309-1163-3 , czytaj online )
Thomas Römer (red.), Jean-Daniel Macchi (red.) i Christophe Nihan (red.), Wprowadzenie do Starego Testamentu , Genewa/Paryż, Labor and Fides ,2009( 1 st ed. 2004), 902 , str. ( ISBN 978-2-8309-1368-2 , czytaj online ).
Berkowitz, Ariel i D'vorah. Odkryta na nowo Tora . 4 wyd. Wydawnictwo Shoreshim, 2004. ( ISBN 0-9752914-0-8 )
Lancaster, D. Thomas. Przywrócenie. Littleton: Pierwsze owoce Syjonu, 2005.
Redaktor Hershel Shanks , Przygoda rękopisów Morza Martwego , rozdział 10: Zwój Świątynny (w) , szósta księga Tory zagubiona na dwa tysiące lat? strony 164 do 178, Hartmut Stegemann (de) , éditions du Seuil 1996, ( ISBN 2-02-021417-2 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Ewidencja organów :
Biblia rabinacka (wersja hebrajska i równolegle tłumaczenie francuskie Zadoca Kahna ).
Kompletny Tanach z komentarzem Rasziego, wydanie Judaïca Press ( fr )
Wersety Tory we współczesnej kaligrafii (en) (fr) (on)
Portal o judaizmie z sekcją Tehilim.

Komentarze do Tory

"Pliki, Cheelots ... Wszystko o Torze z UniversTorah!"
Komentarze do Tory (z chiourim.com )
- Lekcje audio i wideo Tory i Tanach (ta sama strona)
„List z Tory”
limud.net - Cotygodniowy komentarz z parszy
Portal judaizmu Link do pięciu ksiąg Tory skomentował wartości naszego postępowania „The Midoth”