Gemara lub Gemara (słowo oznaczające „zakończenie, doskonałość” w języku hebrajskim lub „badanie” w języku aramejskim , języku, w którym jest napisane tę książkę) jest komentarzem do Miszny , który łączy jaśniej Tanach .
Autorzy Gemary nazywani są Amoraim („ci, którzy mówią” lub „którzy wyjaśniają”). Został on napisany w tym samym czasie, VI th century , w Galilei i Mezopotamii , zwłaszcza pod przewodnictwem Rav Ashi i RAVINA I .
Na Talmud składa się hebrajska Miszna i aramejska Gemara . Ze względu na istnienie dwóch Gemarotes różniących się treścią i zakresem, istnieją dwie wersje Talmudu: Talmud Jerozolimski i Talmud Babiloński , których autorytet jest znacznie większy niż poprzedni. Babiloński Talmud jest bardziej rozwinięty niż jerozolimskiego Talmudu , ale obie nie komentować wszystkich traktatów Miszny.
Części normatywne Talmudu stanowią halachę („podróż” drogami Boga), podczas gdy części nienormatywne, narracyjne, budujące stanowią agadę (narrację, narrację). W drukowanej wersji babiloñskiej Talmudu (z XV XX wieku ) Miszna i Gemara są komentuje (marginesy wewnętrznej) przez Rashi z Troyes ( c. 1040-1105 ), jeden z wielkich znawców Talmudu. Inne komentarze, znajdujące się na dolnych marginesach, również komentują Misznę i Gemarę.